Announcement

Collapse
No announcement yet.

Ανταποκριση απο την Manitoba Spyros38

Collapse
This is a sticky topic.
X
X
 
  • Filter
  • Time
  • Show
Clear All
new posts

    Ανταποκριση απο την Manitoba Spyros38

    ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΝΙΤΟΜΠΑ
    Μέσα στα πλαίσια του εθελοντισμού θα ήθελα να καταθέσω την εμπειρία μου μέχρι τώρα για την μετάβασή μου στην Μανιτόμπα. Αυτό γίνεται για να έχουν μια κάπως καλλίτερα σχηματισμένη άποψη οι συμπατριώτες που αποφασίζουν να κάνουν αυτό το βήμα. Πρέπει επίσης να πω πως η Ελληνική κοινότητα εδώ πέρα έχει αρκετά μέλη τα οποία διακρίνονται για τον εθελοντισμό τους και προσωπικά εγώ έχω βοηθηθεί αρκετά .Ελπίζω λοιπόν η εμπειρία μου να αποδειχθεί χρήσιμη σε κάποιους και να τους βοηθήσει ,όσο είναι αυτό φυσικά δυνατόν .
    Από την Ελλάδα έφυγα στις 12 Αυγούστου και πραγματικά ενώ πάντοτε στην ζωή μου ήμουν αγωνιστής ,δεν νομίζω να έχω προσπαθήσει για κάτι περισσότερο .Οι δυσκολίες πάρα πολλές σε σημείο που έφτασα να αναρωτιέμαι ‘’ καλά ,τώρα τι κάνω εγώ εδώ? ΄΄. Το δρομολόγιο που με συμβούλεψαν να κάνω από την Ελληνική κοινότητα και το HIIC ήταν μέσω Αμερικής διότι αν και κοινοπολιτεία ο Καναδάς ,η κάθε πολιτεία δεν γνωρίζει το μεταναστευτικό πρόγραμμα των υπόλοιπων πολιτειών. Αυτό σημαίνει ότι μόλις περάσεις τον Ατλαντικό και είσαι μέσα στον Καναδά ,για να πάρεις την επόμενη πτήση εσωτερικού πρέπει να περάσεις από το border control με πιθανό αποτέλεσμα να σε γυρίσουνε πίσω επειδή δεν γνωρίζουν οι CBSA (Canada Border Security Agent αν δεν κάνω λάθος ) το μεταναστευτικό πρόγραμμα της πολιτείας της Μανιτόμπα. Τραγικό αλλά έτσι είναι .Αυτό που δεν γνώριζα είναι ότι η επιλογή του αεροδρομίου του Σικάγου είναι λάθος γιατί έχει υπερβολικά πολύ κόσμο λόγω του ότι είναι απλά τεράστιο. Προσωπική μου άποψη ,εάν είναι να κάνετε το ταξίδι προτιμήστε το αεροδρόμιο της Μινεάπολις.
    Το πιο δύσκολο πράγμα που έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου ήταν όταν πέρασα τον έλεγχο στο αεροδρόμιο Μακεδονία ,ακούγοντας την κόρη μου να κλαίει. Δεν νομίζω ότι έχω κάνει ποτέ μου κάτι που να ήταν δυσκολότερο. Εκείνη τη στιγμή δεν γύρισα για να τους δώ, γιατί δεν ήθελα να με δει η γυναίκα μου και η κόρη μου να κλαίω και γιατί δεν ξέρω εάν πραγματικά θα έμπαινα τελικά μέσα στο αεροπλάνο .Φυσικά το ότι θα ήταν τρομερά δύσκολο το γνώριζα ,δεν μπορούσα να φανταστώ το πόσο. Μετά λοιπόν από περίπου 2 ώρες πτήσης στην Φρακφούρτη όπου την μία την πέρασα κλαίγοντας ,ενώ είμαι στην αναμονή για επιβίβαση για Σικάγο με πλησιάζει ένας δίμετρος μαύρος κουστουμαρισμένος και με ξυρισμένο κεφάλι και μου λέει στα Αγγλικά “ μπορείτε να με ακολουθήσετε κύριε “ και με βγάζει από την γραμμή για επιβίβαση στο αεροπλάνο .Τον ρωτάω εάν υπάρχει κάποιο πρόβλημα και μου απαντάει ΄΄ φοβάμαι πως ναι ΄΄ .Αργότερα πληροφορήθηκα ότι κάνουν κάποιο pre-screening στο αεροδρόμιο για το ποιος μπορεί να μπει στη χώρα τους από την Ευρώπη ακόμα .Μπορεί να τον ενόχλησε το γεγονός ότι έχω μούσια ,τελικώς με παρέπεμψε σε κάποιον άλλο ο οποίος πείστηκε όταν του έδειξα τα μετρητά σε καναδέζικα δολάρια που είχα μαζί μου και την πρόσκληση από το HIIC για το exploratory visit.Αφού του έδειξα ότι η είσοδός μου στην Αμερική είναι απλά για να μεταβώ στον Καναδά και ότι η πτήση μου είναι transit μου επέστρεψε το διαβατήριο και μπήκα στο 2ο αεροπλάνο.
    Φτάνοντας στο αεροδρόμιο του Σικάγου σοκαρίστηκα όταν είδα ότι για να περάσεις τον έλεγχο διαβατηρίων υπήρχε μια ουρά περίπου 3000 ατόμων.Δεν υπερβάλλω ,ίσως και να ήταν και περισσότερο.Με την επόμενη πτήση για Winnipeg σε 2 και μισή ώρες είπα μέσα μου ότι θα την χάσω .Έκανα κάτι καθαρά Ελληνικό και πήδηξα την ουρά .Αργότερα διαπίστωσα ότι δεν είχε νόημα μιας και η επόμενη πτήση είχε 6 ώρες καθυστέρηση .Αφού λοιπόν μου πήραν τα στοιχεία ο Αμερικάνος συνοριοφύλλακας με κοιτάζει και μου λέει “ Hm ,Winterpeg .What are you going to do there?” Well ,I am a Canadian wanna be “ του λέω .Μου χαμογέλασε και μου ευχήθηκε καλή τύχη και προσοχή με το κρύο. Αργότερα θα καταλάβαινα ακριβώς το τι εννοούσε. Μπαίνοντας για να πάρω τις βαλίτσες από τον χώρο παραλαβής τους κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι να έχεις τυλίξει τις βαλίτσες σου με φιλμ (διαφάνεια για τα φαγητά )και να έχεις δέσει και κάτι το οποίο θα τις κάνει να ξεχωρίζουν(φουλάρι ,κουκλάκι ,μαντήλι).Λόγω των καθυστερήσεων ,οι υπάλληλοι είχαν βγάλει τις βαλίτσες από τον κυλιόμενο μαζί μα άλλες 2 ή τρείς άλλες πτήσεις και εγώ έπρεπε απλά να τις βρώ ανάμεσα σε καμιά 300ριά άλλες. Δεν χρειάζεται να πώ ότι πλέον ξέρω το τι να κάνω .Μετά πολλά τις βρήκα (ευτυχώς ) και ετοιμάστηκα για την τελική πτήση για Winnipeg ,μετά από την 6ωρη καθυστέρηση.
    Φτάνοντας στο Winnipeg είχα είδη 30 ώρες ταξίδι και ήμουν σαν ζαβλακομένο κοτόπουλο .Και εκεί που περιμένω να περάσω από τον έλεγχο διαβατηρίων ,ο CBSA που αναλαμβάνει αρχίζει να συμπεριφέρεται κάπως παράξενα. Δυστυχώς ,έπεσα σε έναν Φιλιπινέζο εν ονόματι GARCIA (τι πρωτότυπο ) και από την μια δεν θα το έλεγα ότι μπορούσε να μιλήσει ικανοποιητικά Αγγλικά ,από την άλλη δεν ήταν ενημερωμένος για το πρόγραμμα και την υποστήριξη της Ελληνικής κοινότητας .Και εκεί που με ρωτάει πολλές και διάφορες ερωτήσεις από την προσωπική μου ζωή (και κρατάει και σημειώσεις) αρχίζει να χτυπάει ένα καμπανάκι μέσα στο κεφάλι μου .Όταν τελείωσε με τις ερωτήσεις και καλύψαμε τα τελευταία 10 έτη της ζωής μου ,αυτό που με ανησύχησε ιδιαίτερα ήταν όταν μου είπε “ ok , lets go again from the start . “ Όταν δε το έκανε για τρίτη φορά για να δεί εάν θα πέσω σε αντιφάσεις εκεί το καμπανάκι έγινε συναγερμός .Μετά λοιπόν από κανένα 2ωρο ανάκριση –περίμενε ,ο Φιλιπινέζος δεν έχει πειστεί ακόμα. Εγώ βλέπω τον εαυτό μου να πρωταγωνιστεί σε επεισόδιο του Border Control και πραγματικά έχω αρχίσει να ανησυχώ. Δυστυχώς ο τύπος δεν είχε πειστεί ότι όντως μετά από δύο εβδομάδες περίπου είχα συνέντευξη με το MPNP (Manitoba Provincial Nominee Program). Με τα πολλά με ρώτησε ποιος με περιμένει έξω , και ευτυχώς το συγκεκριμένο άτομο όταν του μίλησε( ένας εθελοντής από την Ελληνική Κοινότητα που με περίμενε στις 2.30 το πρωί ) ,είχε την ευστροφία να του προτείνει να τους πάω μια επιστολή από το MPNP που να επιβεβαιώνει το ότι όντως έχω προγραμματισμένη συνέντευξη στην 1η Σεπτεμβρίου (ευχαριστώ πολύ για αυτό Μύρωνα ).Αφού λοιπόν ΜΟΥ ΚΡΑΤΗΣΕ ΤΟ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ ,(το έγγραφο που μου έδωσε έγραφε seizure of travel documents to compel him to provide further evidence),ο άνθρωπος με πήγε στο ξενοδοχείο. Ευτυχώς που αντί για 24 ώρες μου δώσανε 36 γιατί ο υπεύθυνος του MPNP ήτανε σε άδεια και τελικά το έγγραφο αυτό το πήγα μια ώρα πριν τη λήξη της προθεσμίας που μου δώσανε. Δεν μπορώ να γνωρίζω το τι μεταφέρθηκε για την περίπτωσή μου από τον Φιλιπινέζο ,ξέρω όμως ότι όταν μου δόθηκε πίσω το διαβατήριό μου, μου δόθηκε μόνο ένας μήνας για να ολοκληρώσω την exploratoty visit .Όταν είπα στον συνοριοφύλλακα ότι δεν θα προλάβω μου αποκρίθηκε ότι exploratory visit means that you visit ,you see and then you return to your home country.Εαν θα το ξαναέκανα ,στο έγγραφο που δηλώνεις το πόσες μέρες θα μείνεις στην χώρα (το συμπληρώνεις λίγο πρίν προσγειωθεί το αεροπλάνο ενώ είσαι μέσα σε αυτό )θα συμπλήρωνα 70 μέρες και εάν χρειαζόταν θα έβλεπα τι θα έκανα με το εισιτήριο της επιστροφής αργότερα. Νομίζω ότι ο CBSA στράβωσε κυρίως γιατί το εισιτήριο της επιστροφής ( πρέπει να υπάρχει γιατί αλλιώς είναι σαν να έχεις κόκκινο πανί απέναντί τους )ήταν προγραμματισμένο για 5 μήνες αργότερα. Φυσικά αυτή είναι η προσωπική μου άποψη μέσα από τις δικές μου εμπειρίες ,ο καθένας μπορεί να κάνει ότι θεωρεί καλλίτερο για τον εαυτό του.
    Έχοντας το διαβατήριο στα χέρια μου την επόμενη μέρα πήρα κινητό τηλ ,και εντός 2 ημερών άνοιξα λογαριασμό σε τράπεζα. Αργότερα θα εξηγήσω το τι γίνεται με τις τράπεζές τους εδώ. Ευτυχώς που ο υπεύθυνος από το MPNP ήταν ιδιαίτερα συνεργάσιμος και μετακίνησε το ραντεβού νωρίτερα μόλις πληροφορήθηκε την ιδιαιτερότητα της περίπτωσής μου. Εδώ να πώ ότι σε περίπτωση που έχεις πετυχημένη συνέντευξη ΚΑΙ παρουσιάσεις και ένα job offer ,το MPNP σου δίδει ένα letter of support ,το όποιο μαζί με το job offer τα παίρνεις μαζί σου στα σύνορα με την Αμερική (Emerson ) ,βγαίνεις από την χώρα και ξαναμπαίνεις αλλάζοντας το status που έχεις στην χώρα από visitor σε temporary work permit.Φυσικά και είσαι υποχρεωμένος να παραμείνεις στον ίδιο εργοδότη μέχρι να σου εκδοθεί το permanent residency ,αφού φυσικά κάνεις αίτηση .Εργοδότη στο ενδιάμεσο μπορείς να αλλάξεις ,απλά προϋποθέτει μια μικρή διαδικασία .Ευτυχώς για μένα λοιπόν ,η συνέντευξη ολοκληρώθηκε επιτυχώς και μου δώσανε μια πρόσκληση (invitation to apply )η οποία στην κυριολεξία μοιάζει με διαφημιστικό πιτσαρίας .Στην μπροστινή σελίδα γράφει Manitoba ,your new home ,στην πίσω όμως έχει το όνομα και την υπογραφή του υπεύθυνου που έκανε μαζί σου την συνέντευξη .Αυτά ,μαζί με τα υπόλοιπα έγγραφα τα ανεβάζεις στο site του CIC και περιμένεις για να εγκριθεί η αίτησή σου. Εάν έχεις job offer ,την ανεβάζεις και στην δικιά μου περίπτωση εύχεσαι να προλάβουν να βγουν τα χαρτιά σου πριν να λήξει η προθεσμία (τικ τακ ).Τελειώνοντας τη συνέντευξη ,τα γραφεία κλείνανε σε 10 λεπτά περίπου ,έτσι λοιπόν έπρεπε να ανεβάσω την αίτησή μου την επομένη μέρα. Εδώ να σημειώσω ότι είχα κάνει την έρευνά μου από την Ελλάδα και είχα plan B και plan C όσον αφορά την εύρεση εργασίας. Για αυτό το λόγο ,έχοντας προγραμματισμένο interview για την ίδια μέρα ,άφησα την αίτηση στην μέση και μετακινήθηκα με ένα νοικιασμένο αυτοκίνητο σε ένα χωρίο 50 χλμ από το Winnipeg .Εκεί υπάρχει ένα εργοστάσιο κατασκευής σιλό το οποίο γνώριζα από την Ελλάδα ήδη ότι ζητάει συγκολλητές .Εδώ να πώ ότι το κυρίως επάγγελμά μου είναι υδραυλικός ,είχα όμως πολλή μεγάλη εμπειρία στις συγκολλήσεις για να υποστηρίζω την δουλειά μου στην Ελλάδα (προ Στουρνάρα φυσικά )και για αυτό και είχα μπεί στην διαδικασία να πιστοποιηθώ σαν συγκολλητής .Πήγα λοιπόν στον υπεύθυνο με τον οποίο είχα ραντεβού ,και μαζί με τον supervisor πήγαμε μέσα στο workshop όπου και μου ζητήθηκε να κάνω κάποια δοκίμια.Αφού τα έκανα ,πήγαμε μαζί με τον supervisor ξάνά στο γραφείο και στην ερώτηση του υπευθύνου “well ?” o supervisor απάντησε “this man knows how to weld “.Φυσικά με προσέλαβε και τότε είδα την διαφορά με την Ελληνική πραγματικότητα .Έχοντας και εγώ υπάρξει στο παρελθόν εργοδότης ,έβλεπα κάποιον δοκιμαστικά στη δουλειά μου για μια ή δύο μέρες και εν συνεχεία του έλεγα μπορώ να σου δώσω τόσα. Εξεπλάγην λοιπόν όταν με ρώτησε “how much money do you seek?” του είπα ότι δεν γνωρίζω το εύρος του τι μπορώ να ζητήσω ,έτσι του είπα να μου κάνει αυτός μια πρόταση η οποία θα μας αφήσει και τους 2 ευχαριστημένους. Στο φινάλε αυτό που καιγόμουνα εγώ ήταν να πάρω το job offer για να μπορέσω να παραμείνω στην χώρα (τικ τακ ). Αφού του εξήγησα το τι ακριβώς χρειαζόμουν ,πήγε στην γραμματεία και σε 2 λεπτά το είχα στα χέρια μου.
    Το job offer πρέπει να αναγράφει ότι η θέση είναι μόνιμή ,για σαράντα ώρες την εβδομάδα ,τη θέση και την ειδικότητα που θα έχεις στην επιχείρηση ,το ύψος του μισθού ,καθώς και ότι ζητάνε να ξεκινήσει ς να εργάζεσαι as soon as possible.
    Με την προσφορά εργασίας στα χέρια μου πήγα την επομένη ,ολοκλήρωσα την αίτηση και εν συνεχεία το μόνο που είχα να κάνω ήταν να περιμένω την έγκρισή .Εάν θυμάμαι καλά ,είχαν απομείνει περί τις 12 μέρες για να φύγω από τον Καναδά.Να δώσω και κάποιες πληροφορίες για την αίτηση.Το MPNP έχει στα γραφεία του 4 υπολογιστές οι οποίοι είναι για χρήση από το κοινό ακριβώς για αυτό το πράγμα. Επίσης έχει και ένα scanner –printer για τον ίδιο σκοπό. Αυτό που θα χρειαστείτε είναι ένα USB στικάκι για να μεταφέρετε τα δεδομένα. Μήν ξεχάσετε να έχετε μαζί σας την βεβαίωση από την τράπεζα για το ότι έχετε σε λογαριασμό στην Ελλάδα τα Καναδέζικα δολάρια που απαιτούνται. Επίσης όταν σας ζητάει στην αίτηση transcript of studies ξαναανεβάζεται το απολυτήριο λυκείου όπως έχει.Θα πρέπει επίσης να έχετε μαζί σας σε μετάφραση πιστοποιητικά γεννήσεως για όλους όσους συμμετέχουν στην αίτηση ,καθώς και πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης (όλα μεταφρασμένα ).
    Έχοντας απομείνει μόλις 6 μέρες για να φύγω και ενώ κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα ,κάνω μια επίσκεψη στο MPNP και ο εκεί υπεύθυνος με ενημερώνει ότι η αίτησή μου έχει εγκριθεί και ότι θα έπρεπε να έχω πάρει ήδη το email. Τον παρακάλεσα να το ξανακοιτάξει και τότε μου το βλέπει και μου το λέει “oh something is pending”.Ο εργοδότης πρέπει να συμπληρώσει μια αίτηση της οποίας ο πλήρης τίτλος είναι “Recruitment of foreign workers employer application form for certificate of registration “ .Αυτή είτε δεν του είχε σταλεί ,είτε απλά δεν τη συμπλήρωσε για να την στείλει με φαξ πίσω στα γραφεία του Employer Standards.Παρακάλεσα τον υπεύθυνο ,μου την εκτύπωσε και με την αίτηση υπό μάλης πάω ξανά πίσω στο Morris (έτσι λέγεται το χωριό που ζώ και εργάζομαι τουλάχιστον προς το παρόν )και παρακαλάω τον production manager που με προσέλαβε να την συμπληρώσουμε επί τόπου και να την στείλουμε άμεσα εάν είναι δυνατόν .Για να διευκολύνω την κατάσταση τα δικά μου τα στοιχεία τα είχα ήδη συμπληρώσει εγώ. Αφού την έστειλε με φαξ ( όχι με email για να υπάρχει η υπογραφή του επάνω ) του ζήτησα ένα αντίγραφο το οποίο και πήγα εγώ ο ίδιος πίσω στο MPNP απλά και μόνο για να είμαι σίγουρος ότι το έχουν στα χέρια τους (είπαμε τικ –τακ ).Με διαβεβαίωσαν ότι όντως την αίτηση την έχουν στα χέρια τους και έτσι το μόνο που έκανα ήταν the game of waiting .Έχοντας μόνο 2 εργάσιμες μέρες προτού η προθεσμία που μου είχαν δώσει να εκπνεύσει ,έστειλα ένα mail στον υπεύθυνο λέγοντάς του ότι το επόμενο πρωί θα κανονίσω το ταξίδι της επιστροφής μου και ότι εξαρτάται απόλυτα από αυτόν πλέον το εάν θα παραμείνω στην χώρα ή όχι. Μετά από 1 ώρα περίπου μου είχε έρθει και το letter of support. Το εκτύπωσα σε μια δημοτική βιβλιοθήκη και μαζί με ένα αντίγραφο από το job offer κατευθύνθηκα προς τα σύνορα με την Αμερική.
    ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ
    Στα σύνορα με είχαν δασκαλέψει οι παλαιότεροι ότι θα πάω και θα πω στον Αμερικάνο συνοριοφύλλακα το λόγοo της επίσκεψής μου .Μου είπε ότι θα πρέπει να πάρω ένα στενάκι αμέσως αριστερά από τον έλεγχο τους. Λόγω άγχους και λόγω το ότι το είπε μέσα στο στόμα της έκανα λάθος και συνέχισα ευθεία. Πενήντα μέτρα παρακάτω το κατάλαβα όταν κάποιος με σημάδευε με το όπλο φωνάζοντας “the other way “.Αφού πάρκαρα το νοικιάρικο εκεί που μου υποδείξαν ,μπήκα στην αίθουσα αναμονής από την Αμερικάνικη πλευρά των συνόρων. Εκεί ,αφού τους είπα ξανά το λόγο γιατί είμαι εκεί μου δώσανε πίσω το διαβατήριό μου ( ξανά ) και ακόμα ένα έγγραφο το οποίο έγραφε επάνω denial of entry .Θυμήθηκα εκείνη την ταινία με τον Τομ Χανκς που ζούσε φυλακισμένος στην ουδέτερη ζώνη του αεροδρομίου .Δεν γέλασα καθόλου. Μπαίνοντας ξανά στα σύνορα του Καναδά πλέον ,ο CBSA όταν εξήγησα το λόγο που είμαι εκεί μου είπε να παρκάρω και να περάσω στην αίθουσα αναμονής. Αφού εξήγησα στον εκεί CBSA ξανά το γιατί είμαι εκεί μου κράτησε τα έγγραφα μαζί με το διαβατήριό μου ( ξανά ) και μου είπε να περιμένω. Προσωπική μου άποψη ,η διαδικασία λογικά δεν πρέπει να πάρει παραπάνω από 10 λεπτά. Επίτηδες σε έχουν απέναντί τους για να σε κοζάρουν, και περνάει ο κάθε ένας και παίρνει το διαβατήριο σου ,σε δείχνουν με το δάχτυλο κλπ. Πιστεύω ότι αυτό γίνεται για να σε πιέσουν ψυχολογικά έτσι ώστε εάν έχεις κάτι το ύποπτο να το εκδηλώσεις. Ετσι λοιπόν μετά από 45 λεπτά περίπου με ξαναφωνάζει ο CBSA και με ρωτάει πως θα πληρώσω τα 150 δολάρια για την έκδοση του work permit.Πλήρωσα και έφυγα .Τελικά μέσα σε ακριβώς 30 μέρες και 2 μέρες πρίν να φύγω από την χώρα κατάφερα και είχα χαρτιά στα χέρια μου. Από όσο γνωρίζω είμαι ο μοναδικός που κατάφερε να το κάνει μέσα σε μόλις 30 ημέρες με το ανάλογο ψυχικό κόστος φυσικά .Πήγα κατευθείαν στη δουλειά και ζήτησα από τον υπεύθυνο εάν είναι δυνατόν να ξεκινήσω από την επομένη ,παρόλο που ήτανε Παρασκευή. Στην ερώτηση του εάν θα ήθελα να ξεκινήσω από Δευτέρα του απάντησα ότι θα προτιμούσα να την δουλέψω από το να κάθομαι. Απλά μου χαμογέλασε. Αλώστε αυτός είναι και ο κύριος λόγος που βρίσκομαι στον Καναδά ,όχι για να κάνω διακοπές.

    ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ.
    Όταν ξεκινήσεις να εργάζεσαι στον Καναδά πρέπει να έχεις ένα νούμερο ανάλογο με το ΑΦΜ. Αυτό είναι το SIN number (social insurance number).Δεν υπάρχει ούτε ΑΜΚΑ ούτε οτιδήποτε άλλο. Ένα νούμερο για όλα (one ring to rule them all ).Πραγματικά ,είναι τόσο δύσκολο να το σκεφτούνε οι δικοί μας αυτό? Τέλος πάντων ,επειδή δεν ήθελα να χάσω εργάσιμες ώρες και το κέντρο της πόλης όπου στεγάζονται όλες οι υπηρεσίες είναι μια ώρα και κάτι με το αυτοκίνητο από εκεί που μένω, έφτασα στο Service Canada περίπου 10 λεπτά πριν να κλείσει. Όταν ρώτησα στην υποδοχή εάν θα προλάβουμε πρίν να σχολάσουν μου απάντησαν ότι από τη στιγμή που μπήκα και περιμένω θα εξυπηρετηθώ. Όντως οι πόρτες κλείσανε για το κοινό λίγο αργότερα .Όλη η διαδικασία πήρε 5 λεπτά ακριβώς. Πραγματικά αναρωτιέμαι γιατί πρέπει στην Ελλάδα να ξημεροβραδιάζεσαι στις εφορίες όταν έχεις να κάνεις κάτι ανάλογο. Να σημειώσω επίσης ότι έβγαλα και κάρτα υγείας την ίδια μέρα μέσα σε 25 λεπτά περίπου .Δύο δημόσιες υπηρεσίες σε 45 λεπτά και με ένα 10 λεπτο διαδρομή η μία από την άλλη. Άρχισα να νοσταλγώ το δημόσιο της Ελλάδας ήδη….

    ΔΙΠΛΩΜΑ ΟΔΗΓΗΣΗΣ
    Στην Μανιτόμπα ,εάν έχεις δίπλωμα οδήγησης ιντερνασιοναλ σου επιτρέπεται να οδηγήσεις για 90 μέρες από την είσοδό σου στην χώρα. Μετά για να οδηγείς πρέπει να έχεις βγάλει δίπλωμα οδήγησης από την Μανιτόμπα ,ακόμα και αν έχεις δίπλωμα από άλλη πολιτεία του Καναδά .Παράλογο ,αλλά έτσι είναι .Δική τους χώρα ,δικοί τους και οι νόμοι και οι κανόνες. Αν δεν σου αρέσει κανένας δεν σε υποχρεώνει να καθίσεις εδώ. Για την έκδοση διπλώματος οδήγησης λοιπόν ,υπεύθυνος φορέας είναι το MPI (Manitoba Public Insurance ).Για αυτήν θα αναφερθώ αργότερα. Για να δώσεις λοιπόν ,πρώτα δίνεις τα σήματα ή αλλιώς knowledge test.Αυτό γίνεται κατόπιν ραντεβού αφού πληρώσεις 10 δολάρια (ναι πληρώνεις μόνο για το κόστος που έχει να δώσεις τα σήματα ,δεν είναι ένα είδος φορολογίας για να σου τα πάρουν).Απαραίτητα έγγραφα Ελληνικό δίπλωμα ,διεθνές ,διαβατήριο ,work permit ,SIN number ,και ένα έγγραφο από την τράπεζα που πιστοποιεί την διεύθυνση σου (γράφει VOID επάνω με μεγάλα μαύρα γράμματα.).Τα στοιχεία αυτά τα παίρνει το ΜΡΙ ,τα σκανάρει και υπάρχουν μετά μέσα στο σύστημα. Μπορείς να πας σε οποιοδήποτε υποκατάστημα εν συνεχεία και εάν χρειαστεί ο υπάλληλος μπορεί να ανασύρει τα στοιχεία από το σύστημα χωρίς να ξαναδώσεις τα κωλόχαρτα .Αλήθεια πόσο δύσκολο είναι να τα διατηρείς σε ηλεκτρονική μορφή και να τα ανακτάς κατά την επικράτεια ,ανεξαρτήτου υποκαταστήματος? Δηλαδή δεν μπορώ να καταλάβω γιατί στην Ελλάδα όλα πρέπει να γίνονται με Α4 οι οποίες θα καταλήξουν σε ένα φάκελο για το επόμενα 20 -30 χρόνια. Τραγικό.Anyways ,στο τεστ δεν χρειάζεται χαρτί ,υπάρχει μια οθόνη αφής και απαντάς σε multiple choice.Για αυτούς που σιχαίνονται έχει απολυμαντικό υγρό για να κάνεις τα χέρια σου αργότερα ,όπως και μαξιλαράκια μιας χρήσεως για τα ακουστικά εάν αποφασίσεις να τα χρησιμοποιήσεις .Το τεστ αποτελείται από 30 ερωτήσεις και μπορείς να κάνεις μέχρι και 6 λάθη. Προσοχή δεν είναι τόσο απλό ,υπάρχουν αρκετές διαφορές με τον Ελληνικό ΚΟΚ. Προσωπικά ,λόγω του ότι όταν έδωσα στην Ελλάδα τα σήματα τα είχα μάθει απέξω και λόγω των πολλών ομοιοτήτων τους θεώρησα δεδομένο ότι με το περιθώριο λαθών που σου αφήνουν ήταν δεδομένο ότι θα τα καταφέρω με μεγάλη άνεση. Οταν το τεστ σταμάτησε στην 17η ερώτηση (δηλαδή είχα ήδη 6 λάθη )κατάλαβα ότι έπρεπε να μελετήσω καλλίτερα .Αυτό μου κόστησε 10 δολάρια και 3 και ½ εργάσιμες ώρες δηλαδή περίπου 70 δολάρια. Την επόμενη φορά προετοιμάστηκα καλλίτερα.
    Αφού ολοκληρώσεις επιτυχώς ,ενημερώνεις τον υπεύθυνο και επί τόπου σε κάνουν και εξέταση τα μάτια με ένα ειδικό μηχάνημα. Δεν χρειάζεται να πας σε οφθαλμίατρο όπως στην Ελλάδα. Επί τόπου επίσης κλείνεις ραντεβού για να δώσεις και την οδήγηση(driving test ).Επειδή η λογική είναι να μην ταλαιπωρείται άδικα ο πολίτης ,την όποια πληρωμή την κάνεις είτε μέσω πιστωτικής είτε μέσω χρεωστικής κάρτας επιτόπου. Όπου και να πας και χρειάζεται να πληρώσεις κάπου ,δεν χρειάζεται να πας στο ταμείο ,ο υπάλληλος έχει μηχανάκι για κάρτες και μπορείς να πληρώσεις .Αυτό ισχύει γενικώς ,και πίτσα να παραγγείλεις πληρώνεις με κάρτα επιλέγοντας ακόμα και το tip .Πίσω στο δίπλωμα .Προσωπική μου επιλογή ήταν να κάνω ένα μάθημα για να μου εξηγήσει ο εκπαιδευτής τα hints and tips. Αποδείχτηκε ότι καλά έκανα. Την οδήγηση μπορείς να την δώσεις με οποιοδήποτε αυτοκίνητο ,δεν χρειάζεται να είναι εκπαιδευτικό. Προσοχή ,θα πρέπει να λειτουργούν τα φλας ,στοπ ,φώτα και κόρνα .Ο εξεταστής κοιτάζει εάν είναι όλα εντάξει και μετά ξεκινάει το τεστ. Θα πρέπει να είσαι μια ώρα νωρίτερα για να παραδώσεις το Ελληνικό δίπλωμα το οποίο και το κρατάνε. Η λογική τους είναι ότι δεν μπορείς να έχεις 2 διπλώματα. Σε περίπτωση που αποτύχεις ΔΕΝ μπορείς να οδηγήσεις μέχρι να περάσεις το τεστ ξανά .Εάν σε δουν να μπαίνεις στο αυτοκίνητο για να οδηγήσεις αφού αποτύχεις καλούν την αστυνομία .Εγώ πήγα με το δικό μου αυτοκίνητο και είχα μαζί και ένα φίλο που είχε δίπλωμα για κάθε ενδεχόμενο .Φωτογραφίες ΔΕΝ χρειάζεται να πας ,σε βγάζουν εκεί .Μόλις περάσεις το τεστ σου δίνουν ένα προσωρινό έγγραφο με ημερομηνία λήξης και το κανονικό δίπλωμα σου έρχεται με το ταχυδρομείο μετά από 2 εβδομάδες. Απλά πράγματα. Φυσικά για να οδηγήσεις στην Ελλάδα ή θα πρέπει να πεις ότι το έχασες ή να οδηγήσεις με το δίπλωμα της Μανιτόμπα.

    ΜΡΙ – ΑΣΦΑΛΕΙΕΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ
    Στην Μανιτόμπα υπάρχει μόνο μια ασφαλιστική εταιρία ,το ΜΡΙ. Όλες οι ασφάλειες είναι μικτές υποχρεωτικά και έχουν ένα αρχικό ποσό απαλλαγής, Είναι πανάκριβες ,εμένα μου χρεώνουν 2000 το χρόνο. Ελπίζω πως όταν τους δείξω το ιστορικό μου από την Ελλάδα θα μειωθεί .Το έχω ,απλά πριν το καταθέσω θέλω να πάρω και ένα έγγραφο από την Ελλάδα που να δείχνει ότι δεν έχω τροχαίες παραβάσεις.
    ΑΓΟΡΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ.
    Εδώ το θέμα σηκώνει πολύ συζήτηση. Για να πωληθεί ένα αυτοκίνητο (μεταχειρισμένο )και να μπορεί να κυκλοφορεί νόμιμα στους δρόμους, πρέπει να έχει περάσει ένα είδος ΚΤΕΟ που εδώ το ονομάζουν Safety και παράλληλα όταν ένα αυτοκίνητο το έχει το αποκαλούνε safetied.Αλλιώς μπορεί να πουληθεί αλλά μέχρι να επισκευασθούν οι τυχόν ελλείψεις δεν μπορεί να κυκλοφορήσει. Περιττό να πώ ότι στα συνεργεία σε περιμένουν με το τσεκούρι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ,το νοικιάρικο με αφησε από μπαταρία. Ακριβώς απέναντι έτυχε να υπάρχει συνεργείο. Στην αρχή σκέφτηκα ότι ήμουν τυχερός ,όταν όμως μπήκα μέσα και τον ρώτησα εάν μπορεί να δει εάν όντως ήταν από μπαταρία μου ζήτησε 50 δολάρια για να το ρυμουλκήσει και άλλα 50 για να μου πεί το τι ακριβώς έχει .Σε περίπτωση που χρειάζεται μπαταρία αυτή θα κόστιζε άλλα 160 δολάρια .Όταν δε του είπα ότι ο δρόμος έχει 10 μέτρα φάρδος και τον παρακάλεσα να ρίξει απλώς μια ματιά ,μου απάντησε “I don’t repair cars on the street ,I do it in my shop “.Πήρα τηλ αυτόν που μου το νοίκιασε.
    Για να πάρεις ένα μεταχειρισμένο λοιπόν το οποίο δεν θα σε αφήνει θα πρέπει να είναι σχετικά καινούργιο γιατί δεν πολυσυντηρούνται. Οι επιλογές που έχεις είναι βασικά 2.Η το αγοράζεις από ιδιώτη και πληρώνεις με μετρητά ή πηγαίνεις σε κάποιον έμπορο. Ο έμπορος φυσικά βγάζει κέρδος από την πώληση και επειδή σαν νεοφερμένος δεν έχεις credit history και δεν μπορείς να δανειστείς από τράπεζα βαράει κάτι τοκογλυφικά επιτόκια της τάξης του 20 -30 % ,ότι θέλει και κρίνει ο ίδιος. Σκέφτηκα να αγοράσω ένα Nissan Centra (δεν νομίζω να κυκλοφορούν στην Ελλάδα ) και ο dealer μου ζητούσε 12.500 .Μαζί με τόκους ,fees and taxes ,με ένα χρηματοδοτικό για 3 έτη η συνολική τιμή του έβγαινε περίπου 17500.Ενας άλλος όταν του είπα ότι ενδέχεται να το αγοράσω τοις μετρητοίς μου είπε ότι υπάρχει ένα έξτρα fee of 1000 $ for buying in cash.Επειδή θεώρησα ότι προσβάλει την νοημοσύνη μου ,έφυγα χωρίς καν να τον χαιρετήσω. Τελικά αγόρασα ένα τοις μετρητοίς από ιδιώτη ίδιο μοντέλο ίδια χιλιόμετρα ( CENTRA )με 6500 + 8% φόρους. Ο φόρος εδώ πληρώνεται μια φορά με την αγορά του οχήματος. Απο εκεί και πέρα έχεις την ασφάλεια και τίποτα άλλο. Ο πωλητής μου είπε να δηλώσουμε μικρότερη αξία για να πληρώσω λιγότερους φόρους αλλά εγώ θεώρησα ότι εάν γίνει κάποιο ατύχημα και χρειαστεί να αποζημιωθώ ,μιας και το ΜΡΙ γνωρίζει την αξία του αυτοκινήτου που δηλώθηκε ,πολύ πιθανόν να σε αποζημιώσει για αυτήν ,έτσι δεν δέχτηκα .Επι τόπου πλήρωσα μέσω της τραπεζικής κάρτας τους φόρους και την ασφάλεια ,πήρα τις πινακίδες και μέσα σε 25 λεπτά έφυγα με το αυτοκίνητο στην κυριότητά μου ,ασφαλισμένο και με πινακίδες .Νοστάλγησα την Ελλάδα που για να πουλήσω ένα επαγγελματικό που είχα στην κατοχή μου ,έκανα 3 μέρες στην εφορία και στις ουρές , για να πληρώσω το φόρο υπεραξίας επαγγελματικού αυτοκινήτου.
    ΚΛΙΜΑ
    Η Μανιτόμπα έχει τεσσερις εποχές τελείως διαφορετικές μεταξύ τους.Ο χειμώνας είναι δύσκολος και χαρακτηρίζεται από τα συνεχόμενα χιόνια που λιώνουν τον Απρίλιο και έρχονται στα μέσα του Νοέμβρη .Ο χειμώνας είναι ιδιαίτερα κρύος με θερμοκρασίες μόνιμα κάτω του μηδενός .Στο αποκορύφωμα του οι θερμοκρασίες μπορεί να φτάσουν και τους -45 βαθμούς κελσίου. Δεν είναι τυχαίο ότι τα αυτοκίνητα έχουν μια μπρίζα για να ζεσταίνονται τα λάδια της μηχανής ,καθώς και control starter ,δηλαδή έναν controller που ξεκινάει το αυτοκίνητο όσο είσαι μέσα στο σπίτι για να το βρεις ζεστό όταν θα το χρησιμοποιήσεις κανένα τέταρτο μετά .


    Συνεχιζεται

    #2
    Σευχαριστουμε. Πολυ χρησιμα ολα αυτα που εγραψες.
    instagram.com/anelixis_net/
    youtube.com/user/AlexGraphicd1

    Comment


      #3
      WoW. Ευχαριστούμε.
      Ει ο Θεός μεθ' ημών, ουδείς καθ' ημών.
      https://pablitogreco.com

      Comment


        #4
        Εξαιρετικά ενδιαφέρον..!! Συγχαρητήρια που τα κατάφερες και ο Θεός μαζί σου..!
        Μην αφήσεις τα μικρά μυαλά να σε πείσουν ότι τα όνειρα σου έιναι άπιαστα..!

        Comment


          #5
          Γεια σας παιδιά. Ιστορίες όπως τα Σπύρου είναι πάρα πολύ χρήσιμες για άτομα σαν και εμένα που βρίσκονται στο στάδιο του ψαξίματος. Εγώ θα ήθελα να ρωτήσω για το θέμα δουλείας, για το οποίο ο φίλος ο Σπύρος προφανώς είχε ψαχτεί αρκετά καλά πριν πάει στον Καναδά. Έχω τελειώσει οικονομικό στην Ελλάδα και μεταπτυχιακό σε finance στην Αυστραλία. Στο συγκεκριμένο κλάδο πόσο εύκολο είναι να βρει κανείς δουλειά στη Μανιτόμπα, ιδιαίτερα όταν δεν έχεις μεγάλη εργασιακή εμπειρία; Ο Σπύρος είχε μεγάλη εμπειρία στη δουλειά του, εκτός του ότι ο κλάδος του έχει αρκετή ζήτηση στον Καναδά. Θα ήταν πιο ρεαλιστικό να περιμένω να βρω μία δουλειά σερβιτόρου στην αρχή ή όντως υπάρχουν ευκαιρίες; Τι θα μπορούσα να περιμένω από την ελληνική κοινότητα σε αυτό κομμάτι;

          Comment


            #6
            Originally posted by chrischatz View Post
            Γεια σας παιδιά. Ιστορίες όπως τα Σπύρου είναι πάρα πολύ χρήσιμες για άτομα σαν και εμένα που βρίσκονται στο στάδιο του ψαξίματος. Εγώ θα ήθελα να ρωτήσω για το θέμα δουλείας, για το οποίο ο φίλος ο Σπύρος προφανώς είχε ψαχτεί αρκετά καλά πριν πάει στον Καναδά. Έχω τελειώσει οικονομικό στην Ελλάδα και μεταπτυχιακό σε finance στην Αυστραλία. Στο συγκεκριμένο κλάδο πόσο εύκολο είναι να βρει κανείς δουλειά στη Μανιτόμπα, ιδιαίτερα όταν δεν έχεις μεγάλη εργασιακή εμπειρία; Ο Σπύρος είχε μεγάλη εμπειρία στη δουλειά του, εκτός του ότι ο κλάδος του έχει αρκετή ζήτηση στον Καναδά. Θα ήταν πιο ρεαλιστικό να περιμένω να βρω μία δουλειά σερβιτόρου στην αρχή ή όντως υπάρχουν ευκαιρίες; Τι θα μπορούσα να περιμένω από την ελληνική κοινότητα σε αυτό κομμάτι;
            Δε μπορώ να εκφράσω άποψη για τη Μανιτόμπα. Όμως, όσο αναφορά το Τορόντο και γενικότερα το Οντάριο μπορώ. Σίγουρα θα καταφέρεις να βρεις ευκαιρίες στο αντικείμενό σου σε μια πόλη που αναπτύσσεται ραγδαία στο θέμα τις οικονομίας, με δεκάδες εταιρίες που κάνουν χρυσές δουλειές. Βεβαίως και θα πρέπει να συντηρήσεις τον εαυτό σου για αρχή με κάποια άλλη δουλειά, παρ' όλα αυτά οι πιθανότητες να βρεις με την πρώτη εργασία στο αντικείμενό σου είναι υψηλές.

            Για το Τορόντο μπορείς να εμπιστευτείς τους Έλληνες, σε καμία όμως περίπτωση την "επίσημη" Ελληνική κοινότητα, και πολλές καλές γνωριμίες μπορείς να κάνεις μέσω των Ορθοδόξων Εκκλησιών, οι οποίες έχουν πάντα ανοιχτή την αγκαλιά. Μετά πείρας τα λεγόμενα αυτά.
            Ει ο Θεός μεθ' ημών, ουδείς καθ' ημών.
            https://pablitogreco.com

            Comment


              #7
              Πρίν να ολοκληρώσω το τι ακριβώς έχω κάνει και το τι έχω συναντήσει ,έχω να πω το εξής σε όσους είναι στην φάση του να πάρουν το αεροπλάνο και να δοκιμάσουν την τύχη τους εδώ .ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ .Αυτό ,παρόλο που το γνώριζα και ήθελα να το κάνω απο την αρχή ,οι συγκυρίες με έκαναν και είχα Ελληνα εργοδότη .ΜΑΚΡΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ.

              Comment

              Working...
              X