Announcement

Collapse
No announcement yet.

Η Γωνιά του Βιβλίου (e-books)

Collapse
X
 
  • Filter
  • Time
  • Show
Clear All
new posts

    #31
    Dashiell Hammett - Το γεράκι της Μάλτας

    Dashiell Hammett - Το γεράκι της Μάλτας

    Ένας θησαυρός που γι’ αυτόν αξίζει να φτάσεις στο φόνο. Ένας αμφιλεγόμενος ιδιωτικός ντετέκτιβ, ο Σαμ Σπέιντ, με τον δικό του κώδικα ηθικής. Ένας απατεώνας που μυρίζει λεβάντα, ο Τζόελ Κάιρο, ένας χοντρός άντρας ονόματι Γκάτμαν και η Μπρίτζιντ Ο’ Σόνεσι, μια όμορφη προκλητική γυναίκα που κανείς δεν μπορεί να εμπιστευτεί. Αυτά είναι τα συστατικά της ιστορίας του Ντάσιελ Χάμετ, η οποία γοήτευσε γενιές και γενιές αναγνωστών.
    Η πορεία του σύγχρονου αμερικανικού αστυνομικού μυθιστορήματος σφραγίστηκε από το μεγαλοφυή συγγραφέα Ντάσιελ Χάμετ (1894-1961). Οι ήρωές του δεν αποκαλύπτουν τις σκέψεις και τα κίνητρά τους, απλώς ενεργούν, κι έτσι ο αναγνώστης συμμετέχει στο έργο, μπαίνει στο παιγνίδι που του στήνει ο συγγραφέας προσπαθώντας ν’ ανακαλύψει τη λογική που διέπει τη δράση των ηρώων, το γιατί ενεργούν με αυτόν ή τον άλλο τρόπο.
    Ο Ντάσιελ Χάμετ υπήρξε μορφή τόσο στο χώρο της λογοτεχνίας, όπου ασχολήθηκε με διάφορα είδη (πεζό, ποίηση, δοκίμιο, κριτική), όσο και στο πεδίο των πολιτικών και κοινωνικών αγώνων, όπου από πολύ νωρίς προσχώρησε στο προοδευτικό κίνημα. Για την πολιτική αρθρογραφία του και την κοινωνική του δράση υπέστη διώξεις σ’ όλη τη διάρκεια της εποχής του Μακαρθισμού. Ανάμεσα στους θαυμαστές του υπήρξε και ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, ο οποίος έγραψε ενθουσιαστικές και εγκωμιαστικές κριτικές για το έργο του. Ο Ραίημοντ Τσάντλερ πάλι, στη μελέτη του “Η απλή τέχνη ενός φόνου” μιλώντας για τον Χάμετ, ομολογεί πως στα χέρια του το αστυνομικό μυθιστόρημα γίνεται σημαντικό φιλολογικό είδος.


    Dashiell Hammett - Το γεράκι της Μάλτας

    Comment


      #32
      Luis Sepulveda - Το ημερολόγιο ενός ευαίσθητου δολοφονου

      Luis Sepulveda - Το ημερολόγιο ενός ευαίσθητου δολοφονου

      Πώς ένας φονιάς μπορεί, εκτός από πληρωμένος, να είναι παράλληλα ερωτευμένος κι ευαίσθητος; Μια επιταγή μπορεί να αλλάξει την κακή διάθεση του κοσμοπολίτη killer. Όμως το μεγαλύτερο εμπόδιο στην αναζήτηση του υποψήφιου θύματός του μοιάζει να είναι η φωνής της γαλλιδούλας του στον αυτόματο τηλεφωνητή. Όλη η τεχνική του νουάρ στους ήρωες, στην πλοκή και τη γλώσσα.
      Ο Luis Sepulveda (Λουίς Σεπούλβεδα) γεννήθηκε το 1949 στο Ovalle, στο βορρά της Χιλής. Συμμετείχε σε φοιτητικές και συνδικαλιστικές κινητοποιήσεις ενάντια στο στρατοκρατικό καθεστώς της χώρας του, κατηγορήθηκε για προδοσία και καταδικάστηκε σε φυλάκιση είκοσι οκτώ ετών. Μετά από δυόμισι χρόνια εγκλεισμού του στη φυλακή, και με παρέμβαση της Διεθνούς Αμνηστίας, αποφυλακίστηκε, αλλά υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τον τόπο του. Έγραψε ποιήματα, θεατρικά έργα, διηγήματα, δημιούργησε θεατρικές ομάδες στο Περού, το Εκουαδόρ και την Κολομβία και ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία. Έζησε έξι μήνες στον Αμαζόνιο με τους ινδιάνους Σουάρ και αποκόμισε εμπειρίες που άλλαξαν την αντίληψή του για τον κόσμο και του πρόσφεραν το υλικό για το πρώτο του μυθιστόρημα: «Ένας γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπης». Στρατεύτηκε στο διεθνές τάγμα «Σιμόν Μπολίβαρ» και συμμετείχε στον απελευθερωτικό αγώνα της Νικαράγουας. Το 1980 εγκαταστάθηκε στην Ευρώπη και συνδέθηκε με την οικολογική οργάνωση Greenpeace. Ταξίδεψε σ’ όλον τον κόσμο. Του απονεμήθηκαν τα μεγαλύτερα λογοτεχνικά βραβεία.


      Luis Sepulveda - Το ημερολόγιο ενός ευαίσθητου δολοφονου

      Comment


        #33
        Νίκος Καζαντζάκης - Ο Τελευταίος Πειρασμός

        Νίκος Καζαντζάκης - Ο Τελευταίος Πειρασμός

        «Το βιβλίο ετούτο δεν είναι βιογραφία, είναι εξομολόγηση του αγωνιζόμενου ανθρώπου. Δημοσιεύοντάς το έκαμα το χρέος μου, το χρέος ενός ανθρώπου που πολύ αγωνίστηκε, πολύ πικράθηκε στη ζωή του και πολύ έλπισε.» Ν.Κ.
        Την πρώτη ιδέα για τη συγγραφή βιβλίου, υπό μορφή μυθιστορήματος, για τη ζωή του Χριστού ο Νίκος Καζαντζάκης εμπνεύστηκε τον καιρό της γερμανικής κατοχής. Θα το ονόμαζε “Τ’ Απομνημονεύματα του Χριστού”. Η πρώτη ιδέα κυοφορείται μέσα του και οκτώ χρόνια αργότερα αρχίζει να γράφει το βιβλίο, αλλά με άλλο όνομα: “Ο Τελευταίος Πειρασμός”. Το τελειώνει το 1951. Η πρώτη έκδοση γίνεται σε μεταφράσεις στα σουηδικά και στα νορβηγικά το 1952.
        Στον Νίκο Καζαντζάκη παρουσιάζεται ο Εσταυρωμένος Χριστός με τη δυαδική φύση, τη θεία και την ανθρώπινη, ως άνθρωπος να υποφέρει και να βασανίζεται φρικτά. Σ’ αυτή την ανθρώπινη στιγμή του απειροελάχιστου χρόνου, κατά τον Καζαντζάκη, ο Χριστός βυθίζεται στον λήθαργο του απύθμενου πόνου και βλέπει ένα φευγαλέο όνειρο, πως τάχατες ήταν ένας άνθρωπος σαν όλους τους άλλους και γευόταν τις απλές ανθρώπινες χαρές, την καθημερινή βιοπάλη, με σύζυγο και παιδιά σ’ ένα οικογενειακό σπιτικό.
        Η Εκκλησία της Ελλάδος κάτι ακούει. Και σπεύδει να το καταδικάσει, προτού ακόμη εκδοθεί στα ελληνικά. Η ελληνική έκδοση θα γίνει τρία χρόνια αργότερα, το 1955. Αλλ’ εν τω μεταξύ, το 1953, τυπώνεται σε πρώτη έκδοση ο “Καπετάν Μιχάλης” -το έπος της Κρήτης-, και η Εκκλησία της Ελλάδος ζητά από το κράτος τον διωγμό του Καζαντζάκη για μερικές σελίδες του βιβλίου.
        Το 1954 η Παπική Εκκλησία ενέγραψε τον “Τελευταίο Πειρασμό” του Νίκου Καζαντζάκη στον περίφημο Index, τον Κατάλογο Απαγορευμένων Βιβλίων, όπου είχε εγγράψει ως απαγορευμένη και τη θεωρία του Γαλιλαίου, ότι η Γη γυρίζει γύρω από τον Ηλιο και όχι ο Ηλιος γύρω από τη Γη. Ο Καζαντζάκης έστειλε τότε τηλεγράφημα στην Επιτροπή του Index με τη φράση του χριστιανού απολογητού Τερτυλλιανού: «Ad tuum, Domine, tribunal apello». Δηλαδή: «Στο Δικαστήριό σου, Κύριε, κάνω έφεση».


        Νίκος Καζαντζάκης - Ο Τελευταίος Πειρασμός

        Comment


          #34
          John Steinbeck - Άνθρωποι και ποντίκια

          John Steinbeck - Άνθρωποι και ποντίκια

          Ο καθένας ζητάει να μιλήσει για τη ζωή του, για τη μοναξιά του για τα όνειρα του, τι θέλει ν’ αποκτήσει για να ‘ναι ευτυχισμένος. Τι θα ‘ταν αν ακολουθούσε άλλο δρόμο στη ζωή του. Τι θα πετύχαινε αν είχε λίγη γη δική του. Τέλος αναρωτιέται γιατί να υπάρχει ανασφάλεια ζωής…
          Στο «Άνθρωποι και ποντίκια», ο Τζων Στάινμπεκ, προσπάθησε μ’ απλότητα να σκιαγραφήσει τη ζωή του καιρού του μέσα απ’ τους δυο κεντρικούς του ήρωες, τον Τζωρτζ και τον Λένο. Ο δεύτερος αντιπροσωπεύει έναν κόσμο που ακόμα και στο έγκλημα δείχνει αθωότητα ή άγνοια. Βλάκας απ’ τη φύση του φοβάται τον άνθρωπο και ζητάει τη ζωή στη μοναξιά στον πρωτόγονο άνθρωπο…
          Η ιστορία των δυο αυτών ανθρώπων ξετυλίγεται ο’ ένα τσιφλίκι όπου αναζητούν δουλειά. Εκεί θ’ αντιμετωπίσουν τη βρωμιά και τον ίδιο ανθρώπινο φόβο. Πλάθουν όλοι τους όνειρα. Ζητούν την απελευθέρωση τους. Αιώνια χαμένη πάλη. Αποζητούν το φευγιό, αιώνια ποντίκια που θέλουν να ζήσουν στις ανήλιες τρύπες τους.
          Το έργο δεν το συνθέτουν ούτε η πλοκή, ούτε η αφηγηματική μαεστρία. Εκείνο όμως που ιδιαίτερα εξέχει είναι πως ο συγγραφέας του φτάνει στο στόχο του με το να περιγράφει ρεαλιστικά τον ανθρώπινο κόσμο.
          Τέλος ο Τζωρτζ σκοτώνει το Λένο, το αποβλακωμένο παίδι που το προστάτευε, για ν’ αποδείξει έτσι ο συγγραφέας πως ο άνθρωπος ανοίγει νέους ορίζοντες όταν αφανίζει αυτό που λέγεται εμπόδιο και που του φράζει το δρόμο προς την επιτυχία του.


          John Steinbeck - Άνθρωποι και ποντίκια

          Comment


            #35
            Γιάννης Ξανθούλης - Το πεθαμένο Λικέρ

            Γιάννης Ξανθούλης - Το πεθαμένο Λικέρ

            “… Από το 1981 είχα βάλει στο μάτι τον πίνακα του Σάρτζεντ, που στολίζει το εξώφυλλο τούτου του βιβλίου. ‘Οταν τον αντίκρυσα, είπα ταραγμένος: “Άα… τούτους εδώ τους ξέρω κι ας μας χωρίζουν κάπου εκατό χρόνια”. Τους ήξερα, αλλά πώς; Άντε πάλι να ψάχνω μέσα σε γνώριμα βλέμματα - ένα τεράστιο στοκ βλεμμάτων. Ωστόσο, κάποια ιδιαίτερη ανάμνηση με οδηγούσε από μόνη της στην υγρασία του παλιού ποτοποιείου, όπου γινόταν το “πεθαμένο λικέρ”. Κι εκεί, στη γλυκιά αλκοολική σκουριά και στη σιωπή, βρήκα τους ήρωές μου. Τη Ραλλού, τον Φώτη κι εμένα. Ν’ αγαπιόμαστε και να δενόμαστε με τα πιο κρυφά μυστικά, στη μυθική Κυψέλη του 1957. Παρασύρθηκα, έτσι, ζωντανεύοντας πράγματα παλιά αλλά αρωματικά και μεθυστικά, όπως το “λικέρ”, όπως ο πόθος και ο φόβος των παιχνιδιών που παίζουν οι μεγάλοι - ονομάζοντας το παιχνίδι ζωή, ελπίζοντας σε κάποια σπλαχνική ασυλία. Τα παιχνίδια, όμως, δεν έχουν ανθρώπινη λογική. Είναι εκδικητικά από τη μαγική τους φύση, γιατί επιζούν και διαιωνίζονται μέσα από τα λάθη και τις αδυναμίες των παικτών τους. Πάντως, όλα ξεκίνησαν απ’ το χαμόγελο και το βλέμμα μιας ζωγραφιάς, ένα απόγευμα στη Νέα Υόρκη. ” Γιάννης Ξανθούλης

            Γιάννης Ξανθούλης - Το πεθαμένο Λικέρ

            Comment


              #36
              Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ - Γέλιο στο σκοτάδι

              Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ - Γέλιο στο σκοτάδι

              «Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε στο Βερολίνο της Γερμανίας κάποιος ονόματι Αλμπίνους. Επρόκειτο για πλούσιο, αξιοσέβαστο, ευτυχισμένο άνθρωπο. Μια ωραία μέρα εγκατέλειψε τη σύζυγό του για χάρη νεαρής ερωμένης. Ήταν ερωτευμένος· όχι όμως κι εκείνη. Η ζωή του τέλειωσε σε πλήρη καταστροφή. Αυτή είναι όλη η ιστορία διατυπωμένη σε λίγες γραμμές, που θα μας αρκούσαν αν δεν υπήρχε το όφελος και η απόλαυση της διήγησης. Και παρ΄ ότι μια ταφόπετρα, τυλιγμένη στα βρύα, έχει άφθονο χώρο για να περιλάβει τη συντμημένη εκδοχή μιας ανθρώπινης ζωής, η έκθεση της λεπτομέρειας είναι πάντοτε ευπρόσδεκτη.»

              Σε μια παράγραφο ο Ναμπόκωφ εκσφενδονίζει τον αναγνώστη σ' αυτόν τον ωμό απολογισμό του ερωτικού εξευτελισμού και της ταπείνωσης. Σε μια σειρά από ζωντανές, συχνά σύντομες σκηνές, οδηγεί την υπόθεση στην αναπόφευκτη τραγική ολοκλήρωση. Είναι μια θλιβερή, σαδιστική ιστορία, στην οποία το συγκινητικό και ανικανοποίητο πρόσωπο του Αλμπίνους, αδύναμο να θέσει τέρμα στην σταδιακή αυτοκαταστροφή, γίνεται έρμαιο της μικρής ερωμένης του. Η νεαρή Μαργκό του Γέλιου στο σκοτάδι προεικονίζει την διάσημη Λολίτα. Γυναίκα-παιδί, καταστροφική και συνάμα ασήμαντη, εισέρχεται στη ζωή του εραστή της, αξιοπρεπούς αστού, για τη χαρά του και για τη δυστυχία του. Πρόκειται για ένα συναρπαστικό γλίστρημα προς την κόλαση ενός άντρα που κυριαρχείται απ' τον αδύνατο έρωτα. Ο Βλαντιμίρ Ναμπόκωφ (1899-1977) έγραψε μια πρώτη εκδοχή του μυθιστορήματος στα ρωσικά με τον τίτλο Camera Obscura, που δημοσίευσε το 1932, και το διασκεύασε ο ίδιος στα αγγλικά και το εξέδωσε το 1938 με τον τίτλο "Το γέλιο στο σκοτάδι".

              Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ - Γέλιο στο σκοτάδι

              Comment


                #37
                Γκέρχαρντ Χάντερερ - Η ζωή του Ιησού

                Γκέρχαρντ Χάντερερ - Η ζωή του Ιησού


                Ο Γκέρχαρντ Χάντερερ είναι ο σημαντικότερος αυστριακός δημιουργός σατιρικών σκίτσων για την επικαιρότητα και την καθημερινή ζωή στην ευρωπαϊκή Δύση. Από την κριτική του πέννα δεν γλίτωσε κανένας από τους πολιτικούς ηγέτες της χώρας του. Ο διάσημος σκιτσογράφος, κατηγορήθηκε για καθύβριση θρησκεύματος λόγω της έκδοσής του στα ελληνικά του βιβλίου του «Η Ζωή του Χριστού» για να αθωωθεί τελικά από το Εφετείο Αθηνών το 2005. Επρόκειτο για το πλέον παράδοξο δικαστικό προηγούμενο των τελευταίων δεκαετιών στην Ευρώπη, αλλά και στην Ελλάδα, όπου η τελευταία απαγόρευση βιβλίου έγινε το 1981.

                Ο Χάντερερ είχε δηλώσει για τις κατηγορίες: «Φυσικά όλο αυτό ήταν ανοησία, εφόσον εγώ έχω φτιάξει ένα βιβλίο στο οποίο ο Ιησούς παρουσιάζεται με απολύτως θετικό τρόπο. Απέναντι στον Ιησού, αυτή τη μορφή που υπήρξε ή δεν υπήρξε ιστορικά, διατηρούσα πάντοτε μια θετική εντύπωση. Εκανε θετικά πράγματα, υπήρξε ένας κοινωνικός επαναστάτης και εξηγούσε στους ανθρώπους πώς μπορεί κανείς να αλλάξει το κράτος, έτσι ώστε να μπορεί να ζει καλά μέσα σ' αυτό. Δεν έχω κανέναν απολύτως λόγο να τον συκοφαντήσω. Αυτό που έκανα εντελώς συνειδητά ήταν να έρθω σε αντιπαράθεση με το προσωπικό εδάφους, δηλαδή την εκκλησία».

                Γκέρχαρντ Χάντερερ - Η ζωή του Ιησού



                Comment


                  #38
                  Michael Shermer - Γιατί οι άνθρωποι πιστεύουν σε παράξενα πράγματα

                  Michael Shermer - Γιατί οι άνθρωποι πιστεύουν σε παράξενα πράγματα

                  Γιατί πιστεύουν τόσοι άνθρωποι στην τηλεπάθεια, στους μάγους, στις προηγούμενες ζωές, στις απαγωγές από εξωγήινους και στα φαντάσματα; Τι έχει οδηγήσει στη διάδοση της "επιστημονικής" εκδοχής της βιβλικής δημιουργίας, του αποκαλούμενου "επιστημονικού δημιουργισμού" και στην πεποίθηση ότι ποτέ δεν συνέβη το Εβραϊκό Ολοκαύτωμα; Γιατί στην εποχή αυτή την, υποτίθεται, επιστημονικά φωτισμένη μοιάζουμε να βρισκόμαστε σε μεγαλύτερη και πιο επικίνδυνη σύγχυση παρά ποτέ;

                  Ο ιστορικός της επιστήμης Μάικλ Σέρμερ ερευνά τους λόγους για τους οποίους τα αλλόκοσμα φαινόμενα και οι αιρέσεις έλκουν τόσους πολλούς. Προσφέρει, επίσης, λογικές αναλύσεις και πολύτιμα στοιχεία έτσι ώστε όχι απλώς να μάθουμε την αλήθεια για τις τόσες απάτες και πλάνες που βρίσκουν απήχηση στη σημερινή κοινωνία, αλλά και να είμαστε σε θέση να τiς αντικρούσουμε.

                  Τα επιχειρήματά του συνιστούν, εν τέλει, έναν πανηγυρικό για το επιστημονικό πνεύμα και τη χαρά που μπορεί κανείς να αντλήσει ερευνώντας τα μεγαλύτερα μυστήρια του κόσμου -ακόμα και αν πολλά από τα ερωτήματα που τίθενται παραμένουν αναπάντητα.


                  Michael Shermer - Γιατί οι άνθρωποι πιστεύουν σε παράξενα πράγματα

                  Comment


                    #39
                    Robert Temple - Ο άγνωστος Σείριος

                    Robert Temple - Ο άγνωστος Σείριος

                    Τό ερώτημα που θέτει αυτό το βιβλίο είναι: Μήπως δέχτηκε ή Γη στο παρελθόν την επίσκεψη ευφυών όντων απ' την περιοχή του άστρου που λέγεται Σείριος;

                    Oταν άρχισα να γράφω αυτά το βιβλίο, την άνοιξη του 1967, γράφει ο συγγραφέας, το όλο θέμα ήταν τοποθετημένο στα πλαίσια μιας αφρικανικής φυλής πού λέγεται Ντόγκον και πού ζει στο Μάλι, το πρώην Γαλλικό Σουδάν. Οι Ντόγκον διέθεταν πληροφορίες σχετικά με το σύστημα του άστρου Σείριος τόσο καταπληκτικές πού ένιωσα την ανάγκη να ερευνήσω το θέμα. Τα αποτελέσματα, το 1974, εφτά χρόνια αργότερα, είναι πώς κατάφερα ν' αποδείξω ότι oι πληροφορίες που κατέχουν οι Ντόγκον έχουν ηλικία πάνω από πέντε χιλιάδες χρόνια και τις ήξεραν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι της προδυναστικής εποχής, πριν το 3200 π.Χ.. από τους οποίους καθώς αποδείχνω προέρχονται μορφωτικά οι Ντόγκον και ίσως ακόμα να 'ναι και φυσιολογικοί τους απόγονοι.

                    Αυτό πού έκανα, λοιπόν, είναι ότι τοποθέτησα τους όρους του αρχικού ερωτήματος στα πέντε χιλιάδες χρόνια πριν, περιπλέκοντας έτσι την υπόθεση ακόμα παραπάνω. Συγχρόνως, όμως, η απάντηση έρχεται πιο εύκολα. Οι Ντόγκον διατηρούν μία παράδοση για κάποια επαφή με εξωγήινους. Καλύτερα βέβαια να μην υποθέσουμε αβάσιμα πως ευφυή όντα απ' το διάστημα προσγειώθηκαν στην Αφρική, δίδαξαν ορισμένο πράγματα σε μια δυτικοαφρικανική φυλή και ξαναγύρισαν στο διάστημα αφήνοντας ήσυχο τον υπόλοιπο κόσμο. Μια τέτοια θεωρία ποτέ δεν μου φάνηκε αληθοφανής. Στην αρχή, όμως, αναγκάστηκα να τη χρησιμοποιήσω σαν δεδομένη υπόθεση. Στο κάτω κάτω, δεν ήξερα τότε πώς οι Ντόγκον είχαν διατηρήσει τα αρχαία αιγυπτιακά μυστήρια στην κουλτούρα τους. Και δεν είχα την παραμικρή ιδέα πώς οι αρχαίοι Αιγύπτιοι ήξεραν τίποτε για το Σείριο. Αναφορικά με την αρχαία Αίγυπτο βρισκόμουνα στο ίδιο επίπεδο άγνοιας πού έχει ο περισσότερος κόσμος, ότι, δηλαδή, οι Αιγύπτιοι έχτισαν πυραμίδες, άφησαν μούμιες, είχαν ένα Φαραώ πού λεγόταν Τουταγχαμών και ότι έγραφαν Ιερογλυφικά. Βέβαια, οι δίκες μου ακαδημαϊκές σπουδές αναφέρονταν σε ανατολικές μελέτες, αλλά ποτέ δεν είχα ασχοληθεί με την Αίγυπτο παρά μόνο για την Ισλαμική Περίοδο, μετά το 600 μ.Χ. Δεν ήξερα σχεδόν τίποτα για την αρχαία Αίγυπτο. Αν είχα μάθει κάτι, ίσως να γλίτωνα πολύ χαμένο χρόνο.

                    Robert Temple - Ο άγνωστος Σείριος

                    Comment


                      #40
                      Ίταλο Καλβίνο - Η απόσταση της σελήνης

                      Ίταλο Καλβίνο - Η απόσταση της σελήνης

                      Ένα διήγημα αντιεπιστημονικής φαντασίας. Αφηγητής είναι ο Κφβφκ, για τον οποίο δεν είμαστε σίγουροι αν είναι άνθρωπος· έχει περίπου την ηλικία του σύμπαντος και μπορεί να θεωρηθεί άνθρωπος από τη στιγμή που δημιουργήθηκε το ανθρώπινο γένος, αλλά συμμετείχε για πολλά χρόνια και στο ζωικό βασίλειο. Ο Κφβφκ αφηγείται μια ιστορία από την εποχή που η Σελήνη βρισκόταν πολύ κοντά στη Γη και οι άνθρωποι με τη βοήθεια μιας βάρκας και μιας σκάλας μπορούσαν εύκολα να μεταπηδήσουν στο έδαφός της. Περιγράφεται η μαγική, πρωτόγονη και μυστηριακή έλξη της σελήνης στους ανθρώπους μιας μακρινής εποχής.

                      Ο Ίταλο Καλβίνο (1923 - 1985) ήταν Ιταλός πεζογράφος, δοκιμιογράφος και δημοσιογράφος. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Ιταλούς λογοτέχνες του 20ου αιώνα. Γεννήθηκε στην Κούβα αλλά σε νεαρή ηλικία εγκαταστάθηκε με τους γονείς στο Σαν Ρέμο της ιταλικής Ριβιέρα. Το 1943 μπαίνει στους παρτιζάνους της ιταλικής αντίστασης, στη ταξιαρχία Γαριβάλδι και μαζί με τον Σκάλφαρι δημιουργούνε τη ΜUL (Movemend Universitarian Liberal). Το 1947 μπαίνει στον εκδοτικό οίκο Εϊνάντι όπου εργάζονται επίσης οι Νορμπέρτο Μπόμπιο, Νατάλια Γκίνσμπουργκ, Τσέζαρε Παβέζε κι Έλιο Βιτορίνι. Επισκέπτεται τις ΗΠΑ όπου παραμένει για 6 μήνες, κυρίως στη Νέα Υόρκη και ύστερα από λίγα χρόνια παντρεύεται τη Έσθερ Σίνγκερ, που 'χε γνωρίσει στις ΗΠΑ κι ο γάμος γίνεται στην Αβάνα, στη διάρκεια ενός ταξιδιού στη γενέτειρα που συνάντησε και τον Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Επιστρέφοντας στην Ιταλία συνεργάζεται εκ νέου με τον Εϊνάντι, εκδίδει τα "Κοσμοκωμικά" και δημιουργεί την OULiPo (OUvroir de Litterature Potentielle). Στον Γαλλικό Μάη του 1968 γνωρίζει κι επηρεάζεται από τον Ρεημόν Κενώ, ενώ έρχεται σε επαφή και με τους Ρολάν Μπαρτ και Κλωντ Λεβί-Στρως. Το 1975 γίνεται επίτιμο μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας και την επόμενη χρονιά κερδίζει το βραβείο για την Ευρωπαϊκή Λογοτεχνία. Επισκέπτεται Ιαπωνία και Μεξικό, καθώς επίσης κι αρκετές αμερικάνικες πόλεις, δίνοντας διαλέξεις. Το 1981 κερδίζει το γαλλικό παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής.

                      Στις 19 Σεπτέμβρη του 1985 πεθαίνει στη Σιένα, στο παλιό νοσοκομείο της Αγίας Μαρίας Σκάλα, σε ηλικία μόλις 62 ετών.

                      «H φαντασία είναι σαν τη μαρμελάδα, χρειάζεται να την αλείψουμε πάνω σε μια στέρεη φέτα ψωμιού. Διαφορετικά, αν η βάση είναι η φαντασία, παραμένουν όλα ένα άμορφο πράγμα, σαν μαρμελάδα, πάνω στην οποία τίποτα δεν μπορεί να οικοδομηθεί. Πριν από μερικά χρόνια έλεγαν «H φαντασία στην εξουσία» και ήταν ένα ωραίο σύνθημα, όμως στο βάθος το σημαντικό είναι ακριβώς το αντίθετο. Eίναι η φαντασία να μην πάρει ποτέ την εξουσία, να μη γίνει σύνθημα και πρόγραμμα, να μην επισημοποιηθεί ποτέ, να μη γίνει υποχρεωτική. Xρειάζεται η φαντασία να έχει κάτι με το οποίο να συγκρούεται, ώστε να μη χάνει τη δύναμή της. Σε έναν κόσμο από στέρεα πράγματα, που προχωράει προς τα εμπρός, έστω με τρόπο λίγο περιορισμένο, λίγο σφιχτό, μπορείς πάντοτε να σηκώνεις τις χρωματιστές σημαιούλες, να κρεμάς φτερά, φτερούγες πεταλούδας. Aντίθετα, αν όλα είναι φτερά και φτερούγες πεταλούδας, δεν έχεις πλέον κανένα μέρος όπου να μπορείς να κρεμάσεις τη φαντασία σου, τη δημιουργικότητά σου, δεν μπορείς να τη στερεώσεις, όλα γίνονται ομοιόμορφα και ο κόσμος γίνεται περισσότερο γκρίζος.» Italo Calvino

                      Ίταλο Καλβίνο - Η απόσταση της σελήνης

                      Comment


                        #41
                        Stephen Hawking - Το Χρονικό του Χρόνου

                        Stephen Hawking - Το Χρονικό του Χρόνου


                        Το πρώτο εκλαϊκευτικό βιβλίο του μεγαλύτερου θεωρητικού φυσικού από την εποχή του Αϊνστάιν. Μέχρι σήμερα έχει μεταφραστεί στις περισσότερες γλώσσες, έχει πουλήσει παγκοσμίως περισσότερα από 20 εκατομμύρια αντίτυπα, έχει χαρακτηριστεί ως το βιβλίο της δεκαετίας του 1980 και έχει μπει στο βιβλίο Γκίνες επειδή παρέμεινε για το μεγαλύτερο διάστημα μέχρι σήμερα στους καταλόγους μπεστ σέλερ.

                        Stephen Hawking - Το Χρονικό του Χρόνου

                        Comment


                          #42
                          Τό σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας

                          Τό σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας

                          Όλοι οι θεσμοθετημένοι κανόνες και οι λειτουργίες του ελληνικού κράτους, τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα και οι ελευθερίες κάθε Έλληνα πολίτη. Καλό είναι λοιπόν να είμαστε ενημερωμένοι.


                          Τό σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας

                          Comment


                            #43
                            Το σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας

                            Το σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας

                            Το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας.

                            Το σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας

                            Comment


                              #44
                              Κλεάνθης Γρίβας - Οπιούχα: εξάρτηση και απεξάρτηση

                              Κλεάνθης Γρίβας - Οπιούχα: εξάρτηση και απεξάρτηση

                              Το βιβλίο του ψυχιάτρου και συγγραφέα Κλεάνθη Γρίβα αναφέρεται σε όλες τις διαθέσιμες ιατρικές μεθόδους απεξάρτησης ή συντήρησης των εξαρτημένων χρηστών.

                              «Η στάση κάθε ανθρώπου απέναντι στο εξουσιαστικά κατασκευασμένο «πρόβλημα των ναρκωτικών» είναι μια στάση πολιτική με τη σημαντική έννοια του όρου. Και σαν τέτοια, εμπεριέχει κινδύνους που μπορεί και πρέπει να αναληφθούν, γιατί στο επίπεδο των κοινωνικών προβλημάτων είναι αδύνατη η θωράκιση μας με ασφαλιστικά συμβόλαια «κατά παντός κινδύνου».

                              Οι πολλαπλασιαζόμενες «σταυροφορίες κατά των ναρκωτικών» που εμπνέονται και καθοδηγούνται από την κρατική εξουσία, λειτουργούν αποκλειστικά και μόνο προς όφελος των ποικίλων όσων ψευτοθεραπευτικών γραφειοκρατιών και σε βάρος των χρηστών και της κοινωνίας, προάγοντας διαρκώς την εξάρτηση, την εγκληματικότητα, την αρρώστια και το θάνατο, και υπονομεύοντας συνεχώς τα ατομικά δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες.

                              Η γνωστή ρήση του Κικέρωνα ότι «καθένας έχει δικαίωμα να σφάλλει, αλλά κανένας, εκτός από το βλάκα, δεν επιμένει στο λάθος του», συμπληρωμένη με την αναγνώριση της αυταπόδεικτης αλήθειας ότι η δύναμη της βλακείας είναι ακατανίκητη, ιδιαίτερα όταν συνδυάζεται με το προσωπικό συμφέρον, ερμηνεύει τη στάση των διαχειριστών της εξουσίας απέναντι σε ορισμένες ψυχοτρόπες ουσίες και κάνει πιο επιτακτική την ανάγκη της εναντίωσης σ' αυτή.»

                              Κλεάνθης Γρίβας - Οπιούχα: εξάρτηση και απεξάρτηση

                              Comment


                                #45
                                Χρήστος Λαζος - Ο υπολογιστής των Αντικυθήρων

                                Χρήστος Λαζος - Ο υπολογιστής των Αντικυθήρων


                                Ήταν ένα αστρονομικό όργανο μεγάλης αξίας (όπως αποδείχθηκε μετά από 25 χρόνια μελέτης του καθηγητή DEREK DE SOLLA PRICE). Ενα σύνολο από 30 διαφορετικά γρανάζια έδινε πληροφορίες για τις κινήσεις του Ήλιου της Σελήνης και των πλανητών στον Ζωδιακό κύκλο .
                                Το κομμάτι ενός αρχαίου μηχανισμού, εντοπίζει τις βαθιές ρίζες της μοντέρνας τεχνολογίας.
                                Τα μαθηματικά, η φυσική, η αστρονομία και άλλες επιστήμες απέκτησαν νόημα στο μυαλό των αρχαίων Ελλήνων. Ίσως τελικά ακόμα και η τεχνολογία των υπολογιστών να μην είναι σύγχρονη ανακάλυψη &
                                Όταν ένας Έλληνας σφουγγαράς ονομαζόμενος Ηλίας Σταδιάτος ανακάλυψε το ναυάγιο ενός εμπορικού πλοίου, στα ανοιχτά του μικρού νησιού των Αντικυθήρων, εν έτη 1900, ήταν τα αγάλματα που κείτονταν στο βυθό της θάλασσας αυτά που τον εντυπωσίασαν.
                                Το φορτίο του εμπορικού πλοίου περιλάμβανε επίσης κοσμήματα, πήλινα αντικείμενα και σκεύη, κρασί, έπιπλα αριστοτεχνικά φτιαγμένα, και μπρούτζινα, όλα του 1ου π.Χ. αιώνα. Αλλά όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια το πιο σημαντικό εύρημα ήταν μερικοί πράσινοι διαβρωμένοι μπρούτζινοι σβώλοι, τα απομεινάρια μιας συσκευής πολύπλοκης σε κατασκευή.
                                Ο υπολογιστής των Αντικυθήρων, (όπως είναι ευρύτερα γνωστό το εύρημα) φυλάσσονταν αρχικά σε ένα ξύλινο κουτί στο μέγεθος ενός κουτιού παπουτσιών, με πίνακες στο εξωτερικό και μια πολύπλοκη συναρμολόγηση μπρούτζινων οδοντωτών τροχών στο εσωτερικό. Μετά από ακτινοσκόπηση των θραυσμάτων κατά την οποία καταμετρήθηκαν 30 διαφορετικά εξαρτήματα, ο Derek Price ένας Ιστορικός Επιστήμης του Πανεπιστημίου του Yale, οδηγήθηκε στο συμπέρασμα ότι ο μηχανισμός ήταν ένας Αστρονομικός υπολογιστής ικανός να προβλέπει τις θέσεις του ήλιου και της σελήνης στο Ζωδιακό για οποιαδήποτε ημερομηνία.
                                Μια νέα ανάλυση όμως απέδειξε ότι η συσκευή ήταν πολύ πιο έξυπνη απ’ ότι φανταζόταν ο Price, ενισχύοντας τη θεωρία του για μια αρχαία Ελληνική παράδοση μιας πολύπλοκης μηχανικής τεχνολογίας.
                                Οι αρχαίοι Ελληνες πίστευαν σε ένα σύμπαν με κέντρο του τη Γη και εξηγούσαν τις κινήσεις των ουράνιων σωμάτων χρησιμοποιώντας εξεζητημένα μοντέλα που βασίζονταν σε επίκυκλους όπου κάθε σώμα περιγράφει έναν κύκλο (τον επίκυκλο) γύρω από ένα σημείο που το ίδιο περιστρέφεται γύρω από τη γη.
                                Σε γραπτά του Κικέρωνα από τον πρώτο αιώνα π.Χ, αναφέρεται ένας μηχανισμός «πρόσφατα κατασκευασμένος από τον φίλο μας τον Ποσειδώνιο, ο οποίος αναπαράγει τις κινήσεις του ήλιου, της σελήνης και ακόμα πέντε πλανητών.»
                                Επίσης λέγεται ότι ο Αρχιμήδης είχε κατασκευάσει ένα μικρό πλανητάριο και δύο ακόμα παρόμοιες συσκευές λέγεται ότι έχουν διασωθεί από την πτώση των Συρακουσών το 212 π.Χ. Αυτά δείχνουν ότι οι αρχαίες αναφορές και ο μηχανισμός του Wright ίσως να έχουν κάποια πραγματική βάση.
                                Η θεωρία του Price επίσης βρίσκει υποστηρικτές. Ο ίδιος πίστευε ότι ο μηχανισμός των Αντικυθήρων αποδείκνυε την ύπαρξη πολύπλοκης μηχανολογικής τεχνολογίας ανάμεσα στου αρχαίους Έλληνες ή οποία, μεταφέρθηκε μέσω του αραβικού κόσμους και δημιούργησε τις βάσεις για την κατασκευή των ρολογιών στην Ευρώπη.
                                Η καταγωγή της σύγχρονης τεχνολογίας, από τις σιδηροδρομικές μηχανές μέχρι τα ρομπότ, μπορεί να εντοπίζεται σε περίτεχνα μηχανικά παιχνίδια του 18ου αιώνα. Και τα παιχνίδια αυτά μπορεί με τη σειρά τους να οφείλουν τη δημιουργία τους στην τέχνη της κατασκευής ρολογιών.
                                Η τέχνη αυτή, όπως και πολλές άλλες του σύγχρονου κόσμου, φαίνεται να έχουν τις ρίζες τους στην αρχαία Ελλάδα.


                                Χρήστος Λαζος - Ο υπολογιστής των Αντικυθήρων

                                Comment

                                Working...
                                X