Πριν από λίγο καιρό έκανα μια προσπάθεια να έρθω Μελβούρνη ..
Ετοίμασα όλα τα απαραίτητα έγγραφα για τις βίζες την δική μου και των παιδιών μου .Δυστυχώς τα οικονομικά μου δεν μου επέτρεπαν να καταθέσω τα χαρτιά μου από Ελλάδα ..Είχα λοιπόν δυο επιλογές .Να μείνω Ελλάδα μέχρι να καταφέρω να μαζέψω τα λεφτά για τις βίζες ..ή να έρθω Εκεί και να κάνω την διαδικασία Από εκεί ..
Επικοινώνησα με τη θεια μου και τα ξαδέλφια μου που μένουν χρόνια εκεί ..Μου έφαγαν τα αυτια..Ελα και ας μην έχεις ένα ευρώ ..Θα σου βρούμε κάτι να βγάζεις μεροκάματο μέχρι να βγουν τα χαρτια..Στην τελική για εμάς εδώ αυτά τα ποσά είναι ψίχουλα Μονό να έρθεις .Ομολογώ ότι η επιμονή τους και τα καθημερινά τηλέφωνα με είχαν συγκινήσει ..
Δεν πήγε ο νους μου στο κακό όμως Γιατί στο παρελθόν τους είχαν φιλοξενήσει οι γονείς μου για πολύ καιρό ..οπότε είπα ότι θέλουν να ανταποδώσουν την φιλοξενία ..Αφού εξηγήθηκα ότι δεν θα είχαν ρευστό ούτε για προσωπικά έξοδα (να σημειώσω ότι έχω και δυο μικρά παιδιά ) και λάμβανα την ιδία διαβεβαίωση ..Αυτά για μας ..εμείς τα έχουμε για στραγάλια.. πήρα την απόφαση..
Στέλνω λοιπόν τα απαραίτητα πράγματα μου με το καράβι (όχι έπιπλα ) και ξεκινάμε και εμείς με τα μωρά..
Το ταξίδι σχετικά δύσκολο αλλά λέγαμε ότι όλα θα πάνε καλά .. Αποχαιρετίσαμε πάντες ..Όταν φτάσαμε μας περίμεναν 15 άτομα στο αεροδρόμιο.. Κλαίγαμε όλοι..Ενιωθα πια ήσυχος ότι θα με στηρίξουν.. Κάτσε να ξεκουραστείς μου είπαν μη πας για δουλειά αμέσως ..
Την άλλη μέρα μαζεύτηκαν όλοι πάλι και καλά να μας δουν ..και πιάσαμε κουβεντα..Το πρώτο πράγματα που με ρωτησανε..ήταν τι έγινε η περιουσία που άφησε ο παππούς μου..Οταν εξήγησα ότι εγώ δεν έλαβα τίποτα ..και για τα πιο πολλά δεν ξέρω την τύχη τους .. όλα άλλαξαν ..Δεν τους ξαναείδα.. Ο ξάδελφος μου που μας φιλοξενήσει ,συνολικά 14 μέρες ..μου το ξεκαθάρισε ότι δεν μπορεί να μας φιλοξενήσει και να βρούμε κάπου να μείνουμε ..Έπρεπε επίσης να βρω και ρευστό να περάσουμε .. Ότι κουβέντα και αν έκανα τίποτα Λες και δεν ήξεραν ότι θα ερχόμουν.. Με παρότρυναν να πουλήσω το σπίτι μου (είχαν έτοιμο και τον αγοραστη..αλλα όταν είπα ότι την επικαρπία την έχει η μάνα μου και δεν γίνεται τίποτα.. )και μετά με το ζόρι μου μιλούσαν ..κάθε μέρα η ιδία ερώτηση. Πότε φεύγετε ???????????
Δεν είχα ούτε τα απαραίτητα . Ας είναι καλά ο agoriani που μας έκανε το τραπέζι και κάποιοι αληθινοί πατριώτες που μου έδωσαν λίγα δολάρια να περάσω ..
Ο σύλλογος των Ελλήνων μου στάθηκε πολύ Σαν να ήταν αδέλφια μου ..Αν δεν ήταν αυτοί οι άνθρωποι δεν ξέρω τι θα είχαμε απογίνει ..Αυτοί με δικά τους έξοδα μας έβγαλαν εισιτήριο επιστροφής ..
Θέλω να τους ευχαριστήσω όλους ..Να σας έχει ο Θεός καλά και να έχετε ότι επιθυμητέ ..
Έτσι γύρισα πίσω ..Ξόδεψα ότι λεφτά μπόρεσα να μαζέψω (πούλησα για ένα κομμάτι ψωμί ότι μπόρεσα ) για να ετοιμάσω χαρτιά διαβατήρια εισιτήρια ..
Τώρα είμαι Ελλάδα Χωρίς δουλειά ..Χωρίς τα προσωπικά μας αντικείμενα ..Εξαθλιωμένοι και με λίγες πιθανότητες να βρω κατι..Και φυσικά χωρίς την δυνατότητα να δοκιμάσω ξαναείδα εκεί ή αλλού ..
Αποφάσισα να τα γράψω αυτά γιατί άκουσα και απο άλλους την ίδια ιστορία .Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό.Στην δική μου περίπτωση οι συγγενείς μου έπαιζαν άλογα ..όπως μου είπαν οι ίδιοι και έχασαν ότι είχαν βγάλει μια ζωή ..
Παρακαλώ όποιον σκάφτεται να φύγει και να πάει σε συγγενείς να κραταει μικρό καλαθι..Ειχα ακούσει και εγώ παρομια ιστορία εδώ στο πατριωτάκι αλλά έλεγα ότι οι δικοί μου συγγενείς είναι έντιμοι..
Εύχομαι σε όλους τα καλύτερα και ειδικά στον agoriani και στους άλλους Έλληνες που με βοήθησαν . Τους είμαι ευγνώμων..
Ετοίμασα όλα τα απαραίτητα έγγραφα για τις βίζες την δική μου και των παιδιών μου .Δυστυχώς τα οικονομικά μου δεν μου επέτρεπαν να καταθέσω τα χαρτιά μου από Ελλάδα ..Είχα λοιπόν δυο επιλογές .Να μείνω Ελλάδα μέχρι να καταφέρω να μαζέψω τα λεφτά για τις βίζες ..ή να έρθω Εκεί και να κάνω την διαδικασία Από εκεί ..
Επικοινώνησα με τη θεια μου και τα ξαδέλφια μου που μένουν χρόνια εκεί ..Μου έφαγαν τα αυτια..Ελα και ας μην έχεις ένα ευρώ ..Θα σου βρούμε κάτι να βγάζεις μεροκάματο μέχρι να βγουν τα χαρτια..Στην τελική για εμάς εδώ αυτά τα ποσά είναι ψίχουλα Μονό να έρθεις .Ομολογώ ότι η επιμονή τους και τα καθημερινά τηλέφωνα με είχαν συγκινήσει ..
Δεν πήγε ο νους μου στο κακό όμως Γιατί στο παρελθόν τους είχαν φιλοξενήσει οι γονείς μου για πολύ καιρό ..οπότε είπα ότι θέλουν να ανταποδώσουν την φιλοξενία ..Αφού εξηγήθηκα ότι δεν θα είχαν ρευστό ούτε για προσωπικά έξοδα (να σημειώσω ότι έχω και δυο μικρά παιδιά ) και λάμβανα την ιδία διαβεβαίωση ..Αυτά για μας ..εμείς τα έχουμε για στραγάλια.. πήρα την απόφαση..
Στέλνω λοιπόν τα απαραίτητα πράγματα μου με το καράβι (όχι έπιπλα ) και ξεκινάμε και εμείς με τα μωρά..
Το ταξίδι σχετικά δύσκολο αλλά λέγαμε ότι όλα θα πάνε καλά .. Αποχαιρετίσαμε πάντες ..Όταν φτάσαμε μας περίμεναν 15 άτομα στο αεροδρόμιο.. Κλαίγαμε όλοι..Ενιωθα πια ήσυχος ότι θα με στηρίξουν.. Κάτσε να ξεκουραστείς μου είπαν μη πας για δουλειά αμέσως ..
Την άλλη μέρα μαζεύτηκαν όλοι πάλι και καλά να μας δουν ..και πιάσαμε κουβεντα..Το πρώτο πράγματα που με ρωτησανε..ήταν τι έγινε η περιουσία που άφησε ο παππούς μου..Οταν εξήγησα ότι εγώ δεν έλαβα τίποτα ..και για τα πιο πολλά δεν ξέρω την τύχη τους .. όλα άλλαξαν ..Δεν τους ξαναείδα.. Ο ξάδελφος μου που μας φιλοξενήσει ,συνολικά 14 μέρες ..μου το ξεκαθάρισε ότι δεν μπορεί να μας φιλοξενήσει και να βρούμε κάπου να μείνουμε ..Έπρεπε επίσης να βρω και ρευστό να περάσουμε .. Ότι κουβέντα και αν έκανα τίποτα Λες και δεν ήξεραν ότι θα ερχόμουν.. Με παρότρυναν να πουλήσω το σπίτι μου (είχαν έτοιμο και τον αγοραστη..αλλα όταν είπα ότι την επικαρπία την έχει η μάνα μου και δεν γίνεται τίποτα.. )και μετά με το ζόρι μου μιλούσαν ..κάθε μέρα η ιδία ερώτηση. Πότε φεύγετε ???????????
Δεν είχα ούτε τα απαραίτητα . Ας είναι καλά ο agoriani που μας έκανε το τραπέζι και κάποιοι αληθινοί πατριώτες που μου έδωσαν λίγα δολάρια να περάσω ..
Ο σύλλογος των Ελλήνων μου στάθηκε πολύ Σαν να ήταν αδέλφια μου ..Αν δεν ήταν αυτοί οι άνθρωποι δεν ξέρω τι θα είχαμε απογίνει ..Αυτοί με δικά τους έξοδα μας έβγαλαν εισιτήριο επιστροφής ..
Θέλω να τους ευχαριστήσω όλους ..Να σας έχει ο Θεός καλά και να έχετε ότι επιθυμητέ ..
Έτσι γύρισα πίσω ..Ξόδεψα ότι λεφτά μπόρεσα να μαζέψω (πούλησα για ένα κομμάτι ψωμί ότι μπόρεσα ) για να ετοιμάσω χαρτιά διαβατήρια εισιτήρια ..
Τώρα είμαι Ελλάδα Χωρίς δουλειά ..Χωρίς τα προσωπικά μας αντικείμενα ..Εξαθλιωμένοι και με λίγες πιθανότητες να βρω κατι..Και φυσικά χωρίς την δυνατότητα να δοκιμάσω ξαναείδα εκεί ή αλλού ..
Αποφάσισα να τα γράψω αυτά γιατί άκουσα και απο άλλους την ίδια ιστορία .Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό.Στην δική μου περίπτωση οι συγγενείς μου έπαιζαν άλογα ..όπως μου είπαν οι ίδιοι και έχασαν ότι είχαν βγάλει μια ζωή ..
Παρακαλώ όποιον σκάφτεται να φύγει και να πάει σε συγγενείς να κραταει μικρό καλαθι..Ειχα ακούσει και εγώ παρομια ιστορία εδώ στο πατριωτάκι αλλά έλεγα ότι οι δικοί μου συγγενείς είναι έντιμοι..
Εύχομαι σε όλους τα καλύτερα και ειδικά στον agoriani και στους άλλους Έλληνες που με βοήθησαν . Τους είμαι ευγνώμων..
Comment