Announcement

Collapse
No announcement yet.

Ανταπόκριση - efrosini

Collapse
X
 
  • Filter
  • Time
  • Show
Clear All
new posts

    Ανταπόκριση - efrosini

    Γειά σου και σένα,
    έχουμε έρθει εγώ κι ο σύζυγος μου Μελβούρνη εδώ και 10 μέρες σχεδόν. Όλη την ημέρα είμαστε σε δουλειές και δεν μπόρεσα να μπω στο forum καθόλου. Έχω ξεκινήσει αγώνα δρόμου για να βρω δουλειά, ο σύζυγος μου είναι αναγνωριστικά ακόμη εδώ γιατί η δική του διαδικασία με τη visa και την εγγραφή στους Engineers Australia δεν έχει ολοκληρωθεί. Έχουμε μαζέψει όλα τα απαραίτητα χαρτιά και στο τέλος της εβδομάδας θα τα στείλουμε. Αυτό που πρέπει να δώσετε περισσότερο σημασία είναι στο IELTS και στα 3 narratives που πρέπει να γράψει για τους Εngineers Australia. Τα υπόλοιπα χαρτιά είναι ρουτίνα. Πτυχίο, αναλυτική βαθμολογία, πρόγραμμα σπουδών, εμείς βάλαμε και την εγγραφή στο Τεχνικό Επιμελητήριο. Όλα μεταφρασμένα σε επίσημο μεταφραστή από το υπουργείο εξωτερικών. Για την visa θα πάμε για partner visa φυσικά. Από την Αυστραλία κοστίζει 3060 δολάρια χωρίς τις εξετάσεις. Αρκετά πιο ακριβά από την Ελλάδα (!!!) και αυτό το κόστος είναι χωρίς τις ιατρικές εξετάσεις. Τα χαρτιά που χρειάζονται, έχουν αναφερθεί πολλές φορές, είναι: χαρτί οικογενειακής κατάστασης, πιστοποιητικό γάμου, ποινικό μητρώο και των 2, φωτοτυπίες διαβατηρίων, το δικό σου full birth certificate, των παιδιών οι ληξιαρχικές πράξεις γέννησης γέννησης και το χαρτί ότι είναι Aussies (αυστραλεζάκια!!!). Επίσης χρειάζονται 2 μάρτυρες που γράψουν για την σχέση σας ότι σας γνωρίζουν καιρό και η σχέση σας είναι αυθεντική, μία δήλωση δική σου και άλλη μία δική του για το πως γνωριστήκατε, πότε αποφασίσατε να παντρευτείτε κλπ κλπ. Μια δήλωση δική σου ότι δέχεσαι να τον στηρίξεις και κάποια αποδεικτικά στοιχεία της σχέσης σας όπως κοινούς λογαριασμούς, γράμματα που έχουν σταλεί με τα 2 ονόματα στην ίδια διεύθυνση, εισιτήρια από κοινά σας ταξίδια. Φυσικά ληξιαρχική πράξη γέννησης του συζύγου σου και χαρτί από το στρατό ότι έχει υπηρετήσει τη θητεία του. Αυτά νομίζω πως είναι.

    Τώρα από δουλειές και μισθούς. Δεν μπορώ να σου απαντήσω γιατί είναι πολύ νωρίς, όμως τα πράγματα νομίζω πως είναι καλά. Περνάνε και εδώ κρίση αλλά ΚΑΜΙΑ σχέση με την Ελλάδα. Αυτοί προσπαθούν αν ισορροπήσουν με τα απόνερα που έχει το τσουνάμι στην Ευρώπη. Εγώ έτσι το αντιλαμβάνομαι. Γενικά οι μισθοί που διαβάζουμε για τους μηχανικούς είναι καλοί αλλά στο τέλος σημασία έχει αυτά που καταφέρνεις να βάλεις στην τσέπη σου.

    Δεν ξέρω τι άλλο να σου γράψω, για τους χρόνους θα γράψω στην κατάλληλο μέρος του forum στο τέλος της εβδομάδας.
    Ελπίζω να σε βοήθησα...
    Ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα.

    #2
    ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ efrosini



    Με κόπο αποκτά κανείς τις γνώσεις !!!

    Comment


      #3
      Good luck guys

      Comment


        #4
        Καλή αρχή!!!υπομονη και επιμονη!!!!

        Comment


          #5
          keep well

          Comment


            #6
            να μας κρατατε ενημερους. Καλή Δύναμη

            Comment


              #7
              Mετά από 5 μήνες στην Μελβούρνη είναι καιρός πλέον να μοιραστώ μαζί σας τα πρώτα μου βιώματα από την πόλη που γεννήθηκα και έμελλε να επιστρέψω 39 χρόνια και κάτι μήνες μετά.

              Γεννήθηκα λοιπόν στην Μελβούρνη το Μάιο του 1973. Αυτό ήταν και το "εισιτήριο" να έρθουμε εδώ και να αντιμετωπιστούμε από την πρώτη στιγμή ως Αυστραλοί. Αυτό τουλάχιστον για το "σύστημα", γιατί για όλους τους υπολοίπους μάλλον είμαστε κάτι σαν... αλεξιπτωτιστές.

              Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες που δεν έχουν νόημα, θα προσπαθήσω να επισημάνω πράγματα που ίσως φανούν χρήσιμα σε κάποιον από εσάς.

              Επιλέξαμε να έρθουμε στη Μελβούρνη με το σύζυγο μου, χωρίς τα παιδιά (έχουμε 2 παιδιά 7 ετών - ναι είναι δίδυμα), έτσι ώστε να προετοιμάσουμε το έδαφος όσο το δυνατόν καλύτερα πριν. Ακόμη πιστεύω πως αυτή ήταν η καλύτερη λύση, αν και ήταν από τα δυσκολότερα πράγματα που έχω κάνει στη ζωή μου.

              Εγγραφή στο medicare

              αυτή είναι η φόρμα που πρέπει να συμπληρώσετε όταν φτάσετε στην Αυστραλία για να μπείτε στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, το medicare.
              Δώστε προσοχή στο "documents required" γιατί είναι αρκετά αυστηροί και γραφειοκράτες σε αυτό και θα εξηγήσω τι εννοώ. Όταν ήρθα εγώ είχα Τραπεζικό λογαρισμό στην Αυστραλία και χαρτί από φορτωτική και μεταφορά πραγμάτων από Ελλάδα - Αυστραλία. Όταν ήρθαν τα παιδιά, 2,5 μήνες μετά, δεν τα έγραψαν αμέσως ήθελαν χαρτί από σχολείο ή κάποιο άλλο χαρτί που να αποδεικνύει ότι έχουν έρθει μόνιμα (!!!!). Αυτό σε περίοδο που τα σχολεία ήταν κλειστά για καλοκαιρινές διακοπές!
              Έχετε υπόψιν σας ότι όταν θα δώσετε τα χαρτιά σας, θα σας δώσουν μία προσωρινή κάρτα medicare (που έχει την μορφή ταμειακής απόδειξης) στην οποία αναγράφεται το όνομά σας και ο αριθμός medicare σας. Μετά από 2 εβδομάδες θα έρθει και η κανονική κάρτα στο σπίτι σας. Δεν φεύγετε από το medicare χωρίς την προσωρινή αυτή κάρτα γιατί είναι και το μοναδικό αποδεικτικό στοιχείο ότι καταθέσατε χαρτιά!

              Εγγραφή στο centrelink
              Δεν έχω πολλά να πω γι αυτό γιατί εμείς έχουμε ένα εισόδημα από ενοίκια στην Ελλάδα, το οποίο και δηλώσαμε, οπότε δεν έχουμε πάρει κάποιο επίδομα ανεργίας. Εγώ τουλάχιστον γιατί ο σύζυγος μου είναι ακόμη με τουριστική βίζα οπότε δεν το δικαιούται κιόλας.
              Για το επίδομα των παιδιών μας ζητήσανε Tax File Number ( A.Φ.Μ) του συζύγου, ακόμη κι αν είναι με τουριστική βίζα εδώ. Κάναμε αίτηση για TFN πριν από 2 μήνες. Την στείλαμε ταχυδρομικώς γιατί έπρεπε να στείλουμε επικυρωμένη φωτοτυπία του διαβατηρίου του και το χαρτί του centrelink (ότι αιτούμαστε επίδομα για τα παιδιά) μαζί. Μετά από 4 μέρες μας στέλνουν ένα φάκελο (χωρίς αποστολέα) με τη φωτοτυπία του διαβατηρίου και το χαρτί του centrelink και άλλο ένα χαρτί χωρίς ημερομηνία πάνω ή αριθμό πρωτοκόλλου που μας ενημερώνει ότι έλαβαν την αίτηση, επιστρέφουν τα χαρτιά και θα έρθει το TFN σε 28 μέρες. Από τότε έχουν περάσει σχεδόν 2 μήνες και TFN δεν έχουμε! Τρεις φορές επικοινωνήσαμε μαζί τους, αλλά χωρίς κάποιον αριθμό άντε να βγάλεις άκρη. Αν η αίτηση είναι χαμένη θα πρέπει να ξαναρχίσουμε από την αρχή!!!

              ΓΕΝΙΚΑ οι δημόσιες υπηρεσίες τους είναι χάλια, το μόνο που τους σώζει είναι ότι είναι on line, κατά τα άλλα οι άνθρωποι είναι "off line" θα έλεγα, τουλάχιστον αυτή την εμπειρία είχαμε εμείς , μπορεί να είμαστε και άτυχοι.

              IMMIGRATION!!!!! χαχαχαχαχ
              Κάναμε την αίτηση του συζύγου από Αυστραλία. Την επόμενη που τη στείλαμε μας την επέστρεψαν πίσω με όλα τα χαρτιά ως μη αποδεκτή. Τους παίρνω τηλ και τους ρωτάω. " Ο σύζυγος σας δεν είναι στην Αυστραλία" μου λένε. "Μα είναι δίπλα μου" ψελλίζω εγώ. Μου ζήτησαν να του μιλήσουν, μετά μας έβαλαν στην αναμονή για να μας ανακοινώσουν μετά από 3' ότι τελικά τον βρήκαν στον υπολογιστή και ΝΑΙ!!!!!!! είναι στην Αυστραλία, οπότε έπρεπε να ξαναστείλουμε τα χαρτιά πίσω σε αυτούς να προχωρήσουν την αίτηση. Εμείς φυσικά μετά από αυτό προτιμήσαμε να πάρουμε το όνομα της κυρίας που ήταν στην άλλη μεριά της γραμμής και να παραδώσουμε τα χαρτιά χέρι με χέρι "Αλά Ελληνικά".

              Σχολείο
              Τα παιδιά μας ξεκίνησαν στο Primary Language Center που είναι στο Carnegie. Έχουν δασκάλα τη Mrs T (από το Τσιανάκας - έχει παντρευτεί Έλληνα), μία υπέροχη δασκάλα που τα έχει βοηθήσει πολύ και πραγματικά με έχει εντυπωσιάσει ο τρόπος που προσεγγίζει τα παιδιά. Όχι μόνο η συγκεκριμένη αλλά οι περισσότερες δασκάλες του σχολείου. Τα παιδιά μας θα παρακολουθήσουν τα μαθήματα στο Language Center για 6 μήνες και μετά θα ενταχθούν στο κανονικό τους σχολείο. Δεν είναι απαραίτητο κάθε παιδί που έρχεται στην Αυστραλία να περάσει από Language Center, είναι στην διακριτική ευχέρεια του Διευθυντή κάθε σχολείου αν είναι να περάσουν τα παιδιά πριν από εκεί η όχι. Κατά τη δική μου γνώμη είναι καλό τα παιδιά να πάνε πρώτα από εκεί, όπως είπα και στα παιδιά μου "αν στο κανονικό σας σχολείο δεν ξέρετε Αγγλικά, είναι δικό σας πρόβλημα, ενώ εδώ το πρόβλημα είναι δικό τους". Πολύ διάβασμα, αλλά λιγότερο άγχος για τα παιδιά.

              Ενοικίαση κατοικίας
              Εμείς δυσκολευτήκαμε πολύ να νοικιάσουμε σπίτι γιατί δεν είχαμε δουλειά και συστάσεις από προηγούμενο ιδιοκτήτη. Εδώ κολλάει το "αλεξιπτωτιστές". Σταθήκαμε τυχεροί γιατί μία ξαδέλφη τους συζύγου της ξαδέλφης μου (!!!!! μπερδευτήκατε λίγο?), είχε μία φίλη μεσίτρια που νοίκιαζε ένα σπίτι στο Carnegie με 2 υπνοδωμάτια. Έτσι κλείσαμε το σπίτι μας, το οποίο είναι ένα ολοκαίνουριο unit δίπλα στις γραμμές του τρένου. Γλιτώσαμε και το ξυπνητήρι γιατί το τρένο των 6 δεν κάνει στάση στο σταθμό κοντά μας και περνά με τόση ταχύτητα πατώντας την κόρνα που νομίζεις θα μπει μέσα στο σπίτι!!! Συμβουλές δεν έχω να δώσω. Ακούω ότι στο Okleigh είναι πιο εύκολο να νοικιάσεις σπίτι όταν έχεις πρωτοέρθει Αυστραλία. Ίσως και να ισχύει. Επίσης έχω ακούσει περιπτώσεις που κάποιοι υποχρεώθηκαν να δώσουν 4 ή 6 μήνες σαν εγγύηση για να νοικιάσουν σπίτι. Γενικά στη Μελβούρνη αυτό που ισχύει είναι 1 μήνας εγγύηση και 1 μήνας μπροστά, δλδ συνολικά στη αρχή δίνεις 2 ενοίκια.

              Κινητό τηλέφωνο
              Υπάρχουν διάφορες εταιρίες για να επιλέξει κάποιος. Εγώ έχω κάνει σύνδεση με την amaysim με 40 δολ το μην unlimited προς όλα τα κινητά και σταθερά (εντός Αυστραλίας) και 4Gb internet. Είναι χωρίς συμβόλαιο και prepaid δλδ πληρώνεις για την υπηρεσία από πριν και αποφεύγεις extra χρεώσεις.

              Σταθερό τηλέφωνο
              Στα καινούρια σπίτια "ΔΕΝ ΒΑΖΟΥΝ ΚΑΛΩΔΙΩΣΗ ΓΙΑ ΣΤΑΘΕΡΟ ΤΗΛ ΟΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΕΣ" lol και ξανά lol. Επειδή όμως θέλαμε σταθερό (γιατί οι γονείς μου πληρώνουν στην Ελλάδα στον ΟΤΕ μία υπηρεσία που μπορούν να καλούν και να μιλούν απεριόριστα σε σταθερά τηλ Αυστραλίας) η μοναδική μας λύση ήταν η dodo με 10 δολάρια το μήνα, σταθερό τηλέφωνο που χρησιμοποιεί δίκτυο κινητής τηλεφωνίας. Έτσι έχουμε και σταθερό, μόνο που δεν το χρησιμοποιούμε γιατί είναι φωτιά οι χρεώσεις. Το έχουμε για να μας καλούν από Ελλάδα μόνο. Εμείς έχουμε τα κινητά για κλήσεις εντός Αυστραλίας και για Ελλάδα, έχουμε πάρει μία κάρτα που λέγεται GAS κοστίζει 10 δολ και είναι ένας οικονομικός τρόπος να επικοινωνείς με τους δικούς σου, εκτός από το Skype.

              Ιnternet
              Το internet είναι αργό και ακριβό στη Μελβούρνη. Εμείς έχουμε πάρει ένα pocket WiFi και πληρώνουμε 30 δολάρια το μήνα για 6 GB!!! Το pocket WiFi είναι φορητό WiFi, πως έχουμε στη Ελλάδα της Vodafone το στικάκι, κάτι αντίστοιχο μόνο που μπορούν να συνδεθούν μέχρι 4 χρήστες.

              Εργασία (το βασικότερο!!!)
              Να ξεκινήσω λέγοντας πως εγώ είμαι Γραφίστρια και ο σύζυγος μου Πολιτικός Μηχανικός. Ήρθαμε τέλος Οκτώβρη με αποτέλεσμα να πέσουμε σε περίοδο που δεν έμπαιναν αγγελίες στο internet και χωρίς να έχουμε κάποιον κύκλο εδώ. Αυτό που έχω συμπεράνει για την εύρεση εργασίας εδώ, για κάποιον που έχει εξειδίκευση, είναι ότι πρέπει να ξεκινήσεις από την αρχή. Εδώ είναι που πραγματικά σε αντιμετωπίζουν ως αλεξιπτωτιστή. Έχω τελειώσει ΤΕΙ, έχω κάνει μεταπτυχιακό στο Λονδίνο, έχω δουλέψει σε μία από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές διαφημιστικές στην Αθήνα για 8 χρόνια, έχω χειριστεί μεγάλους λογαριασμούς και με κοιτούν με ύφος που λέει (κι αν όλα αυτά που μου λες είναι ψέματα? κι αν τα τηλ που μου έχεις δώσει για συστάσεις είναι κάποιου φίλου σου στην Ελλάδα? κι αν οι δουλειές που δείχνεις για δικές σου είναι κάποιου άλλου?). Και όλα αυτά είναι λογικά!!! Όσο κι αν πρέπει "να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας", είναι λογικό γι αυτούς τους ανθρώπους έχεις έρθει ουρανοκατέβατος!!! Οπότε πρέπει να βρεις τον τρόπο να τους πείσεις ότι είσαι αυτός που λες ότι είσαι. Μην ξεχνάμε ότι όταν η θέση που προσπαθείς να πάρεις έχει κάποια ευθύνη, δεν στην δίνει ο άλλος με ευκολία. Επίσης, εδώ το θέμα γνωστού δεν πολυπαίζει, είναι πιο δύσκολο.
              Εγώ έχω ξεκινήσει εδώ και 1,5 μήνα και δουλεύω σε μία εφημερίδα, 2 μέρες την εβδομάδα προς το παρόν. Το περιβάλλον είναι ευχάριστο και η δουλειά ενδιαφέρουσα και χαλαρή.
              Ο σύζυγος είναι ακόμη με τουριστική και δεν έχει δικαίωμα εργασίας. Έχει ετοιμάσει τα χαρτιά του για τους Engineers Australia. Και έχει επισκεφτεί κάποιους recruiter. Θα γράφω για την εξέλιξη της υπόθεσής και των δυο μας γιατί πιστεύω ότι αυτό ενδιαφέρει τους περισσότερους.
              Κάτι που μας φάνηκε χρήσιμο είναι το linkedin. Είναι το "επαγγελματικό facebook". Eδώ έχει μεγάλη άνθηση. Σχεδόν δεν υπάρχει επαγγελματίας που να μην είναι στο linkedin. Υπάρχουν εταιρίες που βάζουν αγγελίες για δουλειά, υπάρχουν ομάδες που συζητούν για θέματα του χώρου κ.α.

              Οδήγηση στο... αντίθετο ρεύμα
              Η οδήγηση είναι εμπειρία! Στο πρώτο test drive που έκανα με αυτόματο αυτοκίνητο, ο πωλητής με τρόμο με κατέβασε από το αυτοκίνητο!!!! χαχαχαχαχα!!!!! Εννοείται πως δεν το αγοράσαμε το αυτοκίνητο! Αυτό που αγοράσαμε όμως το έφερα από το Werribee στο Carnegie (35 χλμ), με GPS, οδηγώντας στο αντίθετο (για την Ελλάδα) ρεύμα. Κάθε αρχή και δύσκολη, αλλά αυτό τα αυτόματα αυτοκίνητα είναι σαν τα συγκρουόμενα, σαν παιχνίδι, μόνο φρένο γκάζι, μπλιάχ!!!!!
              Εμείς επιλέξαμε να πάρουμε ένα μεταχειρισμένο γιαπωνέζικο αυτοκίνητο από αντιπροσωπεία αυτοκινήτων και όχι από μάντρα. Ο λόγος είναι γιατί δεν έχουμε σχέση με μηχανές αυτοκινήτου και η σκέψη ότι μπορεί να μένει συχνά και να τρέχουμε... ήταν εφιαλτική.
              Πριν πάρουμε το αυτοκίνητο περπατούσαμε 30' με τα πόδια για να πάμε στο σχολείο και 30' για να γυρίσουμε, καθημερινά. Γιατί δεν υπήρχε συγκοινωνία που να βολεύει. Η Μελβούρνη χωρίς αυτοκίνητο είναι κόλαση! Το ΜΜΜ είναι αρκετά ακριβά και πολλές φορές οι διαδρομές δεν βολεύουν.
              Το δίπλωμά το άλλαξα εύκολα στο Vicroads σε ένα πρωινό, χωρίς να χρειαστεί μετάφρασή το Ελληνικό δίπλωμα (αυτό που είναι σαν πιστωτική κάρτα). Χρειάζεται όμως να κλείσετε ραντεβού πριν πάτε.
              Ασφάλεια αυτοκινήτου ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ από το νόμο να κάνει κάποιος. Και αυτό γιατί με τα τέλη κυκλοφορίας που πληρώνουμε, υπάρχει κάλυψη για σωματική βλάβη υπέρ τρίτων, αλλά επειδή δεν καλύπτονται οι υλικές ζημιές, καλό είναι να γίνεται.

              Αυτά μέχρι στιγμής, περισσότερα στη συνέχεια!!!
              Ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα.

              Comment


                #8
                Originally posted by efrosini View Post
                Mετά από 5 μήνες στην Μελβούρνη είναι καιρός πλέον να μοιραστώ μαζί σας τα πρώτα μου βιώματα από την πόλη που γεννήθηκα και έμελλε να επιστρέψω 39 χρόνια και κάτι μήνες μετά.



                Επιλέξαμε να έρθουμε στη Μελβούρνη με το σύζυγο μου, χωρίς τα παιδιά (έχουμε 2 παιδιά 7 ετών -
                ναι είναι δίδυμα), έτσι ώστε να προετοιμάσουμε το έδαφος όσο το δυνατόν καλύτερα πριν. Ακόμη πιστεύω πως αυτή ήταν η καλύτερη λύση, αν και ήταν από τα δυσκολότερα πράγματα που έχω κάνει στη ζωή μου.


                Τα παιδιά μας ξεκίνησαν στο Primary Language Center που είναι στο Carnegie
                Μπραβο efrosini! Και για την ωραια ανταποκριση με χρησιμες πληροφοριες και το πιο βασικο! που εχετε και τα παιδακια σας τωρα ,κοντα σας!Μόνα τους ταξιδεψαν ή τα εφερε καποιος δικός σας ,κατω;

                Ολα καλά να σας ερθουν ,στην νεα σας ζωη!
                ''Minds are like parachutes... they only function when open.''

                Comment


                  #9
                  μπραβο efrosini......
                  θελει πολυυυυυυυυυυυ δυναμη να αφησεις πισω τα παιδια σου...δεν ξερω αν θα το εκανα εγω προσωπικα αυτο...ποσο καιρο μεινατε χωρια????
                  και παλι μπραβο σας!!!!!!!!!!!!!

                  Comment


                    #10
                    Ευχαριστώ!

                    Τα παιδιά ανέβηκε ο σύζυγός μου και τα έφερε. Δυόμισι μήνες συνολικά ήμασταν χώρια. εγώ με τα παιδιά. Ο σύζυγός μου ανέβηκε στον ένα μήνα και τα έφερε, αφού τακτοποίησε και τις τελευταίες εκκρεμότητες, ενάμιση μήνα μετά. Για το διάστημα που ήμασταν χώρια, βοήθησε πολύ το ότι τα άφησα στη μητέρα μου (οπότε δεν είχα άγχος για το αν είναι σε καλά χέρια) και ότι εγώ εκείνο το διάστημα έμενα με την ξαδέλφη μου που έχουμε μεγαλώσει μαζί και τη νιώθω οικογένειά μου. Δεν ξεχνώ τα λόγια του γιου μου στο αεροδρόμιο μετά από 22 ώρες ταξίδι "Μαμά, έκανα τόσο κόπο για να έρθω να σε δω". Πιστεύω ότι είναι μία εμπειρία που δεν θα ξεχάσει κανείς μας.

                    alkat, κι εγώ σκεπτόμουν πως δεν μπορούσα να τα αφήσω, αλλά πίστεψα πως αυτό ήταν το καλύτερο για εκείνα οπότε έπρεπε να κάνω την υπέρβαση.
                    Ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα.

                    Comment


                      #11
                      [QUOTE=efrosini;63463]Ευχαριστώ!

                      Τα παιδιά ανέβηκε ο σύζυγός μου και τα έφερε. Δυόμισι μήνες συνολικά ήμασταν χώρια. εγώ με τα παιδιά. Ο σύζυγός μου ανέβηκε στον ένα μήνα και τα έφερε, αφού τακτοποίησε και τις τελευταίες εκκρεμότητες, ενάμιση μήνα μετά. Για το διάστημα που ήμασταν χώρια, βοήθησε πολύ το ότι τα άφησα στη μητέρα μου (οπότε δεν είχα άγχος για το αν είναι σε καλά χέρια) και ότι εγώ εκείνο το διάστημα έμενα με την ξαδέλφη μου που έχουμε μεγαλώσει μαζί και τη νιώθω οικογένειά μου. Δεν ξεχνώ τα λόγια του γιου μου στο αεροδρόμιο μετά από 22 ώρες ταξίδι "Μαμά, έκανα τόσο κόπο για να έρθω να σε δω". Πιστεύω ότι είναι μία εμπειρία που δεν θα ξεχάσει κανείς μας.

                      alkat, κι εγώ σκεπτόμουν πως δεν μπορούσα να τα αφήσω, αλλά πίστεψα πως αυτό ήταν το καλύτερο για εκείνα οπότε έπρεπε να κάνω την υπέρβαση.

                      Comment


                        #12
                        [QUOTE=ermioni;63468]
                        Originally posted by efrosini View Post
                        Ευχαριστώ!

                        Τα παιδιά ανέβηκε ο σύζυγός μου και τα έφερε. Δυόμισι μήνες συνολικά ήμασταν χώρια. εγώ με τα παιδιά. Ο σύζυγός μου ανέβηκε στον ένα μήνα και τα έφερε, αφού τακτοποίησε και τις τελευταίες εκκρεμότητες, ενάμιση μήνα μετά. Για το διάστημα που ήμασταν χώρια, βοήθησε πολύ το ότι τα άφησα στη μητέρα μου (οπότε δεν είχα άγχος για το αν είναι σε καλά χέρια) και ότι εγώ εκείνο το διάστημα έμενα με την ξαδέλφη μου που έχουμε μεγαλώσει μαζί και τη νιώθω οικογένειά μου. Δεν ξεχνώ τα λόγια του γιου μου στο αεροδρόμιο μετά από 22 ώρες ταξίδι "Μαμά, έκανα τόσο κόπο για να έρθω να σε δω". Πιστεύω ότι είναι μία εμπειρία που δεν θα ξεχάσει κανείς μας.

                        alkat, κι εγώ σκεπτόμουν πως δεν μπορούσα να τα αφήσω, αλλά πίστεψα πως αυτό ήταν το καλύτερο για εκείνα οπότε έπρεπε να κάνω την υπέρβαση.
                        theloume kai emeis na ta kataferoume na fugoume apo edw exoume kai emeis tria paidakia kai psaxnoume pos tha fugoume omos den exoume kanenan ekei kai einai polu duskolo!!!

                        Comment


                          #13
                          [QUOTE=ermioni;63468]
                          Originally posted by efrosini View Post
                          Ευχαριστώ!

                          Τα παιδιά ανέβηκε ο σύζυγός μου και τα έφερε. Δυόμισι μήνες συνολικά ήμασταν χώρια. εγώ με τα παιδιά. Ο σύζυγός μου ανέβηκε στον ένα μήνα και τα έφερε, αφού τακτοποίησε και τις τελευταίες εκκρεμότητες, ενάμιση μήνα μετά. Για το διάστημα που ήμασταν χώρια, βοήθησε πολύ το ότι τα άφησα στη μητέρα μου (οπότε δεν είχα άγχος για το αν είναι σε καλά χέρια) και ότι εγώ εκείνο το διάστημα έμενα με την ξαδέλφη μου που έχουμε μεγαλώσει μαζί και τη νιώθω οικογένειά μου. Δεν ξεχνώ τα λόγια του γιου μου στο αεροδρόμιο μετά από 22 ώρες ταξίδι "Μαμά, έκανα τόσο κόπο για να έρθω να σε δω". Πιστεύω ότι είναι μία εμπειρία που δεν θα ξεχάσει κανείς μας.

                          alkat, κι εγώ σκεπτόμουν πως δεν μπορούσα να τα αφήσω, αλλά πίστεψα πως αυτό ήταν το καλύτερο για εκείνα οπότε έπρεπε να κάνω την υπέρβαση.
                          Ειστε ΗΡΩΕΣ!!! Μπραβο!
                          Καλα κανατε κ η γιαγια τα χορτασε πριν τα αποχωριστει κ εσεις κανατε τα τρεχαματα ανετα!
                          Εγω θα αφησω πισω κ ανδρα κ παιδια!! αχαχαχαχχα
                          “Nothing is forever”

                          Comment


                            #14
                            [QUOTE=ermioni;63468]
                            Originally posted by efrosini View Post
                            Ευχαριστώ!

                            Δεν ξεχνώ τα λόγια του γιου μου στο αεροδρόμιο μετά από 22 ώρες ταξίδι "Μαμά, έκανα τόσο κόπο για να έρθω να σε δω". Πιστεύω ότι είναι μία εμπειρία που δεν θα ξεχάσει κανείς μας.
                            .
                            Προσπαθω εδω και ωρα να σταματησω να δακρυζω (μετριοπαθως εκφραζομενος!). Ευτυχως που δεν ειμαι εγω στη θεση σου, διοτι τετοια λογια απο το παιδι σου (αν και δεν εχω παιδια) πιστευω οτι εκεινη τη στιγμη ειναι τοσο συγκινητικα και σου καταστρεφουν οποια αυτοκυριαρχια και αυτοελεγχο διαθετεις σαν ανθρωπος..

                            Ευχομαι να συνεχιζεις να εισπραττεις την αγαπη και την αγκαλια των παιδιων σου ...


                            Να ειστε καλα στη νεα σας ζωη και προσπαθεια ολοι.!!
                            Των Φρονίμων τα παιδια ΠΡΙΝ πεινασουν βγαζουν .... VISA !!

                            Comment


                              #15
                              σας!!!! Είστε τυχεροί που έχεις την υπηκοότητα....είναι πολύ πιο εύκολα νομίζω!!!! διάβασα με πολύ προσοχή όσα έγραψες και μου άρεσε γιατί δίνεις πολλές και σωστές πληροφορίες. Θα συνεχίσω να διαβάζω, ειδικά για τον σύζυγο γιατί είμαι & εγώ στη διαδικασία για να έρθω κάτω αν & είμαι construction manager (πολ.μηχ/κος ΤΕΙ έργων υποδομής, περιμένω assessment από vetassess)... Εύχομαι καλή συνέχεια και καλή ευκολία!!!

                              υ.γ. μ'αρεσεί & το μοτό σου!!!!
                              Don't ever mistake someone's silence for ignorance, calmness for acceptance and kindness for weakness!

                              Comment

                              Working...
                              X