Καλησπέρα στα παρτιωτάκια,
η απόφαση ήταν παρμένη από καιρό δεν λέω, τους λόγους τους ξέρουμε όλοι. Ευτυχώς υπήρχαν μερικά χρηματάκια στην άρκη! το ποσό μοιράστηκε στην μέση: ''αύτα για σούπερ εντατικό μάθημα γερμανικών'' και ''αυτά για τα πρώτα έξοδα στην Γερμανία''. Δεν ήταν εύκολο, όπως τίποτε άλλωστε, διάβασμα πολλές ώρες, οικονομίες αιματήρες και ασκήσεις διαχείρησης άχγους. Ο καιρός πέρασε γρήγορα ή μήπως καλύτερα τα χρήματα (των μαθημάτων) τελείωσαν γρήγορα... οι τελευταίες μέρες ήταν και οι πιό βασανιστικές, ξαφνικά τα λέπτα δεν περνούσαν και συχνά έπιανα τον εαυτό μου να λέει ''ότι είναι να γίνει ας γίνει γρήγορα'' ή άλλλες φορές: ''που πάς?''.
Σε πολλούς θα ακούγεται αστείο όμως δεν μπορώ να δεχθώ οτι δεν υπάρχει έστω και ένας υποψήφιος ''εμιγκρές'' (δεν μου αρέσει το μετανάστης) που να μην σκέφτηκε το ''που πάω?''. Ξέρω για μένα ίσως να ήταν πιο έυκολα τα πράγματα, όχι γιατί θα έιχα κάποιον να με περιμένει πάνω, να με καθοδηγήσει, να μου μεταφράσει, αλλά γιατί δεν έχω οικογένεια να αφήσω πίσω, γυναίκα ή παιδιά. Είμαι ελεύθερος, ''εγώ και το σαρκίον μου'', οπότε «Ανδρών Επιφανών πάσα γη Τάφος» έλεγε ο Θουκυδίδης και συχνά και εγώ στον εαυτό μου.
Ήρθε η ώρα λοιπόν ένα αεροπορικό εισητήριο μια βαλίτσα με λίγα ρούχα και πολλές ελπίδες, ήταν οι σύντοφοι μου. Αν έλεγα ότι δεν φοβήθηκα μόλις πάτησα το πόδι μου εδώ θα ήμουν μεγάλος ψέυτης. Γύρω ένα άγνωστο τοπίο, άγνωστοι άνθρωποι, άγνωστη ακόμα και η γλώσσα (γερμανική προφορά βλέπεις) γενικά μια άγνωστη χώρα! Άγνωστη ναι, αλλά επιτρέψτε μου, αφιλόξενη όχι. Μια κοινωνία έντονα πολυπολιτισμική ''λευκοί'' ''μάυροι'' ''κίτρινοι'', γραβάτες, ξεσκισμένα τζίν και ακριβά παλτά, φερεντζέδες, γούνες, και αθλητικές φόρμες. Αφίερωσα την πρώτη μου μέρα καθαρά για αναγνωριστικές βόλτες... wust und dunkel Bier! όχι οτι πρόλαβα να δώ και κάτι άλλα λέμε τώρα. Κόσμος που κυκλοφορεί για να χαρεί τον ,ακόμα, πολύ καλό καιρό τις Χριστουγεννιάτικες αγορές και τις προσφορές στα κατάφωτα εμπορικά. Ναι εδώ το κλίμα είναι όντως Χριστουγεννιάτικο παρόλου που οι μουσουλμάνοι έιναι ο 1 στους 2. Θυμάμαι την Θεσσαλονίκη που έιδα το τελευταίο μου απόγευμα στην Ελλάδα. Χριστούγεννα? ποιά Χριστουγεννα? Αγορά? ποιά αγορά?
η απόφαση ήταν παρμένη από καιρό δεν λέω, τους λόγους τους ξέρουμε όλοι. Ευτυχώς υπήρχαν μερικά χρηματάκια στην άρκη! το ποσό μοιράστηκε στην μέση: ''αύτα για σούπερ εντατικό μάθημα γερμανικών'' και ''αυτά για τα πρώτα έξοδα στην Γερμανία''. Δεν ήταν εύκολο, όπως τίποτε άλλωστε, διάβασμα πολλές ώρες, οικονομίες αιματήρες και ασκήσεις διαχείρησης άχγους. Ο καιρός πέρασε γρήγορα ή μήπως καλύτερα τα χρήματα (των μαθημάτων) τελείωσαν γρήγορα... οι τελευταίες μέρες ήταν και οι πιό βασανιστικές, ξαφνικά τα λέπτα δεν περνούσαν και συχνά έπιανα τον εαυτό μου να λέει ''ότι είναι να γίνει ας γίνει γρήγορα'' ή άλλλες φορές: ''που πάς?''.
Σε πολλούς θα ακούγεται αστείο όμως δεν μπορώ να δεχθώ οτι δεν υπάρχει έστω και ένας υποψήφιος ''εμιγκρές'' (δεν μου αρέσει το μετανάστης) που να μην σκέφτηκε το ''που πάω?''. Ξέρω για μένα ίσως να ήταν πιο έυκολα τα πράγματα, όχι γιατί θα έιχα κάποιον να με περιμένει πάνω, να με καθοδηγήσει, να μου μεταφράσει, αλλά γιατί δεν έχω οικογένεια να αφήσω πίσω, γυναίκα ή παιδιά. Είμαι ελεύθερος, ''εγώ και το σαρκίον μου'', οπότε «Ανδρών Επιφανών πάσα γη Τάφος» έλεγε ο Θουκυδίδης και συχνά και εγώ στον εαυτό μου.
Ήρθε η ώρα λοιπόν ένα αεροπορικό εισητήριο μια βαλίτσα με λίγα ρούχα και πολλές ελπίδες, ήταν οι σύντοφοι μου. Αν έλεγα ότι δεν φοβήθηκα μόλις πάτησα το πόδι μου εδώ θα ήμουν μεγάλος ψέυτης. Γύρω ένα άγνωστο τοπίο, άγνωστοι άνθρωποι, άγνωστη ακόμα και η γλώσσα (γερμανική προφορά βλέπεις) γενικά μια άγνωστη χώρα! Άγνωστη ναι, αλλά επιτρέψτε μου, αφιλόξενη όχι. Μια κοινωνία έντονα πολυπολιτισμική ''λευκοί'' ''μάυροι'' ''κίτρινοι'', γραβάτες, ξεσκισμένα τζίν και ακριβά παλτά, φερεντζέδες, γούνες, και αθλητικές φόρμες. Αφίερωσα την πρώτη μου μέρα καθαρά για αναγνωριστικές βόλτες... wust und dunkel Bier! όχι οτι πρόλαβα να δώ και κάτι άλλα λέμε τώρα. Κόσμος που κυκλοφορεί για να χαρεί τον ,ακόμα, πολύ καλό καιρό τις Χριστουγεννιάτικες αγορές και τις προσφορές στα κατάφωτα εμπορικά. Ναι εδώ το κλίμα είναι όντως Χριστουγεννιάτικο παρόλου που οι μουσουλμάνοι έιναι ο 1 στους 2. Θυμάμαι την Θεσσαλονίκη που έιδα το τελευταίο μου απόγευμα στην Ελλάδα. Χριστούγεννα? ποιά Χριστουγεννα? Αγορά? ποιά αγορά?
Comment