Announcement

Collapse
No announcement yet.

Ποίηματα - Τραγούδια για το 1821

Collapse
X
 
  • Filter
  • Time
  • Show
Clear All
new posts

    Ποίηματα - Τραγούδια για το 1821

    Σαράντα παλικάρια !!!

    Σαράντα παλικάρια
    από τη Λει-. από τη Λειβαδιά.
    Πάνε για να πατήσουνε
    την Τροπο-, μωρ' την Τροπολιτσά
    Στο δρόμο που πηγαίνανε γέροντα,
    μωρ' γέροντ' απαντούν.
    Ώρα καλή σου γέρο
    καλώς τα τα, καλώς τα τα παιδιά.
    Πού πάτε παλικάρια
    πού πάτε βρε, πού πάτε βρε παιδιά.
    Πάμε για να πατήσουμε
    την Τροπο-, μωρ' την Τροπολιτσά

    #2
    Λάμπει ο ήλιος στα βουνά

    Λάμπει ο ήλιος στα βουνά

    Λάμπει ο ήλιος στα βουνά,
    λάμπει και στα λαγκάδια,
    έτσι λάμπει κι η κλεφτουριά,
    οι Κολοκοτρωναίοι
    με τα μπαϊράκια τα χρυσά,
    τις ασημένιες πάλες,
    όπου δεν καταδέχονταν
    τη γης να τη πατήσουν.
    Καβάλα τρώνε το ψωμί,
    καβάλα πολεμάνε
    καβάλα παν στην εκκλησιά,
    για να λειτουργηθούνε.
    Φλωριά ρίχνουν στην Παναγιά,
    φλωριά ρίχνουν στους ΄Αγιους
    και στον αφέντη το Χριστό
    τις ασημένιες πάλες.
    - Χριστέ βλόγα τις πάλες μας,
    βλόγα μας και τα χέρια.

    Comment


      #3
      Της Δέσπω Μπότση

      Της Δέσπω Μπότση

      Αχός βαρύς ακούγεται, πολλά ντουφέκια πέφτουν.
      Μήνα σε γάμο ρίχνονται, μην σε χαροκόπι;
      Ουδέ σε γάμο ρίχνονται, ουδέ σε χαροκόπι.
      Η Δέσπω κάνει πόλεμο με νύφες και μ'αγγόνια.
      Αρβανιτιά την πλάκωσε στου Δήμουλα τον πύργο.

      Comment


        #4
        Το τραγούδι του Αθανάσιου Διάκου

        Το τραγούδι του Αθανάσιου Διάκου

        Τρία πουλάκια κάθονταν στου Διάκου το ταμπούρι
        το 'να τηράει τη Λειβαδιά και τ'άλλο το Ζητούνι
        το τρίτο το καλύτερο μοιρολογάει και λέει.
        "Πολλή μαυρίλα πλάκωσε, μαύρη σαν καλιακούδα.
        Μην ο Καλύβας έρχεται, μην ο Λεβεντογιάννης;
        - Νουδ' ο Καλύβας έρχεται, νουδ' ο Λεβεντογιάννης,
        Ομέρ Βρυόνης πλάκωσε με δεκοχτώ χιλιάδες".
        Ο Διάκος σαν τ'αγροίκησε πολύ του κακοφάνει.
        Ψιλή φωνήν εσήκωσε, τον πρώτο του φωνάζει.
        "Τον ταϊφά μου σύναξε, μάσε τα παληκάρια,
        δώσ'τους μπαρούτη περισσή και βόλια με τις χούφτες
        γλήγορα και να πιάσουμε κάτω την Αλαμάνα,
        πούναι ταμπούρια δυνατά κι'όμορφα μετερίζια".
        Παίρνουνε ταλαφρά σπαθιά και τα βαριά ντουφέκια,
        στην Αλαμάνα φτάνουνε και πιάνουν τα ταμπούρια.
        "Καρδιά παιδιά μου, φώναξε, παιδιά, μη φοβηθήτε...

        Comment


          #5
          Μακρυγιάννης

          Μακρυγιάννης

          Χαρά σε κειόν που πρωτοσήκωσε
          απ' τις σκόνες σκεπασμένο, το δίστομο σπαθί του λόγου σου
          στον ήλιο, Μακρυγιάννη,
          Κι απάνω και στις δυο πλευρές γραφή
          Απ' τη μια, τα λόγια αυτά Σου χαραγμένα, στρατηγέ μας:
          "Τη λευτεριά μας τούτη δεν την ήβραμε στο δρόμο,
          και δε θα μπούμε εύκολα στου αυγού το τσόφλι,
          γιατί δεν είμαστε κλωσόπουλα, σ' αυτό να ξαναμπούμε πίσω
          μα εγίναμε πουλιά και τώρα πια στο τσόφλι μέσα δε χωρούμε".
          Κι απ' τη δεύτερη πλευρά, γραφή άλλη χαραγμένη:
          "Απάνω στην αλήθεια μου ακόμα και τον θάνατο τον δέχομαι
          τις τόσες φορές τον θάνατο εζύγωσα, αδερφοί μου και δε με πήρε,
          που για τούτο, το θάνατο καταφρονώ,
          κι απάνω στην αλήθεια μου πεθαίνω".
          Χαρά σε κειόν που πρωτοσήκωσε απ' το χώμα αυτήν τη σπάθα
          και τέτοια διάβασε απάνω της βαγγέλια...
          ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ Α.

          Comment


            #6
            Θούριος

            Θούριος

            Ως πότε παλικάρια να ζούμεν στα στενά,
            μονάχοι σαν λιοντάρια, σταις ράχες στα βουνά;

            Σπηλιές να κατοικούμεν, να βλέπωμεν κλαδιά,
            Να φευγωμ' απ' τον Κόσμον, για την πικρή σκλαβιά,
            να χάνωμεν αδέλφια, Πατρίδα και γονείς,
            τους φίλους, τα παιδιά μας κι όλους τους συγγενείς;


            Καλλιό 'ναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,
            παρά σαράντα χρόνοι σκλαβιά και φυλακή!...


            "Ω Βασιλεύ του Κόσμου, ορκίζομαι σε Σέ,
            στην γνώμην των Τυράννων να μην έλθω ποτέ!
            Μήτε να τους δουλεύσω, μήτε να πλανηθώ
            εις τα ταξίματά τους, για να παραδοθώ.


            Εν όσω ζω στον κόσμον, ο μόνος μου σκοπός,
            για να τους αφανίσω, θε να 'ναι σταθερός.
            Πιστός εις την Πατρίδα, συντρίβω τον ζυγόν,
            αχώριστος για να 'μαι υπό τον στρατηγόν.


            Κι αν παραβώ τον όρκον, ν' αστράψ' ο Ουρανός
            και να με κατακάψη, να γένω σαν καπνός!''



            Ρ. Φερραίος

            Comment


              #7
              Εις τον Ιερόν Λόχο

              Εις τον Ιερόν Λόχο

              Ας μη βρέξη ποτέ
              το σύννεφον, και ο άνεμος
              σκληρός ας μην σκορπίση
              το χώμα το μακάριον
              'που σας σκεπάζει.


              Ας το δροσίση πάντοτε
              με τ' αργυρά της δάκρυα
              η ροδόπεπλος κόρη
              και αυτού ας ξεφυτρώνουν
              αιώνια τ' άνθη.


              Ώ γνήσια της Ελλάδος
              τέκνα, ψυχαί που επέσατε
              εις τον αγώνα ανδρείως,
              τάγμα εκλεκτών Ηρώων,
              καύχημα νέον.


              Σας άρπαξε η τύχη
              την νικητήριον δάφνην ,
              και από μυρτιάν σας έπλεξε
              και πένθιμον κυπάρισσον
              στέφανον άλλον.


              Αλλ' αν τις απεθάνη
              δια την πατρίδα, η μύρτος
              είναι φύλλον ατίμητον,
              και καλά τα κλαδιά
              της κυπαρίσσου.


              ΚΑΛΒΟΣ Α.

              Comment


                #8
                Ελεύθεροι Πολιορκημένοι

                Ελεύθεροι Πολιορκημένοι

                Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει
                Λαλεί πουλί, παίρνει σπειρί, κ' η μάνα το ζηλεύει.
                Τα μάτια η πείνα εμαύρισε στα μάτια η μάνα μνέει
                Στέκει ο Σουλιώτης ο καλός παράμερα, και κλαίει:
                "Έρμο τουφέκι σκοτεινό, τι σ' έχω 'γω στο χέρι;
                Οπού συ μούγινες βαρύ κι ο Αγαρηνός το ξέρει."

                Ο Απρίλης με τον Έρωτα χορεύουν και γελούνε
                κι οσ' άνθια βγαίνουν και καρποί τόσ' άρματα σε κλειούνε.
                Και μες τη θάλασσα βαθιά ξαναπετιέται πάλι,
                Κι' ολόλευκο εσύσμιξε με τ' ουρανού τα κάλλη.


                Και μες της λίμνης τα νερά, οπ' έφθασε μ' ασπούδα
                Έπαιξε με τον ίσκιο της γαλάζια πεταλούδα,
                Που ευώδιασε τον ύπνο της μέσα στον άγριο κρίνο
                Το σκουληκάκι βρίσκεται σ' ώρα γλυκιά κ' εκείνο.


                Μάγεμα η φύσις κι' όνειρο στην ομορφιά και χάρη,
                Η μαύρη πέτρα ολόχρυση και το ξερό χορτάρι
                Με χίλιες βρύσες χύνεται, με χίλιες γλώσσες κρένει:
                Όποιος πεθάνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει.


                ΣΟΛΩΜΟΣ Δ.

                Comment


                  #9
                  25η Μαρτίου 1821

                  25η Μαρτίου 1821

                  Ακρίτα στης Ευρώπης τους πυλώνες
                  η Μοίρα σ' έχει τάξει, Μάννα Ελλάδα,
                  τη λευτεριά να διαφεντεύης στους αιώνες.

                  Χαρά σου, όταν Φειδίες με λαμπεράδα
                  στη γή σου πελεκούνε Παρθενώνες
                  κι Αισχύλοι ανάβουν θεία ανέσπερη λαμπάδα

                  Μα ο πόνος σου βαθύς, όταν βαραίνει
                  τυράννων μαύρη σκιά τ' άγιο σου χώμα
                  και της ελπίδας τους ανθούς αργομαραίνη.

                  Κακό όμοιο εκράτει κάποτε -κι ακόμα
                  πιο ασήκωτο- την όψη σου θλιμμένη.
                  Κι ήταν πικρόχολο, που σώπαινε το στόμα

                  Μια αυγή όμως -της φυλής την αμαρτία
                  το πλήρωμα του χρόνου είχε ξεπλύνει-
                  το βλέμμα ρίχνοντας στην που έσβηνεν εστία,

                  Τινάχτης, Κι ήταν Μάρτης, οι άσπροι κρίνοι
                  ευώδιαζαν. Τινάχτης την αιτία
                  για να μετρήσης του κακού, που φρένα λύνει

                  Κι ως στάθηκες ψηλά στο μετερίζι,
                  με ορμή, που ξεπερνούσε και του ανέμου,
                  το κοφτερό έσυρες σπαθί σου, που σπιθίζει.

                  Και φώναξες τρανά "Καιρός πολέμου.
                  Με ανθούς του ονείρου η γη ξαναγεμίζει.
                  Ανάστα τώρα με την άνοιξη, λαέ μου".

                  ΣΠΕΡΑΝΤΖΑΣ Σ.

                  Comment

                  Working...
                  X