Χαιρετίζουμε όλα τα μέλη και τους επισκέπτες του patriotaki.net
Η δική μας ιστορία ξεκίνησε πρίν λίγες μόλις μέρες.......
Είμαστε οι Βασίλης και Κατερίνα.... και αυτή τη στιγμή σας γράφουμε από τη Λάρισα.
Γνωστά τα προβλήματα στη χώρα μας ψαχνόμαστε εδώ και και 2 μήνες περίπου την μετανάστευση μας στη Γερμανία.
Έχοντας από ένα χρόνο πριν ψάξει οτιδήποτε έχει γραφεί μέσα εδώ για Καναδά και Αυστραλία και φτάνοντας στο συμπέρασμα πως θα είναι τελικά αδύνατο έως και και ακατόρθωτο να τα καταφέρουμε να βρούμε εκεί, αρχίσαμε να ξεσκονίζουμε τις ιστορίες ανθρώπων που κατέληξαν στην Γερμανία.
Έτσι λοιπόν από τον Αύγουστο του 2015 τα άρθρα "μετανάστευση στην Γερμανία" έγιναν η καθημερινή μας ανάγνωση και το patriotaki μπήκε στα αγαπημένα του υπολογιστή μας.
Στην Λάρισα διατηρούμε ένα γραφείο τελετών, και η κρίση χτύπησε και τον δικό μας κλάδο.
Οπότε το πρώτο μας μέλημα ήτανε να ψάξουμε για δουλειά σε διάφορα γραφεία τελετών της Γερμανίας που ζητούσαν άτομα, έτσι και έγινε μετά από κάποιες μέρες και έχοντας οδηγό όλους εσάς που βοηθάτε αρκετά εδώ μέσα συντάξαμε τα βιογραφικά μας στα Αγγλικά για το ξεκίνημα των αποστολών μέσω email.
Εγώ από Γερμανικά ούτε λέξη, η Κατερίνα είχε πάρει πτυχίο γερμανικών στο επίπεδο Β2 πριν όμως από 14 χρόνια οπότε και για τους 2 η γλώσσα ήταν ένα νέο ξεκίνημα ( η Κατερίνα για να προσπαθήσει να τα ξαναθυμηθεί και εγώ να το πάρω από την αρχή), διαβάζοντας μέσα στο φόρουμ πως είναι σχεδόν απίθανο να βρείς δουλειά αν δεν γνωρίζεις την γλώσσα, η επιτυχία για την εύρεση εργασίας στην Γερμανία μεταφραζόταν σε ένα "όνειρο χωρίς ελπίδα" .
Κάναμε τηλέφωνα σε γνωστούς και φίλους που ζουν εκεί και το όνειρο αυτό έμοιαζε ακόμη πιο μακρινό λαμβάνοντας από εκείνους μόνο αρνητικά μηνύματα τύπου "δεν θα έχετε καμιά τύχη" "είναι πολύ δύσκολο" "χωρίς την γλώσσα δεν υπάρχει περίπτωση να βρείτε δουλειά" "είναι χάλια εδώ" αλλά κανείς από αυτούς που το μας έλεγε αυτά δεν είχε και δεν έχει σκοπό να επιστρέψει εδώ.
Φυσικά δεν πτοηθήκαμε από όλους αυτούς και ξεκινήσαμε ένα πόλεμο βιογραφικών σημειωμάτων σε καθημερινή βάση.
Στέλναμε σε όλους αυτούς που είχανε αγγελία για εργασία αλλά και εκείνους που δεν είχανε έχοντας την ελπίδα πως θα χρειαστούν άτομα κάποια στιγμή. Μπήκαμε στην σελίδα της ομοσπονδίας γραφείων κηδειών και οι αγγελίες ήτανε ατελείωτες και καθημερινές, υπήρχαν όμως και αγγελίες από άτομα που ψάχνανε δουλειά και έτσι καταχώρησα και την δικιά μου αγγελία η οποία ήτανε λυτή και αφορούσε ολόκληρη την Γερμανία.
Άρχισαν λοιπόν οι πρώτες απαντήσεις να έρχονται...
η χαρά μου απερίγραπτη όταν είδα πως έχω απάντηση για την αποστολή του βιογραφικού μας.... γρήγορα όμως η όψη μου άλλαξε όταν έβαλα στον μεταφραστή της google την απάντηση και είδα πως ήταν αρνητική λόγω γλώσσας.
και άλλη ... και άλλη απάντηση όλες αρνητικές λόγω γλώσσας....
ήταν 17 Αυγούστου η Πόλη της Λάρισας άδεια από κόσμο και η μελαγχολία ζωγραφισμένη στα πρόσωπά μας....
Με τον μόνο άνθρωπο που είχαμε επικοινωνία για όλη μας την προσπάθεια ήταν κάποιος οικογενειακός φίλος συνταξιούχος της Γερμανίας και ο μόνος που μας έδινε κουράγιο για όλο αυτό τον αγώνα......
Ακριβώς το ίδιο έγινε και για τις επόμενες ημέρες που το μόνο που λαμβάναμε ήταν αρνητικές απαντήσεις λόγω γλώσσας....... οπότε το μόνο που είχαμε να κάνουμε ήτανε να πιάσουμε τα Γερμανικά βιβλία της Κατερίνας που ήταν κάπου κρυμμένα στο σπίτι.... ξεκινώντας φυσικά απο την ΑΒ , τι ωραία στα 36 μας πάλι μαθητές...........
20 Σεπτεβρίου έχει πάει και τελειώσαμε τα 2 πρώτα κεφάλαια του 1ου Βιβλίου....
συνεχίζοντας φυσικά και την αποστολή βιογραφικών σε όλες τις καινούριες αγγελίες.....
απαντήσεις από όλους (ευγενέστατοι οι Γερμανοί) όλες όμως αρνητικές λόγω γλώσσας....
29 Σεπτεμβρίου 2015 και είμαι 8 το πρωί στο γραφείο βλέποντας στην εφημερίδα "κηδείες 450" από συναδέλφους που καταστρέψανε τον κλάδο μας... μέσα μου οι ελπίδες χωρίς την γνώση της γλώσσας ανύπαρκτες....
θέλουμε τουλάχιστον 1,5 χρόνο έλεγα μέσα μου για να φτάσουμε σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο της γλώσσας... αλλά μέχρι τότε τι θα γίνει..... με αυτά και με αυτά η ώρα πήγε 10 ... να και η Κατερίνα ήρθε να κλάψουμε μαζί τον πόνο μας.... κάνει και αυτή τον καφέ της και............. ωωωωωωωωωωω email 10.21 από Γερμανική οικογενειακή επιχείρηση γραφείου τελετών........... μήνυμα θετικό........... με ενδιαφέρουν τα προσόντα σου παρακαλώ κάλεσε με στο τηλ............... ................
αφήσαμε κάτω τους καφέδες και χρειαστήκαμε νεράκι........ η χαρά μας απερίγραπτη ........ το mail μας έδωσε τόσο πολύ χαρά που δεν υπολογίσαμε πως δεν γνωρίζουμε την γλώσσα στο επίπεδο τηλεφωνικής επικοινωνίας ........
και τώρα τι κάνουμε.........
ποιος άλλος φυσικά από τον οικογενειακό μας φίλο που μας παρότρυνε όλο αυτό τον καιρό....
Μέσα σε 20 λεπτά από την θετική απάντηση ο φίλος μας τηλεφωνεί στον νέο μας υποψήφιο εργοδότη.......
με ενδιαφέρουν τα προσόντα και όχι η γλώσσα του απαντά εκείνος και το συντομότερο δυνατό να μεταβούν στην Νυρεμβέργη να τους γνωρίσω από κοντά.......... Συνεχίζεται.............
Η δική μας ιστορία ξεκίνησε πρίν λίγες μόλις μέρες.......
Είμαστε οι Βασίλης και Κατερίνα.... και αυτή τη στιγμή σας γράφουμε από τη Λάρισα.
Γνωστά τα προβλήματα στη χώρα μας ψαχνόμαστε εδώ και και 2 μήνες περίπου την μετανάστευση μας στη Γερμανία.
Έχοντας από ένα χρόνο πριν ψάξει οτιδήποτε έχει γραφεί μέσα εδώ για Καναδά και Αυστραλία και φτάνοντας στο συμπέρασμα πως θα είναι τελικά αδύνατο έως και και ακατόρθωτο να τα καταφέρουμε να βρούμε εκεί, αρχίσαμε να ξεσκονίζουμε τις ιστορίες ανθρώπων που κατέληξαν στην Γερμανία.
Έτσι λοιπόν από τον Αύγουστο του 2015 τα άρθρα "μετανάστευση στην Γερμανία" έγιναν η καθημερινή μας ανάγνωση και το patriotaki μπήκε στα αγαπημένα του υπολογιστή μας.
Στην Λάρισα διατηρούμε ένα γραφείο τελετών, και η κρίση χτύπησε και τον δικό μας κλάδο.
Οπότε το πρώτο μας μέλημα ήτανε να ψάξουμε για δουλειά σε διάφορα γραφεία τελετών της Γερμανίας που ζητούσαν άτομα, έτσι και έγινε μετά από κάποιες μέρες και έχοντας οδηγό όλους εσάς που βοηθάτε αρκετά εδώ μέσα συντάξαμε τα βιογραφικά μας στα Αγγλικά για το ξεκίνημα των αποστολών μέσω email.
Εγώ από Γερμανικά ούτε λέξη, η Κατερίνα είχε πάρει πτυχίο γερμανικών στο επίπεδο Β2 πριν όμως από 14 χρόνια οπότε και για τους 2 η γλώσσα ήταν ένα νέο ξεκίνημα ( η Κατερίνα για να προσπαθήσει να τα ξαναθυμηθεί και εγώ να το πάρω από την αρχή), διαβάζοντας μέσα στο φόρουμ πως είναι σχεδόν απίθανο να βρείς δουλειά αν δεν γνωρίζεις την γλώσσα, η επιτυχία για την εύρεση εργασίας στην Γερμανία μεταφραζόταν σε ένα "όνειρο χωρίς ελπίδα" .
Κάναμε τηλέφωνα σε γνωστούς και φίλους που ζουν εκεί και το όνειρο αυτό έμοιαζε ακόμη πιο μακρινό λαμβάνοντας από εκείνους μόνο αρνητικά μηνύματα τύπου "δεν θα έχετε καμιά τύχη" "είναι πολύ δύσκολο" "χωρίς την γλώσσα δεν υπάρχει περίπτωση να βρείτε δουλειά" "είναι χάλια εδώ" αλλά κανείς από αυτούς που το μας έλεγε αυτά δεν είχε και δεν έχει σκοπό να επιστρέψει εδώ.
Φυσικά δεν πτοηθήκαμε από όλους αυτούς και ξεκινήσαμε ένα πόλεμο βιογραφικών σημειωμάτων σε καθημερινή βάση.
Στέλναμε σε όλους αυτούς που είχανε αγγελία για εργασία αλλά και εκείνους που δεν είχανε έχοντας την ελπίδα πως θα χρειαστούν άτομα κάποια στιγμή. Μπήκαμε στην σελίδα της ομοσπονδίας γραφείων κηδειών και οι αγγελίες ήτανε ατελείωτες και καθημερινές, υπήρχαν όμως και αγγελίες από άτομα που ψάχνανε δουλειά και έτσι καταχώρησα και την δικιά μου αγγελία η οποία ήτανε λυτή και αφορούσε ολόκληρη την Γερμανία.
Άρχισαν λοιπόν οι πρώτες απαντήσεις να έρχονται...
η χαρά μου απερίγραπτη όταν είδα πως έχω απάντηση για την αποστολή του βιογραφικού μας.... γρήγορα όμως η όψη μου άλλαξε όταν έβαλα στον μεταφραστή της google την απάντηση και είδα πως ήταν αρνητική λόγω γλώσσας.
και άλλη ... και άλλη απάντηση όλες αρνητικές λόγω γλώσσας....
ήταν 17 Αυγούστου η Πόλη της Λάρισας άδεια από κόσμο και η μελαγχολία ζωγραφισμένη στα πρόσωπά μας....
Με τον μόνο άνθρωπο που είχαμε επικοινωνία για όλη μας την προσπάθεια ήταν κάποιος οικογενειακός φίλος συνταξιούχος της Γερμανίας και ο μόνος που μας έδινε κουράγιο για όλο αυτό τον αγώνα......
Ακριβώς το ίδιο έγινε και για τις επόμενες ημέρες που το μόνο που λαμβάναμε ήταν αρνητικές απαντήσεις λόγω γλώσσας....... οπότε το μόνο που είχαμε να κάνουμε ήτανε να πιάσουμε τα Γερμανικά βιβλία της Κατερίνας που ήταν κάπου κρυμμένα στο σπίτι.... ξεκινώντας φυσικά απο την ΑΒ , τι ωραία στα 36 μας πάλι μαθητές...........
20 Σεπτεβρίου έχει πάει και τελειώσαμε τα 2 πρώτα κεφάλαια του 1ου Βιβλίου....
συνεχίζοντας φυσικά και την αποστολή βιογραφικών σε όλες τις καινούριες αγγελίες.....
απαντήσεις από όλους (ευγενέστατοι οι Γερμανοί) όλες όμως αρνητικές λόγω γλώσσας....
29 Σεπτεμβρίου 2015 και είμαι 8 το πρωί στο γραφείο βλέποντας στην εφημερίδα "κηδείες 450" από συναδέλφους που καταστρέψανε τον κλάδο μας... μέσα μου οι ελπίδες χωρίς την γνώση της γλώσσας ανύπαρκτες....
θέλουμε τουλάχιστον 1,5 χρόνο έλεγα μέσα μου για να φτάσουμε σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο της γλώσσας... αλλά μέχρι τότε τι θα γίνει..... με αυτά και με αυτά η ώρα πήγε 10 ... να και η Κατερίνα ήρθε να κλάψουμε μαζί τον πόνο μας.... κάνει και αυτή τον καφέ της και............. ωωωωωωωωωωω email 10.21 από Γερμανική οικογενειακή επιχείρηση γραφείου τελετών........... μήνυμα θετικό........... με ενδιαφέρουν τα προσόντα σου παρακαλώ κάλεσε με στο τηλ............... ................
αφήσαμε κάτω τους καφέδες και χρειαστήκαμε νεράκι........ η χαρά μας απερίγραπτη ........ το mail μας έδωσε τόσο πολύ χαρά που δεν υπολογίσαμε πως δεν γνωρίζουμε την γλώσσα στο επίπεδο τηλεφωνικής επικοινωνίας ........
και τώρα τι κάνουμε.........
ποιος άλλος φυσικά από τον οικογενειακό μας φίλο που μας παρότρυνε όλο αυτό τον καιρό....
Μέσα σε 20 λεπτά από την θετική απάντηση ο φίλος μας τηλεφωνεί στον νέο μας υποψήφιο εργοδότη.......
με ενδιαφέρουν τα προσόντα και όχι η γλώσσα του απαντά εκείνος και το συντομότερο δυνατό να μεταβούν στην Νυρεμβέργη να τους γνωρίσω από κοντά.......... Συνεχίζεται.............
Comment