Μετά από 1,5 χρόνο περίπου και έχοντας διαβάσει σχεδόν όλες τις ανταποκρίσεις των παλαιότερων, ήρθε και η ώρα μου.
Το λοιπόν, είμαι ήδη στην πανέμορφη Μελβούρνη εδώ και σχεδόν 1 μήνα. Το όλο project Australia ξεκίνησε σαν συζητησεις με την σύζυγό μου το Πάσχα του 2016 στην Αθήνα όπου ζούσαμε. Εγώ στο δημόσιο η σύζυγος άνεργη και η κόρη μας μόλις είχε γίνει ενός έτους. Η πρώτη μας συζήτηση αφορούσε στο να πάρει η σύζυγος μου την Αυστραλιανή υπηκοότητα και το διαβατήριο κατ'επέκταση. Πρώτη κίνηση, πήγα στην Πρεσβεία της Αυστραλίας στην Αθήνα μόνο για να καταλάβω ότι δεν μπορείς να μιλήσεις με κάποιον αλλα για να σου δώσει ο υπάλληλος σεκούριτι ένα χαρτί με τηλέφωνα και σάιτ με πληροφορίες. Πήρα τηλέφωνο και άφησα τα στοιχεία μου στον τηλεφωνητή, με πήραν την επόμενη και έμαθα με σιγουριά ότι η σύζυγος μου δικαιούται την υπηκοότητα λόγω του οτι η πεθερά μου γεννήθηκε στην Αυστραλία και έζησε μέχρι τα 8 της. Από εκεί και πέρα ξεκίνησε η διαδικασία του ψαξίματος. Patriotaki.net , border.gov.au , http://uk.embassy.gov.au/lhlh/GreekC...formation.html και τα λοιπά και τα λοιπά. Διάβασμα ατελείωτο και ξεκινάω τις μεταφράσεις, ποινικό μητρώο με σφραγίδα της χάγης (που τελικά δεν χρειαζόταν), πιστοποιητικά γέννησης τα πρωτότυπα και άλλα που δεν τα θυμάμαι τωρα.. Fast forword, αρχές Αυγούστου κάνουμε την αίτηση online , σκανάρισμα όλα τα έγγραφα κλπ και send (μαζί με τα περίπου 200$ που χρειαζόταν) και τέλη Αυγούστου, θυροτηλέφωνο, courier, Australian Citizenship, πάρτυ. Να σημειώσω ότι ως εκείνο το σημείο η σύζυγος μου ούτε καν το συζητούσε να μεταναστεύσουμε Αυστραλία. Τέλη Σεπτέμβρη και επειδή είχα κάνει και έξτρα μεταφράσεις ευτυχώς (να σαι καλα patriotaki) κανουμε και την αίτηση για διαβατήριο. Σε 10 μέρες, θυροτηλέφωνο, courier, Australian Passport, πάρτυ. Εννοείται συζητήσεις, μαλώματα κλπ υπήρχαν μέχρι τότε ως προς το "ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΠΟΥΘΕΝΑ", "ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΕΚΕΙ","ΕΙΣΑΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ". Βάζοντας όμως ως προτεραιότητα το μέλλον του παιδιού μας (και το δικό μας) οι άμυνες πέφτουν, οι γωνίες λειαίνουν. Σε αυτό το patriotaki πάλι παίζει τον ρόλο του. Η δική μου λογική ήταν διάβασε μόνη σου πως είναι τα πράγματα εκεί και αν δεν σου αρέσουν αυτά που θα διαβάσεις, δεν πάμε. Και η αλήθεια είναι αν δεν το ψάξει κάποιος μόνος του, δεν μπορεί να καταλάβει. Fast forword, μεταφράσεις, διαβατήρια για μένα και την κόρη μου,σχεδιασμός τέλη Νοέμβρη send ολα τα έγγραφα και 6100 ευρώ online. Αναμονή, υπολογισμός να βγεί η βίζα στην καλύτερη Σεπτέμβρη στην χειρότερη αρχές του 2018. Σε 1,5 μήνα μου έρχεται e-mail να κάνω εγώ και η κόρη μου τις εξετάσεις. Μέσα σε 10 μέρες τις τελειώσαμε και είχαν ήδη σταλεί από τον γιατρό. Στις 9 Μαρτίου και από εκεί που δεν το περιμένουμε, Dear Alex - Notification of grant Partner (Migrant) (Class BC) Partner (subclass 100) visa.
Σοκ, πάρτυ.
Άγχος, προετοιμασία. Πρέπει να μπώ στην χώρα και εγώ και η κόρη μας μέχρι την λήξη του ποινικού μου μητρώου στις 6 Οκτώβρη. Εκεί που στην καλύτερη περιμέναμε να μας έρθει η βίζα στην καλύτερη Σεπτέμβρη. Τελικά η βίζα "βγήκε" σε 3 μήνες και κάτι ψιλά.
Σε αυτό το σημείο να πω ότι δεν είχαμε ακόμα αποφασίσει σε ποιά πόλη θα μετακομίσουμε. Το καλό και κακό εν μέρει είναι ότι δεν έχουμε συγγενείς down under οπότε δεν είχαμε κάποιου είδους "άγκυρα" . Πως αποφασίζεις όμως σε ποιά πόλη θα πας να ζήσεις με την οικογένειά σου όταν δεν έχεις πατήσει ποτέ το πόδι σου σε αυτή την χώρα?? Δεν ντράπηκα λεπτό, όποιον συναντούσα τον ρωτούσα αν έχει κάποιον φίλο, συγγενή που να έχει άνεση και να τον εμπιστεύεται. Άπειρα τηλέφωνα με Ελληνοαυστραλούς, με νεομετανάστες, patriotaki, facebook, όλα τα καλούδια της τεχνολογίας. Η απόφαση πάρθηκε, Μελβούρνη. Το σκεπτικό το εξής απλό:
1. Δεν έχουμε κανέναν, που έχει πιο πολλούς Έλληνες ώστε να μπορείς να βασιστείς χτύπα ξύλο?
2. Κόστος ζωής σε συνάρτηση με τις ευκαιρίες εργασίας?
3. Ποιότητα ζωής ως προς τις δραστηριότητες (indoor και outdoor)?
4. Θρησκευτική επαφή?
5. Ελληνικά σχολεία?
6. Ελληνισμός?
7. Ασφαλής πολυπολιτισμός?
8. Περισσότερες επαφές ενώ είμασταν ήδη Ελλάδα?
9. Καιρός? Τουλάχιστον να έχει εποχές.
Σε όλα αυτά, με το δικό μου και μόνο σκεπτικό το τονίζω η Μελβούρνη κερδίζει hands down. Οπότε επικεντρωθήκαμε στην Μελβούρνη.
Αποφασίσαμε να πάω πρώτος στις αρχές Αυγούστου και η σύζυγος με την κόρη και την πεθερά μου (για βοήθεια) να έρθουν 40 μέρες αργότερα.
Στην Αθήνα είμασταν μόνο λόγω εργασίας, οπότε οι συγγενείς μας όλοι ήταν βόρεια Ελλάδα. Οπότε γεννήθηκε και το επόμενο ερώτημα. Θα στείλουμε πράγματα ή θα τα αγοράσουμε όλα από την αρχή? Patriotaki και πάλι, αλλα όπως γράφει η υπογραφή ενός μέλους εδώ μέσα "δεν υπαρχει μετανάστευση copy paste". Αποφασίσαμε εφόσον δεν είχαμε ακριβά έπιπλα να μην στείλουμε κοντέινερ, αλλά να στείλουμε έστω 1 κυββικό κάποια προσωπικά αντικείμενα. Μετά απο αναζήτηση τιμών, είδα ότι αξίζει να στείλω πάνω απο 1, οπότε στείλαμε 2,2 κυββικά! 16 κιβώτια 60x40x40 και 1 ακόμα πολύ μεγάλο. Το λοιπόν, τέλη Ιουνίου άφησα τα κιβώτια στην μεταφορική στην Αθήνα και ξεκινήσαμε με την σύζυγό μου την δεύτερη φάση της μετακόμισης στην βόρεια Έλλαδα (όσα δεν μπορέσαμε να πουλήσουμε και όσα χρειαζόντουσαν οι δικοί μας άνθρωποι). 30 Ιουνίου χαιρετάμε με δάκρυα στα μάτια την Αθήνα που αγαπήσαμε τόσο πολύ και που γεννήθηκε η κόρη μας. 2 εβδομάδες Χαλκιδική για αποσυμπίεση και μετά στα πάτρια εδάφη μέχρι να έρθει η ώρα της πτήσης μου με την καινούργια εδώ στην Ελλάδα scoot airlines. 470 ευρώ το one way ticket με 21 ώρες αναμονή στην πανέμορφη Σιγκαπούρη. Εφόσον θα πετούσα μόνος το είδα και σαν ευκαιρία να δω την Σιγκαπούρη και ενώ κουράστηκα δεν το μετανιώνω με τίποτα. Η Σιγκαπούρη απλά ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ. Η σύζυγος με την κόρη και την πεθερά πετάνε με Etihad σε 3 μέρες ώστε να μην έχουν πολλές ώρες αναμονής με την μικρή. Τις περιμένω πως και πως.
Στα της Αυστραλίας τώρα.
Έφτασα μετά από 40 ώρες συνολικής πτήσης. Είχα ήδη κανονίσει με έναν φίλο που γνώρισα πέρισσυ Ελλάδα Ελληνοαυστραλό να έρθει απο Καμπέρα να με βοηθήσει τις πρώτες μέρες. Και έτσι έγινε. Έφτασα Σάββατο και ήρθε με κάτι ξαδέρφια του απο το αεροδρόμιο με φορτηγάκι να με πάρουν, πήγαμε σπίτι τους, ήπιαμε ελληνικό καφέ τα είπαμε λιγάκι και μετά πήγαμε στο σπίτι ενός συγγενή του που δεν κατοικείται και μείναμε εκεί τις πρώτες μέρες μέχρι να βρώ σπίτι. Πήγαμε γνωρίσαμε και άλλους συγγενείς του όπου πραγματικά με αγκάλιασαν όλοι σαν παιδί τους και αυτό δεν θα το ξεχάσω ποτέ..
"Τα γραφειοκρατικα"
ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ: Πρέπει να έχετε μια διεύθυνση να δηλώνετε σε όλα για αρχή. Μετά την αλλάζεις πανεύκολα σε όλα online.
Νούμερο κινητού πήρα απο το Σάββατο με το που προσγειώθηκα απο τα woolworths (Σούπερ Μάρκετ) και το ενεργοποίησα online απο το κινητό του φίλου μου. Πήρα της amaysim γιατι με 40$ μου δίνει και 300 λεπτά προς Ελλάδα και 10gb ιντερνετ.
ΑΦΜ, το TFN (tax file number) έκανα αίτηση online την Κυριακή.
Τραπεζικό λογαριαμό είχα ανοίξει online με την Commowealth και τους είχα ζητήσει με email να μου έχουν και την debit card μου την μέρα που θα πήγαινα στο κατάστημα.
Το λοιπόν Δευτέρα πρωί ξεκινήσαμε και πήγαμε στο κατάστημα που είχα δηλώσει, έκανα το id identification με το διαβατήριο μου, πήρα την κάρτα μου, τους χαιρετησα και φύγαμε. Συνολικός χρόνος όλης της διαδικασίας 20 λεπτά.
Επόμενο βήμα medicare. Εδώ να τονίσω οτι το medicare με το centrelink πλεον είναι σε ίδια κτήρια ΑΛΛΑ δεν έχουν όλα τα centrelink και medicare!! Οπότε ψάξτε να είναι Centrelink και Medicare μαζί! Εγώ την ψιλοπάτησα γιατί πήγα σε σκέτο centrelink αλλα μου το είπαν στην αναμονή και google και πήγα στο πιο κοντινό. Με το που μπαίνεις μέσα σε δημόσια υπηρεσία υπάρχει κάτι σαν υποδοχή που σε ρωτάνε για ποιόν λόγο ήρθες. Αναμονή περίπου 25 λεπτά, φώναξαν το όνομά μου και σε άλλα 10 λεπτά είχα ήδη τελειώσει. Εδώ χρειάστηκε και την βίζα που είχα εκτυπωμένη. Απλά βγάζουν μια φωτοτυπία και αυτό ήταν. Γενικά είχα κάνει πολύ καλή προετοιμασία και παντού πήγαινα με τον φακελό μου που είχα τα πάντα μέσα και τα πρωτότυπα αλλά και μεταφρασμένα καλού κακού. Τελικά δεν χρειάστηκαν πουθενά τα περισσότερα αλλά κακό δεν μου έκανε σίγουρα.
Για δίπλωμα έπρεπε να έχω κλείσει ραντεβού και ενώ πήγαμε απο το vicroads μήπως και γίνει κάποιο θαύμα, δεν έγινε. Μου έκλεισαν για την επόμενη εβδομάδα. Για το ραντεβού πληρώνεις 18$. Θα μπορούσα να κλείσω ραντεβού πρίν φτάσω Μελβούρνη αλλά δεν το σκέφτηκα. Αν και με το Ελληνικό μπορείς να οδηγάς νομίζω για 6 μήνες αν είσαι permanent resident.
Το διαταύτα είναι ότι σε 2 μέρες στην Αυστραλία είχα ήδη νούμερο κινητού, είχα κάνει αίτηση για ΑΦΜ, είχα ήδη τραπεζικό λογαριαμό και κάρτα και πλέον είχα και ασφάλεια υγείας!!!
Τις επόμενς ημέρες τις αφιέρωσα στην ανεύρεση σπιτιού γιατί και ο φίλος μου έπρεπε να επιστρέψει Καμπέρα. Πήγα σε πιό μικρά μεσιτικά γραφεία και όχι στα μεγάλα και με αυτόν τον τρόπο (δεν ξέρω αν ισχύει σε άλλες περιπτώσεις) μπορούσα να πάω να δω τα σπίτια κατευθείαν. Το 3ο που είδα το έκλεισα κιόλας (έκανα την αίτηση) και την επόμενη μέρα με ενημέρωσαν οτί το πήρα!! Τετάρτη αυτό. Μου είπαν το Σάββατο μπορώ να μπω κιόλας. Κατευθείαν έκανα αίτηση για ρεύμα και αέριο( για νερό μου είπαν θα το κάνουν απο το μεσιτικό) και το Σάββατο κοιμήθηκα για πρώτη φορά στο νέο μας σπίτι!! Για κρεβάτι μου έδωσε μια ξαδέρφη του φίλου μου ένα φουσκώτο στρώμα μέχρι να πάρω δικό μου , όπως επίσης και ένα ψυγείο, φούρνο μικροκυμμάτων και μερικά κουζινικά! Ο φίλος μου Κυριακή έφυγε. Δευτέρα έκανα αίτηση online για γραμμη internet. Έψαξα όλες τις εταιρίες και είδα μία που είχε τα καλύτερα reviews την boom broadband. Δευτέρα έκανα την αίτηση, Τρίτη παω να φύγω από το σπίτι και το μόντεμ ήταν ήδη απ'έξω. Το συνδέω και είχα internet!!! Απλά ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!!
Δεύτερο βήμα αγορά αυτοκινήτου. carsales,gumtree κλπ και μετά απο 4-5 αυτοκίνητα που είδα κατέληξα σε ένα που μου άρεσε. Ένας φίλος που είχα γνωρίσει μέσω κοινών φίλων απο Ελλάδα με έστειλε σε έναν δικό του μηχανικό, Ελληνοκύπριο, είδε το αυτοκίνητο και το αγόρασα. Μέχρι την 3η μου εβδομάδα, είχα σπίτι, αυτοκίνητο και είχα ήδη αγοράσει και τα βασικά έπιπλα (κρεβατοκάμαρα και μια φουσκωτή πολυθρόνα για το σαλόνι) και τηλεόραση.
Πριν από μια εβδομάδα πήρα το αυτοκίνητο και πήγα μια βόλτα προς Geelong! Πανέμορφα! Και γενικά γυρνάω όσο μπορώ μέχρι να έρθει και η οικογένεια και να μπούμε σε μια σειρά.
Από θέμα εργασίας τώρα έχω αρχίσει και στέλνω βιογραφικά σιγά σιγά, οπότε ακόμα δεν έχω άποψη. Αυτό πάντως που βλέπω ως τώρα είναι ότι έχει δουλειές για όποιον θέλει να εργαστεί.
Αυτά τα ολίγα ως τώρα και θα προσπαθήσω να ανανεώνω την ανταπόκρισή μου συχνά.
Το λοιπόν, είμαι ήδη στην πανέμορφη Μελβούρνη εδώ και σχεδόν 1 μήνα. Το όλο project Australia ξεκίνησε σαν συζητησεις με την σύζυγό μου το Πάσχα του 2016 στην Αθήνα όπου ζούσαμε. Εγώ στο δημόσιο η σύζυγος άνεργη και η κόρη μας μόλις είχε γίνει ενός έτους. Η πρώτη μας συζήτηση αφορούσε στο να πάρει η σύζυγος μου την Αυστραλιανή υπηκοότητα και το διαβατήριο κατ'επέκταση. Πρώτη κίνηση, πήγα στην Πρεσβεία της Αυστραλίας στην Αθήνα μόνο για να καταλάβω ότι δεν μπορείς να μιλήσεις με κάποιον αλλα για να σου δώσει ο υπάλληλος σεκούριτι ένα χαρτί με τηλέφωνα και σάιτ με πληροφορίες. Πήρα τηλέφωνο και άφησα τα στοιχεία μου στον τηλεφωνητή, με πήραν την επόμενη και έμαθα με σιγουριά ότι η σύζυγος μου δικαιούται την υπηκοότητα λόγω του οτι η πεθερά μου γεννήθηκε στην Αυστραλία και έζησε μέχρι τα 8 της. Από εκεί και πέρα ξεκίνησε η διαδικασία του ψαξίματος. Patriotaki.net , border.gov.au , http://uk.embassy.gov.au/lhlh/GreekC...formation.html και τα λοιπά και τα λοιπά. Διάβασμα ατελείωτο και ξεκινάω τις μεταφράσεις, ποινικό μητρώο με σφραγίδα της χάγης (που τελικά δεν χρειαζόταν), πιστοποιητικά γέννησης τα πρωτότυπα και άλλα που δεν τα θυμάμαι τωρα.. Fast forword, αρχές Αυγούστου κάνουμε την αίτηση online , σκανάρισμα όλα τα έγγραφα κλπ και send (μαζί με τα περίπου 200$ που χρειαζόταν) και τέλη Αυγούστου, θυροτηλέφωνο, courier, Australian Citizenship, πάρτυ. Να σημειώσω ότι ως εκείνο το σημείο η σύζυγος μου ούτε καν το συζητούσε να μεταναστεύσουμε Αυστραλία. Τέλη Σεπτέμβρη και επειδή είχα κάνει και έξτρα μεταφράσεις ευτυχώς (να σαι καλα patriotaki) κανουμε και την αίτηση για διαβατήριο. Σε 10 μέρες, θυροτηλέφωνο, courier, Australian Passport, πάρτυ. Εννοείται συζητήσεις, μαλώματα κλπ υπήρχαν μέχρι τότε ως προς το "ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΠΟΥΘΕΝΑ", "ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΕΚΕΙ","ΕΙΣΑΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ". Βάζοντας όμως ως προτεραιότητα το μέλλον του παιδιού μας (και το δικό μας) οι άμυνες πέφτουν, οι γωνίες λειαίνουν. Σε αυτό το patriotaki πάλι παίζει τον ρόλο του. Η δική μου λογική ήταν διάβασε μόνη σου πως είναι τα πράγματα εκεί και αν δεν σου αρέσουν αυτά που θα διαβάσεις, δεν πάμε. Και η αλήθεια είναι αν δεν το ψάξει κάποιος μόνος του, δεν μπορεί να καταλάβει. Fast forword, μεταφράσεις, διαβατήρια για μένα και την κόρη μου,σχεδιασμός τέλη Νοέμβρη send ολα τα έγγραφα και 6100 ευρώ online. Αναμονή, υπολογισμός να βγεί η βίζα στην καλύτερη Σεπτέμβρη στην χειρότερη αρχές του 2018. Σε 1,5 μήνα μου έρχεται e-mail να κάνω εγώ και η κόρη μου τις εξετάσεις. Μέσα σε 10 μέρες τις τελειώσαμε και είχαν ήδη σταλεί από τον γιατρό. Στις 9 Μαρτίου και από εκεί που δεν το περιμένουμε, Dear Alex - Notification of grant Partner (Migrant) (Class BC) Partner (subclass 100) visa.
Σοκ, πάρτυ.
Άγχος, προετοιμασία. Πρέπει να μπώ στην χώρα και εγώ και η κόρη μας μέχρι την λήξη του ποινικού μου μητρώου στις 6 Οκτώβρη. Εκεί που στην καλύτερη περιμέναμε να μας έρθει η βίζα στην καλύτερη Σεπτέμβρη. Τελικά η βίζα "βγήκε" σε 3 μήνες και κάτι ψιλά.
Σε αυτό το σημείο να πω ότι δεν είχαμε ακόμα αποφασίσει σε ποιά πόλη θα μετακομίσουμε. Το καλό και κακό εν μέρει είναι ότι δεν έχουμε συγγενείς down under οπότε δεν είχαμε κάποιου είδους "άγκυρα" . Πως αποφασίζεις όμως σε ποιά πόλη θα πας να ζήσεις με την οικογένειά σου όταν δεν έχεις πατήσει ποτέ το πόδι σου σε αυτή την χώρα?? Δεν ντράπηκα λεπτό, όποιον συναντούσα τον ρωτούσα αν έχει κάποιον φίλο, συγγενή που να έχει άνεση και να τον εμπιστεύεται. Άπειρα τηλέφωνα με Ελληνοαυστραλούς, με νεομετανάστες, patriotaki, facebook, όλα τα καλούδια της τεχνολογίας. Η απόφαση πάρθηκε, Μελβούρνη. Το σκεπτικό το εξής απλό:
1. Δεν έχουμε κανέναν, που έχει πιο πολλούς Έλληνες ώστε να μπορείς να βασιστείς χτύπα ξύλο?
2. Κόστος ζωής σε συνάρτηση με τις ευκαιρίες εργασίας?
3. Ποιότητα ζωής ως προς τις δραστηριότητες (indoor και outdoor)?
4. Θρησκευτική επαφή?
5. Ελληνικά σχολεία?
6. Ελληνισμός?
7. Ασφαλής πολυπολιτισμός?
8. Περισσότερες επαφές ενώ είμασταν ήδη Ελλάδα?
9. Καιρός? Τουλάχιστον να έχει εποχές.
Σε όλα αυτά, με το δικό μου και μόνο σκεπτικό το τονίζω η Μελβούρνη κερδίζει hands down. Οπότε επικεντρωθήκαμε στην Μελβούρνη.
Αποφασίσαμε να πάω πρώτος στις αρχές Αυγούστου και η σύζυγος με την κόρη και την πεθερά μου (για βοήθεια) να έρθουν 40 μέρες αργότερα.
Στην Αθήνα είμασταν μόνο λόγω εργασίας, οπότε οι συγγενείς μας όλοι ήταν βόρεια Ελλάδα. Οπότε γεννήθηκε και το επόμενο ερώτημα. Θα στείλουμε πράγματα ή θα τα αγοράσουμε όλα από την αρχή? Patriotaki και πάλι, αλλα όπως γράφει η υπογραφή ενός μέλους εδώ μέσα "δεν υπαρχει μετανάστευση copy paste". Αποφασίσαμε εφόσον δεν είχαμε ακριβά έπιπλα να μην στείλουμε κοντέινερ, αλλά να στείλουμε έστω 1 κυββικό κάποια προσωπικά αντικείμενα. Μετά απο αναζήτηση τιμών, είδα ότι αξίζει να στείλω πάνω απο 1, οπότε στείλαμε 2,2 κυββικά! 16 κιβώτια 60x40x40 και 1 ακόμα πολύ μεγάλο. Το λοιπόν, τέλη Ιουνίου άφησα τα κιβώτια στην μεταφορική στην Αθήνα και ξεκινήσαμε με την σύζυγό μου την δεύτερη φάση της μετακόμισης στην βόρεια Έλλαδα (όσα δεν μπορέσαμε να πουλήσουμε και όσα χρειαζόντουσαν οι δικοί μας άνθρωποι). 30 Ιουνίου χαιρετάμε με δάκρυα στα μάτια την Αθήνα που αγαπήσαμε τόσο πολύ και που γεννήθηκε η κόρη μας. 2 εβδομάδες Χαλκιδική για αποσυμπίεση και μετά στα πάτρια εδάφη μέχρι να έρθει η ώρα της πτήσης μου με την καινούργια εδώ στην Ελλάδα scoot airlines. 470 ευρώ το one way ticket με 21 ώρες αναμονή στην πανέμορφη Σιγκαπούρη. Εφόσον θα πετούσα μόνος το είδα και σαν ευκαιρία να δω την Σιγκαπούρη και ενώ κουράστηκα δεν το μετανιώνω με τίποτα. Η Σιγκαπούρη απλά ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ. Η σύζυγος με την κόρη και την πεθερά πετάνε με Etihad σε 3 μέρες ώστε να μην έχουν πολλές ώρες αναμονής με την μικρή. Τις περιμένω πως και πως.
Στα της Αυστραλίας τώρα.
Έφτασα μετά από 40 ώρες συνολικής πτήσης. Είχα ήδη κανονίσει με έναν φίλο που γνώρισα πέρισσυ Ελλάδα Ελληνοαυστραλό να έρθει απο Καμπέρα να με βοηθήσει τις πρώτες μέρες. Και έτσι έγινε. Έφτασα Σάββατο και ήρθε με κάτι ξαδέρφια του απο το αεροδρόμιο με φορτηγάκι να με πάρουν, πήγαμε σπίτι τους, ήπιαμε ελληνικό καφέ τα είπαμε λιγάκι και μετά πήγαμε στο σπίτι ενός συγγενή του που δεν κατοικείται και μείναμε εκεί τις πρώτες μέρες μέχρι να βρώ σπίτι. Πήγαμε γνωρίσαμε και άλλους συγγενείς του όπου πραγματικά με αγκάλιασαν όλοι σαν παιδί τους και αυτό δεν θα το ξεχάσω ποτέ..
"Τα γραφειοκρατικα"
ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ: Πρέπει να έχετε μια διεύθυνση να δηλώνετε σε όλα για αρχή. Μετά την αλλάζεις πανεύκολα σε όλα online.
Νούμερο κινητού πήρα απο το Σάββατο με το που προσγειώθηκα απο τα woolworths (Σούπερ Μάρκετ) και το ενεργοποίησα online απο το κινητό του φίλου μου. Πήρα της amaysim γιατι με 40$ μου δίνει και 300 λεπτά προς Ελλάδα και 10gb ιντερνετ.
ΑΦΜ, το TFN (tax file number) έκανα αίτηση online την Κυριακή.
Τραπεζικό λογαριαμό είχα ανοίξει online με την Commowealth και τους είχα ζητήσει με email να μου έχουν και την debit card μου την μέρα που θα πήγαινα στο κατάστημα.
Το λοιπόν Δευτέρα πρωί ξεκινήσαμε και πήγαμε στο κατάστημα που είχα δηλώσει, έκανα το id identification με το διαβατήριο μου, πήρα την κάρτα μου, τους χαιρετησα και φύγαμε. Συνολικός χρόνος όλης της διαδικασίας 20 λεπτά.
Επόμενο βήμα medicare. Εδώ να τονίσω οτι το medicare με το centrelink πλεον είναι σε ίδια κτήρια ΑΛΛΑ δεν έχουν όλα τα centrelink και medicare!! Οπότε ψάξτε να είναι Centrelink και Medicare μαζί! Εγώ την ψιλοπάτησα γιατί πήγα σε σκέτο centrelink αλλα μου το είπαν στην αναμονή και google και πήγα στο πιο κοντινό. Με το που μπαίνεις μέσα σε δημόσια υπηρεσία υπάρχει κάτι σαν υποδοχή που σε ρωτάνε για ποιόν λόγο ήρθες. Αναμονή περίπου 25 λεπτά, φώναξαν το όνομά μου και σε άλλα 10 λεπτά είχα ήδη τελειώσει. Εδώ χρειάστηκε και την βίζα που είχα εκτυπωμένη. Απλά βγάζουν μια φωτοτυπία και αυτό ήταν. Γενικά είχα κάνει πολύ καλή προετοιμασία και παντού πήγαινα με τον φακελό μου που είχα τα πάντα μέσα και τα πρωτότυπα αλλά και μεταφρασμένα καλού κακού. Τελικά δεν χρειάστηκαν πουθενά τα περισσότερα αλλά κακό δεν μου έκανε σίγουρα.
Για δίπλωμα έπρεπε να έχω κλείσει ραντεβού και ενώ πήγαμε απο το vicroads μήπως και γίνει κάποιο θαύμα, δεν έγινε. Μου έκλεισαν για την επόμενη εβδομάδα. Για το ραντεβού πληρώνεις 18$. Θα μπορούσα να κλείσω ραντεβού πρίν φτάσω Μελβούρνη αλλά δεν το σκέφτηκα. Αν και με το Ελληνικό μπορείς να οδηγάς νομίζω για 6 μήνες αν είσαι permanent resident.
Το διαταύτα είναι ότι σε 2 μέρες στην Αυστραλία είχα ήδη νούμερο κινητού, είχα κάνει αίτηση για ΑΦΜ, είχα ήδη τραπεζικό λογαριαμό και κάρτα και πλέον είχα και ασφάλεια υγείας!!!
Τις επόμενς ημέρες τις αφιέρωσα στην ανεύρεση σπιτιού γιατί και ο φίλος μου έπρεπε να επιστρέψει Καμπέρα. Πήγα σε πιό μικρά μεσιτικά γραφεία και όχι στα μεγάλα και με αυτόν τον τρόπο (δεν ξέρω αν ισχύει σε άλλες περιπτώσεις) μπορούσα να πάω να δω τα σπίτια κατευθείαν. Το 3ο που είδα το έκλεισα κιόλας (έκανα την αίτηση) και την επόμενη μέρα με ενημέρωσαν οτί το πήρα!! Τετάρτη αυτό. Μου είπαν το Σάββατο μπορώ να μπω κιόλας. Κατευθείαν έκανα αίτηση για ρεύμα και αέριο( για νερό μου είπαν θα το κάνουν απο το μεσιτικό) και το Σάββατο κοιμήθηκα για πρώτη φορά στο νέο μας σπίτι!! Για κρεβάτι μου έδωσε μια ξαδέρφη του φίλου μου ένα φουσκώτο στρώμα μέχρι να πάρω δικό μου , όπως επίσης και ένα ψυγείο, φούρνο μικροκυμμάτων και μερικά κουζινικά! Ο φίλος μου Κυριακή έφυγε. Δευτέρα έκανα αίτηση online για γραμμη internet. Έψαξα όλες τις εταιρίες και είδα μία που είχε τα καλύτερα reviews την boom broadband. Δευτέρα έκανα την αίτηση, Τρίτη παω να φύγω από το σπίτι και το μόντεμ ήταν ήδη απ'έξω. Το συνδέω και είχα internet!!! Απλά ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!!
Δεύτερο βήμα αγορά αυτοκινήτου. carsales,gumtree κλπ και μετά απο 4-5 αυτοκίνητα που είδα κατέληξα σε ένα που μου άρεσε. Ένας φίλος που είχα γνωρίσει μέσω κοινών φίλων απο Ελλάδα με έστειλε σε έναν δικό του μηχανικό, Ελληνοκύπριο, είδε το αυτοκίνητο και το αγόρασα. Μέχρι την 3η μου εβδομάδα, είχα σπίτι, αυτοκίνητο και είχα ήδη αγοράσει και τα βασικά έπιπλα (κρεβατοκάμαρα και μια φουσκωτή πολυθρόνα για το σαλόνι) και τηλεόραση.
Πριν από μια εβδομάδα πήρα το αυτοκίνητο και πήγα μια βόλτα προς Geelong! Πανέμορφα! Και γενικά γυρνάω όσο μπορώ μέχρι να έρθει και η οικογένεια και να μπούμε σε μια σειρά.
Από θέμα εργασίας τώρα έχω αρχίσει και στέλνω βιογραφικά σιγά σιγά, οπότε ακόμα δεν έχω άποψη. Αυτό πάντως που βλέπω ως τώρα είναι ότι έχει δουλειές για όποιον θέλει να εργαστεί.
Αυτά τα ολίγα ως τώρα και θα προσπαθήσω να ανανεώνω την ανταπόκρισή μου συχνά.
Comment