Announcement

Collapse
No announcement yet.

Ο Απόδημος Ελληνισμός

Collapse
X
 
  • Filter
  • Time
  • Show
Clear All
new posts

    Ο Απόδημος Ελληνισμός

    Ο Απόδημος Ελληνισμός αποτελεί αδιαμφισβήτητα ένα "αναπόσπαστο" κομμάτι του εθνικού κορμού.

    Η εγκατάστασή του στις διάφορες χώρες του κόσμου είναι συνδεδεμένη με ποικιλόμορφα προβλήματα που συνδέονται αφ' ενός μεν με το πρόβλημα της προσαρμογής του στις κοινωνίες εγκατάστασής του και αφ' ετέρου με την προσπάθεια διατήρησης της εθνικής πολιτιστικής του κληρονομιάς.
    Η ανάδειξη και ο εντοπισμός των όποιων προβλημάτων και η αντίστοιχη αντιμετώπισή τους πρέπει να αποτελεί αντικείμενο επιστημονικής έρευνας, ιδίως όταν αυτά δεν επιδέχονται ενιαία αντιμετώπιση λόγω των ιδιόμορφων γεωγραφικών και ιστορικών δεδομένων.

    Τα κύρια χαρακτηριστικά του μεταναστευτικού ρεύματος είναι:
    1. Η επιλογή των εργατών στη χώρα αποστολής από επιτροπές της χώρας υποδοχής, ακολούθησε και η μετανάστευση συγγενικών προσώπων με προσκλήσεις.Οι πλέον ικανοί και υγιείς για προσφορά εργασίας είχαν την «ευκαιρία» να μεταναστεύσουν.
    2. Η οργάνωση. 'Ολη η διαδικασία για τη μετανάστευση κινήθηκε βάσει των διμερών συμφωνιών, μεταξύ των χωρών υποδοχής και αποστολής.
    3. Η δέσμευση των επιλεγμένων εργασιών με συμβόλαια εργασίας.
    4. Δεν προβλέφθηκαν τα κοινωνικά προβλήματα και οι επιπτώσεις που θα είχε η τυχόν μακροχρόνια παραμονή των μεταναστών στη χώρα υποδοχής και η μετακίνηση των μελών των οικογενειών τους.

    #2
    Ο Απόδημος Ελληνισμός

    Η μετανάστευση , όπως γνωρίζουμε ,δεν αποτελεί καινούριο κοινωνικό φαινόμενο για την ελληνική κοινωνία. Η Ελλάδα έχει μακρόχρονη παράδοση στη μετακίνηση του πληθυσμού και στο εσωτερικό ,αλλά κυρίως στο εξωτερικό. Η μετανάστευση μάλιστα στο εξωτερικό έχει τις ρίζες τις στην Αρχαία Ελλάδα. Ο Ελληνικός λαός ,πολυταξιδεμένος, προσέφερε το πνεύμα και τη γλώσσα του σε αρκετούς λαούς κι έστελνε παγκόσμια μηνύματα ειρήνης και συνεργασίας των λαών. Σ' αυτό στην αρχαιότητα συνέβαλε ιδιαίτερα το ανεπανάληπτο φαινόμενο του αποικισμού των Ελλήνων στην Ιταλία από τον όγδοο ως τον τρίτο π.Χ αιώνα.
    Από τις πρώτες αποικίες είναι εκείνες στην Ταρσό και στην Αλ Μίνα κατά το 800 π.Χ. Στην πρώτη προηγήθηκαν οι Ρόδιοι και ακολούθησαν οι Ευβοείς, ενώ στη δεύτερη συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Η εγκατάσταση εκεί ελληνικών εμπορικών πρακτορείων οφείλεται στην έντονη ζήτηση σιδήρου από τα ελληνικά εργαστήρια.
    Κατά το 770 με 760 π.Χ Ευβοείς άποικοι εγκαταστάθηκαν σε ένα νησί έξω από τον κόλπο της Νεάπολης , που σήμερα λέγεται 'Ισκια , αλλά οι αρχαίοι 'Ελληνες του έδωσαν το όνομα Πιθηκούσσες. Κατά το τελευταίο τρίτο του Η� αιώνα π.Χ Ευβοείς, Ανδρίοι, Νάξιοι, Κορίνθιοι, Τενέδιοι, Κυμαίοι, καθώς και Αχαιοί της Πελοποννήσου απέστειλαν πολλές αποικίες με σχεδόν μοναδικό σκοπό την αποκατάσταση ενδεών πολιτών.
    'Εχουμε , επίσης , Μεγαρείς μετανάστες, που ακολούθησαν μια αποικία Χαλκιδέων στη Σικελία, από τους οποίους αποσπάστηκαν για να ιδρύσουν το 727 π.Χ τα Μέγαρα. Το 733 π.Χ οι Χαλκιδείς ίδρυσαν τη Νάξο, αρχαιότερη ελληνική αποικία σε σικελικό έδαφος. Κατά το τέλος του Η� αιώνα ιδρύθηκαν οι τρεις πρώτες ελληνικές αποικίες σε παράλια του κόλπου του Τάραντος: ο Κρότων , η Σύβαρις και ο Τάραντας. Ο Κρότων και η Σύβαρις κτίσθηκαν από μετανάστες που εγκατέλειψαν την Αχαΐα της Πελοποννήσου, αφού παρουσιάστηκαν εκει οι συνθήκες που απετέλεσαν το κυριότερο κίνητρο του ελληνικού αποικισμού.
    Το 688 π.Χ Κρήτες και Ρόδιοι, έκτισαν την πρώτη ελληνική αποικία στα νότια παράλια της Σικελίας και την ονόμασαν Γέλα. Κατά τον Ζ� αιώνα π.Χ οι σπουδαιότερες από τις ελληνικές αποικίες της ανατολικής ακτής της Σικελίας ήταν η Κατάνη, οι Λεοντίνοι και οι Συρακούσες. Το ελληνικό τμήμα της ιταλικής χερσονήσου και της Σικελίας ονομάστηκε Μεγάλη Ελλάδα, ίσως από αποίκους που προέρχονταν από τη Στερεά Ελλάδα , σε μια εποχή που μόνη αυτή δηλωνόταν με το όνομα Ελλάδα.
    Κατά το 560 π.Χ Φωκαείς ίδρυσαν την Αλαλία στην Κορσική , την Κάλαρι και την Ολβία στη Σαρδηνία. Μια άλλη αποικία , η Κυρήνη , στα παράλια της Λιβύης , που ιδρύθηκε κατά το 630 π.Χ άρχισε να προοδεύει σημαντικά μετά το 575 π.Χ. Λίγες ελληνικές αποικίες ιδρύθηκαν και στην Ανατολική Μεσόγειο. Εκτός, όμως , από τις αποικίες στην Ανατολική και τη Δυτική Μεσόγειο και ιδιαίτερα στη Νότια Ιταλία, οι 'Ελληνες ίδρυσαν οι 'Ελληνες ίδρυσαν αποικίες στην Προποντίδα και τον Εύξεινο Πόντο. Οι Μιλήσιοι ήταν επίσης οι πρώτοι που ίδρυσαν αποικίες στον Εύξεινο Πόντο.
    Η Ελληνική γλώσσα έγινε δεκτή από τους Ρωμαίους ως η τελειότερη έκφραση της υψηλής κουλτούρας, η οποία επηρέασε ακόμα και το Βιργίλιο. Μετά την κατάκτηση της Μεγάλης Ελλάδας, η λατινική γλώσσα έτεινε να αντικαταστήσει την ελληνική και να γίνει αυτή επίσημη γλώσσα του κόσμου. Τότε ο Ελληνισμός της Μεγάλης Ελλάδας, στην προσπάθειά του να μην αφομοιωθεί, μετακινήθηκαν και τράπηκαν σε κτηνοτροφικό και γεωργικό πληθυσμό, ανεβαίνοντας στα βουνά, προκειμένου να αποφύγουν τις επαφές με τους Ρωμαίους και τη λατινική γλώσσα. 'Ετσι δημιούργησαν μικρές κοινότητες, μακριά από τη γραφειοκρατία και τις δημόσιες σχέσεις , διαχωρίζοντας το κέντρο από την περιφέρεια , τους λατίνους των υψηλών θέσεων και την αστική τάξη από τη δική τους κατώτερη τάξη των πληβείων , των χωρικών και των δούλων, που μιλούσαν Ελληνικά.

    Comment


      #3
      Ο Απόδημος Ελληνισμός

      Η μετανάστευση από την Ελλάδα όπως και από άλλες χώρες δεν αποτελεί μεμονωμένο εθνικό φαινόμενο, αλλά φαινόμενο στενά συνδεδεμένο με την οικονομική και πολιτική συγκυρία κάθε εποχής, με την αναπτυξιακή πορεία κάθε χώρας και την σχέση της με τον υπόλοιπο κόσμο.
      Η ισχυρή διαδικασία καπιταλιστικής συσσώρευσης στο δυτικό κόσμο και η ανισομέρεια που χαρακτηρίζει αυτή τη συσσώρευση, όπως αποτυπώνεται στην υπέρμετρη ανάπτυξη των μητροπολιτικών κέντρων της Δύσης και στην μετ� εμποδίων ανάπτυξη των υπόλοιπων χωρών που απαρτίζουν τον Δυτικό κόσμο, αποτέλεσε τη βασική προϋπόθεση της μεταναστευτικής κίνησης.

      Οι ευχέρειες απασχόλησης στις αναπτυγμένες χώρες και η στενότητα της αγοράς εργασίας σε χώρες όπως η Ελλάδα, αποτελούν τη βασική αναγκαία συνθήκη εμφάνισης και ανάπτυξης του μεταναστευτικού φαινομένου. Η μεταναστευτική κίνηση ενισχύεται ωστόσο και από άλλης φύσης εσωτερικά γεγονότα της εθνικής ζωής , που άλλοτε σχετίζονται με τη διεθνή συγκυρία και άλλοτε εκφράζουν αυτοφυείς αντιθέσεις και συγκρούσεις της ελληνικής κοινωνίας.
      Τέτοια γεγονότα διατρέχουν δραματικά όλη σχεδόν τη νεώτερη ιστορία της χώρας μας συντείνοντας τη διόγκωση του μεταναστευτικού ρεύματος.
      Τα γεγονότα αυτά σφράγισαν την απαρχή της ελληνικής μετανάστευσης, που στη συνέχεια τροφοδοτήθηκε σ� όλο τον τρέχοντα αιώνα από τις πολεμικές συρράξεις που γνώρισε η χώρα μας και από την υπάρχουσα αδυναμία μιας αυτοδύναμης ανάπτυξης.

      Comment


        #4
        Ο Απόδημος Ελληνισμός


        Η μετανάστευση, για χρόνια αποτέλεσε για την Ελλάδα την ασφαλιστική δικλείδα στο πρόβλημα της ανεργίας και της υποαπασχόλησης , αναστέλλοντας την όξυνση των κοινωνικών αγώνων και χαρακτηρίστηκε πολλές φορές σαν «ευλογία για τον τόπο» από τους εκπροσώπους της 'Αρχουσας Τάξης.
        Η μετανάστευση δεν μπορεί παρά να ειδωθεί σαν προσφορά και κατανάλωση ντόπιας εργατικής δύναμης στο εξωτερικό, με ανυπολόγιστες αρνητικές συνέπειες για την οικονομική πολιτική και κοινωνική ανέλιξη του τόπου μας.
        Η μετανάστευση ερήμωσε την ελληνική ύπαιθρο, αλλοίωσε δραματικά τη δημογραφική σύνθεση του πληθυσμού και την υπάρχουσα άλλοτε ευνοϊκή σχέση παραγωγικού-μη παραγωγικού δυναμικού, οδηγώντας στην έλλειψη χρήσιμων εργατικών χεριών για την ανάπτυξη της χώρας μας.
        Σε πολύ γενικές γραμμές, η μετανάστευση στάθηκε μοιραία για την ανάπτυξη της χώρας μας, αφαιρώντας προς όφελος των ανεπτυγμένων χωρών πολύτιμα έτοιμα εργατικά χέρια για την εκβιομηχάνιση και την οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας, πολύ δε μάλιστα, αν αναλογιστεί κανείς τον επιλεχτικό χαρακτήρα της μετανάστευσης ( άτομα ηλικίας 15-44 ετών ), και τα όσα δημογραφικά προβλήματα συνεπάγεται που με τη σειρά τους λειτουργούν επιβραδυντικά στην αναπαραγωγή εργατικών χεριών για της ανάγκες της ελληνικής οικονομίας.
        Από την υπερπροσφορά εργατικών χεριών η ελληνική οικονομία, πέρασε μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, σε συνθήκες έλλειψης εργατικού δυναμικού και στην ανάγκη εισαγωγής εργατικών χεριών από άλλες χώρες για την κάλυψη των αναγκών της ελληνικής βιομηχανίας.
        Σύμφωνα με επιστημονικά τεκμηριωμένους υπολογισμούς, το ποσό που διατίθεται από τη χώρα μας για την ανατροφή της εξαγόμενης εργατικής δύναμης και το ποσό της υπεραξίας που παράγουν οι μετανάστες μας στις χώρες που εργάζονται, ξεπερνούν το ποσό των μεταναστευτικών εμβασμάτων και το ποσό των κεφαλαίων που εισάγουν οι 'Ελληνες εργαζόμενοι από το εξωτερικό στην Ελλάδα.
        Πέρα από αυτό έχει διατυπωθεί η άποψη από διάφορους ερευνητές, πως αν μια εθνική πολιτική εξασφάλιζε ειδίκευση και εργασία σε αυτούς που μετανάστευσαν, η Ελλάδα θα ήταν σε θέση να δημιουργεί μεγαλύτερο εθνικό εισόδημα απ� όσο δημιουργεί σήμερα, και πως αν οι μετανάστες απασχολούνταν στον τόπο μας θα δημιουργούσαν αξία περισσότερη από αυτή που αντιπροσωπεύουν τα εμβάσματά τους. Το μόνο θετικό αποτέλεσμα που μπορεί να αναγνωρισθεί για τη μετανάστευση είναι η όποια υποτίθεται ευνοϊκή επίδραση ασκούν στο ισοζύγιο πληρωμών της χώρας μας τα μεταναστευτικά εμβάσματα.
        Τα μεταναστευτικά εμβάσματα δεν συντείνουν μόνο στην κάλυψη του εμπορικού ισοζυγίου. Συνάμα διευκολύνουν την αύξηση των εισαγωγών σε σχέση με τις εξαγωγές, προσφέροντας το απαραίτητο συνάλλαγμα και δημιουργώντας καινούριες καταναλωτικές συνήθειες, και προτιμήσεις αυξάνοντας τη ροπή του ελληνικού καταναλωτικού κοινού στην κατανάλωση εισαγόμενων ειδών.
        Η εισροή μεταναστευτικού συναλλάγματος, κάτω από την έλλειψη προσανατολισμού σε παραγωγικές επενδύσεις που παρατηρήθηκε παλαιότερα, δημιούργησε αντί άλλου ένα κύκλωμα μεταβιβάσεων προς αστικά ακίνητα που συντήρησε μόνιμα τις πληθωριστικές πιέσεις, επιτρέποντας παράλληλα την ανάπτυξη παρασιτικών δραστηριοτήτων, επιφέροντας έτσι μια ασύμφορη ιδιοτυπία στη δομή της εθνικής μας οικονομίας, σε βάρος των αναπτυξιακών προοπτικών της χώρας μας.

        Αυτές, είναι λίγες μόνο από τις πολλές πτυχές των αρνητικών επιπτώσεων της μετανάστευσης για την Ελλάδα από την καθαρά οικονομική σκοπιά.
        Πέρα όμως από όλα αυτά υπάρχουν και οι κοινωνικές επιπτώσεις της μετανάστευσης για τη χώρα μας, και όλα εκείνα τα προβλήματα που γνωρίζουν καλύτερα και από πρώτο χέρι όσοι αναγκάστηκαν να πάρουν το δρόμο της ξενιτιάς, αλλά και κάποτε της παλιννόστησης με όχι λιγότερα προβλήματα.
        Η μετανάστευση αποψίλωσε την ελληνική ύπαιθρο κυρίως από άτομα ηλικίας μεταξύ 15-44 χρονών. Οι ηλικίες αυτές περιλαμβάνουν τα πιο ζωτικά και ζωντανά στοιχεία, και ο περιορισμός τους είχε σαν συνέπειες τη διαταραχή της ισορροπίας μεταξύ των δύο φύλων στις παραγωγικές ηλικίες, την ελάττωση της γεννητικότητας και την αύξηση της αναλογίας του μη παραγωγικού πληθυσμού.
        Η δημοκρατική αυτή αλλοίωση του πληθυσμού της Ελλάδας στέρησε τη χώρα μας σε σημαντικό ποσοστό όχι μόνο από τις πιο παραγωγικές αλλά και από τις πιο δραστήριες και δημιουργικές κοινωνικά ηλικίες. Οδήγησε αναπόφευκτα στο μαρασμό της υπαίθρου, στην αδυναμία εκσυγχρονισμού και ανάπτυξης όχι μόνο της οικονομικής, αλλά και της κοινωνικής, πολιτικής και πολιτιστικής ζωής της χώρας, και κύρια της ελληνικής υπαίθρου, που άγγιζε σε αρκετές περιπτώσεις τα όρια της ερήμωσης. Πέρα όμως από αυτά, η μετανάστευση συσσώρευσε και άλλα σοβαρά κοινωνικά προβλήματα, προβλήματα που δυστυχώς συνειδητοποιήθηκαν στο έπακρό τους μόνο τα τελευταία χρόνια από τις χώρες αποστολής και υποδοχής.
        Αυτά είναι τα οξυμένα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι 'Ελληνες μετανάστες και τα οποία μπορούν να αναχθούν σε δύο κύριες κατηγορίες:
        α) εκείνα που έχουν να κάνουν με τις συνθήκες ζωής και δουλειάς στο εξωτερικό, και

        β) εκείνα που έχουν σχέση με την παλιννόστηση και την προσαρμογή όσων επιστρέφουν στις
        ελληνικές συνθήκες ζωής και δουλειάς.
        Η εγκατάλειψη του τόπου προέλευσης και η μεταφύτευση των μεταναστών σε ένα άλλο εθνικό και οικονομικό -κοινωνικό περιβάλλον με διαφορετικές αρχές, ηθικές αξίες, πολιτιστικές παραδόσεις και διαφορετική γλώσσα έχουν όπως είναι φυσικό άμεσες επιπτώσεις στον κάθε μετανάστη, και συνεπάγεται διάφορα προβλήματα που απαιτούν τεράστιες προσπάθειες για την αντιμετώπισή τους από μεριάς των χωρών υποδοχής και αποστολής.
        Οι μετανάστες αντιμετωπίζουν κατά την εγκατάστασή τους αλλά και σε όλη τη διάρκεια παραμονής τους, σοβαρά προβλήματα κοινωνικής και πολιτιστικής προσαρμογής όπως και προσαρμογής στις συνθήκες εργασίας, εκπαίδευσης των παιδιών τους, αλλά και διατήρησης της πολιτιστικής τους ταυτότητας. Από την άλλη πλευρά υπάρχουν επίσης σοβαρά προβλήματα για τους 'Ελληνες που επιστρέφουν στην πατρίδα για οριστική εγκατάσταση , μετά από πολλά χρόνια σκληρής δουλειάς και δοκιμασίας στα ξένα, προβλήματα που μόλις τώρα αρχίζουν να απασχολούν σοβαρά την ελληνική πολιτεία.
        Τα κυριότερα από αυτά τα προβλήματα είναι:
        - Η ασφαλιστική προστασία, η μεταφορά των ασφαλιστικών δικαιωμάτων στην Ελλάδα.

        - Η απασχόληση, ο επαγγελματικός προσανατολισμός, η αξιοποίηση των οικονομικών τους και οι δυσκολίες προσαρμογής τους στο εργασιακό περιβάλλον της χώρας μας σαν αποτέλεσμα των διαφορετικών παραγωγικών και τεχνολογικών συνθηκών ποθ υφίστανται ανάμεσα στην Ελλάδα και τις χώρες που εργάστηκαν.

        - Η εκπαίδευση των παιδιών τους, η προσαρμογή τους στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, και η απρόσκοπτη σχολική τους εξέλιξη.

        Τα προβλήματα αυτά αν και χρόνια ταλανίζουν τους απόδημους και τους παλιννοστούντες, αντιμετωπίστηκαν μέχρι και το πρόσφατο παρελθόν περισταστασιακά και αποσπασματικά από την ελληνική πολιτεία.
        Η κύρια ευθύνη αντιμετώπισής τους μετατέθηκε de facto στις πλάτες των ίδιων των απόδημων, των φορέων εκπροσώπησής τους και της εκκλησίας, που έδειξαν και ζήλο αλλά και πολλές φορές αυτοθυσία προκειμένου να κατοχυρωθούν τα δικαιώματα των μεταναστών στις ξένες χώρες, αλλά και να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για τη διατήρηση της εθνικής και πολιτιστικής ταυτότητας των αποδήμων.
        Οι ελληνικές κοινότητες για δεκαετίες πάσχισαν να προσφέρουν στον απόδημο ελληνισμό ό,τι τους στέρησε η έλλειψη μέριμνας από μεριάς του ελληνικού κράτους. Πάσχισαν να διατηρήσουν τα ελληνικά ήθη και έθιμα, την εθνική και πολιτιστική ταυτότητα των αποδήμων, έχτισαν, δημιούργησαν και συνεχίζουν να δημιουργούν για το καλό του ελληνισμού, επιτελώντας ένα τεράστιας σημασίας εθνικό έργο.
        Η έλλειψη ενδιαφέροντος της πολιτείας για τα προβλήματα των αποδήμων εξηγεί και την ανάγκη αλλά και το γεγονός, της παράλληλης ενασχόλησης της ελληνικής εκκλησίας με τα «κοινά» των ελληνικών παροικιών, πέρα από την κύρια αποστολή της.
        Παρά τα προβλήματα συνεργασίας που υπήρξαν και υπάρχουν ακόμα σε ορισμένες περιπτώσεις ανάμεσα στους δύο αυτούς φορείς κοινοτήτων-εκκλησίας, το βέβαιο είναι ότι το κέρδος, το τελικό και συνολικό αποτέλεσμα των προσπαθειών τους, υπήρξε πολλαπλά μεγαλύτερο από το όποιο κόστος στοίχισαν ενδεχόμενα οι όποιες προστριβές και συγκρούσεις υπήρξαν ή συνεχίζουν να υφίστανται.
        Αυτό είναι και το στοιχείο που μετράει περισσότερο από το κάθε τι για τον Απόδημο Ελληνισμό, παρά οι όποιες πικρίες ή τραυματικές εμπειρίες υπήρξαν μέσα στη δύνη των αλληλοσυγκρουόμενων προσπαθειών τους για το καλό του ελληνισμού.

        Comment


          #5
          Ο Απόδημος Ελληνισμός

          Η νέα αυτή κατάσταση, με τις άγνωστες και από πολλές απόψεις διαμετρικά αντίθετες αξιώσεις στο άτομο, δημιούργησε στους περισσότερους μετανάστες σοβαρά κοινωνικά, ψυχολογικά, αργότερα δε και ψυχοσωματικά προβλήματα, η ένταση και εξέλιξη των οποίων εξαρτήθηκε από το βαθμό προετοιμασίας και προσαρμοστικότητας που επέδειξαν. 'Οσο μεγαλύτερες δε ήταν οι προσδοκίες τους για τη «γη της επαγγελίας», τόσο μεγαλύτερες υπήρξαν η απογοήτευση και οι δυσκολίες προσαρμογής. Τα προβλήματα που αντιμετώπισαν οι μετανάστες άρχισαν από το χώρο εργασίας τους και σε δεύτερη φάση εντοπίζονται στο χώρο κατοικίας και στο ευρύτερο κοινωνικό και πολιτιστικό περιβάλλον του τόπου διαμονής τους. Στο χώρο εργασίας έγινε η πρώτη, αναγκαστική επαφή με το νέο περιβάλλον, η διαδικασία γνωριμίας με το νέο τρόπο παραγωγής και συναναστροφής με τους συναδέλφους έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην προσαρμογή ή περιθωριοποίηση του μετανάστη. Οι 'Ελληνες εργάτες συνάψανε πολύ λίγες σχέσεις με τους συναδέλφους τους στο χώρο εργασίας, σχέσεις που περιορίστηκαν σε απολύτως αναγκαία θέματα σχετιζόμενα με την εργασία και διόλου για τα προσωπικά τους ζητήματα.
          Αναφορικά με το χώρο κατοικίας παρατηρείται ότι επειδή ο σπουδαιότερος λόγος που ώθησε στη μετανάστευση ήταν ο οικονομικός, οι 'Ελληνες μετανάστες δεν ξοδεύουν πολλά χρήματα για κατοικία. Συνεπώς, πολλοί προτιμούν παλιά, φθηνά και μικρά διαμερίσματα. Οι περισσότεροι 'Ελληνες μετανάστες έχουν συγκεντρωθεί στα γκέτο των δυτικογερμανικών μεγαλουπόλεων, όπου διαμένουν κυρίως ξένοι σε παλιά ανθυγιεινά διαμερίσματα, πολλά απ� τα οποία είναι προγραμματισμένα να κατεδαφιστούν.

          Comment


            #6
            Ο Απόδημος Ελληνισμός


            'Oσα προηγούνται σκιαγραφούν τα βασικότερα, πιστεύουμε, στοιχεία της σημαντικής επίδρασης που είχε η μετανάστευση στην κοινωνικό-οικονομική και τη πολιτική πραγματικότητα των χωρών υποδοχής. Τα στοιχεία αυτά καθιστούν δύσκολη την αβασάνιστη παραδοχή τόσο της αξιολόγησης των ωφελημάτων του κέντρου και της εκμετάλλευσης της περιφέρειας από μέρους του όσο και της αξιολόγησης της όλης μεταναστευτικής κίνησης ως ενός «ισολογισμού» με κέρδη και ζημίες.
            Η αντίστοιχη σκιαγράφηση είναι δυσκολότερη προκειμένου για τις χώρες αποστολής (όπως είναι π.χ. η Ελλάδα). Και είναι δυσκολότερη γιατί είναι ως προς τις χώρες αυτές που η μετανάστευση αποκτά την πλήρη σημασία της ως κυκλικού φαινομένου - έτσι ώστε οι επιπτώσεις της σε μια φάση του κύκλου πιθανόν να αλλοιώνονται, να απαλύνονται ή να ενισχύονται από τις επιπτώσεις της στην επόμενη: ως προς τη χώρα αποστολής, οι επιπτώσεις της μετανάστευσης έχουν έναν κατεξοχήν δυναμικό χαρακτήρα.
            Πρώτον, οι επιπτώσεις της μετανάστευσης στην αγορά εργασίας. Δε χωρεί καμία αμφιβολία «ότι η μετανάστευση έλυσε, έστω και πρόσκαιρα, το οξύ πρόβλημα της ανεργίας και της υποαπασχόλησης που χαρακτήριζαν την Ελλάδα της μεταπολεμικής περιόδου». Πράγματι, σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής του 1961, το 6% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού ήσαν άνεργοι - το 18% των μισθωτών. Αλλά εκείνοι οι οποίοι μετανάστευσαν δεν ήταν αναγκαστικά άνεργοι - συνέβαλαν όμως στην ελάττωση της πίεσης που δημιούργησε η προσφορά εργασίας σε μια αγορά και μια οικονομία η οποία δεν είχε τη δυνατότητα απορρόφησης της προσφοράς αυτής. Η υπέρ-προσφορά εργασίας οφείλεται (και αυτό δε πρέπει να το ξεχνάμε) στο έντονο ρεύμα της εσωτερικής μετανάστευσης που, με τη σειρά του, δε συνδέεται με την εκβιομηχάνιση αλλά με τη φυγή από τη γεωργία. Είναι λοιπόν, κατά κάποιον τρόπο η ανεργία ένδειξη όχι μόνον οικονομικών αλλά και κοινωνικών ανακατατάξεων.
            Ως λύση αντιμετώπισης της ανεργίας, η μετανάστευση είναι, επομένως, και ένας αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης των κοινωνικών πιέσεων που αυτή δημιουργεί και που ενδέχεται να απειλούσαν την ισχύουσα τάξη πραγμάτων, ζήτημα άλλωστε που έχουν θίξει πολλοί 'Ελληνες μελετητές (π.χ. Δαμανάκης, 1987:28) Η εναλλακτική λύση, προκειμένου οι πιέσεις αυτές να μειωθούν και να μην οδηγήσουν σε κοινωνική αναταραχή, θα ήταν παραγωγικές επενδύσεις στα πλαίσια ενός αναπτυξιακού προγράμματος (προφανώς τολμηρότερου εκείνου στο οποίο οφείλεται η πραγματική βιομηχανική ανάπτυξη της χώρας κατά τη δεκαετία του 1960 - κατά την οποία, όμως, μετανάστευσαν από την χώρα περίπου 800.000 άτομα). θα ήταν, επίσης, η ανακατανομή του εισοδήματος και μεταβολές στη κοινωνική διάρθρωση. Από την άλλη πλευρά, ο συνδυασμός της μετανάστευσης με την παρατηρούμενη κατά τη δεκαετία του 1960 (έντονη για τα Ελληνικά μέτρα) οικονομική ανάπτυξη έχει δύο σημαντικές επιπτώσεις: επιτρέπει την αύξηση των αποδοχών των εργαζομένων (δηλαδή βελτίωση της οικονομικής κατάστασης της εργατικής τάξης) και δημιουργεί στενότητες εργατικού δυναμικού σε ορισμένους κλάδους της οικονομίας και σε ορισμένα επαγγέλματα. Ταυτόχρονα, το πρόβλημα της ανεργίας μετατίθεται στο επίπεδο των αποφοίτων Γυμνασίου που ζητούν υπαλληλική και όχι εργατική απασχόληση.
            Η έλλειψη ανειδίκευτου εργατικού δυναμικού γίνεται εμφανέστατη από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 - αρχές της δεκαετίας του 1970. Οι ξένοι απασχολούνται σε ναυπηγεία, βιομηχανίες, κτηνοτροφεία, ορυχεία, νοσοκομεία, ταβέρνες και ως υπηρετικό προσωπικό (ακόμα και μεσοαστικές οικογένειες χρησιμοποιούν Φιλιππινέζες οικιακές βοηθούς). Δημιουργείται λοιπόν, ένα στρώμα ξένων εργατών, παράνομων στη μεγάλη τους πλειονότητα ,οι οποίοι αποτελούν το 1%-3% του εργατικού δυναμικού της χώρας και οι οποίοι μπορούμε να πούμε ότι διαδραματίζουν το ρόλο που ήδη περιγράψαμε προκείμένου για τους ξένους εργάτες τη χώρα υποδοχής.
            Οι περισσότεροι παλιννοστούντες επιδιώκουν να δημιουργήσουν τη δική τους (μικρή συνήθως) επιχείρηση - στο τριτογενή κατά κύριο λόγο τομέα. Στο μέτρο που τούτο αληθεύει, η επιστροφή των μεταναστών δε μπορεί να συμβάλλει στην αύξηση της ανεργίας παρά (μέσο-)μακροπρόθεσμα και με την προϋπόθεση ότι η επιχείρηση στην οποία επένδυσαν το κεφάλαιο που συγκέντρωσαν κατά τη μετανάστευση Δε θα πάει καλά. Τα κίνητρα που δόθηκαν για μικρές βιοτεχνικές αλλά και γεωργικές μονάδες (στη Θράκη κυρίως αλλά και στη Κρήτη), και που δε φαίνεται να απέδωσαν σημαντικά αποτελέσματα, ενισχύουν το σκεπτικό αυτό. Οι παλιννοστούντες δεν έρχονται να ενισχύσουν το (μειωνόμενο με γοργούς ρυθμούς) γεωργικό εργατικό δυναμικό ούτε το βιομηχανικό εργατικό δυναμικό. Δεν επιστρέφουν στην αγροτική τάξη, στην οποία οι περισσότεροι ανήκαν πριν μεταναστεύσουν. Δεν έρχονται να ενισχύσουν (ποσοτικά και ποιοτικά) την εργατική τάξη, στην οποία σχεδόν όλοι ανήκαν κατά τη διάρκεια της παραμονής τους τη ξένη χώρα. Αλλά, τουλάχιστον μεσοπρόθεσμα, οι παλιννοστούντες έρχονται να επαυξήσουν μια μικροαστική τάξη, που εμφανίζεται ιδιαίτερα διογκωμένη κατά τα τελευταία χρόνια.
            Ας δούμε, τώρα, τις επιπτώσεις της μετανάστευσης στο εισόδημα και την κατανομή του. Και εδώ θα θέλαμε να κάνουμε μια διάκριση (ίσως όχι θεμιτή οικονομολογικά) μεταξύ: (α) του εγχωρίου εισοδήματος, που συνδέεται με το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ) και εξαρτάται από αυτό, και (β) του εισοδήματος που προέρχεται από το εξωτερικό.
            (α) Είναι γεγονός ότι κατά τη μεταπολεμική περίοδο, και ιδιαίτερα κατά τη περίοδο της έντονης αποδημίας, ο ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης της Ελλάδας είναι υψηλός: «Στη περίοδο 1950-1974 ο μέσος ετήσιος ρυθμός μεγέθυνσης του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος ξεπέρασε το 6%. 'Ομως, στο πρωτογενή τομέα, το γεωργικό εισόδημα δεν αυξάνει τόσο γρήγορα όσο το εισόδημα των άλλων τομέων της οικονομίας, με αποτέλεσμα να μη μειώνεται η υστέρηση της γεωργίας αλλά να αυξάνει. Τούτο, βέβαια, εξηγεί τη φυγή από τη γεωργία. Η φυγή αυτή (δηλαδή η εσωτερική και η εξωτερική μετανάστευση) είχε τρεις κύριες επιπτώσεις: (i) την αρχική «στροφή από εντατικές καλλιέργειες όπως των κηπευτικών, των βιομηχανικών φυτών κλπ. προς εκτατικές καλλιέργειες, κυρίως δημητριακών» (Φιλίας, 1974:235) - στροφή που όμως δεν είναι μακροχρόνια εμφανής (ii) την εγκατάλειψη ακαλλιέργητων εδαφών τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την ανάπτυξη της κτηνοτροφίας αν η μετανάστευση δεν έπληττε ιδιαίτερα το κλάδο αυτόν και (iii) τη σημαντική αύξηση των εκτάσεων που καλλιεργούν και ενγένει εκμεταλλεύονται οι οικογένειες, μέλη ή τμήματα των οποίων μετανάστευσαν: ο κλήρος των μεταναστών προστίθεται στη κλήρο που εκμεταλλεύονται τα μέλη της ευρείας οικογένειας, τα οποία δε μετανάστευσαν.
            Η τελευταία αυτή επίπτωση ενίσχυσε κάπως το εισόδημα εκείνων που παρέμειναν στην ύπαιθρο και στη γεωργία, είναι όμως δύσκολο να προσδιορίσει κανείς τη συμβολή του παράγοντα αυτού στη παρατηρούμενη, κατά τη περίοδο της αυξημένης μεταναστευτικής κίνησης (1960-1975), σημαντική αύξηση της μέσης παραγωγικότητας της εργασίας στον πρωτογενή τομέα - την αύξηση, δηλαδή, του ακαθάριστου αγροτικού προϊόντος κατά ενεργό άτομο. Αλλά για λόγους συνδεδεμένους και με τα χαρακτηριστικά του μεταναστευτικού φαινομένου, αυτό δε φαίνεται να είχε μακροχρόνια αξιόλογες επιπτώσεις στην ανάπτυξη του εισοδήματος στο δευτερογενή τομέα και, μέσω αυτού, στην ανακατανομή του εισοδήματος - η οποία και θα σηματοδοτούσε ευρύτερες κοινωνικές ανακατατάξεις. Οι κυριότεροι από τους λόγους στους οποίους αναφερόμαστε είναι η καχεκτικότητα της ελληνικής βιομηχανίας-βιοτεχνίας, η έλλειψη επενδύσεων σ� αυτή τόσο από το εγχώριο όσο και από το μεταναστευτικό κεφάλαιο, η απροθυμία των παλιννοστούντων να απασχοληθούν σ� αυτή, η έλλειψη αξιόλογων βιομηχανικών μονάδων στην επαρχία όπου εγκαταστάθηκε ένα μεγάλο μέρος των παλιννοστούντων, η στροφή προς το φθηνότερο ξένο εργατικό δυναμικό. Με τη παλιννόστησή τους, οι μετανάστες δε συνέβαλαν στην ανάπτυξη των παραγωγικών τομέων αλλά επέτειναν τη τάση διόγκωσης του τριτογενή και ενίσχυσαν τη κατηγορία των «παρασιτικών» ή καλύτερα των μη παραγωγικών επαγγελμάτων και δραστηριοτήτων.
            (β) Η τελευταία αυτή επισήμανση συνδέεται και με το ζήτημα των μεταναστευτικών εμβασμάτων - ζήτημα που δε μας ενδιαφέρει εδώ από την οικονομική σκοπιά τόσο, όσο από την κοινωνικό-πολιτισμική. Συγκεκριμένα, δε μας ενδιαφέρει η (αναμφισβήτητη) συμβολή των μεταναστευτικών εμβασμάτων στην άμεση αύξηση των συναλλαγματικών αποθεμάτων της χώρας και την ισοσκέλιση του ισοζυγίου πληρωμών. Μας ενδιαφέρει όμως η χρησιμοποίηση των εμβασμάτων αυτών.
            Μπορούμε, λοιπόν, σχηματικά να πούμε ότι τα μεταναστευτικά εμβάσματα : (i) δε χρησιμοποιήθηκαν σε παραγωγικές επενδύσεις, δηλαδή δεν εισέρευσαν στη βιομηχανία-βιοτεχνία, με εξαίρεση τη δημιουργία μικρού αριθμού ΕΠΕ από παλιννοστούντες και μετανάστες, δε χρησίμευσαν για την ουσιαστική αύξηση του γεωργικού κλήρου και τον εκσυγχρονισμό της οικογενειακής αγροτικής εκμετάλλευσης και της γεωργίας - αλλά επενδύθηκαν στην αγορά ακινήτων και (ii) ενίσχυσαν τη κατανάλωση διαρκών αγαθών (κυρίως) πράγμα που συνετέλεσε στη βελτίωση του επιπέδου ζωής των λαϊκών στρωμάτων αλλά και που είχε, ταυτόχρονα, αρνητικές επιπτώσεις. Γιατί, όπως σε μεγάλο ποσοστό τα αγαθά αυτά εισάγονται από το εξωτερικό, το μεταναστευτικό συνάλλαγμα που εισήλθε στη χώρα εξήλθε με τη μορφή πληρωμών εισαγωγών. Επιπλέον, η αυξημένη λόγω εμβασμάτων καταναλωτική ικανότητα του πληθυσμού που δεν μετανάστευσε εμπέδωσε μια νοοτροπία κατά την οποία είναι όχι μόνο επιθυμητό αλλά και θεμιτό να καταναλώνει κανείς χωρίς να παράγει.
            Η χώρα αποστολής αντιμετωπίζει με τη παλιννόστηση το κοινωνικό - πολιτισμικό πρόβλημα που η χώρα υποδοχής αντιμετωπίζει με τη μετανάστευση: πώς θα αντιμετωπισθεί η «διαφορετικότητα» των εισερχομένων. Θα λέγαμε, μάλιστα, ότι για τη χώρα αποστολής το πρόβλημα είναι και πιεστικότερο και με αμεσότερες επιπτώσεις στη διαμόρφωση της πολιτισμικής ταυτότητας και τη συνειδητοποίησή της. Και τούτο γιατί οι συντριπτικά περισσότεροι από τους εισερχόμενους είναι τμήμα και του έθνους και του λαού (δηλαδή του ελλαδικού ελληνισμού) και έχουν κάθε δικαίωμα να επιδιώκουν την ένταξή τους στη Ελληνική (:ελλαδική) κοινωνία. Αλλά και γιατί η Ελληνική κοινωνία δεν είναι άσχετη ούτε με την αρχική τους απόφαση να μεταναστεύσουν ούτε με τις προϋποθέσεις επανένταξης μετά την επιστροφή τους.
            Οι προϋποθέσεις αυτές προσδιορίζουν, μεταξύ άλλων, και τους δύο κύριους τρόπους επίδρασης των παλιννοστούντων στην ελλαδική κοινωνικό-πολιτισμική πραγματικότητα και ταυτότητα. Ο πρώτος τρόπος αναφέρεται στη παρουσία τους και μόνο ως φορέων άλλων κοινωνικό-πολιτισμικών στοιχείων (δηλαδή στοιχείων που, χωρίς να είναι αναγκαστικά ξένα, δεν έχουν διαπλαστεί στον ελλαδικό χώρο) αλλά και ως συνδέσμων με άλλους πολιτισμούς. Τα στοιχεία στα οποία αναφερόμαστε δεν είναι απλώς στοιχεία της κοινωνικό-πολιτισμικής πραγματικότητας της χώρας υποδοχής. Είναι στοιχεία της πραγματικότητας όπως αυτή βιώθηκε από τους 'Ελληνες μετανάστες στη χώρα αυτή.
            Οι κύριες δυσκολίες ένταξης που συναντά ο μετανάστης ο οποίος επιστρέφει (εφόσον, βέβαια, συναντά τέτοιες δυσκολίες) δεν οφείλονται τόσο στα «ξένα» όσο στα «Ελληνικά» στοιχεία της κοινωνικό-πολιτισμικής του ταυτότητας. Ο όρος ένταξη χρησιμοποιείται εδώ για να υποδηλώσει μια διαδικασία που μπορεί να είναι είτε παθητική (δηλαδή διαδικασία αφομοίωσης του μετανάστη στην υπάρχουσα πραγματικότητα) είτε ενεργητική (δηλαδή διαδικασία μεταλλαγής της πραγματικότητας με τη πρόσληψη των καινούριων στοιχείων των οποίων ο μετανάστης είναι φορέας).

            Comment


              #7
              Ο Απόδημος Ελληνισμός


              Οι μετανάστες ενσαρκώνουν την εμπειρία της μετανάστευσης και διαμορφώνονται από την εμπειρία αυτή. Η ύπαρξή τους αποτελεί καθεαυτή μια πρόκληση και στις δύο κοινωνίες στις οποίες μετέχουν και, ταυτόχρονα, το κριτήριο του βαθμού στον οποίο η ανταπόκριση των κοινωνιών αυτών στη πρόκληση υπήρξε επιτυχής.
              Καίρια θέση των μεταναστών στο μεταναστευτικό φαινόμενο δεν αντικατοπτρίζεται στις μελέτες περί τη θέση αυτή. Πράγματι, περίπου στο σύνολό τους, οι μελέτες αυτές έχουν ως αυτονόητο σημείο εκκίνησης μια κύρια παραδοχή: ότι ο μετανάστης βιώνει ένα πολιτισμικό σοκ και δοκιμάζεται κάτω από συνθήκες ουσιαστικής παγίδευσης ανάμεσα σε δύο πολιτισμούς.
              Διαμορφώνεται έτσι σε άτομο προβληματικό ενώ η οικογένειά του καθίσταται ομάδα περιθωριακή, δυσλειτουργική , νοσηρή, με παθολογικές εκδηλώσεις. Η παραδοχή αυτή υπονοεί μια άλλη, η οποία είναι θεμελιώδης και στην οποία παραπέμπει αυτόματα. 'Οτι, δηλαδή, ο μετανάστης κινείται μεταξύ δύο διάφορων όσο και αντιφατικών κόσμων, που χαρακτηρίζονται από την εσωτερική συνέπεια και από τη στεγανότητα, δηλαδή την ανυπαρξία μεταξύ τους σχέσεων, διαλόγου, διαντίδρασης. 'Οσο πιο διαφορετικοί (από πλευράς επιπέδου κοινωνικό-οικονομικής ανάπτυξης, πολιτισμικής παράδοσης κλπ) οι κόσμοι αυτοί, περισσότερο αντιφατικοί και τόσο πιο υπεράνθρωποι η προσπάθεια που απαιτείται για την υπέρβαση της αντίφασης αυτής - μια υπέρβαση που παραμένει εκτός των δυνατοτήτων του μέσου μετανάστη.
              Οι μετανάστες της εποχής μας δε προέρχονται, λοιπόν, από μια απόλυτα γεωργική-αγροτική-παραδοσιακή (υπανάπτυκτη) κοινωνία και δε πηγαίνουν σε μια απόλυτα βιομηχανική-αστεακή-σύχρονη (αναπτυγμένη). Η υπεραπλούστευση μιας τέτοιας σχηματοποίησης συνιστά ακόμα ένα στοιχείο της περί την μετανάστευση μυθολογίας. Γιατί ο μετανάστης μεταβαίνει ασφαλώς από μια λιγότερο προς μια περισσότερο αναπτυγμένη κοινωνία, έχει όμως κάποια εμπειρία (των μηχανισμών και των φαινομένων) της ανάπτυξης. Επιπλέον, η μετανάστευσή του αποτελεί καθεαυτή μια μόνο, έστω και «την περισσότερο προφανή έκφραση της διαδικασίας οικονομικού και κοινωνικού μετασχηματισμού»

              Αλλά η θεμελιώδης παραδοχή , την οποία εδώ αμφισβητούμε, ότι δηλαδή ο μετανάστης κινείται μεταξύ δύο διαφορετικών όσο και αντιφατικών κόσμων, έχει και ένα δεύτερο σκέλος: ότι οι κόσμοι αυτοί είναι στεγανοί, ότι δεν επικοικωνούν. Διότι, βέβαια, αν επικοινωνήσουν πως θα δικαιλογείτο το «πολιτισμικό σοκ» που θεωρείται αναπόφευκτο και καθοριστικό για το ατομικά, οικογενειακά και κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο μετανάστης;
              Η μετανάστευση είναι μια διαδικασία η οποία διαμορφώνει καταστάσεις που της είναι χαρακτηριστικές. Πρόκειται δε για καταστάσεις που είναι χαρακτηριστικές γενικά - που απαντώνται, δηλαδή, τόσο στην υπερπόντια όσο και στην ενδοευρωπαϊκή μετανάστευση, άσχετα αν ταυτόχρονα υπάρχουν (και ασφαλώς υπάρχουν) επιμέρους χαρακτηριστικά από χώρα σε χώρα υποδοχής. Τα άτομα και οι ομάδες (κυρίως: οικογένεια ως ομάδα) οφείλουν να προσαρμοστούν στις καταστάσεις αυτές και σ� αυτές προσαρμόζονται. Δεν προσαρμόζονται στη κοινωνία υποδοχής αλλά στη κατάσταση του μετανάστη στην κοινωνία αυτή. Η συμπεριφορά τους, επομένως, δε μπορεί να μελετηθεί ούτε από τη σκοπιά της χώρας αποστολής ούτε (όπως συνήθως γίνεται) από τη σκοπιά της χώρας υποδοχής. Και από τις δύο αυτές σκοπιές είναι μια συμπεριφορά με «ιδιαιτερότητες», αποκλίνουσα ή έκτροπη. Η συμπεριφορά τους δε μπορεί επίσης να μελετηθεί ούτε σε συνάρτηση προς την εθνικό-κοινωνική ταυτότητά τους ως μελών μιας συγκεκριμένης εθνικής μειονότητας. Και τούτο όχι μόνο γιατί το θεωρητικό πλαίσιο για μια τέτοια μελέτη είναι προς το παρόν ατελές, αλλά κυρίως γιατί πρόκειται για μια ταυτότητα που διαφοροποιείται κυρίως γιατί πρόκειται για μια ταυτότητα που διαφοροποιείται (συν τοις άλλοις και) από γενιά σε γενιά.
              Αντί να βρίσκεται, λοιπόν, μετέωρος μεταξύ δύο πολιτισμών, ο μετανάστης δημιουργεί και εκφράζει έναν δυναμικό πολιτισμό της μετανάστευσης - έναν πολιτισμό που «ενσωματώνει τη δυναμική απάντηση των μεταναστών στη μεταναστευτική εμπειρία και στα προβλήματα της εργατικής τάξης στο αστικό κέντρο» Σ� αυτή τη καινούρια πολιτισμική πραγματικότητα, στο καινούριο αυτό πολιτισμικό πλαίσιο που δημιουργεί η μετανάστευση, κυριαρχεί η ανασφάλεια και η προσπάθεια υπέρβασής της.
              Η ανασφάλεια δεν οφείλεται μόνο (ίσως μάλιστα, να μην οφείλεται καν κυρίως) στις πολιτισμικές αντιφατικές και στις αντίξοες κοινωνικό-οικονομικές συνθήκες. Οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στην αβεβαιότητα για το μέλλον: θα μείνει ο μετανάστης στη χώρα υποδοχής ή θα γυρίσει στη πατρίδα; πότε θα γυρίσει; Μια σειρά από τέτοια ερωτήματα, όπως και μια σειρά διαψεύσεων των πιθανών απαντήσεων σε τέτοια ερωτήματα, καθιστούν ρευστό το «πολιτισμό της μετανάστευσης». Αυτή η χαρακτηριστική ρευστότητα βρίσκεται, άλλωστε, σε διαλεκτική σχέση με την ανασφάλεια που σημειώσαμε. 'Οταν τα ερωτήματα του ταυ τύπου αυτού σταματήσουν (στη τρίτη ή τη τέταρτη γενιά), τότε δε θα υπάρχει πια ούτε ρευστότητα ούτε ανασφάλεια - αλλά ούτε και «μετανάστης».
              Ο μετανάστης είναι ένας πολίτης διαφορετικός που με τη διαφορετικότητά του ανοίγει έναν καινούριο δρόμο, επισημαίνει τη δυνατότητα και άλλων επιλογών, διαμορφώνει μια κοινωνικό-πολιτισμική πραγματικότητα όπου η αλληλεπίδραση και ο πλουραλισμός βιώνονται πριν να συνειδητοποιηθούν και να περιγραφούν. Πέρα, λοιπόν, από τις κοινωνικό-οικονομικές επιπτώσεις που η μετανάστευση έχει πάνω στο μετανάστη, και στις οποίες ήδη αναφερθήκαμε, υπάρχουν και επιπτώσεις κοινωνικό-πολιτισμικές οι οποίες έχουν καίρια σημασία όχι μόνο για τους μετανάστες (ως κατηγορία, μειονότητα κλπ) αλλά και για την αντίληψη, την οργάνωση και τις προοπτικές της σύγχρονης κοινωνίας.

              Comment


                #8
                Ο Απόδημος Ελληνισμός


                Η ελληνική οικογένεια στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (ΟΔΓ) αποτελείται συνήθως από τους γονείς και τα τυχόν παιδιά τους, παππούδες και γιαγιάδες συναντώνται σπάνια γιατί η μετάκλησή τους δεν προβλέπεται από το μέτρο της προαναφερθείσας «συνένωσης των οικογενειών».Το γεγονός αυτό έχει επιφέρει μι αδομική αλλαγή στη σύνθεση και λειτουργία της οικογένειας γιατί ορισμένες λειτουργίες, στις οποίες οι παππούδες / γιαγιάδες συμβάλλουν στην Ελλάδα (κηδεμόνευση , οικιακά), μετατίθενται τώρα αποκλειστικά στους εργαζόμενους γονείς. Διαπιστώθηκε επίσης ότι οι άνδρες ασχολούνται περισσότερο με οικιακές εργασίες, το θεωρούν όμως σαν μια προσωρινή «γερμανοποίηση που θα αλλάξει μόλις επιστρέψουν στην Ελλάδα». Επίσης στην ΟΔΓ το κέντρο διαβίωσης της οικογένειας είναι η κατοικία και όχι ο ελεύθερος χώρος όπως στην Ελλάδα. Η παραμονή μέσα στο σπίτι σημαίνει για τους περισσότερους 'Ελληνες απομόνωση και για τις γυναίκες στέρηση των επισκέψεων φίλων και συγγενών.
                Η διαπαιδαγώγηση των παιδιών είναι ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα των μεταναστών, γιατί παίζει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη των παιδιών και επηρεάζει τη δυνατότητα ή αδυναμία προσαρμογής τους στη γερμανική κοινωνία. Οι γονείς διαμόρφωσαν την προσωπικότητά τους στον ελληνικό χώρο, οι περισσότεροι στην κοινωνία της υπαίθρου. 'Ομως στο νέο περιβάλλον που βρέθηκαν, διαπίστωσαν ότι ο τρόπος συμπεριφοράς τους αποδεικνύεται δυσλειτουργικός αφού η βιομηχανική κοινωνία της ΟΔΓ έχει δικούς της κανόνες λειτουργίας, που αυτοί δεν κατέχουν.
                Τα ελληνόπουλα της δεύτερης γενιάς έχουν να αντιμετωπίσουν δυο αντιφατικά συστήματα διαπαιδαγώγησης: από την μια πλευρά την πατροπαράδοτη διαπαιδαγώγηση των γονιών, και από την άλλη το Kindergarten, το γερμανικό σχολείο και το ευρύτερο γερμανικό περιβάλλον. Υφίστανται έτσι μια διπλή ψυχική επιβάρυνση. Με τους γονείς τους υποφέρουν εξαιτίας της πάλης που αντιμετωπίζουν εκείνοι στη γερμανική κοινωνία , πάλης που επηρεάζει την οικογενειακή ατμόσφαιρα, ενώ στο γερμανικό περιβάλλον που κινούνται τα ίδια πρέπει να συμβιβάζονται με μια σειρά προβλημάτων που αναφύονται καθημερινά. Και στις δύο περιπτώσεις τα παιδιά υφίστανται αρνητικές επιδράσεις, που επιδρούν στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους. Κινούνται ανάμεσα σε δυο πολιτιστικούς κύκλους που έχουν ελάχιστα σημεία επαφής, και η ρήξη στην ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους είναι τόσο μεγαλύτερη όσο εντονότερες είναι οι διαφορές μεταξύ των δύο πολιτιστικών αυτών κύκλων.
                Περνώντας τώρα στο σχολικό ζήτημα παρατηρείται ότι για να γίνουν κατανοητά τα προβλήματα που τα ελληνόπουλα αντιμετωπίζουν στο σχολείο πρέπει να ξεκινήσουμε από το δεδομένο ότι τα παιδιά αυτά ή οι γονείς τους προέρχονται από επαρχιακές, αγροτικές περιοχές της Ελλάδας και στην πλειοψηφία τους ζουν σε δυτικογερμανικές μεγαλουπόλεις κάτω από συνθήκες στερήσεων και κοινωνικών διακρίσεων ως μια περιθωριακή εθνική μειονότητα. Τα αποτελέσματα μιλούν μόνα τους:
                α) 'Ενας μεγάλος αριθμός των παιδιών αυτών δεν πηγαίνει καθόλου στο σχολείο.

                β) Τα περισσότερα από αυτά δεν κατορθώνουν να πάρουν ένα απολυτήριο.

                γ) Τα περισσότερα παιδιά πηγαίνουν μόνο στη βασική εκπαίδευση.

                δ) Πολύ λίγα παιδιά πηγαίνουν σε μία επαγγελματική σχολή.

                ε) Παιδιά που χρειάζονται ειδικά σχολεία, δεν πηγαίνουν σ� αυτά.

                Στο σχολείο η «ελληνική» συμπεριφορά των ελληνόπουλων τα κάνει να ξεχωρίζουν από τα γερμανόπουλα, δάσκαλοι και συμμαθητές βλέπουν τη συμπεριφορά αυτή μόνο από τη σκοπιά του «ξένου», του «ανόμοιου», εκείνου που διαφέρει από το γερμανικό κανόνα, στιγματίζοντάς τα έτσι σαν κατώτερα. Ο στιγματισμένος βρίσκεται τόσο στο σχολείο όσο και στην κοινωνία σε μια διαρκή άμυνα.
                Η σύγχυση που επικρατεί στους 'Ελληνες μετανάστες αναφορικά με την εκπαίδευση των παιδιών τους, σε συνάρτηση με τη μελλοντική παλιννόστηση και τις δυνατότητες που προσφέρουν τα Ελληνικά σχολεία στην Ελλάδα, αντικατοπτρίζονται στα ακόλουθα: 66,8% των γονέων θέλουν τα παιδιά τους να πάνε στο γυμνάσιο, και 13% σε μια επαγγελματική σχολή, όχι όμως στην ΟΔΓ αλλά στην Ελλάδα. Κατά το 1981, 85,4% των παιδιών πήγαιναν σε σχολεία βασικής εκπαίδευσης, 4,8% σε ειδικά σχολεία, 4,4% σε λύκεια, 3,8% σε γυμνάσια και 1,6% σε πολυκλαδικά σχολεία. Η κατάσταση δε είναι χειρότερη στο χώρο της επαγγελματικής εκπαίδευσης, όπου 2/3 των φοιτούντων δεν κατορθώνουν να πάρουν πτυχίο.
                Τα εκπαιδευτικά προβλήματα θεωρούνται από τους 'Ελληνες εργάτες-μετανάστες τα σημαντικότερα απ� όλα όσα αντιμετωπίζουν. Η θεώρηση αυτή είναι αποτέλεσμα από τη μία πλευρά της νεοελληνικής ευαισθησίας απέναντι στα θύματα εκπαίδευσης, που τους κάνει να μην δέχονται μοιρολατρικά τα άσχημα εκπαιδευτικά συστήματα και από την άλλη του τρόπου, με τον οποίο οι γερμανικές αρχές αντιμετωπίζουν την εκπαίδευση των αλλοδαπών παιδιών. Στο τελευταίο συμπυκνώνεται ολόκληρη η πολιτική του γερμανικού κράτους απέναντι στους αλλοδαπούς εργάτες.
                Η αφομοιωτική πολιτική στο χώρο της εκπαίδευσης προκαλεί πάντα την αντίσταση των μεταναστών και γενικά των μειονοτήτων γιατί εφόσον έχει καταναγκαστικό χαρακτήρα - από έλλειψη εναλλακτικού εκπαιδευτικού συστήματος - συνδέεται πάντα με έντονα οικογενειακά δράματα, συχνά με ψυχικό μαρασμό, σχολική αποτυχία και πολλά άλλα προβλήματα. Γι � αυτό το λόγο το εκάστοτε εκπαιδευτικό σύστημα που ισχύει σε ένα κρατίδιο ή σε μια πόλη της Δ.Γερμανίας επιδρά αποφασιστικά στη ζωή των μεταναστών και στις δομές της μεταναστευτικής κοινωνίας τους.
                Σήμερα, με εξαίρεση μερικές περιοχές, όπου υπάρχουν ελληνικά σχολεία, τα Ελληνόπουλα είναι υποχρεωμένα να φοιτήσουν στα γερμανικά σχολεία της γειτονιάς τους, στις κανονικές γερμανόγλωσσες τάξεις. Αν τα παιδιά ξέρουν λίγα γερμανικά εντάσσονται κατευθείαν. Τα ελληνικά δεν ανήκουν στο υποχρεωτικό πρόγραμμα αλλά προσφέρονται μέχρι πέντε ώρες τη βδομάδα ως προαιρετικό επιπλέον μάθημα σε απογευματινά τμήματα. Καθώς δε θεωρούνται κομμάτι της υποχρεωτικής εκπαίδευσης δεν παίρνονται υπόψη ούτε για τη βαθμολογία, ούτε και ως επιπρόσθετη κούραση των παιδιών. Αυτό, παράλληλα με το γεγονός ότι στις γερμανικές τάξεις ήδη βρίσκονται σε μειονεκτική θέση, κύρια από άποψη γλώσσας, που μόνο με υπερβολική δουλειά θα μπορούσαν κατά ένα μέρος να την καλύψουν.
                Αντίθετα απ� αυτό που δείχνουν αποτελέσματα επιστημονικών ερευνών, είναι πλατιά διαδεδομένη η αντίληψη ότι τα παιδιά των ξένων στη Δυτική Γερμανία μιλούν το ίδιο καλά γερμανικά, όπως και τα Γερμανόπουλα. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Κατά κανόνα τα παιδιά μεγαλώνουν μέσα στην οικογένεια και μαθαίνουν τη μητρική τους γλώσσα. Γενικά όμως τα γερμανικά τους είναι τόσο ως προς την κατανόηση, όσο και ως προς την έκφραση φτωχά και συχνά λαθεμένα.
                Μόνο 77,3% των αλλοδαπών παιδιών πηγαίνουν στο σχολείο, περίπου 23% δεν πηγαίνουν παρόλο που η εκπαίδευση είναι υποχρεωτική. Το ένα στα τρία αλλοδαπά παιδιά μένει στάσιμο στο βασικό σχολείο, αλλά μόνο ένα στα δεκαπέντε Γερμανόπουλα. 'Ενα 10% των αλλοδαπών παιδιών σταματάει το σχολείο στην 7η τάξη του 9τάξιου υποχρεωτικού σχολείου, αλλά μόνο 2,3% των Γερμανών. 'Ενα στα δύο αλλοδαπά παιδιά δεν τελειώνει με επιτυχία το 9χρονο κυρίως σχολείο που αποτελεί την τυπική προϋπόθεση για την πρόσβαση στην επαγγελματική εκπαίδευση.
                Η αποτυχία των αλλοδαπών παιδιών στο σχολείο μετά την ένταξή τους στις γερμανικές τάξεις δεν αποτελεί έκπληξη. Υπάρχουν παιδιά που φοιτούν σε σχολεία με γλώσσα διδασκαλίας διαφορετική από τη μητρική και δεν έχουν προβλήματα στην πνευματική ανάπτυξη και στις σχολικές τους επιδόσεις. α παιδιά όμως μεταναστών ή μειονοτήτων σε διάφορες χώρες του κόσμου φοιτώντας σε σχολεία με γλώσσα διδασκαλίας διαφορετική από τη μητρική εμποδίζονται στην ομαλή πνευματική τους ανάπτυξη και παρουσιάζουν χαμηλή σχολική επίδοση. Ιδανική λύση θα αποτελούσε ένα διγλωσσικό εκπαιδευτικό σύστημα, όπως λ.χ. αυτό εφαρμόζεται με επιτυχία εδώ και αρκετά χρόνια σε ορισμένες πολιτείες των ΗΠΑ για παιδιά μειονοτήτων. Πρόκειται για ένα σύστημα όπου η μητρική γλώσσα παίζει κύριο ρόλο στη διδασκαλία όλων των μαθημάτων, αλλά και η γλώσσα της πλειοψηφίας έχει μεγάλη σημασία.
                Ο πολιτισμικός ρατσισμός που διαπνέει τη δυτικογερμανική κοινωνία και κυρίως τις επιλογές των δυτικογερμανικών αρχών στον τομέα της εκπαίδευσης αλλοδαπών παιδιών δεν επιτρέπει τέτοιου είδους εκπαιδευτικά συστήματα. Αντίθετα, όλη η εκπαίδευση χαρακτηρίζεται από τη λογική του εθνικού κράτους, που επιζητεί την άμβλυνση όλων των διαφορών και την εξαφάνιση όλων των ιδιαιτεροτήτων. Χαρακτηριστικό αυτής της λογικής είναι βέβαια να βλέπει σαν μόνη δυνατή εναλλακτική λύση απέναντι στις γερμανικές εθνικές τάξεις όχι τις διγλωσσικές, αλλά τις «εθνικές» άλλων εθνοτήτων και αυτό μόνο για ένα μικρό διάστημα. 'Ετσι, αρνείται την εφαρμογή διγλωσσικών συστημάτων και επιτρέπει μόνο σε λίγες περιπτώσεις τη λειτουργία ελληνικών σχολείων.
                Μέχρι σήμερα το εκπαιδευτικό σύστημα που επικρατούσε σε μια περιοχή ήταν εκείνο που καθόριζε και καθορίζει την ζωή των μεταναστών και τις δομές της κοινωνίας τους:
                H προγραμματισμένη επιστροφή στην Ελλάδα επισπεύδεται εφόσον ένα παιδί είναι αναγκασμένο να ενταχθεί στο γερμανικό σχολείο ή επιβραδύνεται εφόσον αυτό έχει ήδη συμβεί.

                Η έλλειψη ελληνικών τάξεων ή η κακή λειτουργία τους οδηγεί τους γονείς πολλές φορές στην απόφαση να στείλουν τα παιδιά τους σε συγγενείς στην Ελλάδα - με σοβαρές συνέπειες στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του παιδιού.
                Από το σχολικό σύστημα που υπάρχει στην κάθε περιοχή εξαρτώνται οι μορφές οργάνωσης και δραστηριοτήτων του ελληνικού στοιχείου! Επιτροπές γονέων που αντιπαρατίθενται δυναμικά στις γερμανικές αρχές με γενικά αιτήματα - όταν τα παιδιά εξαναγκάζονται να ενταχθούν στις γερμανικές τάξεις, επιτροπές γονέων που ελέγχουν τους 'Ελληνες δασκάλους στην καθημερινή δουλειά - όταν λειτουργούν ελληνικές τάξεις. Οι διαφορές αυτές γίνονται φανερές και στην καθημερινή ζωή των ελληνικών παροικιών αφού άλλα θέματα βρίσκονται στο επίκεντρό τους και άλλοι οι επικεφαλής των αγώνων στην εκάστοτε περίπτωση.
                Οι επιτροπές γονέων και κηδεμόνων αποτελούν τη δυναμική μορφή οργάνωσης των μεταναστών και υπάρχουν ακόμα και στις περιοχές που δεν υπάρχουν άλλου είδους οργανώσεις. Παράλληλα είναι σίγουρα μόνες που δημιουργούνται αυθόρμητα, συγκεντρώνουν το μεγαλύτερο μέρος των άμεσα ενδιαφερομένων και δρουν δημοκρατικά και ταυτόχρονα χωρίς γραφειοκρατικές διαδικασίες.
                Η κατανομή του ελληνικού πληθυσμού στις διάφορες συνοικίες μιας πόλης είναι αποτέλεσμα επιλογών ως προς το εκπαιδευτικό σύστημα: η συγκέντρωση σε λίγες συνοικίες στη αρχή της δεκαετίας του 1970 ήταν μετακίνηση σε σπίτια κοντά στις ελληνικές τάξεις. Αργότερα, όταν ο αριθμός των Ελλήνων λιγόστεψε πολύ, οι νέες μετακινήσεις αποτελούσαν συνειδητή ομαδική ενέργεια με σκοπό τη συγκέντρωση ικανού αριθμού μαθητών, απαραίτητων σε ένα σχολείο για τη δημιουργία ελληνικών προπαρασκευαστικών τάξεων.
                Αν τα ελληνικά σχολεία, εκεί που δημιουργούνται επιτρέπουν στους 'Ελληνες να προγραμματίζουν πια τη ζωή τους χωρίς καταναγκασμούς σ� ό,τι αφορά τη παραμονή ή την παλιννόστηση μπορούν αργότερα να αποβούν με τη σειρά τους πηγή άγχους και απαρχή νέων καταναγκασμών - εφόσον δεν οργανωθούν με τέτοιο τρόπο ώστε να εξασφαλίζουν παιδεία ισότιμη τόσο με εκείνη της Ελλάδας όσο και με της Δ.Γερμανίας.
                Οι ιδιαίτεροι στόχοι που πρέπει να διαφοροποιούν τα σχολεία της Ελλάδας και τα γερμανικά σχολεία συνίστανται:
                Στην προσπάθεια να δώσουν στα παιδιά την ικανότητα ενεργού διγλωσσίας(προσθετική διγλωσσία), στον προσανατολισμό του περιεχομένου διδασκαλίας στη ζωή των μεταναστών και τέλος, στην ανεύρεση και εφαρμογή οργανωτικών σχημάτων που θα επιτρέπουν την ενεργό συμμετοχή των γονιών και ολόκληρης της παροικίας στη ζωή του σχολείου.
                Για τον προγραμματισμό ενός τέτοιου σχολείου μπορούμε να στηριχτούμε σε παρόμοιες εμπειρίες μειονοτήτων και μεταναστών σε άλλες χώρες, αλλά και στους παιδαγωγικούς προβληματισμούς δυτικοευρωπαϊκών χωρών σε σχέση με νέες μορφές σχολείων.
                Τα αυτόνομα σχολεία μεταναστών σε μια χώρα που αντιμετωπίζει με δυσπιστία μη ενσωματωμένες - άρα και μη χειραγωγήσιμες - ομάδες και διαπνέεται έντονα από πνεύμα πολιτισμικού ρατσισμού μπορούν τότε μόνο να επιβιώσουν, όταν αποτελούν φανερή εναλλακτική πρόταση τόσο στο περιεχόμενο, όσο και στην οργάνωση.
                Δυο πράγματα πρέπει να ξεπεραστούν. Το πρώτο αφορά τα συμπλέγματα κατωτερότητας απέναντι στα γερμανικά σχολεία .Δεν υπάρχει κανένας λόγος απομίμησης αυτού του εκπαιδευτικού συστήματος που αποκλείει τη συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών και των Γερμανών εργατών από τα γυμνάσια και που βασικός του στόχος είναι η καλύτερη προετοιμασία των μαθητών για τη δουλειά στο εργοστάσιο. Το δεύτερο αφορά τη συνήθεια να περιμένουμε τη λύση των προβλημάτων σαν εκπλήρωση των αιτημάτων μας από την οποιαδήποτε κυβέρνηση. Είναι ανάγκη να γίνει το σχολείο υπόθεση ολόκληρου του Ελληνισμού της Γερμανίας όχι μόνο στα λόγια αλλά και στην πράξη. Μόνο έτσι μπορούν να ξεπεραστούν από τη μια μεριά οι υλικές ανάγκες και από την άλλη να αποτελέσει το ελληνικό σχολείο και ουσιαστική εναλλακτική λύση απέναντι στο γερμανικό.

                Comment


                  #9
                  Ο Απόδημος Ελληνισμός


                  Η αντιμετώπιση των προβλημάτων που απορρέουν από τη μετανάστευση στην Ελλάδα, έγινε στο παρελθόν με κάποιες πρωτοβουλίες και μέτρα λίγο-πολύ περιστασιακά και μεμονωμένα.
                  Υπήρξαν μέτρα χωρίς συνέπεια και ένταξη σε κάποιους στόχους που να ανταποκρίνονται στις εθνικές επιτάχυνσης της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης της χώρας μας, αλλά και στην ανάγκη μιας συνολικής αντιμετώπισης της μετανάστευσης, περιορισμού των συνεπειών της, αποθάρρυνση της αποδημίας και ενθάρρυνση της παλιννόστησης.
                  Τα μέτρα που πάρθηκαν κατά καιρούς περιστασιακά και μεμονωμένα όπως ήταν, εξυπηρετούσαν βραχυχρόνιες ανάγκες χωρίς να καλύπτουν το σύνολο των μεταναστών και παλιννοστούντων
                  'Ελλειπε η προοπτική ανάπτυξης μιας συγκεκριμένης και ενιαίας πολιτικής, που να αντιμετωπίζει τα προβλήματα της αποδημίας και παλιννόστησης από δύο βασικά αναγκαίες πλευρές:
                  Από την άποψη της ανάγκης ένταξης των απόδημων και παλιννοστούντων στο σχεδιασμό της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης της Ελλάδας, κατά τρόπο που προοπτικά να αποθαρρύνει την αποδημία και να δημιουργεί συνθήκες που να ευνοούν την παλιννόστηση και την αρμονική ένταξη και προσαρμογή των παλιννοστούντων στην παραγωγική και κοινωνική ζωή της χώρας.
                  Από της άποψη της ανάγκης κατοχύρωσης των ατομικών και εργασιακών τους δικαιωμάτων στις ξένες χώρες, και της διασφάλισης των προϋποθέσεων της εθνικής και πολιτιστικής τους ταυτότητας.
                  Σήμερα, αντίθετα από χθες, η Πολιτεία επικεντρώνει τη προσοχή της στα δύο αυτά βασικά σημεία προκειμένου να δοθεί επιτέλους η προοπτική μιας συνολικής αντιμετώπισης των προβλημάτων της ελληνικής μετανάστευσης.
                  Οι κυβερνητικοί στόχοι που τέθηκαν και που σε κάποιο βαθμό άρχισαν ήδη να υλοποιούνται είναι:
                  Η δημιουργία προϋποθέσεων που να ευνοούν την παλιννόστηση και την αρμονική ένταξη των παλιννοστούντων στην παραγωγική και κοινωνική ζωή, μέσα από τη λήψη ευνοϊκών μέτρων σύμφωνα με τις κατευθύνσεις και τις δυνατότητες της αναπτυξιακής μας πορείας.
                  Η βελτίωση των όρων δουλειάς και ζωής στο εξωτερικό, η ενίσχυση του αγώνα των μεταναστών και των φορέων εκπροσώπησής τους για τη διατήρηση της εθνικής και πολιτιστικής τους ταυτότητας και την προβολή των εθνικών μας δικαίων στις χώρες που ζουν.
                  Στα πλαίσια των στόχων αυτών, πάρθηκαν ήδη αρκετά μέτρα, που αν και δεν είναι αρκετά, αντανακλούν σταθερά μια στάση ποιοτικά ανώτερη από τη χθεσινή στάση της ελληνικής πολιτείας.
                  Μερικά από τα πιο σημαντικά μέτρα
                  Τα πιο σημαντικά από τα βήματα και μέτρα που πάρθηκαν και που μπορούν να αναφερθούν εδώ εντελώς συνοπτικά είναι:

                  n Σε ότι αφορά τις συνθήκες παλιννόστησης, τα διάφορα μέτρα και προγράμματα ένταξης και προσαρμογής στη παραγωγική και κοινωνική ζωή της Ελλάδας. Μέτρα, όπως τα οικονομικά κίνητρα για παραγωγικές επενδύσεις των οικονομιών των μεταναστών και παλιννοστούντων στην Ελλάδα. Ακόμα η δυνατότητα δανειοδότησης κατά προτεραιότητα σε παλιννοστούντες και πολιτικούς πρόσφυγες, τα επιδόματα μετεγκατάστασης στην ελληνική επαρχία, τα ειδικά δάνεια για την επαγγελματική αποκατάσταση των παλιννοστούντων επιστημόνων.
                  Αλλά, όπως η επιδότηση επιχειρήσεων σαν κίνητρο για τη παροχή απασχόλησης σε παλιννοστούντες, η ατελώς εισαγωγή διαφόρων ειδών μετοικεσίας στην Ελλάδα, η λήψη μέτρων για την απόκτηση στέγης (οικοδομικοί συνεταιρισμοί παλιννοστούντων, μείωση του αριθμού των προβλεπόμενων ημερομισθίων για σύναψη στεγαστικών δανείων, κλπ.).
                  Εκτός αυτών πάρθηκαν ειδικά μέτρα και καταρτίσθηκαν διάφορα προγράμματα ενημέρωσης και αντιμετώπισης εκτάκτων αναγκών, για την υποβοήθηση της προσαρμογής των παλιννοστούντων μεταναστών και πολιτικών προσφύγων στις ελληνικές συνθήκες αγοράς εργασίας, αλλά και στη κοινωνική ζωή της χώρας μας και ειδικότερα:

                  · Υλοποιήθηκαν προγράμματα επιμορφωτικών σεμιναρίων ευρείας κλίμακας σε παλιννοστούντες στη Β. Ελλάδα με τη συνεργασία ΕΛΚΕΠΑ και Γ.Γ.Α.Ε. Ιδρύθηκαν γραφεία πληροφοριών για τους παλιννοστούντες (Αθήνα, Θεσσαλονίκη κλπ)
                  Εκδόθηκε μεγάλη σειρά ενημερωτικών φυλλαδίων που καλύπτει όλα τα ζητήματα που απασχολούν τους παλιννοστούντες, καταρτίσθηκε και βρίσκεται σε εξέλιξη ειδικό πρόγραμμα από το Κέντρο Ψυχικής Υγιεινής για τη προσαρμογή των παλιννοστούντων
                  Εκτός αυτών υπήρξαν επίσης και διάφορα άλλα άξια λόγου μέτρα όπως:
                  · Η παροχή δωρεάν νοσοκομειακής, ιατρικής και φαρμακευτικής περίθαλψης στους επαναπατριζόμενους πολιτικούς πρόσφυγες με απόφαση του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας.

                  · Θεσπίστηκαν ειδικά επιδόματα τέκνων σε παλιννοστούντες, εκπαιδευτικά επιδόματα υπό ορισμένες προϋποθέσεις για τα παιδιά που φοιτούν σε τάξεις υποδοχής καθώς και εφάπαξ επιδόματα σε ορισμένες κατηγορίες ομογενών με ειδικά προβλήματα (πολιτικοί πρόσφυγες, σε όσους απελαύνονται, σε ομογενείς από Αίγυπτο, Ροδεσία, Λίβανο, Αιθιοπία, κλπ)
                  · Αυξήθηκαν και βελτιώθηκαν οι τάξεις υποδοχής και τα φροντιστηριακά τμήματα για τα παιδιά των παλιννοστούντων αλλά και ιδρύθηκε δίγλωσσο σχολείο στη Βαρυπόμπη για τα παιδιά που προέρχονται από αγγλόφωνες χώρες.
                  Σε ότι αφορά εξάλλου το στόχο που τέθηκε για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής και δουλειάς στο εξωτερικό και τη δημιουργία προϋποθέσεων για τη διατήρηση της εθνικής ταυτότητας των αποδήμων, υπήρξαν μια σειρά από μέτρα όπως:
                  n η προσπάθεια αναβάθμισης της εκπαίδευσης των Ελληνοπαίδων εξωτερικού και όσων επαναπατρίζονται. Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας αυξήθηκε σημαντικά ο βαθμός των αποσπασμένων εκπαιδευτικών στο εξωτερικό, έγινε επιλογή και απόσπαση συμβούλων εκπαίδευσης, οργανώνονται σεμινάρια επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών και τέθηκε σε πειραματική εφαρμογή πρόγραμμα παραγωγής εποπτικού υλικού προσαρμοσμένου στις ανάγκες των Ελληνοπαίδων Ρηνανίας - Βεστφαλίας.

                  Comment


                    #10
                    Ο Απόδημος Ελληνισμός


                    Τα μέτρα αυτά είναι ίσως πολλά και ταυτόχρονα λίγα. Πολλά ίσως σε σχέση με τα λίγα σχετικά χρόνια των προσπαθειών υλοποίησης μιας ποιοτικά διάφορης πολιτικής από το παρελθόν. Λίγα, σε σύγκριση ασφαλώς με το τι πρέπει να γίνει συνολικά και μέσα από μακρόχρονες προσπάθειες.
                    Χωρίς να έχουμε κάνει το παν, ασφαλώς έχουν γίνει βήματα που εξασφαλίζουν τις στοιχειώδεις προϋποθέσεις για μια πιο αποφασιστική πορεία στο άμεσο μέλλον, με τη δραστηριοποίηση και τον απαραίτητο συντονισμό της δράσης όλων των αρμοδίων φορέων και με τη κύρια ευθύνη της υπηρεσίας μας.
                    Η Γ.Γ.Α.Ε προχώρησε ήδη εδώ και καιρό στη κατάρτιση ενός προγράμματος με στόχους που είναι δυνατό να υλοποιηθούν μέσα στα αμέσως επόμενα χρόνια.
                    Το πρόγραμμα αυτό, έχει σαν κύριους στόχους την ενίσχυση του συντονιστικού ρόλου της Γ.Γ.Α.Ε. και τη σταδιακή στελέχωση των υπηρεσιών της στην Ελλάδα και το εξωτερικό, την ενοποίηση της πολιτικής όλων των φορέων, τη συγκρότηση συμβουλευτικών οργάνων, την ενίσχυση του ρόλου των ελληνικών κοινοτήτων, τη προβολή της πνευματικής και καλλιτεχνικής δραστηριότητας των αποδήμων στην Ελλάδα, αλλά και τη τόνωση της πολιτιστικής ζωής των ελληνικών παροικιών μέσα από την αξιοποίηση του έμψυχου δυναμικού που διαθέτουν.
                    'Ενας άλλος επίσης κύριος στόχος μας για τα επόμενα χρόνια σε ό,τι αφορά ειδικά τις προοπτικές προγραμματισμένης παλιννόστησης, είναι η κατάρτιση προγραμμάτων επενδύσεων και απασχόλησης παλιννοστούντων σε τομείς, που να ανταποκρίνονται στις επαγγελματικές και επιχειρηματικές τους εμπειρίες και δυνατότητες σύμφωνα με τις κατευθύνσεις του 5ετους Προγράμματος Οικονομικής και Κοινωνικής Ανάπτυξης της Ελλάδας.
                    Για μια πιο πλήρη εικόνα των όσων επιδιώκουμε, θα άξιζε να σταθούμε για λίγο περισσότερο στα όσα περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα αυτό και τα οποία είναι τα παρακάτω:
                    • Ενίσχυση του συντονιστικού ρόλου της Γ.Γ.Α.Ε. και οργανική ένταξη σε αυτή, διαφόρων ανεξάρτητων υπηρεσιών που θα κριθεί σκόπιμο για τον περιορισμό της διασποράς και της επικάλυψης των αρμοδιοτήτων.
                    • Συγκρότηση συντονιστικής επιτροπής με τη συμμετοχή αντιπροσώπων διαφόρων φορέων που θα συνεχίσουν να ασχολούνται με τα προβλήματα των αποδήμων, με στόχο το συντονισμό των δραστηριοτήτων και την ενοποίηση της πολιτικής όλων των φορέων, σε θέματα Απόδημου Ελληνισμού.
                    • Σταδιακή στελέχωση της κεντρικής υπηρεσίας και δημιουργία γραφείων της Γ.Γ.Α.Ε. στην ελληνική επαρχία και το εξωτερικό, με πρώτο σταθμό την ίδρυση γραφείων στις έδρες των 9 γεωγραφικών περιφερειών της Ελλάδας, και στις μεγαλύτερες πόλεις του εξωτερικού.
                    • Συγκρότηση συμβουλευτικών οργάνων με εκπροσώπους διαφόρων φορέων στα πλαίσια των υπηρεσιών του εξωτερικού και της ελληνικής επαρχίας.
                    • Ενίσχυση του ρόλου των ελληνικών κοινοτήτων εξωτερικού, υλική και ηθική υποστήριξη των δραστηριοτήτων τους.
                    • Ενθάρρυνση και υποστήριξη πρωτοβουλιών για τη συγκρότηση δευτεροβάθμιων και τριτοβάθμιων οργάνων κοινοτήτων του εξωτερικού.
                    • Καθιέρωση Παγκόσμιου Συνεδρίου Αποδήμων με τη συμμετοχή εκπροσώπων Ομοσπονδιών και Ελληνικών Κοινοτήτων του εξωτερικού.
                      Δημιουργία υποδομής για την ενημέρωση των αποδήμων σε ζητήματα άμεσου ενδιαφέροντος. 'Εκδοση πληροφοριακών εντύπων, Δελτίου Αποδήμων και Παλιννοστούντων Ελλήνων (ΔΑΠΕ) για τη συνεχή ενημέρωση και πληροφόρηση, καθώς και «Οδηγού Παλιννόστησης» που θα ενημερώνεται ανάλογα με τις αλλαγές που θα σημειώνονται κάθε φορά.
                    • Αξιοποίηση των δυνατοτήτων επέκτασης του θεσμού της Λ.Ε. στο εξωτερικό, για τη κατάρτιση προγραμμάτων ενημέρωσης και Λαϊκής Επιμόρφωσης για τους απόδημους, σε συνεργασία με τη Γ.Γ.Λ.Ε και τις ελληνικές κοινότητες εξωτερικού και σύμφωνα με τα πορίσματα της Α� Πανελλήνιας Συνδιάσκεψης της Θεσσαλονίκης.
                    • Κατάρτιση έρευνας για τις ανάγκες και τις δυνατότητες βελτίωσης των ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών προγραμμάτων του ελληνισμού του εξωτερικού και υποβολή τεκμηριωμένων προτάσεων για τη βελτίωσή τους από τον Οργανισμό Ελληνικής Ραδιοφωνίας - Τηλεόρασης.
                    • Εντατική παρακολούθηση και μελέτη των δραστηριοτήτων των Διεθνών Οργανισμών σε ζητήματα που αφορούν τους μετανάστες. Συνεργασία με άλλες μεσογειακές χώρες αποστολής μεταναστών με στόχο τη προάσπιση κοινών συμφερόντων στις χώρες υποδοχής μεταναστών και στους διεθνείς οργανισμούς.
                    • Επέκταση των υπαρχόντων προγραμμάτων φιλοξενίας Ελληνοπαίδων εξωτερικού και σε άλλες κοινωνικές κατηγορίες αποδήμων όπως σε ηλικιωμένους, συνταξιούχους κλπ.
                    • Συστηματική στατιστική απογραφή των αποδήμων και παλιννοστούντων Ελλήνων σε συνεργασία με τις αρμόδιες ελληνικές αρχές και τις ξένες υπηρεσίες , με τις ελληνικές κοινότητες και τους 'Ελληνες κοινωνικούς επιστήμονες.
                    • Φροντίδα για την επανασύσταση της υπηρεσίας συλλογής στατιστικών στοιχείων μετανάστευσης / παλιννόστησης στην ΕΣΥΕ.
                    • Καθιέρωση πολιτιστικών εκδηλώσεων για την προβολή της πνευματικής και καλλιτεχνικής δραστηριότητας των αποδήμων στην Ελλάδα.
                    • Ενίσχυση της πολιτιστικής δραστηριότητας των ελληνικών κοινοτήτων εξωτερικού και ενθάρρυνση πρωτοβουλιών για την παραπέρα ανάπτυξη της πολιτιστικής κίνησης από τους ίδιους τους αποδήμους. Στα πλαίσια αυτού του στόχου θα συνεχιστεί η τακτική χορήγηση ελληνικών βιβλίων και παραδοσιακών στολών και άλλου υλικού κλπ
                    • Ουσιαστική υποστήριξη της προσπάθειας συγγραφής διδακτικών βιβλίων και της παραγωγής διδακτικού υλικού προσαρμοσμένου στις κατάλληλες ανάγκες και τα βιώματα των Ελληνοπαίδων εξωτερικού σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας.
                    • Συνέχιση της υπάρχουσας στενής και γόνιμης συνεργασίας με το υπουργείο Παιδείας σε όλα τα σημεία που αφορούν την εκπαίδευση των Ελληνοπαίδων στο εξωτερικό καθώς και των παιδιών που επιστρέφουν στην Ελλάδα.
                    • Ανάπτυξη αθλητικών συναντήσεων αποδήμων στην Ελλάδα σε συνεργασία με το υφυπουργείο Νέας Γενιάς.
                    • 'Ερευνα και αξιολόγηση στοιχείων που έχουν στενή σχέση με την επαγγελματική απασχόληση των Ελλήνων του εξωτερικού, με στόχο τη διευκόλυνση κατάρτισης προγραμμάτων επενδύσεων και απασχόλησης παλιννοστούντων σε τομείς που να ανταποκρίνονται στις επαγγελματικές και επιχειρησιακές τους εμπειρίες και δυνατότητες σύμφωνα με τις απαιτήσεις του 5ετους προγράμματος οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης.
                    • Υποβοήθηση της προσπάθειας προβολής των ελληνικών προϊόντων στις αγορές του εξωτερικού σε συνεργασία με τις ελληνικές κοινότητες, τις επαγγελματικές ενώσεις των Ελλήνων επιχειρηματιών εξωτερικού και τους αρμόδιους ελληνικούς κρατικούς φορείς.
                    • 'Ερευνα και καταγραφή των διεθνών πηγών χρηματοδότησης μεταναστευτικών προγραμμάτων και προγραμμάτων παλιννόστησης και διαμόρφωσης προτάσεων για την εξασφάλιση της χρηματοδότησης και εφαρμογής αναλόγων προγραμμάτων και για την περίπτωση των Ελλήνων μεταναστών.
                    • Καταγραφή των υπαρχόντων κληρονομιών και κληροδοτημάτων των απόδημων υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και μέριμνα για τη μεταφορά τους στους δικαιούχους σε συνεργασία με τις ελληνικές αρχές, τις ελληνικές κοινότητες, εθνικοτοπικούς συλλόγους και τη Κεντρική 'Ενωση Δήμων και Κοινοτήτων της Ελλάδας.
                    • Κατάρτιση συστημάτων πληροφόρησης των αποδήμων, σχετικά με τα δικαιώματά τους στις χώρες που ζουν.
                    • Παρακολούθηση της πολιτικής και της νομοθεσίας άλλων χωρών σε θέματα μετανάστευσης και παλιννόστησης και αξιοποίηση της διεθνούς εμπειρίας με στόχο τη κατάρτιση προτάσεων για τη διαμόρφωση της ελληνικής μεταναστευτικής πολιτικής τα επόμενα χρόνια.
                    • Κατάρτιση και υλοποίηση προγραμμάτων ενημέρωσης παλιννοστούντων σε συνεργασία με άλλους φορείς (ΕΛΚΕΠΑ, Γ.Γ.Λ.Ε., Κέντρο Ψυχικής Υγιεινής κλπ) με στόχο την υποβοήθηση της προσαρμογής των παλιννοστούντων στη κοινωνική και παραγωγική ζωή της Ελλάδας.
                    • Διαβουλεύσεις με διάφορες χώρες υποδοχής μεταναστών με στόχο τη κατάρτιση και χρηματοδότηση προγραμμάτων επενδύσεων και απασχόλησης παλιννοστούντων.
                    • Ανάπτυξη στενής συνεργασίας με το Υπουργείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων για τη κατοχύρωση και τη μεταφορά στην Ελλάδα των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων των απόδημων για όσες χώρες δεν έχουν συναφθεί ακόμα σχετικές συμφωνίες.
                    • Οργάνωση συστημάτων πληροφόρησης των απόδημων σχετικά με τις συνθήκες και τις ευκαιρίες απασχόλησής τους στην Ελλάδα.
                    • n Ανάπτυξη προγραμμάτων επαγγελματικού προσανατολισμού για νεολαίους μετανάστες σε συνεργασία με ΚΕΜΕ, ΟΑΕΔ και υφυπουργείο Νέας Γενιάς.
                    • 'Ιδρυση βιβλιοθήκης για θέματα αποδημίας - παλιννόστησης στα πλαίσια της Γ.Γ.Α.Ε. για την ενίσχυση της έρευνας και την αξιοποίησή της για διάφορα άλλα προγράμματα μεταναστευτικής πολιτικής.
                    • Επίσπευση της μηχανοργάνωσης της Γ.Γ.Α.Ε. για την υποβοήθηση του διοικητικού της έργου και των διαφόρων ερευνητικών δραστηριοτήτων της υπηρεσίας.
                    • Ανάπτυξη πλαισίου και κριτηρίων για την ενίσχυση και χρηματοδότηση σχετικών ερευνητικών προγραμμάτων από την Γ.Γ.Α.Ε.
                    • n Κωδικοποίηση της ισχύουσας ελληνικής μεταναστευτικής νομοθεσίας. Κατάρτιση και προώθηση ενός νόμου πλαισίου για μετανάστες παλιννοστούντες, όπου θα ρυθμίζονται και θέματα σχετικά με τις σχέσεις ανάμεσα στη Γ.Γ.Α.Ε. και τις υπόλοιπες υπηρεσίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, καθώς και το θέμα των συμμετοχικών θεσμών.

                    Comment


                      #11
                      Ο Απόδημος Ελληνισμός


                      Γενικά οι διαπιστώσεις των προαναφερθέντων ερευνών οδηγούν στο συμπέρασμα, ότι οι επαναπατριζόμενοι κατά τη διάρκεια της επανένταξής τους στην ελληνική κοινωνία, συναντούν δυσκολίες και προβλήματα, τόσο στο κοινωνικό, επαγγελματικό και οικονομικό τομέα όσο και στη κοινωνική πρόνοια, στις σχέσεις με τις αρχές κλπ
                      Οι δυσκολίες των επαναπατριζόμενων κατά τα τέσσερα πρώτα έτη της παραμονής τους στη πατρίδα, εξαιτίας της μη εκπλήρωσης των αναμενόμενων προσδοκιών τους, δημιουργούν δυσαρέσκεια και απογοήτευση. Η κατάσταση αυτή οδηγεί στην επιθυμία για μια καινούρια μετανάστευση. 'Ετσι, με τη δημιουργία των προϋποθέσεων πλήρους ένταξης μας στην ΕΟΚ (ελεύθερη διακίνηση εργατικού δυναμικού), οι επαναπατριζόμενοι είναι δυνατό να επηρεάσουν συγγενείς, γνωστούς και φίλους και να δημιουργηθεί έτσι ένα νέο κύμα μετανάστευσης, διαφορετικό από εκείνο της δεκαετίας του �60, ως προς την οργάνωση, το χαρακτήρα και τους σκοπούς. Η ανεργία των νέων πτυχιούχων και η επαγγελματική ανασφάλεια, θα έχει σαν αποτέλεσμα την αποδημία ενός δυναμικού με υψηλό κοινωνικό και μορφωτικό επίπεδο.
                      Τα αναλυτικότερα αποτελέσματα των εν λόγω ερευνών, υπαγορεύουν προτάσεις που θα μπορούσαν να βοηθήσουν θετικά τους επαναπατριζόμενους μετανάστες στη προσπάθειά τους για πλήρη επανένταξη στην ελληνική κοινωνία:
                      1. Θεωρείται απαραίτητη η συνεργασία των χωρών υποδοχής και προέλευσης για τη δημιουργία φορέων ενημέρωσης, πληροφόρησης και βοήθειας των μεταναστών, τόσο στη χώρα υποδοχής (Δυτ. Γερμανία)για την ένταξή τους στη κοινωνική ζωή, όσο και για μια πιθανή παλιννόστηση στη χώρα αποστολής (Ελλάδα). Ειδικότερα, η παροχή πληροφοριών για την επαγγελματική, οικονομική, κοινωνική ζωή στη πατρίδα και για τις προοπτικές ένταξης των παίδων στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα κλπ. θα συμβάλει σημαντικά στο σχηματισμό της πραγματικής εικόνας και θα ενισχύσει ή θα αποθαρρύνει την απόφασή τους για την οριστική επιστροφή.

                      2. Απαραίτητη θεωρείται και η σύσταση κέντρων συμπαράστασης και ενημέρωσης σε νομαρχιακό επίπεδο, πλαισιωμένων από ειδικούς που θα γνωρίζουν τόσο τις συνθήκες και τα προβλήματα της χώρας υποδοχής όσο και της χώρας αποστολής.

                      Η σύσταση των κέντρων αυτών πρέπει να έχει ως σκοπό τα εξής:
                      • Τη καταγραφή των στατιστικών στοιχείων των παλιννοστούντων, που θα παρουσιάζουν τη πραγματική εικόνα. 'Ετσι, θα διευκολυνθεί ο προγραμματισμός, η έρευνα και η άμεση βοήθειά τους.
                      • Βοηθάει στην ανεύρεση εργασίας ιδιαίτερα για τις γυναίκες και τους άνδρες μεγάλης ηλικίας, που πλήττονται περισσότερο από την ανεργία.
                      • Αξιοποίηση των επαγγελματικών γνώσεων και δεξιοτήτων που απέκτησαν στη χώρα υποδοχής εργαζόμενοι πολλά χρόνια σε διάφορες εργασίες
                      • Αξιοποίηση της ξένης γλώσσας, ιδιαίτερα στους νεότερους, σε συνδυασμό με τα τουριστικά επαγγέλματα
                      • Ενημέρωση σχετική με την ασφαλή τοποθέτηση των οικονομικών, πάντα με κρατική εγγύηση, ώστε να αποφευχθεί η εκμετάλλευση από ιδιωτικούς φορείς.
                      • Βοήθεια στη διεκπεραίωση των υποθέσεων με τις ελληνικές υπηρεσίες, πχ. Τελωνεία, αναγνώριση πτυχίων, σχολικών και επαγγελματικών τίτλων κλπ για γρήγορη και αποτελεσματικότερη τακτοποίησή τους.
                      • Συνεργασία με τις ξένες υπηρεσίες για ταχεία και σωστή διεκπεραίωση των υποθέσεων, πχ αλληλογραφία, μεταφράσεις κλπ, για να αποφεύγεται έτσι η εκμετάλλευσή τους.
                      • Μέριμνα και βοήθεια για ανεύρεση κατοικίας και συμπαράσταση στις σχέσεις με το καινούριο κοινωνικό περιβάλλον, ειδικότερα στις κοινωνικές σχέσεις των νέων με τους συνομήλικους συμπατριώτες τους, συμμετοχή τους σε εκπολιτιστικούς και αθλητικούς συλλόγους, διάφορες εκδηλώσεις κλπ
                      • Συνεργασία με τις υπηρεσίες (εσωτερικού - εξωτερικού) για άμεση κάλυψη υγειονομικής περίθαλψης και κοινωνικής ασφάλισης, αμέσως μετά την επιστροφή.
                      • Συνεργασία με ειδικούς γιατρούς - ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς για παρακολούθηση ατόμων που πάσχουν από χρόνιες παθήσεις ή αντιμετωπίζουν κοινωνικά και ψυχολογικά προβλήματα.

                      Comment


                        #12
                        Αποκλεισμός ομογενών και μεταναστών από τις εκλογές

                        Υπερψηφίστηκε ο αποκλεισμός ομογενών και μεταναστών από τις εκλογές.

                        Υπερψηφίστηκε στην Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης της Βουλής, το νομοσχέδιο που διευκολύνει τη συμμετοχή προσώπων με ευρωπαϊκή ιθαγένεια στις επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, καθώς και η τροπολογία με την οποία αποκλείονται οι ομογενείς, οι νόμιμοι μετανάστες χωρίς ελληνική ιθαγένεια και οι υπήκοοι χωρών της Ευρωπαϊκής Ζώνης Ελευθέρων Συναλλαγών (Ελβετία, Λιχτενστάιν, Ισλανδία και Νορβηγία).

                        Το νομοσχέδιο συνάντησε μονάχα τις ενστάσεις του ΚΚΕ που δήλωσε «παρόν», ενώ η τροπολογία υπερψηφίστηκε από την Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ, τη Χρυσή Αυγή και τη ΔΗΜΑΡ.

                        Η τροπολογία του υπουργείου Εσωτερικών, υλοποιεί σχετική απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, που εκτίμησε πως το δικαίωμα που είχε δοθεί στους επί μακρόν διαμένοντες στην Ελλάδα - νόμιμους αλλά μη πολιτογραφημένους - μετανάστες, αντέβαινε στο Σύνταγμα.

                        Η απόφαση ωστόσο, αναγνωρίζει το δικαίωμα της Πολιτείας να πολιτογραφεί αλλοδαπούς επί τη βάσει «τυπικών και ουσιαστικών κριτηρίων»: νόμιμη παραμονή των αλλοδαπών στη χώρα, αλλά και τεκμηρίωση των «γνήσιων δεσμών τους προς την ελληνική κοινωνία» (ενσωμάτωση).

                        «Οι αποφάσεις των Ολομελειών του ΣτΕ, ανεξάρτητα από το σκεπτικό της μειοψηφίας τους, είναι απολύτως δεσμευτικές και δεν είναι στη διακριτική ευχέρεια της Πολιτείας το αν θα τις υλοποιήσει ή όχι. Η οποιαδήποτε αγνόηση της απόφασης του ΣτΕ θα συνεπαγόταν ακυρότητα των αυτοδιοικητικών εκλογών» παρατήρησε ο Προκόπης Παυλόπουλος (ΝΔ).

                        «Γιατί δεν μπορούσαμε να προσαρμόσουμε τη νομοθεσία για την ιθαγένεια με τους αυστηρότερους όρους - και με αυτή τη λογική να φτάναμε σε αναπροσδιορισμό του εκλογικού σώματος;» αναρωτήθηκε χαρακτηριστικά ο Ανδρέας Λοβέρδος (ανεξάρτητος).

                        «Το ΣτΕ είχε ως σκοπό να αναδείξει την αναποτελεσματικότητά σας στη διαχείριση της παραμονής των μεταναστών και όχι να αποκλείσει όλους τους μετανάστες» ανέφερε χαρακτηριστικά ο εισηγητής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Στάθης Παναγούλης.

                        «Η απόφαση του ΣτΕ βρίσκει αντίθετη την πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, αλλά δεδομένου ότι είναι εφαρμοστέα, η τροπολογία πρέπει να υπερψηφιστεί» ανέφερε ο ειδικός αγορητής του ΠΑΣΟΚ, Δ. Σαλτούρος. Ο Γ. Ντόλιος (ΠΑΣΟΚ) επεσήμανε την ανάγκη να υπάρξει εκτεταμένη συζήτηση για το θέμα αυτό στη Βουλή, και εκτίμησε πως ο πολιτικός κόσμος έχει τοποθετηθεί πλειοψηφικά υπέρ του δικαιώματος ψήφου.

                        «Η Νέα Δημοκρατία κρύβεται πίσω από την απόφαση του ΣτΕ, και αποσιωπά πως η εξέλιξη αυτή υπήρξε προεκλογική της δέσμευση» σχολίασε ο Σπύρος Χαλβατζής (ΚΚΕ). «Από 170.000 ανθρώπους, είχαν κάνει χρήση του δικαιώματός τους μόνον 12.762. Και τώρα, η συγκυβέρνηση έρχεται να τους καταργήσει και αυτό το δικαίωμα...»

                        Η τροπολογία ωστόσο, δέχθηκε βολές και για την μεταχείριση που επιφυλάσσει στους ομογενείς, που επίσης στερούνται του δικαιώματος ψήφου που είχαν στις αυτοδιοικητικές εκλογές.

                        «Τροπολογία κατά των ομογενών» την χαρακτήρισε η εισηγήτρια των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, Μαρίνα Χρυσοβελώνη, θεωρώντας «παράλογη και αντεθνική» την ταύτιση των ομογενών με τους αλλοεθνείς μετανάστες.

                        «Υπερψηφίζουμε την τροπολογία με το ίδιο ερώτημα που έθεσαν οι ΑΝΕΛ» ανέφερε ο Δ. Κουκούτσης (Χρυσή Αυγή).

                        «Πολιτική της Ελλάδας είναι να διατηρηθούν οι ομογενείς στις εστίες τους και να κρατήσουν την υπηκοότητα που είχαν. Δεν είναι σκοπός της Ελλάδας να τους φέρει όλους εδώ» απάντησε ο Ηλίας Βλαχογιάννης (ΝΔ).

                        «Αν οι ομογενείς μας στην Αυστραλία πάρουν αυστραλιανή υπηκοότητα, αυτομάτως χάνουν την ελληνική. Το ίδιο γίνεται και με τη Ν. Αφρική» παρατήρησε ο Ανδρέας Ψυχάρης (ΝΔ). «Ας μην λαϊκίζουμε λοιπόν ζητώντας "ψήφο στους ομογενείς", χωρίς κατάλληλη επεξεργασία».

                        Ο υπουργός Εσωτερικών, Γιάννης Μιχελάκης, τόνισε με τη σειρά του, πως η κυβέρνηση φέρνει έγκαιρα μια τροπολογία που υλοποιεί την απόφαση του ΣτΕ, παραπέμποντας τα λοιπά ζητήματα στον Κώδικα για την Ιθαγένεια και την συνταγματική αναθεώρηση που δρομολογείται.

                        «Μέχρι τώρα είχαμε 20 νόμους και 42 κανονιστικές αποφάσεις για τις νομιμοποιήσεις. Τώρα έρχεται ένας νόμος. Απλοποιούνται οι διαδικασίες. Οι άδειες εργασίας, από τέσσερις κατηγορίες γίνονται μία - και καταργούμε 20 δικαιολογητικά. Έχουμε ευνοϊκές ρυθμίσεις για τα παιδιά των μεταναστών» ανέφερε ο υπουργός Εσωτερικών.

                        Υπερψηφίστηκε ο αποκλεισμός ομογενών και μεταναστών από τις εκλογές
                        "Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός."

                        Comment

                        Working...
                        X