Μοναξιά στην Γερμανία!

[Apisteftos]

Καλησπέρα και καλή χρονιά να έχουμε!

Μπήκα στο φόρουμ να γράψω σχετικά με τις δυσκολίες και την απίστευτη μοναξιά στην Γερμανία που πέρασα τα προηγούμενα χρόνια.

Όποιος κάνει το πρώτο βήμα να μεταναστεύσει στην Γερμανία, θα πρέπει να έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του, ότι μπορεί να βρεθεί μόνος του για πολλά χρόνια, ακόμη και αν έχει ενσωματωθεί πλήρως στην Γερμανική κοινωνία. Παραμένει ένα από τα δυσκολότερα προβλήματα όσον αφορά την Γερμανική κουλτούρα. Βασικά μένω στο Ανόβερο περίπου 7 χρόνια. Η πόλη είναι φανταστική με τις απίστευτες πράσινες περιοχές, ποδηλατόδρομους, καλές υποδομές, αλλά σίγουρα μια από τις αποξενωμένες - μοναχικές πόλεις της Γερμανίας. Οι άνθρωποι εδώ δεν είναι φιλόξενοι, αλλά ούτε καλοσυνάτοι και γενικότερα στην Βόρεια Ευρώπη επικρατεί το ίδιο κλίμα. Το να ενσωματωθείς στην Γερμανική κοινωνία, δυστυχώς θα πρέπει είτε να πίνεις μπύρες, είτε θα πρέπει να διαθέτεις λεφτά, να περνάς καλά. Ευτυχώς όμως το δεύτερο είναι κατορθωτό, αν όμως είσαι εργάτης, τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα. Πέραν ότι δεν έχεις καθόλου ελεύθερο χρόνο, χρήματα σαν εργάτης δεν σου μένει απολύτως τίποτα.

Το να βρεις ταίρι ή το να βρεις τον αντίστοιχο πάρντερ, είναι ακόμη χειρότερη εμπειρία, καθώς συνήθως δεν συμβαδίζει ο τρόπος σκέψης σου με άλλους λαούς. Με μεσογειακούς λαούς, τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα, αλλά πχ οι Άραβες, όσο καλοί και να είναι, πάντα έχουν υπερβολικά κόμπλεξ, πχ για το ποτό, για το φαγητό, οι κοπέλες ντρέπονται να πουν την ηλικία τους, λες και είναι κυρίες και βασίλισσες. Να προσκαλέσεις κάποιον Άραβα για καφέ, επίσης πάρα πολύ δύσκολο να έρθει. Πιο κοντά είμαστε με τους Ιρανούς, παρά με τους Άραβες που είναι εγκάθετοι και ξεροκέφαλοι. Οι Ιρανοί σαν λαός, είναι πολλοί ανοιχτοί, ακόμη και χοιρινό τρώνε αρκετοί. Επίσης πολλά από τα dating chats, εφαρμογές (ελληνικές) από για android κινητά που υπόσχονται να βρεις το αντίστοιχο ταίρι, τα περισσότερα είναι εγκαλελλημένα, με παρατημένα τα προφίλ. Αν δεν πίνεις ποτά και αλκοολ δυστυχώς είσαι ξεγραμμένος από την Γερμανική κοινωνία. Αναγκάστηκα ουκ ολίγες φορές να κάνω γιορτές, πχ όπως πρωτοχρονιά, πάσχα μόνος μου. Και δεν είμαι μόνο εγώ, αλλά ακόμη και Γερμανοί βιώνουν ακριβώς το ίδιο πράγμα. Ενοικιάζονται πάρα πολλές Einzimmerwohnungen (γκαρσονιέρες). Το θέμα είναι όταν έρθεις Γερμανία και ενσωματωθείς στην γερμανική κοινωνία, να έχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου, ότι δεν θα βρεις φίλους και δεν θα κάνεις καλές γνωριμίες όσο θα ήλπιζες ή ακόμη θα μείνεις μοναχός χωρίς ταίρι. Αν μπορείτε, αποφύγετε πόλεις που δεν σας ταιριάζουν. Βασικά προτιμότερο είναι η Νότια Γερμανία, παρά η Βόρεια.

[ares_tz]

Ως μετανάστης στην Ιρλανδία, θα ήθελα να συμφωνήσω με αυτά που γράφεις σχετικά με τις συνήθειες των λαών στα ποτά. Το ποτό είναι τρόπος διασκέδασης κι στην Ιρλανδία τουλάχιστον πριν τον κορωνοΐο. Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω τι είδους διασκέδαση είναι αυτή να βγαίνουν έξω για μεθύσια. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου στερούνται άλλα αγαθά όμως επιβάλλεται να έχουν μπύρες στο ψυγείο για κάθε περίσταση. Κατά τη διάρκεια παραμονής μου εδώ, είδα ότι όπως λες η παρέα με Ιρλανδούς εννοείται ότι έχει βασικό ενδιαφέρον τις μπύρες Guinness τοπικές της Ιρλανδίας. Δυστυχώς όπως λες υπάρχει διαφορετική νοοτροπία ανάμεσα στους λαούς κι δεν έχουνε κοινά σημεία. Αυτοί θεωρούν εμάς παράξενους που δεν πίνουμε υπερβολικά αλλά κι εμείς αυτούς για το αντίθετο! Πραγματικά είναι δύσκολο να βρεις σύντροφο διότι έχει αλκη νοοτροπία κι συνήθειες. Αυτό μου λέει κι ένας Έλληνας μετανάστης στη Γερμανία όπου έχει πρόγραμμα ρουτίνας κι έχει βαρεθεί. Συμπεράσματικα θα πω ότι κάθε κουλτούρα έχει τις συνήθειες τους άρα για αυτό δεν βλέπεις παρέες λαών μπλεγμένοι διότι εχουν άλλα πρότυπα, άλλο τρόπο επικοινωνίας και άλλα ενδιαφέροντα. Καλή Χρονιά κι καλή επιτυχία στα σχέδια σου!

[Apisteftos]

Ως μετανάστης στην Ιρλανδία, θα ήθελα να συμφωνήσω με αυτά που γράφεις σχετικά με τις συνήθειες των λαών στα ποτά. Το ποτό είναι τρόπος διασκέδασης κι στην Ιρλανδία τουλάχιστον πριν τον κορωνοΐο. Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω τι είδους διασκέδαση είναι αυτή να βγαίνουν έξω για μεθύσια. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου στερούνται άλλα αγαθά όμως επιβάλλεται να έχουν μπύρες στο ψυγείο για κάθε περίσταση. Κατά τη διάρκεια παραμονής μου εδώ, είδα ότι όπως λες η παρέα με Ιρλανδούς εννοείται ότι έχει βασικό ενδιαφέρον τις μπύρες Guinness τοπικές της Ιρλανδίας. Δυστυχώς όπως λες υπάρχει διαφορετική νοοτροπία ανάμεσα στους λαούς κι δεν έχουνε κοινά σημεία. Αυτοί θεωρούν εμάς παράξενους που δεν πίνουμε υπερβολικά αλλά κι εμείς αυτούς για το αντίθετο! Πραγματικά είναι δύσκολο να βρεις σύντροφο διότι έχει αλκη νοοτροπία κι συνήθειες. Αυτό μου λέει κι ένας Έλληνας μετανάστης στη Γερμανία όπου έχει πρόγραμμα ρουτίνας κι έχει βαρεθεί. Συμπεράσματικα θα πω ότι κάθε κουλτούρα έχει τις συνήθειες τους άρα για αυτό δεν βλέπεις παρέες λαών μπλεγμένοι διότι εχουν άλλα πρότυπα, άλλο τρόπο επικοινωνίας και άλλα ενδιαφέροντα. Καλή Χρονιά κι καλή επιτυχία στα σχέδια σου!

Δυστυχώς εδώ δεν μπορείς να κάνεις φίλους, εκτός και αν έχεις χρήματα. Φίλος εδώ σημαίνει στάνταρ μπύρα. Εγώ δεν πίνω καθόλου, αλλά μέσα στον κανόνα υπάρχουν και εξαιρέσεις, πολλοί Γερμανοί είναι τώρα τελευταία που αναγκάζονται λογικά από γιατρούς να πηγαίνουν για τρέξιμο. Αρκετοί δεν πίνουν αλκοόλ, μόνο σπάνια, όχι ολόκληρα καφάσια κάθε ΣΚ, αλλά για κάποιον λόγο με αυτούς δεν βρίσκεσαι ποτέ. Αυτό που μου την δίνει εντελώς είναι να βλέπω γυναίκες να πίνουν μπύρες και να γυρνάνε τύφλα στο σπίτι μεθυσμένες.
Πήγαινα ακόμη και για γιόγκα, να κάνω φίλους και να γνωρίσω κοπέλες, μπορώ να πω ότι ήταν από μια από τις πιο άσχημες εμπειρίες που έζησα, πέρα από ότι με κόλλησαν 6 φορές ίωση και αναγκάστηκα να κόψω εντελώς τις ασκήσεις, διότι ήταν ενδιαφέρον.

Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι σαφώς κάπως καλύτερα, αλλά δεν υπάρχει φράγκο. Δυστυχώς η κατάσταση θα παραμείνει έτσι μέχρι το 2030. Ιρλανδία είναι ενδιαφέρον χώρα με υψηλούς μισθούς, αλλά το 2014 που έφυγα από Ελλάδα δυστυχώς επικρατούσε και εκεί οικονομική κρίση.

[Sonea]

Αυτό που μου την δίνει εντελώς είναι να βλέπω γυναίκες να πίνουν μπύρες και να γυρνάνε τύφλα στο σπίτι μεθυσμένες

Συγνωμη αλλα μεθυσμενος αντρας απο μεθυσμενη γυναικα - δεν εχει καμια διαφορα .
Γιατι μονο οι γυναικες σου την δινει εντελοως να τις βλεπεις μεθυσμενες , εχει καμια διαφορα ?
Οταν ο αλλος ξεφτυλιζεται απο το πολυ αλκοολ δεν εχει σημασια τι ειναι .

Επισεις οσο μεγαλωνεις , ασχετα απο τα ενδιαφεροντα σου , δεν ειναι ευκολο να κανεις νεες φιλιες .
Για αυτο και συνηθως οι expats κανουν παρεα με expats , γιατι μονο αυτοι ψαχνουν νεους φιλους .
Και δεν εχει να κανει με την χωρα . Εκτος εαν εννοεις οτι δεν μιλας την γλωσσα οποτε εχεις ακομα μικροτερο group να κοιταξεις για παρεες .

[Apisteftos]

Συγνωμη αλλα μεθυσμενος αντρας απο μεθυσμενη γυναικα - δεν εχει καμια διαφορα .
Γιατι μονο οι γυναικες σου την δινει εντελοως να τις βλεπεις μεθυσμενες , εχει καμια διαφορα ?
Οταν ο αλλος ξεφτυλιζεται απο το πολυ αλκοολ δεν εχει σημασια τι ειναι .

Επισεις οσο μεγαλωνεις , ασχετα απο τα ενδιαφεροντα σου , δεν ειναι ευκολο να κανεις νεες φιλιες .
Για αυτο και συνηθως οι expats κανουν παρεα με expats , γιατι μονο αυτοι ψαχνουν νεους φιλους .
Και δεν εχει να κανει με την χωρα . Εκτος εαν εννοεις οτι δεν μιλας την γλωσσα οποτε εχεις ακομα μικροτερο group να κοιταξεις για παρεες .

Γιατί δεν ξέρουν να πίνουν αλκοόλ. Οι γυναίκες συνήθως είναι πιο προσεχτικές από τους άντρες και συνήθως πίνουν κοκτέιλ όχι μπύρες, αλλά εδώ είναι στα χαρτιά.

Εννοείται ότι μπορείς σε οποιαδήποτε ηλικία να κάνεις γνωριμίες και νέες φιλίες. Δεν έχει να κάνει θέμα με την ηλικία και την γλώσσα, αλλά καθαρά είναι θέμα κουλτούρας.
Επίσης κάνεις ευκολότερα φιλίες σαν ευκατάστατος, παρά σαν εργάτης. Οι expats που αναφέρεις είναι μόνο για τα αρχικά χρόνια μέχρι να ενσωματωθούν στην νέα κοινωνία ή δεν έχουν ενσωματωθεί αρκετά.

[ares_tz]

Δυστυχώς εδώ δεν μπορείς να κάνεις φίλους, εκτός και αν έχεις χρήματα. Φίλος εδώ σημαίνει στάνταρ μπύρα. Εγώ δεν πίνω καθόλου, αλλά μέσα στον κανόνα υπάρχουν και εξαιρέσεις, πολλοί Γερμανοί είναι τώρα τελευταία που αναγκάζονται λογικά από γιατρούς να πηγαίνουν για τρέξιμο. Αρκετοί δεν πίνουν αλκοόλ, μόνο σπάνια, όχι ολόκληρα καφάσια κάθε ΣΚ, αλλά για κάποιον λόγο με αυτούς δεν βρίσκεσαι ποτέ. Αυτό που μου την δίνει εντελώς είναι να βλέπω γυναίκες να πίνουν μπύρες και να γυρνάνε τύφλα στο σπίτι μεθυσμένες.
Πήγαινα ακόμη και για γιόγκα, να κάνω φίλους και να γνωρίσω κοπέλες, μπορώ να πω ότι ήταν από μια από τις πιο άσχημες εμπειρίες που έζησα, πέρα από ότι με κόλλησαν 6 φορές ίωση και αναγκάστηκα να κόψω εντελώς τις ασκήσεις, διότι ήταν ενδιαφέρον.

Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι σαφώς κάπως καλύτερα, αλλά δεν υπάρχει φράγκο. Δυστυχώς η κατάσταση θα παραμείνει έτσι μέχρι το 2030. Ιρλανδία είναι ενδιαφέρον χώρα με υψηλούς μισθούς, αλλά το 2014 που έφυγα από Ελλάδα δυστυχώς επικρατούσε και εκεί οικονομική κρίση.

Γιατί δεν ξέρουν να πίνουν αλκοόλ. Οι γυναίκες συνήθως είναι πιο
Εννοείται ότι μπορείς σε οποιαδήποτε ηλικία να κάνεις γνωριμίες και νέες φιλίες. Δεν έχει να κάνει θέμα με την ηλικία και την γλώσσα, αλλά καθαρά είναι θέμα κουλτούρας.
Επίσης κάνεις ευκολότερα φιλίες σαν ευκατάστατος, παρά σαν εργάτης. Οι expats που αναφέρεις είναι μόνο για τα αρχικά χρόνια μέχρι να ενσωματωθούν στην νέα κοινωνία ή δεν έχουν ενσωματωθεί αρκετά.

Το θέμα "φιλία" δεν υπάρχει καν ειδικά στις βόρειες χώρες όπου δεν υπάρχει η λέξη φιλότιμο! Όταν λες φίλο, δεν σημαίνει να πιεις μια μπύρα μαζί τακτικά αλλά όταν έχεις ένα προσωπικό πρόβλημα να σου δώσει συμπαράσταση ή να σε εξυπηρετήσει. Πέρα από αυτό, όταν γράφεις ότι ένας ευκατάστατος κάνει φιλίες επειδή ξοδεύει χρήματα σε ποτά ενώ ένας εργάτης όχι, θα ήθελα να πω ότι η φιλία δεν είναι τα ποτά αλλά να υπάρχει χημεία μεταξύ σας και να έχετε κοινά ενδιαφέροντα. Αλλιώς τι να το κάνεις να χάνεις χρόνο όταν δεν ταιριάζετε; Δυστυχώς από ότι βλέπω δεν έχεις συναναστραφει με άλλους Έλληνες εκεί ή άλλους μεσογειακούς λαούς. Γενικά θα ξαναπώ ότι η μοναξιά στο εξωτερικό δημιουργεί κατάθλιψη. Ειδικά όταν δεν υπάρχει λιακάδα αλλά άθλιος καιρός τότε άστα να πάνε. Στην Ιρλανδία υπήρχε κρίση κι η οικονομία πήγαινε καλά με κατασκευές ή σε επαγγέλματα υγείας/πληροφορικής και με υψηλούς μισθούς αλλά με υψηλότατο κόστος διαβίωσης (ενοίκια, μετακινήσεις, λογαριασμοί) σε επίπεδο Λονδίνου. Τώρα ήρθε η κορωνοΐεποχή και η ανεργία θα ανέβει υψηλά από το χαμηλό 7%.αφού δεν θα αντέξουν καταστήματα εστίασης ή λιανικής πώλησης.

[Apisteftos]

Το θέμα "φιλία" δεν υπάρχει καν ειδικά στις βόρειες χώρες όπου δεν υπάρχει η λέξη φιλότιμο! Όταν λες φίλο, δεν σημαίνει να πιεις μια μπύρα μαζί τακτικά αλλά όταν έχεις ένα προσωπικό πρόβλημα να σου δώσει συμπαράσταση ή να σε εξυπηρετήσει. Πέρα από αυτό, όταν γράφεις ότι ένας ευκατάστατος κάνει φιλίες επειδή ξοδεύει χρήματα σε ποτά ενώ ένας εργάτης όχι, θα ήθελα να πω ότι η φιλία δεν είναι τα ποτά αλλά να υπάρχει χημεία μεταξύ σας και να έχετε κοινά ενδιαφέροντα. Αλλιώς τι να το κάνεις να χάνεις χρόνο όταν δεν ταιριάζετε; Δυστυχώς από ότι βλέπω δεν έχεις συναναστραφει με άλλους Έλληνες εκεί ή άλλους μεσογειακούς λαούς. Γενικά θα ξαναπώ ότι η μοναξιά στο εξωτερικό δημιουργεί κατάθλιψη. Ειδικά όταν δεν υπάρχει λιακάδα αλλά άθλιος καιρός τότε άστα να πάνε. Στην Ιρλανδία υπήρχε κρίση κι η οικονομία πήγαινε καλά με κατασκευές ή σε επαγγέλματα υγείας/πληροφορικής και με υψηλούς μισθούς αλλά με υψηλότατο κόστος διαβίωσης (ενοίκια, μετακινήσεις, λογαριασμοί) σε επίπεδο Λονδίνου. Τώρα ήρθε η κορωνοΐεποχή και η ανεργία θα ανέβει υψηλά από το χαμηλό 7%.αφού δεν θα αντέξουν καταστήματα εστίασης ή λιανικής πώλησης.

Φυσικά και έχω κάνει παρέα με άλλους Έλληνες, όμως δεν υπάρχει χημεία μεταξύ μας. Οι περισσότεροι είναι εργάτες και έχουν διαφορετικό σκεπτικό και δεύτερον μερικοί μένουν αρκετά μακρυά από εδώ που μένω εγώ. Με φοιτητές που έχω κάνει παρέα, δεν ταιριάζουμε καθόλου, καμία σχέση με την Ελλάδα. Έχουμε διαφορετικό τρόπο σκέψης και κανένας Έλληνας φοιτητής δεν κάνει παρέα με άλλους Έλληνες φοιτητές.
Δεύτερον δεν μου αρέσει καθόλου η πόλη που μένω, ούτε οι Έλληνες. Εδώ ακόμη και η ελληνική κοινότητα είναι για τα κλείσιμο, αναρωτιέμαι αν πηγαίνουν άτομα καθόλου εκεί, άσε που την έχουν πολιτικοποιήσει. Στην νότια Γερμανία τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα. Αναμενόμενο να πάθω κατάθλιψη, στην βόρεια Γερμανία ζω. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που μπορείς να πάθεις κατάθλιψη, αλλά οι φίλοι δεν είναι ο κύριος παράγοντας.

Συνήθως υψηλοί μισθοί σημαίνει και υψηλά ενοίκια και κόστος ζωής. Η Ιρλανδία έχει και τα θετικά της. Πχ είχα γνωρίσει μια Τσέχα και δούλευε για 2-3 χρόνια σε σουπερμάρκετ, έκανε μια κακή ζωή, παρ όλα αυτά μάζεψε 40 χιλιάρικα και πήγε για σπουδές στην Αυστραλία. Και που; Στην Ιρλανδία με μια τιποτένια δουλειά. Μπορεί να πέρασε δύσκολα, αλλά ανταμείβεσαι ανάλογα. Εδώ Γερμανία δεν υπάρχει αυτό το πράγμα, εκτός και αν βρεις κοινόχρηστο δωμάτιο με λίγα έξοδα και έχεις δουλειά όπου να βγάζεις τουλάχιστον 2000€ καθαρά το μήνα.

[ares_tz]

Φυσικά και έχω κάνει παρέα με άλλους Έλληνες, όμως δεν υπάρχει χημεία μεταξύ μας. Οι περισσότεροι είναι εργάτες και έχουν διαφορετικό σκεπτικό και δεύτερον μερικοί μένουν αρκετά μακρυά από εδώ που μένω εγώ. Με φοιτητές που έχω κάνει παρέα, δεν ταιριάζουμε καθόλου, καμία σχέση με την Ελλάδα. Έχουμε διαφορετικό τρόπο σκέψης και κανένας Έλληνας φοιτητής δεν κάνει παρέα με άλλους Έλληνες φοιτητές.
Δεύτερον δεν μου αρέσει καθόλου η πόλη που μένω, ούτε οι Έλληνες. Εδώ ακόμη και η ελληνική κοινότητα είναι για τα κλείσιμο, αναρωτιέμαι αν πηγαίνουν άτομα καθόλου εκεί, άσε που την έχουν πολιτικοποιήσει. Στην νότια Γερμανία τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα. Αναμενόμενο να πάθω κατάθλιψη, στην βόρεια Γερμανία ζω. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που μπορείς να πάθεις κατάθλιψη, αλλά οι φίλοι δεν είναι ο κύριος παράγοντας.

Συνήθως υψηλοί μισθοί σημαίνει και υψηλά ενοίκια και κόστος ζωής. Η Ιρλανδία έχει και τα θετικά της. Πχ είχα γνωρίσει μια Τσέχα και δούλευε για 2-3 χρόνια σε σουπερμάρκετ, έκανε μια κακή ζωή, παρ όλα αυτά μάζεψε 40 χιλιάρικα και πήγε για σπουδές στην Αυστραλία. Και που; Στην Ιρλανδία με μια τιποτένια δουλειά. Μπορεί να πέρασε δύσκολα, αλλά ανταμείβεσαι ανάλογα. Εδώ Γερμανία δεν υπάρχει αυτό το πράγμα, εκτός και αν βρεις κοινόχρηστο δωμάτιο με λίγα έξοδα και έχεις δουλειά όπου να βγάζεις τουλάχιστον 2000€ καθαρά το μήνα.

Ναι ενδιαφέρον αυτά που έγραψες σχετικά με παρέες με Έλληνες στο εξωτερικό. Πρέπει να γνωρίζεις ότι δεν διαφέρουν κι πολύ τα πράγματα κι στην Ιρλανδία. Υπάρχει ο ελληνικός σύλλογος στο Δουβλίνο αλλά τα μέλη κάνουν μια συνάντηση κάθε Κυριακή στην εκκλησία της κοινότητας. Υπάρχει βέβαια κι το ελληνικό σχολείο με μαθήματα ελληνικών μια φορά την εβδομάδα. Εκτός από αυτό κάποιοι είναι παντρεμένοι με παιδιά οπότε έχουν άλλες υποχρεώσεις. Κι αυτοί που είναι εργένηδες έχουν το πρόγραμμα τους όμως διότι στις περισσότερες περιπτώσεις συμβιώνουν με άλλους μαζί για να μοιράζονται τα έξοδα ενοικίου. Αξίζει να αναφέρω ότι ένα δωμάτιο 30-35m² σε σπιτι με άλλους μαζί ενοικιάζεται προς 500€ στα προάστια ενώ στο κέντρο του Δουβλίνου η τιμή μπορεί να ανέβει στα 850€. Εννοείται ότι στο σπίτι θα μοιράζονται τους άλλους χώρους όπως κουζίνα, μπάνιο κι βεράντα.

Κάθε χώρα έχει άλλη κουλτούρα κι τρόπο σκέψης όπως έγραψες. Στην Ιρλανδία η κουλτούρα ειναι οι άνθρωποι να είναι φιλικοί κι ευγενικοί. Μπορεί να μην ταιριάζουμε διότι έχουν άλλες συνήθειες όπως να πίνουν μπύρες στις παμπ όταν είναι ανοιχτές πριν τον κορωνοΐο. Ομως θα δώσουν οδηγίες στους ξένους όταν χρειαστεί για θέματα που αφορούν στην διαμονή και τρόπο ζωής. Φυσικά εννοείται ότι ξέρουν όλοι αγγλικά για να συνεννοηθούν διότι σε μη αγγλόφωνες χώρες οι μετανάστες πρέπει να γνωρίζουν έστω κι μέτρια την τοπική γλώσσα κάθε χώρας όχι μόνο για επικοινωνία αλλά κι για δημόσιες υπηρεσίες ή για άλλα προσωπικά ζητήματα.

Σε καταλαβαίνω όταν λες ότι όταν κάποιος δεν "δενει' με τον τόπο, μπορεί να πάθει κατάθλιψη και να γυρίσει πίσω. Το ποτήρι της ξενιτιάς είναι πικρό. Ο βασικός λόγος της μεταναστεύσης είναι η δουλειά κι το οικονομικό. Αλλιώς δεν θα σκεφτόταν κάνεις να μεταναστεύσει. Ομως για εμένα σημασία έχει κι το ψυχολογικό μέρος που σημαίνει ότι θέλω να έχω καλή διάθεση κι όχι ένα κουρδισμένο ρομποτάκι για δουλειά κι δουλειά. Άρα ίσως να σκεφτείς ότι θα κάνεις μια δουλειά για κάποιο διάστημα κι μετά να επιστρέψεις. Πουθενά δεν είναι παράδεισος οπότε όπου κι να πας θα έχεις θέματα. Επαναλαμβάνω ότι κι στην Ιρλανδία κάθε λαός έχει τις δικές του συναναστροφές ανάλογα την εθνικότητα ΕΚΤΟΣ κι εάν υπήρχαν εκδηλώσεις ομαδικές για τους εργαζόμενους σε κάποια εταιρεία. Φυσικά όπως κατάλαβα δεν μπορείς να ταιριάξεις ούτε με εργάτες Έλληνες αλλά ούτε κι με φοιτητές. Όμως γιατί πήγες σε αυτή την πόλη; Μπορεί να μην προσφέρει αυτά που θέλεις για εργασία. Γνωρίζω κάποιον Έλληνα στο Ααχεν που έχει βαρεθεί το μονότονο σύστημα εκεί με την εργασία χωρίς διασκέδαση όπως έχει μάθει στην Ελλάδα. Λέει ακριβώς τα ίδια με εσένα όσον αφορά στις σχέσεις με τους Γερμανούς. Άρα δεν είναι κάτι για εσένα μόνο αλλά ισχύει γενικότερα. Έτσι είναι κι σε χώρες της Σκανδιναβίας όπου είναι σχεδόν απίθανο να κάνεις παρέα με ντόπιους όχι μόνο διότι δεν γνωρίζουν οι Έλληνες την τοπική γλώσσα καλά αλλά κι επειδή οι Σκανδιναβοί είναι ψυχροί και απρόσιτοι ή έχουν τον δικό τους αυστηρό κύκλο γνωριμιών.

Ίσως στα κοινωνικά δίκτυα μπορείς να βρεις γκρουπ όπου θα ρωτήσεις κι άλλα θέματα που σε αφορούν. Όπως καταλαβαίνεις ο καθένας μας ορίζει μόνος τον δρόμο του κι κάνεις δεν ασχολείται με την ζωή του άλλου. Εαν δεν μπορείς να "δεσεις" με την πόλη εκεί, κανε μια έρευνα για κάτι που ταιριάζει σε εσένα!

[Apisteftos]

Σε καταλαβαίνω όταν λες ότι όταν κάποιος δεν "δενει' με τον τόπο, μπορεί να πάθει κατάθλιψη και να γυρίσει πίσω. Το ποτήρι της ξενιτιάς είναι πικρό. Ο βασικός λόγος της μεταναστεύσης είναι η δουλειά κι το οικονομικό. Αλλιώς δεν θα σκεφτόταν κάνεις να μεταναστεύσει. Ομως για εμένα σημασία έχει κι το ψυχολογικό μέρος που σημαίνει ότι θέλω να έχω καλή διάθεση κι όχι ένα κουρδισμένο ρομποτάκι για δουλειά κι δουλειά. Άρα ίσως να σκεφτείς ότι θα κάνεις μια δουλειά για κάποιο διάστημα κι μετά να επιστρέψεις. Πουθενά δεν είναι παράδεισος οπότε όπου κι να πας θα έχεις θέματα. Επαναλαμβάνω ότι κι στην Ιρλανδία κάθε λαός έχει τις δικές του συναναστροφές ανάλογα την εθνικότητα ΕΚΤΟΣ κι εάν υπήρχαν εκδηλώσεις ομαδικές για τους εργαζόμενους σε κάποια εταιρεία. Φυσικά όπως κατάλαβα δεν μπορείς να ταιριάξεις ούτε με εργάτες Έλληνες αλλά ούτε κι με φοιτητές. Όμως γιατί πήγες σε αυτή την πόλη; Μπορεί να μην προσφέρει αυτά που θέλεις για εργασία. Γνωρίζω κάποιον Έλληνα στο Ααχεν που έχει βαρεθεί το μονότονο σύστημα εκεί με την εργασία χωρίς διασκέδαση όπως έχει μάθει στην Ελλάδα. Λέει ακριβώς τα ίδια με εσένα όσον αφορά στις σχέσεις με τους Γερμανούς. Άρα δεν είναι κάτι για εσένα μόνο αλλά ισχύει γενικότερα. Έτσι είναι κι σε χώρες της Σκανδιναβίας όπου είναι σχεδόν απίθανο να κάνεις παρέα με ντόπιους όχι μόνο διότι δεν γνωρίζουν οι Έλληνες την τοπική γλώσσα καλά αλλά κι επειδή οι Σκανδιναβοί είναι ψυχροί και απρόσιτοι ή έχουν τον δικό τους αυστηρό κύκλο γνωριμιών.

Ίσως στα κοινωνικά δίκτυα μπορείς να βρεις γκρουπ όπου θα ρωτήσεις κι άλλα θέματα που σε αφορούν. Όπως καταλαβαίνεις ο καθένας μας ορίζει μόνος τον δρόμο του κι κάνεις δεν ασχολείται με την ζωή του άλλου. Εαν δεν μπορείς να "δεσεις" με την πόλη εκεί, κανε μια έρευνα για κάτι που ταιριάζει σε εσένα!

Προφανώς είσαι πρόσφατος στο εξωτερικό και δεν έχεις καταλάβεις 5 βασικά πράγματα. Δεν υπάρχει να δέσω με τον τόπο. Τον τόπο αυτό τον έχω βαρεθεί, έχω πάει σε κάθε γωνιά της πόλης, γνωρίζω όλα τα στενά και τους δρόμους, ακόμη και τα γειτονικά χωριά, δεν έχει κάτι να μου προσφέρει. Ίσως και λόγω κορονοϊού τα πράγματα να έχουν δυσκολέψει περισσότερο. Δεν υπάρχει επιστροφή στην Ελλάδα. Η Ελλάδα για εμένα είναι μια τουριστική χώρα που θέλω να την επισκέπτομαι τακτικότερα. Η μετανάστευση πάντα είναι δύσκολη, βασικά για εμένα ήταν μια καλή εμπειρία ζωής, διότι αν συγκρίνω το βιωτικό μου επίπεδο στην Ελλάδα με την Γερμανία, προτιμώ χίλιες φορές Γερμανία παρά Ελλάδα, ανασφάλιστος, γκρίνια, χωρίς δουλειά και πληρωμή στην χάση και την φέξη ή να ψάχνω για προγράμματα εργασίας voucher. Ενώ είσαι παραγωγικό άτομο, να έρχεται το ελληνικό κράτος και να σου σβήνει με μιας τα όνειρα. Εξάλλου κατάγομαι από επαρχία και δεν υπάρχει απολύτως τίποτα πίσω, παρά μόνο έρημη γη. Με τους εργάτες έχω ταιριάξει, δεν έχω πρόβλημα, απλώς οι αποστάσεις είναι αυτές που με κάνουν μην έχω τακτικά επαφή και στο κάτω κάτω της γραφής οι άνθρωποι έχουν οικογένειες. Οι ευκατάστατοι Έλληνες της Γερμανίας είναι χειρότεροι, πολλοί από αυτούς έχουν επιλέξει να μην έχουν ούτε καν επαφές με άλλους Έλληνες για λόγους νοοτροπίας.

Η επιλογή μιας πόλης δεν γίνεται από την μια στιγμή στην άλλη. 'Ηρθα με 500€ στην τσέπη μου και μια μικρή χειραποσκευή, χωρίς γνωριμίες και συγγενείς και αυτή την στιγμή, δόξα τω θεό τα βγάζω μια χαρά πέρα, δεν μου λείπει απολύτως τίποτα. Στην αρχή όπως όλοι πέρασα δύσκολα, αλλά δεν ήρθα απροετοίμαστος, ήδη είχα παρακολουθήσει μαθήματα επιπέδου Β1 και Β2.
Εμένα πάντως η Γερμανία μου ταιριάζει περισσότερο απ ότι η Ελλάδα, από θέμα επιστήμης, τεχνολογίας (διότι με αυτά ασχολούμαι), αθλητισμού, mentality κλπ. Απλά στο μόνο που δεν ταιριάζω με τους Γερμανούς είναι η νοοτροπία της μπύρας. Την έρευνά μου την έχω κάνει ήδη, είπα θέλω να ζήσω στην Νότια Γερμανία, όχι στην Βόρεια. Υπάρχει τεράστια πολιτισμική διαφορά μεταξύ, βορρά και νότου.

ΥΓ Το Αάχεν είναι πολή μικρή πόλη, δεν έχει εντελώς καν δραστηριότητες, αναμενόμενο είναι να βαρεθεί ο γνωστός σου.

[ares_tz]

Προφανώς είσαι πρόσφατος στο εξωτερικό και δεν έχεις καταλάβεις 5 βασικά πράγματα. Δεν υπάρχει να δέσω με τον τόπο. Τον τόπο αυτό τον έχω βαρεθεί, έχω πάει σε κάθε γωνιά της πόλης, γνωρίζω όλα τα στενά και τους δρόμους, ακόμη και τα γειτονικά χωριά, δεν έχει κάτι να μου προσφέρει. Ίσως και λόγω κορονοϊού τα πράγματα να έχουν δυσκολέψει περισσότερο. Δεν υπάρχει επιστροφή στην Ελλάδα. Η Ελλάδα για εμένα είναι μια τουριστική χώρα που θέλω να την επισκέπτομαι τακτικότερα. Η μετανάστευση πάντα είναι δύσκολη, βασικά για εμένα ήταν μια καλή εμπειρία ζωής, διότι αν συγκρίνω το βιωτικό μου επίπεδο στην Ελλάδα με την Γερμανία, προτιμώ χίλιες φορές Γερμανία παρά Ελλάδα, ανασφάλιστος, γκρίνια, χωρίς δουλειά και πληρωμή στην χάση και την φέξη ή να ψάχνω για προγράμματα εργασίας voucher. Ενώ είσαι παραγωγικό άτομο, να έρχεται το ελληνικό κράτος και να σου σβήνει με μιας τα όνειρα. Εξάλλου κατάγομαι από επαρχία και δεν υπάρχει απολύτως τίποτα πίσω, παρά μόνο έρημη γη. Με τους εργάτες έχω ταιριάξει, δεν έχω πρόβλημα, απλώς οι αποστάσεις είναι αυτές που με κάνουν μην έχω τακτικά επαφή και στο κάτω κάτω της γραφής οι άνθρωποι έχουν οικογένειες. Οι ευκατάστατοι Έλληνες της Γερμανίας είναι χειρότεροι, πολλοί από αυτούς έχουν επιλέξει να μην έχουν ούτε καν επαφές με άλλους Έλληνες για λόγους νοοτροπίας.

Η επιλογή μιας πόλης δεν γίνεται από την μια στιγμή στην άλλη. 'Ηρθα με 500€ στην τσέπη μου και μια μικρή χειραποσκευή, χωρίς γνωριμίες και συγγενείς και αυτή την στιγμή, δόξα τω θεό τα βγάζω μια χαρά πέρα, δεν μου λείπει απολύτως τίποτα. Στην αρχή όπως όλοι πέρασα δύσκολα, αλλά δεν ήρθα απροετοίμαστος, ήδη είχα παρακολουθήσει μαθήματα επιπέδου Β1 και Β2.
Εμένα πάντως η Γερμανία μου ταιριάζει περισσότερο απ ότι η Ελλάδα, από θέμα επιστήμης, τεχνολογίας (διότι με αυτά ασχολούμαι), αθλητισμού, mentality κλπ. Απλά στο μόνο που δεν ταιριάζω με τους Γερμανούς είναι η νοοτροπία της μπύρας. Την έρευνά μου την έχω κάνει ήδη, είπα θέλω να ζήσω στην Νότια Γερμανία, όχι στην Βόρεια. Υπάρχει τεράστια πολιτισμική διαφορά μεταξύ, βορρά και νότου.

ΥΓ Το Αάχεν είναι πολή μικρή πόλη, δεν έχει εντελώς καν δραστηριότητες, αναμενόμενο είναι να βαρεθεί ο γνωστός σου.

Φίλε Apisteftos χαίρομαι που όλα έχουν πάει κατ' ευχήν για εσένα μετά τόσα χρόνια στην Γερμανία όπως λες κι την εξέλιξη που έχεις κάνει.
Θα σου αναφέρω ότι είμαι 4,5 χρόνια στην Ιρλανδία και έχω καταλάβει ότι δεν είναι για πάντα! Φυσικά κάνοντας σύγκριση ανάμεσα σε Ελλάδα και Ιρλανδία
υπάρχουν διαφορές αλλά κάθε χώρα έχει κι τα στραβά κι ανάποδα. Η Ελλάδα έχει σοβαρά προβλήματα ανεργίας, ανοργανωσιάς, δυσπραγίας, εκμετάλλευσης από τους μάγκες Έλληνες εργοδότες και θα συμφωνήσω ότι είναι για τουρισμό ότι καλύτερο. Από την άλλη η Ιρλανδία έχει μεγαλύτερες προοπτικές επαγγελματικές, οργάνωση, αστυνόμευση, λειτουργικότητα αλλά υπάρχουν και προβλήματα με σχέσεις, μοναξιά, μονοτονία λόγω μουντάδας και βροχερού καιρού και φυσικά ακριβό κόστος ζωής και απαίσια σπίτια ενοίκιο σε τιμή εκμετάλλευσης. Όπως έχω ξαναγράψει λόγω νοοτροπίας, άλλα είναι τα ενδιαφέροντα κάθε πολιτισμού και δεν μπορεί να ταιριάξουμε. Δυστυχώς όμως λόγω κορωνοϊού, η κατάσταση έχει αλλάξει και η ανεργία θα καλπάσει εδώ και δεν θα υπάρχει ζήτηση για κάποια επαγγέλματα. Μπορεί η εργασία να γίνεται πλέον από το σπίτι, αλλά αυτό δεν μπορεί να εφαρμοστεί για λιανεμπόριο, μεταφορές, εξυπηρέτηση πελατών, επαγγέλματα υγείας, καλλιτεχνικές εκδηλώσεις όπου επιβάλλεται η προσωπική επαφή.

Θεωρώ ότι ξεκίνησες συζήτηση για την μοναξιά στην Γερμανία και το γεγονός ότι δεν έχεις παρέες ή κάποια σχέση εκεί. Το γεγονός ότι η διασκέδαση είναι να πίνουν μπύρες οι Γερμανοί κι εσύ όχι είναι μέρος της κουλτούρας. Εάν αυτό σε ενοχλεί, τότε βρες κάτι άλλο διότι ΔΕΝ θέλεις να γίνεις ΈΝΑ σαν κι αυτούς! Νομίζω ότι ήθελες να εκφράσεις μια γενική τοποθέτηση για την "διασκέδαση" στην Γερμανία αλλά κι το παράπονο σου ότι δεν μπορείς να βρεις σχέση ή κάποια επαφή. Αυτό θα έχει αρνητική ψυχολογική επίδραση στον χαρακτήρα σου διότι θα βλέπεις ότι αν κι είσαι ευχαριστημένος επαγγελματικά, εν τούτοις θα παραμείνεις μπακουράκος

Είναι σημαντικό που κατάφερες να γνωρίζεις κι τα γερμανικά διότι χωρίς την γλώσσα θα είχες καταντήσει να εργάζεσαι σαν δούλος στα ελληνικά εστιατόρια του κάθε Έλληνα εργοδότη που εκμεταλλεύεται την ανάγκη των μεταναστών για εργασία. Υπάρχει σε άλλη ενότητα συζήτηση για τα ελληνικά εστιατόρια και τραγικές ιστορίες εκμετάλλευσης από Έλληνα σε Έλληνες! Άρα υπάρχει κι αυτή η πλευρά της μετανάστευσης αλλά εσύ είσαι στην καλύτερη πλευρά.

Όταν είπα ότι δεν "δένεις" με έναν τόπο εννοώ ότι η μετανάστευση δεν είναι όπως παλιά όπου οι Έλληνες πήγαιναν και δεν γυρνούσαν πίσω. Πλέον τα σύνορα δεν υπάρχουν και οι αποστάσεις έχουν εκμηδενιστεί, οπότε ο καθένας μπορεί να βρίσκεται αλλού για εργασία ή όπως θα έχεις διαβάσει να εργάζεται από την Ελλάδα μέσω υπολογιστή για την δικιά του online επιχείρηση ή να αναπτύξει λογισμικό/υπηρεσίες χωρίς να πρέπει να βρίσκεται στο εξωτερικό. Πρόσφατα είχαν πει ότι θα δώσουν φορολογικές παροχές σε Έλληνες μετανάστες να επαναπατριστούν στην Ελλάδα να εργάζονται εδώ εφόσον η εργασία είναι μέσω υπολογιστή για project. Εάν εσύ θεωρείς ότι θα παραμείνεις εκεί όλη την ζωή σου, τότε αυτό είναι προσωπικό θέμα.

Γενικά ο καθένας επιλέγει την ζωή του και όλοι δίνουν άλλο νόημα στην ζωή τους. Ότι ισχύει για εσένα, δεν ισχύει για εμένα και ούτω καθεξής. Επίσης στο εξωτερικό υπάρχει σεβασμός του πολίτη προς τον άλλον και ότι η ελευθερία του ενός σταματά εκεί που ξεκινά η ελευθερία του άλλου. Δεν θα ενδιαφερθεί κανένας όμως εάν εσύ πάθεις κάτι όπως κι εσύ δεν θα ενδιαφερθείς για τους άλλους. Δηλαδή εάν έχεις την ανάγκη κάποιου όταν έχεις προσωπικό ατύχημα ή σε μια πολύ δύσκολη στιγμή,
δεν ξέρω ποιόν θα καλέσεις! _