Announcement

Collapse
No announcement yet.

Ο αποχαιρετισμός του μετανάστη

Collapse
X
 
  • Filter
  • Time
  • Show
Clear All
new posts

    #46
    Γιατί έφυγα από την Ελλάδα



    Κάνοντας την πρωινή μου βόλτα με το ποδήλατο πρόσφατα, πρόσεξα έναν κατσούφη γέρο να βγαίνει από το σπίτι του, να βάζει το χέρι στην τσέπη, να βγάζει ένα άδειο πακέτο από τσιγάρα και να το πετάει στο δρόμο.

    Οι παραπανίσιες ενδορφίνες που κατέκλυζαν το κορμί μου εκείνη την ώρα, με βοήθησαν να αντικαταστήσω τον αρχικό μου θυμό με βαθιά σκέψη.
    Η κίνηση εκείνου του κατσούφη γέρου, μου φάνηκε τόσο ενοχλητικά οικεία.
    Μου θύμισε την απογοήτευση που ένιωθα ως ονειροπόλος έφηβος, καθώς μεγάλωνα σε μια απολύτως εγωιστική, ανώριμη, ανισόρροπη και βαθιά αντιδημοκρατική κοινωνία.
    Μου θύμισε το λόγο που αποφάσισα να φύγω από την Ελλάδα και να μετακομίσω στον Καναδά, πριν από 30 χρόνια.

    Τότε που ήμουν ακόμα παιδί, ο τόπος που γεννήθηκα δεν ήταν η χώρα της χρεοκοπίας και των μαζικών απολύσεων, ήταν όμως μια πολύ παράξενη κοινωνία απίστευτου ατομισμού.
    Οι σύγχρονοι Έλληνες φημίζονται για το πάθος, την περηφάνια, την ευρηματικότητα και την επιχειρηματικότητά τους.
    Όμως, είναι διαβόητοι για την έντονη αυταρέσκειά τους και τη μόνιμη ανικανότητα να αποδεχτούν το λάθος τους.

    Στη χώρα που μεγάλωσα, συχνά σε χλεύαζαν αν ήσουν ευγενικός με τους άλλους, αν εφάρμοζες τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας και αν πλήρωνες τους φόρους σου.
    Δεν υπήρχε περίπτωση να επιτύχεις, αν δε γνώριζες πώς να κάνεις απατεωνιές και πώς να κοιτάξεις το συμφέρον σου πρωτίστως.
    Δεν υπήρχε η έννοια του κοινού καλού -για την ακρίβεια, το επιχείρημα «Αν κάνουν όλοι έτσι, τι θα γίνει στο τέλος;» δεν σήμαινε τίποτα απολύτως για τους συμπατριώτες μου.

    Τρεις δεκαετίες αργότερα, σήμερα, εκείνη η κοινωνία βρίσκεται σε πλήρη κρίση που δεν επιδρά μόνο σε αυτήν, αλλά, με έμμεσο τρόπο και σε όλους τους υπόλοιπους.

    Η νοοτροπία τους του «Πρώτα εμείς», η επιφανειακή και διαστρεβλωμένη ερμηνεία τους για τη δημοκρατία, η αδιαπέραστη αλαζονεία και η έντονη επιθυμία τους να κατηγορήσουν οποιονδήποτε άλλο, εκτός από τον εαυτό τους, όλα τούτα τα βρήκαν μπροστά τους και τώρα δυσκολεύονται υπερβολικά να κατανοήσουν γιατί και πώς τους συνέβη όλο αυτό.

    Πολλοί Έλληνες εξακολουθούν να ζητάνε από την Κυβέρνηση να απαγκιστρωθεί από τα επώδυνα μέτρα της λιτότητας, παρόλο που γνωρίζουν, ότι κάτι τέτοιο θα οδηγούσε το έθνος τους, άμεσα, σε άτακτη χρεοκοπία.
    Η οδύνη και η ταπείνωση των τελευταίων ετών, δε φαίνεται να έχουν επιδράσει πολύ στην εθνική ψυχολογία.
    Εξακολουθούν να σκέπτονται και να συμπεριφέρονται σαν να αξίζουν περισσότερα, σαν η ύπαρξή τουςνα μην εξαρτάται από κανέναν και από τίποτα άλλο γύρω τους…

    Ακόμα και στις καλύτερες μέρες τους, όταν όλα πήγαιναν καλά και είχαν γίνει ως έθνος εξπέρ στο να ξοδεύουν παραπάνω από όσα είχαν, οι Έλληνες πολίτες δεν ήταν απαραίτητα πιο ευτυχισμένοι από όλους εμάς.
    Με το να ψάχνεις να βρεις πώς θα πετάξεις το πακέτο σου στο δρόμο, όπου εμείς οι υπόλοιποι θα χρειαστεί να το μαζέψουμε, δεν σου κάνει τη ζωή ευκολότερη.
    Ακριβώς επειδή σε έναν τέτοιο κόσμο, πιθανότατα θα πρέπει να ανησυχείς κι εσύ με τη σειρά σου,πότε ο δικός σου γείτονας θα πετάξει τα σκουπίδια του στο δικό σου κήπο.

    Το να πρέπει να βρίσκεσαι ένα βήμα μπροστά από το σύστημα και μια απατεωνιά μπροστά από το διπλανό σου, ίσως είναι διεγερτικό, αλλά δεν σου προσφέρει και μεγάλη ανταμοιβή.
    Εκείνος ο κατσούφης γέρος, δεν φαινόταν καθόλου ευτυχισμένος, παρόλο που «τα έβαζε» με το σύστημα.

    Και το πιο ειρωνικό είναι, ότι εκείνος ο κατσούφης γέρος έβγαινε από ένα σπίτι στην ελληνική γειτονιά του Τορόντο.

    Του Ανδρέα Σουβαλιώτη, δημοσιευμένο στο Huffington Post.
    Απόδοση στα ελληνικά: Άντζελα Κροκίδη.


    Comment

    Working...
    X