23 Ιανουαρίου 2013 μπήκα στο αεροπλάνο με προορισμό το αεροδρόμιο της Στουτγγάρδης.
Απώτερος προορισμός : Wernigerode,Sachsen Anhalt.
Σκοπός ταξιδίου : εργασία ως σερβιτόρος σε Ελληνικό εστιατόριο (πρωτότυπο).
Εργασιακή εμπειρία : μηδενική.Δεν είχα δουλέψει ποτέ πριν σαν σερβιτόρος.Στην Ελλάδα είχα ως κυρίως επάγγελμα τον τουρισμό (συνήθως ως νυκτερινός receptionist σε μεγάλα resorts,αν κι έχω εργαστεί και ως κανονικός receptionist),όπως παράλληλα και τις πωλήσεις (έχω δουλέψει σε δύο πολύ γνωστές εταιρείες οι οποίες και οι δύο έχουν πλέον βάλει λουκέτο).
Λόγος απόφασης : πρώτον,ο ιδιοκτήτης ή έστω,ο ένας εκ των δύο ιδιοκτητών,υπήρξε συνάδελφος (Mitarbeiter,lol)του αδερφού μου στην Ελλάδα με τον οποίο και διατηρούσαν πολύ καλές σχέσεις,με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να έρθει και η πρότασή του προς εμέ για εργασία,έστω δοκιμαστικά,στο εστιατόριό του.Δεύτερον,γιατί σε μένα η πρόταση και όχι στον αδερφό μου ? Πολύ απλά διότι εγώ μιλώ τη γλώσσα.Και στην πρώτη συνάντηση που είχαμε στο χωριό του,για με δει και να τον δω,κατάλαβε ότι θα τα κατάφερνα στον τομέα αυτό.
Η έμπνευση του πατέρα μου να με στείλει να μάθω Γερμανικά στην ηλικία των 7-8 ετών και μέχρι περίπου τα 16 μου,αποδείχτηκε τελικά πολύ λειτουργική για το μέλλον μου.Τότε είχα φτάσει στο επίπεδο Mittelstufe αλλά δεν έδωσα ποτέ τις εξετάσεις διότι είχαν πλακώσει τα λύκεια και τα πτυχία στα Αγγλικά.Αλλά ό,τι μαθαίνεις μικρός,αποτυπώνεται για τα καλά στο κεφάλι,αποθηκεύεται σε ένα ασφαλές σημείο του μυαλού και όταν χρειαστεί,επανέρχεται με μαγικό τρόπο στην καθημερινότητά σου.Γερμανικά είχα την ευκαιρία να μιλήσω μόνο κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής σεζόν στα ξενοδοχεία με τα πλήθη των Γερμανών να συρρέουν.Αλλά,στις διακοπές,όλοι είναι χαλαροί,φιλικοί,μιλάνε ακόμη και Αγγλικά,γενικά δεν συμπεριφέρονται όπως στην πατρίδα τους.Με το που πάτησα το πόδι μου στη Στουτγκάρδη κατάλαβα στο δευτερόλεπτο ότι τα Γερμανικά που είχα μάθει δεν ήταν ακριβώς τα ίδια με αυτά που άκουγα να μιλάνε οι Γερμανοί γύρω μου. "Ωχ,θαχουμε πρόβλημα μου φαίνεται".
Αναμονή μία ώρα περίπου στο αεροδόμιο της Στουτγκάρδης για να επιβιαστούμε στο αεροπλάνο για Αννόβερο.Από εκεί θα έπαιρνα το τραίνο για Wernigerode,που όπως ανέφερα και πιο πάνω,ήταν ο τελικός προορισμός.Ώρα : 20:15 Γερμανίας. Στο Αννόβερο θα ήμουν περίπου στις 22:00. Ο Γιώργος,ο φίλος του αδερφού μου και ιδιοκτήτης του εστιατορίου,μου είχε πει ότι υπάρχει τραίνο μέχρι και μετά τα μεσάνυχτα κι αυτός θα με περίμενε στο μαγαζί,άσχετα αν το έκλεινε νωρίτερα.
Ξέχασα να σας πω για το πρώτο συναίσθημα που ένιωσα μόλις πάτησα Γερμανικό έδαφος. Όχι,όχι,δεν ένιωσα μετανάστης. Έχω κάνει τρία χρόνια εργαζόμενος στην Αγγλία και ξέρω από ξενητειά.Δεν με τρομάζει η ξενητειά,αλλά μου φέρνει θλίψη,όχι πάντα,αλλά αρκετές φορές σίγουρα.Στο πρώτο μου λεπτό στη Γερμανία,βγαίνοντας από την καμπίνα του αεροπλάνου,ένιωσα σαν κρατούμενος στο Γκουαντανάμο.Έριχνε ένα πυκνό χιόνι (όσοι μένετε Στουτγκάρδη προφανώς θα θυμόσαστε το χειμώνα του 2013,αρκετό χιόνι) και περιμετρικά του αεροδρομίου αχνοφαίνονταν κάποιοι πορτοκαλί προβολείς,με ένα ασθενικό αλλά αρκούντως απειλητικό φως.Από κάτι μεγάφωνα ακούγονταν η φωνή ενός άντρα,που αναφωνούσε κάτι ακατανόητα,σαν διαταγές προφανώς,και που η χροιά της φωνής του είχε μία ανατριχιαστική ομοιότητα με τη φωνή του κοντού με το μουστάκι,ονόματα δε λέμε,μη μας πάνε και μέσα."Παναγιά μου" σκέφτηκα "που ήρθα ?".
Στην αναμονή για το αεροπλάνο που θα μας ταξίδευε στο Αννόβερο,αποφάσισα να καπνίσω ένα τσιγάρο.Ευκαιρία επίσης να δοκίμαζα τον πρώτο μου διάλογο στα Γερμανικά,εντός Γερμανίας.Κατευθύνθηκα προς τις πληροφορίες για να ρωτήσω που μπορώ να καπνίσω.Βασικά,ήξερα ήδη σε ποιο χώρο μπορούσα να καπνίσω,τον είχα κιόλας τσεκάρει από πριν.Αλλά ήθελα να διαπιστώσω εάν θα καταλάβαινα τις οδηγίες που θα μου έδινε η αφρατούλα με τα ροζ μάγουλα που κάθονταν πίσω από το γκισέ,μία originale Heidi (αν και αυτή ήταν Αυστριακιά νομίζω).
-Haaalloooo,bitte,wo darf ich rauchen ?
-Hallo ! Sie können eigentlich...φάχτεν φούχτεν σλούπχεν...und dann gibt es auch....γκρέτσχεν φλίστχεν μόπχχεν...wo Sie rauchen dürfen !
-Ach,ssoooooooo...danke schöööön !
-Bitte schön !!
("τι μου είπε ρε μαλάκα ???????")
Εντάξει,πάντως το τσιγάρο το έκανα.Αλλά και πάλι, δεν καταλάβαινα γρυ τι συζητούσαν δύο νταγλαράδες δίπλα μου.
Απώτερος προορισμός : Wernigerode,Sachsen Anhalt.
Σκοπός ταξιδίου : εργασία ως σερβιτόρος σε Ελληνικό εστιατόριο (πρωτότυπο).
Εργασιακή εμπειρία : μηδενική.Δεν είχα δουλέψει ποτέ πριν σαν σερβιτόρος.Στην Ελλάδα είχα ως κυρίως επάγγελμα τον τουρισμό (συνήθως ως νυκτερινός receptionist σε μεγάλα resorts,αν κι έχω εργαστεί και ως κανονικός receptionist),όπως παράλληλα και τις πωλήσεις (έχω δουλέψει σε δύο πολύ γνωστές εταιρείες οι οποίες και οι δύο έχουν πλέον βάλει λουκέτο).
Λόγος απόφασης : πρώτον,ο ιδιοκτήτης ή έστω,ο ένας εκ των δύο ιδιοκτητών,υπήρξε συνάδελφος (Mitarbeiter,lol)του αδερφού μου στην Ελλάδα με τον οποίο και διατηρούσαν πολύ καλές σχέσεις,με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να έρθει και η πρότασή του προς εμέ για εργασία,έστω δοκιμαστικά,στο εστιατόριό του.Δεύτερον,γιατί σε μένα η πρόταση και όχι στον αδερφό μου ? Πολύ απλά διότι εγώ μιλώ τη γλώσσα.Και στην πρώτη συνάντηση που είχαμε στο χωριό του,για με δει και να τον δω,κατάλαβε ότι θα τα κατάφερνα στον τομέα αυτό.
Η έμπνευση του πατέρα μου να με στείλει να μάθω Γερμανικά στην ηλικία των 7-8 ετών και μέχρι περίπου τα 16 μου,αποδείχτηκε τελικά πολύ λειτουργική για το μέλλον μου.Τότε είχα φτάσει στο επίπεδο Mittelstufe αλλά δεν έδωσα ποτέ τις εξετάσεις διότι είχαν πλακώσει τα λύκεια και τα πτυχία στα Αγγλικά.Αλλά ό,τι μαθαίνεις μικρός,αποτυπώνεται για τα καλά στο κεφάλι,αποθηκεύεται σε ένα ασφαλές σημείο του μυαλού και όταν χρειαστεί,επανέρχεται με μαγικό τρόπο στην καθημερινότητά σου.Γερμανικά είχα την ευκαιρία να μιλήσω μόνο κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής σεζόν στα ξενοδοχεία με τα πλήθη των Γερμανών να συρρέουν.Αλλά,στις διακοπές,όλοι είναι χαλαροί,φιλικοί,μιλάνε ακόμη και Αγγλικά,γενικά δεν συμπεριφέρονται όπως στην πατρίδα τους.Με το που πάτησα το πόδι μου στη Στουτγκάρδη κατάλαβα στο δευτερόλεπτο ότι τα Γερμανικά που είχα μάθει δεν ήταν ακριβώς τα ίδια με αυτά που άκουγα να μιλάνε οι Γερμανοί γύρω μου. "Ωχ,θαχουμε πρόβλημα μου φαίνεται".
Αναμονή μία ώρα περίπου στο αεροδόμιο της Στουτγκάρδης για να επιβιαστούμε στο αεροπλάνο για Αννόβερο.Από εκεί θα έπαιρνα το τραίνο για Wernigerode,που όπως ανέφερα και πιο πάνω,ήταν ο τελικός προορισμός.Ώρα : 20:15 Γερμανίας. Στο Αννόβερο θα ήμουν περίπου στις 22:00. Ο Γιώργος,ο φίλος του αδερφού μου και ιδιοκτήτης του εστιατορίου,μου είχε πει ότι υπάρχει τραίνο μέχρι και μετά τα μεσάνυχτα κι αυτός θα με περίμενε στο μαγαζί,άσχετα αν το έκλεινε νωρίτερα.
Ξέχασα να σας πω για το πρώτο συναίσθημα που ένιωσα μόλις πάτησα Γερμανικό έδαφος. Όχι,όχι,δεν ένιωσα μετανάστης. Έχω κάνει τρία χρόνια εργαζόμενος στην Αγγλία και ξέρω από ξενητειά.Δεν με τρομάζει η ξενητειά,αλλά μου φέρνει θλίψη,όχι πάντα,αλλά αρκετές φορές σίγουρα.Στο πρώτο μου λεπτό στη Γερμανία,βγαίνοντας από την καμπίνα του αεροπλάνου,ένιωσα σαν κρατούμενος στο Γκουαντανάμο.Έριχνε ένα πυκνό χιόνι (όσοι μένετε Στουτγκάρδη προφανώς θα θυμόσαστε το χειμώνα του 2013,αρκετό χιόνι) και περιμετρικά του αεροδρομίου αχνοφαίνονταν κάποιοι πορτοκαλί προβολείς,με ένα ασθενικό αλλά αρκούντως απειλητικό φως.Από κάτι μεγάφωνα ακούγονταν η φωνή ενός άντρα,που αναφωνούσε κάτι ακατανόητα,σαν διαταγές προφανώς,και που η χροιά της φωνής του είχε μία ανατριχιαστική ομοιότητα με τη φωνή του κοντού με το μουστάκι,ονόματα δε λέμε,μη μας πάνε και μέσα."Παναγιά μου" σκέφτηκα "που ήρθα ?".
Στην αναμονή για το αεροπλάνο που θα μας ταξίδευε στο Αννόβερο,αποφάσισα να καπνίσω ένα τσιγάρο.Ευκαιρία επίσης να δοκίμαζα τον πρώτο μου διάλογο στα Γερμανικά,εντός Γερμανίας.Κατευθύνθηκα προς τις πληροφορίες για να ρωτήσω που μπορώ να καπνίσω.Βασικά,ήξερα ήδη σε ποιο χώρο μπορούσα να καπνίσω,τον είχα κιόλας τσεκάρει από πριν.Αλλά ήθελα να διαπιστώσω εάν θα καταλάβαινα τις οδηγίες που θα μου έδινε η αφρατούλα με τα ροζ μάγουλα που κάθονταν πίσω από το γκισέ,μία originale Heidi (αν και αυτή ήταν Αυστριακιά νομίζω).
-Haaalloooo,bitte,wo darf ich rauchen ?
-Hallo ! Sie können eigentlich...φάχτεν φούχτεν σλούπχεν...und dann gibt es auch....γκρέτσχεν φλίστχεν μόπχχεν...wo Sie rauchen dürfen !
-Ach,ssoooooooo...danke schöööön !
-Bitte schön !!
("τι μου είπε ρε μαλάκα ???????")
Εντάξει,πάντως το τσιγάρο το έκανα.Αλλά και πάλι, δεν καταλάβαινα γρυ τι συζητούσαν δύο νταγλαράδες δίπλα μου.
)
Comment