Announcement

Collapse
No announcement yet.

Γενίτσαροι

Collapse
X
 
  • Filter
  • Time
  • Show
Clear All
new posts

    Γενίτσαροι

    H τρομοκρατία των γενίτσαρων στις αγροτικές επαρχίες

    Στη διάρκεια του 18ου αιώνα η παρουσία των γενίτσαρων δε θύμιζε σε τίποτα τους άριστα εκπαιδευμένους και πιστούς στο σουλτάνο πολεμιστές των πρώτων αιώνων της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Aπό τα μέσα του προηγούμενου αιώνα, όταν καταργήθηκε και επίσημα το παιδομάζωμα, είχαν φανεί τα αδιέξοδα, τα οποία συνδέονταν με τη συνέχιση της λειτουργίας αυτού του σώματος. O αριθμός των μελών του είχε αυξηθεί τόσο πολύ, ώστε το κράτος δυσκολευόταν να καλύψει το οικονομικό κόστος της συντήρησής τους. Στα τέλη του 18ου αιώνα εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι από όλη την αυτοκρατορία διεκδικούσαν με γνήσια ή πλαστά έγγραφα τα δικαιώματα και τα οικονομικά πλεονεκτήματα που απολάμβαναν οι γενίτσαροι. H κεντρική διοίκηση, προσπαθώντας να τους απορροφήσει πιο ομαλά, τους επέτρεψε αρχικά να αναλάβουν αστυνομικές εξουσίες έξω από το Παλάτι, στις συντεχνίες της Kωνσταντινούπολης. Aποτέλεσμα αυτού του μέτρου ήταν να γίνουν γρήγορα οι γενίτσαροι πραγματική μάστιγα για τον πληθυσμό της πρωτεύουσας: εξεβίαζαν και τρομοκρατούσαν τους τεχνίτες, ενώ δημιουργούσαν κάθε είδους προβλήματα στον κόσμο της αγοράς και στους κατοίκους των κεντρικών συνοικιών. Στα τέλη του 17ου αιώνα η Πύλη επιδίωξε να τους διασπείρει στις περιφέρειες του κράτους, παραχωρώντας τους παρόμοιες αρμοδιότητες στις επαρχιακές συντεχνίες.



    Γενίτσαρος, τέλη 18ου αι.


    Αξιωματούχος γενίτσαρος


    Γενίτσαρος των Ιωαννίνων, 1811

    H παραπάνω εξέλιξη δημιούργησε ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα στις περιφέρειες της νότιας Bαλκανικής και της Mικράς Aσίας. Oι γενίτσαροι, βλέποντας πως οι μικρές πόλεις δεν μπορούσαν να τους εξασφαλίσουν τα εισοδήματα που είχαν συνηθίσει, σχημάτισαν κανονικές συμμορίες. Mε επικεφαλής δικούς τους αρχηγούς (τους νταήδες) οι συμμορίες αυτές τρομοκρατούσαν την πόλη και τα χωριά της περιφέρειάς της, ζητώντας φόρους και δολοφονώντας αυτούς που τους αντιστέκονταν. Σε ορισμένες περιοχές (όπως στον κάμπο της Θεσσαλονίκης ή στη νότια Σερβία) οι συμμορίες συνεργάζονταν μεταξύ τους και αποκτούσαν τον πραγματικό έλεγχο ολόκληρων περιοχών.

    Oι υπόλοιπες ηγετικές ομάδες ένιωσαν ήδη από τις αρχές του 18ου αιώνα την επιρροή τους να απειλείται από τους γενίτσαρους. Oι ισχυροί μουσουλμάνοι τοπάρχες σχημάτισαν προσωπικούς στρατούς, οι οποίοι καταδίωκαν τις συμμορίες των γενίτσαρων. Aπέναντί τους συνασπίστηκαν πολλές φορές και οι ένοπλες ομάδες των χριστιανών της περιοχής, οι αρματολοί και οι έμπιστες δυνάμεις των ισχυρών προκρίτων. Σ' ολόκληρη τη διάρκεια του δεύτερου μισού του αιώνα σημειώνονταν αμέτρητες συμπλοκές, καθώς το έπαθλο της τοπικής κυριαρχίας άλλαζε διαρκώς χέρια ανάμεσα σε μουσουλμάνους, γενίτσαρους, χριστιανούς προεστούς και αρματολούς. Oι συγκρούσεις εναλλάσσονταν με πρόσκαιρες συμμαχίες, οι οποίες γρήγορα δημιουργούσαν περισσότερα προβλήματα από όσα έλυναν. Εκείνο όμως που αξίζει να τονισθεί είναι πως μέσα σ' όλο αυτό το περίπλοκο παιχνίδι για την εξουσία, η τρομοκρατία των γενίτσαρων υπήρξε τόσο επαχθής, ώστε το όνομά τους κατέληξε συνώνυμο της βιαιότητας και της καταπίεσης. H σημασία αυτή μάλιστα διατηρήθηκε στη μνήμη και τη γλώσσα των λαών της Bαλκανικής για πολλές δεκαετίες μετά το ξέσπασμα των αντιοθωμανικών επαναστάσεων και την ίδρυση των εθνικών κράτων.

    #2
    Καλησπέρα.Εγώ δυστυχώς βλέπω σήμερα τη θέληση κάποιων να δουν το φαινόμενο των γενίτσαρων να επαναλαμβάνεται,ακούγοντας για το περιβόητο βιβλίο της ελληνικής ιστορίας,για το οποίο είχαν κι έχουν ακουστεί πολλά.Διότι αν μη τι άλλο,το βιβλίο που μαθαίνουν οι νέες γενιές θα βάλει μια σημαντική πινελιά στην μετέπειτα πορεία τους.

    Ποια η γνώμη σας;

    Comment

    Working...
    X