Announcement

Collapse
No announcement yet.

Ανταπόκριση - Farfyffs

Collapse
X
 
  • Filter
  • Time
  • Show
Clear All
new posts

    Ανταπόκριση - Farfyffs

    Ανταπόκριση από Αυστραλία λέει το θέμα αλλά δεν κρατιέμαιαιιαιαιαιαιιαιαιαι.


    Καλημέρα - καλησπέρα σε όλους και όλες, κάποιοι με ξέρετε κάποιοι όχι, για αυτούς που δεν, είμαι η Άννα, είμαι μαμή και είμαι καλά χοχο. Μετά από πολλές αντιξοότητες και δυσκολίες, ατυχία και αέναη ανικανότητα μερικών ατόμων που συνάντησα στο διάβα μου επιτέλους ήρθε η πολυπόθητη στιγμή να πάρουμε τη βίζα που με τόση λαχτάρα περιμέναμε με τον άντρα μου.
    Όλο αυτό το διάστημα συνειδητοποίησα πως αν δεν το ήθελα τόσο πολύ δεν υπήρχε περίπτωση να το καταφέρω, και το λέω αυτό γιατί ξεκινώντας τη διαδικασία σε θεωρητικό επίπεδο όλα φαίνονται ιδανικά, "η ζωή στην αυστραλία είναι καλύτερη απο την Ελλάδα" "στην Αυστραλία έχεις περισσότερες ευκαιρίες" κου του λου κου του λου δηλαδή πράγματα που λίγο πολύ ένας αγανακτισμένος Έλληνας ανθρωπας τα σκέφτεται όταν του μπαίνει το μικρόβιο της τάσης φυγής από τη χώρα του. Μακάρι να υπήρχε ένα μαγικό κουμπί να το πατούσαμε και να γινόντουσαν όλα έμορφα με χρώματα και πεταλούδες να πετούν αγάπες στον αέρα και άλλες τέτοιες ρομαντζάδες και ιδανικά στερεότυπα που φαντάζουν μέσα στο μυαλό μας εξαιρετικά. Δυστυχώς δεν είναι έτσι γι αυτό και όταν επιλέγεις να ακολουθήσεις και το δύσκολο δρόμο πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για αυτόν κυρίως ψυχολογικά.
    Για μένα είναι η δεύτερη προσπάθεια για μετανάστευση, έχω ζήσει στη Γερμανία 8 μήνες, ένα διάστημα από τα καλύτερα της ζωής μου, με συνθήκες αξιοπρεπέστατες και κυρίως με την απουσία άγχους της καθημερινότητας, κάτι το οποίο ειναι σημαντικό για όλους μας πιστεύω. Ας όψεται ο έρωτας όμως που με ώθησε να γυρίσω πίσω για να είμαι μαζί με τον άνθρωπο τον οποίο και παντρεύτηκα, αφήνωτας πίσω μου ένα μισό μεταπτυχιακό και με το εφόδιο μιας ακόμα γλώσσας. Γυρνώντας λεπόν από τη Γερμανία εγώ υποτίθεται ότι είχα και έτοιμη δουλειά, μιας και είχα φροντίσει όσο ήμουν εκεί να επικοινωνήσω με την ιδιωτική μαιευτική κλινική στην Ξάνθη όπου και θα έμενα με τον άντρα μου, και είχα στείλει βιογραφικό κα είχα περάσει και από συντεντευξη, και μπλα μπλα και μου έιχαν τάξει θεσουλα. Οπότε ήταν ένα ισχυρο κίνητρο να με σμπρώξει στον γυρισμό μου από το εξωτερικό. Να μην τα πολυλογώ φυσικά και δεν με πήρανε όταν πάτησα το πόδι μου στην ελλαδίτσα. Και αυτό ήταν η αρχή μιας σειράς ατυχεστατων γεγονότων. Φυσικά δεν μπορούσα να βρώ δουλειά πουθενα, και στο αντικείμενο μου δε , δεν το συζητω μιας και βρισκομουν σε μια επαρχιακή πολη και τριγύρω δε υπήρχε τίποτα, προσπάθησα να βρω άλλες δουλειές αλλά η κρίση είχε χτυπήσει ήδη οποτε ντιπ πουθενά ούτε καν για σέρβις σε καφετέρεια γιατί εκεί πρέπει να έχεις ηλικία φοιτητή αυστηρώς 18-24, αλλιώς δε σε παίρνουν. Μετά ήρθε η απόλυση του άντρα μου όπου πέσαμε από τα σύννεφα, αλλά για "καλή" μας τύχη βρέθηκε μια δουλειά σχεδόν αμέσως για τον άντρα μου στην Καστοριά , από όπου και κατάγομαι. Ήταν πράγματι πολύ καλή ευκαιρία και με τα πολλά ο εργοδότης ήταν κατενθουσιασμένος με το Μήτσο (συζηγος) μιας και πήγε για μια εβδομάδα εκεί και του έφτιαξε κάτι προγράμματα και κάτι συστήματα τεσπα εγω δεν ξερω απο αυτα και του λεει κλείνουμε, κανε τις ετοιμασιες και έλα. Ε και εμεις μαζεύουμε τα μπογαλάκια μας και μετακομίζουμε Καστοριά,460 χιλιόμετρα στην διπλα γειτωνιά σα να λέμε, όταν φτάσαμε λεπον εκεί ο αφεντικουλης αρχισε να τα μασαει και μας ρίχνει άκυρο. Για μένα αυτό ηταν και το τελος της Ελλαδιτσας και κεί ήταν που πήραμε και την απόφαση για την Αυστραλία.
    Και το ταξίδι αρχίζει τον αύγουστο του '12 πρώτα πρώτα με πολύ διάβασμα στο επίσημο site της κυβέρνησης και εδώ στο πατριωτάκι και στο σημείο αυτό να πω ενα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε όλους όσους είχαν την υπομονή να δημιουργήσουν αυτό το φόρουμ με τις προσωπικές τους εμπειρίες και με τις γνώσεις τους και για τη βοήθεια που μου προσέφεραν, πραγματικά παιδιά είμαι ευγνώμων και η αγάπη και το ενδιαφέρον που εισέπραξα σε κάποιες δύσκολες στιγμές μου από ανθρώπους εδώ μέσα είναι πραγματικά συγκινιτική.
    Τον Αύγουστο λοιπόν μιας και έχουμε πάρει ήδη την απόφαση για Αυστραλία ήρθα σε επαφή με το θείο μου (αδερφός του παππού μου) ο οποίος ήταν Ελλάδα στο χωριό μας επάνω Καστοριά μαζί με τη γυναίκα του. Με το θείο αυτό να σημειώσω πως είχαμε πολλή καλή σχέση και πολλή συχνή, κάθε καλοκαίρ ερχόνται Ελλάδα και μένουν για τουλάχιστο 3 μήνες, έχουμε φιλοξενήσει πολλές φορές και τα παιδιά του με τις γυναίκες τους, δηλαδή θέλω να πώ ότι δεν ήταν έεεενας θείος ξεχασμένος στα ξένα που τον θυμήθηκα ξαφνικά επειδή θέλω να φύγω από Ελλάδα. Το αστείο έιναι πως αυτός με παρότρυνε αρχικά για Αυστραλία. Και εκεί αρχίσανε οι κλασικές κλισέ ατάκες που λίγο πολύ όλοι τις έχουμε ακούσει από ένα συγγενή "θα σε βοηθήσω μην στεναχωριέσαι" "εγω είμαι εδώ για ότι θέλεις " κου του λου. Τεσπά με τα πολλά αφού μου έταξε λαγούς με πετραχίλια, και έχω μπει εγω στη διαδικασία έρευνας για το Σιδενυ μιας και εκεί μένει και θα πηγαίναμε αρχικά στο σπίτι του για το πρώτο διάστημα, μετά από 3 εβδομάδες περίπου με παίρνει τηλέφων και αρχίζει να μου τα μασάει και το κορυφαιότατο όλων πηγε να με βγαλει τρελλή εμένα και άλλα 10 άτομα που ήταν παρόντες στην κουβέντα, ότι και καλά δεν είπε ποτέ οτι θα βοηθήσει. Όπως είχα πει και σε ένα παλιότερο ποστ μου, δεν είναι υποχρεωμένος κανένας να σε βοηθήσει , αν δεν κουνήσεις μονος χέρια πόδια μην περιμένεις προκοπή. Αυτό που μου την έδωσε ήταν όλες οι αεριτζίδηκες φαμφαρολογίες που ξέρασε το στόμα του. Αν έλεγε από την αρχή όχι δεν θα είχα πρόβλημα, αλλά αυτό με την έδωσε. Μάλλον δεν πίστευε ότι θα το κάνω, όταν κατάλαβε ότι το εννοώ εκεί έκανε και πίσω. τεσπά δεν βαριεσαι, καλύτερα που έγινε νωρίς, παρά να έφτανα Αυστραλία και να με περίμενε αυτή η έκπληξη.
    Και αφού έχω ξεπεράσει αυτό το στάδιου του θείου,ξεκινάω να ψάχνομαι για Μελβούρνη,μετά από πολύ διάβασμα λοιπόν, ερωτήσεις, τηλέφωνα, email κτλ έχουμε επιστρέψει στην Ξάνθη ξεκινάμε να κάνουμε τα χαρτιά μας βρίσκω στο μεταξύ δουλειά στην κλινική που μου είχαν ρίξει άκυρο όταν γύρισα απο Γερμανία, μάλλον με βρήκε η δουλειά γιατί εγω δεν κουνήθηκα και πολύ, παντρευόμαστε με το Μήτσο, συνεχίζουμε τρέχουμε για χαρτιά, αυτό με τη σφραγίδα της Χάγης με πέθανε , κόντευα να πάθω νευρικό κλονισμό με την ασχετοσύνη μερικών υπαλλήλων, έρχεται η σειρά του υπεξ για τις μεταφράσεις όπου περισσότερα χρήματα έδωσα στις κουριερ παρα για μεταφράσεις, με πολλά λάθη στις μεταφράσεις ανυπογραφα και ασφράγιστα χαρτια, ένα έλεος πραγματικό, φτάνουμε στο τέλος νοεμβρίου όπου παραιτούμε από τη δουλεία και εχω όλο αυτό το διάστημα μόνο ενα ευχαριστο νεο, πως είμαι υποψήφια για υποτροφία στο Monash University στη Μελβουρνη, την οποία και δεν πηρα , τζάμπα και η χαρα. Το Δεκέμβριο τον περάσαμε στην Καστοριά για να δουμε συγγενεις και να περασουμε λιγο χρόνο μαζί τους, δίνω πρωτη φορα IELTS παίρνω 6.5, εγώ χρειαζόμουν 7 και αναγκαζομαι να το ξαναδώσω το γενάρη όπου έχουμε πλεον παει Θεσσαλονίκη να περάσω λίγο χρόνο με τον πατέρα μου, ξαναδίνω το IELTS ξαναπαίρνω 6.5 λεω να πα να μπιπ μπιπ θα το δωσω Αυστραλια δεν θα καθησω να σκασω κιολα που εσεις εχετε κανει τη γλωσσα εμποριο και μας δουλευετε ψιλο γαζι για να τα παιρνετε καθε φορα. Από τις 15 Γενάρη ξεκίνησα να επικοινωνώ με τον κο Κυριάκο Τόγια η γυναίκα του οποίου δουλεύει για εναν mara agenτ. Παρόλο που η διαδικασία προχώρησε αργά οι άνθρωποι είναι ευγενέστατοι πρόθυμοι και έχουν μπόλικη κατανόηση. Ο τελευταίος μήνας λοιπόν πέρασε μετρώντας μέχρι και τις ώρες, και καρδιοχτυπώντας για κάποια χαρτιά που ήταν απαραίτητα να μαζευτούν γιατί ταυτόχρονα με όλα τα υπόλοιπα ήθελα να καταθέσω και τα χαρτιά για το assessment του πτυχίου μου, το οποίο θα ργήσει λίγο ακόμα λόγω IELTS ((*&*^^%*&8 δηλαδη). Και εγώ που νόμιζα ότι η φοιτητική είναι μια εύκολη βίζα, έλα που δε, εμ πρέπει να αποδείξεις επάρκεια σχρηάτων , εμ πρεπει να πάρεις statements από τράπεζες , από εγγυητές , από πρωην και εν δυναμει εργοδότες, αηντε ξανα αλλες μεταφράσεις , αηντε να ζητάς πάλι χάρες από εδώ και από εκεί , όχι και λίγο μια απροσεξία μου που μου προκάλεσε ένα μινι εγγεφαλικό συνοδευόμενο από απανωτά καρδιακά, ήρθα και κλάταρα μέσα στο British Council μια ωραια πρωία και ο καημένος ο υπάλληλος δεν ήξερε πως να με συμμαζέψει.
    Πολύ άγχος πολύ άαααααααααααγχος, αππαπα το πα οτι αν τα ξερα ολα αυτά από την αρχή δεν θα το κανα? νομίζω τ πα ε. Ε λοιπόν αν δε το ζήσεις δεν το καταλαβαινεις το μέγεθος.
    Τεσπά εψες στις 20 /02 ήρθε το CoE μου οπότε και στάλθηκε η αίτηση στο DIAC ε και περιμέναμε, λέω από βδομάδα θα ξέρω. Σήμερα λεπόν πάω για καφέ το πρωί μαζί με την alkioni (ναι τη γνωστη που ξερουμε ολοι) αφηνω και τα τελευταια χαρτια μου στο British council για μεταφραση , κάτι βεβαιώσεις υπηρεσίας που χρειάζονται anmac & ahpra για την αναγνωριση του πτυχίου, όπου σημειωτεον ακουσαμε και το κορυφαιο ολων πως "επειδη εχει ιατρικη ορολογια θα σας παρουμε τηλεφωνο καποια στιγμη αν αντιμετωπισουμε προβλημα να μας πειτε τη μεταφραση απο μερικες εκειδικευμενες λεξεις" γουοτ δε χελ ρε μεγαλε θα σε πληρωσω για 4 φυλλα 99 ευρωπουλα και θες να σου κάνω τη μεταφραση? 10 ευρω τη λέξη χρεωνω και αμα σαρεσει, επρεπε να του πω. Τεσπά φευγουμε παμε για καφεδακι ε μπαρμπαλαααμε μπαρμπαλαααααααααααααμε σε κάποια φάση μου ρχεται επιφοίτηση, γιατί δεν χτύπησε το κινητό ακόμα??? ε ναι το ειχα κλειστο, ειχα 10 κλήσεις από τον κο Κυριακο και άλλες ποσες από μαμαδες μπαμπαδες και τετοια, οπα λεω η ΒΙΖΑ ΜΟΥΟΥΟΟΥΟΥΟΥΟΥΥΥΥΥ, ε και ναι ημουν η τελευταια που το μαθα, ειχε βγει απο πουρνο το πρωι και εγω κοιμομουν :D.
    Τελεια δηλαδή όχι τίποτις άλλο με έφυγε τουλάχιστον ένα βάρος, τώρα πάμε να ξεφορτωθούμε το επόμενο χοχο :D Παιδααααααααακια μου καλά, στις 5 Μαρτίου λέω να κλείσω εισητήριο από τις 2 ομως θα είμαι στας Αθήνας να δω αγαπημένα μου πρόσωπα πριν την αναχώρηση. Σας ευχαριστώ όλους τόοοοοοοοοοοοσο πολύ μα τόοοοοοοοοοοοοοσο πολύ, και χαίρομαι που είμαι κ εγώ μέρος και μέλος αυτής της μεγαααααλης παρεας ^^ αν για λίγο καιρό δεν μπαινω οσο συχνα μπαινω τωρα μην με παρεξηγήσετε θα ειναι το διαστημα της τακτοποίησης μας στο αστραλια. Εύχομα κάποια στιγμή να μπορεσουμε όλοι μαζι να κανουμε μια συναντηση Down under , να το γλεντισουμε και να το καψουμε ^^
    Θα μου κανω απντειτ το θρεντι οταν θα εχω νεότερα και για τις συνθήκες στη Μελβούρνη, τη ζωή ενος φοιτητή, της χαροκαμένης απο το άγχος μαίας που αγωνίζεται για την αναγνώριση του πτυχιου , και ο γολγοθας της Permanent :P Θα το χωρίσω και σε κεφάλαια, βιβλίο θα γράψω :D

    -----------------------------------------------------------------------------------------


    Η Συνέχεια :D

    Και ναι έπειτα από αρκετό καιρό βρήκα επιτέλους την ευκαιρία και τον χρόνο να καθίσω να γράψω τη συνέχεια της ανταπόκτισης μου.
    Η βίζα μας βγήκε πάρα πολύ γρήγορα σε λιγόττερο από 24 ώρες . 20 Φλεβάρη κατέθεσε η Yelena τα χαρτιά 21 πρωί ήρθε το Letter of Grant από DIAC. Και 22 ανακοινώθηκε ότι η Ελλάδα ανέβηξε level risk. Τριαλαλι τριαλαλο.
    Την επομένη κιόλα έκλεισα εισητηρία για Μελβούρνη από Αθήνα στις 6/03, με άφιξη 7/03.
    Οι επόμενες μέρες δε θα λεγα ότι ήταν και οι καλύτερες μου. Κλείστηκα τόσο πολύ στο εαυτό μου που δεν ήθελα να δω κανέναν και δεν ήθελα να μιλήσω σε κανέναν, κάτι το οποίο για τα δικά μου δεδομένα ήταν πρωτοφανές, μιας και είχα ανέκαθεν τάσεις φυγής από την Ελλάδα κ όταν έφευγα όλες τις προηγούμενες φορές το κανα με περισση χαρά. Στη 1 Μαρτίου αποφασίσαμε να κατέβουμε Αθήνα για να δούμε και τους φίλους μας και τον κουμπάρο μας και να περάσουμε λίγο χρόνο μαζί. Θα φεύγαμε με τραίνο μιας και είναι πιο οικονμικό αλλά μου αρέσει κιολα να ταξιδευω πολύ με αυτό το μέσο. Δεν ξέρω πως αντιδράσατε όσοι βιώσατε τον αποχωρισμό με αγαπημένα πρόσωπα ότα έφτασε η στιγμή, πάντως εγώ ένιωθα τόσο χάλια που δεν ήθελα να δω κανέναν και δεν ήθελα να έρθει κανείς να με αποχεραιτήσει την ημέρα που φεύγαμε. Έτσι κ έγινε στο στταθμό μας πήγε μόνο ο πατέρας μου, κ έριξα τέτοιο κλάμα , υπερπαραγωγή τύφλα να χει το ζαγόρι. Αφού σκεφτόμουν πως θα αντιδρούσα αν ήταν κ όλοι υπολοιποι που θελανα να ρθουν στα αποχαιρετηστηρια, συγγενεις κ φιλοι.
    Τεσπά μέχρι να φύγει το τραίνο εγώ καθόμουν στο τζάμι κ κοιτόυσα τον πατερα μου από κάτω ου ο καημένος μεσα στη συγκίνιση μου μιλούσε κ εγώ δεν ακουγα τίποτα αλλά για να μην τον στενοχωρισω κουνουσα το κεφαλι συγκαταβατικά κάθε φορα που εμοιαζε να με ρωταει κατι. Τεσπά κ υστερα το τραινο ξεκινησε και ο μπαμπας μουσυγκινημενος αρχισε να τρεχει και να τρεχει σαν τις ταινιες και….χαχα όχι οκ το ξεχυλωσα, ας μεινω στο ότι απλα εφυγε το τραινο.
    Αφου λεπόν φτάσαμε στας Αθήνας την επόμενη μερα το πρωι, μιας κ φυγαμε βραδυ την προηγουμενη, μας περιμενε μια ευχαριστη εκπληξη του ότι δεν ηταν κανεις εκει να μας περιμενει >,< οοοοοοοοοοοοοοκ θα το παραλειψω αυτό το σημειο γτ θα φανω πολύ χαχόλα. Ενιγουει μετα από 4 ωρες προσπαθειων φτασαμε στο σπιτι του κουμπαρου που θα μας φιλοξενουσε, και κοιμηθηκαμε σαν τα βοιδια γτ ολο το βραδυ δεν μπορουσαμε να κλεισουμε μεσα σε αυτό το κουτι που το λενε κουκετα ορ γουατεβερ.
    Να μην τα πολυλογώ περασαμε 4 μερουλες απλά φανταστικές με τους φίλους μας, πολύ συγκινητικές στιγμές και πολύ γέλιο και ευχαριστα συαισθηματα, κάτι το οποίο με έκανε λίγο να ξεχαστώ και να φύγει η μελαγχολία που με ειχε καταβάλει το τελευταίο διάστημα.
    Κ έφτασε η μέρα να φύγουμε και δεν μπορούσα να το πιστέψω και η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή και ένιωθα σαν να με πηγαίνουν σε κρεμάλα, σε αντίθεση με το δημήτρη που ήταν τοσο χαλαρος σε εκνευριστικο βαθμο.Στο αεροδρόμιο μετά από δική μ επιθυμία να μην υπάρχει πολυς κοσμος , μας πηγε ο κολλήτος μου όπου και τον αποχαιρετησαμε κλασικα με κλαμματα και οδυρμους , τα συνηθισμενα δλδ.
    Το ταξιδι τι να πω, ηταν πολύ καλο, η etihad σχετικά καλή αν είναι να τη συγκρινω με ευρωπαικες εταιρειες, το φαι ετσι κ ετσι, αλλα ειχε πολύ πραμα να διαλεξεις από ταινιες ααααααααααυτο με αρεσε πολύ. Σο αεροδρομιο να πω πως ημασταν υπερβαροι κατά 5 κιλα στο συνολο αλλα η κοπελα που περασε τις βαλιτσες ουτε που κοιταξε οσο ζυγιζαν , επισης στα χερια κρατουσαμε ένα σωρο πραματιες, λατερνες κανονικοτατες, εγω την χειραποσκευη μου
    τον χαρτοφυλακα με τα εγγραφα την τσαντα μου κ ένα νεσεσερ με διαφορα τζτζιλομιτζιλονια, και ο μητσος την χειραποσκευη το λαπτοπ, ένα ακομα νεσεσερ και το τσαντακι στην μεση του, κ ναι περασαμε από παντου χωρις ελεγχο χωρις μια φορα να μας πουν ανοίξτε τις τσαντες σας ουτε στην αθηνα ουτε στο αμπου νταμπι αλλα ο ναι ουτε στο τουλαμαριν. Επίσης δεν κατάλαβα γτ δεν με αφησανε να χαιδεψω τον σκυλο στο αεροδρομιο που μας μύριζε, πολύ με πειραξε οφειλω να ομολογησω >,<
    Τεσπά φτάσαμε περάσαμε τελωνεια ελεγχους κουτουλου και βγηκαμε εξω συναντησαμε το θειο με το γιο κ την κορη καναμε ματσα μουτσα συστηθηκαμε γτ δεν γνωριζομασταν κιολα και φυγαμε.
    (To be continued…. :P)



    -----------------------------------------------------------------------------------------

    Σήμερα που λέτε μαγείραψα φακές, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το φαί δεν έχει την ίδια γεύση αφού τα μαγείρεψα όπως στην Ελλάδα. Τεσπά θα το ξεπεράσω σιγά σιγά, το ίδιο θέμα είχα καισ τη Γερμανία.
    Εντωμετακύ αισθάνομαι λες και γράφω σε ημερολόγιο.... "Αγαπητό ημερόλογιο, σήμερα ήταν μια τέλεια μέρα, έκανα καινουριους φίλους, πήγα βόλτα με το ποδήλατο, μύρισα τα λουλούδια και ο Μήτσος μου πήρε δώρο μια σοκολάτα λάκτα ...." Γουoτεβερ!!!!!

    Λεπόν που είχα μείνει. Στο αεροδρόμιο νομίζω ημέρα 1η στην Αυστραλία. 7/03/2013

    Μετά το αεροδρόμιο πήγαμε σπίτι, όπου γνωρίσαμε και τη γυναίκα του θειου, καθίσαμε για λίγο είπαμε 2-3 πραγματάκια θέλανε να μας ταϊσουνε αλλά ειχαμε φάει στο αεροπλάνο του σκασμού (πολύ φαί αυτη η ετιχαντ). Και μετά από λίγο πήγαμε στο δωμάτιο μας όπου και θα μέναμε για τις επόμενες 3 εβδομάδες. Περιττο να πω ότι έπεσα σε χειμερία νάρκη και μπορώ να πω πως δεν αντιμετώπισα ιδιαίτερο πρόβλημα προσαρμογής στην αλλαγή της ώρας. Για κανα 3-4 μερούλες μόνο ξυπνούσα λες κ ειχα ξυπνητηρι μεταξυ 4-5 αλλα δεν είχα κανενα προβλημα να ξανκοιμηθώ. Τεσπά την επόμενη μέρα θέλανε κιόλα να μας πάρουνε και να πάμε στο Rye όπου εχουν ένα εξοχικό για να περάσουμε το σκ μιας και στις 11/03 είχε πάλι Holidays. Ε μααααζεψα παλι κατι πραματακια κανα 2 αλλαξιες για να χουμε για το σκ και φύγαμε για το Rye. Πολύ ωραίο μερος μέσα στη φύση και στις αραχνες, παραπονο δεν είχα, είδα και τον ωκαιανο, ο Μήτσος έκανε και μπάνιο, εγω φοβομουν τις τσουχτρες και τους καρχαριες , νορμαλ πραματα δλδ. Να μην τα πολυλογω, ώραια περάσαμε και τη Δευτερα γυρίσαμε στην πραγματικότητα, όπου από Τρίτη τρέχαμε να κανουμε χαρτιά και να ψαχνουμε για δουλειά. Εγώ πήγα και στη σχολή, γνώρισα και το Σωτηρη από κοντά, γνώρισα και κάτι άλλα κορίτσια Ελληνίδες και αυτές όλα έμορφα. Δεν εβαλα μιλάμε οπίσθια κάτω ειδικά τις 2 προηγούμενες εβδομάδες, ο Μητσος ευτυχώς και πολύ γρήγορα βρήκε δουλειά σαν χυμικός σε ένα σουπερ μαρκετ, φτιαχνει δλδ χυμους πορτοκάλι. Πληρώνεται ααρκετά καλά. 23$ την ώρα δλδ γύρω στα 19,40 καθαρά, αν θυμαμαι καλά. Την πρώτ εβδομάδα δούλεψε 12 ώρες και πήρε 300$ δλδ πολύ καλά. Τα δουλεύει όλα νομιμα δλδ αξιοποιει όλες τις 20 ώρες που του επιτρεπεται. Διαβαζει και τη γλωσσα παραλληλα γτ δεν το κατεχει κ πολύ το άθλημα, και σκεφτεται να παει και σε καμια ταβερνα ή καφετερεια για τίποτα εξτρα γτ οι βάρδιες ειναι 2 ή 3 την εβδομάδα, οπότε έχει μπόλικο χρόνο. Εγώ από την άλλη ακόμα δνε έχω βρει τίποτα, αααααααααα τωρα που το θυμηθηκα να μην το ξεχασω, είμαστε μια μερα Heidelberg και πάω στο fish & chips που χει κει περα στο κεντρο, και λεω ακουσα ζητατε κοπελα, μου λεει φερε βιογραφικο, τον κοιταω ετσι Οο λεω οοοοοοοοοοκκκκκκκ νταξ. Το λεω στο manager του Μητσου που σημειωτεον αυτος με εσειλε εκει, και γελουσε, τι βιογραφικα κ αηδιες ζηταει ο βλακας , πηγαινε ξανα κ πες του σε στελνω εγω. Ε παω κ εγω ξανα την εποενη μερα και ηταν κ ενας υπαλληλος εκει, του λεω θελω τον αφεντικουλη, μ λεει για δουλεια ειναι/ λεω ναι, μ λεει φερε βιογραφικο, του λεω πες του με στελνει ο ταδε από το ταδε μαγαζι, ε παει αυτος του το λεει και τον ακουω να λεει στα ελληνικα ( το ζωον ουτε καταλαβε οτι ειμαι ελληνιδα) πες της βλαμμενης να φερει βιογραφικο, ΓΟΥΟΤ ΔΕ ΧΕΛ, τα πήρα τόσο στην κράνα και διατηρωντας ψυχραιμια σαν σωστη κιουρια γυρισα κ εφυγα παραμιλωντας κατι ακαταληπτα πως θα κανω το πτυχιο μου ροδελα για να τυλιγω τα ψαρια σου ανόητε που μου θες και βιογραφικο >,<
    Τεσπά αφού το ξεπέρασα το συμβαν , ξαμολυθηκα να ψαχνω στη γειτονιά , κ όλοι μ λέγανε ασε τα στοιχεια σου κ αν εχω κάτι θα σε πάρω, (ω ναι κανεις άλλος δεν ζητησε βιογραφικο για να αποδειξω τα σκιλς μ στο σερβις) τζιφος λεπόν ακομα περιμέεεεενω , πρεπει να εχω πάει σε πάνω από 50 μαγαζιά εντωμεταξύ τώρα που το σκεφτομαι, δεν απογοητευομαι ομως οοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοχι, στις 10 απριλη εχω συνεντευξη εμ την Πρόνοια για να πηγαινω να βοηθαω κοσμο στο σπίτι, θελω να πιστευω πως θα με παρουνε, (so cross your fingers all of you ^^) τεσπά παραλληλα διαβαζω και αγγλικα για το παλιο IELTS, εκανα και καποια ιδιαιτερα μαθηματα με εναν examiner (ναι κανουν κ εδω μπαγαποντιες και παρονομιες οχι μονο στην Ελλαδα) τον οποιον τον πληρωνω 70 $ την ωρα, τζιζους κραιστ σουπερ σταρ >,< τεσπά με βοήθησε όμως δεν μπορώ να πω ειδικά στην έκθεση που ειχα το θεματακι κ εγραφα συνέχεια 6.
    Επίσης πλέον και επισημως μένουμε σε δικό μας σπίτι από 29/03, είναι ένα μικρό bungalow 220.94$ pw (χοχο ηταν 230 κ της ειπα να κοψει κατι και εκοψε 9,06$ :p) ολ μπιλς ινκλουντεντ. είναι μικρο αλλα δε με νοιαζει καθολου για αρχη ειναι σουπερ, αρκει που εχουμε το δικο μας χωρο και μπορουμε να κανουμε καποια πραγματα με ανεση κ χωρις να σκεφτομαστε οτι γινομαστε βαρος ή ενοχλουμε. Μένουμε στη Heidelberg (πόσο ειρωνικό μιας στη Γερμανια παλι στη Heidelberg έμενα) σε μια περιοχή που λέγεται Watsonia, ο σταθμος των τραίνων είναι 3 λεπτά με χαλαρό περπάτημα, χρονομετρημένα. απέναντι ακριβώς από το σπίτι έχει λεωφορείο για Greensborough, γενικά είναι πολύ σούπερ, αυλή μεγάλη, κήπος λελούδια στέγαστρο, μπαρμπεκιου κ τετοια ^^ με αρεσειειειειειιειει.

    Overall έχω να δηλώσω πως εδω με αρεσει ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ, η πόλη , η ζωή , οι άνθρωποι , η κουλτούρα, οι συνηθειες, εχω τρελαθει. ^^
    Αυτό που με εχει χαλάσει πάρα πολύ βεβαια είναι το πόσο ασχημα μιλανε οι ελληνοαυστραλοι για τους ελληνες και για την ελλαδα, σε βαθμο που βγαζουν κακια, και που μου την λεγανε για τον καφε επειδη εκανα μιση ωρα για να πιω τον καφε μου, ωσπου την 39850928η φορα που μ το ειπαν απαντησα οτι εγω πινω μονο εναν καφε την ημερα κ οχι 5 σαν εσας >,< και το φχαριστηθηκα.
    Γενικά οι ανθρωποι που μειναμε ήταν αρκετα καλοί και μας βοηθησαν σε καποια πράγματα, εκτός της φιλοξενιας που ηταν το πιο σημαντικο κομματι. Αλλά είχανε καποια δικά τους προβλήματα και δεν πολυασχολιοντουσαν μαζι μας, όχι ότι μας έλειψε κ τίποτα πάντως πιστευω πως αν δε συνεβαινε αυτο το γεγονος που τους συνεβη θα ηταν πολυ καλύτερα απέναντι μας. Γενικά παραπονο δεν εχω, απλά αισθανομουν λίγο περιεργα γτ η γυναικα του θειου πετουσε κατι σποντες , οτι εγω δεν μπορω να εχω κοσμο στο σπιτι και εχω γερασει, κ ανεφερε συνεχεια κατι περιστατικα καποιων ατομων που δεν τους ειχαν φερθει καλα, κ εβγαζε μεγαλη αρνητικοτητα, κ αισθανομουν πως τα λεγε για να τα ακουμε εμεις και να σηκωθουμε να φυγουμε , σε αντιθεση με το θειο που δε μας αφηνε να φυγουμε μεχρι να βρω κ εγω δουλεια με τιποτα, αλλα εγω δεν αντεχα αλλο να ακουω συνεχεια τα ιδια, και στο κατω κατω δεν ηθελα να καταχραστω και τη φιλοξενια. Παντως νομιζω οτι και με το παραπανω αποδεικνυα την εκτιμιση μυ αφου καθε μερα μαγειρευα επλενα πιατα καθαριζα το σπιτι κ οτι μπορουσα να κανω το εκανα για να μην εχει κανεις να πει το παραμικρο. Τεσπα αυτο ειναι ενα τεραστειο θεμα και φοβαμαι μην παρεξηγηθω κιολας και φανω αχαριστη ενω δεν ειναι ετσι.
    Τωρα λεπόν κανω υπομονη για τις 10 του μηνα που ειναι η συνεντευξη και για το ιελτς που θα το δωσω καπου μεσα στον απριλιο και στην τυχη να βρεθει καποιος να με παρει κ μενα σε δουλεια :p
    Για νεότερα θα κανω απντειτ που κ που ^^


    Κεφάλαιο 4, Η ζωή τραβάει την ανηφόρα.. :p

    Με σημαίες και ταμπούρλα το λεπόν να αναφερθώ στο σημαντικό κομμάτι της δουλειάς επιτέλους που έψαχνα ανελλιπώς ένα μήνα και δεν μπορούσα να βρω. Αφού είδα και απόειδα μια ωραία πρωία είπα να πάρω το τραίνο να κοιτάξω το δρομόλογιο της περιοχής τη ζώνη που βρίσκομαι (ζώνη 2) και να πάρω παραμάζομα κάθε προάστιο που περιλαμβάνεται σε αυτήν καθώς θα είχα και ευκολότερη πρόσβαση ξεκίνησα λοιπόν απο Ivanhoe όπου πήρα με τη σείρα ότι μαγαί υπήρχε στο shop centre, μπήκα σχεδον σε όλα, αφου μου ζητούσαν βιογραφικά και μερικοί άλλοι μου δείχναν πόρτα, εκτός από κανα δυο που απλά πήραν όνομα και τηλέφωνο και με αφήσαν με ένα "θα σε ειδοποιήσουμε αν προκύψει κατι" πήρα τα μπογαλάκια μου και πήγα παραδίπλα στο Eaglemont, όπου πάλι πόρτα πόρτα ζητούσα για δουλειά με την ίδια τύχη, την Heidelberg την προσπέρασα γτ είχα ήδη πάει ζητώντας δουλειά μια άλλη μέρα, την οποία και την ανέφερα πιο πάνω πριν κάποιες μέρες. Τέσπα να μην τα πολυλογώ πέρασα από Rosanna, Macleod, Watsonia kai Greensborough όπου πάνω κάτω την ίδια τύχη είχα παντόυ,είπα όμως δεν θα απελπιστώ, σε κάποια μεγάλα σουπερμαρκετ και πολυκαταστηματα έπρεπε να στέιλω online την αίτηση, όπως και έκανα, και έπειτα είχα στις 10 αορίλη τη συνέντευξη με την Πρόνοια, που τελικά έγινε στις 11. Πήγα λοιπόν στο Brunswick όπου είναι η ελληνική Πρόνοια για τη συνέντευξη μου χαλαρή, ήταν εκεί 2 κυρίες που με μπάσανε μέσα σε μια αίθουσα συνεδριάσεων, τη μία την ήξερα ήδη μιλούσαμε τηλεφωνικώς από τότε που ήμουν στην Ελλάδα, την άλλη τη γνώρισα εκεί. Η συνέντευξη πιο πολύ με κουβεντούλα σε καφέ έμοιαζε, μόνο που έλειπε ο καφές, γενικά ήταν πολύ ευγενικές και μέινανε πολύ ευχαριστημένες και ενθουσιασμένες από το βιογραφικό μου και απο αυτα που τους είπα, αλλάααααααααααα χάλασε η δουλειά επειδή δεν έχω αμάξι. Εκεί χαλάστηκα εγώ γτ οκ δεν ήξερα ότι απαραίτητη προυποθεση ειναι το αμάξι για να πιάσεις δουλειά κάπου, ενιγουει τους είπα αν ποτε πάρω θα σας ειδοποιήσω, ε ναι μ λεει η μια ειναι κριμα να μην μπορεί να δουλέψει λογω αυτού του μικρού κολλήματος κάποιος με τα προσόντα σου. Οκ την κοίταξα κπάπως ετσι Οο γτ λέω ποιος δουλευει ποιον αλλα γουατεβερ. Και μετα έφυγα....
    Αλλά δεν με πείραξε καθόλου, πήγα απλά να κάνω μια επαφή και να έχω μια πισινή γιατί ποτέ δεν ξες τι θα σου προκύψει στο μέλλον...και μιας και το ανέφερα να της στέιλω και κάτι συστατικές που μ ζήτησε , το ξέχασα τελείως.
    Δε στενοχωρήθηκα γιατί , μία μέρα μετά που είχαμε τη συνάντηση στο Oakleigh με τα παιδιά από δω μέσα, δλδ στις 8 Απρίλη με παίρνει ο θειος τελεφωνο και με λέει "Αννα έλα 16¨00 στο σπίτι θα πάμε να σε συστήσουμε σε κάποιον μπασ και σε πάρει για δουλεια" . Να πω τη μαυρη μου αλήθεια δεν ενθουσιάστηκα και πολύ γτ το προηγούμενο απόγευμα μετά τη συνάντηση, είχαμε κάτι τρεχάματα σε γιατρούς και τέτοια γιατί δεν ήμανε και πολύ καλά και ήμουν αδιάθετη. Τεσπά πήγα γτ δεν ήθελα να χαλάσω και το θειο γτ τον είδα πολύ ενθουσιασμένο, πιο πολύ και από μενα δλδ. Πάμε το λεπόν σε ενα bakery cafe στο Mitcham, που εχει κανα μήνα που άνοιξε και αυτός ήθελε προσωπικό. Γνωρίζω το ένα αφεντικό, και ξεκινάει η συζήτηση
    Τομ (αφεντικο): Πες μου τι δουλειά θα ήθελες να κάνεις?
    Εγώ: Τι έχεις να προσφέρεις?
    Τομ: Ότι είναι για σένα πιο εύκολο.
    Εγω:....(γουοτ δε φακ) εεε εγω κάνω και σέρβις , κάνω και λάντζα δεν έχω πρόβλημα...
    Τομ: Εσυ.... λαντζα?
    Εγω:... εχμ ναι γτ τι έχω?
    Τομ: Πες μου να φτιάχνεις γεμιστά ξέρεις?
    Εγω: (ερώτηση παγίδα είναι αυτή σίγουρα!!!) και μουσακα και παστίτσιο και ότι θες
    Τομ: Και ψωμί?
    Εγω : και πίτες και πίτσες...
    Τομ: ΓΙΩΡΓΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ (μάνατζερ) Μόλις σου β΄ρηκα καινούρια μαγείρισσα
    Εγω : ΓΟΥΟΤ ΔΕ ΧΕΛ ΑΡ ΓΙΟΥ ΤΟΛΚΙΝ ΑΜΠΑΟΥΤ!!!!! Παιδιά σόρι εγώ δεν είμαι προ σεφ μια ταπεινη ελληνίδα που μαγειρεύει σπίτι είμαι.
    Τομ : Ε και εγώ αυτό θέλω.

    Ε τεσπα κκάπως έτσι έγινε , εγώ κουφαθηκα λίγο, όχι ότι με χάλασε, και πήγα το Σάββατο στις 13/04 πρώτη μέρα στη δουλειά (σημειωτέον κάνω 1 ώρα και 15' για να παω και άλλο τόσο να γυρίσω) με εμπασε μέσα στη κουζίνα και είχα την τιμή να τους ακούω όλους να γκαρίζουνε και να βιώσω έναν παρζουλισμό και παροξισμό συνάμα. Έκοψα φρούτα, λαχανικά, ψωμι ...πολύ ψωμί, ξανά φρόυτα, ξανά ψωμί, γενικά "βοηθούσα" στο μαγείρεμα... Αφού λεπον περάσανε 6 ωρίτσες μου είπε να πάω και την επόμενη. Πήγα και την επόμενη και αφού τη μισή μέρα την πέρασα μεσα στην κουζίνα μου φτιάχνοντας κάτι καταπληκτικα και ανεπανάλληπτα σάντουιτς έρχεται σε κάποια φάση κ μου λεει "ΒΓΕΣ ΕΞΩ" , οκ λέω κουλάρισε, όυτε ελάλησα το καημένο τ έκανα? βγαίνω έξω και εκεί είναι μια κυρία που με παιρνει από το χεράκι και με παέι μπροστά στα σάντουιτς που έφτιαχνα. Αυτά μου λέει θα τα ψήνεις και θα τα δίνεις στον κόσμο να τα φαει, τέλεια λέω αυτό μόνο? Ναι μ λέει και παστούλες, οκ λεω αλλο? και θα επιβλέπεις τα ταμεία δίπλα σου, και...? και τους σρβιτόρους που έρχονται σε σενα... Μάλιστα, κόιτα να δεις από επίδοξη σεφ πως μεταλλάχτηκα σε Σαντουιτς σουπερβαιζορ. Δεν παραπονιέμαι είναι σουπερ πόστο εκεί που είμαι. Βγήκε μετά και ο μάνατζερ έξω και μου είπε ακριβώς τι θέλει αό μένα. Θα πηγαίνω από Πέμπτη μέχρι Κυριακή να δουλεύω :D και αυτό επειδή το ζήτησα εγώ ^^ Το κακό είναι πως ακόμα δεν ξέρω πόσα θα παίρνω. Τον ρώτησα την Κυριακή αλλά ο μάνατζερ δεν ήξερε τι να μ πει, μου είπε "μην στενοχωριεσαι, θα το κανονισω εγω...." Να το πάρω σαν καλο? :p Τεσπά την Πέμπτη θα πάρω λεφτά στο χέρι και μόλις πάρω το TFN μου θα παω τα χαρτια που χρειαζεται για να υπογραψω νομιμη. Εν ολίγις αυτά, γενικά υπάρχει θετική εξέλιξη, ελπίζω να συνεχίσει έτσι.

    Η συνέχεια στο επόμενο επεισόδιο....



    14/05/2013
    Αγαπητό ημερόλογιο έχω τόσο καιρό να σου γράψω....
    Από που να ξεκινησωωωωωωωω
    Λοιπόν απολογισμός τελευταίου μήνα,
    Μία γυναικολογική επέμβαση, ένας βηματοδότης, ένα παρατρίχα εγγεφαλικό με παραμονή στο νοσοκομέιο 7 ημερών, και ένας θάνατος..... Δεν θα λεγα πως ήταν και ο καλύτερος μήνας μιας και όλα αυτά πέσανε μαζεμενα και ψυχολογικά ήμουν ένα ράκος ενώ παράλληλα έπρεπε να υποκρίνομαι πως όλα ειναι τέλεια και να συνεχίζω την καθημερινότητα μου, με μαθηματα στη σχολή σε αγγλικά και δουλεια.
    Να μην επεκταθω στα δυσαρεστα γιατι εχει και νοημα να τα ξανασκεφτομαι καινα μαυριζω τη σελιδα με άσχημα γεγονοτα που μονο θλίψη φερουν και ασχημη διαθεση.
    Ας μιλήσω λοιπόν για τη δουλειά. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, δε λέω πως όοοολοι οι ελληνοαυστραλοί ειναι έτσι αλλά πραγματικά, όσο μπορείτε και αν μπορείτε αποφύγετε έλληνες εργοδότες. Με θέμα συμπεριφοράς άμεσης face to face δεν έιχα ποτέ πρόβλημα με τα αφεντικά όλοι ( γτ ειναι και 4) παντα μου μιλανε ευγενικα και πολυ φιλικα. Η έμμεση συμπεριφορά όμως ήταν κακή εως απαραδεκτη. Και όταν λεω έμμεση εννοω πως όταν πήγα μου έιπανε οτι θα κανουμε συμβολαιο για 20 ωρες και τα υπολοιπα εννοουνται να μην γραφω περισσια που ολοι καταλαβαινουμε. Λοιπον έχει περασει 1,5 μήνας και φυσικά δεν έχουμε υπογραψει ακομα τίποτα, παρολο που και καλα για να δειξει ενδιαφερον και πως δεν το χει ξεχασε μου ειπε να δωσω bank account number και Tfn(αλλη πικρη ιστορια). Δεν ήξερα καν ποσα θα παιρνω και με το ζορι ανακαλυψα ποσες ωρες θα δουλευω, είχαν περασει 2 εβδομαδες και δεν ειχα πληρωθει ακομα, όταν ξαφνικα μια μερα ακουω μια κοπελα στη δουλεια να ψαχνει το time sheet. Λεω οπα τι ειναι αυτο????? Μου λεει μα καλα εσυ πως πληρωνεσαι? Της λεω πρωτη φορα ακουω οτι εχουμε time sheet. Παω πιανω το μανατζερ του λεω ετσι κ ετσι. Μου λεει μα κανενας δεν στο ειπε? Ερρρρρ με το κανενας εννοεις εσυ????? Σιγα σιγα ανακαλυψα μονη μου πως θα πληρωνομαι = παρακαλωντας καθε βδομαδα να με πληρωσουν, μονη μου ανακαλυψα τις ωρες που θα πηγαινω = καθε τρεις και λιγο τις αλλαζαν, μονη μου ανακαλυψα πως πρεπει να κανω τις παραγγελιες για καποια πραγματα εκει μεσα. Πολλά πολλαααααα πραγματα , ενιωθα σαν εξερευνητης, εγω και η Ντορα. Επίσης ανακαλυψα πως καθε εβδομαδα πολλοι παραιτουνταν και άλλοι ερχόντουσαν, αλλαζαν οι μανατζερ οι αρχιμαγειρες, οι σερβιτοροι, ημαστε γενικα μια χαρουμενη ατμοσφαιρα αφου ο καθενας σου μιλαει οπως θελει εκει μεσα,καποιες φορες ξεχνιεσαι και μπερδευεσαι μην μπορωντας να ξεχωρισεις ποιος ειναι το αφεντικο κ ποιος ο υπαλληλος.ΑΑΑ να μην το ξεχασω ειναι και ενας τυπακος εκει μεσα ειτε βλεπεις αγγουρι ειτε αυτον δεν μπορεις να τους ξεχωρισεις, γυρισε και μου ειπε θεικη ρατσιστική ατακα "I dont even want to be around your kind"....και φυσικα δεν το αφησα να πεσει χαμω "You mean with humans?",ο οποιος σημειωτεονδουλευει για ελληνες, ενας επιλεκτικος ρατσιστης δλδ. Τι να πεις, χαιρεσαι να πηγαινεις για δουλεια σου προσφερει πολλες συγκινησεις.
    Γι αυτο λεπον κ εγω μου βρηκα αλλου δουλεια, σε μια ασφαλιστικη εταιρεια σαν γραμματεας να σκωνω τελεφωνα και να εξηγω καποιαπραγματα να στελνω ιμελια και κατι τετοια. Καλη δουλεια νομιμη 20 ωρες τη βδομαδα καλα λεφτα και ξεκουραστα. Τελικά είναι να βρίσκεσαι στο καταλληλο σημείο την κατάλληλη στιγμή. Το πάσχα λεπον μαζευτήκαμε στο σπίτι των ανθρωπων που μας ειχαν φιλοξενησει οταν΄ήρθαμε,και εκει ετυχε να βρίσκεται ενας φίλος του μικροτερου γιου του θειου. Ελεγε λοιπον πως ψαχνουν ναβρουν κοπελα στη δουλεια και μπλαμπλα και να μην τα πολυλογω ετσι καπως εγινε γτ το ειδα σαν ευκαιρια. Πηγα τον επιασα μιλησαμε και τα κανονισαμε. Αυτο που μ την εδωσε παρα πολυ ήταν η αντιδραση του μικρου γιου οταν μιλησαμε γτ αρχισε να μλεει, αυτη ειναι μια σοβαρη επιχειρηση και δεν μπορεις να πας εσυ εκει τωρα και μετα αν σου καπνισει να σηκωθεις να φυγεις, δεν ειναι καφετερεια εκει και γτ δεν καθεσαι εκει που εισαι μια χαρα. Γενικα ολος ο τροπος του εβγαζε μια κακια και μια αδικαιολογητη προσπαθεια αποτροπης και πολυ με νευριασε, γτ δεν μπορω να καταλαβω ακομα και τωρα τι ζορι τραβαει, δλδ σορι αλλα μονο ενας ανοητος αν εβρισκετετοια ευκαιρια δεθα την αρπαζε και απο η στιγμη που με λιγοτερες ωρες θα βγαζω περισσοτερα λεφτα δεν καταλαβαινω γτ να μην το κανω. Τεσπα το προσπερναω και αυτο μαζι με ολα τα υπολοιπα δημιουργωντας μια στιβα πισω μουμε καταλοιποα του παρελθοντος που θελω να ελπιζω δεν θα επανελθουν με αρνητικη μορφη. Κάτι ακομα που θελω να πω για τη συμπεριφορα μερικων
    ελληνων μισελληνων που λες η υπομονη εχει και τα ορια της και εισαι ετοιμος νααραδιασεις ολο το βρωμικο λεξιλογιο που εχεις συλλεξει με τοσο κοπο ολα αυτα τα χρονια της ζωης σου, νιωθεις πως ηρθε η ωρα να το ξεδιπλωσεις για να μην παει χαμενο. Σκηνικο :Μιλαω στις σκαλες με τη νυφη του θειου η οποια μ λεει τον πονο της οτι δεν μπορουν να κανουν παιδια και ειναι τοσο επελπισμενη και απεγνωσμενη που κλαιει κ μου ζηταει βοηθεια, πανω και που ξετυλιγω τις επιστημονικες μου γνωσεις και λιγο πριν της προτεινω κατι πολυ σημαντικο , τσουουουουοπ πετιεται η κοτσομπολα θειτσα γιατι φυσικα σαν νυφιτσα θελει να τα ξερει ολα για ολους και πεταει ατακα θεικη " Μην ακους το χωριο (εμενα) εμενα θα ακους που τα ξερω ολα " Αυτο ηταν , μιλαμε οχι απλα αλλιθωρισα απο τα νευρα εκεινη τη στιγμη ήταν αντανακλαστικος σπασμος , σηκωνομαι επανω και της λεω, "Εσεις δλδ που κατεβηκατε απο εναν κατσοκοχωρι της τριπολης στη Μελβουρνη ειστε πρωτευουσιανα?" Σταδιαλα με ολες τις μλκιες που εχω ανεχτει και δεν μιλαω τοσο καιρο γτ πρεπει συνεχεια να αισθανομαι υποχρεωμενοι και ευγνωμων και να με πατανε και να μου φερονται οπως γουσταρουνε θεωρωντας πως πρεπει να ειμαι υποδουλη για την υπολοιπη ζωη μου. Όπως και η κόρη της όταν τόλμησα να απαντησω σε ερωτηση της πως ειναι η δουλεια πως μας κοψανε ωρες και λεφτα, η απαντηση της ηταν "Αννα κανονικα θα επρεπε να τους φιλας τον κωλο που σου δωσανε δουλεια και όχι να παραπονιεσαι που σου κοψανε ωρες και λεφτα" ΓΟΥΑΤΣ ΡΟΝΓΚ ΓΟΥΙΘ ΠΙΠΟΟΟΟΟΟΟΟΟΛ.
    Μα να οριστε τα σκεφτομαι και γραφω και με ανεβηκε το αιμα στο κεφαλι μεχρι και το πληκτρολογιο το χω τσακισει. >,<
    .............10 λεπτα αργοτερα....
    Ενα αλλο γαματο σκηνικο που μου συνεβη , γτ τα γαματα σου ροχνται εκει που δεν τα περιμενεις.Απογευματακι γυρω στι; 17¨30 πινω καφεδακι εξω στην αυλη με ενα φιλο και περιμενουμε το Μητσο να γυρισει απο δουλεια, ωσπου ξαφνικα ακουμε γαιδουροφωναρες και γκαρισματα να ρχονται απο πισω μας, καρεκλες και τραπεζια να κοπανιουνται και τον διπλανο να με βριζει και εγω να προσπαθω να καταλαβω γτ. Αυτο που εγινε ηταν το εξης εχουν ΔΥΣΤΥΧΩΣ κοινο γραμματοκιβωτιο, και καποιος ταχυδρομος αντι να βαλει τα γραμματα στη θεση των γραμματων τα εβαλα στων περιοδικων, Παιρνω τα περιοδικα εγω και παω στην ανακυκλωση να τα πεταξω, Ευτυχως τα πεταω ενα ενα μπας και εχει τιποτα και μαρεσει και εκει ανακαλυπτω τα γραμματα. Και επειδη βαριομουν να τα γυρισω πισω τα αφηνω στο κεντρικο τραπεζι εξω στην αυλη εκει που αφηνουνμε δλδ και τα γραμματα που ειναι για τους ιδοκτητες. Σημειωτεων δεν εχω ιδεαποιανουν ειναι τα γραμματα. Και Αυτος επαθε παρακρουση κ αρχισε να με βριζει να ουριλιαζει σαν παρανοικος γτ λεει την προηγουμενη φορα καποιος ειχε παρει τα γραμματα του και τα ειχε βαλει κατ απο την πορτα του και κατι τετοια, μπορει να μην ημουν εγω αυτη αλλα τι σημασια εχει βρε αδερφε καπου πρεπει να ξεσπασουμε τον αδικαιολογητο ψυχωτικο θυμο μας. Και αρχισε να με βριζει επειδη καθομουν στην αυλη και μιλουσα με το φιλο μου, καιοταν πηγα να του πω αη παρατα μας ρε φιλε, παιρνει ενα μεγαλο σιδερενιο εργαλειο που κοβεις κατι μεγαλα καλωδιακαι δεν ξερω πως λεγεται και μου λεει αν δεν σκασειςθα σου σπασω το κεφαλι. Οκ γουοτ δε φακ, παιρνω τηλεφωνο την ιδιοκτητρια και τι μ λεει η καμμενη???? κατι θα του κανες για να αντεδρασε ετσι. Τι λες μωρη μεταλλαγμενη παραλλαγη φοραδας? Εστω οτι εκανα το τεραστειο λαθος να παρω τα γραμματα και να τααφησω στο τραπεζι ειναι νορμαλ να με απειλει ο αλλος οτι θα μ σπασει το κεαλι κρατωντας καρμανιολα?
    Σταδιαλα συγχιστικα, παω για τσγαρο,ευχαριστω για την υπομονη σας ελπιζω την επομενη φορα να εχω καλυτερα νεα.
    Stay tuned.....


    Κεφαλαιο ότι ναναι

    Κάνω ένα απ ντειτ για να διευκολύνω μερικούς που ανατρέχουν σε μια ανταποκριση που εχω να αναναιωσω από το περασμενο Μαη και κάνουν κοπι πειστ κάποια κομμάτια τα οποια τους κανανε τρομερη εντυπωση, εντυπωθηκαν δλδ τοσο πολυ μεσα τους που θυμοντουσαν την ανταποκριση μου , πολυ συγκινηθηκα ομολογω. Για να αναναιωσω καποια πραγματα λοιπον γιατι η ζωη συνεχιζεται και δεν μενει στασιμη στο Μαιο του 13, αφηνοτας την εντυπωση σε μερικους οτι ξερουν τι γινεται ή τι μεσολαβησε στη ζωη μου, συνειδοτοποιησα κάποια στιγμή κατά την παραμονη μου εδω στη Μελβουρνη και με την συναναστροφη μου με αλλους ανθρωπους που μοιραστηκαν τις εμπειριες τους μαζι μου τι μεγαλη μαλακια εκανα που ξοδεψα $1500 για μια φοιτητικη βιζα, δεν εχω κανενα κομπλεξ να πω πως ναι ημουν ενα βοδι που δεν ηξερα οτι ειναι τοσο ευκολο κ μπορουσα να κανω την αιτηση μονη μ χωρις να ξοδεψω το ποσο αυτο που το ειχα τοσο αναγκη εκεινη την περιοδο. Αν λοιπον θα μπορουσα να δωσω μια συμβουλή σε καποιον που σκεφτεται να ρθει με φοιτητικη θα ηταν αυτη ΜΗΝ ξοδεψετε τσαμπα λεφτα καντε το μονοι σας ειναι η πιο ευκολα εγκρισιμη βιζα, ειναι το εμποριο της Αυστραλιας και μια πολλη σημαντικη πηγη εσοδων.

    Ελπίζω να σας βοήθησα

    Τα λοιπά κάποια στιγμή που θα έχω χρόνο πολύ γιατι ειναι και πολύ πραμα απο το Μάιο και τη χαρούμενη διάθεση.

    Και να θυμάστε πάντα απο αυτά που ακούτε να μην πιστεύετε τίποτα και από αυτά που βλέπετε τα μισά να πιστεύετε... κάτι ξέραν κ οι γερόντοι ;)
    Go to work, send your kids to school, follow fashion, act normal, walk on the pavement, watch t.v., save for your old age, obey the law, repeat after me: "I am free".

    #2



    farfy πολλά φιλιά all the best
    Με κόπο αποκτά κανείς τις γνώσεις !!!

    Comment


      #3


      ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ
      W.AUSTRALIAN
      ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ COPY-PASTE............. "ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ....... !!!!!!!"

      Comment


        #4
        Ευχαριστω Όζι και Γουεστ θα σας δω Μελβουρνη εσααααααααας <3
        Go to work, send your kids to school, follow fashion, act normal, walk on the pavement, watch t.v., save for your old age, obey the law, repeat after me: "I am free".

        Comment


          #5
          είδες είδες? απέκτησες και ανταπόκριση! . I WISH YOU ALL THE BEST αλλά είμαι σίγουρη πως θα τα καταφέρεις! είσαι μαχήτρια εσύ! φιλιά πολλά, και όπως είπαμε, Μελβούρνη-Αδελαίδα, ένα τσιγάρο δρόμος!
          i don't do drugs, i am drugs!

          Comment


            #6
            Ελα αφου φευγεις απο το καραβι που βουλιαζει...ολα πανε τελεια!!!!!!!Καλη υγεια σου ευχομαι γιατι εκει που πας θα εχεις τα αυτονοητα που εδω ειναι ΜΗ-νοητα!!
            “Nothing is forever”

            Comment


              #7
              Καλη ανταμωση στη νεα μας πατριδα ΠΑΤΡΙΩΤΑΚΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

              Comment


                #8
                Άννα εύχομαι τα όνειρά σου να γίνουν γρήγορα πραγματικότητα! Καλό κουράγιο για τις δύσκολες μέρες που έρχονται με σκοπό όμως να ζήσετε τις επόμενες καλύτερα...τα αγαθά κόποις κτώνται...

                Υ.Γ: Είσαι και κατα κάποιο τρόπο πατριωτάκι...οι γονείς μου ζήσαν 9 χρόνια στην Καστοριά, μέχρι τα 3 μου χρόνια, και έχουμε αρκετούς οικογενειακούς φίλους-κουμπαριές από εκεί! Μακράν η ομορφότερη πόλη της Ελλάδας!!
                Ο Τολμών Νικά...Ονειρευτείτε, Σχεδιάστε, Πραγματοποιήστε!

                Comment


                  #9
                  Σου ευχομαι τα καλυτερα...καλο ταξιδι και καλη ανταμωση
                  Αν δεν με ξέρεις μην με κρίνεις...Αν με ξέρεις κρύβε λόγια...

                  Comment


                    #10
                    Aννα, συγχαρητηρια. Σου εύχομαι τα καλύτερα.

                    Comment


                      #11
                      Καλή αρχή.
                      Στην αρχή πιθανόν να είναι ώς ένα βαθμό δύσκολα, αλλά :

                      Originally posted by leyteris77 View Post
                      Καλό κουράγιο για τις δύσκολες μέρες που έρχονται με σκοπό όμως να ζήσετε τις
                      επόμενες καλύτερα...τα αγαθά κόποις κτώνται...
                      Έτσι ακριβώς είναι.

                      Comment


                        #12
                        Καλή αρχή Άννα!

                        Comment


                          #13
                          Καλη τυχη σε οτι κι αν κανετε.Ολα να σας ερθουν βολικα

                          Comment


                            #14
                            Μπράβο.Καλό ταξίδι. Άντε να σιγά-σιγά να αυξήσουμε και άλλο τον πληθυσμό της Μελβούρνης!
                            A journey of a thousand miles begins with a single step.

                            Comment


                              #15
                              Good Luck!

                              Comment

                              Working...
                              X