Announcement

Collapse
No announcement yet.

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ.

Collapse
X
 
  • Filter
  • Time
  • Show
Clear All
new posts

    ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ.



    1.Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας.

    Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας Βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο της χερσονήσου του Αθω. Ιδρύθηκε από τον μοναχό Αθανάσιο τον Αθωνίτη στα χρόνια των αυτοκρατόρων Ρωμανού Β' και Νικηφόρου Φωκά. Ο Αθανάσιος Αθωνίτης θεωρείται ως ο οργανωτής του Αθωνικού μοναχισμού και η Ιερά Μονή της Μεγίστης Λαύρας η μητρική μονή του Αγίου Ορους.

    Το μοναστήρι κατέχει την πρώτη θέση μεταξύ των μονών του Αγίου Ορους και περιλαμβάνει 317 μοναχούς (1990), τους περισσότερους από όλες τις μονές.

    Έχει τη μορφή μικρής μεσαιωνικής πολιτείας, περιβάλλεται από ισχυρό τείχος με 15 πύργους. Εντός και εκτός των τειχών υπάρχουν 37 παρεκκλήσια, πολλά αυτοτελή κελιά, τρεις σκήτες και περιοχές καλυβών.

    Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας Το καθολικό της Μεγίστης Λαύρας είναι το πρότυπο των καθολικών όλων των μονών του Αγίου Ορους. Κτίστηκε το 963 από τον Αθανάσιο. Είναι τετρακίονος ναός με τρούλο. Σε μεταγενέστερες εποχές προστέθηκαν τρεις κόγχες με αποτέλεσμα να πάρει τη μορφή σταυροειδούς ναού με τρούλο.

    Η βιβλιοθήκη περιέχει 2.046 χειρόγραφα, 165 κώδικες και 30.000 έντυπα βιβλία. Στο σκευοφυλάκιο φυλάσσονται λείψανα αγίων, λειτουργικά σκεύη, το στέμμα και ο σάκκος του Νικηφόρου Φωκά, πλήθος ιερών αμφίων κ.α.



    #2

    2.Ιερά Μονή Βατοπεδίου (Βατοπέδι)



    Ιερά Μονή Βατοπεδίου Βρίσκεται στα βορειοανατολικά της χερσονήσου του Αθω. Χτίστηκε το 972 και κτήτορές της ήταν οι μοναχοί Αθανάσιος, Αντώνιος και Νικόλαος, όλοι μαθητές του Αγίου Αθανασίου Αθωνίτη. Η ανέγερση των σημερινών κτισμάτων έγινε στα χρόνια του αυτοκράτορα Μανουήλ Α' Κομνηνού.

    Η μονή Βατοπεδίου κατέχει την δεύτερη θέση μεταξύ των μονών του Αγίου Όρους, είναι ιδιόρρυθμη και κατοικείται σήμερα από 50 μοναχούς (1990).

    Εχει τη μορφή μικρής μεσαιωνικής πολιτείας καθώς διαθέτει πολλές πτέρυγες, πύργους, τρούλους κλπ. Το καθολικό, αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου, χτίστηκε στα τέλη του 10ου αι. σύμφωνα με την Αθωνική αρχιτεκτονική. Σώζονται μικρά δείγματα από ψηφιδωτή διακόσμηση του ναού. Τον 12 αι. έγινε τοιχογράφηση και το 1312 ανατοιχογραφήθηκε σε πολλά σημεία. Εκτός από το καθολικό η μονή διαθέτει 19 παρεκκλήσια εντός και εκτός των τειχών.

    Το σκευοφυλάκιο της μονής είναι πλουσιότατο: φυλάσσονται ένα τεμάχιο Τιμίου Ξύλου, η Ζώνη της Παναγίας, μέρος του καλάμου, στο οποίο είχε στερεωθεί ο σπόγγος με το ξύδι κ.α.

    Η βιβλιοθήκη διαθέτει ανεκτίμητους θησαυρούς. Μεταξύ άλλων 1700 χειρόγραφα και περισσότερα από 10.000 έντυπα βιβλία.

    Comment


      #3

      3.Ιερά Μονή Ιβήρων



      Ιερά Μονή Ιβήρων Βρίσκεται στη βορειοανατολική πλευρά της Αθωνικής χερσονήσου. Η μονή ιδρύθηκε το τελευταίο τέταρτο του 10ου αι. από τον Ιωάννη Τορνίκιο, αυλικό του ηγεμόνος της Ιβηρίας, Δαβίδ.

      Κατέχει την τρίτη θέση στην ιεραρχία των μονών του Αγίου Όρους, κατοικείται από 61 μοναχούς (1990).

      Το καθολικό της μονής χτίστηκε για πρώτη φορά το πρώτο μισό του 11ου αι. και ξαναχτίστηκε το 1513. Το εσωτερικό του ναού ιστορήθηκε κατά διαστήματα από τον 16ο έως τον 19ο αι. με πλούσιες τοιχογραφίες. Το ξυλόγλυπτο τέμπλο του ναού χρονολογείται από τον 18ο αι.

      Ιερά Μονή Ιβήρων Στο σκευοφυλάκιο της μονής φυλάσσονται ιερά σκεύη, άμφια χρυσοκέντητα, ιερά σκεύη, και έργα ρωσικής τέχνης.

      Η βιβλιοθήκη της μονής είναι από τις πιο πλούσιες στο Aγιο Όρος, περιέχει περισσότερους από 2.000 χειρόγραφους κώδικες και 15 λειτουργικά ειλητάρια, 100 χειρόγραφα και 15.000 έντυπα βιβλία. Επίσης στη βιβλιοθήκη αυτή φυλάσσονται αυτοκρατορικά και πατριαρχικά έγγραφα.

      Comment


        #4

        4.Ιερά Μονή Χελανδαρίου (Χιλανδαρίου)




        Ιερά Μονή Χελανδαρίου Βρίσκεται στη βορειοανατολική πλευρά του Αθω. Το όνομά της προέρχεται μάλλον από τον ιδρυτή ενός μονυδρίου στο χώρο αυτό, τον Χελανδάρι η Χελανδάριο. Η μονή ιδρύθηκε από τον Σέρβο ηγεμόνα Στέφανο Νεμάνια και τον γιο του, Ράσκο στα τέλη του12ου αι.

        Θεωρείται ως το κύριο πνευματικό κέντρο των Σέρβων. Κατέχει την τέταρτη θέση στη σειρά των μονών του Αγίου Όρους, είναι ιδιόρρυθμη και κατοικείται από 46 μοναχούς (1990).

        Το καθολικό χτίστηκε το 1303, έχει τη μορφή τρίκογχου τύπου, με δυο νάρθηκες. Τοιχογραφήθηκε για πρώτη φορά το 1319-1320, ενώ κάποιοι τοίχοι επιζωγραφίσθησαν το 1803 από καλλιτέχνη με εξπρεσιονιστικές τάσεις. Εκτός από το καθολικό, στη μονή ανήκουν 13 παρεκκλήσια.

        Η βιβλιοθήκη είναι καλά οργανωμένη, περιλαμβάνει 181 ελληνικούς χειρόγραφους κώδικες, 809 σλαβικούς, 400 έγγραφα και 20.000 έντυπα βιβλία, από τα οποία τα 3.000 είναι γραμμένα στα ελληνικά.

        Η μονή διαθέτει παλαιό και νέο σκευοφυλάκιο. Στο παλαιό φυλάσσονται πολύτιμοι λίθοι του 11ου και 12ου αι. και στο νέο κεντητά άμφια, μέρος του ακάνθινου στεφάνου του Ιησού, λειψανοθήκες, λείψανα αγίων, κλπ.

        Comment


          #5

          5.Ιερά Μονή Διονυσίου



          Βρίσκεται στη νοτιοδυτική πλευρά της χερσονήσου του Αθω και είναι αφιερωμένη στον Τίμιο Πρόδρομο. Ιδρύθηκε τον 14ο αι. από τον όσιο Διονύσιο από τον Κορησό της Καστοριάς.

          Κατέχει την πέμπτη θέση μεταξύ των μονών του Αγίου Όρους, είναι κοινοβιακή και κατοικείται από 59 μοναχούς (1990).

          Το καθολικό της μονής χτίστηκε τα έτη 1537-1547 και τοιχογραφήθηκε την ίδια περίοδο. Ο ναός είναι σταυροειδής εγγεγραμμένος με τρούλο και περιβεβλημένος με κόγχες. Η τοιχογράφηση του ναού έγινε από τον Κρητικό ζωγράφο Τζώτζη. Εκτός από το καθολικό η μονή διαθέτει και πολλά παρεκκλήσια.

          Το θολωτό σκευοφυλάκιο της μονής είναι πολύ πλούσιο από κειμήλια διαφόρων εποχών, ενώ στο σκευοφυλάκιο της μονής φυλάσσονται πολλά χρυσόβουλα, σιγγίλια, κ.α. Σε ιδιαίτερη κρύπτη του ναού φυλάσσονται τα οστά του αγίου Νήφωνος, πατριάρχη Κωνσταντινούπολης.

          Η βιβλιοθήκη της μονής περιέχει 804 χειρόγραφους κώδικες και 3.500 έντυπα βιβλία, σπάνιες εκδόσεις της Αγίας Γραφής και εκκλησιαστικών και κλασσικών συγγραφέων.

          Comment


            #6

            6.Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου




            Βρίσκεται στη βορειοανατολική πλευρά του Αγίου Oρους, πολύ κοντά στις Καρυές. Από έγγραφο της μονής πιστοποιείται η ύπαρξη της μονής το 1169, ενώ η μονή με τη σημερινή μορφή της ιδρύθηκε τον 14ο αι.

            Βρίσκεται στην έκτη θέση μεταξύ των μονών του Αγίου Oρους, είναι κοινοβιακή και κατοικείται από 73 μοναχούς (1990).

            Το καθολικό της μονής χτίστηκε το 1540 και ακολουθεί το ρυθμό των υπολοίπων καθολικών των μονών του Αγίου Όρους, δηλαδή είναι ορθογώνιο, με τρούλλο και περιβάλλεται από κόγχες. Το τέμπλο του ναού χρονολογείται από τον 19ο αι. και θεωρείται από τα πιο αξιόλογα των ναών του Aθω. Εκτός του καθολικού η μονή διαθέτει πολλά παρεκκλήσια.

            Η βιβλιοθήκη της μονής περιέχει 662 χειρόγραφους κώδικες και 3.500 έντυπα βιβλία.

            Comment


              #7

              7.Ιερά Μονή Παντοκράτορος



              Βρίσκεται στην ανατολική πλευρά της χερσονήσου του Aθω, είναι αφιερωμένη στη μεταμόρφωση του Σωτήρος και ιδρύθηκε από τον μεγάλο στρατοπεδάρχη Αλέξιο και τον μεγάλο πριμικήριο Ιωάννη. Η λειτουργία της άρχισε πιθανότατα το 1363.

              Κατέχει την έβδομη θέση μεταξύ των μονών του Αγίου Όρους, είναι κοινοβιακή και στεγάζει 66 μοναχούς (1990). Στη μονή του Παντοκράτορος ανήκει και η κοινοβιακή σκήτη του Προφήτη Ηλία.

              Το καθολικό της μονής είναι μικρό, λόγω έλλειψης χώρου. Είναι τρίκογχος ναός με τρούλο με την ιδιορρυθμία, ότι είναι ασυνήθιστα μεγάλο το διάστημα μεταξύ του βήματος και των χορών. Ο ναός διαθέτει τοιχογραφίες από καλλιτέχνες της μακεδονικής σχολής και κάποια σημεία του επιζωγραφίσθηκαν το 1854. Εκτός από το καθολικό η μονή διαθέτει άλλα οκτώ παρεκκλήσια.

              Η βιβλιοθήκη της μονής περιλαμβάνει 350 χειρόγραφους κώδικες, 2 ειλητάρια και 3.500 έντυπα βιβλία. Τα τελευταία χρόνια υπεξαιρέθηκαν μερικοί κώδικες από τη βιβλιοθήκη. Από τα κειμήλια της μονής το σημαντικότερο είναι ένα μέρος του Τιμίου Ξύλου.

              Comment


                #8

                8.Ιερά Μονή Ξηροποτάμου




                Ιερά Μονή Ξηροποτάμου Βρίσκεται στη νοτιοδυτική πλευρά της χερσονήσου του Αθω και είναι αφιερωμένη στη μνήμη των Αγίων Τεσσαράκοντα. Η μονή ιδρύθηκε στα τέλη του 10ου αι. ίσως από τον μοναχό Παύλο Ξηροποταμηνό.

                Κατέχει την όγδοη θέση μεταξύ των μονών του Αγίου Όρους, είναι ιδιόρρυθμη και κατοικείται από 40 μοναχούς (1990).

                Το καθολικό της μονής χτίστηκε από τον Καισάριο Δαπόντε μεταξύ των ετών 1761-1763, είναι Aγιορείτικου ρυθμού. Η τοιχογράφηση του ναού χρονολογείται από την εποχή της κτίσης του και διατηρείται μέχρι σήμερα σε άριστη κατάσταση.

                Η βιβλιοθήκη της μονής περιλαμβάνει 409 χειρόγραφους κώδικες και 4.000 τόμους εντύπων βιβλίων. Επίσης η μονή διαθέτει ανεκτίμητα κειμήλια, όπως ένα τεμάχιο Τιμίου Ξύλου και λείψανα πολλών αγίων.

                Comment


                  #9

                  9.Ιερά Μονή Ζωγράφου




                  Ιερά Μονή Ζωγράφου Το μοναστήρι αυτό βρίσκεται πάνω στο βουνό, αθέατο από την παραλία και χωμένο σε μια δασωμένη πλαγιά της νοτιοδυτικής πλευράς της χερσονήσου.

                  Για να το επισκεφθεί κανείς πρέπει να βαδίσει μια ώρα περίπου από τον αρσανά του και πάνω από 3 ώρες από τις Καρυές. τιμάται στη μνήμη του αγί- ου Γεωργίου (23 Απριλίου). Σύμφωνα με την παράδοση, η μονή Ζωγράφου ιδρύθηκε τον 100 αιώνα, στα χρόνια που αυτοκράτορας στο Βυζάντιο ήταν ο Λέων ΣΤ ' ο σοφός, από 3 μοναχούς, τον Μωυσή, τον Ααρών και τον Ιωάννη, που ήταν αδέρφια και κα- τάγονταν από την Αχρίδα.

                  Η ίδια παράδοση, εξάλλου, μας πληροφορεί ότι οι 3 αυτοί ιδρυτές διαφωνούσαν ως προς την αφιέρωση του μοναστηριού, προ- τάσσοντας ο καθένας το πρόσωπο ή την εορτή που προτιμούσε. Συγκεκριμένα πρότειναν αντίστοιχα την Παναγία, τον άγιο Νικόλαο και τον άγιο Γεώργιο, αλλά επειδή ήταν αδύνατο να καταλήξουν μόνοι τους κάπου, αποφάσισαν να αφήσουν το όλο θέμα στη θεία θέληση. 'Ετσι έκλεισαν μέσα στο καθολικό μια ξύλινη πλάκα και άρχισαν να προσεύχονται να γίνει το θαύμα.

                  Πράγματι όταν πήγαν για να δουν το αποτέλεσμα, βρήκαν ζωγραφισμένη πάνω στο ξύλο την εικόνα του αγίου Γεωργίου, στον οποίο και αφιέρωσαν τη μονή και από το γεγονός αυτό ακριβώς την ονόμασαν μονή του αγίου «Γεωργίου τού Ζωγράφου». Το ότι υπήρχε το μοναστήρι από τον 100 αιώνα φαίνεται καθαρά από το κείμενο του Α 'Τυπικού του Αγίου 'Ορους, όπου υπογράφει ως ηγούμενός του ο «Γεώργιος ό Ζωγράφου».

                  Η ιστορία του όμως μας είναι άγνωστη στους αμέσως επόμενους αιώνες, ίσως γιατί κάηκαν πολλά αρχεία από την εποχή αυτή. 'Ετσι ερχόμαστε στον 130 αιώνα, όπου τοποθετείται κανονικά ανάμεσα στις άλλες αγιορειτικές μονές και μάλιστα με μοναχούς Βουλγάρους. Στο τέλος περίπου του αιώνα αυτού φρόντισε πολύ για τη μονή ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Mιχαήλ Η .Παλαιολόγος, ώστε απορεί κανείς πώς αυτός ο ίδιος με τη συνεργασία και του πατριάρχη Ιωάννη Βέκκου, ταγμένοι και οι δύο υπέρ της ενώσεως των δύο Εκκλησιών , βασάνισαν αγιορείτες ανθενωτικούς μοναχούς.

                  Ειδικά στη μονή Ζωγράφου λένε ότι μαρτύρησαν, αφού ρίχτηκαν στη φωτιά από απεσταλμένους του αυτοκράτορα, 26 μοναχοί της και σε ανάμνηση αυτού του γεγονότος κτίστηκε το 1873 και υπάρχει και μέχρι σήμερα ακόμη, ευλαβικά διατηρημένο, ένα κενοτάφιο μέσα στην αυλή.

                  Οι αλύγιστοι εκείνοι ασκητές, πιστοί στην ορθόδοξη παράδοση και κηρυγμένοι με φανατισμό εναντίον της ενώσεως των εκκλησιών κάηκαν ζωντανοί μέσα στον πύργο της μονής στις 1 0 Οκτωβρίου 1276, όπως αναφέρει η επιγραφή του μνημείου. Το μοναστήρι λίγο αργότερα έζησε ξανά δύσκολες στιγμές και μάλιστα από τους Καταλανούς πειρατές, που το έκαψαν και το κατέστρεψαν στο μεγαλύτερο μέρος του. Ανοικοδομήθηκε όμως σύντομα χάρη στις χορηγίες των Παλαιολόγων αυτοκρατόρων και κυρίως του Α νδρόνικου Β .και του Ιωάννη Ε ., καθώς επίσης και πολλών ηγεμόνων των παραδουναβίων χωρών .

                  'Ετσι αρχίζει μια νέα καλή οπωσδήποτε περίοδος για το μοναστήρι, που όμως δεν συνεχίστηκε για πολύ καιρό. ?λλαξαν σιγά σιγά τα πράγματα προς το χειρότερο και έφτασε μέχρι την τέλεια σχεδόν ερήμωσή του. Τη φορά αυτή την ανακαίνισή του θα την αναλάβουν οι ηγεμόνες της Ουγγροβλαχίας, από τους οποίους ξεχωρίζει ο Στέφανος ΣΤ .ο καλός, που εργάστηκε πολύ για το μοναστήρι (1502). Στη συνέχεια έγιναν και άλλες εργασίες στη μονή. Συγκεκριμένα το 1716 ανακαινίστηκε η νοτιοανατολική πτέρυγα και στα χρόνια 1862-1896 επισκευάστηκαν η βορεινή με το μεγάλο πρόπυλο της μονής και η δυτική, που είναι και η ψηλότερη με τους εξαιρετικά χονδρούς τοίχους της, την κοινή τράπεζα και το αρχονταρίκι της. Γενικά ακολούθησε μια ανοδική πορεία σε όλη αυτή την περίοδο και η μονή Ζωγράφου έφτασε στο σημείο να ξεπερνά σε πλούτο πολλές από τις άλλες μονές του 'Ορους.

                  Ως προς την εθνικότητα των πατέρων της μονής, στις αρχές του 180υ αιώνα και για πολύ καιρό, εκτός από τους Βουλγάρους κατοικούσαν σ' αυτή και Σέρβοι, καθώς και πολλοί 'Ελληνες μοναχοί. Αυτό μπορούμε να το καταλάβουμε από το ότι οι Ακολουθίες στη μονή αυτή ψάλλονταν και στις δύο γλώσσες, στην ελληνική και βουλγαρική. Αλλά από το 1845 και μέχρι σήμερα επικράτησε το βουλγαρικό στοιχείο και έμειναν μόνο Βούλγαροι μοναχοί. Αυτοί, καθώς και άλλοι ομοεθνείς τους, που βρίσκονταν σε σκήτες και σε κελλιά του Αθω, δεν πήραν μέρος στο βουλγαρικό σχίσμα, στο τέλος του περασμένου αιώνα, γι' αυτό και ονομάστηκαν «Βουλγαρορθόδοξοι».

                  Το καθολικό της μονής είναι νεότερο κτίσμα, που ανήκει στις αρχές του περασμένου αιώνα (1801) , όπως και η τοιχογράφησή του (1817) .σε μια πέτρα στη νοτιοδυτική γωνία υπάρχει η χρονολογία 1840, πράγμα που σημαίνει ότι η πλευρά αυτή και ο υαλόφρακτος εξωνάρθηκάς του είναι μεταγενέστερα. Ακολουθεί ωστόσο μορφολογικά τον αγιορειτικό τρίκογχο τύπο και είναι κτισμένο με ωραία ισόδομη τοιχοποιία από λαξευμένες ορθογώνιες πέτρες και πλίνθους. σε μερικά σημεία στις τέσσερις πλευρές του υπάρχουν εντοιχισμένα αξιόλογα ανάγλυφα κομμάτια με διάφορες παραστάσεις.

                  Ενδιαφέρον παρουσιάζουν, τέλος, το θαυμάσιο ξυλόγλυπτο τέμπλο και η Αγία Τράπεζα του καθολικού. Η τράπεζα, πολύ ευρύχωρη και χωρίς τοιχογραφίες, βρίσκεται απέναντι από την κεντρική είσοδο του καθολικού ενσωματωμένη στη δυτική πλευρά της μονής. Η φιάλη του αγιασμού υψώνεται κοντά στη βορειοδυτική εξωτερική γωνία του ναού και διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση. Κατασκευασμένη όλη από μάρμαρο στεγάζεται με θόλο, που στηρίζεται πάνω σε 8 πεσσοκολόνες, τα ενδιάμεσα των οποίων , εκτός από δύο, φράζονται με θωράκια. Η κρήνη στο κέντρο με λεοντοκεφαλές υποβαστάζεται από μια μαρμάρινη μορφή καλογήρου, ενώ οι τοιχογραφίες στο εσωτερικό της θόλου σώζονται πολύ ξεθωριασμένες. Εκτός από τον κεντρικό ναό η μονή διαθέτει και άλλα 8 παρεκκλήσια μέσα και 8 έξω από αυτή.

                  Από αυτά τα σπουδαιότερα είναι δύο, της Παναγίας (Ακαθίστου), που βρίσκεται ανεξάρτητο μέσα στην αυλή και πλάι στο καθολικό με τοιχογραφίες του έτους 1780, και των Θεσσαλονικέων Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου, στη δυτική πλευρά της μονής πάνω από την τράπεζα. Τα υπόλοιπα είναι: τρία με νεότερες τοιχογραφίες, της Μεταμορφώσεως (1869), του Προδρόμου (1768) και. του Αγίου Δημητρίου, και άλλα τρία χωρίς τοιχογραφίες, των Αγίων Αναργύρων, των Αρχαγγέλων και των 26 Μαρτύρων. Ιερά Μονή Ζωγράφου

                  Τα παρεκκλήσια έξω από τη μονή βρίσκονται σε διάφορα εξαρτήματά της, καθίσματα και κελλιά. Τέλος σ' αυτήν ανήκουν δύο εργαστήρια στις Καρυές και ένα κελλί, της Μεταμορφώσεως, που χρησιμεύει για αντιπροσωπείο της. Από άποψη κειμηλίων η μονή Ζωγράφου σεμνύνεται κυρίως για τις δύο μεγάλες φορητές εικόνες του αγίου Γεωργίου, που φυλάσσονται στο καθολικό της, δεξιά και αριστερά στα δύο προσκυνητάρια του κυρίως ναού. Από αυτές η μία, στο δεξί προσκυνητάρι, θεωρείται αχειροποίητη προερχόμενη από την εποχή των πρώτων κτιτόρων της μονής, ενώ σχετική παράδοση αναφέρει ότι ένας ολιγόπιστος επίσκοπος, για να διαπιστώσει την αχειροποίητη πράγματι κατασκευή της, ακούμπησε πάνω σ' αυτή το δάκτυλό του, που αποκόπηκε αμέσως και φαίνεται ακόμη σήμερα κολλημένο πάνω στην εικόνα.

                  Η δεύτερη εικόνα, αριστερά, εξίσου αξιόλογη με την προηγούμενη, διατηρεί μια μεταλλική επένδυση του 1822. Στη μονή σώζονται επίσης δύο ακόμη αξιόλογες εικόνες της Θεοτόκου, του Ακαθίστου και της Επακούουσας, για τις οποίες υπάρχουν αντίστοιχα δύο παραδόσεις. Για την πρώτη ότι κάποτε ένας γέροντας μοναχός διάβαζε αδιάκοπα μπροστά της τον Ακάθιστο ύμνο, οπότε με αυτόν ειδοποίησε η Παναγία τους άλλους πατέρες ότι έρχονται εναντίον τους πειρατές και με αυτό τον τρόπο γλύτωσαν , αφού έλαβαν τα κατάλληλα μέτρα. Εκτός από τις θαυματουργές αυτές εικόνες της Θεοτόκου και του αγίου Γεωργίου, η μονή κατέχει πολλά τεμάχια από λείψανα αγίων, ιερά άμφια και εκκλησιαστικά σκεύη, άλλες φορητές εικόνες, μερικές πολύ ενδιαφέρουσες.

                  Η βιβλιοθήκη της μονής περιέχει 162 ελληνικά και 388 σλαβικά χειρόγραφα, από τα οποία 26 είναι περγαμηνά και όλα τα άλλα χάρτινα νεότερα. Επίσης πάνω από 8.000 έντυπα βιβλία, τα περισσότερα σε βουλγαρική γλώσσα. Η μονή Ζωγράφου κατέχει τη στιγμή αυτή την ένατη θέση στη σειρά των 20 αθωνικών μοναστηριών και ακολουθεί το κοινοβιακό σύστημα ζωής και διοικήσεως από το 1845. Οι μοναχοί της μονής Ζωγράφου είναι μόνον Βούλγαροι και οι ακολουθίες τελούνται στα βουλγαρικά.Σήμερα κατοικείται από 15 μοναχούς.

                  Η βιβλιοθήκη στεγάζεται στον πύργο της μονής. Διαθέτει σπάνια χειρόγραφα, ελληνικούς και βουλγαρικούς κώδικες και 10.000 έντυπα βιβλία στα ελληνικά και σε σλαβικές γλώσσες. Σημαντικότερο κειμήλιο της μονής είναι ο κώδικας 1, που περιέχει την πρώτη ιστορία της Βουλγαρίας γραμμένη από τον μοναχό Παΐσιο το 1745.

                  Comment


                    #10

                    10.Ιερά Μονή Εσφιγμένου





                    1. Η Ιερά Μονή Εσφιγμένου

                    Η Ιερά Μονή Εσφιγμένου είναι μία από τις είκοσι κυρίαρχες Βασιλικές, Πατριαρχικές και Σταυροπηγιακές Μονές του Αγίου Όρους με μεγάλη ιστορία από τους βυζαντινούς μέχρι τους νεωτέρους χρόνους, έχοντας μάλιστα αναδείξει και μεγάλους αγίους της Εκκλησίας μας και άλλες σημαντικές μορφές, ένα πραγματικό καύχημα της Αγιωνύμου Πολιτείας. Μέχρι πριν από μερικές δεκαετίες ήταν φημισμένη ως ένα από τα καλύτερα, αυστηρότερα και παραδοσιακότερα κοινόβια του Αγίου Όρους.

                    Θα πρέπει να σημειωθεί ότι μία κυρίαρχη Μονή του Αγίου Όρους, πέραν ενός τόπου ενασκήσεως μοναχών, έχει όλως ηυξημένα δικαιώματα και υποχρεώσεις, που της δόθηκαν ακριβώς για να προστατευθεί δια μέσου των αιώνων η αδιατάρακτη άσκηση των μοναχών σε αυτήν. Αποτελεί λοιπόν Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου που ασκεί δημόσια εξουσία και χαίρει πολλαπλών προνομίων και πλεονεκτημάτων που απορρέουν από το ειδικό καθεστώς του Αγίου Όρους, ενώ είναι επιφορτισμένο και με ανάλογες πνευματικές και διοικητικές ευθύνες.

                    Σήμερα η Ιερά Μονή Εσφιγμένου, με τις πράξεις των κατεχόντων αυτήν, έχει εκπέσει σε πρωτοφανή στην ιστορία της δραματική κατάσταση, δηλαδή κατ' ουσίαν έχει πλέον περιέλθει εις τάξιν Κελλίου, καθώς δεν πραγματώνει ευθύνες και αρμοδιότητες κυριάρχου αγιορειτικής Μονής, ενώ το νομικό Πρόσωπο της Μονής δεν λειτουργεί, έχοντας περιέλθει εις ανυπόστατον. Αδελφότητα της Μονής πλέον δεν Υπάρχει. Το κτίριο της Μονής κατέχει παράνομα μία ομάδα προσώπων, τα οποία εξ ιδίας ευθύνης δεν αποτελούν αγιορείτας μοναχούς και τα οποία διαπράττουν σφετερισμό εξουσίας και εν τέλει πλήθος άλλων ποινικών αδικημάτων. Πώς συνέβη αυτό Θα εξηγήσουμε αμέσως παρακάτω. Θέλουμε μόνο να επισημάνουμε ότι η κατάσταση αυτή, εκτός από τη ζημία αυτής καθ' αυτήν της Μονής, αποτελεί και σοβαρότατη απειλή κατά του ιδίου του Αγίου Όρους.

                    2. Θεμελιώδεις αρχές της υποστάσεως του Αγίου Όρους

                    Είναι κοινή συνείδηση των αγιορειτών, αλλά και της ιστορικής και νομικής επιστήμης, ότι το Αγιον Όρος οφείλει κατά μέγα μέρος την επιβίωση και διατήρηση του εν ακμή δια μέσου δώδεκα αιώνων στην πρόνοια της Υπεραγίας Θεοτόκου να το προικίσει και με ειδικό καθεστώς αυτοδιοικήσεως, το οποίο είναι ενιαίο για ολόκληρη τη χερσόνησο, έτσι ώστε να μιλάμε για "Αγιον Όρος" και όχι απλώς για άθροισμα Μονών. Αυτή είναι η διαφορά, η μοναδικότητα και το πλεονέκτημά του σε σχέση με άλλα λίαν αξιόλογα μοναστικά κέντρα, όπως λ.χ. των Μετεώρων, ή παλαιότερα του Ολύμπου της Βιθυνίας. Θεμελιώδης επομένως συστατική έννοια του Μοναστικού μας Κέντρου είναι η αρχή της εκκλησιαστικής και διοικητικής ενότητος και κοινωνίας πασών των αγιορειτικών Μονών.

                    Συγκεκριμένα η εκκλησιαστική ενότης και κοινωνία περιγράφεται με την κοινή υπαγωγή στην άμεση δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, υπό την ανώτατη εποπτεία του οποίου τελεί η ακριβής τήρηση των αγιορειτικών καθεστώτων κατά το πνευματικό μέρος, ενώ δεν επιτρέπεται άλλο μνημόσυνο πλην του ονόματος του Οικουμενικού Πατριάρχου. Οι κυρίαρχες Μονές οφείλουν να έχουν πλήρη εκκλησιαστική κοινωνία μεταξύ τους και να συμμετέχουν σε κοινές τελετές και λατρευτικές συνάξεις.

                    Η διοικητική ενότης και κοινωνία περιγράφεται με την υποχρεωτική συμμετοχή των κυριάρχων Μονών στα κοινά διοικητικά όργανα (Ιερά Κοινότης, Ιερά Επιστασία κλπ) και συμμόρφωση προς τις επιταγές του Καταστατικού Χάρτη Αγίου Όρους (εφεξής Κ.Χ.Α.Ο.) για τις σχέσεις μεταξύ Ιεράς Κοινότητος και Ιερών Μονών και προς τις αποφάσεις και τους κανόνες που ψηφίζουν τα αρμόδια κοινά όργανα.

                    Πρόκειται περί ενιαίας θρησκευτικής Κοινότητος, στην οποία συμμετέχουν ως μόνιμα μέλη της όσοι εντάσσονται ελευθέρως σε αυτήν και ζουν και ενεργούν σε πλήρη κοινωνία με τους υπολοίπους. Οποιοσδήποτε άνθρωπος βεβαίως έχει το δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας, επομένως και το δικαίωμα να μη αποδέχεται την κοινωνία με τα άλλα μέλη της Κοινότητος, αλλά τότε το ειλικρινές και έντιμον είναι να εγκαταλείψει ελευθέρως την Κοινότητα. Έτσι στην περίπτωση του Αγίου Όρους για να προστατευθεί ο εξ ολοκλήρου Ορθόδοξος μοναστικός χαρακτήρας του, το Σύνταγμα και ο Κ.Χ.Α.Ο. απαγορεύουν την εγκαταβίωση ετεροδόξων ή σχισματικών. Έχοντας υπ όψιν τα παραπάνω καταλαβαίνει κανείς ότι στο Αγιον Όρος δεν υπάρχουν, με την έννοια που ισχύουν αυτά για τους εγκαθισταμένους στην υπόλοιπη ελληνική επικράτεια, ανεξιθρησκία ή εξατομικευμένη θρησκευτική ελευθερία, αλλά μάλλον προστατεύεται απολύτως η θρησκευτική ελευθερία του Αγίου Όρους ως συνόλου, δηλ. το δικαίωμά του να αποτελεί ενιαία θρησκευτική Κοινότητα με συγκεκριμένο ενιαίο τρόπο του θρησκεύειν.

                    Η διάρρηξης της ενότητος (εκκλησιαστικής και διοικητικής) του Αγίου Όρους είναι αδιανόητη για το αγιορειτικό καθεστώς, γιατί προκαλεί πλήρη εμπλοκή στη θεσμική λειτουργία του και εν τέλει προσβάλλει την υπόστασή του. Το ζήτημα έχει σοβαρότατες θεσμικές, πνευματικές, εκκλησιαστικές αλλά και εθνικές διαστάσεις, γιατί εάν γίνει αποδεκτή η δυνατότητα Μονής να αποκόπτεται από τις άλλες για λόγους που αυτή μονομερώς επικαλείται, τότε εύλογα και άλλοι Θα μπορούσαν να επικαλεσθούν λόγους πίστεως, συνειδήσεως, εθνικούς κλπ, να αποκόψουν τις Μονές και να προσχωρήσουν ανενόχλητα σε άλλες εκκλησιαστικές ή εθνικές δικαιοδοσίες, με καταστροφικές συνέπειες για το Αγιον Όρος, την Εκκλησία και την εδαφική κυριαρχία της χώρας μας. Για το λόγο αυτό απαγορεύεται απολύτως από το Σύνταγμα και τον Κ.Χ.Α.Ο. οποιαδήποτε μεταβολή του αριθμού των είκοσι κυριάρχων Ιερών Μονών του Αγίου Όρους.



                    3. Σύντομο ιστορικό

                    Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 προκλήθηκε αναταραχή στο Αγιον Όρος λόγω των οικουμενιστικών "ανοιγμάτων" του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Μεταξύ των λοιπών διαμαρτυριών εφαρμόσθηκε και η προσωρινή διακοπή του μνημοσύνου του τότε Οικουμενικού Πατριάρχου από πλειάδα Ιερών Μονών, χωρίς ωστόσο καμία από αυτές να αποκοπεί από την εκκλησιαστική κοινωνία με τις άλλες κυρίαρχες Μονές και με την Ορθόδοξη Εκκλησία, ούτε βεβαίως και να προσχωρήσει σε άλλη εκκλησιαστική δικαιοδοσία, πράγματα πού, όπως είπαμε, απαγορεύονται απολύτως. Μοναδική αρνητική εξαίρεση δυστυχώς αποτέλεσε τότε η Ιερά Μονή Εσφιγμένου, στην οποία τότε εισήλθαν από τον κόσμο άνθρωποι ξένοι προς το αγιορειτικό φρόνημα και επέβαλαν τις απόψεις τους. Το αποτέλεσμα ήταν να προβεί η Μονή στην αποκοπή της από τον αγιορειτικό κορμό, πράγμα άτοπο και ανεπίτρεπτο για το υπερχιλιόχρονο αγιορειτικό καθεστώς.

                    Έτσι πέραν της απλής διακοπής του μνημοσύνου του Οικουμενικού Πατριάρχου, η Μονή διέκοψε από τότε και μέχρι σήμερα την εκκλησιαστική κοινωνία με όλες τις άλλες αγιορειτικές Μονές και με όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, ενώ προσεχώρησε σε πλήρη και αποκλειστική εκκλησιαστική κοινωνία με μία από τις παρατάξεις των λεγομένων Γ.Ο.Χ., οι οποίες, σημειωτέον, παρατάξεις δεν έχουν εκκλησιαστική κοινωνία ούτε Μεταξύ τους. Από τότε και μέχρι σήμερα στη Μονή αυτή δεν γίνεται δεκτός για εγκαταβίωση παρά μόνον όποιος δέχεται εκκλησιαστική κοινωνία αποκλειστικά και μόνο με την παράτάξη αυτή, ενώ οι υπόλοιποι διώκονται. Η αποκοπή λοιπόν αυτή εκδηλώθηκε το 1972 με την άρνηση του Αντιπροσώπου της Μονής να συμμετάσχει στις κοινές τελετές στον Ιερό Ναό του Πρωτάτου, αλλά ακόμη και στην μικρή απλή και ταπεινή προσευχή των Αντιπροσώπων προ της ενάρξεως των συνεδριάσεων της Ιεράς Κοινότητος. Μετά την κατ' επανάληψιν διαπίστωση των ανωτέρω η Ιερά Κοινότης, ως πρώτο μέτρο, απέπεμψε προσωρινά τον Αντιπρόσωπο, παρακαλώντας και αναμένοντας την επιστροφή της Μονής στην κανονική τάξη. Αυτή η επιστροφή δεν συντελέσθηκε ποτέ, αλλά μάλλον οριστικοποιήθηκε η αποκοπή, όχι μόνον εκκλησιαστική αλλά και διοικητική. Η Μονή, παρά τις κατ' επανάληψιν προσκλήσεις της Ιεράς Κοινότητος, δεν απέστειλε εφεξής Αντιπρόσωπο (πλην μιας Ε.Δ.Ι.Σ. του 1973) ή Επιστάτη, δεν συμμετείχε σε καμία κοινή δραστηριότητα, αλλά και δεν επέτρεψε την άσκηση αρμοδιοτήτων της Ιεράς Κοινότητος σε αυτήν.

                    Σε μία προσπάθεια να συγκρατήσει την καταστροφική πορεία της Μονής, η Ιερά Κοινότης προέβη από το 1974 σε αποφάσεις απελάσεως του Ηγουμένου και των Επιτρόπων της Μονής, οι οποίοι έκτότε απώλεσαν την ιδιότητα του αγιορείτου μοναχού. Αυτοί κατεφρόνησαν τις αποφάσεις της Ιεράς Κοινότητος (τακτική που καθιερώθηκε απαρεγκλίτως από τότε μέχρι σήμερα) και συνέχισαν να προβαίνουν σε πράξεις διοικήσεως και διαχειρίσεως της Μονής. Από τότε η διοίκηση της Μονής εισήλθε σε καθεστώς παρανομίας και το Αγιον Όρος δεν αναγνώρισε αυτήν την διοίκηση ποτέ, θεωρώντας και τις όποιες πράξεις της ανυπόστατες. Με το αυτό καθεστώς παρανομίας έγιναν και δύο εκλογές "ηγουμένων" το 1975 και το 1999, που φυσικά δεν αναγνωρίσθηκαν ποτέ από το Αγιον Όρος. Επίσης μη υπαρχούσης νομίμου διοικήσεως της Μονής κατά τον Κ.Χ.Α.Ο. έγιναν παράνομες και ανυπόστατες προσλήψεις νέων μοναχών και έτσι μετά την αποβίωση των παλαιών κανονικών μοναχών δεν Υπάρχει πλέον αδελφότης της Μονής, παρά μόνον μία ομάδα προσώπων που κατέχουν το κτίριο της Μονής και συγκεντρώνουν όλα τα χαρακτηριστικά "ιδιαιτέρας αδελφότητος", που απαγορεύει ρητά ο Κ.Χ.Α.Ο. (άρθ. 183), και ασχολούνται επίσης επιμελώς με την προσέλκυση και άλλων στο φρόνημά τους, πράγμα που επίσης απαγορεύεται (άρθ. 184). Παρεπόμενα Αυτοί έχουν πλήρη τα χαρακτηριστικά σχισματικών, πράγμα που έτι μάλλον απαγορεύεται απολύτως από το Σύνταγμα της χώρας (άρθ. 105) και τον Κ.Χ.Α.Ο. (άρθ. 5).

                    Παράλληλα οι ίδιοι δεν επιτρέπουν τον έλεγχο των κτιρίων και κειμηλίων της Μονής από τις αρμόδιες αρχές, αρνούμενοι τρόπον τινά την κυριαρχίαν του Ελληνικού Κράτους και την ισχύ των σχετικών νομοθετικών διατάξεων, αλλά και επίσης δεν επιτρέπουν την άσκηση της εποπτείας της Ιεράς Κοινότητος επί των κειμηλίων, κατά παράβασιν των σχετικών διατάξεων. Ταυτόχρονα προβαίνουν σε πράξεις διαχειρίσεως της κινητού και ακινήτου περιουσίας της Μονής, παρόλο που ελλείπουν τα κατά τον Κ.Χ.Α.Ο. προς τούτο νόμιμα όργανα, διαπράττοντας σφετερισμό εξουσίας και τα συναφή αδικήματα.

                    Επί τριάντα χρόνια το Αγιον Όρος δεν αναγνώρισε ποτέ την παρανομία τους, παρά ταύτα όμως επεδείκνυε και ανοχή, με την ελπίδα της επιστροφής τους στην κανονική αγιορειτική τάξη, μη ασκώντας ποτέ βία κατ' αυτών, αλλά μάλλον εξυπηρετώντας φιλανθρώπως και τις ανάγκες τους ως φυσικών προσώπων, πράγμα για το οποίο εισέπραξε εν τέλει πικρή αγνωμοσύνη. Έγιναν αναρίθμητες προσπάθειες προσεγγίσεως και από την πλευρά του Αγίου Όρους αλλά και από την πλευρά του Οικουμενικού Πατριαρχείου, χωρίς αποτέλεσμα.

                    Στο διάστημα αυτό υφέρπει παράλληλα και μία κρυφή σκοπιμότης, δηλ. της εκμεταλλεύσεως της επιδεικνυομένης επιεικείας των αγιορειτών, προκειμένου να κερδηθεί αναγνώρισις και νομιμοποίησις της παρανόμου καταστάσεως. Αυτό φάνηκε ιδιαίτερα στο θέμα της εισπράξεως της ετήσιας οικονομικής χορηγίας όλα αυτά τα χρόνια με την επιδίωξη νομιμοποιήσεως, αλλά ιδιαίτερα από το 1996, όταν επέτυχαν την αναδρομική είσπραξή της, μέχρι πρόσφατα (ερώτημα στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους το 2002). Από το 1995 περίπου λοιπόν παρατηρείται μία ενίσχυση της τάσεως αυτής, η οποία κορυφώνεται μετά την ανάδειξη ως ηγέτου τους του νέου "Ηγουμένου" Μεθοδίου το 1999, οπότε και διεφάνη καθαρά ότι δεν υπήρχε πλέον η παραμικρή ελπίδα επιστροφής στην κανονική αγιορειτική τάξη, αλλά υπεστηρίζετο πλέον ρητά η διεκδίκηση αναγνωρίσεως, πράγμα που κατέστρεψε οριστικά οποιαδήποτε προσέγγιση και διάλογο. Είναι χαρακτηριστικό ότι η τελευταία συνάντηση ιεροκοινοτικής επιτροπής με εκπροσώπους των κατεχόντων την Μονή ήταν αυτή, κατά την οποία ο ανωτέρω π. Μεθόδιος δεν προσήλθε, δίνοντας την εντολή στους εκπροσώπους του να μεταφέρουν αλαζονικά εκ μέρους του ότι για να προσέλθει σε συζήτηση απαιτεί να του απευθυνθεί επίσημο έγγραφο είτε της Ιεράς Κοινότητος είτε της Διοικήσεως Αγίου Όρους, με το οποίο να προσφωνείται ως "Αρχιμανδρίτης" και "Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου". Αυτή ήταν και η οριστική διακοπή οποιασδήποτε προσπάθειας συνεννοήσεως.

                    Η Ιερά Κοινότης αναγκάσθηκε, προκειμένου να προστατεύσει το Ιερόν Καθίδρυμα της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου αλλά και το αγιορειτικό καθεστώς, να μη παρέχει στην ομάδα αυτή πράγματα που δεν δικαιούται νόμιμα, για να μη χρησιμοποιείται αυτό ως έμμεση αναγνώριση. Από τότε αρχίζει με χαρακτηριστική αχαριστία και απαίτηση η οργανωμένη τακτική αλλοιώσεως της πραγματικότητος, καθώς οι εκ της Μονής αναφέρονται σκοπίμως σε φανταστικά "σκληρά μέτρα" και παρουσιάζουν την Ιερά Κοινότητα ως δήμιο και εαυτούς ως μάρτυρας, προσκαλώντας μάλιστα σε αντίδραση τους φίλους και υποστηρικτές τους, οι οποίοι και δημιουργούν κατά περιόδους ανάλογες ταραχές.



                    4. Οι πρόσφατες ενέργειες

                    Μετά την διαπίστωση της οριστικής αρνήσεως για επιστροφή και του πλήρους προσανατολισμού προς την κατεύθυνση της αξιωματικής διεκδικήσεως αναγνωρίσεως, το Αγιον Όρος, με γνώμονα την αγάπη για τον Θεό και τον άνθρωπο, αισθάνθηκε ότι η ιστορία και η αποστολή του το καλεί να φροντίσει με στοργή και πολύ πόνο τόσο για την ίδια την Αγιώνυμη Πολιτεία, όσο και ειδικότερα για την Ιερά Μονή Εσφιγμένου, σάρκα εκ της σαρκός του, αλλά ακόμη και για την ανάνηψη και ψυχική σωτηρία των κατεχόντων αυτήν δια της καταδείξεως της πεπλανημένης πορείας των. Αναγκάσθηκε λοιπόν να στραφεί και στην δικιά του νομική κατοχύρωση και προέβη σε προσεκτικές αντίστοιχες ενέργειες, έχοντας ως μοναδική του ελπίδα για ειρηνική και ομαλή επίλυση του προβλήματος και αποφυγή της ανεπιθυμήτου βιαίας επιβολής του νόμου την κατάδειξη και επίγνωση από όλους της παρανομίας, αλλά και των πραγματικών σοβαρών θρησκευτικών και εθνικών διαστάσεων του ζητήματος.

                    Έτσι μετά από βαθιά μελέτη του θέματος και την εκπόνηση πλήρους εκθέσεως, κατηρτισθη εκτενέστατη γνωμοδοτική μελέτη επιφανών νομικών, ελήφθησαν μετά σοβαρότητος και συνέσεως αποφάσεις της Εκτάκτου Διπλής Ιεράς Συνάξεως και εν συνεχεία εδρομολογήθησαν οι απαραίτητες νομικές διαδικασίες για την λήψη εκείνων των αποφάσεων που προβλέπουν το Σύνταγμα και ο Κ.Χ.Α.Ο., προκειμένου να παραχθούν τα έννομα αποτελέσματα που Θα σταματήσουν κάθε διεκδίκηση εις βάρος του Αγίου Όρους.

                    Ακολούθως τον Νοέμβριο του 2002 απεστάλησαν με δικαστικό επιμελητή προσωπικές κλήσεις προς το καθένα από τα μέλη της "αδελφότητος", προκειμένου να τους δοθεί το δικαίωμα της ακροάσεως. Αυτοί εντελώς αδικαιολόγητα δεν αξιοποίησαν την ευκαιρία να αναπτύξουν τις απόψεις τους και να έλθουν σε στοιχειώδη επίσημη προσωπική επικοινωνία με τις Ιερές Μονές μέσω των Αντιπροσώπων τους, έκλεισαν τις πύλες της Μονής, αρνήθηκαν να παραστούν ενώπιον της Ιεράς Κοινότητος και αντ' αυτού απέστειλαν πανομοιότυπες εξώδικες απαντήσεις εντελώς ατόπου περιεχομένου. Πάντως στο διάστημα αυτό 24 άτομα αποστασιοποιήθηκαν από την υπόλοιπη ομάδα. Παράλληλα οργανώθηκε νέα έξαρση ψευδολογίας και παραπληροφορήσεως, παρουσιάζοντας την κλήση προς ακρόαση (δηλ. την παροχή επωφελούς γι' αυτούς δικαιώματος) ως διωγμό χάριν της πίστεως, κατά τρόπο τελείως παράλογο, εκτοξεύοντας απίστευτες διαβολές και αφήνοντας μάλιστα να διαρρέουν και τρομοκρατικές απειλές εις βάρος των Μονών του Αγίου Όρους.

                    Με τον τρόπο αυτό επιβεβαιώθηκε απλώς η αμετανόητος και οριστική αποκοπή και η χαώδης απόσταση των προσώπων αυτών από τον κορμό του Αγίου Όρους, αλλά και διαπιστώθηκε επίσημα η σύμπηξη απαγορευμένης "ιδιαιτέρας αδελφότητος" που ασκεί, απαγορευόμενα επίσης επί ποινή απελάσεως, προσηλυτισμό και προπαγάνδα.

                    Παράλληλα το Σεπτό Οικουμενικό Πατριαρχείο βάσει των ιδίων παρουσιαζομένων χαρακτηριστικών επιβεβαίωσε την διαπίστωση ότι Αυτοί τελούν εν σχίσματι και με Πατριαρχική Συνοδική Απόφαση κήρυξε σχισματικούς όλα τα μέλη της απαγορευμένης αυτής "αδελφότητος".

                    Με βάση όλα αυτά η Ιερά Κοινότης προέβη εν τέλει σε εμπεριστατωμένη διοικητική πράξη απελάσεως των ανωτέρω προσώπων ονομαστικώς, έχοντας ξεκαθαρίσει προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν επιθυμεί την βιαία φυσική απομάκρυνσή τους από την Μονή. Τα έννομα αποτελέσματα αυτής της πράξεως είναι η επιβεβαίωση του ανυποστάτου της αδελφότητος και των οργάνων διοικήσεως της Μονής και όλων των πράξεων εκπροσωπήσεως, διοικήσεως και διαχειρίσεως, καθώς και ότι κανείς από αυτούς δεν δικαιούται του ονόματος και των δικαιωμάτων αγιορείτου ή εσφιγμενίτου μοναχού. Οι ανωτέρω εκλήθησαν να παραδώσουν οποιοδήποτε αντικείμενο της Μονής κατέχουν και να αποχωρήσουν ειρηνικά από το μοναστήρι μέσα σε ένα μήνα, δηλαδή μέχρι τις 15/28.1.2003. Κατόπιν τούτου η Υπόθεση περιήλθε στην δικαιοδοσία της Διοικήσεως Αγίου Όρους, που εξέδωσε τις κατά νόμο πράξεις περί εκτελέσεως.

                    Ηλπίζετο ότι στο διάστημα αυτό θα εγίνετο αντιληπτό ότι δεν ήταν πλέον δυνατή και δεν είχε κανένα έρεισμα η συνέχιση της κατοχής μίας κυριάρχου Μονής από αυτούς (πράγμα που αφορούσε βέβαια κυρίως στους έχοντας την ηγεσία της ομάδος) και Θα συμμορφώνονταν στις αποφάσεις των ανωτάτων αρχών του Ιερού Τόπου πηγαίνοντας να συμβιώσουν με ομόφρονές τους οπουδήποτε αλλού, ενώ θα ανεζητείτο και κάποια λύση για όσους δεν θα ήτο δυνατόν να προβούν σε τέτοια μετακίνηση για λόγους υγείας, ηλικίας ή άλλους.



                    5. Ο παραλογισμός της εκκοσμικεύσεως

                    Δυστυχώς αντ' αυτού εκμεταλλεύθηκαν με χαρακτηριστική αγνωμοσύνη την μακρά προθεσμία που φιλανθρώπως τους παρεσχέθη ακριβώς για το αντίθετο. Μεθόδευσαν μία άνευ προηγουμένου και άνευ οιασδήποτε αναστολής εκστρατεία κατά του Αγίου Όρους, της Εκκλησίας και της Ελληνικής Πολιτείας, για να σπιλώσουν και με τρόπο εκβιαστικό να αποθαρρύνουν τον τίμιο και αγνό αγώνα των αγιορειτών πατέρων υπέρ του Ιερού Τόπου τους.

                    Έτσι χρησιμοποιώντας χωρίς φόβο Θεού όσα θεμιτά και αθέμιτα μέσα παρέχουν οι σύγχρονες τεχνικές κατασκευής εικονικών πραγματικοτήτων, παρουσίασαν τους μεν εαυτούς των ως θύματα δήθεν διωκόμενα για την πίστη και τα θρησκευτικά τους φρονήματα, ενώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, όλους δε τους αγιορείτες ως τυράννους και κακούργους, πράγμα που δεν σκέφθηκε να πει κανείς στην μακραίωνη ιστορία του Ιερού Τόπου και μόνο εχθροί και πολέμιοι του Αγίου Όρους Θα μπορούσαν να σοφισθούν. Μέσα από όλα αυτά επιβεβαίωσαν ότι δεν έχουν την παραμικρή σχέση με το ήθος, το ύφος, το πνεύμα και την ιστορία του Αγίου Όρους και την Ορθόδοξη Μοναστική Χριστιανική Παράδοση, και ότι είναι γνήσιοι εκπρόσωποι του κοσμικού φρονήματος.

                    Το ελληνικό και διεθνές κοινό είχε την ατυχία να παρακολουθήσει μία άνευ προηγουμένου θεατρική παράσταση. Οι αυτοπροβαλλόμενοι ως δήθεν γνήσιοι εκπρόσωποι του Ορθοδόξου ασκητισμού απεδείχθησαν πραγματικοί κοσμικοί αστέρες, ξοδεύοντας αφειδώς τεράστια χρηματικά ποσά, περιερχόμενοι καθημερινώς κοσμικούς τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς, επιζητώντας δημοσιεύματα σε εφημερίδες και έντυπα ανεξαρτήτως ηθικής ή άλλης ποιότητος, διοργανώνοντας συνεντεύξεις τύπου σε πολυτελή ξενοδοχεία, ανοίγοντας ιστοσελίδες στο διαδίκτυο κ.ά.τ., πράγματα, τα περισσότερα από τα οποία οι Μονές, που Αυτοί κατηγορούν ως δήθεν εκκοσμικευμένες, επιμελώς αποφεύγουν και ίσως ούτε σκέφθηκαν ποτέ να κάνουν. Το χειρότερο όμως ήταν το περιεχόμενο όλης αυτής της εκστρατείας ασύστολη παραγωγή και παραπλανητική διοχέτευση εύπεπτων συνθημάτων περί διωγμών υπέρ της πίστεως κλπ, ενώ δεν πρόκειται ούτε περί διωγμών ούτε περί πίστεως, αλλά και ανοικτή δημόσια περιφρόνηση της τάξεως και των διατάξεων του Αγίου Όρους, όπως θα εξηγήσουμε παρακάτω.

                    Η Ιερά Κοινότης εσιώπησε θεωρώντας ότι την απάντηση Θα δώσει μόνη της η πραγματικότης πολύ σύντομα, μη υπολογίζοντας όμως ότι Θα έφθαναν και σε δημιουργία πλασματικής πραγματικότητος.

                    Με την λήξη της προθεσμίας (15/28.1.2003) εκλείσθησαν μόνοι τους μέσα στο κτίριο της Μονής, με κλειστές τις πύλες ήδη από διμήνου. Εγνώριζαν ρητώς και γραπτώς την κοινή συμφωνία και δέσμευση Οικουμενικού Πατριαρχείου, Υπουργείου Εξωτερικών και Αγίου Όρους να μη πραγματοποιηθεί βιαία απομάκρυνση, εγνώριζαν ότι και αντίθετη να ήταν η πολιτική βούληση δεν υπήρχαν επαρκείς αστυνομικές δυνάμεις, είχαν επιβεβαιώσει από την προηγουμένη ημέρα, σε προσωπική επικοινωνία με τον Διοικητή Αγίου Όρους, ότι Θα ερχόταν ο αστυνόμος για να πιστοποιήσει υπηρεσιακώς την μη εκκένωση της Μονής και Θα έφευγε αμέσως, όπως και έγινε. Και παρά ταύτα, ευρίσκοντας την ευκαιρία κατάλληλη για να παραστήσουν τους ήρωες εκ του ασφαλούς, διελάλησαν στα πέρατα της οικουμένης ότι γίνεται έφοδος στη Μονή, ότι πολιορκούνται από ματ από πλήθος ειδικών δυνάμεων, ότι στερούνται των στοιχειωδών για την επιβίωσή τους και άλλα γελοία όσο και τραγικά. Έφεραν λαθραία μέσα στο μοναστήρι τηλεοπτικές κάμερες και δημοσιογράφους, για να γίνουν οι πρώτοι στην ιστορία φωνασκούντες "μάρτυρες της πίστεως" σε απευθείας αναμετάδοση, κατά πλήρη, ματαιόδοξη και αξιοθρήνητη εκκοσμίκευση και γελοιοποίηση των ιερών της πίστεώς μας. Παρέδωσαν το Αγιον Όρος, την Ορθοδοξία, τα ιδεώδη του έθνους βορά στην ακροαματικότητα και την τηλεθέαση. Προσπάθησαν να διαβάλουν την πατρίδα μας διεθνώς. Προσέφυγαν στα ευρωπαϊκά ("φράγκικα" και "σατανικά" κατά τα λεγόμενα τους) όργανα Αυτοί που κατηγορούν ψευδώς το Αγιον Όρος για φιλοευρωπαϊσμό. Προσέφυγαν σε δικαστήρια με επιχειρήματα, που αν υπήρχε περίπτωση να γίνουν δεκτά Θα ήσαν καταστροφικές οι συνέπειες για όλο το Αγιον Όρος (και για την Ιερά Μονή Εσφιγμένου βεβαίως). Προέβησαν σε πλήθος άλλων ενεργειών απαδουσών στο αγιορειτικό πνεύμα. Κατέστησαν εν τέλει αυταπόδεικτο ότι δεν ανήκουν στο Αγιον Όρος και είναι εντελώς ξένοι προς αυτό, επιβεβαίωσαν δηλαδή το γνωστό από πολλά χρόνια ότι μόνοι τους έθεσαν εαυτούς εκτός Αγίου Όρους από πάσης απόψεως.

                    Παρακάτω είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε απαντήσεις σε ερωτήματα που λόγω της παραπληροφορήσεως, ως μη ώφελε, κατέληξαν να απασχολούν και να σκανδαλίζουν το κοινό.



                    6. Απαντήσεις σε ερωτήματα

                    - Διώκεται η Ιερά Μονή Εσφιγμένου;

                    Διπλή παραπλάνηση. Δεν είναι δυνατόν να ονομάζεται "διωγμός" η εφαρμογή της εννόμου τάξεως και μάλιστα με τρόπο ειρηνικό. Επίσης ο,τιδήποτε αφορά στους παρανόμως κατέχοντας το κτίριο της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου, δεν είναι δυνατό να παρουσιάζεται ότι αφορά στην Ιερά Μονή ως πνευματικό Καθίδρυμα με όλη την ιστορία της.



                    - Απειλείται με διακοπή η λειτουργία της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου;

                    Ακριβώς το αντίθετο. Η προσπάθεια αφορά στη διάσωση της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου και στην αποκατάσταση της λειτουργίας της, την οποία διέκοψαν οι παρανόμως κατέχοντες αυτήν.



                    - Θα δημιουργηθεί δεύτερη Ιερά Μονή Εσφιγμένου αλλού;

                    Αυτό είναι αδύνατον. Οι κατέχοντες την Μονή (φυσικά πρόσωπα) δεν είναι βεβαίως η Μονή (νομικό Πρόσωπο). Εφόσον δεν Υπάρχει διοίκηση και αδελφότης της Μονής, το Αγιον Όρος είναι υποχρεωμένο να αποκαταστήσει το υπόστατον αυτών, δηλαδή να προβεί σε ανασύνθεση της αδελφότητος, η οποία Θα εκλέξει και την νόμιμη διοίκησή της. Έδρα της προφανώς θα είναι οι εγκαταστάσεις της Μονής, ενόσω δε αυτές τελούν υπό κατάληψιν Θα αναζητηθούν προσωρινές λύσεις σύννομες με το αγιορειτικό δίκαιο.



                    - Το αιτιολογικό των αποφάσεων της Ιεράς Κοινότητος και του Οικουμενικού Πατριαρχείου είναι η μη μνημόνευση του Πατριάρχου;

                    Πρόκειται για ευρύτατα διαδεδομένο ψεύδος. Στην συνοδική πατριαρχική απόφαση αυτό δεν αναφέρεται καν. Όλες οι αποφάσεις αναφέρονται στην αποκοπή μίας κυριάρχου Μονής από την εκκλησιαστική και διοικητική κοινωνία του Αγίου Όρους και της Εκκλησίας και την προσπάθεια προσελκύσεως πάντων στην τακτική αυτή. Πρόκειται για κλασσική περίπτωση αυτοδικαίας διαπιστώσεως σχισματικής ομάδος και απαγορευμένης ιδιαιτέρας αδελφότητος. Όπως έχουμε αναφέρει, και άλλες κυρίαρχες Μονές για λόγους διαμαρτυρίας διέκοψαν κατά καιρούς το μνημόσυνο του Πατριάρχου και επιφυλάσσονται και για το μέλλον, όμως καμία δεν διέκοψε την εκκλησιαστική κοινωνία και δεν προσεχώρησε σε εκκλησιαστική κοινωνία με εξωεκκλησιαστικές παρατάξεις.



                    - Τι γίνεται με τους υπόλοιπους ζηλωτές του Αγίου Όρους και γενικά τους λεγομένους Γ.Ο.Χ.;

                    Οι ζηλωτές του Αγίου Όρους δεν μνημονεύουν επίσης και έχουν διακόψει ατομικά την εκκλησιαστική κοινωνία, αλλά τουλάχιστον κατέχουν εξαρτήματα και δεν διαταράσσουν την εκκλησιαστική και διοικητική κοινωνία των είκοσι κυριάρχων Μονών. Επομένως είναι εσωτερικό θέμα εκάστης των κυριάρχων Μονών ο χειρισμός του ζητήματος στην περιοχή της. Στους εν τη Ιερά Μονή Εσφιγμένου έγινε κατ' επανάληψιν πρόταση να επιλέξουν οι ίδιοι και να καλέσουν όποιους θέλουν που να έχουν εκκλησιαστική και διοικητική κοινωνία με το υπόλοιπο Αγιον Όρος για να αναλάβουν την διοίκηση της Μονής και Αυτοί να παραμείνουν απερίσπαστοι στα πνευματικά τους καθήκοντα μέσα στη Μονή ή σε εξαρτήματα, αλλά δεν δέχθηκαν ούτε να το συζητήσουν. Τώρα όσον αφορά ευρύτερα στους λεγομένους Γ.Ο.Χ., το Αγιον Όρος δεν έχει πρόβλημα μαζί τους όσο δεν παρεμβαίνουν στα του Αγίου Όρους, όπου άλλωστε δεν έχουν καμία αρμοδιότητα. Επομένως δεν έχουν κανένα λόγο να στρέφονται κατά του Αγίου Όρους παρασυρόμενοι από τις παραπλανητικές παραινέσεις των κατεχόντων την Ιερά Μονή Εσφιγμένου.



                    - Οι κάτοχοι της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου αναγνωρίζουν την δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριάρχου επί του Αγίου Όρους;

                    Όχι, κατά ευθεία παραβίαση του Συντάγματος. Ισχυρίζονται ότι καλύπτονται από τη δήλωση ότι αναγνωρίζουν και σέβονται τον θεσμό του Πατριαρχείου αλλά όχι τον Πατριάρχη. Πρόκειται περί επιπολαίου επιχειρήματος, καθώς τον θεσμό του Πατριαρχείου αναγνωρίζουν και σέβονται και σχεδόν όλες οι θρησκείες και τα κράτη του κόσμου. Η υπαγωγή στην εκκλησιαστική δικαιοδοσία σημαίνει συγκεκριμένες υποχρεώσεις και πρώτα από όλα τουλάχιστον εκκλησιαστική κοινωνία και όσα παρεπόμενα προβλέπουν οι σχετικές αγιορειτικές και κανονικές διατάξεις.



                    - Όσοι ανήκουν στην εκκλησιαστική δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου δεν έχουν δικαίωμα να κρίνουν τις πράξεις του Πατριάρχου;

                    Το Αγιον Όρος είναι το πρώτο που ασκεί αυστηρή κριτική κατά περίσταση στον Οικουμενικό Πατριάρχη, πάντα με σεβασμό και ειλικρίνεια. Είναι γνωστό ότι η Ιερά Κοινότης κατ' επανάληψιν έλαβε θέση για ζητήματα πίστεως και ανέκοψε ενέργειες μη σύμφωνες προς τα Ορθόδοξα Δόγματα και Παραδόσεις (π.χ. Μπαλαμάντ, Πορίσματα διαλόγου Ορθοδόξων και Αντιχαλκηδονίων κλπ). Όμως οι εν τη Ιερά Μονή Εσφιγμένου, πολύ πέραν της εκφράσεως αντιρρήσεων, επιφυλάξεων και αγωνιών περί την εκκλησιαστική πολιτική του εκάστότε Προκαθημένου της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, αρνούνται την ιδιότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας σε όλα τα Πρεσβυγενή Πατριαρχεία (Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, Ιεροσολύμων) και τις λοιπές Αυτοκέφαλες Εκκλησίες και αγωνίζονται όχι υπέρ της Ορθοδοξίας, όπως υποστηρίζουν, αλλά αποκλειστικά υπέρ της συγκεκριμένης παρατάξεως των λεγομένων Γ.Ο.Χ. που Αυτοί αναγνωρίζουν, μη ανεχόμενοι κοινωνία ή επαφή ούτε με οποιαδήποτε άλλη παράταξή τους, και προβάλλοντας την παράτάξη αυτή ως τη Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, κατά πλήρη, ανεπίτρεπτη και απαράδεκτη γελοιοποίηση των εννοιών της Μοναδικότητος, Αγιότητος και Καθολικότητος της Εκκλησίας του Χριστού και των δογμάτων της ιεράς πίστεώς μας.



                    - Αυτά είναι πνευματικά ζητήματα επιλύονται με τέτοιο τρόπο;

                    Διερωτάται κανείς τι σημαίνει το "με τέτοιο τρόπο". Αν εννοείται η άσκηση βίας, η επιδίωξή της έχει αποκλεισθεί. Αν εννοούνται οι διοικητικές πράξεις, διευκρινίζουμε Των πνευματικών θεμάτων επιλαμβάνεται η Εκκλησία, των διοικητικών το Δημόσιο. Το Αγιον Όρος διέπεται από ειδικό καθεστώς αυτοδιοικήσεως και η δημόσια εξουσία κατά το Σύνταγμα ασκείται από τις Ιερές Μονές δια της Ιεράς Κοινότητος, δηλ. μέσω των Αντιπροσώπων μοναχών που είναι εκκλησιαστικά πρόσωπα και εκπροσωπούν πνευματικά Καθιδρύματα, οπότε πνευματικά και διοικητικά στο Αγιον Όρος συναρμόζονται αλληλένδετα, ενώ η δημόσια τάξη και ασφάλεια ανήκουν στην αρμοδιότητα του κράτους μέσω του Διοικητού. Στην προκειμένη περίπτωση όλα έγιναν κατά την τάξη Η Εκκλησία προέβη σε εκκλησιαστική διαπίστωση, το Αγιον Όρος σε διαπίστωση και απόφαση διοικητική, ο Διοικητής σε πράξη περί εκτελέσεως. Αυτά προβλέπει το χιλιόχρονο καθεστώς του Αγίου Όρους και δεν πρόκειται να το αλλάξουμε σήμερα και όσοι δεν συμφωνούν είναι ελεύθεροι να μη έρχονται και να μη μένουν στο Αγιον Όρος. Οι κατέχοντες την Ιερά Μονή Εσφιγμένου επεδίωξαν την εμπλοκή τους στα διοικητικά με το να εμμένουν στην κατοχή κυριάρχου Μονής, αντί να ζουν ταπεινά όπως τόσοι άλλοι ομόφρονές τους εξαρτηματικοί, και ακριβώς η εμμονή τους αυτή δημιούργησε όλα τα προβλήματα στους ίδιους, στην Μονή, στο Αγιον Όρος, στην Εκκλησία, στην Ελλάδα.



                    - Γιατί επιμένουν στην κατοχή κυριάρχου Μονής;

                    Προφανώς γιατί επί τριάντα χρόνια, με το να οικειοποιούνται και καπηλεύονται την ιστορία, το όνομα και την περιουσία της πολυβασανισμένης Ιεράς Μονής Εσφιγμένου, προβάλλονται στην παράταξή τους με τελείως αναβαθμισμένο κύρος και ηγετικό ρόλο και, με την αίγλη του αγιορείτη, και μάλιστα δήθεν του μόνου σχεδόν πραγματικού μοναχού και πραγματικού Ορθοδόξου, διαθέτουν τεράστια πλεονεκτήματα στην άσκηση προπαγάνδας υπέρ της παρατάξεώς τους.



                    - Γιατί παραγνωρίζεται το γεγονός ότι η όλη κατάσταστη ξεκίνησε για λόγους πίστεως;

                    Είναι απαράδεκτο να τίθεται έτσι το ζήτημα. Η συζήτηση τότε ήταν γενικά περί θεμάτων πίστεως και καθόλου δεν παραγνωρίζεται αυτό, όμως ουδείς προσέβαλε ή έθιξε την πίστη κανενός. Επομένως η αποκοπή από τους υπόλοιπους αγιορείτες, με τους οποίους δεν υφίστατο διαφορά πίστεως αλλά διαφορά εκτιμήσεως των εκκλησιαστικών πραγμάτων, δεν είναι δυνατόν να υποστηρίζεται ότι επραγματοποιήθη για λόγους πίστεως. Από πουθενά λοιπόν δεν προκύπτει ότι η διαφωνία, η επιφύλαξη και η αγωνία επί θεμάτων εκκλησιαστικής πολιτικής δικαιολογεί και νομιμοποιεί την χρήση οποιουδήποτε μέσου, και μάλιστα παρανόμου και αντιεκκλησιαστικού, όπως εν προκειμένω η πρωτοφανής παρέκκλιση των προσώπων αυτών. Αλλωστε ακόμη και αν ξεκίνησε με συζητήσεις περί πίστεως, τώρα βλέποντας κανείς τις ολέθριες συνέπειες για την ίδια την πίστη και την Εκκλησία, το Αγιον Όρος, τον μοναχισμό, έπρεπε να αλλάξει στάση, όπως έπραξαν οι Μονές που είχαν διακόψει προσωρινά το μνημόσυνο. Δεν είναι τυχαίο ότι το Αγιον Όρος αγωνίζεται κατά των δύο άκρων, του Οικουμενισμού και του ζηλωτισμού.



                    - Και τότε και τώρα οι υπόλοιπες Μονές δρουν κάτω από τις πιέσεις του Πατριάρχου και με την απειλή καθαιρέσεων;

                    Αυτό είναι αναληθές και ανεπίτρεπτα προσβλητικό για το γνωστό ελεύθερο, ανεξάρτητο και σταθερό φρόνημα των αγιορειτών, που ενεργούν πάντότε κατά συνείδησιν, χωρίς να υποκύπτουν στις πιέσεις κανενός, όπως επανειλημμένα το έχουν αποδείξει. Αλλά είναι υποτιμητικό και για τον Πατριάρχη, τον οποίο υποβιβάζει σε τύραννο - τρομοκράτη. Στην προκειμένη περίπτωση το ενδιαφέρον για το θέμα της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου ήταν κοινό και οπωσδήποτε πάντότε μεγαλύτερο από πλευράς Αγίου Όρους παρά το αντίθετο. Όσον αφορά στις συγκεκριμένες υπό συζήτησιν ενέργειες των τελευταίων ετών, η πρωτοβουλία είναι εξ ολοκλήρου στα χέρια του Αγίου Όρους και οι άλλες πλευρές, Εκκλησία και Πολιτεία, συμπαρίστανται κατά δύναμιν. Η Ιερά Κοινότης, όπως προκύπτει εύκολα από τα ίδια τα κείμενα, είχε ετοιμάσει τις διοικητικές πράξεις της πριν την έκδοση της Πατριαρχικής Συνοδικής Πράξεως, την οποία εν συνεχεία έλαβε υπ όψιν στην τελική διατύπωση.



                    - Η στάση των εν τη Ιερά Μονή Εσφιγμένου αποτελεί ανάσχεση στα σχέδια του οικουμενισμού, όπως γράφεται;

                    Ήταν και αυτό μία κρυφή ελπίδα, που αποδείχθηκε φρούδα, και πρέπει πολύ να προσεχθεί αυτό, καθώς η αγιορειτική πείρα αποδεικνύει το αντίθετο. Την σημαία κατά του οικουμενισμού κρατεί το Αγιον Όρος, γιατί μένει πιστό τέκνο της Εκκλησίας και δικαιούται να παρεμβαίνει με σεβασμό αλλά και με αξίωση να εισακουσθεί, κάτι που δεν δικαιούνται όσοι εξήλθον της Εκκλησίας. Ποτέ όμως δεν είχε την παραμικρή βοήθεια από τους κατόχους της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου, οι οποίοι αφενός με την παράνομη κατοχή και μη λειτουργία της Μονής στέρησαν από το Αγιον Όρος την δυνατότητα να δίνει ενωμένο την μαρτυρία της πίστεως και να έχει μία Μονή ενεργό συμμέτοχο των αγώνων του, αφετέρου δε με την ακραία φονταμενταλιστική εικόνα που παρέχουν συνιστούν διαρκή προσβολή της εννοίας του συντηρητικού αλλά φωτισμένου αγιορείτου μοναχού, συνεχή αφορμή μομφών κατά του ανεχομένου αυτούς Αγίου Όρους και "άλλοθι" για όσους θέλουν να δικαιολογήσουν τις αποστάσεις τους από την Ορθόδοξη ομολογία.



                    - Είναι σωστό που κηρύχθηκαν σχισματικοί, ενώ Αυτοί το αρνούνται;

                    Η Πατριαρχική Συνοδική Πράξις διαπίστωσε και επιβεβαίωσε κάτι ήδη υφιστάμενο, δεν δημιούργησε κάτι καινούριο. Είναι προφανές και αυτονόητο ότι ήταν και είναι σχισματικοί, αφού απεκόπησαν από την κοινωνία της Εκκλησίας (και μάλιστα με όλα τα ειδικά χαρακτηριστικά της περιπτώσεως αυτής, δηλ. αποκοπή κυριάρχου Μονής από το Αγιον Όρος κλπ), και αυτό το διαπιστώνει η εκκλησιαστική αρχή στην δικαιοδοσία της οποίας ανήκουν. Αυτοί λέγουν ότι ο Πατριάρχης είναι σχισματικός, ως αποκοπείς από την μόνη Ορθόδοξη Εκκλησία, που είναι η παράταξή τους, και αυτό το διαπιστώνουν Αυτοί μόνοι τους ή εν πάση περιπτώσει η αρχή - παράταξη που Αυτοί αναγνωρίζουν. Σε όλον αυτό τον αφελή παραλογισμό τίθεται τελικά το ερώτημα Μήπως το Οικουμενικό Πατριαρχείο ανήκει στην δικαιοδοσία της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου, για να αποφαίνονται οι εν αυτή περί αυτού, ή (κατά το Σύνταγμα) η Ιερά Μονή Εσφιγμένου ανήκει στην δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, οπότε βεβαίως αυτό ορθώς και αρμοδίως έπραξε; Αλλωστε, εάν επίστευαν στις ιδέες τους που διακηρύσσουν εν τη πλάνη των, δεν Θα έπρεπε να αντικρούουν με κοσμικά μέσα την πράξη του κατ' αυτούς δήθεν αιρετικού Πατριάρχη, προκειμένου να εξυπηρετήσουν κάποια προσωρινή σκοπιμότητα, πράγμα που δείχνει πλήρη έλλειψη σταθεράς ιδεολογίας και καιροσκοπισμό.



                    - Οι εν τη Ιερά Μονή Εσφιγμένου κέρδισαν την εκτίμηση των αγιορειτών με την "ενάρετη πολιτεία" τους, όπως γράφεται;

                    Πρόκειται για πληροφορία που αλαζονικά διοχέτευσαν οι ίδιοι στον τύπο, εις ένδειξιν της ελλείψεως σεμνότητος και μετριοφροσύνης. Η Ιερά Κοινότης δεν γνωρίζει ούτε μία δήλωση υποστηρίξεως από καμία από τις κυρίαρχες Μονές του Αγίου Όρους, αλλά μάλλον το αντίθετο.



                    - Είναι πραγματικά τόσο μεγάλο και σοβαρό το παράπτωμά τους, ώστε να αντιμετωπίζουν ποινή απελάσεως άνθρωποι που, αρκετοί από αυτούς, μένουν χρόνια στο Αγιον Όρος; Είναι τόσο σκληρόκαρδοι οι αγιορείτες;

                    Πιστεύουμε ότι οι άγιοι πατέρες που καθιέρωσαν και παρέδωσαν μέχρις ημών τα θέσμια του Αγίου Όρους δεν υστερούσαν σε αγάπη και ευσπλαχνία, απλώς υπερίσχυε η αγάπη και η μέριμνα για την ιερότητα του Περιβολίου της Παναγίας, που είναι η Μήτηρ της Αγάπης και του Ελέους. Δεν έχουμε το δικαίωμα να καταλύσουμε τα θέσμια του Αγίου Όρους και να στερήσουμε από τις επερχόμενες γενεές την ευκαιρία να βρουν ένα Ιερό Τόπο ελέους και θεανθρωπίνης αγάπης διασφαλισμένο και προστατευμένο, όπως τον βρήκαμε εμείς. Έχουμε εξηγήσει ότι το Αγιον Όρος επί τριάντα χρόνια επέδειξε παροιμιώδη φιλανθρωπία και ανοχή, εξυπηρετώντας μάλιστα τις ανάγκες των ανθρώπων αυτών ως φυσικών προσώπων, συνάντησε δε μόνον αχαριστία και προσπάθεια εκμεταλλεύσεως της στάσεως αυτής προς αναγνώριση και νομιμοποίηση της παρανομίας. Αναφέραμε επίσης και προτάσεις που έγιναν εις μάτην προς τους εν τη Μονή, προκειμένου να αποφευχθεί η φυσική απομάκρυνσή τους. Και πάλιν είναι ευνόητο ότι, εφόσον εγκαταλείψουν την αξίωση να κατέχουν κυρίαρχο Μονή, Θα αναζητηθούν συμβιβαστικές λύσεις κατά περίπτωσιν και αυτό είναι που προδήλως περιμένουμε και με ανακούφιση Θα δεχθούμε. Επομένως η μομφή της σκληροκαρδίας επιστρέφει σε αυτούς που ταλαιπωρούν όλους αυτούς τους ανθρώπους χάριν της εξουσίας και των αξιώσεων που προαναφέραμε.



                    - Έγιναν προσπάθειες προσεγγίσεως;

                    Η Ιερά Κοινότης όλα αυτά τα χρόνια καλεί κατ' έτος την Μονή να αποστείλει Αντιπρόσωπο με την καθιερωμένη εγκύκλιο. Το 1980 την εκάλεσε να αποστείλει και Επιστάτη. Ιεροκοινοτική επιτροπή συνωμίλει τα έτη 1994 - 1995. Νέα επιτροπή συνωμίλει από του 1997 και εξής, προσπάθεια που αριθμεί γύρω στις 15 συναντήσεις. Ο αείμνηστος Πατριάρχης Δημήτριος επεδίωξε συνάντηση. Ο νυν Πατριάρχης Βαρθολομαίος το ίδιο και έστειλε και επιστολή, που κατά τρόπο προκλητικό χρησιμοποιείται σήμερα από αυτούς στις προσφυγές τους ως δήθεν τεκμήριο αναγνωρίσεως. Η Ελληνική Πολιτεία δια του Διοικητού Αγίου Όρους προέβη σε πολυάριθμες προσπάθειες. Επιχειρήθηκε να περιορισθεί το αντικείμενο έστω κατ' αρχήν στην απλή αποστολή Αντιπροσώπου, αλλά και αυτό ακόμη προσέκρουσε στην απίστευτη αξίωση ο Αντιπρόσωπος την ώρα της μικρής εναρκτήριας προσευχής να βγαίνει έξω ή να μένει καθιστός, προσβάλλοντας ευθέως την πίστη μας και τα ιερά μας. Είναι προφανές ότι δεν Υπάρχει η παραμικρή ελπίδα προσεγγίσεως όσο οι εν τη Μονή πιστεύουν στη νομιμοποίηση και αναγνώριση της υφισταμένης παρανόμου καταστάσεως και αυτός είναι ο λόγος που το ζήτημα αντιμετωπίζεται σε άλλη βάση, με την ελπίδα της δημιουργίας προϋποθέσεων προσεγγίσεως.



                    - Γιατί γίνονται αυτά σήμερα μετά από 30 χρόνια και όχι προηγουμένως;

                    Δεν πρόκειται για επιλογή συγκεκριμένου χρόνου, αλλά για φυσική διαδικασία, που ακολουθεί τον τρόπο λειτουργίας και λήψεων αποφάσεων της Ιεράς Κοινότητος. Το Αγιον Όρος έδειξε εξαιρετικά μακρόχρονη ανοχή και υπομονή, όσο υπήρχε κάποια ελπίδα επιστροφής στην κανονική αγιορειτική τάξη. Τα τελευταία χρόνια συντρέχουν οι εξής ιδιαίτερες παράμετροι:

                    α. Όπως δηλώθηκε και αλλού προηγουμένως, από το 1995 περίπου και εξής οι εν τη Μονή εστράφησαν οριστικά στην κατεύθυνση της επιδιώξεως της νομιμοποιήσεως και αναγνωρίσεώς των και της αγνώμονος εκμεταλλεύσεως προς τούτο της φιλανθρώπου ανοχής του Αγίου Όρους και της συν τω χρόνω παγιώσεως της καταστάσεως, πράγμα που εδηλώθη πλέον ρητά το 2000 με τις αξιώσεις αποστολής επισήμων εγγράφων προς τον "Καθηγούμενο", αναγκάζοντας έτσι το Αγιον Όρος να ενεργήσει τα δέοντα πριν η κατάσταση καταστεί μη αναστρέψιμη για το ίδιο.

                    β. Από το 1999 άρχισε νέα φάση του θέματος. Συγκεκριμένα στις προηγούμενες περιόδους υπήρχαν κάποια στοιχεία στους φερομένους ως "ηγουμένους" της Μονής που Θα διευκόλυναν το πέρασμα στη νομιμότητα, δηλ. ο μεν Αθανάσιος είχε κανονική εκλογή και ενθρόνιση, ο δε Ευθύμιος, από το 1975 μέχρι το 1999, είχε τουλάχιστον χειροτονία από αρχιερέα με κανονική εκκλησιαστική κοινωνία. Αντίθετα ο νυν "ηγούμενος" Μεθόδιος δεν έχει ούτε αυτό, πράγμα που οδηγεί την κατάσταση σε αδιέξοδο, καθώς ήταν ρητή και ξεκάθαρη η δήλωσή του ότι ποτέ δεν Θα δεχόταν αναγνώριση από τον Οικουμενικό Πατριάρχη, δηλ. επιβεβαίωσε την παντελή έλλειψη βούλησης για αναζήτηση τρόπου επιστροφής.

                    γ. Με τις νεώτερες διεθνείς και ευρωπαϊκές εξελίξεις αποδεικνύεται απαραίτητη η αυξημένη ευαισθησία για την προστασία του ειδικού καθεστώτος του Αγίου Όρους και η αντιμετώπιση των χονδροειδών παρεκκλίσεων που πλήττουν αυτό, όπως η εν λόγω περίπτωση, πριν είναι αργά για το Αγιον Όρος.
                    δ. Σημειώνουμε ακόμη ότι οι εν τη Μονή είναι οι πρώτοι πού, μέσω της νομικής συμβούλου των, χαρακτήρισαν μη νόμιμη τη σύνθεση και άκυρες τις αποφάσεις της Ιεράς Κοινότητος, συνεδριαζούσης απόντος του Αντιπροσώπου της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου, πράγμα που καλεί σε δρομολόγηση των διαδικασιών επιλύσεως της εκκρεμότητος.



                    - Ποιος ο ρόλος της ιεροκοινοτικής επιτροπής;

                    Η εξουσιοδότηση κάθε ιεροκοινοτικής επιτροπής είναι να εργάζεται, να συλλέγει στοιχεία και να εισηγείται στην Ιερά Κοινότητα, η οποία είναι η μόνη που αποφασίζει με την ψήφο των Αντιπροσώπων. Η Υπόθεση της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου υπήρξε αντικείμενο εκτενέστατων συζητήσεων επανειλημμένων συνεδριάσεων της Ιεράς Κοινότητος αλλά και της Εκτάκτου Διπλής Ιεράς Συνάξεως, η δε επιτροπή κατά την τάξιν κινείται εντός των ορίων των λαμβανομένων αποφάσεων. Είναι τελείως άδικη, αλλά και ανέντιμη και δολία, η διαπιστωθείσα προσπάθεια να χρεωθεί η επιτροπή με σκληρότητα (ενώ είναι αυτή που υπεβλήθη σε παντοίους κόπους για την εξεύρεση μη βιαίας λύσεως), ή με προσωπικές σκοπιμότητες, ή ακόμη να αναφέρονται ως δικές της οι αποφάσεις αντί της Ιεράς Κοινότητος, προκειμένου να αδυνατισθεί το κύρος τους. Εξίσου εκτός κάθε εννοίας δεοντολογίας περί του τρόπου λειτουργίας των θεσμικών οργάνων είναι οι παραπλανητικές και αλαζονικές δηλώσεις των κατόχων της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου περί Μονών (και μάλιστα απρεπώς ονομαστικά αναφερομένων) που δήθεν συμπαρατάσσονται με αυτούς.



                    - Οι κατέχοντες την Ιερά Μονή Εσφιγμένου διώκονται γιατί δεν δέχονται ευρωπαϊκά κονδύλια;

                    Αλλος ένας επιπόλαιος συνθηματολόγος ισχυρισμός, που έγινε πρωτοσέλιδο με μεγαλόστομες δηλώσεις του "ηγουμένου" Μεθοδίου. Στο Αγιον Όρος εκτελούνται από ετών έργα αναστηλώσεως των Ιερών Μονών με χρηματοδοτήσεις της Ελληνικής Πολιτείας, η οποία χρησιμοποιεί τόσο εθνικούς όσο και κοινοτικούς πόρους. Η Ιερά Κοινότης προνοούσα υπέρ της Μονής, την περιέλαβε στις κατανομές του Προγράμματος "Αθως". Από καμία Μονή δεν ζητήθηκε να δεχθεί χρηματοδότηση έργων, μάλλον αντίθετα οι Μονές λόγω των πολύ μεγάλων αναγκών ζητούν και με μεγάλη δυσκολία γίνεται δεκτός μικρός αριθμός αιτημάτων. Επίσης οι εν τη Ιερά Μονή Εσφιγμένου και να ήθελαν να το κάνουν δεν Θα μπορούσαν, γιατί δεν δικαιούνται να διαχειρίζονται ο,τιδήποτε στο όνομα της Μονής που παράνομα κατέχουν. Επομένως καταντά απίστευτα άτοπος και ψευδολόγος ο δήθεν "ηρωισμός να μη δέχονται ευρωπαϊκά κονδύλια", με απώτερο σκοπό την κίνηση στους αγνοούντος αισθημάτων συμπαθείας και θαυμασμού για τον αντιφατικό ασκητισμό τους, ο οποίος αποδεικνύεται ακόμη περισσότερο αυτοαναιρούμενος, αν αναλογισθεί κανείς τις λίαν σεβαστές ποσότητες δραχμών, ευρώ και δολαρίων που ρέουν στο μοναστήρι για τις ανάγκες της προπαγάνδας της παρατάξεως, την δημόσια προβολή, τους δικαστικούς αγώνες κλπ, ενώ τα άτομα αυτά εισέπραξαν αναδρομικά και εν συνεχεία διεκδικούν με αξίωση παράνομα την κρατική ετήσια οικονομική χορηγία στο όνομα της Μονής. Το πράγμα καθίσταται επίσης αντιφατικό και εμπαικτικό, όταν αναλογισθεί κανείς ότι οι δήθεν "αντιευρωπαϊστές" μέσω των υποστηρικτών τους απευθύνθηκαν ήδη στην Γενεύη (Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου), στις Βρυξέλλες - Λουξεμβούργο (Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο - Πολιτική Επιτροπή), στο Μιλάνο (Διεθνή Ένωση Νομικών) κλπ, ενώ απειλούν και με προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου, κινώντας τους (κατ' αυτούς) "Φραγκολατίνους" κατά του Αγίου Όρους και της πατρίδος μας.



                    - Το όλο ζήτημα έχει σχέση και με την κίνηση στην Ευρώπη για κατάργηση του αβάτου;

                    Με χαρακτηριστική υπεκφυγή επιχείρησαν να ψέξουν την Ιερά Κοινότητα ότι θέλει να περιθωριοποιήσει τους εν τη Ιερά Μονή Εσφιγμένου για να καταργήσει και το άβατο. Και όμως οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δυστυχώς δεν έχουν συμμετάσχει ούτε μία φορά στους αγώνες του Αγίου Όρους για την διασφάλιση του ειδικού καθεστώτος του. Αντίθετα η τυχόν παραδοχή των θέσεών τους Θα απέβαινε με μαθηματική ακρίβεια εις βάρος αυτού του καθεστώτος. Έτσι ανοίγουν τον δρόμο προς τα εκεί όταν ομιλούν και γράφουν και υπογράφουν προς ανώτατα όργανα για αδυναμία του Αγίου Όρους να λαμβάνει διοικητικές αποφάσεις παρά μόνο κατόπιν προσφυγών και αποφάσεων των κοσμικών δικαστηρίων (ο καθένας μπορεί να διανοηθεί τι σημαίνει αυτό σε περίπτωση παραβιάσεως λ.χ. του αβάτου), πράγμα που συνιστά ευθεία άρνηση του αυτοδιοικήτου του Αγίου Όρους, ή για δήθεν παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων (θρησκευτικής ελευθερίας) στο Αγιον Όρος, καθώς, αν γίνει αποδεκτό ότι η απαγόρευση εγκαταβιώσεως ετεροδόξων και σχισματικών στο Αγιον Όρος προσβάλλει την θρησκευτική ελευθερία, σύντομα Θα έχουμε και ίδρυση παπικών μονών και προτεσταντικών ιδρυμάτων στον Ιερό Τόπο (!).



                    - Γιατί το θέμα έχει και εθνικές διαστάσεις;

                    Εξηγήσαμε ήδη ότι με τις ενέργειές τους προσβάλλουν την εδαφική κυριαρχία της χώρας και υποσκάπτουν την απαγόρευση αποσχιστικών εθνικιστικών διεκδικήσεων. Πέραν αυτού κρίνεται ως όντως αντεθνική δραστηριότητα η εκστρατεία συκοφαντίας και δημοσίας εκθέσεως της χώρας στο διεθνές κοινό για δήθεν καταπίεσή τους, με αποκορύφωμα την δημιουργία αγγλόφωνης ιστοσελίδος τους στο διαδίκτυο για τον διασυρμό της Ελληνικής Πολιτείας σε Αμερική και Ευρώπη, όπου αναπαράγουν τα ατελείωτα ψεύδη περί διωγμού των και δημοσιεύουν και φωτογραφία Καρυώτου μοναχού άλλης Μονής ως Εσφιγμενίτου αντιμετωπίζοντος δήθεν το φάσμα της απελάσεως άνευ άλλης στέγης. Μέσα στα πολλά άλλα που έγιναν γνωστά και άλλα που δεν έγιναν γνωστά, μνημονεύουμε και την όλως πρόσφατη αποστολή γράμματος και προς τον Πατριάρχη Μόσχας για παρέμβασή του εις βάρος της χώρας μας και του Οικουμενικού Πατριαρχείου.



                    - Ελήφθησαν δυσμενή μέτρα εις βάρος τους;

                    Εδώ οφείλουμε να καταγγείλουμε την απόπειρα θεατρικής κατασκευής ηρώων εκ του ασφαλούς. Από το θέρος του 2000 η Ιερά Κοινότης έδωσε εντολή στην Ιερά Επιστασία να προσέχει ιδιαίτερα την προσπάθειά τους να διεκδικήσουν έμμεση νομιμοποίηση εκμεταλλευόμενοι τις κατ' οικονομίαν εξυπηρετήσεις τους. Έτσι κατ' ανάγκην δεν τους αναγνωρίσθηκε ο,τιδήποτε δεν εδικαιούντο νόμιμα, όπως λ.χ. το δικαίωμα εκπροσωπήσεως της κυριάρχου Ιεράς Μονής Εσφιγμένου που παρανόμως κατέχουν. Ήταν παράνομο να ζητούν στο όνομα της Μονής ειδικά διαμονητήρια (το ονόμασαν απαγόρευση εισόδου των προσκυνητών τους), ατέλεια εισαγομένων ειδών (το ονόμασαν στέρηση καυσίμων για τον χειμώνα, ενώ στην Μονή καίγουν ξύλα), είσοδο οχημάτων (το ονόμασαν αποκλεισμό φορτηγού με τρόφιμα και καταδίκη εις τον εκ πείνης Θάνατον) κλπ, ενώ όλα αυτά μπορούσαν να γίνουν με άλλους τρόπους και όχι στο όνομα της Μονής Εσφιγμένου, αλλά Αυτοί διεκδικούσαν νομιμοποίηση. Με την συνήθεια πλέον του ψεύδους δεν δίστασαν να μιλήσουν για "δήμευση των περιουσιακών στοιχείων της Μονής", για "οικονομικό στραγγαλισμό", για "δέσμευση τραπεζικών λογαριασμών" (με αφορμή υποβληθέν απλό ερώτημα), πράγματα εξ ολοκλήρου ανυπόστατα και αδιανόητα. Με την ίδια ρύμη μίλησαν, και μάλιστα προς το εξωτερικό, και για "κόψιμο νερού και ρεύματος", από τα οποία το πρώτο αδιανόητο και το δεύτερο αστείο, καθώς στο Αγιον Όρος δεν Υπάρχει ΔΕΗ. Ακόμη η τήρηση των νόμων επί του λίαν ευαισθήτου θέματος της προσεγγίσεως σκαφών εις το Αγιον Όρος, για το οποίο οι αγιορείτες έχουν πραγματοποιήσει πολυχρόνιους αγώνες, ονομάσθηκε "από θαλάσσης αποκλεισμός". Το ψεύδος πέρασε στην σφαίρα της αρρωστημένης φαντασίας σχετικά με τα γεγονότα της 16/29.1.2003 και μετέπειτα, όπως προαναφέραμε. Ο αστυνόμος έγινε διμοιρίες ματ, τα λιγοστά τζιπ που πάντότε είχε η αστυνομία (ανεπαρκώς, είναι αλήθεια, για την φύλαξη της χερσονήσου και με συνεχείς διαμαρτυρίες του Αγίου Όρους) και που στοιχειωδώς προσπαθούσαν να καλύψουν τις ανάγκες δημοσίας τάξεως και ασφαλείς, έγιναν φάλαγγες και τεθωρακισμένα, η άοπλη κρούση της θύρας έγινε επιδρομή, οι τακτικές περιπολίες σκάφους του λιμενικού έγιναν συγκέντρωση στόλου, η διακριτική παρακολούθηση εξ αποστάσεως για λόγους δημοσίας τάξεως και ασφαλείας έγινε πολιορκία, ο αυτοεγκλεισμός και το κλείσιμο των θυρών από τους ιδίους έγινε απαγόρευση εξόδου κ.ο.κ. (ενώ αντίθετα γνωρίζουμε με συγκεκριμένα περιστατικά ότι τυχόν διαφωνία με την ακολουθούμενη τακτική ή σκέψη περί εξόδου και φυγής από μέρους των μελών της "αδελφότητος" αντιμετωπίζει τον προπηλακισμό και την μομφή του προδότη της πίστεως). Διελαλήθη στα πέρατα της οικουμένης ότι στερούνται τροφής και αντιμετωπίζουν τον εκ πείνης Θάνατο (ενώ αλλού ταυτοχρόνως δηλώνουν ότι έχουν τρόφιμα για δύο χρόνια), ότι ζητούν γιατρό και φάρμακα και τους τα αρνείται η ελληνική κυβέρνηση (ενώ αυτό δεν έγινε και δεδηλωμένα δεν Θα γίνει ποτέ, αλλά αντίθετα Αυτοί εγκλείοντες γέροντες και ασθενείς θέτουν σε κίνδυνο την υγεία και την ζωή τους), πράγματα που ξεπερνούν πλέον και τα όρια της φαντασίας και εισέρχονται στην σφαίρα του δόλου και της απάτης. Και όλα αυτά υπό την άνεση της γνωστής δεδηλωμένης κοινής βουλήσεως Αγίου Όρους, Οικουμενικού Πατριαρχείου και Ελληνικής Πολιτείας να μη ασκηθεί βία. Αυτό βέβαια δεν μπορεί να σημαίνει και νομιμοποίηση της παρανομίας, αλλά ειρηνική τήρηση της νομιμότητας, πράγμα που αποτελεί και τον γνώμονα της περαιτέρω αντιμετωπίσεως της καταστάσεως.



                    - Υπάρχουν θέματα δημοσίας τάξεως και ασφαλείας;

                    Είναι αυτονόητο ότι το κράτος Θα λάβει στοιχειώδη μέτρα σε χώρους με έκρυθμη κατάσταση όπως στην περιοχή της Μονής, και μάλιστα μετά από προφορικές και γραπτές απειλές ότι "Θα χυθεί αίμα", ότι "Θα βάλουν φωτιά", ότι "έχουν τεράστιες ποσότητες εκρηκτικών και όπλων", ότι "Θα γίνει Κούγκι" κλπ. Επίσης Υπάρχει σοβαρότατο θέμα ασφαλείας των κειμηλίων, καθώς κανείς δεν είναι δυνατόν να ξέρει τίποτα, εξακριβωμένα και πέραν γενικών δηλώσεων των παρανόμων κατόχων τους, για την τύχη και την κατάστασή τους, λόγω της αδυναμίας της Ιεράς Κοινότητος να ασκήσει την κατά νόμον εποπτεία της και της παρεμποδίσεως των κρατικών υπηρεσιών να προβούν σε σχετικό έλεγχο, κατά ευθεία παραβίαση πλειάδος σχετικών διατάξεων προστασίας της κοινής αγιορειτικής πολιτιστικής κληρονομίας. Πέραν αυτού, σύμφωνα με τις επίσημες υπηρεσιακές αναφορές, καθεστώς τρομοκρατίας επικρατεί περιοδικά τόσο στην είσοδο του Αγίου Όρους από υποστηρικτές τους, με κατάληψη σκαφών, παρεμπόδιση και ματαίωση συγκοινωνιακών δρομολογίων κλπ, όσο και στις Καρυές από τους ιδίους, με τον προπηλακισμό υψηλών στελεχών των Ιερών Μονών και της Ιεράς Κοινότητος και την εκτόξευση απειλών, πράγματα για τα οποία δεν έγιναν συλλήψεις, γνωρίζοντας ότι αυτές Θα επαρουσιάζοντο θεατρικώς ως δήθεν ομολογίαι υπέρ της πίστεως. Σημειώνεται και η παραλαβή ικανού αριθμού λίαν απειλητικών επιστολών τόσο κατά της ζωής και σωματικής ακεραιότητος όσο και για "κτυπήματα αλλά Μπιν Λάντεν", για "βομβιστικές ενέργειες κατά Ιερών Μονών" κλπ.



                    - Υπάρχει κοσμικό φρόνημα;

                    Δυστυχώς αποδεικνύεται ότι η ομάδα που κατέχει την Μονή διακατέχεται από σαφές κοσμικό και αντιαγιορειτικό φρόνημα, που δεν συναντάται σε καμία άλλη αγιορείτικη Μονή και που προφανώς έλκει την καταγωγή του από την αποκοπή από τον αγιορειτικό κορμό και την αποκλειστική ενασχόληση με την προπαγάνδα προς τον κόσμο υπέρ της παρατάξεως των. Κύριο "προσόν" αναδεικνύεται η παραγωγή συνθημάτων που αλλοιώνουν την πραγματικότητα με επικοινωνιακά τεχνάσματα ("τρικ"). Μαζί με όλα τα άλλα ψεύδη αναφέρουμε ότι ο "ηγούμενος" ονείδισε δημόσια την Ιερά Κοινότητα για την κλήση τεθνεώτων αδελφών, ενώ ο ίδιος τους είχε δηλώσει ως ζωντανούς, προφανώς για να φαίνονται πολλοί και να διεκδικούν μεγαλύτερη ατέλεια. Αλλωστε σε κάθε του δήλωση δίνει και διαφορετικό αριθμό μελών της "αδελφότητος". Εξίσου σημαντικό "προσόν" αναδεικνύεται η κλίση στο θέαμα και στο θέατρο. Όταν επραγματοποιήθη η επίδοση των κλήσεων προς άσκησιν επωφελούς γι' αυτούς δικαιώματος, ελαμβάνοντο συνεχώς φωτογραφίες, για να απαθανατίσουν το "μαρτύριο". Ο "ηγούμενος" κάλεσε δημόσια από τηλεοράσεως (ΕΤ3) τους δημοσιογράφους να εισέλθουν στο Αγιον Όρος χωρίς διαμονητήρια της Ιεράς Επιστασίας με δικά του παράνομα μέσα και έστησε στο μοναστήρι δημοσιογράφους και κάμερες για να καλύψουν την θεατρική "ομολογία πίστεως", κατά πλήρη περιφρόνηση των διατάξεων του Ιερού Τόπου περί εισόδου προσκυνητών και περί απαγορεύσεως τηλε-κινηματογραφήσεως, τα οποία Αυτοί θεωρούν ότι οφείλουν να τηρούν μόνον οι "κανονικές" Μονές, παραδεχόμενοι έτσι ότι δεν ανήκουν στο Αγιον Όρος και ότι είναι πολέμιοί του εκ δόλου και όχι εξ αγνοίας. Στις Καρυές σημειώθηκαν ρίψη δελτίων ("φέιγ - βολάν") και αφισοκολλήσεις, ανάρτηση σημαιών στο κονάκι της Μονής και μεγάφωνα, δίκην καταλήψεως φοιτητικής ή εκλογικού κέντρου κλπ, γεγονότα πρωτοφανή απ αιώνων και συγκρινόμενα μόνον με περιόδους πολιτικών ταραχών. Από πολλά έτη εκτοξεύουν απειλές περί καύσεως ή ανατινάξεως της Μονής, αποδεικνύοντας ότι δεν την πονούν, αντίθετα με τους γνήσιους αγιορείτες που έκαναν και Θα κάνουν τα πάντα για να την διασώσουν. Αλλο σημαντικό ιδίωμα είναι η εκμετάλλευση φυσιολογικών γεγονότων ή προκατασκευασμένων καταστάσεων, προκειμένου να εξαχθούν διαστρεβλωμένα συμπεράσματα και σκόπιμος κοσμικός δημοσιογραφικός θόρυβος, ενισχύων την θεωρία περί διωγμών, χάριν χρησιμοποιήσεως αυτής για συντήρηση της ταραχής του κόσμου αλλά και για νομικούς λόγους. Έτσι Μεταξύ πολλών άλλων, μόλις πρόσφατα δεν σεβάσθηκαν ούτε το γεγονός, που πολύ έθλιψε την Ιερά Κοινότητα, του τραγικού θανάτου μέλους της αδελφότητος εις ατύχημα εξ ιδίας του ευθύνης και επιχείρησαν την εκμετάλλευση τούτου αλλά και του ιερού γεγονότος της κηδείας για προπαγανδιστικές σκοπιμότητες. Φυσιολογικά τέτοιου είδους εγχειρήματα Θα πρέπει δυστυχώς να αναμένουμε συνεχώς και στο μέλλον, για να συντηρείται το θέμα στην κοσμική επικαιρότητα.



                    Υπομένοντας όλα αυτά με την ελπίδα στην Κυρία Θεοτόκο ότι δεν θα εγκαταλείψει το Περιβόλιόν της, τρέφουμε την προσδοκία ότι η κατακραυγή και καταδίκη της παρανομίας και η συναίσθησή της από τους κατόχους της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου είναι δυνατόν να οδηγήσει σε λύσεις του ζητήματος.

                    Εν κατακλείδι το Αγιον Όρος απευθύνει έκκληση προς την εκκλησιαστική και εθνική συνείδηση πάντων, του σκανδαλιζομένου ευσεβούς πληρώματος της Εκκλησίας, των κατ' άνθρωπον ενδιαφερομένων, του πολιτικού κόσμου, του Τύπου, των Μέσων Μαζικής Ενημερώσεως, να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να μη παρασύρονται από την μεθοδευόμενη παραπληροφόρηση και εξαπάτηση, αλλά να συμπαρασταθούν στον παρόντα ιστορικό αγώνα του Αγίου Όρους για την σωτηρία της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου, αλλά και κυρίως την περιφρούρηση των θεσμίων της πίστεως και της Ορθοδόξου μοναστικής, πνευματικής και πολιτιστικής αγιορειτικής παραδόσεως.

                    Απαντες οι εν τη κοινή Συνάξει Αντιπρόσωποι και Προϊστάμενοι των είκοσι Ιερών Μονών του Αγίου Όρους Αθω


                    Ιστορία της Ιεράς Μονής

                    Μετά τον αρσανά του Χελανδαρίου και δίπλα ακριβώς στη θάλασσα μέσα σ' ένα γαλήνιο ορμίσκο είναι κτισμένο το μοναστήρι του Εσφιγμένου, που γιορτάζει την Ανάληψη του Κυρίου (40 μέρες μετά το Πάσχα). Σχετικά με την ονομασία της μονής παρατηρείται μεγάλη διαφωνία μεταξύ των ερευνητών , Σύμφωνα με μία γνώμη αυτή οφείλεται στη θέση της μονής ανάμεσα στους τρεις λόφους, της Ζωοδόχου Πηγής, Σαμάρειας και Γριμποβίτσας, από τους οποίους κατά κάποιο τρόπο μοιάζει σαν να περισφίγγεται. Πάνω σ' αυτό ο Ιωάννης Κομνηνός στο βιβλίο του Προσκυνητάριον του Αγίου 'Ορους του Αθωνος, ανάμεσα σε άλλα γράφει: «Ονομάζεται του Εσφιγμένου, διότι είναι ανάμεσα σε τρία βουνάκια περιωρισμένο σιμά εις τον αιγιαλόν». Αλλοι υποστηρίζουν την άποψη ότι το όνομα αυτό έχει σχέση με τον ιδρυτή ή ανακαινιστή της μονής, που ήταν κάποιος μοναχός «μονοχίτων σχοινίφ σφιγκτφ έζωσμένος». Η ίδρυση της μονής, καθώς και εκείνης του Ξηροποτάμου, αποδίδεται από την αγιορειτική παράδοση στον αυτοκράτορα Θεοδόσιο Β ' και την αδερφή του Πουλχερία (50ς αι.), Η μονή αυτή όμως, σύμφωνα με την ίδια την παράδοση, καταστράφηκε αργότερα από ένα βράχο, που ξεριζώθηκε από το βουνό και έπεσε καταπάνω της. λένε μάλιστα ότι τα ερείπιά της σώζονται μισό χιλιόμετρο πιο πέρα από το σημερινό μοναστήρι. Αλλά -μη μπορώντας φυσικά, να στηριχθούμε στις πληροφορίες αυτές -παραμένουν για την ώρα άγνωστοι ο ιδρυτής και ο ακριβής χρόνος της ιδρύσεως της μονής Εσφιγμένου. Με κάποια βεβαιότητα μπορούμε να τοποθετήσουμε την ίδρυσή της στο τέλος του 1 Οου ή στις αρχές του 11 ου αιώνα, όπως μαρτυρούν διάφορες γραπτές πηγές της εποχής αυτής. Συγκεκριμένα για πρώτη φορά αναφέρεται στο εγκλητικό λεγόμενο γράμμα του Παύλου Ξηροποταμηνού (1016), μετά στη διαθήκη του μοναχού Δημητρίου του ΧαλΚέως (1030), όπου υπογράφει ως εκτελεστής της ο «Θεόκτιστος μοναχός καί καθηγούμενος της μονης 'Εσφιγμένου», και τέλος στο Β 'Τυπικό του Αγίου 'Ορους (1046). Η μονή μέχρι την τουρκική κατάκτηση πέρασε μια περίοδο ακμής από κάθε άποψη. Σ' αυτό συνετέλεσαν, ο καθένας με τον τρόπο του, πολλοί αυτοκράτορες του Βυζαντίου και ηγεμόνες άλλων ορθοδόξων χωρών , όπως ο Ιωάννης Ε ' Παλαιολόγος, ο κράλης της Σερβίας Στέφανος Δ ' , ο δεσπότης Γεώργιος Βράγκοβιτς και άλλοι. Δυσάρεστη ίσως παρένθεση στα ευτυχισμένα αυτά χρόνια της μονής αποτελούσαν οι συνεχείς αντιδικίες της για οριακές και κτηματικές διαφορές με τη γειτονική μονή του Βατοπεδίου και οι διάφορες πειρατικές επιδρομές επίσης δύο πυρκαγιές που έλαβαν χώρα στον 140 αιώνα. Ειδικά όμως το μοναστήρι υπέφερε πολλές φορές από τις πειρατικές επιδρομές λόγω της θέσης του στο απάνεμο εκείνο μέρος της θάλασσας, που το καθιστούσε εύκολη λεία των κουρσάρων, όπως αναφέρουν σχετικά οι «ένθυμήσεις» σε τρία χειρόγραφα (αριθ. 4, 14 και 296) της μονής. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν η ολοκληρωτική σχεδόν ερήμωσή της, οπότε βρήκαν ευκαιρία οι διπλανές μονές Χελανδαρίου και Ζωγράφου να πάρουν διάφορα κτήματά της και να έχουμε έτσι νέες φιλονεικίες και δικαστικούς αγώνες. Η μονή κατόρθωσε να ξεπεράσει τις διάφορες καταστροφές και δυσκολίες της, όπως φαίνεται και από ένα έγγραφο του έτους 1569, που αναφέρει 51 μοναχούς να εργάζονται δραστήρια για την ανασυγκρότησή της. Αργότερα, το 1655, ο τσάρος της Ρωσίας Αλέξιος, ύστερα από νέες περιπέτειες της μονής, έδωσε τη σχετική άδεια στους Εσφιγμενίτες μοναχούς να περιοδεύουν κάθε πέντε χρόνια στη χώρα του και να συγκεντρώνουν εράνους. Εξάλλου την ίδια εποχή φρόντισαν γι' αυτήν και οι ηγεμόνες της Μολδοβλαχίας. Στις αρχές του 180υ αιώνα και στη συνέχεια ευεργέτησαν τη μονή οι Μητροπολίτες Μελενίκου Γρηγόριος, που ήρθε εδώ ως μοναχός της και φρόντισε για την ανακαίνισή της, και ο Θεσσαλονίκης Δανιήλ, που τακτοποίησε τα οικονομικά της και την έκανε κοινόβια, ύστερα από τη συγκατάθεση της Κοινότητας και του πατριάρχη Γερασίμου. το σχετικό σιγίλλιο εκδόθηκε από τον εθνομάρτυρα πατριάρχη Γ ρηγόριο Ε .το 1797 , που φρόντισε και για την ανοικοδόμηση της νότιας πτέρυγας που στο μεταξύ είχε πέσει. Πολλές εργασίες έγιναν επίσης την εποχή αυτή από τους ικανούς ηγουμένους της Ακάκιο, Ευθύμιο, Θεοδώρητο και Αγαθάγγελο, απότους οποίους προέρχονται όλα τα σημερινά κτίρια. Τότε λειτούργησε στη μονή για πολύ χρόνό μία αγιογραφική σχολή υπό τον ηγούμενο Λουκά, διάδοχο του Αγαθαγγέλου, που πρόσφερε σ'αυτήν πολλές υπηρεσίες.

                    Comment


                      #11

                      11.Ιερά Μονή Φιλοθέου






                      Μισή ώρα πιο ψηλά από το προηγούμενο μοναστήρι βρίσκεται η μονή του Φιλοθέου πάνω σε ένα κατάφυτο οροπέδιο, όπου, σύμφωνα με μια παράδοση, υπήρχε κατά την αρχαιότητα το Ασκληπιείον. Απέχει από τις Καρυές δυόμιση ώρες δρόμο και είναι αφιερωμένη στην εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου (25 Μαρτίου). Επίσημα κάνει την εμφάνισή της σ' ένα έγγραφο του έτους 1 015, που αποτελεί υπόμνημα του Πρώτου Νικηφόρου και στο οποίο υπάρχει ανάμεσα σε άλλα και το όνομα «Γεώργιος μοναχός καί ήγούμενος Φιλοθέου». Επίσης σώζεται και ένα άλλο, περίπου σύγχρονο με αυτό, έγγραφο (1021), στο οποίο η Φιλοθέου ονομάζεται «μονή της Πτέρης» και όπου μάλιστα επιχειρείται μια προσπάθεια διευθετήσεως των συνόρων ανάμεσα στις τρεις γειτονικές μονές, του Κραβάτου της Λαύρας, του Μαγουλά και της Πτέρης, δηλαδή του Φιλοθέου. Εξάλλου λίγο αργότερα, στο Β'Τυπικό του Αγίου 'Ορους, στη δωδέκατη θέση υπογράφει ο Λουκάς ως «ήγούμενος της μονης της Θεοτόκου ή Φιλοθέου». Από αυτά και άλλα στοιχεία γίνεται φανερό ότι η μονή ιδρύθηκε στο τελευταίο τέταρτο του 1 Οου αιώνα, χρονολογία που συμφωνεί και με την παράδοση, σύμφωνα με την οποία ιδρυτής της είναι ο σύγχρονος του Αθανασίου Αθωνίτου όσιος Φιλόθεος. Την άποψη αυτή άλλωστε επιβεβαιώνει ένα εγκλητικό, λεγόμενο, γράμμα, που έγραψε για λογαριασμό του Παύλου Ξηροποταμηνού ο παραπάνω ηγούμενος της Φιλοθέου Γεώργιος (1016), Η μονή Φιλοθέου έμεινε για ένα χρονικό διάστημα στην αφάνεια, παρ' όλες τις δωρεές που έλαβε από τον αυτοκράτορα Νικηφόρο Βοτανειάτη (1078-1081), με τις οποίες μπόρεσε να ανοικοδομηθεί και να πάρει, μόλις τότε, τη μορφή του μοναστηριού. Στο τέλος του 130υ και στον 140 αιώνα, οι Παλαιολόγοι αυτοκράτορες φροντίζουν πολύ για τη μονή και μάλιστα ο Ανδρόνικος Β ' , ο Ανδρόνικος Γ ' και ο Ιωάννης Ε ' .Ακόμη η έκδοση στην ίδια εποχή ενός χρυσοβούλλου από τον Στέφανο Δουσάν (1346), στην προσπάθειά του να επανδρώσει τη μονή, είχε ως αποτέλεσμα να έρθουν σ' αυτήν πολλοί Σέρβοι και σε λίγο και Βούλγαροι μοναχοί. 'Ενα δείγμα της καταστάσεως που δημιουργήθηκε και που φαίνεται ότι κράτησε πολύ, είναι μια πράξη του Πρώτου του έτους 1483, όπου ο ηγούμενος της μονής Φιλοθέου υπογράφει σλαβικά και όχι ελληνικά. Στο Β'Τυπικό (1046) η μονή κατέχει τη δέκατη ένατη σειρά και στο Γ 'Τυπικό (1394) τη δέκατη τρίτη ανάμεσα σε όλα τα άλλα αθωνικά μοναστήρια. Στις αρχές του 160υ αιώνα ο ηγούμενός της Διονύσιος πρόσφερε πολλές υπηρεσίες στη μονή και τη μετέτρεψε από ιδιόρρυθμη σε κοινόβια. Λόγω όμως της εχθρικής στάσεως των σλαβοφίλων Φιλοθε-ίτών μοναχών , που αναχώρησαν από εδώ πολύ αργότερα, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το 'Ορος και να καταλήξει στον 'Ολυμπο, όπου ίδρυσε το δικό του μοναστήρι, που σώζεται μέχρι σήμερα γνωστό ως «μονή του αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω» . Στα μέσα περίπου του επομένου, 170υ, αιώνα (1641), ο τσάρος Μιχαήλ επέτρεψε στους Φιλοθείτες μοναχούς να περιέρχονται τη χώρα του κάθε έβδομο ή όγδοο χρόνο και να συγκεντρώνουν χρήματα από εράνους. Και αυτή όμως η χειρονομία δεν στάθηκε ικανή για να καλυτερεύσει πραγματικά η κατάσταση, που άλλαξε μόλις τον 180 αιώνα, ύστερα από το ενδιαφέρον που έδειξαν οι 'Ελληνες ηγεμόνες των παραδουναβίων χωρών . 'Ετσι ο Βλάχος ηγεμόνας Γρηγόριος Γκίκας το 1734 καθόρισε με ειδικό χρυσόβουλλό του ετήσια χορηγία για τη μονή από 6.600 άσπρα, με τον όρο να στέλνεται μια φορά το χρόνο στην ηγεμονία του για αγιασμό το δεξί χέρι του Χρυσοστόμου. παρόμοια απόφαση πήρε αργότερα και ο Κωνσταντίνος Μαυροκορδάτος. Η βοήθεια αυτή, αν και κράτησε λίγα μόνο χρόνια, ήταν αρκετή για να αναλάβει κάπως η μονή και να επιδιορθώσει πολλές από τις οικοδομές της. Την εποχή αυτή ξεχώρισε μέσα από τους μοναχούς της μονής μια μεγάλη προσωπικότητα για την Εκκλησία και το Γένος, ο Κοσμάς ο Αιτωλός, γνωστός από τους αγώνες του κατά του κινδύνου του εξισλαμισμού της χώρας μας στα μαύρα εκείνα χρόνια της σκλαβιάς. Το 1871 το μοναστήρι, εκτός από το καθολικό, την τράπεζα και τη βιβλιοθήκη του, κάηκε σχεδόν ολόκληρο. Δεν έλειψε όμως και τη φορά αυτή η ευλάβεια των μοναχών , που το κράτησε πάντοτε ζωντανό και χάρη στην οποία, μαζί και με τις διάφορες δωρεές, ανακαινίστηκε σιγά σιγά και πήρε τη σημερινή του μορφή. Στα χρόνια αυτά βρήκαν την ευκαιρία να έρθουν σ' αυτό πολλοί Ρώσοι μοναχοί με τελικό σκοπό να το καταλάβουν , αλλά δεν πραγματοποιήθηκαν και αυτή τη φορά τα σχέδιά τους χάρη στη σθεναρή στάση των Ελλήνων μοναχών . Τα κτίρια της μονής είναι τοποθετημένα σ' ένα τετράπλευρο περίβολο και, όπως και στις άλλες μονές του 'Ορους, προέρχονται κυρίως από τρεις περιόδους, δηλαδή αρχές 160υ μέσα 180υ και τέλος 190υ αιώνα. αλλά ειδικά στη μονή Φιλοθέου και τη στιγμή αυτή γίνονται αδιάκοπα διάφορες εργασίες και μάλιστα ανοικοδομείται η βορεινή πλευρά της. Το καθολικό της μονής, σύμφωνα με μια επιγραφή στον τοίχο του παραθύρου του δεξιού χορού, κτίστηκε το 1746 πάνω στα θεμέλια του παλαιού, το οποίο στο μεταξύ είχε πέσει Η τοιχογράφησή του γινόταν συνέχεια επί πολλά χρόνια και τελείωσε του κυρίως ναού το 1752, ενώ της λιτής και του εξωνάρθηκα το 1765. Επίσης η μαρμαρόστρωσή του συμπληρώθηκε το 1848 και το χρωμάτισμα και γυάλισμα του τέμπλου το 1853. Ο πύργος, τέλος, του κωδωνοστασίου είναι κτίσμα της ίδιας εποχής (1764). Η ενσωματωμένη στη δυτική πτέρυγα της μονής, απέναντι ακριβώς από την κύρια είσοδο του καθολικού, τράπεζα διευρύνθηκε τον 160 αιώνα. Σ' αυτή σώζονται, αν και όχι σε καλή κατάσταση, αξιόλογες τοιχογραφίες του 160υ αιώνα, ίσως Κρητικής σχολής. Μεταξύ του καθολικού και της τράπεζας υπάρχει η φιάλη του αγιασμού, κατασκευασμένη ολόκληρη από ωραίο άσπρο μάρμαρο. Εκτός από τον κεντρικό της ναό η μονή Φιλοθέου διαθέτει 6 ακόμη παρεκκλήσια μέσα στον περίβολό της. Αυτά είναι: τα δύο τοιχογραφημένα δεξιά και αριστερά της λιτής, δηλαδή των Αρχαγγέλων (1752) και του Τιμίου Προδρόμου (1776), όπου υπάρχει ωραίο ξυλόγλυπτο τέμπλο (1786), της Αγίας Μαρίνας στον πύργο του κωδωνοστασίου, των Αγίων 5 Μαρτύρων στην ανατολική πλευρά και του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου και Αγίου Νικολάου στη δυτική. 'Εξω από τη μονή είναι άλλα τρία, των Αγίων Πάντων στο κοιμητήρι, των Τριών Ιεραρχών ή Αγίου Τρύφωνος στον κήπο και της Παναγούδας ή Γενεσίου της Θεοτόκου. Επίσης 12 κελλιά που βρίσκονται γύρω της, από τα οποία τα μισά δεν κατοικούνται, και ένα στις Καρυές, του αγίου Κοσμά του Αιτωλού, που χρησιμεύει και για αντιπροσωπείο της. Στο σκευοφυλάκιο της μονής φυλάσσονται: ένα τεμάχιο Τιμίου Ξύλου, δώρο του αυτοκράτορα Νικηφόρου Γ ' Βοτανειάτη, το δεξί χέρι του Χρυσοστόμου, δώρο του Ανδρονίκου Β ., λείψανα άλλων αγίων, σταυροί, πολλά άμφια και εκκλησιαστικά σκεύη. Οπωσδήποτε όμως το καλύτερο κειμήλιο για τη μονή Φιλοθέου, για το οποίο αυτή ιδιαίτερα σεμνύνεται, είναι η αξιόλογη καί θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Γλυκοφιλούσας, που βρίσκεται στο αριστερό προσκυνητάρι του καθολικού. Η παράδοση τη θέλει πολύ παλαιά και μάλιστα ότι ήρθε στο 'Ορος πάνω στα κύματα, όπου την έρριξε στην Πόλη η Βικτωρία, σύζυγος του πατρικίου Συμεών , για να την περισώσει από τη μανία των εικονομάχων. Θεωρείται από τις πιο σεβαστές εικόνες στο Αγιον 'Ορος και είναι ντυμένη με μια νεότερη αλλά πολύ βαριά επένδυση. Εκτός από τη Γλυκοφιλούσα υπάρχει και μια άλλη αξιόλογη εικόνα της Παναγίας της Γερόντισσας, που και γι' αυτή λένε ότι ήρθε εδώ κατά θαυμαστό τρόπο από τη Νιγρίτα. Η βιβλιοθήκη της μονής περιέχει μαζί με τα πολλά έντυπά της και 250 χειρόγραφα, από τα οποία τα 54 είναι περγαμηνά. επίσης 2 λειτουργικά, πάλι περγαμηνά, ειλητάρια. Από τα εικονογραφημένα χειρόγραφα ξεχωρίζουμε εδώ το Τετραευάγγελο (αριθμ. 33), από τα αρχαιότερα του 'Ορους, με την παράσταση του Ευαγγελιστού Μάρκου. Η μονή Φιλοθέου ύστερα από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ιδιόρρυθμης ζωής, έγινε κοινόβια την 1η Οκτωβρίου 1973 με απόφαση της Ιεράς Κοινότητος του τότε πατριάρχη Δημητρίου. Από το έτος 1574 κατέχει τη δωδέκατη θέση στη σειρά των 20 μοναστηριών στον Αθω και αριθμεί πάνω από 90 συνολικά μοναχούς.

                      Comment


                        #12

                        12.Ιερά Μονή Κασταμονίτου (Κωνσταμονίτου)



                        Η μονή Κασταμονίτου βρίσκεται σε μια από τις πιο γραφικές τοποθεσίες του 'Ορους κατά το μέρος του Σιγγιτικού κόλπου, αθέατη, κτισμένη μέσα σε ένα καταπράσινο δάσος και σε απόσταση μισής ώρας περίπου από τη θάλασσα, όπου φαίνεται μόνο ο αρσανάς της. 'Εχει από τη μια μεριά τη μονή Ζωγράφου και από την άλλη του Δοχειαρίου και τιμάται στη μνήμη του πρωτομάρτυρα αγίου Στεφάνου (27 Δεκεμβρίου). Τόσο η ίδρυση όσο και η ονομασία της μονής χάνονται μέσα στις διάφορες παραδόσεις. Μία από αυτές τη θέλει ιδρυμένη στον 40 αιώνα από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο ή τον γιο του Κώνσταντα, από όπου δήθεν θα πρέπει να ονομάζεται Κωνσταμονίτου. Σύμφωνα με μια άλλη παράδοση η ίδρυση της μονής οφείλεται σε κάποιον ασκητή που καταγόταν από την Κασταμονή της Μ. Ασίας ή που ονομαζόταν Κασταμονίτης, όνομα που το συναντάμε συχνά στους Βυζαντινούς και μάλιστα στα χρόνια που συμπίπτουν με την ίδρυση της μονής. έτσι αυτή θα πρέπει να ονομάζεται Κασταμονίτου. Θεωρούμε όμως απίθανη την άποψη μερικών ερευνητών , οι οποίοι ετυμολογούν την ίδια αυτή λέξη από τις πολλές καστανιές που υπάρχουν κοντά στη μονή . Ιστορικά η μονή αναφέρεται σε διάφορα κείμενα ήδη από τον 11 ο αιώνα. Πιο καθαρά όμως μπορούμε να παρακολουθήσουμε την πορεία της μονής από τις αρχές του 140υ αιώνα, όταν καταστράφηκε από τους Καταλανούς πειρατές, όπως και τόσες άλλες μονές του Αγίου 'Ορους. Από τότε έχουμε πληροφορίες για ορισμένες προσπάθειες που έγιναν για την ανοικοδόμησή της και για την κατοχύρωση της ιδιοκτησίας της. Σχετικό με το δεύτερο θέμα είναι ένα χρυσόβουλλο του αυτοκράτορα Ιωάννη Ε .Παλαιολόγου (1351 ), όπου μάλιστα γράφεται με την ονομασία Κωνσταμονίτου. Με τη ίδια αυτή επωνυμία τη βρίσκουμε και στο Γ ' Τυπικό του Αγίου 'Ορους (1394), όπου έρχεται δέκατη έκτη στη σειρά των 25 τότε μοναστηριών , καθώς και σ' ένα χρυσόβουλλο του Μανουήλ Β .Παλαιολόγου, που, ανάμεσα σε άλλα, καθορίζει και τα σύνορα της μονής. Ως ευεργέτες και ανακαινιστές της μονής αξίζει επίσης να αναφερθούν ο ηγεμόνας Γεώργιος Βράγκοβιτς και η πριγκίπισσα της Σερβίας Αννα η Φιλανθρωπινή, ο αρχιστράτηγος της Σερβίας Ράδιτς, που παραιτήθηκε από το αξίωμά του και ήρθε και μόνασε εδώ με το όνομα Ρωμανός, και άλλοι, Παρ' όλα όμως αυτά, τα κατοπινά χρόνια δεν ήταν και τόσο ευνοϊκά για τη μονή Κασταμονίτου. Με την επικράτηση των Τούρκων σ' ολόκληρο τον ελληνικό χώρο φαίνεται ότι είχε και αυτή την ίδια τύχη με τις άλλες μονές. Αρχισαν οι μεγάλοι φόροι, που σε συνδυασμό και με άλλες κακοτυχίες της μονής την έρριξαν σε μια βαριά και διαρκή οικονομική κρίση. Μια καλή εικόνα της μονής στα χρόνια αυτά μας δίνουν ο μητροπολίτης Σάμου Ιωσήφ, που το 1666 βρήκε σ' αυτή μόνο 6 μοναχούς, και το σιγίλλιο του πατριάρχη Νεόφυτου Ζ ., με το οποίο έγινε κοινόβια με ηγούμενό της τον ιερομόναχο Γ αβριήλ . η αλλαγή όμως αυτή λόγω της συνεχιζομένης φτώχειας και ακαταστασίας πραγματοποιήθηκε μόνο αργότερα, το 1818, όταν έγινε ηγούμενος ο Χρύσανθος, που εργάστηκε πολύ για την ανόρθωση της μονής. Στα ίδια αυτά χρόνια (1819-20) η Βασιλική, γυναίκα του Αλή πασά, έδωσε αρκετά χρήματα στον παραπάνω ηγούμενο, που βρισκόταν τότε στα Γιάννενα, με τα οποία αυτός ήρθε και ανοικοδόμησε ένα μέρος της μονής. Μερικές όμως οριακές διαφορές με τη γειτονική μονή Δοχειαρίου την ταλαιπώρησαν για μία ακόμη φορά. 'Ετσι χρειάστηκε να έρθει εδώ ο δραστήριος μοναχός Συμεών , που έγινε και ηγούμενός της, και ο οποίος, στο δεύτερο μισό του περασμένου αιώνα, συγκέντρωσε πολλές δωρεές, κυρίως από τη Ρωσία, και φρόντισε πραγματικά για τη μονή, την οποία και ανακαίνισε σε πολλά σημεία της. Τότε κτίστηκε και η βορεινή πλευρά, ανοικοδομήθηκε το καθολικό και η μονή ξεχρεώθηκε από τα μεγάλα χρέη της, Το σημερινό καθολικό της μονής, αφιερωμένο στη μνήμη του αγίου Στεφάνου, είναι νεότερο, όπως είπαμε παραπάνω, κτισμένο στα χρόνια 1860-71 στα ερείπια του παλαιότερου ναού. Ακολουθεί τον αγιορειτικό τύπο, χωρίς τοιχογραφίες, με μαρμαρόστρωτο το δάπεδό του και μαρμάρινο επίσης το τέμπλο του (1867). Εκτός όμως από τον κεντρικό αυτό ναό διαθέτει 4 ακόμη παρεκκλήσια μέσα στον περίβολό της και άλλα 5 έξω από αυτόν. Τα πρώτα είναι τα εξής: α) της Θεοτόκου (1871) με πολύ κομψό και ιδιότυπο ξυλόγλυπτο τέμπλο, πάνω στο οποίο φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Πορταίτισσας, που έκαμε αρκετά θαύματα στη Ρωσία κατά την εκεί «ζητεία» του ηγουμένου και νέου κτίτορα της μονής Συμεών στα χρόνια 1872-76' β) του Αγίου Κωνσταντίνου, που χρησιμοποιήθηκε ως καθολικό, όταν κατεδαφίστηκε το παλαιό και μέχρι να ανοικοδομηθεί το νέο με λίγες νεότερες, περισσότερο λαϊκής τέχνης, τοιχογραφίες' γ) των Αγίων Πάντων, μικρό και κατανυκτικό παρεκκλήσι και δ) του Αγίου Νικολάου, μεγαλύτερο, στο νοσοκομείο -γηροκομείο της μονής. Τα ευρισκόμενα έξω από τη μονή παρεκκλήσια είναι: α) των Αρχαγγέλων στο κοιμητήρι, με παλαιότερα βημόθυρα, β) της Αγίας Τριάδος σε μία περίοπτη θέση, γ) της Παναγούδας, μέσα στη ρεματιά, με αξιόλογες μεταβυζαντινές τοιχογραφίες, δ) του Αγίου Αντωνίου στη θέση της παλαιάς μονής του Νεακίτου με ωραίο τέμπλο του 1670 και ε) του Αγίου Νικολάου στον αρσανά, που όμως δεν λειτουργείται γιατί βρίσκεται σε διαφιλονεικούμενη από τις μονές Κασταμονίτου και Δοχειαρίου περιοχή και γιατί, κατά την παράδοση, εκεί γεννήθηκε παιδί στα χρόνια της επανάστασης, όταν είχε βρει καταφύγιο στο 'Ορος ο άμαχος πληθυσμός της Χαλκιδικής. Από τα κειμήλια της μονής αξίζει να αναφέρουμε εδώ τις τρεις παλαιές και θαυματουργές εικόνες, μέσα στο καθολικό. Η μία είναι του πρωτομάρτυρα Στεφάνου, που χρονολογείται πιθανόν στον 8ο αιώνα και σύμφωνα με την παράδοση ήρθε στο 'Ορος από τα Ιεροσόλυμα στην περίοδο της εικονομαχίας μόνη της κατά θαυμαστό τρόπο. παρουσιάζει ίχνη από πυρκαγιά στο κάτω μέρος της και μια σχισμή στο αριστερό μάτι. Οι άλλες είναι της Θεοτόκου Οδηγητρίας (12ος αι.), την οποία δώρισε στη μονή, καθώς λένε, η Αννα Φιλανθρωπινή, και της Θεοτόκου Αντιφωνήτριας, για την οποία υπάρχει ο θρύλος ότι γέμισε ένα πιθάρι που βρισκόταν κάτω από την εικόνα της με λάδι την παραμονή του αγίου Στεφάνου και το οποίο σώζεται μέχρι σήμερα στη μονή. σχετικά λένε ότι «αντιφώνησε», δηλαδή διαβεβαίωσε για το θαύμα αυτό τον υπεύθυνο μοναχό, τον δοχειάρη, που στεναχωριόταν για την έλλειψη του λαδιού και μάλιστα στην πιο επίσημη ημέρα της μονής, Επίσης υπάρχει ακόμη και μια μικρή εικόνα πάλι του αγίου Στεφάνου, που ανήκει στον 16ο αιώνα, τεμάχιο του Τιμίου Ξύλου, κομμάτια από λείψανα πολλών αγίων μέσα σε θαυμάσιες και κομψές λειψανοθήκες, σταυροί, ιερά άμφια και εκκλησιαστικά σκεύη, ένας πολύ αξιόλογος βυζαντινός επιτάφιος, πολύτιμο Ευαγγέλιο με αργυρόχρυση επένδυση, δώρο της Βασιλικής, καθώς και πολλά χρήσιμα έγγραφα, χρυσόβουλλα, μολυβδόβουλλα κτλ. Η βιβλιοθήκη της μονής στεγάζεται πάνω στο νάρθηκα του καθολικού και περιέχει 110 χειρόγραφα, από τα οποία τα 14 είναι σε περγαμηνή, καθώς και ένα μεγάλο αριθμό από έντυπα βιβλία. Η μονή Κασταμονίτου κατέχει την εικοστή θέση ανάμεσα στα αθωνικά μοναστήρια και ακολουθεί το κοινοβιακό σύστημα ζωής και διοίκησης' αριθμεί συνολικά 35 περίπου μοναχούς.

                        Comment


                          #13

                          13.Ιερά Μονή Δοχειαρίου




                          Ιερά Μονή Δοχειαρίου Βρίσκεται στη δυτική πλευρά της Αθωνικής χερσονήσου. Ιδρύθηκε μεταξύ των ετών 1030-1032 από τον μοναχό Δανιήλ του Δοχειαρίου.

                          Κατέχει τη δέκατη θέση μεταξύ των μονών του Αγίου Όρους, είναι κοινοβιακή και διαμένουν σε αυτήν 32 μοναχοί (1990).

                          Το καθολικό της μονής χτίστηκε με δωρεά του Ιωάννη Λαπουσνεάνου το 1568. Είναι ο μεγαλύτερος ναός από τα καθολικά των μοναστηριών του Αγίου Όρους με ιδιαίτερο χαρακτηριστικό την υπερύψωση της οικοδομής. Τοιχογραφήθηκε το 1568 από τον Κρητικό ζωγράφο Τζώτζη, αλλά επανατοιχογραφήθηκε το 1855. Η μονή διαθέτει 10 παρεκκλήσια, σε ένα από τα οποία φυλάσσεται η εικόνα της Παναγίας Γοργοεπηκόου. Επίσης σε άλλα τμήματα της μονής φυλάσσονται μέρη του Τιμίου Ξύλου και τεμάχια από λείψανα αγίων.

                          Η μονή διαθέτει βιβλιοθήκη με 395 χειρόγραφα καταγραμμένα, ενώ υπάρχουν και 46 ακαταλογογράφητα και 1.500 έντυπα βιβλία.

                          Comment


                            #14

                            14.Ιερά Μονή Καρακάλλου




                            Αφιερωμένη στους αποστόλους Πέτρο και Παύλο, η μονή είναι κτισμένη στην ανατολική πλευρά του Αγίου Όρους. Η μονή αναφέρεται για πρώτη φορά σε έγγραφο του 1018.

                            Ιερά Μονή Καρακάλλου Κατέχει την ενδέκατη θέση μεταξύ των μονών του Αγίου Όρους, και σε αυτήν διαμένουν 19 μοναχοί (1990). Στη δικαιοδοσία της μονής ανήκουν επίσης 18 κελιά.

                            Το καθολικό της μονής κτίσθηκε στο διάστημα 1548-1563, είναι Αγιορείτικου τύπου. Εκτός από το καθολικό η μονή διαθέτει 7 παρεκκλήσια και ένα μεγάλο πύργο.

                            Η βιβλιοθήκη περιλαμβάνει 279 χειρόγραφους κώδικες, χρυσόβουλα, άλλα επίσημα έγγραφα και 2.500 έντυπα βιβλία. Επίσης στη μονή φυλάσσεται τεμάχιο Τιμίου Ξύλου, και λείψανα αγίων.

                            Comment


                              #15

                              15.Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας (Σιμωνόπετρα)



                              Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας Η μονή βρίσκεται στη νοτιοδυτική ακτή της χερσονήσου του Αθω. Χτίστηκε από τον ερημίτη όσιο Σίμωνα σε απόκρημνο βράχο, σε ύψος 230 μ. από τη θάλασσα στις αρχές του 14ου αι.

                              Κατέχει την δέκατη τρίτη θέση μεταξύ των είκοσι μονών του Αγίου Όρους, είναι κοινοβιακή και κατοικείται από 80 μοναχούς (1990).

                              Η μεγαλοπρεπής οικοδομή της μονής είναι επταόροφη. Καταστράφηκε τρεις φορές από πυρκαϊά, τον 14ο αι., τον 17ο αι. και το 1891. Στην πρώτη πυρκαϊά κάηκαν τα περισσότερα έγγραφα, βιβλία χρυσόβουλα και τα ιερά σκεύη, ενώ στην τελευταία πυρκαϊά καταστράφηκαν ολοσχερώς το καθολικό και η βιβλιοθήκη της μονής.

                              Η μονή άρχισε να ξανακτίζεται μετά το 1891 με δωρεές των τσάρων της Ρωσίας. Το καθολικό διατηρεί την Αθωνική αρχιτεκτονική των καθολικών του Αγίου Όρους και έχει ενσωματωμένα κάποια τμήματα του παλαιού κτίσματος. Η μονή διαθέτει 4 παρεκκλήσια εντός των τειχών και 8 παρεκκλήσια εκτός των τειχών.

                              Το σκευοφυλάκιο και η βιβλιοθήκη δεν διαθέτουν αξιόλογα κειμήλια του παρελθόντος λόγω των αλλεπάλληλων καταστροφών, αλλά η σημερινή βιβλιοθήκη είναι πολύ καλά οργανωμένη και εμπλουτίζεται με όλα τα σύγχρονα βιβλία και περιοδικά για τις ανθρωπιστικές επιστήμες.

                              Comment

                              Working...
                              X