Announcement

Collapse
No announcement yet.

Η Γωνιά του Βιβλίου (e-books)

Collapse
X
 
  • Filter
  • Time
  • Show
Clear All
new posts

    Η Γωνιά του Βιβλίου (e-books)

    Γιατί το διάβασμα ενός καλού βιβλίου δεν είναι μόνο ψυχαγωγία..............

    Στο τόπικ αυτό θα ανεβαίνουν διάφορα e-books για τους βιβλιόφιλους φίλους του φόρουμ..

    Διαλέξτε και κατεβάστε τα.....

    -----------------------------------------------------

    Edgar Alan Poe - Το κοράκι

    Από το 1845 το "Κοράκι" του Πόε αριθμεί αριθμεί χιλιάδες μεταφράσεις σε όλες τις γλώσσες του κόσμου, εκατομμύρια σελίδες αφιερωμένες στην ανάλυση του και χιλιάδες λογοτεχνικά, ζωγραφικά, κινηματογραφικά και μουσικά έργα εμπνευσμένα από τους πυρετώδεις στίχους του. Το "Κοράκι" μέχρι σήμερα παραμένει το γνωστότερο και πιο δημοφιλές ποίημα της αμερικάνικης λογοτεχνίας. Μολονότι ο Πόε, χαρακτηρίζοντας το έργο του είχε γράψει: "η ποίηση για μένα δεν υπήρξε σκοπός, αλλά πάθος", έγραψε μόνο πενήντα ποιήματα. Για όσους "κοιμόντουσαν¨λοιπόν όλα αυτά τα χρόνια .... ας το διαβάσουν!

    Edgar Alan Poe - Το κοράκι

    #2
    Έρνεστ Χεμινγουέη - Ο ήλιος ανατέλλει ξανά

    Έρνεστ Χεμινγουέη - Ο ήλιος ανατέλλει ξανά

    Πρόσωπα δυστυχισμένα, εκπατρισμένα, ανέστια, χωρίς ή με διαλυμένες οικογένειες, ρεμάλια, αφημένα στη μανιακή κυριαρχία του σεξ - μιλούν αντί να εργάζονται - μπεκροπίνουν ολημερίς στα μπαρ, στις ταβέρνες, στο ταξίδι - δέρνονται από ζηλοτυπία -ξαναφιλιώνουν - η αηδία, το βουβό δράμα, το τέλμα...

    Και οι ταυρομαχίες, ένας ολάκερος λαός - ένας όχλος που παραληρεί σε μια εφταήμερη ξέφρενη φιέστα, μεθυσμένος αδιάκοπα από το κρασί και το πάθος - άνθρωποι που ποδοπατιούνται και ξεκοιλιάζονται από τους μελλοθάνατους ταύρους, καθώς τους συνοδεύουν κοπαδιαστά στις αρένες, με αποκορύφωμα τη σαδιστικά τελετουργική θανάτωση του ζώου από τον ταυρομάχο σ ένα συγκλονιστικό και αποτροπιαστικό παιχνίδι του θανάτου...

    Ο Αμερικανός συγγραφέας Ernest Hemingway ήταν γιος γιατρού με πνευματικά ενδιαφέροντα. Πέρασε τα παιδικά και νεανικά του χρόνια στα περίχωρα του Σικάγου, με αλησμόνητες διακοπές στα δάση του Μίτσιγκαν, όπου κατοικούσαν ακόμη Ερυθρόδερμοι. Ξεκίνησε σαν δημοσιογράφος. Πολέμησε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και ήταν ανταποκριτής οτον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο. Ταξίδεψε πολύ, ιδίως στην Αφρική. Αυτοκτόνησε, αφήνοντας πολύ μεγάλο έργο για το οποίο τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ. Μερικά έργα του: «Ανοιξιάτικοι χείμαρροι», «Ο ήλιος ανατέλλει ξανά», «Αποχαιρετισμός στα όπλα». «Για ποιον χτυπά η καμπάνα». «Τα χιόνια του Κιλιμάντζαρο» κλπ.

    Το βιβλίο "Ο ήλιος ανατέλλει ξανά" καθιερώνει τον Hemingway ως αξιόλογο συγγραφέα και μας εισάγει στο κλασσικό, απέριττο ύφος του. Μέσα από τις σελίδες του ζωντανεύουν στιγμές από τη ζωή μιας παρέας "αυτοεξόριστων" στο Παρίσι, καθώς και προσωπικά βιώματα πάνω στα έργα και τις μέρες της γενιάς του, της "χαμένης γενιάς", όπως χαρακτηρίστηκε. Οι ήρωες του έργου, οι οποίοι έχουν βγει από το σφαγείο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου παραπαίουν ανάμεσα σε μνήμες, απωθημένα, διαψεύσεις ελπίδων, ζήλιες, αδιέξοδα. Μέσα σε ένα κλίμα φαινομενικής ανεμελιάς και ελευθερίας, ουσιαστικά ασφυκτιούν και αναζητούν διέξοδο στην κραιπάλη και στο ποτό...

    Έρνεστ Χεμινγουέη - Ο ήλιος ανατέλλει ξανά

    Comment


      #3
      Μπέρτολτ Μπρεχτ - Τρόμος και αθλιότητα του Γ' Ράιχ

      Μπέρτολτ Μπρεχτ - Τρόμος και αθλιότητα του Γ' Ράιχ

      Το βιβλίο αυτό περιλαμβάνει τις περίφημες εικοσιτέσσερις σκηνές, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος, ανάμεσα στο 1935 καi το 1939. Μερικές απ' αυτές τις σκηνές ανεβάστηκαν για πρώτη φορά στο Παρίσι το 1937, με σκηνοθεσία του συγγραφέα.

      Όταν ο Μπρεχτ έγραφε αυτά τα μονόπρακτα, δεν είχε ακόμα αποκαλυφθεί όλη η φρίκη της φασιστικής εξουσίας. 'Ηταν όμως αισθητή στη βαριά ατμόσφαιρα της δημόσιας και της ιδιωτικής ζωής, στην προετοιμασία της τρομοκρατίας με την κατασκευασμένη εκ των άνω διαστροφή της γλώσσας, με την καταπίεση, τη δυσπιστία και την υποκρισία, που κάποτε στάθηκαν πιο καταλυτικές κι από την ίδια την ωμή τρομοκρατία. Ο Μπρεχτ μας δείχνει σ' αυτές τις σκηνές, με διαύγεια που φτάνει ως τη φρίκη, πως «πολύ πριν φανούν από πάνω μας τα βομβαρδιστικά», οι γερμανικές πόλεις δεν ήταν κατοικήσιμες.

      Μπέρτολτ Μπρεχτ - Τρόμος και αθλιότητα του Γ' Ράιχ

      Comment


        #4
        Τζόμπε Κοβάτα - Σεξ; Κάν' το μόνος σου!

        Τζόμπε Κοβάτα - Σεξ; Κάν' το μόνος σου!

        Ένα εκπληκτικό εγχειρίδιο του σεξ, που έγινε το απόλυτο μπεστ σέλερ από την πρώτη μέρα της έκδοσής του.

        Ο Τζόμπε Κοβάτα μπορεί αναμφίβολα να θεωρηθεί το σύμβολο του σεξ της δεκαετίας του '90, παρόλο που έχει πια φτάσει σε ηλικία σαράντα ετών, αν και δείχνει πολύ νεότερος όταν δεν ανοίγει το στόμα του και τρία χρόνια πιο μικρός όταν το ανοίγει.

        Εξ απαλών ονύχων άρχισε να ενδιαφέρεται για τα προβλήματα του σεξ, κατακτώντας μια θέση στο Βιβλίο Γκίνες: ενός έτους και τριών μηνών είχε κι όλας προστάτη.

        Τα έργα του σήμερα αποτελούν ορόσημο στην ιστορία της λογοτεχνίας, ιδίως το τελευταίο αυτό βιβλίο, όπου μετάγγισε όλη του τη μεγάλη και αδιαφιλονίκητη πείρα στο σεξουαλικό τομέα: και σήμερα αφιερώνει καθημερινά δύο με τρεις ώρες της ημέρας του σε σεξουαλικες μεθόδους, ελπίζοντας οτι θα βρει, αργά ή γρήγορα, μια ευσεβή γυναικεία ψυχή που να τον συντροφεύει στην καθημερινή του αυτή μελέτη.

        Τζόμπε Κοβάτα - Σεξ; Κάν' το μόνος σου!

        Comment


          #5
          Γέροντας Παΐσιος - Ο ασκητής της Παναγούδας

          Γέροντας Παΐσιος - Ο ασκητής της Παναγούδας

          Το βιβλίο "Ο ασκητής της Παναγούδας" από τον πρεσβύτερο Διονύσιο Τάτση...

          Τα κεφάλαια του βιβλίου είναι τα εξής:

          Α. Μετά την κοίμηση του γέροντα Παΐσιου
          Β. Οράματα του γέροντα Παΐσιου
          Γ. Δεκαέξι ανέκδοτες επιστολές
          Δ. Διδαχές του γέροντα Παΐσιου
          Ε. Περιστατικά και ιστορικές πληροφορίες
          ΣΤ. Αντιρρήσεις ζηλωτών και ζηλοτύπων
          Ζ. Ο γέροντας των πονεμένων
          Η. Φάρος επάνω στα βράχια

          Γέροντας Παΐσιος - Ο ασκητής της Παναγούδας

          Comment


            #6
            Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω - Το μαύρο κορίτσι που αναζητούσε το Θεό

            Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω - Το μαύρο κορίτσι που αναζητούσε το Θεό

            "Το μαύρο κορίτσι που αναζητούσε το θεό", είναι από τα πιο έξοχα δείγματα της συγγραφικής μεγαλοφυίας του Σω. Γραμμένο στο ίδιο ύφος με την Καντίτ του Βολταίρου, το μαύρο κορίτσι έρχεται αντιμέτωπο με μια σειρά από γηραιούς κυρίους, όλοι τους, σχεδόν πάντα, ντυμένοι με άσπρες μακριές νυχτικιές. Όταν όμως κουραστεί από την αναζήτηση της, τότε θα βρει καταφύγιο στον κοκκινομάλη Ιρλανδό σοσιαλιστή, ακολουθώντας τη συμβουλή του Βολταίρου ότι η πιο σοφή στάση απέναντι στη ζωή είναι να καλλιεργείς το δικό σου κήπο.

            Ο σπουδαίος αυτός Ιρλανδός δραματουργός γεννήθηκε το 1856 στο Δουβλίνο. Σε ηλικία 20 ετών πηγαίνει στο Λονδίνο και αναπτύσσει μία έντονη λογοτεχνική δραστηριότητα. Γίνεται μέλος της «Φαβιανής εταιρίας» στην οποία παρέμεινε γιά 27 χρόνια. Εκείνη την περίοδο γράφει αρκετά μυθιστορήματα τα οποία όμως στέφθηκαν από πλήρη αποτυχία.

            Στο θέατρο η πρώτη του δουλειά ήταν το έργο Σπίτια χήρων και ακολούθησαν, Ο ερωτύλος και Το επάγγελμα της κυρίως Γουώρρεν. Το 1901 ο Σω έγραψε ένα από τα σημαντικότερα έργα του, το Άνθρωπος και υπεράνθρωπος. Θέμα του ο εκσυγχρονισμένος Δον Ζουάν. Επιτυχία σημείωσαν επίσης: Το άλλο νησί του Τζων Μπουλ, Το δίλλημα του Γιατρού, Ο ανδροκλής και το λιοντάρι και Ο Πυγμαλίων που έγινε μεγάλη επιτυχία με τον τίτλο Ωραία μου κυρία. Το αριστούργημα του συγγραφέα όμως θεωρείται το Αγία Ιωάννα που έγραψε το 1923.

            Σε όλα τα έργα του ασχολείται με τα κοινωνικά προβλήματα της εποχής του, η φτώχεια, η αδικία, η δουλεία είναι μερικά από αυτά και μέσα από τη γραφή του προσπαθεί να περάσει το μήνυμα στο κοινό και να μας το διδάξει. Αρκετά έργα του μεταφράστηκαν στο ελληνικό θέατρο αλλά και διασκευάστηκαν γιά τον κινηματογράφο. Το 1925 βραβεύθηκε με το Νόμπελ λογοτεχνίας. Ο Μπέρναρντ Σω πέθανε το 1950 σε ηλικία 94 ετών.

            Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω - Το μαύρο κορίτσι που αναζητούσε το Θεό

            Comment


              #7
              Μένης Κουμανταρέας - Η κυρία Κούλα

              Μένης Κουμανταρέας - Η κυρία Κούλα

              Πώς γίνεται να γνωριστούν δύο άγνωστοι μέσα στον Ηλεκτρικό; Πώς γίνεται να ερωτευθούν; Όταν, μάλιστα, η μία είναι γυναίκα ώριμη, συντηρητική, κι ο άλλος νέος, τρελούτσικος φοιτητής; Τί είναι αυτό που τους ενώνει στη διαδρομή από Θησείο ως Κηφισιά, με ενδιάμεσες στάσεις το Μοναστηράκι, όπου ανεβαίνει η Κούλα, και τον Άγιο Νικόλαο, όπου διατηρεί γκαρσονιέρα ο Μίμης; Και πώς τάχα οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι συμβαίνει να χωρίσουν ξαφνικά, όπως ξαφνικά γνωρίστηκαν;

              Ο Μένης Κουμανταρέας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1931 και σπάνια την εγκαταλείπει. Δεν ακολούθησε ανώτερες σπουδές. Δοκίμασε να σπουδάσει θέατρο και πέρασε εξίσου άδοξα, από την δημοσιογραφία. Εργάστηκε επί σειρά ετών σε γραφεία, δουλειές άσχετες, που του επέτρεψαν να αφοσιωθεί στο γράψιμο.

              Στην διάρκεια της δικτατορίας δικάστηκε από τη Χούντα για το βιβλίο του "Το Αρμένισμα". Την ίδια περίοδο έγραψε με άλλους 17 συγγραφείς σ' ένα συλλογικό τόμο με τίτλο "18 κείμενα". Το πρώτο του βιβλίο "Τα μηχανάκια" κυκλοφόρησε το 1962. Θέμα του οι καταπιεσμένοι έφηβοι της εποχής. καταπιεσμένοι και περιθωριακοί είναι σχεδόν όλοι οι ήρωες των βιβλίων του με μόνιμο σκηνικό την Αθήνα.

              Το 1972 πήρε την υποτροφία RAAD για την πόλη του Βερολίνου. Τιμήθηκε με το πρώτο-μεταχουντικό - Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος το 1975 για το βιβλίο του "Βιοτεχνία Υαλικών".

              Από το 1982 ασχολείται αποκλειστικά με το γράψιμο. Διετέλεσε στη δεκαετία του '80 μέλος του Δ.Σ. της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Ταινίες για τη τηλεόραση και τον κινηματογράφο έγιναν τα βιβλία του: "Κυρία Κούλα", "Τα καημένα", και η "Φανέλα με το 9".

              Παράλληλα με τα δικά του βιβλία έχει μεταφράσει στα ελληνικά αρκετά λογοτεχνικά έργα, κυρίως αμερικανικής πεζογραφίας. Έργα του έχουν μεταφραστεί σε πέντε γλώσσες.

              Μένης Κουμανταρέας - Η κυρία Κούλα

              Comment


                #8
                Franca Ramme, Dario Fo - Όλα για το σπίτι, κρεβάτι κι εκκλησία

                Franca Ramme, Dario Fo - Όλα για το σπίτι, κρεβάτι κι εκκλησία

                "Το Όλο σπίτι, κρεβάτι κι εκκλησία είναι ένα θεατρικό έργο με θέμα την κατάσταση της γυναίκας, και ιδίως την σεξουαλική δουλεία της. Η παράσταση βλέπει τα πάντα μέσα από ένα κωμικό, γκροτέσκο πρίσμα. Επιλέξαμε ηθελημένα αυτό το πρίσμα: κυρίως επειδή εμείς οι γυναίκες εδώ και 2.000 χρόνια κλαίμε, αλλά αυτήν την φορά γελάμε μαζί και ίσως να κρυφογελάμε και μετά, επειδή ένας κύριος που γνώριζε πολλά για το θέατρο, κάποιος Μολιέρος, έλεγε: «Όταν πηγαίνεις στο θέατρο και βλέπεις μια τραγωδία, ταυτίζεσαι, συμμετέχεις, κλαις, κλαις, κλαις, κι ύστερα γυρίζεις σπίτι και λες: πόσο πολύ έκλαψα απόψε! ...και κοιμάσαι ανακουφισμένος. Ο πολιτικός λόγος πέρασε από πάνω σου όπως το νερό πάνω στο γυαλί. Ενώ αντίθετα για να γελάσεις -μιλά πάντα ο Μολιέρος- χρειάζεται ευφυΐα, εξυπνάδα. Το γέλιο ανοίγει διάπλατα το στόμα σου αλλά και το μυαλό σου, και στο μυαλό σου χώνονται τα καρφιά της λογικής!». Ευχόμαστε κι απόψε κάποιοι να γυρίσουν σπίτι τους με το κεφάλι τους γεμάτο καρφιά!" Franca Ramme

                Το έργο ανέβηκε για πρώτη φορά το φθινόπωρο του '77 από τη Φράνκα Ράμε με μουσική Di Capri αλλά τότε δεν είχαν παιχτεί όλοι οι μονόλογοι λόγω της μεγάλης τους διάρκειας.


                Franca Ramme, Dario Fo - Όλα για το σπίτι, κρεβάτι κι εκκλησία

                Comment


                  #9
                  Γιώργος Χειμωνάς - Οι χτίστες

                  Γιώργος Χειμωνάς - Οι χτίστες

                  Ένας λαός φάνηκε σαν τους δωριείς. Τελευταίο έθνος ανθρώπων πέρασε τον ορίζοντα και παρουσιάστηκε. Εϊναι χτίστες από την Ξάνθη. Νύχτες που κράτησαν όσο γενιές αφουγκράζονταν τους σεισμούς κι ελάτρεψαν την τέχνη των σπιτιών. Από πανάρχαια παράδοση οικογένειες από σπουδαίους τεχνίτες. Νομάδες που ποτέ δεν κατοικούν κι όλο φεύγουν. Εκεί όπου τους καλούν κι από φήμες έμαθαν να τους καλούν να χτίσουν κι ακριβοπληρώνονται.

                  Η χώρα αυτή ρημάχτηκε και κάλεσαν τους χτίστες για να ξαναχτιστεί. Οι χτίστες έφτασαν εδώ κι είναι ειδοποιημένοι. Άκουσαν κι εδέχτηκαν παραγγελίες. Συμφώνησαν για ένα χτίσιμο και ήρθαν. Μέρες και νύχτες δούλευαν κι όλες μαζί οι οικογένειες των χτιστών να κουβαλούν με βιασύνη. Όσοι πέθαιναν πάνω στην δουλειά τους έθαβαν μακριά κι εκείνα τα παιδιά που γεννήθηκαν εδώ τα θανάτωσαν. Έφευγαν για τις μακρινές κηδείες και πάλι ξανάρχονταν το βράδυ και δούλευαν.

                  Έτσι στήθηκαν παντού μεγάλα οικοδομήματα με σκαλιστές προσόψεις και κάμαρες απανωτές σα να γεννούσε η μια την άλλη για πολλά σόγια ανθρώπων και θόλοι από κρύσταλλο. Τώρα οι χτίστες τέλειωσαν και γιόρτασαν ανάβοντας φωτιές. Χόρεψαν πάνω στα κάρβουνα και μούγκριζαν κι έκλαιγαν. Φύγαν και χάθηκαν. Άδεια τα θεώρατα σπίτια κι ένας αέρας από κρύο ήλιο σφαλά τα μεγάλα παράθυρα και πάλι τα ξανάνοιγε. Οι θόλοι με τριγμούς να συγκρατούν το φως. Μη χυθεί μέσα και περιχύσει και μια βαρειά αναπνοή από το σκαμμένο χώμα. Ορθάνοιχτα κι αδειανά εκείνα τα σπίτια στέκονται τώρα αδειανά και μοναχά η ηχώ των τραγουδιών της Θράκης.

                  Γιώργος Χειμωνάς - Οι χτίστες

                  Comment


                    #10
                    Έρικ Χόμπσμπαουμ - Έθνη και εθνικισμός από το 1780 μέχρι σήμερα.

                    Έρικ Χόμπσμπαουμ - Έθνη και εθνικισμός από το 1780 μέχρι σήμερα.

                    «Τα περισσότερα κράτη πιστεύουν ότι έχουν αρχαία καταγωγή, ένα ιστορικό υπόβαθρο που βοηθά να δημιουργήσουν μιαν ισχυρή εθνική ταυτότητα και περηφάνεια. Εντούτοις, λίγα από τα κράτη που αναγνωρίζουμε σήμερα χρονολογούνται πριν από τον δέκατο ένατο αιώνα. "Το να αλλοιώνεις την ιστορία κάποιου", είπε ένας παλαιότερος ειδικός επί του θέματος, "αποτελεί μέρος του να είσαι έθνος".

                    Αυτό το βιβλίο, που προέρχεται από τη θαυμάσια σειρά διαλέξεων που έδωσε ο Καθηγητής Hobsbawm στο Queen's University of Belfast το 1985, επιχειρεί να ανιχνεύσει την ιστορία των εθνών και του εθνικισμού κατά τους δύο τελευταίους αιώνες και προσπαθεί να προσεγγίσει τη μεταβαλλόμενη ιστορική φύση και σημασία του. Μεταξύ άλλων διερωτάται αν ο εθνικισμός διατηρεί τα παλιά του χαρακτηριστικά. Ξεπέρασε άραγε ο εθνικισμός, παρόλες τις ενδείξεις περί του αντιθέτου, το ανώτατο σημείο της καμπύλης του; Η μελέτη του καθηγητή Hobsbawn περιέχει πολλές εκπλήξεις, που θα προκαλέσουν ζωηρές συζητήσεις και αντίλογο.»

                    Ο Έρικ Χόμπσμπαουμ (1917 - ) παραμένει η μεγαλύτερη φυσιογνωμία μεταξύ των σύγχρονων ιστορικών. Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια, ήταν μαθητής στη μετα-αυστροουγγρική Βιέννη και όταν ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία, κατέφυγε στο Λονδίνο.

                    Με την ευκαιρία της έκδοσης της αυτοβιογραφίας του, ο σπουδαίος Βρετανός ιστορικός, ηλικίας πλέον 90 ετών, μίλησε στη «Λιμπερασιόν». «Υπάρχουν σχεδόν παντού ιστορικές αναθεωρήσεις, οι οποίες επιβάλλονται ή γίνεται προσπάθεια να επιβληθούν», είπε στη γαλλική εφημερίδα. «Έχει ανοίξει ένας εντυπωσιακός χώρος για μια εκ νέου επινόηση της Ιστορίας, ευρέως μυθολογική, επειδή η Ιστορία αυτή δεν γράφεται από τους ιστορικούς, αλλά από τις κυβερνήσεις, τα κινήματα, τις οργανώσεις, τις ομάδες πίεσης». Πρόκειται, σημειώνει, για μια αντίδραση στην επιτάχυνση των κοινωνικών και οικονομικών αλλαγών που παρατηρούμε στην εποχή μας.

                    Ο «παππούς» των σύγχρονων ιστορικών ήρθε το 2004 στην Ελλάδα, αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και απέδειξε την επιστημονική και πνευματική του διαύγεια, τη συγκρότηση της σκέψης του και τη διάθεσή του, να παρακολουθεί και να σχολιάζει την επικαιρότητα. Έζησε «Συναρπαστικά Χρόνια» στο μεγαλύτερο μέρος του 20ού αιώνα, στη διάρκεια του οποίου ανδρώθηκε, σπούδασε, έκανε επιλογές, πήρε θέση σε πολιτικά και επιστημονικά ζητήματα της ανθρωπότητας. Ο Χομπσμπάουμ δεν είναι ο μονομανής ιστορικός, ο αποκλειστικά αφιερωμένος σε μία κατεύθυνση. Για πολλά χρόνια έγραφε με ψευδώνυμο κριτικές τζαζ μουσικής σε ένα αμιγώς μουσικό περιοδικό. Δείχνοντας, και μ’ αυτόν τον τρόπο, ότι ένας άνθρωπος που ασχολείται με την ιστορία, ασχολείται με τη ζωή γύρω του, σε όλες τις μορφές της.

                    Έρικ Χόμπσμπαουμ - Έθνη και εθνικισμός από το 1780 μέχρι σήμερα.

                    Comment


                      #11
                      Federico Garcia Lorca - Ντουέντε

                      Federico Garcia Lorca - Ντουέντε


                      Το κείμενο για το ντουέντε προέρχεται από την διάλεξη που έδωσε ο Λόρκα τον Οκτώβριο του 1934 στο Μπουένος Άιρες, κατά τη διάρκεια της περιοδείας που έκανε τότε στη Λατινική Αμερική. Το κείμενο περιλαμβάνεται στα άπαντα του Λόρκα, αλλά ο ποιητής δεν το είδε ποτέ δημοσιευμένο.

                      Τι είναι όμως το “ντουέντε”; Είναι μια από κείνες τις λέξεις που φέρνουν αμηχανία σε λεξικογράφους, φιλοσόφους και προπαντός μεταφραστές, γιατί είναι δύσκολο όχι μόνον να μεταφραστούν, άλλα και να οριστούν μέσα στα πλαίσια της δικής τους γλώσσας. Είναι από τα δημιουργήματα της ιδιαίτερης εκείνης ματιάς και πρόσληψης του κόσμου που κάθε λαός αποτυπώνει στη γλώσσα του και που αποτελεί την αποκρυσταλλωμένη συνείδηση και σκέψη του πολιτισμού του.

                      Είναι μάλλον ένα από στήθους ενθουσιαστικό δοκίμιο για την καλλιτεχνική δημιουργία, για την δημιουργία εν γένει, για τον ενθουσιασμό εν γένει, που παραπέμπει στην αρχική ετυμολογία της λέξης (εν+θεός+ουσία). Μια απόπειρα για ψηλάφηση στα λιγότερο συνειδητά επίπεδα της ανθρώπινης δημιουργικότητας, όπου αποκαλύπτεται η βαθύτερη σχέση πνεύματος και φύσης.

                      Federico Garcia Lorca - Ντουέντε

                      Comment


                        #12
                        Ευγένιος Τριβιζάς - Ο ερωτευμένος πυροσβέστης

                        Ευγένιος Τριβιζάς - Ο ερωτευμένος πυροσβέστης

                        Ένας συνθέτης προσπαθεί να απαλλαγεί από το ασθενοφόρο που παρκάρει απρόσκλητο ένα πρωί στην είσοδο του σπιτιού του… Ο κηπουρός κλέβει την μπαγκέτα ενός μαέστρου και, κυνηγημένος από τους θεατές της όπερας, τη φυτεύει στο μυστικό του περιβόλι… Ένας οφθαλμίατρος αρνείται να λάβει μέρος στο παιχνίδι της τυφλόμυγας… Ένας τροχονόμος με συμπτώματα αμνησίας εξακολουθεί να επιτελεί το καθήκον του στη διασταύρωση της πόλης χωρίς οχήματα… Η κοπέλα με το λευκό φόρεμα ετοιμάζεται να πηδήξει στο κενό, όταν κάτι αναπάντεχο την οδηγεί στο λούνα παρκ μιας άλλης εποχής.,. Ο πυροσβέστης σώζει τον πάνθηρα του τσίρκου και πυρπολεί το σπίτι ενός κοριτσιού… Ο τοιχοκολλητής ξεσκίζει τις αφίσες των δρόμων πασχίζοντας να ξεσκεπάσει τη μισόγυμνη γυναίκα με τα χρυσά στάχυα, ενώ μια αμαρτωλή επισκέπτεται τον αναισθησιολόγο τις παραμονές του μεγάλου κατακλυσμού. Ποιος είναι ο οδηγός του ασθενοφόρου; Γιατί εξαφανίστηκαν τα οχήματα της μεγαλούπολης; Ποιος θα σπρώξει στο κενό την κοπέλα με το λευκό φόρεμα; Και τι μυστικές παραισθήσεις κρύβονται πίσω απ’ τις βρόμικες αφίσες;

                        Ευγένιος Τριβιζάς - Ο ερωτευμένος πυροσβέστης

                        Comment


                          #13
                          Gerhard Vinnai - Το ποδόσφαιρο ως ιδεολογία

                          Gerhard Vinnai - Το ποδόσφαιρο ως ιδεολογία

                          ..Η ψευδοδραστηριότητα του ποδοσφαίρου καναλιζάρει την ενεργητικότητα που θα μπορούσε να κλονίσει τις υπάρχουσες δομές δύναμης. Από την νηπιακή ηλικία ήδη του αγωνίσματος, η κυβερνώσα τάξη έμαθε να χρησιμοποιεί το ποδόσφαιρο σαν μέσο απο-πολιτικοποίησης των καταπιεζόμενων...

                          ...Ο θρίαμβος της ποδοσφαιρικής ομάδας κάποιου αποζημιώνει παροδικά για της αποτυχίες στην καθημερινή ζωή. Το συναίσθημα ευφορίας που παράγεται από ένα τέτοιο θρίαμβο βασίζεται στη φυγή από την πραγματικότητα. Αυτή η φυγή δεν εμποδίζει κανέναν από το να υποφέρει - απλώς βοηθά να εξορίζεται το γεγονός από την συνείδησή του για κάποιο χρόνο. Ταυτιζόμενοι με την δύναμη και την μεγαλοπρέπεια ενός συνόλου, οι άνθρωποι ζητούν να αποφύγουν τον αβάσταχτο τραυματισμό του ναρκισσισμού τους - ένα τραυματισμό που τους απειλεί μέσω της αδυναμίας του εγώ τους, η οποία δεν είναι απλώς ψυχολογική, αλλά αντανακλά την αληθινή αδυναμία του ατόμου ενώπιον των κοινωνικών δομών δύναμης...

                          ...Η συσσωρευμένη επιθετικότητα, αποτέλεσμα της αλλοτρίωσης και των στερήσεων που προκαλούνται από τις κοινωνικές συνθήκες στον προχωρημένο καπιταλισμό επιζητά περιοδική εκτόνωση. Αν αυτό δεν πρόκειται να οδηγήσει στην ανατροπή της αστικής κοινωνίας πρέπει να οδηγηθεί σε "ασφαλή" κανάλια. Το ποδόσφαιρο προσφέρει μία ευκαιρία για συγκινησιακή ανακούφιση αυτού του είδους...

                          ...Οι καταπιεζόμενες μάζες βιώνουν τα τέρματα που σημειώνονται στο ποδοσφαιρικό γήπεδο σαν δικά τους...

                          Gerhard Vinnai - Το ποδόσφαιρο ως ιδεολογία

                          Comment


                            #14
                            Ανδρέας Καρκαβίτσας - Λόγια της πλώρης

                            Ανδρέας Καρκαβίτσας - Λόγια της πλώρης


                            Τα λόγια της πλώρης, η πιο γνωστή συλλογή διηγημάτων του Καρκαβίτσα, είναι σύντομες ιστορίες που στηρίζονται σε αφηγήσεις ναυτικών, που άκουσε ο συγγραφέας στα ταξίδια του. Η θάλασσα, με τις χαρές και τις λύπες της, τους πόθους και τους καημούς της, είναι η παντοτινή αγάπη των ναυτικών. Είναι το στοιχείο με το οποίο παλεύουν σκληρά οι θαλασσινοί για να τα βγάλουν πέρα. Και όπως είναι φυσικό, στον αγώνα αυτό άλλοτε νικούν και άλλοτε βγαίνουν ηττημένοι.

                            Με ποιητική διάθεση και ζωντανές περιγραφές, ο Καρκαβίτσας υπερβαίνει την ηθογραφική καταγραφή, ταυτίζεται με τη θάλασσα και τους ανθρώπους της, συνδέεται με τα βιώματα, τις προλήψεις, τις παραδόσεις, τη σκληρή ζωή και τις αγωνίες τους. Στα διηγήματα υπάρχουν πολλά στοιχεία λαϊκού πολιτισμού, όμως η αντιμετώπιση των συνθηκών της ζωής είναι κριτική και εστιάζει στα διάφορα προβλήματα: αμάθεια, εξαθλίωση, εκμετάλλευση, δυσχερής θέση της γυναίκας κ.α..

                            Ανδρέας Καρκαβίτσας - Λόγια της πλώρης

                            Comment


                              #15
                              Οδυσσέας Ελύτης - Το μονόγραμμα

                              Οδυσσέας Ελύτης - Το μονόγραμμα

                              "Τι άρωμα, τι μέθη, αυτή η λιακάδα... Ότι πιο ερωτικό, ότι πιο εκρηκτικό, ότι πιο πηγαία αναγκαίο!"

                              Αυτά τα λόγια μας τα είπε ο Ελύτης, για να τα ψελίσουμε εκεί που αξίζουν! Για αυτό ας μη βιαστούμε. Μονο όταν δούμε τα μάτια που κάινε από έρωτα, τότε και μόνο τότε θα τα απαγγείλουμε. Γιατί ο νομπελίστας ήξερε τι έλεγε, και τι έγραφε!

                              Στα χέρια μας έχουμε τη πρώτη διαδικτυακή έκδοση αυτής της σπουδαίας ποιητικής συλλογής του μεγάλου έλληνα ποιητή Οδυσσέα Ελύτη, από τις Εκδόσεις Ενδύμιων, παρακλάδι των Εκδόσεων Ίκαρος. Πρωτοεκδόθηκε το 1971 στις Βρυξέλλες, με επιμέλεια του Jos. Adam για λογαριασμό του εκδοτικού οίκου "L' Oiseau". Στην Ελλάδα πρωτοκυκλοφόρησε το 1972 από τις Εκδόσεις "Ίκαρος".

                              Οδυσσέας Ελύτης - Το μονόγραμμα

                              Comment

                              Working...
                              X