Announcement

Collapse
No announcement yet.

Με αυτά και με αυτά βρέθηκα στη Γερμανία κι εγώ.....

Collapse
X
 
  • Filter
  • Time
  • Show
Clear All
new posts

    Με αυτά και με αυτά βρέθηκα στη Γερμανία κι εγώ.....

    Πατριωτακια μου γεια σας! Η δικη μου ιστορια ειναι λιγο-πολυ ιδια με των υπολοιπων. Απο φετος τον Ιανουαριο ζουσα και δουλευα στη Σκωτια. Κι ενω ολα κυλουσαν ομορφα, ηρθαν ανατροπες οι οποιες μας επεβαλαν να φυγουμε απο εκει. Μεσα στο καλοκαιρι πηραμε την αποφαση να ερθουμε στο Μοναχο. Η συζυγος γεννημενη και μεγαλωμενη εδω, με τον αδερφο και την αδερφη της ακομη εδω, και τα πεθερικα στην Ελλαδα συνταξιουχοι πια, εγω διχως γνωση Γερμανικων και την ψυχη στο στομα, ετοιμασα μια βαλιτσα, εφτιαξα κι ενα βιογραφικο στα Γερμανικα και ηρθα στον κουνιαδο μου να μεινω.

    Η ψυχολογια οχι απλα στα πατωματα, μια πικρα απεριγραπτη να με κυριευει και ομως μια ανεξηγητη αισιοδοξια μου ψιθυριζε στο αυτι: <<Στα τετοια σου ρε, μη μασας, θα τα καταφερεις!!! Πηγες στη Γλασκωβη αγνωστος μεταξυ αγνωστων και βρηκες δουλεια σε μια βδομαδα, εδω με δικους σου ανθρωπους θα κωλωσεις;;>>. Τα Γερμανικα μου σχεδον ανυπαρκτα απλα γελουσαν μαζι μου. Η συζυγος δεν μπορουσε να ξεκινησει πρωτη για εδω για αλλους λογους, οποτε επρεπε να βαλω πλατη, να ανασκουμπωθω και να το πιω και τουτο το ποτηρι.

    7 Αυγουστου τσουπ! στο Μοναχο με την air china. Ειχα την ατυχια να καθισω με Ελληνιδα (ξερετε, τις κλασσικες περιπτωσεις που συζηταμε εδω μεσα), δεν της ειπα πως μεταναστευω, κι ετσι ενιωσε ποιο ανετα να βγαλει τη χολη για το νεο κυμα Ελληνων που μεταναστευουν. Πεισμωσα πολυ. Γιατι ενιωσα πως ειχα κατι παραπανω απο τους θειους και τα πεθερικα μου, οταν εφευγαν το 1960 απο τα χωρια τους, και γνωριζαν μοναχα να γραφουν το ονομα τους. Γιατι γνωριζω Αγγλικα, ειμαι καλλιεργημενος, μπορω να σταθω σε μια συζητηση για το καθε τι, πηρα πτυχια και διπλωματα. Κι αυτοι;; Τι;; Επειδη δουλεψαν και τα καταφεραν διχως τιποτα, εχουν το δικαιωμα να με κοιτουν αφ υψηλου;;

    Φτανω στο σπιτι, αργα το μεσημερι. Αδειαζω βαλιτσα και καθομαι με τον κουνιαδο μου να φτιαξουμε πλανο της επομενης ημερας. Arbeitsamt,finanzsamt,pretzelsamt...... ειχα χασει τη μπαλλα. Στο δρομο απο το σπιτι για το αεροδρομιο, περασαμε απο ενα φιλο του Ελληνα μηχανικο. 2-3 μαγαζια που ηξερε δεν θελαν μαστορα. Μια συμβουλη μου εδωσε, να μη δουλεψω για Ελληνα.

    Κι ετσι εγινε, την επομενη μερα πηραμε τις υπηρεσιες σβαρνα, πραγματι δεν ειδαμε ουρες και ταλαιπωρια. Μου εκανε εντυπωση μια υπαλληλος στο arbeitsamt, που γυρναει και του λεει <<Ψαχνει δουλεια;;;>>. Αλλα οπως θα σας πω μια αλλη μερα, η εκδικηση ειναι γλυκια η ρημαδα.

    Το ΣΚ ηρθε γρηγορα. Εκανα ωρες μαθηματα με το rosetta stone κανα μηνα πριν ερθω, κι ακομα συνεχιζω. Αν δεν ηταν αυτο ισως να τα ειχα παρατησει και να πηγαινα Αυστραλια οπου εχω ανθρωπο ετοιμο για ολα... Σε οσα ελληνικα μαγαζια πηγαμε στο Μοναχο για καφε, με κοιτουσαν ολοι σαν φουκαρα, καημενο. Σαμπως κι εκεινοι τι ειναι ταχα; Εφοπλιστες; Φαμπρικα δουλευει το 90% σκεφτηκα απο μεσα μου.

    Ολον τον καιρο αυτο διαβαζα το πατριωτακι, κι ιδιεταιρα τα ποσταρισματα του CJ Georgio απο τη Στουτγγαρδη. Μου εδινε κουραγιο το παιδι και τον θαυμασα. Ισως γιατι εβλεπα σε αυτον εμενα, εναν ουραγο. Αλλα ειχε πιστη κι αυτος.

    Εστειλα στο Κοσοφο καποια πμ, ο ανθρωπος αμεσως ανταποκριθηκε, με συμβουλεψε ειλικρινα και το εκτιμησα αυτο. Ειχαν περασει 2 εβδομαδες κοντα και εστελνα βιογραφικα δεξια κι αριστερα, αδιακριτως. Με επαιρναν απο zeitarbeit firma και μολις ακουγαν <<Βινιγκ ντοϊτς>> ευγενικα με κλεινανε. Ωσπου περασα την πρωτη μου συνεντευξη. Η χαρα μου μεγαλη, οση κι απογοητευση μου οταν με απερριψαν. Οι μερες περνανε, το σπιτι μικρο, η οικογενεια στην Ελλαδα, το βιος μας ολοκληρο σε κουτες σε μια αποθηκη καπου στην Παλληνη.

    Ωσπου σκαει ενα mail. Με ρωτουν αν γνωριζω καποια πραγματα σχετικα με το επαγγελμα μου. Απαντω και με καλουν για συνεντευξη. Του υπενθυμιζω πῶς δε μιλω γερμανικα, αλλα επιμενουν να παω. Πηγαινω, μιλαμε με καλουν για δοκιμη μιας ημερας. 2 ωρες αργοτερα μου ανακοινωνουν πως τους κανω κι απο Δευτερα 2 Σεπτεμβριου πιανω δουλεια. Χαρα, κακο, γελια!!! Μου δοθηκε η μια ευκαιρια να δειξω τι αξιζω που ζητουσα και δεν πηγε χαμενη.

    Οσο για την κυρια του arbeitsamt, ετυχε να συναντησω ξανα την περασμενη Πεμπτη στο ραντεβου που ειχα μαζι τους για να μου βρουν δουλεια..... η συνεχεια στο επομενο

    #2
    Καλή επιτυχία.

    Πατριωτάκι σου εύχομαι πάνω από όλα υγεία
    Να πραγματοποιηθούν όλα τα όνειρά σας
    Μη μασάς από κανέναν @@@@@@
    Κ
    Όταν η αδικία γίνεται νόμος, τότε η αντίσταση είναι καθήκον!!!

    Comment


      #3
      Originally posted by DiD666 View Post
      Πατριωτακια μου γεια σας! Η δικη μου ιστορια ειναι λιγο-πολυ ιδια με των υπολοιπων. Απο φετος τον Ιανουαριο ζουσα και δουλευα στη Σκωτια. Κι ενω ολα κυλουσαν ομορφα, ηρθαν ανατροπες οι οποιες μας επεβαλαν να φυγουμε απο εκει. Μεσα στο καλοκαιρι πηραμε την αποφαση να ερθουμε στο Μοναχο. Η συζυγος γεννημενη και μεγαλωμενη εδω, με τον αδερφο και την αδερφη της ακομη εδω, και τα πεθερικα στην Ελλαδα συνταξιουχοι πια, εγω διχως γνωση Γερμανικων και την ψυχη στο στομα, ετοιμασα μια βαλιτσα, εφτιαξα κι ενα βιογραφικο στα Γερμανικα και ηρθα στον κουνιαδο μου να μεινω.

      Η ψυχολογια οχι απλα στα πατωματα, μια πικρα απεριγραπτη να με κυριευει και ομως μια ανεξηγητη αισιοδοξια μου ψιθυριζε στο αυτι: <<Στα τετοια σου ρε, μη μασας, θα τα καταφερεις!!! Πηγες στη Γλασκωβη αγνωστος μεταξυ αγνωστων και βρηκες δουλεια σε μια βδομαδα, εδω με δικους σου ανθρωπους θα κωλωσεις;;>>. Τα Γερμανικα μου σχεδον ανυπαρκτα απλα γελουσαν μαζι μου. Η συζυγος δεν μπορουσε να ξεκινησει πρωτη για εδω για αλλους λογους, οποτε επρεπε να βαλω πλατη, να ανασκουμπωθω και να το πιω και τουτο το ποτηρι.

      7 Αυγουστου τσουπ! στο Μοναχο με την air china. Ειχα την ατυχια να καθισω με Ελληνιδα (ξερετε, τις κλασσικες περιπτωσεις που συζηταμε εδω μεσα), δεν της ειπα πως μεταναστευω, κι ετσι ενιωσε ποιο ανετα να βγαλει τη χολη για το νεο κυμα Ελληνων που μεταναστευουν. Πεισμωσα πολυ. Γιατι ενιωσα πως ειχα κατι παραπανω απο τους θειους και τα πεθερικα μου, οταν εφευγαν το 1960 απο τα χωρια τους, και γνωριζαν μοναχα να γραφουν το ονομα τους. Γιατι γνωριζω Αγγλικα, ειμαι καλλιεργημενος, μπορω να σταθω σε μια συζητηση για το καθε τι, πηρα πτυχια και διπλωματα. Κι αυτοι;; Τι;; Επειδη δουλεψαν και τα καταφεραν διχως τιποτα, εχουν το δικαιωμα να με κοιτουν αφ υψηλου;;

      Φτανω στο σπιτι, αργα το μεσημερι. Αδειαζω βαλιτσα και καθομαι με τον κουνιαδο μου να φτιαξουμε πλανο της επομενης ημερας. Arbeitsamt,finanzsamt,pretzelsamt...... ειχα χασει τη μπαλλα. Στο δρομο απο το σπιτι για το αεροδρομιο, περασαμε απο ενα φιλο του Ελληνα μηχανικο. 2-3 μαγαζια που ηξερε δεν θελαν μαστορα. Μια συμβουλη μου εδωσε, να μη δουλεψω για Ελληνα.

      Κι ετσι εγινε, την επομενη μερα πηραμε τις υπηρεσιες σβαρνα, πραγματι δεν ειδαμε ουρες και ταλαιπωρια. Μου εκανε εντυπωση μια υπαλληλος στο arbeitsamt, που γυρναει και του λεει <<Ψαχνει δουλεια;;;>>. Αλλα οπως θα σας πω μια αλλη μερα, η εκδικηση ειναι γλυκια η ρημαδα.

      Το ΣΚ ηρθε γρηγορα. Εκανα ωρες μαθηματα με το rosetta stone κανα μηνα πριν ερθω, κι ακομα συνεχιζω. Αν δεν ηταν αυτο ισως να τα ειχα παρατησει και να πηγαινα Αυστραλια οπου εχω ανθρωπο ετοιμο για ολα... Σε οσα ελληνικα μαγαζια πηγαμε στο Μοναχο για καφε, με κοιτουσαν ολοι σαν φουκαρα, καημενο. Σαμπως κι εκεινοι τι ειναι ταχα; Εφοπλιστες; Φαμπρικα δουλευει το 90% σκεφτηκα απο μεσα μου.

      Ολον τον καιρο αυτο διαβαζα το πατριωτακι, κι ιδιεταιρα τα ποσταρισματα του CJ Georgio απο τη Στουτγγαρδη. Μου εδινε κουραγιο το παιδι και τον θαυμασα. Ισως γιατι εβλεπα σε αυτον εμενα, εναν ουραγο. Αλλα ειχε πιστη κι αυτος.

      Εστειλα στο Κοσοφο καποια πμ, ο ανθρωπος αμεσως ανταποκριθηκε, με συμβουλεψε ειλικρινα και το εκτιμησα αυτο. Ειχαν περασει 2 εβδομαδες κοντα και εστελνα βιογραφικα δεξια κι αριστερα, αδιακριτως. Με επαιρναν απο zeitarbeit firma και μολις ακουγαν <<Βινιγκ ντοϊτς>> ευγενικα με κλεινανε. Ωσπου περασα την πρωτη μου συνεντευξη. Η χαρα μου μεγαλη, οση κι απογοητευση μου οταν με απερριψαν. Οι μερες περνανε, το σπιτι μικρο, η οικογενεια στην Ελλαδα, το βιος μας ολοκληρο σε κουτες σε μια αποθηκη καπου στην Παλληνη.

      Ωσπου σκαει ενα mail. Με ρωτουν αν γνωριζω καποια πραγματα σχετικα με το επαγγελμα μου. Απαντω και με καλουν για συνεντευξη. Του υπενθυμιζω πῶς δε μιλω γερμανικα, αλλα επιμενουν να παω. Πηγαινω, μιλαμε με καλουν για δοκιμη μιας ημερας. 2 ωρες αργοτερα μου ανακοινωνουν πως τους κανω κι απο Δευτερα 2 Σεπτεμβριου πιανω δουλεια. Χαρα, κακο, γελια!!! Μου δοθηκε η μια ευκαιρια να δειξω τι αξιζω που ζητουσα και δεν πηγε χαμενη.

      Οσο για την κυρια του arbeitsamt, ετυχε να συναντησω ξανα την περασμενη Πεμπτη στο ραντεβου που ειχα μαζι τους για να μου βρουν δουλεια..... η συνεχεια στο επομενο
      Υπομονή και επιμονή φίλε μου...την υγειά σου να' χεις εσύ και η οικογένειά σου και όλα θα πάνε καλά. Σου εύχομαι το καλύτερο.
      Μπορεί να απογοητευτείς αν αποτύχεις, αλλά είσαι χαμένος αν δεν προσπαθήσεις.
      ~Beverly Sills~ | (Αμερικανίδα υψίφωνος) | γ. 1929

      Comment


        #4
        Originally posted by DiD666
        Παιδια μη λεμε τα ιδια 2 φορες. Και σε πμ και σε ποστ. Άνοιξα νέο τοπικ, καποιος moderator προφανωσ το μετέφερε εδω. Εγω το εσβησα να τελειώνει το θεμα. Αλλη φορα επικοινωνήστε με τους moderators, μάθετε πως λειτουργούν τα φορουμς. Οταν υπαρχει προβλημα με καποιο ποστ πατάμε το κουμπακι report κι εξηγούμε το προβλημα στους διαχειριστές.
        DiD666,αναμενουμε τη συνεχεια πως παει με τη δουλεια

        Comment


          #5
          Πατριωτάκι εύχομαι να έχετε υγεία & τύχη σε ότι κάνετε!!!!
          Να ξέρεις ότι & εσένα τώρα με τη σειρά σου σε θαυμάζουν κάποιοι άλλοι & παίρνουν κουράγιο από εσένα, γτ ταυτίζονται & βλέπουν ότι όποιος επιμένει, θα τα καταφέρει!!!!
          Καλή συνέχεια....όλα θα πάνε καλά!!!!
          Don't ever mistake someone's silence for ignorance, calmness for acceptance and kindness for weakness!

          Comment


            #6
            ελπιζω ολα να σου πηγαν καλα και οσα περασαν να τα θυμασαι σαν μια εμπειρια!

            Comment


              #7
              Originally posted by DiD666 View Post
              Πατριωτακια μου γεια σας! Η δικη μου ιστορια ειναι λιγο-πολυ ιδια με των υπολοιπων. Απο φετος τον Ιανουαριο ζουσα και δουλευα στη Σκωτια. Κι ενω ολα κυλουσαν ομορφα, ηρθαν ανατροπες οι οποιες μας επεβαλαν να φυγουμε απο εκει. Μεσα στο καλοκαιρι πηραμε την αποφαση να ερθουμε στο Μοναχο. Η συζυγος γεννημενη και μεγαλωμενη εδω, με τον αδερφο και την αδερφη της ακομη εδω, και τα πεθερικα στην Ελλαδα συνταξιουχοι πια, εγω διχως γνωση Γερμανικων και την ψυχη στο στομα, ετοιμασα μια βαλιτσα, εφτιαξα κι ενα βιογραφικο στα Γερμανικα και ηρθα στον κουνιαδο μου να μεινω.

              Η ψυχολογια οχι απλα στα πατωματα, μια πικρα απεριγραπτη να με κυριευει και ομως μια ανεξηγητη αισιοδοξια μου ψιθυριζε στο αυτι: <<Στα τετοια σου ρε, μη μασας, θα τα καταφερεις!!! Πηγες στη Γλασκωβη αγνωστος μεταξυ αγνωστων και βρηκες δουλεια σε μια βδομαδα, εδω με δικους σου ανθρωπους θα κωλωσεις;;>>. Τα Γερμανικα μου σχεδον ανυπαρκτα απλα γελουσαν μαζι μου. Η συζυγος δεν μπορουσε να ξεκινησει πρωτη για εδω για αλλους λογους, οποτε επρεπε να βαλω πλατη, να ανασκουμπωθω και να το πιω και τουτο το ποτηρι.

              7 Αυγουστου τσουπ! στο Μοναχο με την air china. Ειχα την ατυχια να καθισω με Ελληνιδα (ξερετε, τις κλασσικες περιπτωσεις που συζηταμε εδω μεσα), δεν της ειπα πως μεταναστευω, κι ετσι ενιωσε ποιο ανετα να βγαλει τη χολη για το νεο κυμα Ελληνων που μεταναστευουν. Πεισμωσα πολυ. Γιατι ενιωσα πως ειχα κατι παραπανω απο τους θειους και τα πεθερικα μου, οταν εφευγαν το 1960 απο τα χωρια τους, και γνωριζαν μοναχα να γραφουν το ονομα τους. Γιατι γνωριζω Αγγλικα, ειμαι καλλιεργημενος, μπορω να σταθω σε μια συζητηση για το καθε τι, πηρα πτυχια και διπλωματα. Κι αυτοι;; Τι;; Επειδη δουλεψαν και τα καταφεραν διχως τιποτα, εχουν το δικαιωμα να με κοιτουν αφ υψηλου;;

              Φτανω στο σπιτι, αργα το μεσημερι. Αδειαζω βαλιτσα και καθομαι με τον κουνιαδο μου να φτιαξουμε πλανο της επομενης ημερας. Arbeitsamt,finanzsamt,pretzelsamt...... ειχα χασει τη μπαλλα. Στο δρομο απο το σπιτι για το αεροδρομιο, περασαμε απο ενα φιλο του Ελληνα μηχανικο. 2-3 μαγαζια που ηξερε δεν θελαν μαστορα. Μια συμβουλη μου εδωσε, να μη δουλεψω για Ελληνα.

              Κι ετσι εγινε, την επομενη μερα πηραμε τις υπηρεσιες σβαρνα, πραγματι δεν ειδαμε ουρες και ταλαιπωρια. Μου εκανε εντυπωση μια υπαλληλος στο arbeitsamt, που γυρναει και του λεει <<Ψαχνει δουλεια;;;>>. Αλλα οπως θα σας πω μια αλλη μερα, η εκδικηση ειναι γλυκια η ρημαδα.

              Το ΣΚ ηρθε γρηγορα. Εκανα ωρες μαθηματα με το rosetta stone κανα μηνα πριν ερθω, κι ακομα συνεχιζω. Αν δεν ηταν αυτο ισως να τα ειχα παρατησει και να πηγαινα Αυστραλια οπου εχω ανθρωπο ετοιμο για ολα... Σε οσα ελληνικα μαγαζια πηγαμε στο Μοναχο για καφε, με κοιτουσαν ολοι σαν φουκαρα, καημενο. Σαμπως κι εκεινοι τι ειναι ταχα; Εφοπλιστες; Φαμπρικα δουλευει το 90% σκεφτηκα απο μεσα μου.

              Ολον τον καιρο αυτο διαβαζα το πατριωτακι, κι ιδιεταιρα τα ποσταρισματα του CJ Georgio απο τη Στουτγγαρδη. Μου εδινε κουραγιο το παιδι και τον θαυμασα. Ισως γιατι εβλεπα σε αυτον εμενα, εναν ουραγο. Αλλα ειχε πιστη κι αυτος.

              Εστειλα στο Κοσοφο καποια πμ, ο ανθρωπος αμεσως ανταποκριθηκε, με συμβουλεψε ειλικρινα και το εκτιμησα αυτο. Ειχαν περασει 2 εβδομαδες κοντα και εστελνα βιογραφικα δεξια κι αριστερα, αδιακριτως. Με επαιρναν απο zeitarbeit firma και μολις ακουγαν <<Βινιγκ ντοϊτς>> ευγενικα με κλεινανε. Ωσπου περασα την πρωτη μου συνεντευξη. Η χαρα μου μεγαλη, οση κι απογοητευση μου οταν με απερριψαν. Οι μερες περνανε, το σπιτι μικρο, η οικογενεια στην Ελλαδα, το βιος μας ολοκληρο σε κουτες σε μια αποθηκη καπου στην Παλληνη.

              Ωσπου σκαει ενα mail. Με ρωτουν αν γνωριζω καποια πραγματα σχετικα με το επαγγελμα μου. Απαντω και με καλουν για συνεντευξη. Του υπενθυμιζω πῶς δε μιλω γερμανικα, αλλα επιμενουν να παω. Πηγαινω, μιλαμε με καλουν για δοκιμη μιας ημερας. 2 ωρες αργοτερα μου ανακοινωνουν πως τους κανω κι απο Δευτερα 2 Σεπτεμβριου πιανω δουλεια. Χαρα, κακο, γελια!!! Μου δοθηκε η μια ευκαιρια να δειξω τι αξιζω που ζητουσα και δεν πηγε χαμενη.

              Οσο για την κυρια του arbeitsamt, ετυχε να συναντησω ξανα την περασμενη Πεμπτη στο ραντεβου που ειχα μαζι τους για να μου βρουν δουλεια..... η συνεχεια στο επομενο
              Μπράβο με το καλό και καλή συνέχεια . Η επιμονή νικά πάντα. ΑΝτε να περνουμε σειρά και οι υπόλοιποι.

              Comment


                #8
                Originally posted by DiD666 View Post

                7 Αυγουστου τσουπ! στο Μοναχο με την air china.

                Κάτσε γιατί μπερδεύτηκα. Πέταξες από Σκωτία για Γερμανία με air china?

                Comment


                  #9
                  Originally posted by DiD666 View Post
                  Οι μερες περνανε, το σπιτι μικρο, η οικογενεια στην Ελλαδα, το βιος μας ολοκληρο σε κουτες σε μια αποθηκη καπου στην Παλληνη.
                  Πόσο σε νιώθω όμως...

                  Comment


                    #10
                    Originally posted by miss espresso View Post

                    Κάτσε γιατί μπερδεύτηκα. Πέταξες από Σκωτία για Γερμανία με air china?
                    χεχεχε. Οχι ρε εσυ. Απο Αθηνα ξεκινησα.

                    Στα δικα μας τωρα... Πηρα επιτελους συμβολαιο στα χερια μου, πραγμα που σημαινει πως μπορω να ψαξω για σπιτι. Ο εργοδοτης λιγακι πονηρος γαρ, στο συμβολαιο πηγε να με πιασει κοροϊδο. Ηθελε ενω ξεκινησα δουλεια 2/9, η ισχυς του συμβολαιου να ξεκινα 16/9 (2 εβδομαδες απληρωτες). Επισης αναφερει πως δεν πληρωνει υπερωριες, αλλα αν μου ζητηθει πρεπει να καθισω, αλλα δεν διευκρινισε τις παραπανω ωρες αν θα τις παρω ρεπο ή θα σχολασω καποια μερα νωριτερα. Οποτε του ειπα με πολυ ωραιο τροπο πως εχω καποιες <<αποριες>> σχετικα με το συμβολαιο. Μου ειπε καποια μα και μου, αλλα στο τελος μου εφερε την επομενη μερα νεο συμβολαιο διορθωμενο. Κατα τα αλλα ολα πανε καλα. Δουλεια εχει φουλ, δουλευω 8-17 με μια ωρα διαλλειμα (ευλαβικα) στις 12, κανενας στην εταιρια δεν εχει παραπονο και με χαροποιει πολυ αυτο. Αν και μιλαω ελαχιστα γερμανικα, ολοι ειναι υπομονετικοι μαζι μου, και αυτοι που γνωριζουν μου μιλανε στα αγγλικα οταν υπαρχει χαος στην επικοινωνια. Οι ρυθμοι αν και σβελτοι, δεν ειναι πιεστικοι και γενικα υπαρχει μια αναγνωριση της ανθρωπινης φυσης μου και δεν περιμενουν να δουλεψω σαν ρομποτ.

                    Οσο για την κυρια στο arbeitsamt...... Οπως προειπα, οταν πηγα να γραφτω, ημουν με τον κουνιαδο μου για μεταφραση. Σε καποια φαση τον ρωταει τι ηθελα εγω εκει. Και οταν της απαντησε ο κουνιαδος μου για να βρω δουλεια, γεματη απορια του απαντα << Να βρει δουλεια;;!!>> Λοιπον την ιδια πετυχα ξανα. Φυσικα που να με θυμηθει... Μπαινω μεσα, ευγενικα της μιλουσα στα Γερμανικα, πως εχω ραντεβου, πως ονομαζομαι κτλ. Καθομαι, την ευχαριστω. Της λεω σε καποια φαση πως δε γνωριζω αρκετα τη γλωσσα για να κρατησω συζητηση και πως αν θα ηθελε να μιλησουμε στα αγγλικα (τα οποια ειναι υποχρεωτικο να γνωριζει) για δικη της διευκοληνση. Και με αρχιζει σε κατι
                    -Εδω ειναι Γερμανια, μιλαμε γερμανικα, και πως θα δουλεψετε ετσι;; πως να σας βρω δουλεια
                    απο οπου υστερα αρχισα να πιανω λεξεις και να νομιζω πως σε λιγο θα μπουνε 2 ξανθιες για να γυρισουμε γερμανικη τσοντα!!! Αφου την αφηνω και τα λεει, της λεω:
                    -Ιχ χαμπε αρμπαϊτ γκεφουντεν (εχω βρει δουλεια)
                    Σαστιζει, με κοιταει... Σου λεει αυτος κατι αλλο θα ηθελε να πει αλλα δεν ξερει. Με ρωταει τι;; Επαναλαμβανω:
                    -Ιχ χαμπε αρμπαϊτ γκεφουντεν φον τσβαϊ Ζεπτεμπερ (loooool)
                    - Που;; Που;;
                    Της λεω το ονομα της εταιριας, τα ειχε χασει. Εψαχνε κατι χαρτια. Τη διακοπτω:
                    -Ιχ χαμπε ντερ αρμπαϊτς φερτραγκ μιτ (εχω μαζι το συμβολαιο)
                    ΚΑΓΚΕΛΟ!!!! χαχαχαχα. Αφου αντεγραψε τα στοιχεια του εργοδοτη, με ρωταει στα γερμανικα γιατι ηρθα, αφου μπορουσα να τηλεφωνησω και να πω πως βρηκα δουλεια. Της εξηγησα πως ενδιαφερομαι για προγραμματα εκμαθησης της γλωσσας κτλ. Ψαχνει τον υπολογιστη της και με ρωταει
                    -Θελετε στα ελληνικα ή στα αγγλικα να σας τα εκτυπωσω;
                    -Στα γερμανικα!!

                    Μου εκτυπωσε αυτα που ηθελα, τη χαιρετισα κι εφυγα. Ξερω τι φταιει και ειναι ετσι και γιαυτο δε θυμωσα.

                    Ευχαριστω ολους για τις ευχες και τις φιλοφρονησεις. Ξερω πως το 98% των ενεργων μελων τα περνανε δυσκολα και ειναι εδω μεσα αλλοι να παρουν κουραγιο, αλλοι να μαθουν 2-3 πραγματα. Δεν ειμαι αρμοδιος να πω σε καποιον να ερθει-να μην ερθει, ουτε αν ειναι ευκολο ή δυσκολο να βρεθει δουλεια. Εγω σταθηκα πολυ τυχερος και ισως αν περυσι το Γεναρη ειχαμε ξεκινησει για εδω, ισως και 1-2 μηνες αργοτερα να γυριζα Ελλαδα απογοητευμενος. Αυτο που ξερω ειναι πως πανω απο ολα η ξενιτια θελει στομαχι. Γερο στομαχι και μεγαλα φρυδια. Καλη συνεχεια σε ολους ξενιτεμενους και μη. Να εχετε καθαρο μυαλο και την υγεια σας ευχομαι. Τα υπολοιπα στο χερι μας ειναι.

                    Comment


                      #11
                      Originally posted by DiD666 View Post
                      χεχεχε. Οχι ρε εσυ. Απο Αθηνα ξεκινησα.

                      Στα δικα μας τωρα... Πηρα επιτελους συμβολαιο στα χερια μου, πραγμα που σημαινει πως μπορω να ψαξω για σπιτι. Ο εργοδοτης λιγακι πονηρος γαρ, στο συμβολαιο πηγε να με πιασει κοροϊδο. Ηθελε ενω ξεκινησα δουλεια 2/9, η ισχυς του συμβολαιου να ξεκινα 16/9 (2 εβδομαδες απληρωτες). Επισης αναφερει πως δεν πληρωνει υπερωριες,........................................ ......
                      Καλή συνέχεια λοιπόν, με υπομονή κι επιμονή, υγεία πάνω απ' όλα. Ήταν να γίνει πιστεύω η αρχή...
                      Μπορεί να απογοητευτείς αν αποτύχεις, αλλά είσαι χαμένος αν δεν προσπαθήσεις.
                      ~Beverly Sills~ | (Αμερικανίδα υψίφωνος) | γ. 1929

                      Comment


                        #12
                        Δεν της έλεγες κι ενα Ιχ λιμπεντιχ μπας και στρώσε ή θα ηταν επικυνδυνο????χαχαχαχα

                        Καλη συνεχεια! Αφού μπήκε το νερό στ' αυλάκι.... ολα θα παρουν το δρομο τους.

                        Comment


                          #13
                          Originally posted by gio75 View Post
                          Καλή συνέχεια λοιπόν, με υπομονή κι επιμονή, υγεία πάνω απ' όλα. Ήταν να γίνει πιστεύω η αρχή...
                          Καλη συνεχεια! Αφού μπήκε το νερό στ' αυλάκι.... ολα θα παρουν το δρομο τους.
                          Να`σαι καλα φιλε μου!!


                          Originally posted by afrodite View Post
                          Δεν της έλεγες κι ενα Ιχ λιμπεντιχ μπας και στρώσε ή θα ηταν επικυνδυνο????χαχαχαχα
                          Πολυ επικινδυνο!!! Ασε που και ελευθερος να ημουν σιγα μη το χαραμιζα στη μπαζογερμανιδα!!!


                          Παιδια τι να σας πω. Πριν λιγο μπηκα απο τη δουλεια και εκοψα μεσω skype μαζι με συγγενεις και φιλους στην Αθηνα, την 2η τουρτα της κορης μου. Δεν ξερω τι νιωθω. Χαρα, λυπη. Σκατα κι αποσκατα γαμωτη μου, ετσι που μας κανανε!!!

                          Comment


                            #14
                            Originally posted by DiD666 View Post
                            Να`σαι καλα φιλε μου!!



                            Πολυ επικινδυνο!!! Ασε που και ελευθερος να ημουν σιγα μη το χαραμιζα στη μπαζογερμανιδα!!!


                            Παιδια τι να σας πω. Πριν λιγο μπηκα απο τη δουλεια και εκοψα μεσω skype μαζι με συγγενεις και φιλους στην Αθηνα, την 2η τουρτα της κορης μου. Δεν ξερω τι νιωθω. Χαρα, λυπη. Σκατα κι αποσκατα γαμωτη μου, ετσι που μας κανανε!!!
                            Να τη χαίρεσαι την κοράκλα σου...Να τη δεις όπως επιθυμείς Σου εύχομαι να περάσει γρήγορα ο καιρός και να εγκατασταθείτε όλοι, αν βέβαια το θελήσετε κι εσείς, στη Γερμανία, για ένα καλύτερο αύριο. Και πάλι να τη χαίρεσαι φίλε μου
                            Μπορεί να απογοητευτείς αν αποτύχεις, αλλά είσαι χαμένος αν δεν προσπαθήσεις.
                            ~Beverly Sills~ | (Αμερικανίδα υψίφωνος) | γ. 1929

                            Comment


                              #15
                              Originally posted by DiD666 View Post
                              Να`σαι καλα φιλε μου!!

                              Παιδια τι να σας πω. Πριν λιγο μπηκα απο τη δουλεια και εκοψα μεσω skype μαζι με συγγενεις και φιλους στην Αθηνα, την 2η τουρτα της κορης μου. Δεν ξερω τι νιωθω. Χαρα, λυπη. Σκατα κι αποσκατα γαμωτη μου, ετσι που μας κανανε!!!

                              Να την χαίρεστε την κορούλα σας, που είναι τόσο τυχερή που έχει πατέρα μαχητή που νοιάζεται για το μέλλον της!

                              Υγεία κ Καλή τύχη!!!

                              Comment

                              Working...
                              X