Η Miss Espresso μετανάστρια (στην Αγγλία)

[miss espresso]

Ξεκινώ λέγοντας ότι γράφω σε ένα πανάρχαιο λάπτοπ που παθαίνει επικά κρασαρίσματα, χρησιμοποιώντας μία τρισάθλια σύνδεση σο ίντερνετ (μου θυμίζει ένδοξες εποχές ADSL by OTE ). Κατά κάποιο τρόπο πέτυχα το όνειρο της κυβέρνησης κι είναι σαν να διακτινίστηκα στο ένδοξο 2004. Γι' αυτό συγχωρέστε με που δεν έχω γράψει τακτικά το πώς προχώρησε η δική μου μετανάστευση. Κράτησα όμως σημειώσεις και θα σας τις παραθέσω σιγά-σιγά, με την ελπίδα ότι θα δώσουν ίσως απαντήσεις. Συγγνώμη για τα πολλαπλά μηνύματα που θα δείτε αλλά σκέφτηκα ότι θα ήταν καλύτερο αντί να γράψω μήνυμα σεντόνι να τα γράψω θεματικά ώστε αν κάποιος έχει απορίες/ερωτήματα να είναι ευκολότερο να βοηθηθεί. (Αν ένας moderator θέλει να μεταφερθούν αλλιώς πείτε τό μου )

[miss espresso]

1. Α ρε σκύλε και να ήξερες πόσο τρέξιμο ρίχνω για σένα!

Τί να κάνω όμως που σε βλέπω σαν οικογένεια κι όχι σαν χαριτωμένο αξεσουάρ. Εγώ ξεκίνησα για το Cambridge κυρίως επειδή σε αντίθεση με την πλειοψηφία ΔΕΝ συμπαθώ Λονδίνο αλλά μου αρέσει η επαρχία. Και πίστευα ότι θα ήταν ευκολότερο να βρω σπίτι που να δέχεται σκύλο (που όλο αυτό το διάστημα είναι στην Ελλάδα, περνάει υπέροχα και δεν καταλαβαίνει τίποτα ο μούργος). ΜΕΓΑ σφάλμα. Έπεσα στην λούπα που λέει ότι για να βρεις τέτοιο σπίτι χρειάζεσαι μεσίτη, άρα ή πολύ κεφάλαιο για να δώσεις εγγυήσεις (δηλαδή έξτρα εγγυήσεις για τον σκύλο λες και μιλάμε για εξολοθρευτή) ή χαρτί εργοδοσίας. Κι εκεί έχασα πολύτιμο χρόνο.

Συμβουλή όμως για όποιον πάει στο Cambridge χωρίς ζωάκι: δεν νομίζω ότι θα έχετε πρόβλημα να βρείτε κάτι πολύ μικρό και απλό για αρχή. Ίσως όχι στο κέντρο αλλά σε ένα από τα γειτονικά χωριά, αλλά η συγκοινωνία είναι πολύ καλή κι οι αποστάσεις κοντινές.

[miss espresso]

2. Α ρε σκύλε που με κάνεις να πηγαίνω από πόλη σε πόλη!

Ένας μήνας λοιπόν πέρασε χωρίς να το καταλάβω, αν και αυτό το περίμενα λίγο-πολύ. Σε ένα μήνα έκανα πολλά διαδικαστικά (κινητό τηλέφωνο, τράπεζες, κτλ), έστειλα βιογραφικά, μου έδωσα μία εβδομάδα διακοπές που χρειαζόμουν μετά από έξι μήνες συνεχούς τρεξίματος, έψαξα για σπίτια, μάθαινα την πόλη...

Δυστυχώς μου έτυχαν και κάτι ψιλοδυσάρεστα μικροϊατρικά προβλήματα που δεν είναι ανάγκη να αναφέρω εδώ, και που αν και μικρά ήταν φοβερά σπαστικά και γαμώ την τύχη μου δηλαδή ώρες-ώρες που έχω τον χειρότερο συγχρονισμό στον κόσμο κάποιες φορές.

Συμβουλή: βάλτε στην άκρη χρονικό περιθώριο για απρόοπτα. Αχρείαστο να είναι αλλά ποτέ δεν ξέρετε.

Εν πάσει περιπτώσει άρχισα να βλέπω ένα μικρό ενδιαφέρον στα βιογραφικά που έστελνα μόνο που δεν ήταν από το Cambridge αλλά από το Λονδίνο. Κι επειδή δεν είχα την ευχέρεια να μείνω για πολύ καιρό ακόμα χωρίς δουλειά και τα πήγαινε-έλα με το τραίνο είναι ακριβά, αναγκάστηκα να επιλέξω τον επόμενο μήνα να πάω στο Λονδίνο. Είπαμε, για μένα το πρώτο μέλημα είναι να πάρω χαρτί εργοδοσίας ώστε να μπορέσω να νοικιάσω σπίτι που να δέχεται σκύλο.

Συμβουλή: να είστε ευέλικτοι. Τί να κάνουμε, κολυμπάμε στα βαθιά νερά αυτή τη στιγμή. Ε! κάποιες φορές η στεριά είναι αλλού απ' όπου νομίζαμε!

[miss espresso]

3. Καλώς μας ήρθες κατάθλιψη

Στο δεύτερο μήνα. Λίγο που ταλαιπωρήθηκε η υγεία μου, λίγο που μετακόμισα στο πιο καταθλιπτικό δωμάτιο εστίας που έχει υπάρξει ποτέ... Λίγο που πρέπει να προσέχω την παραμικρή δεκάρα και δεν έχω περιθώριο διασκέδασης. Ε! λίγο που μου λείπει ο σκύλος μου, ο φίλος μου και οι δικοί μου. Και πολύ που μου λείπει το σπιτάκι μου που δεν θα ξαναδώ γιατί το ξενοίκιασα τον Ιούνιο... Ε ναι τέλος πάντων σε κάποια στιγμή άρχισα τα κλάμματα και δεν σταματούσα. Μα πολύ πλάκα είχε λέμε. Έστελνα βιογραφικά με λυγμούς, κάθε κλικ και σνιφ πάνω από το πληκτρολόγιο και σε κάθε enter λυγμοί. Αυτό κράτησε δύο μέρες, έκλαψα, ξέσπασα και μετά ένιωθα πολύ καλύτερα, πείτε με ανώμαλη άμα θέλετε.

Συμβουλή: όταν λέμε ότι η μετανάστευση είναι για γερά νεύρα δεν υπερβάλλουμε. Θέλει κότσια. Μιλώ πάντα για όσους φεύγουν από ανάγκη ή/και δεν έχουν πολλά λεφτά. Οι υπόλοιποι λυπάμαι αλλά αν γκρινιάζετε δεν σας λυπηθώ καθόλου.

[miss espresso]

4. Α! Ώστε εδώ απαντούν ακόμα όταν τους στέλνεις βιογραφικά.

Να και κάτι ευχάριστο. 3 (μιση) χρόνια άνεργη στην Ελλάδα, ένας ΕΝΑΣ μόνο εργοδότης μωρέ φιλοτιμήθηκε να μου απαντήσει! Και μάλιστα ήταν από τις αιτήσεις που είχα κάνει ξέροντας ότι δεν είναι στον τομέα μου κι είχα λίγες πιθανότητες. Πήγα σε δύο συνεντεύξεις (στα 3 μιση χρόνια!!!). Στη μία ήταν εντάξει οι άνθρωποι κι ας μην πήρα τη δουλειά. Στη δεύτερη θυμάμαι φεύγοντας τους είχα πει επί λέξη "σας παρακαλώ ακόμα κι αν με απορρίψετε πείτε το μου, γιατί καταλαβαίνετε πόσο δύσκολη είναι η αγορά εργασίας αυτή την εποχή, είναι σημαντικό για μένα να ξέρω ότι θα πρέπει να συνεχίσω να ψάχνω". Η απάντηση της κοπελλιάς που έκανε την συνέντευξη "Μην ανησυχείτε δις Espresso, σας υπόσχομαι προσωπικά ότι ακόμα κι αν σας απορρίψουμε θα σας ειδοποιήσουμε γιατί καταλαβαίνουμε την αγωνία σας". Αυτό έγινε πριν ένα χρόνο ακριβώς κι ακόμα περιμένω να μάθω αν με απέρριψαν. Όταν πήγα όμως στο ASDA για να πάρω ελαιόλαδο είδα στο ράφι το υπερτιμημένο ελαιόλαδο που πουλάνε σε ψευτοχλιδάτη συσκευασία και υπερτιμημένο, και το απέρριψα εγώ. Να τους στείλω ένα mail να τους πώ ότι κανένας γνωστός μου δεν πρόκειται ποτέ να πάρει το λάδι τους;

Για να επιστρέψω στο θέμα λοιπόν. Ναι εδώ απαντούν. Αρχικά οι περισσότεροι όταν κάνεις αίτηση έχουν αυτοματοποιημένο σύστημα επιβεβαίωσης. Πολλές φορές στο μήνυμα που σου στέλνουν σου λένε πόσο χρονικό περιθώριο έχεις για να ξέρεις αν η αίτησή σου ήταν επιτυχής ή όχι. Πολλοί για παράδειγμα σου λένε ότι αν δεν ακούσεις μέσα σε δύο βδομάδες νέα μας να ξέρεις ότι πήραμε άλλον. Άλλοι σε ευχαριστούν για την αίτησή σου μετά από 1 εβδομάδα, σου λένε ότι δεν τους κάνεις αλλά ότι θα κρατήσουν το βιογραφικό τους στη βάση δεδομένων τους για τρεις μήνες. Κάποιοι τηλεφωνούν να σου πουν ότι θέλουν να μάθουν περισσότερα για σένα.

Με δύο λόγια απαντούν, κάτι που οι ψευτογιάπηδες executives στην Ελλάδα θα έπρεπε να έκαναν αν είχαν έστω και λίγο φιλότιμο. Και μπορεί να ακούγεται μηδαμινό, αλλά μετά από τρία χρόνια που ένιωθα αόρατη στην Ελλάδα, με τονώνει το ότι βλέπω ότι με θεωρούν άνθρωπο και όχι ζώο, και μπαίνουν στον κόπο να με ευχαριστήσουν που ήθελα να συνεργαστώ μαζί τους. Έστω κι αν είναι από απλή ευγένεια.

[miss espresso]

5. Χόστελ (Μεγάλη μπουκιά να τρως, μεγάλο λόγο μην λες.)

Τί όμορφα, τί ωραία, τα λεφτά αρχίζουν να τελειώνουν κι ακόμα δεν έχω βρει δουλειά. Άρα; Ψάχνουμε για ακόμα πιο οικονομικές λύσεις. Έλεγες ότι είσαι πολύ μεγάλη για να ζεις σε χόστελ miss espresso; Φάτην τώρα την πατάτα, γιατί αυτή είναι η εξυπνότερη οικονομική επιλογή που μπορείς να κάνεις αυτή τη στιγμή.

Συμβουλή: να είμαστε έτοιμοι να καταπιούμε αι εγωϊσμούς, και περηφάνειες, και περασμένα μεγαλεία διηγώντας τα να κλαις. Ή προσαρμόζεσαι και το παλεύεις ή γυρνάς πίσω.

Εντάξει το χόστελ δεν είναι για να μείνεις πάνω από δίμηνο εκτός αν κάνεις διακοπές. Δεν είναι εύκολο να ζεις οργανωμένα όταν δεν μπορείς καν να βάλεις τα πράγματά σου σε ένα μόνιμο χώρο και όταν το να κάνεις μπάνιο μοιάζει με μίνι-μετακόμιση. Πάντως δεν είναι και τραγικά όσο νόμιζα. Θέλει όμως ψάξιμο να βρεις το χόστελ που σου ταιριάζει, και υπάρχουν και κάποια που ρίχνουν πόρτα στους άνω των 30 (οπότε ναι ξαφνικά νιώθεις πολύ γριά!!!!).

Εν πάσει περιπτώσει, το πρώτο μου κριτήριο ήταν η καθαριότητα και μπορώ να πώ ότι έκανα εξαιρετική επιλογή, γιατί αυτό που διάλεξα σχεδόν αποστειρώνεται σε καθημερινή βάση! Επίσης έχει και κάμποσους γέρους (δηλαδή άνω των 30).

Συμβουλή: το χόστελ να είναι καθαρό, ασφαλές και να δίνει όσο περισσότερα τσαμπέ παροχές γίνεται, όπως πρωϊνό, wi-fi.

Τα καλά του χόστελ: κλείνω τη δεύτερη εβδομάδα εδώ σήμερα κι έχω άλλες δύο μπροστά μου. Έχω συναντήσει κόσμο απ' όλο τον κόσμο, το οποίο είναι πολύ ενδιαφέρον, γιατί αρχίζω να βλέπω χαρακτηριστικά σε συγκεκριμένους λαούς. Ξεκινώ από τους λατρευτούς μας Γερμανούς που αντιπαθώ όλο και περισσότερο, ενώ πριν να φύγω από την Ελλάδα μου ήταν αδιάφοροι (εκτός από την Μέρκελ που θέλω να τη δείρω). Λοιπόν ακούστε με κι αν θέλετε με πιστεύετε, αλλά πρέπει να σας πώ ότι πολύ συχνά εκτιμώ καταστάσεις που επαληθεύονται ακόμα κι όταν ο κόσμος δεν έχει την ιδια εντύπωση με μένα: Η Ευρώπη θα έχει μεγάλο πρόβλημα σε 5 με 10 χρόνια με τους Γερμανούς. Στο χόστελ που μένω έχουν ήδη έρθει και φύγει εκδρομές με κάπου 4-5 γερμανικά σχολεία και βλέπω πάντα το ίδιο πράγμα: οι έφηβοι Γερμανοί παρουσιάζουν μία έπαρση και αλαζονεία χωρίς προηγούμενο. Είναι στον τρόπο που κοιτούν, που συμπεριφέρονται. Όταν είναι σε ένα δωμάτιο και μπαίνεις μέσα σταματούν να μιλούν κι απλά σε καρφώνουν με το βλέμμα αμίλητοι. Αν δεν έχεις βγει μέσα σε 20 δεύτερα σε κοιτύν με ειρωνία και μιλούν μεταξύ τους χαμηλόφωνα. ΔΕΝ υπερβάλλω. Οι συνοδοί τους που είναι ενήλικες είναι πολύ ευγενικοί, πιο ζεστοί και ήσυχοι. Οι μικροί είναι αλαζόνες. Θα με θυμηθείτε σε αυτό.

Άλλο καλό του χόστελ που μένω: η κουζίνα είναι μικρή αλλά πολύ καθαρή και μου δίνει την ευκαιρία να τρώω όσο καλύτερα μπορώ.

Οι Άγγλοι τρελλοί κι αξιαγάπητοι όπως τους ξέρουμε. Οι Ισπανοί φωνακλάδες αλλά συμπαθητικοί (πολλά ντεσιμπέλ όμως). Οι Πορτογάλοι κλαψιάρηδες. Αφήστε που έχει στο χόστελ έναν Πορτογάλο, πιο γκάου-μπίο δεν γίνεται, άρχσε να μου εκθειάζει την Μέρκελ, την Τρόικα και να μου λέει ότι οι Πορτογάλοι είναι χαρούμενοι με το μνημόνιο. Παρεπιπτόντως αυτός είναι εδώ επείδή ψάχνει για δουλειά στην Αγγλία με ανεργία 17% (λέει) στην Πορτογαλία. Τόσο ούφο! Οι Βραζιλιάνοι είναι και γαμώ τα παιδιά δεν έχω να πώ τίποτα, ίσως οι καλύτεροι που έχω γνωρίσει ως τώρα. Μετά έχουμε ποικιλία από τα υπόλοιπα: Ιταλοί (μια χαρά), Ολλανδοί (ουδέτεροι), Γάλλοι (στον κόσμο τους) και κάτι ψιλά.

Τα κακά του χόστελ: Οι τρελλοί που μπορεί να μένουν εκεί. Δεν είναι πολλοί, αλλά υπάρχουν. Εγώ επέλεξα να μείνω σε μεικτό κοιτώνα με 22 κρεβάτιο (και κουρτίνα στο κρεβάτι για να απομωνώνεσαι), κι ως τώρα είχα μια-δυο περίεργες εμπειρίες. Διάλεξα μεγάλο κοιτώνα γιατί σκέφτηκα ότι αν θελήσει κάποιος να με στραγγαλίσει το βράδυ, με τόσα άτομα όλο και κάποιος θα έρθει να με σώσει.

Τρελλός 1: Λοιπόν την περασμένη εβδομάδα διανυκτέρευσε ένα ζαβό στο κρεββάτι από πάνω. Για Άγγλος ακουγόταν κι ηταν κάπου 1,80 και ψιλόλιγνος, θα σας πω γιατί το αναφέρω αυτό: δεν ξέρω αν είχε πάρει σπιντάκι ή ήταν απλά σαλεμένο αλλά δεν στεκόταν ακίνητος στο κρεββάτι (τίποτα πονηρό). Αλλά στριφογύριζε; χοροπηδούσε; δεν ξέρω τί σκατά έκανε, κι εγώ από κάτω έβλεπα τις τάβλες του κρεβατιού να λυγίζουν και φοβόμουν μην σπάσει η κουκέτα και πέσει πάνω μου το ζαβό. Ταυτόχρονα τραγουδούσε, παραμιλούσε, κάθε τέταρτο την έκανε από το δωμάτιο κι αντί να κατέβει τη σκαλίτσα της κουκέτας σαν άνθρωπος έκανε τσουλήθρα...Το πρωϊ μου έκλεψε και μια πετσέτα και μαζί έχασα την προκαταβολή που θα έπαιρνα πίσω κακό χρόνο νά 'χει το βλαμμένο.

Τρελλή 2: χθες που είχα αράξει κατά τις 9 κι έβλεπα βίντεο στο κρεβάτι μου κάποιος έκανε λίγο θόρυβο στον κοιτώνα με τις βαλίτσες. Τραβάω σε μιά φάση στην κουρτίνα να δω τί γίνεται, όλα καλά αλλά... τραβάει ταυτόχρονα την κουρτίνα η αγγλίδα που κοιμάται (δεν έφυγε ακόμα!!!!) απέναντί μου, ωραία ως εδώ, συναντιώνται οι ματιές μας, εντάξει, και στο άσχετο με κοιτάει κατάματα και μου λέει "God loves you ok? God loves you!!!" Κλείνει την κουρτίνα, και μετά έμεινα με την απορία αν μου στέλνει μήνυμα ο Θεός ότι με αγαπάει ή με προειδοποιεί να φυλάω την πλάτη μου. Αχ Θεούλη, μου που να ξέρω!!!!

Τρελλή 3: μία Αγγλίδα που είναι καιρό εδώ και δεν αποφασίζει αν θέλει να της μιλάω ή όχι. Όταν κάθομαι στην γωνιά μου και τρώω έρχεται και μου πιάνει την κουβέντα με τις ώρες. Όταν την συναντώ στο διάδρομο και της λέω καλημέρα μου απαντάει βιαστικά και τρέχει σαν να έχω χολέρα. Αποφάσισε κυρά μου τί θές; μπαααα...

Τρελλός 4: η ρεσεψιόν. αχ, η ρεσεψιόν... καλά παιδιά τα περισσότερο αλλά οι δύο Ισπανοί αγγλικά δεν μιλάνε. Και το χειρότερο είναι ότι όταν τους μιλάς σωστά δεν σε καταλαβαίνουν αλλά αν τους μιλήσεις σπασμένα αγγλικά επίτηδες παίρνουν μπροστά. Κάπου ανάμεσα σε κοιτούν σαν να είσαι εσύ χαζός κι εσύ φεύγεις με την απορία αν τα αγγλικά σου είναι όντως χάλια.

τα εκνευριστικά του χόστελ: χόστελ είναι κι αναμενόμενα αυτά που θα πώ αλλά εκνευριστικά. Το ίντερνετ δεν έχει ούτε πάντα σταθερό σήμα ούτε σήμα καμπάνα. Τα πλυντήρια είναι πανάρχαια και ακριβά, τουλάχιστον δουλεύουν. Τα στεγνωτήριο είναι πανάκριβα και χαλασμένα κι άρα χαλάς περσσότερα λεφτά για να τα βάλεις να δουλεύουν ώσπου να σου στεγνώσουν τα ρούχα. Το πρωϊνό είναι τσάμπα αλλά λες πρωϊνό ένα κρουασάν, λίγο ψωμί και δημητριακά; κι εγώ που έχω κόψει τα δημητριακά και το γάλα;

Το ψυγείο της κουζίνας είναι τόσο μικρό που δεν μπορείς να έχεις σωστές προμήθειες. Δεν έχει κατάψυξη κι εγώ που τρώω λαχανικά πολλά και ψάρι έχω χάσει την ευκαιρία να τρώω αυτά που θέλω. Αν αφήσεις κάτι χύμα κατά λάθος έστω και για λίγο το έχασες. Μου έκλεψαν ένα υπέροχο θαλασσινό αλάτι, το πιπέρι μου, τη μαύρη μου ζάχαρη, και δύο πακέτα τσάϊ. Μαντέψτε ποιός είναι ο λαός που συστηματικά βρωμίζει την κουζίνα και την αφήνει μπουρδέλλο...

Συμβουλή: Να έχετε μαζί σας πολλά λουκέτα για τα ερμάρια ή τα σακίδιά σας. Να κάνετε τις δουλειές σας όσο νωρίτερα γίνεται γιατί ποτέ δεν ξέρετε αν θα ξεμείνετε από ίντερνετ ή αν θα χαλάσει το πλυντήριο.

[miss espresso]

6. Ο κόσμος στην Αγγλία ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΙΔΕΑ τί γίνεται στην Ελλάδα

Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Καλά οι εκτός Ευρώπης ίσως κι αναμενόμενο να μην γνωρίζουν. Οι Άγγλοι όμως και οι Ευρωπαίοι; Ξεκινούν οι 9 στους 10 την συζήτηση ως εξής: "Α! είσαι από την Ελλάδα; Είχα πάει κι εγώ στο Χ, Ψ, μέρος. Αγαπώ Ελλάδα. Ώστε είναι καλύτερα τα πράγματα τώρα για σας;".

Στο οποίο ερώτημα απλά στέκεσαι μαλάκας γιατί αναρωτιέσαι ΠΟΤΕ έφτιαξαν τα πράγματα και δεν το κατάλαβες. Έχει περάσει η εντύπωση ότι τα μεγάλα ζόρια ήταν πέρυσι κι ότι από τότε σταθεροποιηθήκαμε. Ότι νά 'ναι...

Συμβουλή: Αν σας πουν ότι η Ελλάδα πάει καλύτερα πάρτε βαθιά ανάσα και μετρήστε ως το 5 πριν απαντήσετε.

[miss espresso]

7. Ήρθε η ώρα για δουλειά του ποδαριού

Κάποιος που θα θελήσει να βρει δουλειά του ποδαριού κι έχει αυτοπεποίθηση δεν θα έχει πόβλημα. Αν θέλετε να ξέρετε γιατί άργησα να βρω δεν είναι επειδή δεν υπήρχαν δουλειές. Εγώ έφταιγα, και το λέω αυτό για να ενθαρρύνω όποιον θα έρθει εδώ. Προσωπικά το ότι ήμουν τρία (μιση λέμε) χρόνια άνεργη μου τσάκισε το ηθικό Ξέρω ότι σε κάποιους μπορεί να ακουστεί χαζό αλλά έχασα την ικανότητα ως ένα βαθμό να επικοινωνώ με τους άλλους. Εν πάσει περιπτώσει, για τους άφραγκους σαν κι εμένα δουλειές υπάρχουν, αλλά δεν είναι οι ιδανικές. Αυτή που βρήκα εγώ σε λίγες μέρες επειδή επείγομαι για εισόδημα είναι καμαριέρα σε ξενοδοχείο 4 αστέρων. Και είναι κωλοδουλειά απ' όλες τις απόψεις.

Αρχικά αν κάποιος έχει κολλήματα του τύπου "εγώ να καθαρίζω", "δεν θα γίνω υπηρέτης", κι οτιδήποτε συναφές, για μένα δεν είναι οικονομικός μετανάστης αλλά μετανάστης από επιλογή. Λυπάμαι αν είμαι απότομη στην κριτική μου αλλά κάποιοι συμπατριώτες μας είναι είτε μπούληδες (οι άντρες), είτε βλήματα (οι γυναίκες).

Το προσπερνάμε λοιπόν και πάμε στη δουλειά. Το δύσκολο δεν είναι στο καθάρισμα (κι ειλικρινά για μία Ελληνίδα αυτό είναι το ευκολότερο). Αυτό που με ενοχλεί προσωπικά είναι η υποκρισία της χλιδής. Το χόστελ στο οποίο μένω ΕΙΝΑΙ καθαρό. Το ξενοδοχείο στο οποίο δουλεύω ΦΑΙΝΕΤΑΙ καθαρό αλλά είναι μέσα στην μπίχλα. Με ένα σφουγγάρι κι ένα απορρυπάντικό καθαρίζεις σε 16 δωμάτια την ημέρα τουαλέτα, μπάνιο, πάτωμα και πλακάκια. Με ένα άλλο σφουγγάρι κι ένα απορρυπαντικό καθαρίζεις νιπτήρα, φλυτζάνια και ποτήρια (εμετικό!). Με μία από τις βρώμικες πετσέτες του επισκέπτη "γυαλίζεις" μπάνιο, νιπτήρα, πάτωμα, πλακάκια, φλυτζάνια και ποτήρια, και δεν κάνω πλάκα!

Όλα αυτά για τον βασικό μισθό σε ωρομίσθιο με βάση την απόδοση της ημέρας (πόσα δωμάτια καθάρισες) κι όχι το οχτάωρο. Αξίζει τον κόπο; Όπως το δει κανείς. Για μένα, ώσπου να βρω μία σωστή δουλειά όπως τη θέλω, ναι αξίζει. Η εκτίμησή μου είναι ότι θέλεις περίπου ένα εξάμηνο συστηματικής έρευνας για να βρεις τη δουλειά που ΕΣΥ θέλεις. Και μετά τόσα χρόνια στην Ελλάδα, κι εφ' όσον ξενιτεύτηκα αυτό είναι που θέλω να κάνω. Θέλω επιτέλους να δουλέψω σε κάτι που μου αρέσει. Προσωπικά έχασα δύο μήνες για διάφορους λόγους, κι έμεινα πίσω στα οικονομικά μου. ΑΝ όμως κάποιος έρθει εδώ πιο συγκροτημένα πιστεύω ότι μπορεί να βρει δουλειά σε 4 μήνες.

Τώρα τί γίνεται με την ημέρα μου; Αυτή θα είναι η πρώτη εργάσιμη εβδομάδα μου μετά την εκπαίδευση. Η πληρωμή (που είναι αυτό που με ενδιαφέρει βασικά), θα γίνεται κάθε Παρασκευή με κατάθεση στον τραπεζικό μου λογαριασμό. Ωράριο 8-4, το οποίο μου αρέσει, και το προτιμώ από το ένδοξο 9-9 που έχω δουλέψει παλιότερα σε λιανική στην Ελλάδα. Πρωΐνό και μεσημεριανό μπορώ να φάω στο ξενοδοχείο κι αυτό είναι πολύ καλό για τον προϋπολογισμό μου (και το φαΐ τους είναι εκλεκτό έχω να πώ). Οι συνθήκες εργασίες είναι άριστες από άποψη ασφάλειας του προσωπικού άρα κι εκεί καλά.

Τώρα ο συναγωνισμός: είμαι η πρώτη, η ΠΡΩΤΗ Ελληνίδα που δουλεύει ως καμαριέρα. Και το μόνο σχόλιο που θα κάνω είναι ότι κι όταν η μητέρα μου ξενιτεύτηκε στη Γερμανία γύρω στο 1962 μετά το εργοστάσιο είχε κι εκείνη δουλέψει για λίγο σαν καμαριέρα σε ένα ξενοδοχείο. Ίσως να είναι οικογενειακό μας να μην υποτιμούμε κάποια επαγγέλματα. Παραπέρα τί να σχολιάσω; Κι εγώ Πανεπιστήμιο έχω τελειώσει κι έχω προϋπηρεσία. Έχω λιγότερα προσόντα από άλλες Ελληνίδες που σνομπάρουν τέτοιες δουλειές ακόμα; Άντε γιατί νομίζω ότι υπάρχουν ακόμα αρκετοί φαντασμένοι γύρω μας. Στο προσωπικό του ξενοδοχείου υπάρχει το μισό πρών ανατολικό μπλοκ, (πολλοί Πολωνοί), πολλοί Ισπανοί, κάποιοι Γάλλοι, λίγοι Άγγλοι και διάφοροι άλλοι).

Συμβουλή: αγαπητέ Έλληνα-νεοέλληνα (κατά Πανούση) μετανάστη, αν είσαι πραγματικός μετανάστης δεν θα διστάσεις να κάνεις το σκατό σου παξιμάδι. Αν δεν έχεις έρθει σ'αυτή τη θέση κι απλά νομίζεις ότι ζεις σε σήριαλ του Παπακαλιάτη μην χαρακτηρίζεις τον εαυτό σου ως μετανάστη να χαρείς!

[miss espresso]

8. Από 'δω και πέρα;

Υπήρξε και λίγη γκαντεμιά στην περίπτωσή μου (but of course!). Όλη την προηγούμενη εβδομάδα ήμουν άρρωστη, και μάλιστα τώρα που γίνομαι εγώ καλά είδα ότι αρρωσταίνει το υπόλοιπο χόστελ Και σαν να μην έφτανε αυτό τραυμάτησα το πόδι μου και πήγαινα σαν την κουτσή για δύο μέρες. Κι όλα αυτά τις μέρες της εκπαίδευσης. Παιδιά δεν ξέρω πώς επιβεβαιώνεται το "ενός κακού μύρρια έπονται" !!! Τέλος πάντων, φαίνεται να αναρρώνω από όλα αυτά, αλλά μου κόστισε μία εβδομάδα αναζήτησης εργασίας γιατί δεν ήμουν σε θέση να κάνω τίποτα.

Από δώ και πέρα ψάχνω ακόμα πιο εντατικά να βρω τη δουλειά που θέλω. Σε μία περίπτωση έφτασα κοντά σε συνέντευξη αλλά δεν ήμουν αρκετά γρήγορη. Δεν έχει νόημα η επιστροφή. Ακούω τις ειδήσεις από την Ελλάδα και καθημερινά επιβεβαιώνεται η απόφασή μου. Όσο κι αν με λυπεί η κατάσταση και ότι αφήνω τυς γονείς μου πίσω, ότι για ένα διάστημα στερούμαι το σκύλο μου και τον άνθρωπό μου, κι όσο σκατά κι αν είναι η δουλειά που έχω βρει, είναι μια δουλειά μη γελιόμαστε. Είναι περισσότερα λεφτά απ' όταν ήμουν στην κατηγορία "executive" στην Ελλάδα, το αντιλαμβάνεστε;

Από 'δώ και πέρα λοιπόν συνεχίζω και θα σας αναφέρω το πώς πάνε οι προσπάθειές μου. Ότι ερωτήσεις έχετε πείτε μου. Όλα όσα έγραψα είναι για να δώσω μια εικόνα στον κόσμο που σκέφτεται να ανέβει στην Αγγλία και ανήκει στη δική μου κατηγορία: χωρίς γνωριμίες, χωρίς λεφτά, χωρίς λαμογιές.

[Kostas_GR]

Πολυ ωραια τα εγραψες!! Και πληρως κατατοπιστηκα!! Τελικα βρηκες δουλεια?
Λονδινο εισαι? Και εγω εχω το σκυλο και το κακο ειναι οτι δεν εχουμε που να τον αφησουμε !!!

[chococaramel]

Ευχαριστουμε για τον κοπο σου να μοιραστεις ολα αυτα μαζι μας. Συμφωνω στα περισσοτερα εξ'αυτων αν οχι σε ολα.
Καλη δυναμη στο ξενοδοχειο, στο χοστελ και δειξε υπομονη για την εργασιακη σου ''αναβαθμιση'' γιατι ειναι βασικο συστατικο.
Keep calm and enjoy England

[miss espresso]

Πολυ ωραια τα εγραψες!! Και πληρως κατατοπιστηκα!! Τελικα βρηκες δουλεια?
Λονδινο εισαι? Και εγω εχω το σκυλο και το κακο ειναι οτι δεν εχουμε που να τον αφησουμε !!!

Ναι στο Λονδίνο είμαι τώρα, συγγνώμη είχα ξεχάσει να αλλάξω την περιοχή μου στο προφίλ. Το χόστελ είναι στη ζώνη 3 και το ξενοδοχείο στη ζώνη 1.

Τη δουλειά τη βρήκα ως εξής: όταν έψαχνα στο reed.co.uk είχα βάλει στην άκρη μία λίστα με sos δουλειές για την περίπτωση που δεν είχα βρει στον τομέα μου μέχρι μια συγκεκριμένη ημερομηνία. Ήταν για καθαρισμό, πωλήσεις, σερβιτόρα κτλ. Οπότε είχα βάλει μια συγκεκριμένη ημερομηνία για περιθώριο κι όταν την πλησίασα έπιασα εκείνη τη λίστα κι έκανα τις επαφές. Η μία αγγελία ήταν από μία εταιρία εύρεσης ξενοδοχοϋπαλλήλων, μόνο που σε αυτούς δεν έστειλα mail. Τύπωσα το βιογραφικό μου και πέρασα από το γραφείο τους να το αφήσω. Μου πήραν τα στοιχεία με ενημέρωσαν για το τί υπάρχει διαθέσιμο και πήραν τα πράγματα το δρόμο τους.

Βέβαια πρέπει να πώ ότι ενώ η εταιρεία είναι αγγλική, έπεσα πάνω σε έναν Κύπριο (δεύτερης γενιάς;) που ήταν πολύ συμπαθητικός και εξυπηρετικός. Κυρίως ήταν ειλικρινής: Μου το είπε ο άνθρωπος ότι η δουλειά θα είναι ΠΑΡΑ πολύ σκληρή και κουραστική ωστόσο το όφελος θα είναι η είσοδός μου στην αγορά εργασίας, με την έννοια ότι αν αντέξω τρεις μήνες θα έχω κανονικά εργασιακά δικαιώματα.

Εκεί είχα ένα flashback από παλιές καλές εποχές που λέγαμε ότι μετά από 3 μήνες α πέρναμε το βιβλιάριο του ΙΚΑ και ω! τί ασφάλεια ένιωθε τότε ο νεοεισερχόμενος! αααχ παλιές καλές εποχές, και κλέινω την παρένθεση.

Πρέπει ωστόσο να πώ ότι κι εγώ από τη μεριά μου μπορεί να λέω ότι είναι κωλο-δουλειά (και είναι), δεν σημαίνει ότι δεν έχω πρόθεση να δουλέψω σωστά και έντιμα. Και ως ένα σημείο πισεύω ότι αυτό φαίνεται. Θέλω να πώ, ότι βλέπω τα πράγματα όπως είναι, αυτό δεν με κάνει να υποτιμώ την αξία της εργασίας, όσο χάλια κι είναι.

Λοιπόν, αφού κράτησε η εταιρεία τα στοιχεία μου μου είπαν να περιμένω τηλεφώνημα με περισσότερες λεπτομέρειες. Όπως και έγινε. Η εκπαίδευση ήταν διήμερη κανονική απλήρωτη εργασία, ποτέ δεν έχει πλάκα να δουλεύεις τζάμπα ε; Μου ζήτησαν από το ξενοδοχείο να συμπληρώσω μια φόρμα με πληροφορίες και να την επιστρέψω αύριο: στοιχεία τραπεζικού λογαριασμού, προσωπικές πληροφορίες, ιατρικές διαβεβαιώσεις. Αυτά θα ξεκινήσουν μία περίοδο επιτήρησης 12 εβδομάδων (3 μήνες πάνω-κάτω). Αν όλα πάνε καλά μετά με προσλαμβάνουν κανονικά κι έχω όλα τα δικαιώματα, δηλαδή, δεν μπορούν να με απολύσουν, δικαιούμαι προσαυξήσεις, τα κλασσικά που είχαμε κι εμείς κάποτε.

κοιτάξτε όταν λέω ότι όταν βρω κάτι καλύτερο θα φύγω δεν είναι έκπληξη για κανέναν. Ο μισθός είπαμε είναι ο χαμηλότερος. Όσο δουλέψω πάντως έχω την πρόθεση να δουλέψω σωστά.

Ο σκύλος τώρα: περνάει υπέροχο στο σπίτι του φίλου μου παρέα με μια γάτα. Περιμένουν και οι δύο το οκ για να ανέβουν. Δεν θα μπορούσα να τον φέρω στην Αγγλία, καλά-καλά δεν έχω λεφτά για μένα, πόσο μάλλον να τον βάλω σε kennel. Ο δε φίλος έχει ακόμα δουλειά, ακόμα και με χαμηλό μισθό.

Ο σκύλος, αχ ο σκύλος! Δεν υπάρχει περίπτωση να τον αφήσω. Αν δεν βρω τρόπο να τον φέρω έξω θα γυρίσω πίσω. Είναι οικογένεια.

[miss espresso]

Ευχαριστουμε για τον κοπο σου να μοιραστεις ολα αυτα μαζι μας. Συμφωνω στα περισσοτερα εξ'αυτων αν οχι σε ολα.
Καλη δυναμη στο ξενοδοχειο, στο χοστελ και δειξε υπομονη για την εργασιακη σου ''αναβαθμιση'' γιατι ειναι βασικο συστατικο.
Keep calm and enjoy England

Νά 'σαι καλά chococaramel!!!
Πάντως αν δεν συμφωνείς σε κάτι γράψτο. Μπορεί να μάθω κάτι που δεν ξέρω και μπορεί να το διαβάσει κάποιος τρίτος και να οφεληθεί.

Όλοι μας θα ζήσουμε τη μεταναστευση με διαφορετικό τρόπο. Το βασικό είναι να είμαστε όλοι θετικοί και χωρίς να θέλω να ακουστώ μελο, καλό είναι όλοι μας να είμαστε ενωμένοι κι αγαπημένοι, κι όταν συμφωνύμε κι όταν διαφωνούμε

[Kostas_GR]

Για Λονδινο δεν το σκεφτομαι ουτε ψαχνω !! Πανακριβο !!Καποιους γνωστους που εχω φυγαν το καλοκαιρι για επαρχια,γιατι δεν βγαινανε!!
Ετσι λενε,δεν ειμαι εκει να τα βλεπω!!Παντως 2 φορες που ταξιδεψα εκει,δεν μου αρεσε σε αντιθεση απο τις αλλες πολεις !

[miss espresso]

Για Λονδινο δεν το σκεφτομαι ουτε ψαχνω !! Πανακριβο !!Καποιους γνωστους που εχω φυγαν το καλοκαιρι για επαρχια,γιατι δεν βγαινανε!!
Ετσι λενε,δεν ειμαι εκει να τα βλεπω!!Παντως 2 φορες που ταξιδεψα εκει,δεν μου αρεσε σε αντιθεση απο τις αλλες πολεις !

Συμφωνώ απόλυτα. Ούτε που καταλαβαίνω γιατί όλοι τρελλαίνονται για το Λονδίνο, κι είναι κάτι για οποίο κι οι ίδιοι οι Άγγλοι αναρωτιώνται. Θέλω να πώ, έχεις άλλες πρωτεύουσες που είναι πραγματικά πανέμορφες (το Παρίσι έρχεται πρώτο στο νου μου, η Ρώμη μου λένε ότι είναι υπέροχη), αλλά το Λονδίνο είναι μικρό, θορυβώδες και δεν έχει να προσφέρει κάτι το ιδιαίτερο. Εκτός κι αν σου αρέσει το clubbing, εκεί πάω πάσο.

Το Cambridge είναι απλά μαγευτικό, πανέμορφο, απίστευτα γαλήνιο. Οι άνθρωποι είναι πιο χαλαροί και γελαστοί. Και πραγματικά ελπίζω κάποια στιγμή στο μέλλον να πάω τελικά εκεί να ζήσω.