Announcement

Collapse
No announcement yet.

Όταν είσαι δειλός...

Collapse
X
 
  • Filter
  • Time
  • Show
Clear All
new posts

    Όταν είσαι δειλός...

    Καλησπέρα σε όλους και συγχαρητήρια για την πολύ καλή δουλειά και τις χρησιμες πληροφοριες που μας παρέχετε!

    Η σκέψη για μετοίκηση στο ΗΒ γυρνάει στο μυαλό μου εδώ και 3 χρόνια. Δυστυχώς μεχρι σήμερα δεν το έχω κάνει πράξη και κάθε μέρα που περνάει το μετανιώνω και περισσότερο.
    Θες οτι παρά την κρίση δεν έχω ξεμείνει από δουλειά ποτέ;
    Θες οτι κουτσά στραβά 1000 τα έβγαζα κάθε μήνα;
    Θες οι φίλοι;
    Θες η οικογένειά (γονεις εννοώ και όχι γυναικα και παιδιά γιατί δεν έχω);
    Το θέμα είναι ότι η απόφαση δεν πάρθηκε ποτέ...

    Πολλοί μπορεί να μου πουν "ρε φιλαρακί εγώ με ένα χιλιαρικάκι το μήνα δεν έφευγα ποτέ από την Ελλαδάρα μας". Ίσως αυτό να ήταν και η καταστροφή μου. Αυτό το παλιο χιλιάρικο που έβγαινε πάντα. Και τι εννοώ;
    Είμαι στον χώρο της εστίασης (βλέπε Barman - Barista - Υπευθυνος σε μαγαζιά) και αισίως κοντέβω τα 38 έτη ζωής. Εχω περάσει χρυσές εποχές με εισοδήματα άνω των 3000 αλλά και με την λάθος πεποίθηση οτι θα περνω αυτά τα χρήματα για πάντα... ΜΕΓΑ ΣΦΑΛΜΑ
    Ξέρω λοιπόν οτι ο κλάδος δεν θα με αντέξει για πολύ ακόμα (λογο ηλικίας εννοώ), όπως και ξέρω ότι στην Ελλάδα του σήμερα είναι πολύ δύσκολο να κάνω ένα ξεκίνημα από το μηδεν σε κάτι εντελώς καινούριο. Βασικότερο όλων το ότι δυστυχώς η χώρα δεν μπορεί να μου παρέχει το επίπεδο ζωής που θα ήθελα να έχω μεγαλώνοντας και είναι δεδομένο οτι στην πορεία θα με υποχρεώσει είτε να ζήσω με λιγοστά λεφτα και μίζερα είτε εάν είμαι τυχερός να κάνω 2 και 3 δουλειές μέχρι τα 60 μου οπου και λογικά ο οργανισμός μου θα καταρρευσει χαρίζοντας μου στην καλύτερη των περιπτώσεων μια γρήγορη και ανώδυνη ανακοπή καρδιάς.

    Σκοπός όλου του παραπάνω κειμένου δεν ήταν να σας κουράσω αλλα να σας δώσω λίγο το Background μου για να περάσω στην ΟΥΣΙΑ του θέματος μου.

    Αναμεσα στις ατελείωτες ώρες αναζήτησης πληροφοριών, σκέψης και συζητήσεων με φίλους διαπίστωσα ότι αυτό που κράταγε πίσω την μετανάστευση μου στην Αγγλία δεν ήταν ούτε τα παραπάνω που ανέφερα, ούτε ο φόβος του εάν θα βρω δουλειά, ούτε τα λεφτά που δεν είχα για τον πρώτο καιρό, ούτε τα χαρτιά, ούτε η διαμονή, ούτε ο καιρός ούτε τίποτα
    Ηταν το "άγνωστος μεταξύ αγνώστων". Το οτι στην παρούσα φάση δεν έχω κανέναν στην Αγγλία. 'Οποτε έστω και για πλάκα καποιος δικός μου έλεγε "ρε μλκ δεν παμε να φυγουμε απο δω, να μεταναστευσουμε Λονδίνο", πέταγα τη σκούφια μου και ημουν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΤΟΙΜΟΣ να κόψω το λαιμό μου και σε 1 εβδομάδα να πετάω για ΗΒ.
    Δειλός; Μάλλον σε αυτό το θέμα είμαι

    Με λίγα λόγια λοιπόν ψάχνω κάποιον/ια που να είναι στην ίδια φάση
    Να κάνουμε μεσα στο φθινόπορο το βήμα μαζί
    Να ταξιδέψουμε μαζί
    Να πάμε μαζί στο job center
    Να πάρουμε μαζί σβάρνα τις τράπεζες
    Να γραφτούμε μαζί στον GP
    Να δώσουμε κουράγιο ο ένας στον άλλο κτλ κτλ
    Στο δικό μου μυαλό είναι άπειρα τα οφέλη

    Και προς αποφυγή παρεξηγήσεων:
    α) Δεν ψάχνω μεταφραστή. Τα Αγγλικά μου είναι σε καλό επίπεδο
    β) Δεν ψάχνω δανεικά
    γ) Δεν ψάχνω γκόμενα
    δ) Δεν ψάχνω φίλους. Εχω πολλούς στην Ελλάδα και θα κάνω κι άλλους στην Αγγλία. Είναι μια σχέση αμοιβαίου συμφέροντος οπου εάν ταιριάξουν τα χνώτα μας μπορεί να εξεληχθεί σε φιλία αλλιώς όταν βρούμε τον δρόμο μας ο καθένας θα πάρει τον δικό του.

    Υ.Γ. Ανέκαθεν κοίταγα το Λονδίνο αλλά είμαι ανοιχτός σε προτάσεις και ειδικά για νότο (Southampton, Brighton, Bournemouth etc)

    #2
    Τι ειναι ακριβως αυτό που φοβάσαι? Θες απλα μια παρεα για τον πρωτο καιρο? Γιατι δεν παιρνεις καποιο φιλο σου μαζι μεχρι να βολευτεις και μετα ας γυρισει πισω.

    Comment


      #3
      Originally posted by Natalia_ View Post
      Τι ειναι ακριβως αυτό που φοβάσαι? Θες απλα μια παρεα για τον πρωτο καιρο? Γιατι δεν παιρνεις καποιο φιλο σου μαζι μεχρι να βολευτεις και μετα ας γυρισει πισω.
      Τι εννοείς Natalia;
      Να πω σε κάποιον φίλο μου "παράτα την δουλεια σου, ρίξε και 2-3 χιλιαρικάκια στην τζάντα και ελα να μου κανεις παρέα στην Αγγλία για κανα 2μηνο;;

      Με προβληματίζει η ερώτηση σου γιατί δείχνει ότι μάλλον δεν έχω εξηγησει σωστά τι εννοώ.

      Δεν ψάχνω ένα άτομο για να κάνω παρέα και να πάω για καφέ. Σε μια κατάσταση ή οποία λογικά θα είναι δύσκολη και αρκετά αγχωτική, θεωρώ ότι θα είναι πολύ καλύτερα έαν εχεις κάποιον μαζί σου που είναι στην ίδια φάση με εσένα. Κάτι σαν δύο μυαλά καλύτερα από ενα.
      Είναι λίγο δύσκολο να αναπτύξω όλο το σκεπτικό μου γραπτά καθως θα παρει ώρες και πολλές σελιδες...

      Σε μια πολυ σαν το Λονδίνο η οποία είναι αρκετά χαοτική για τα δεδομένα της Ελλάδας, χωρίς σπίτι, χωρίς δουλειά και με τον τραπεζικό σου λογαριασμό να μοιάζει με ωρολογιακή βόμβα που ο χρόνος της μειώνεται θα μπορουσε να εξοικονομίσει πολύ χρόνο και πολύ χρήμα ο ένας στον άλλο. Όποιος δεν καταλαβαίνει το "γιατί" και το "πως" προφανώς δεν έχει κάνει σωστή έρευνα για το τι θα αντιμετωπίσει έκει και πως πρέπει να κινηθεί.
      Σαφώς είναι και το ψυχολογικό της υπόθεσης. Το να πεις μια κουβέντα

      Οποιος το σκέφτεται και θέλει να το αναλύσουμε ας στείλει PM

      Comment


        #4
        Αυτό που εννοώ είναι ότι βλέπω μια τραγικοποίηση στην όλη περιγραφή.

        "Να ταξιδέψουμε μαζί
        Να πάμε μαζί στο job center
        Να πάρουμε μαζί σβάρνα τις τράπεζες
        Να γραφτούμε μαζί στον GP"

        Θες παρέα για να πας στην τράπεζα? Και στην Ελλάδα με παρέα πας στην εθνική? Μια χαρά κατάλαβα τι εννοείς. Ασφαλώς και όλα είναι πιο εύκολα αν εχεις κάποιον να βασίζεσαι ψυχολογικά. Αν εχεις κάποιον γνωστό εκεί που θα πας, μπίνγκο! Αν όμως όχι, τι θα κάνεις? Δε θα πας ποτέ? Και περνάει ο καιρός, έρχεται το μπρέξιτ!

        Ξέρω ΑΚΡΙΒΩΣ πως ειναι να φευγεις για κάπου που δεν εχεις ούτε δουλειά, ούτε συγγενείς, φίλους ή σπίτι. Σηκώθηκα και έφυγα απο Ελλάδα για Αμερική έχοντας μονο μια υπόσχεση ότι καποιος θα με βοηθησει να βρω τουλάχιστον σπίτι. Τίποτα δεν έκαναν. Και μετά απο 20 μέρες μου είπαν να φύγω. Και σπίτι βρήκα, και δουλειά, και όλα σιγα σιγά μπήκαν στο δρόμο τους. Ηθικό δίδαγμα: ΝΑ ΒΑΣΙΖΕΣΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ!!! Ποτέ δεν ξέρεις αν θα ξυπνήσει ο άλλος μια μέρα και θα τα τινάξει όλα στον αέρα. Πες πως βρήκες καποιον να φύγετε μαζί και μετά από 2 βδομάδες αποφασίζει να γυρίσει πίσω. Τι θα κάνεις? Θα γυρίσεις μαζί του?

        Για αρχή θα βρεις ενα δωματιο μεχρι να βρεις δουλειά. Μολις με το καλό βρεις, θα ψάξεις για σπίτι. Είναι αυτονοήτο ότι πρεπει να εχεις διαθέσιμο κεφάλαιο για να καλύπτεις τα εξοδα σου μεχρι να βρεις δουλειά. Αν μιλάς καθε μερα με συγγενεις και φίλους στο σκάιπ ειναι αρκετή η ψυχολογική βοηθεια (για μενα τουλαχιστον). Μη πας με διαθεση ηττημένου!!! Είναι σιγουρο οτι θα τα παρατήσεις! Κανείς δεν ειναι ετοιμος 100% να σηκωθεί να φυγει. Κι εγώ δεν ήμουν....θα έληγε όμως η βίζα και έπρεπε να φύγω!

        Επίσης βοηθάει να σκέφτεσαι ότι δεν είσαι εξορία! Οτι εισαι εκεί απο επιλογή και οτι μπορεις να γυρισεις όποτε θες! Όταν ενιωθα homesick έβαζα Παπαδάκη, έβλεπα τα νέα μετρα και ενιωθα καλύτερα χαχαχα

        Τι να σου πω. Μακάρι να γίνουν όλα όπως τα θέλεις. Πάντως καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που έκανες, παρά για κάτι που δεν έκανες. Γιατί αυτό το "What if" θα σε τρώει μια ζωή.

        Comment

        Working...
        X