Ενα μεγάλο βήμα για εμάς..με πολλά ερωτηματικά και δυσκολίες.

[fanitza]

Καλησπέρα.
Θα ήθελα πολύ τη βοήθειά σας και την εμπειρία σας όσοι έχετε. Είμαι παντρεμένη με Ελληνα που όμως έχει την Αυστραλιανή υπηκοότητα και φυσικά την έχουν αποκτήσει και τα παιδιά μας . Πρόσφατα μάθαμε πως πήρα απόσπαση στην Αυστραλία (εκπαιδευτικός) και μπορώ να πω πως ήταν όνειρο ζωής. Μέχρι που κατέληξε να είναι εφιάλτης καθώς η μητέρα μου και η οικογένεια του αδερφού μου δε θέλουν ουτε να ακουσουν για κάτι τέτοιο. Ψυχολογικός πολεμος...Εχω φτάσει στο σημείο να πιστεύω πως δε θα τα καταφέρουμε, πως τα παιδιά μου θα δυσκολοευτουν παρα πολύ να προσαρμοστούν στο σχολείο(3,5 και 5,5) ,πως θα είμαστε εντελώς μόνοι χωρίς κανέναν να μας νοιαστεί...ότι εν τέλει είναι πολύ χαζή ιδέα να φύγουμε και πως θα καταστραφούμε και θα θέλουμε να γυρίσουμε πίσω. Θέλω η αποφασή μου να είναι αποτέλεσμα ώριμης σκέψης και προσωπικής επιλογής περισσότερο παρά ψυχολογικής πίεσης. Πείτε μου ...πως γίνεται η εγκατάσταση και προσαρμογή σε μια εντελώς καινουρια χώρα και να ξεκινάς με την οικογένειά σου απο το μηδέν...ξεριζωμός ή οι βάσεις για ένα καλύτερο μέλλον;

[vaso31]

Χιλια συγγνωμη για την παρεμβαση,αλλα θα ηθελα μονο να πω ποσο ασχημο και εγωιστικο φαινεται αυτο που σας κανουν.Η μεταναστευση φυσικα και δεν ειναι ευκολη υποθεση,εχει μεγαλες δυσκολιες και κανενας δεν παιρνει την αποφαση για πλακα.Αντι να σας στηριξουν λοιπον σας επιβαρυνουν κιολας με τη συμπεριφορα τους?
Εγω προσωπικα πιστευω πως τις αποφασεις αυτες δεν τις παιρνεις με γνωμονα τι πιστευει η μαμα,ο μπαμπας,ο παππους και παει λεγοντας.Ουτε επηρεαζεσαι και αλλαζεις γνωμη απο την γνωμη του καθενος γιατι τοτε εισαι φτερο στον ανεμο.Την αποφαση την παιρνεις με γνωμονα του τι θες εσυ και ο συζυγος σου,τι ειναι καλυτερο για το μελλον τον παιδιων σας και για το δικο σας.
Αρνητικα για την μεταναστευση θα σου πουνε χιλιαδες,μεχρι λιστα μπορουν να κανουν.Και υπαρχουν αρνητικα,φυσικο ειναι.Το θεμα ειναι τι εισαι προθυμη να θυσιασεις για να κερδισεις κατι αλλο ισως πιο σημαντικο.
Αληθεια αν ηταν ονειρο ζωης γιατι αρκουσε η επιρροη δυο ανθρωπων για να σε κανουν να το εγκαταλειψεις?
Αυτη ειναι η δικη μου αποψη.Τα παιδια που ειναι ηδη Αυστραλια φυσικα θα εχουν κατι παραπανω να πουνε.Καλη επιτυχια σε οτι και αν αποφασισεις.

[jimathens]

Καλησπέρα.

Καλημέρα fanitza κ καλώς ήρθες στην παρέα μας.

Θα ήθελα πολύ τη βοήθειά σας και την εμπειρία σας όσοι έχετε.

Ευχαρίστως να σου την δώσουμε ο καθένας μας με τον δικό του τρόπο σκέψης κ αντίληψης για το πως βλέπει ή ζει γενικά την μετανάστευση κ ειδικά στην Αυστραλία.
(Εγώ θα σου απαντήσω απλά κ στην κάθε μία σου απορία ξεχωριστά γιατί είναι καλύτερα)

Είμαι παντρεμένη με Ελληνα που όμως έχει την Αυστραλιανή υπηκοότητα και φυσικά την έχουν αποκτήσει και τα παιδιά μας .

Αυτό είναι πάρα πολύ καλό ειδικά για την αρχή κ το λέω αυτό γιατί θα παίρνετε ότι επιδόματα σας αναλογούν του συζύγου συν των παιδιών μέχρι να ξεκινήσει ο ένας από τους δύο να δουλεύει γιατί μετά θα σταματήσουν (εκτός των παιδιών που δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο).

Πρόσφατα μάθαμε πως πήρα απόσπαση στην Αυστραλία (εκπαιδευτικός) και μπορώ να πω πως ήταν όνειρο ζωής.

Αυτό είναι σαν να έπιασες το Joker...!!! Να'ξερες πόσοι θα ήθελαν να είναι στην θέση σου...!!!

Μέχρι που κατέληξε να είναι εφιάλτης καθώς η μητέρα μου και η οικογένεια του αδερφού μου δε θέλουν ουτε να ακουσουν για κάτι τέτοιο.

Αυτό είναι φυσικό κ το έχουν περάσει σχεδόν όλοι οι μετανάστες ειδικά όσοι πάνε σε πολύ μακρινές χώρες.
Έτσι γίνεται πάντα στην αρχή αλλά μετά καταλαβαίνουν ότι αυτό είναι το σωστό εκτός κ δεν σας έχει πειράξει η κρίση όποτε μένετε στην Ελλάδα.
("Ο" Εφιάλτης θα είναι αύριο που τα παιδιά σας δεν θα μπορούνε: να βρουν δουλειά, να κάνουν οικογένεια, να ζήσουν σαν άνθρωποι κ τόσα πολλά ακόμα... τα οποία γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά για να μην τα ξαναλέω)
Κ κάτι ακόμη... βλέπω σε μερικά χρόνια από τώρα ο αδερφός σου κ η οικογένειά του να σας λέει με ποιο τρόπο να έρθουν κ αυτοί εκτός κ είναι από αυτούς που φοβούνται την ριζική αλλαγή στην ζωή τους.

Ψυχολογικός πολεμος...Εχω φτάσει στο σημείο να πιστεύω πως δε θα τα καταφέρουμε,

Δεν υπάρχει περίπτωση να μην τα καταφέρετε γιατί έχετε όλες τις προϋποθέσεις που χρειάζεται μία οικογένεια για να μεταναστεύσει κ αν έχετε κ όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα "Όλα θα πάνε καλά"...!!!
(Προσωπική μου γνώμη: αν έχετε πάνω από 15.000 $ μαζί σας πιστεύω ότι είναι οκ φυσικά μετράει σε ποια πόλη θα πάτε κ τι ζωή θα κάνετε "με την καλή έννοια το λέω πάντα")

πως τα παιδιά μου θα δυσκολοευτουν παρα πολύ να προσαρμοστούν στο σχολείο(3,5 και 5,5) ,

Μην ανησυχείς για αυτό γιατί τα παιδιά ειδικά σε αυτή την ηλικία προσαρμόζονται πάρα πολύ εύκολα...!!!

πως θα είμαστε εντελώς μόνοι χωρίς κανέναν να μας νοιαστεί...

Αυτό είναι σχετικό... γιατί μπορεί να συμβαίνει όπως κ συμβαίνει σε όλες τις πόλεις κ χωριά της Ελλάδας.
Αν τύχει κ πάτε στην Μελβούρνη που εκεί πιστεύω ότι θα σας πουν να πάτε, η παραπάνω ανησυχία σου δεν υφίσταται...!!!
(θα νομίζετε ότι είσαστε στην Ελλάδα)

ότι εν τέλει είναι πολύ χαζή ιδέα να φύγουμε

"Κάθε άλλο στην περίπτωσή σας"...!!! (γιατί έχετε όλα τα προσόντα...!!!).
Με λίγα λόγια σας λέω να έρθετε κ θα πάνε όλα καλά...!!!

και πως θα καταστραφούμε

Στην Ελλάδα Μπορεί...!!! Στην Αυστραλία Όχι...!!! (Με τα σημερινά δεδομένα πάντα)

και θα θέλουμε να γυρίσουμε πίσω

Μόλις έρθετε κ μπείτε στην ζωή της Αυστραλίας δεν θα θέλετε να φύγετε παρά μόνο για διακοπές στην Ελλάδα...!!!
(Εκτός κ ανήκετε στην κατηγορία Νο 7 εδώ: http://www.patriotaki.net/%CE%B1%CE%...html#post70623)

Θέλω η αποφασή μου να είναι αποτέλεσμα ώριμης σκέψης και προσωπικής επιλογής περισσότερο παρά ψυχολογικής πίεσης.

Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να σας πει τι θα κάνετε σαν οικογένεια...!!! Ακόμη κ εγώ - εμείς...!!!
(Το ίδιο ισχύει κ για το αν θα μείνετε στην Ελλάδα)

Πείτε μου ...πως γίνεται η εγκατάσταση και προσαρμογή σε μια εντελώς καινουρια χώρα και να ξεκινάς με την οικογένειά σου απο το μηδέν...

Για αυτό πρέπει να αφιερώσεις χρόνο κ να διαβάσεις μέσα στο φόρουμ που υπάρχουν πάρα πολλές πληροφορίες αλλά κ στις ανταποκρίσεις από όσους είναι στην Αυστραλία κ την δικιά μου εδώ: http://www.patriotaki.net/%CE%B1%CE%...309/#post60102
κ εδώ: http://www.patriotaki.net/%CE%B1%CE%...309/#post60103

ξεριζωμός ή οι βάσεις για ένα καλύτερο μέλλον

Δυστυχώς είναι ξεριζωμός με βάσεις για ένα πολύ καλύτερο μέλλον εσάς κ των παιδιών σας...!!!




υ.γ. Όλα μα όλα τα παραπάνω διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο το πως τα βλέπει κ φυσικά το πως τα αντιμετωπίζει...!!!




Εύχομαι να έχετε πάντα υγεία κ να πραγματοποιηθούν όλα τα όνειρά σας σε ότι κ αν αποφασίσετε...!!!

[australian]

......Εγω προσωπικα πιστευω πως τις αποφασεις αυτες δεν τις παιρνεις με γνωμονα τι πιστευει η μαμα,ο μπαμπας,ο παππους και παει λεγοντας.Ουτε επηρεαζεσαι και αλλαζεις γνωμη απο την γνωμη του καθενος γιατι τοτε εισαι φτερο στον ανεμο.Την αποφαση την παιρνεις με γνωμονα του τι θες εσυ και ο συζυγος σου,τι ειναι καλυτερο για το μελλον τον παιδιων σας και για το δικο σας.....

Exactly!

[fanitza]

Συμφωνω μαζί σας και η αληθεια το ξεκαθάρισα πως η αποφαση είναι μονο δική μας και ηδη είναι δυσκολο για μας . έχουν μια περιεργη στάση..σαν να τους προκαλουμε ενα σωρό προβλήματα με αυτη την αποφαση. Εντάξει...μονο τη μητέρα μου καταλαβαίνω η οποία έμεινε χήρα πέρσι και πάλεψε μαζί με τον μπαμπά μου τον καρκίνο..νιώθει ότι χάνει κι άλλο κομμάτι της.
Απο την άλλη κι εγώ νιώθω τον ξεριζωμο, χάνω τα πάντα και θα πάμε κάπου όπου δε θα έχουμε κανέναν. Ουτε θείο , ούτε ξάδερφο...ουτε καν γείτονα!!Σκέφτομαι τα παιδιά μου κ πως θα νιώσουν ακριβως το ίδιο. Ο άντρας μου πάλι που έφυγε απο εκεί όταν ήταν 11 (εμενε στο Darwin)πιστεύει πως θα έχουμε καλύτερο μέλλον.
Εν τω μεταξύ σκεφτόμαστε πως θα φύγουμε και οι 4 μαζί ταυτόχρονα και δε θα μας υποδεχτεί κανείς εκεί.Που θα πάμε πρώτα; που θα μείνουμε μέχρι να γίνουν όλα αυτά τα απαραίτητα με τα χαρτιά;Σπίτι μέσω ίντερνετ γίνεται να βρεις;

[fgard]

fanitza :Μετά από δύο μήνες που είμαστε στο Περθ, ψάχνοντας για δουλειά ακόμα το συμπέρασμα στο οποίο έχω καταλήξει είναι ένα:Η μετανάστευση στα μάτια όσων θεωρούν ένα τέτοιο βήμα αδιανόητο είναι "συμβιβασμός" , "ήττα", "έσχατη λύση", "φυγή", "προδοσία", "εγωιστικό", "τιμωρία". Στα μάτια όσων βρέθηκαν εδώ (ασφαλώς με προϋποθέσεις όπως εσείς και όχι με άλματα στο κενό) η μετανάστευση στην Αυστραλία είναι "η φυγή προς τα εμπρός". Είναι η επιλογή καλύτερης ζωής. Λυπάμαι για ένα μόνο πράγμα όσον με αφορά: Αν είχα γνωρίσει την ζωή εδώ νωρίτερα, δεν θα περίμενα την κρίση για να πάρω αυτή την απόφαση. Ακόμα και στις καλύτερες(???) εποχές για την Ελλάδα, η μετανάστευση στην Αυστραλία θα αποτελούσε ΒΗΜΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ ΠΡΟΟΔΟΥ. Μόνο αν κάποιος βρεθεί και ζήσει έστω για λίγο εδώ, μπορεί να καταλάβει τι εννοώ.
Ο μεγάλος εχθρός μιας τέτοιας απόφασης είναι οι συναισθηματικοί δεσμοί με το οικογενειακό και το φιλικό-κοινωνικό περιβάλλον καθώς επίσης και η ανασφάλεια που νοιώθει κανείς μπροστά στον φόβο του άγνωστου. Το ερώτημα που μπαίνει είναι αν αυτοί οι παράγοντες έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα σε σχέση με την ευθύνη ενός γονιού απέναντι στα παιδιά του.
Θεωρώ αυτονόητο να υπογραμμίσω ότι εκφράζω απόλυτα προσωπικές σκέψεις και απόψεις. Καθότι με αφορά ΛΥΠΑΜΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ από την ημέρα που γεννήθηκα μέχρι την ημέρα που έφυγα. Και πίστεψέ με κάθε άλλο παρά δύσκολη ήταν η ζωή μου, αλλά δεν είχα γνωρίσει την ζωή στην Αυστραλία.

[australian]

......ΛΥΠΑΜΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ...

Όλοι κάπως έτσι αισθανόμαστε,χαραμίσαμε τα καλύτερά μας χρόνια,μας "ξεζούμισαν" κυριολεκτικά και μας έδειξαν την έξοδο...

[sakis_heraklion]

Ήρθαμε τέλος Αυγούστου με τη γυναίκα μου ( Αυστραλή υπήκοος), Μείναμε σε σπίτι με μικρή χρονική μίσθωση την οποία κάναμε από Ελλάδα, δεν φιλοξενηθήκαμε, ενοικιάσαμε μόνιμη κατοικία ( με τρέξιμο βέβαια) στις 75-80 μέρες ξεκίνησα δουλεία κι όλα αυτά ενώ είχαμε παρόμοια αντιμετώπιση με τη δική σου απο μέρος της οικογενειάς μας. Οι ίδιοι σήμερα μας λένε ότι κάναμε την καλύτερη επιλογή που φύγαμε και μπράβο που τα καταφέραμε. Σημείωσε ότι υπάρχει η κρατική μέριμνα σε βάθμό που δεν έχεις δεί κάν στον ύπνο σου. Σκέψου λοιπόν όλα αυτά σύ το ότι θα έχει εξασφαλισμένη δουλειά τουλάγχιστον ο ένας σας αμέσως. Το θέμα παιδιά ξέχασέ το. Εμείς με 8 τον μεγάλο και 5 τον μικρό δέν αντιμετωπίσαμε προβλήματα. Ειδικά ο μεγάλος που είναι σε πιό κρίσιμη ηλικία κι όμως όλα πάνε καλά στο σχολειό και η πρόοδος στα Αγγλικά τεράστια. Όταν ήρθαμε δεν μιλούσε καθόλου αλλά παρόλα αυτά φοίτησε κανονικά στο τελευταίο τέρμ της δεύτερης και όπου να 'ναι αποφοιτά από αυτήν. Ότι κι αν κάνεις κοπελιά καλή τύχη.

[sakis_heraklion]

ΠΕΣ ΤΑ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΕ, ΠΕΣ ΤΑ.

[sakis_heraklion]

fanitza :Μετά από δύο μήνες που είμαστε στο Περθ, ψάχνοντας για δουλειά ακόμα το συμπέρασμα στο οποίο έχω καταλήξει είναι ένα:Η μετανάστευση στα μάτια όσων θεωρούν ένα τέτοιο βήμα αδιανόητο είναι "συμβιβασμός" , "ήττα", "έσχατη λύση", "φυγή", "προδοσία", "εγωιστικό", "τιμωρία". Στα μάτια όσων βρέθηκαν εδώ (ασφαλώς με προϋποθέσεις όπως εσείς και όχι με άλματα στο κενό) η μετανάστευση στην Αυστραλία είναι "η φυγή προς τα εμπρός". Είναι η επιλογή καλύτερης ζωής. Λυπάμαι για ένα μόνο πράγμα όσον με αφορά: Αν είχα γνωρίσει την ζωή εδώ νωρίτερα, δεν θα περίμενα την κρίση για να πάρω αυτή την απόφαση. Ακόμα και στις καλύτερες(???) εποχές για την Ελλάδα, η μετανάστευση στην Αυστραλία θα αποτελούσε ΒΗΜΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ ΠΡΟΟΔΟΥ. Μόνο αν κάποιος βρεθεί και ζήσει έστω για λίγο εδώ, μπορεί να καταλάβει τι εννοώ.
Ο μεγάλος εχθρός μιας τέτοιας απόφασης είναι οι συναισθηματικοί δεσμοί με το οικογενειακό και το φιλικό-κοινωνικό περιβάλλον καθώς επίσης και η ανασφάλεια που νοιώθει κανείς μπροστά στον φόβο του άγνωστου. Το ερώτημα που μπαίνει είναι αν αυτοί οι παράγοντες έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα σε σχέση με την ευθύνη ενός γονιού απέναντι στα παιδιά του.
Θεωρώ αυτονόητο να υπογραμμίσω ότι εκφράζω απόλυτα προσωπικές σκέψεις και απόψεις. Καθότι με αφορά ΛΥΠΑΜΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ από την ημέρα που γεννήθηκα μέχρι την ημέρα που έφυγα. Και πίστεψέ με κάθε άλλο παρά δύσκολη ήταν η ζωή μου, αλλά δεν είχα γνωρίσει την ζωή στην Αυστραλία.

ΠΕΣ ΤΑ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΕ

[jimathens]

Όλοι κάπως έτσι αισθανόμαστε,χαραμίσαμε τα καλύτερά μας χρόνια,μας "ξεζούμισαν" κυριολεκτικά και μας έδειξαν την έξοδο...

Πες τα εσύ καλύτερα γιατί αν αρχίσω εγώ...
₩#@&/$#@~% ₩¥£% €~#@$@&% £¥€¤% ¥@
θα μου δείξουν την έξοδο από το patriotaki...

Ωχ ωχ είπα έξοδο κ θυμήθηκα το immigration...

[fanitza]

Ενας συναδελφος που το συζητάμε μου τονιζει πόσο σημαντικό είναι να γνωρίζω τις συνθήκες εργασίας που θα έχω εκεί γιατί είναι αρκετοί αυτοί που έπηζαν στη δουλειά και επέστρεψαν πίσω. Δηλαδή πόσες ώρες μπορεί να δουλεύει κάποιος; 12 ώρες; και τα παιδιά που τα έχετε εκείνη την ώρα; Υπάρχει το ενδεχόμενο να δουλεύουμε όλη μέρα εγώ και ο άντρας μου και να μην βρισκόμαστε σαν οικογένεια; Μήπως έχετε γνωστούς εκπαιδευτικούς ή που να έχουν σχέση με την εκπαίδευση ώστε να μπορούν να με κατατοπίσουν;
Εγώ είχα κατα νου πως θα δουλεύω πανω κάτω όσο εδώ και θα έχω το απογευμα με τα παιδιά μου...δεν έχω στόχο να κάνω λεφτά αλλά να ζω μια παρόμοια ζωή με εδώ και να χαίρομαι τα παιδιά μου. Δε θέλω να τους λείπω ενω θα είμαστε σε μια ξένη χώρα.
Περιττό να πω ότι ζω με στρες αυτές τις μέρες.Δεν κοιμάμαι σαν άνθρωπος ...δεν ξέρω ποια είναι η σωστή αποφαση και ποια η λάθος. Απο την άλλη το ενθουσιώδες ανθρωπάκι μέσα μου μου τονίζει πως αν δε δοκιμάσω δε θα μάθω ποτέ.

[jimathens]

Υπολόγισε ότι θα δουλεύεις 18 ώρες την ημέρα συν από 12 ωρίτσες τα Σαββατοκύριακα κ επιπλέον στα διαλείμματα θα σε μαστιγώνει ο Αυστραλός διευθυντής για να μην χαλαρώνεις...!!!

Φυσικά κ κάνω πλάκα γιατί αυτός που τα λέει αυτά μάλλον τα άκουσε από το σύστημα του χαλασμένου τηλεφώνου...!!!

Εκτός κ αυτοί που γυρίσανε πίσω θέλανε το σύστημα της Ελλάδας δηλαδή να σχολάνε στις 2 κ από τις 12 να είναι στο σπίτι τους ή σε κάθε σχολικό έτος να πηγαίνουν 1 μήνα στο σχολείο λόγω απεργιών, εορτών κ.α.


υ.γ. Μακάρι να δουλεύεις 12 ώρες την ημέρα γιατί σε 2 χρόνια θα αγοράσετε 4άρι σπίτι...!!!

[kikirikoy]

Ενας συναδελφος που το συζητάμε μου τονιζει πόσο σημαντικό είναι να γνωρίζω τις συνθήκες εργασίας που θα έχω εκεί γιατί είναι αρκετοί αυτοί που έπηζαν στη δουλειά και επέστρεψαν πίσω. Δηλαδή πόσες ώρες μπορεί να δουλεύει κάποιος; 12 ώρες; και τα παιδιά που τα έχετε εκείνη την ώρα; Υπάρχει το ενδεχόμενο να δουλεύουμε όλη μέρα εγώ και ο άντρας μου και να μην βρισκόμαστε σαν οικογένεια; Μήπως έχετε γνωστούς εκπαιδευτικούς ή που να έχουν σχέση με την εκπαίδευση ώστε να μπορούν να με κατατοπίσουν;
Εγώ είχα κατα νου πως θα δουλεύω πανω κάτω όσο εδώ και θα έχω το απογευμα με τα παιδιά μου...δεν έχω στόχο να κάνω λεφτά αλλά να ζω μια παρόμοια ζωή με εδώ και να χαίρομαι τα παιδιά μου. Δε θέλω να τους λείπω ενω θα είμαστε σε μια ξένη χώρα.


Περιττό να πω ότι ζω με στρες αυτές τις μέρες.Δεν κοιμάμαι σαν άνθρωπος ...δεν ξέρω ποια είναι η σωστή αποφαση και ποια η λάθος. Απο την άλλη το ενθουσιώδες ανθρωπάκι μέσα μου μου τονίζει πως αν δε δοκιμάσω δε θα μάθω ποτέ.

Δυστυχώς είναι ξεριζωμός με βάσεις για ένα πολύ καλύτερο μέλλον εσάς κ των παιδιών σας...!!!
θα συμφωνησω 100% με αυτο που εγραψε ο jim.......

δεν θα μάθεις ποτε εαν δεν δοκιμάσεις....
θα βρεις πράγματα που θα σε εκπλήξουν ευχάριστα αλλα και το αντίστροφο.
σίγουρα ειναι μια αρχη απο το μηδέν αλλά με προοπτική.

[karmen1314]

fanitza εγω καταλαβαινω μεχρι ποιο βαθμο μπορουν οι *καλοπροερετοι* συγγενεις να επηρεασουν καποιον γιατι κι εμενα οι γονεις του αντρα μου ηταν κατι παραπανω απο αποτρεπτικοι για κατι τετοιο.Οταν τους το ανακοινωσαμε οτι σκεφτομαστε να παμε αυστραλια το γεναρη του 2011 η πεθερα μου σηκωθηκε να φυγει απο το σπιτι και μου ειπε τι εχω μαζι της και θελω να το κανω αυτο και να κανω μια λιστα απο αυτα που με ενοχλουν σ αυτη....Καθολου εγωιστικη σταση...παρολαυτα επειδη και ο αντρας μου συγκυριακα πηγαινε πολυ καλα στη δουλεια του *πηρε και προαγωγη και αλλαξαμε τοπο διαμονης*ολο αυτο το πακετο μας εκανε να αργησουμε πολυ να κανουμε τις διαδικασιες που επρεπε για να φυγουμε.Αμα καθησω να γραψω το ποσο ταλαιπωρουμαστε τωρα με εξετασεις αγγλικων που επρεπε να ειχαν γινει νωριτερα και το ποσο πολλα χρηματα χασαμε εξαιτιας αυτων των καθυστερησεων θα βαρεθειτε να με διαβαζετε.Το μονο που λεω ειναι οτι κανενας συγγενης δε θα μου τα ξεπληρωσει ολα αυτα που περναω τωρα μα ουτε και θα ιδρωσει το αυτι του για το τι θα γινονταν τα παιδια μας κι εμεις στην περιπτωση που καθομασταν Ελλαδα.Να σου πω οτι με τους πεθερους μου ειχαμε πολυ καλη σχεση και λογω του οτι δε θα τους ακουσουμε και σ αυτο εχουν γινει τυπικες.Αμα δεν ειχαμε επηρεαστει τοτε, μετα τρια χρονια και βαλε θα ημασταν κατω και τακτοποιημενοι και με πολυ περισσοτερα χρηματα τουλαχiστον για την αρχη που ειναι απαραιτητα μεχρι να αποκατασταθει καποιος επαγγελματικα.Οσο καθυστερειτε ειναι εις βαρος σας και μονο να χασετε εχετε οσο επηρεαζεστε απο γνωμες ανθρωπων που καθολου δε σας βοηθουν σ αυτη τη δυσκολη αποφαση που απο αναγκη αναγκαζεστε να την παρετε και οχι απο επιλογη*ασχετα αμα οντως ειναι κατι θα το εκτιμησετε και χωρις να υπηρχε τελικα η αναγκη αυτη οπως τα πατριωτακια παραπανω.Γι αυτο λοιπον γνωμη μου ειναι να κοιταξετε μπροστα και να καταλαβετε πως οι ανθρωποι που πραγματικα μας αγαπουν ειναι αυτοι που στηριζουν τις επιλογες για τη ζωη μας και που δεν μας βλεπουν ως φαιουδο τους η ως παρεα για τα γεραματα τους.Και γνωριζω πολλους γονεις οι οποιοι στηριζουν τετοιου ειδους επιλογων των παιδιων τους και ηθικα(οσο και να τους ποναει αυτο)οσο και οικονομικα...

και παλι σου υπενθυμιζω πως ολα αυτα ειναι η δικη μου ιστορια και αποψη και πως οι αποφασεις ειναι παντα δικες σου!!!

καλη τυχη να εχετε εσυ και η οικογενεια σου και επιτυχια στα σχεδια σας!