Announcement

Collapse
No announcement yet.

Το μέλλον της Ελλάδας (;;;)

Collapse
X
 
  • Filter
  • Time
  • Show
Clear All
new posts

    Μέλλον. ..???
    Δυστυχώς στην Ελλάδα σήμερα όλοι σκέφτονται το παρελθόν με τα ωραία του...!!!

    Η Δημιουργική Γενιά της Ελλάδας Δουλεύει αλλά δεν Πληρώνεται
    Όταν η αδικία γίνεται νόμος, τότε η αντίσταση είναι καθήκον!!!

    Comment


      Τελικά η ανάπτυξη ΗΡΘΕ !!!!(Τον Ιανουάριο ήταν στο 26,6 %)....

      Μείωση ανεργίας στο 26,5% τον Φεβρουάριο | Οικονομία & Αγορές | naftemporiki.gr

      Comment


        «Έπιασε πάτο» η ελληνική εκπαίδευση
        Άστατος αναμένεται ο καιρός την Τρίτη στις περισσότερες περιοχές της χώρας, με κύρια χαρακτηριστικά, τις βροχές και τις καταιγίδες και τη σκόνη από την Αφρική.
        The standards you let pass you by are the standards you accept

        Comment


          Όλοι γνωρίζουμε πως το 2013 το δημόσιο δανείστηκε €41 δισ. εκ μέρους των ελληνικών τραπεζών, στο πλαίσιο της πολυσυζητημένης «ανακεφαλαιοποίησης». Αυτό που δεν γνωρίζουμε όμως είναι ότι, την ίδια περίοδο, οι τράπεζες έλαβαν άλλα €41 δισ. ελέω του Έλληνα φορολογούμενου.

          •Χωρίς την έγκριση της Βουλής.

          •Χωρίς τον παραμικρό δημόσιο διάλογο.

          •Με εγγύηση του ελληνικού κράτους (και κατ’ επέκταση από τους ευρωπαίους εταίρους μας, στον βαθμό που το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο), ερήμην του Έλληνα, του Γερμανού, γενικότερα του Ευρωπαίου πολίτη.

          Πώς κατάφεραν οι τράπεζες να λάβουν αυτά τα επιπλέον €41 δισ.; Ως εξής:

          Η Τράπεζα Χ δάνειζε τον... εαυτό της. Με άλλα λόγια, εξέδιδε ιδιωτικά ομόλογα που δεν είχε ποτέ σκοπό να πουλήσει σε επενδυτές. Γιατί να εκδώσει τέτοια ομόλογα-φαντάσματα; Ο λόγος ήταν: Ώστε να καταθέσει αυτά τα ομόλογα στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) ως εχέγγυα με αντάλλαγμα δανεικό χρήμα. Βεβαίως η ΕΚΤ δεν είχε δικαίωμα να αποδεχθεί αυτά τα ομόλογα-φαντάσματα ως εχέγγυο, καθώς αποδοχή τους θα παραβίαζε τόσο τη λογική όσο και το καταστατικό της ΕΚΤ – θα ήταν σαν η ΕΚΤ να δάνειζε στην Τράπεζα Χ και, ταυτόχρονα, να αποδεχόταν το δάνειο το ίδιο ως... εχέγγυο. Για να νομιμοποιηθεί η ΕΚΤ να αποδεχθεί αυτά τα ομόλογα-φαντάσματα ως εχέγγυα, η Τράπεζα Χ πέρναγε πρώτα από την Πλατεία Συντάγματος και ζητούσε από το Υπουργείο Οικονομικών να τα εγγυηθεί. Με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου σταμπαρισμένη στα ομόλογα-φαντάσματα, η Τράπεζα Χ τα πήγαινε στην ΕΚΤ, τα κατέθετε, και λάμβανε το δανεικό χρήμα. Ουσιαστικά, η ΕΚΤ δεχόταν τα ομόλογα-φαντάσματα ως εχέγγυο για τον απλό λόγο ότι οι Έλληνες φορολογούμενοι, εν πλήρη αγνοία τους, τα είχαν εγγυηθεί, καθιστώντας τα «εχέγγυα».

          Πόσο διαδεδομένη ήταν η πιο πάνω πρακτική; Από το 2009, αφού ξέσπασε η παγκόσμια τραπεζική κρίση, το ελληνικό δημόσιο συνεχώς εγγυάται ομόλογα των τραπεζών για να τις διευκολύνει. Αυτό ήταν κατανοητό όταν οι τράπεζες κινδύνευαν να κλείσουν τις πόρτες τους. Ήταν μια πρακτική που μάλιστα συζητήθηκε ευρέως, και στη Βουλή. (*) Όμως, το 2013, το κράτος έδωσε, στο πλαίσιο της ανακεφαλαιοποίησης, €41 δισ. τα οποία δανειστήκαμε από το EFSF. Αυτό που ελάχιστοι γνωρίζουν είναι ότι, την ίδια ακριβώς εποχή, σαν να μην είχε γίνει η ανακεφαλαιοποίηση, ο φορολογούμενος φορτώθηκε άλλα €41 δισ. μέσω της παραπάνω μεθόδου. Η τελευταία τέτοια «συναλλαγή» για την οποία έχω στοιχεία αφορά την έκδοση ετήσιου ομόλογου-φαντάσματος από την Τράπεζα Πειραιώς την Πέμπτη 6η Φεβρουαρίου 2014 με το αστρονομικό επιτόκιο 12% πάνω του Euribor. (Για περισσότερα επ’ αυτού, βλ. Ερώτηση 4 πιο κάτω). Συνολικά, τα στοιχεία που έχω στα χέρια μου, δείχνουν πως μόνο το 2013, κι έως και τον Φεβρουάριο του 2014, όλες οι ελληνικές τράπεζες μαζί δανείστηκαν (με τον τρόπο που περιέγραψε η προηγούμενη παράγραφος) €41 δισ. 90 εκ., τα οποία εγγυήθηκε το ελληνικό δημόσιο αυξάνοντας έτσι κατά 22% του ΑΕΠ τις υποχρεώσεις του ελληνικού δημοσίου. (Για το αν θα έπρεπε να καταγραφτούν επισήμως αυτά τα ποσά στο δημόσιο χρέος, βλ. Ερώτηση 3 πιο κάτω).

          Τρία πράγματα έχουν αναμφισβήτητη σημασία ως προς τα πιο πάνω (δείτε κι αυτό το άρθρο των New York Times σχετικά):

          1. Η ενίσχυση των ελληνικών τραπεζών το 2013/4 από το ελληνικό δημόσιο είναι σχεδόν διπλάσια εκείνης που έχει εγκριθεί από τη Βουλή και για την οποία έχει πληροφορηθεί ο πολίτης. Για την ακρίβεια, ανέρχεται στα €82 δισ. – απαρτιζόμενη (α) από την επίσημη και ανακοινωθείσα «ανακεφαλαιοποίηση» τάξης €41 δισ. μέσω EFSF (και του εγχώριου παραρτήματός τους το οποίο γνωρίζουμε ως Ελληνικό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας) και (β) από την κρυφή δανειοδότηση τάξης €41 δισ. και πάλι με εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου αλλά αυτή τη φορά μέσω της ΕΚΤ (και όχι του EFSF).

          2. Κανένας Ευρωπαίος πολίτης δεν έχει ενημερωθεί για αυτό το Κρυφό Πακέτο των €41 δισ., παρά το γεγονός ότι βαραίνει τις υποχρεώσεις του ελληνικού δημοσίου που ο Ευρωπαίος πολίτης θα κληθεί να υποστηρίξει αποδεχόμενος κούρεμα του χρέους μας το οποίο (όπως και να το ονομάσουν) είναι αναπόφευκτο.

          3. Σε μια Ανοικτή Κοινωνία, όταν οι πολίτες αναλαμβάνουν χρέη ιδιωτών, έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα να πληροφορούνται για αυτό. Σε μια Δημοκρατία, οι κυβερνώντες έχουν νομική και ηθική υποχρέωση, σε τέτοιες περιπτώσεις, όχι μόνο να πληροφορούν τους πολίτες αλλά και να ζητούν την έγκριση των εκλεγμένων αντιπροσώπων τους. Στην Ευρωζώνη, όπως φαίνεται, αυτές οι αρχές των Ανοικτών και Δημοκρατικών Κοινωνιών έχουν θυσιαστεί στον βωμό του εκτρώματος που ονομάζω Πτωχοτραπεζοκρατία.

          Το γεγονός ότι τίποτα από τα παραπάνω δεν θα συζητηθεί πριν τις Ευρωεκλογές αποτυπώνει γλαφυρά τη σταδιακή, αλλά συνεπή, απαξίωση της έννοιας της δημοκρατίας στην Ευρώπη μας. Είναι μετά να απορεί κανείς που οι Ευρωπαίοι πολίτες έχουν πάψει να εμπιστεύονται τους ευρωπαϊκούς θεσμούς;

          Ερωτοαπαντήσεις

          Ερώτηση 1η: Η κυβέρνηση θα πει ότι χωρίς αυτές τις επιπλέον εγγυήσεις, οι τράπεζες δεν θα μπορούσαν να λειτουργούν. Ότι τις έδωσε, όπως έκανε το 2009, το 2010, το 2011 και το 2012 για να μη σταματήσουν να λειτουργούν τα ΑΤΜ και να συνεχίσουν οι καταθέτες να έχουν πρόσβαση στις καταθέσεις τους. Δεν ήταν λοιπόν σωστό να δοθούν αυτές οι εγγυήσεις;
          Απάντηση: Έστω ότι έτσι είναι. Με ποιο δικαίωμα όμως δόθηκαν εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου επιπλέον των €41 δισ. της ανακεφαλαιοποίησης χωρίς την έγκριση της Βουλής και χωρίς να πληροφορούνται οι πολίτες; Με ποιο δικαίωμα αποφάσισαν την αύξηση μετοχικού κεφαλαίου π.χ. της Eurobank χωρίς οι βουλευτές να γνωρίζουν για αυτές τις νέες υποχρεώσεις του δημοσίου; Αν πράγματι οι τράπεζες είναι σε τόσο δύσκολη θέση, που για να μην κλείσουν τα ΑΤΜ χρειάζονται εντός ενός μόλις έτους ένα δεύτερο πακέτο €41 δισ., προς τι οι εκκωφαντικές θριαμβολογίες για την υπέρβαση της τραπεζικής κρίσης; Τέλος, αν η κυβέρνηση γνωρίζει πως οι τράπεζες αδυνατούν να ορθοποδήσουν χωρίς κι άλλες τεράστιες κρατικές ενισχύσεις, προς τι η βιασύνη να μειωθεί το ποσοστό ιδιοκτησίας του δημοσίου (όπως έγινε π.χ. με τη Eurobank);

          Ερώτηση 2η: Τι θα γίνει με αυτά τα ομόλογα-φαντάσματα όταν θα πρέπει να αποπληρωθεί η ΕΚΤ που σήμερα τα κρατά ως εχέγγυα;
          Απάντηση: Η ΕΚΤ βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Έχει ήδη δηλώσει ότι τέτοια σαθρά εχέγγυα (ομόλογα-φαντάσματα όπως τα αποκαλώ) θα σταματήσει να τα δέχεται από τον Μάρτιο του 2015. Ό,τι και να λέει όμως η ΕΚΤ, τον Μάρτιο του 2015 θα αναγκαστεί: Είτε (Α) να ζητήσει από τις ελληνικές τράπεζες να της επιστρέψουν δάνεια άνω των €30 δισ. (κάτι που δεν θα μπορούν να κάνουν, με αποτέλεσμα να πρέπει το ελληνικό δημόσιο να βρει €30 δισ. για να τα δώσει την ΕΚΤ!), είτε (Β) να πει ότι εκείνη μεν δεν δέχεται άλλα τέτοια ομόλογα-φαντάσματα αλλά ότι θα κάνει τα στραβά μάτια αν οι ελληνικές τράπεζες εκδώσουν νέα ομόλογα-φαντάσματα και τα καταθέσουν στην Τράπεζα της Ελλάδος (με αντάλλαγμα ρευστό), η οποία θα τα αποδεχθεί στο πλαίσιο του λεγόμενου ELA. Έτσι όμως οι τράπεζες θα πρέπει να εκδώσουν νέα ομόλογα-φαντάσματα μεγαλύτερης αξίας από τα προηγούμενα (καθώς οι τόκοι του ELA είναι πάντα μεγαλύτεροι εκείνων της ΕΚΤ) πάλι με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου. Το αποτέλεσμα θα είναι η περαιτέρω αύξηση των υποχρεώσεων του κράτους – δηλαδή, η αύξηση του δημόσιου χρέους.

          Ερώτηση 3η: Γιατί δεν προσμετρώνται επισήμως τα €41 αυτά δισ. στο δημόσιο χρέος;
          Απάντηση: Θα έπρεπε. Δεν τα καταγράφουν όμως γιατί η είδηση ότι το δημόσιο χρέος έφτασε ξάφνου στο 200% του ΑΕΠ δεν είναι ιδιαίτερα... εύηχη. Για αυτό αφήνουν τα €41 νέων υποχρεώσεων εκτός, επικαλούμενοι τον όρο «ενδεχόμενη υποχρέωση» (contingent liability) ο οποίος τους επιτρέπει να ισχυρίζονται ότι δεν είναι σίγουρο πως το κράτος θα πρέπει να πληρώσει αυτά τα ποσά. Αυτή η δικαιολογία δεν είναι παρά αυτό: μια (μη πειστική) δικαιολογία. Παραδείγματος χάριν, η Eurostat επέμεινε (και πέτυχε) τα ομόλογα του ΟΣΕ που εγγυήθηκε στο παρελθόν το δημόσιο να προστεθούν στο δημόσιο χρέος. Κάποιοι θα πουν ότι ο ΟΣΕ είναι δημόσιος οργανισμός - και, μάλιστα, ζημιογόνος. Σωστά. Όμως, και στην περίπτωση της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών (που δεν είναι μέρος του δημόσιου τομέα) η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Eurostat επέμειναν (ορθώς) να προστεθούν στο δημόσιο χρέος τα €41 δισ. που δανείστηκε το κράτος υπέρ τους το 2013. Το ότι κάποια (ας ελπίσουμε πολλά) από αυτά τα €41 δισ. το κράτος θα τα πάρει πίσω στο μέλλον (πουλώντας τις μετοχές που έλαβε ως αντάλλαγμα) δεν αναιρεί την υποχρέωση του κράτους να καταγράψει και τα €41 δισ. της επίσημης ανακεφαλαιοποίησης στο δημόσιο χρέος την ώρα που τα δανείστηκε ή εγγυήθηκε. Όπερ μεθερμηνευόμενο, τα €41 δισ. του Κρυφού Πακέτου (που είναι το θέμα του παρόντος άρθρου) έπρεπε να προστεθούν και αυτά στο δημόσιο χρέος. Σε τελική όμως ανάλυση, και ανεξάρτητα του αν θα καταγραφούν επισήμως ή όχι στο δημόσιο χρέος αυτά τα €41 δισ., η ουσία είναι ότι ήδη αποτελούν υποχρεώσεις του Έλληνα πολίτη.

          Ερώτηση 4η: Τι σημαίνουν τα επιτόκια αυτών των ομολόγων-φαντασμάτων και γιατί αυξάνονται την ώρα που τα επίσημα επιτόκια δανεισμού του δημοσίου και των τραπεζών μειώνονται;
          Απάντηση: Από τη σκοπιά της λογικής, τα επιτόκια αυτά [βλ. τον πίνακα της υποσημείωσης (*)] είναι άνευ σημασίας καθώς αφορούν ομόλογα-φαντάσματα. Όταν δανείζεις τον εαυτό σου, τι σημασία έχει τι επιτόκιο «σε» χρεώνεις; Μπορείτε κάλλιστα να δανείσετε στον εαυτό σας οποιοδήποτε ποσό με επιτόκιο 100% και, σε ένα χρόνο, να κουρέψετε όλο αυτό το χρέος προς τον εαυτό σας χωρίς καμία επίπτωση. Τι γίνεται όμως όταν αυτά τα ομόλογα-φαντάσματα κατατίθενται στην ΕΚΤ ως εχέγγυα με αντάλλαγμα ρευστότητα και κρατικές εγγυήσεις; Π.χ. έστω ότι η Τράπεζα Χ εκδίδει ετήσιο ομόλογο €1 δισ. με εικονικό επιτόκιο 10% και το καταθέτει στην ΕΚΤ με αντάλλαγμα δάνειο €700 εκατομμυρίων προς επιτόκιο 0,25% (εδώ υποθέτω ότι η ΕΚΤ δίνει δάνεια το πολύ ίσα με το 70% της ονομαστικής «αξίας» του εχέγγυου.) Σε ένα χρόνο η Τράπεζα Χ θα πρέπει να επιστρέψει στην ΕΚΤ €701 εκατομμύρια 750 χιλιάδες ώστε να πάρει πίσω το ομόλογο του €1 δισ. Όταν, και εφόσον, το πάρει πίσω θα το σκίσει και θα πετάξει τα κομματάκια του στα σκουπίδια – οπότε το επιτόκιο του 10% του ομολόγου-φαντάσματος δεν θα έχει καμία σημασία (καθώς τους τόκους των €100 εκατομμυρίων θα τους χρωστά στον εαυτό της!). Αν τώρα δεν έχει να δώσει στην ΕΚΤ €701 εκατομμύρια 750 χιλιάδες σε έναν χρόνο, τρία τινά μπορεί να συμβούν:

          (1) Να επιτρέψει η ΕΚΤ στην Τράπεζα Χ να εκδώσει ένα νέο ομόλογο €1,01 δισ., το οποίο θα εγγυηθεί και πάλι το δημόσιο, να το καταθέσει στην ΕΚΤ ως εχέγγυο λαμβάνοντας νέο δάνειο από την ΕΚΤ των €701 εκατομμυρίων 750 χιλιάδων (70% της ονομαστικής αξίας του νέου ομόλογου), να χρησιμοποιήσει αυτό το νέο δάνειο ώστε να αποπληρώσει το προηγούμενο δάνειο της ΕΚΤ προς την Τράπεζα Χ (μαζί με τον τόκο ύψους 0,25%) και, τέλος, η Τράπεζα Χ να πάρει πίσω από την ΕΚΤ το αρχικό ομόλογο του €1 δισ. για να το σκίσει.

          (2) Να δώσει το κράτος στην ΕΚΤ τα €701 εκατομμύρια 750 χιλιάδες που χρωστά στην ΕΚΤ η Τράπεζα Χ, η Τράπεζα Χ να πάρει πίσω από την ΕΚΤ το αρχικό ομόλογο και να το σκίσει. (Κάτι τέτοιο όμως απαιτεί νόμο του ελληνικού Κοινοβουλίου που ακόμα και η κυβέρνηση Σαμαρά θα διστάσει να καταθέσει.)

          (3) Να φαλιρίσει η Τράπεζα Χ και, παράλληλα, να μην μπορέσει (ή να μη θελήσει) το ελληνικό δημόσιο να επιστρέψει στην ΕΚΤ τα €701 εκατομμύρια 750 χιλιάδες που η τελευταία έχει λαμβάνειν. Τότε, το αρχικό ομόλογο της Τράπεζας Χ θα μείνει στην ΕΚΤ, θα ωριμάσει (με τα €100 εκατομμύρια τόκων να προστίθενται στην ονομαστική του αξία) και, καθώς το χρέος αυτό έχει την εγγύηση του ελληνικού κράτους, θα δίνει στην ΕΚΤ το δικαίωμα να απαιτεί από το ελληνικό δημόσιο €1,1 δισ.

          Ας έρθουμε τώρα στο Μέγα Παράδοξο με τα επιτόκια των ομολόγων-φαντασμάτων: Το 2010, την εποχή που οι αγορές άκουγαν «Ελλάδα» και «ελληνικές τράπεζες» και πάθαιναν εγκεφαλικό, οι ελληνικές τράπεζες εξέδιδαν τέτοια ομόλογα-φαντάσματα με επιτόκια κατά μέσον όρο 5,8%. Το 2011, όταν τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα, και τα spreads του δημοσίου έφτασαν το 30%, το επιτόκιο αυτό αυξήθηκε στο 12,45%. Το 2013 όμως, καθώς και στους πρώτους μήνες του 2014, τα spreads του δημοσίου έχουν πέσει πολύ και οι τράπεζες υποτίθεται ότι ανακεφαλαιοποιήθηκαν «επιτυχώς». Τότε γιατί οι τράπεζες ορίζουν επιτόκια του 12,6% (λίγο μεγαλύτερα του 2011) για τα νέα ομόλογα-φαντάσματα των €41 δισ. που μόλις εξέδωσαν; Ο συνάδελφος Mitu Gulati του Πανεπιστημίου του Duke (βλ. το πολύ ενδιαφέρον άρθρο του εδώ) οσμίζεται «πολιτική ανάμειξη» όταν παρατηρεί την ανοδική πορεία των επιτοκίων των ομολόγων-φαντασμάτων (στο «γελοίο», όπως το χαρακτηρίζει +13%) σε μια περίοδο που, γενικά, τα επιτόκια δανεισμού μειώνονται. Η δική μου ερμηνεία είναι πιο απλή και σχετίζεται με το σενάριο (3) της προηγούμενης παραγράφου: Όσο μεγαλύτερο το επιτόκιο των ομολόγων-φαντασμάτων, τόσο μεγαλύτερο τo ποσό που δικαιούται, νομίμως, να διεκδικήσει η ΕΚΤ από το ελληνικό δημόσιο στην τραγική περίπτωση που και η τράπεζα-εκδότης των ομολόγων-φαντασμάτων και το ελληνικό δημόσιο αδυνατούν ή αρνούνται να αποπληρώσουν την ΕΚΤ. Έτσι, τα «γελοιωδώς» υψηλά επιτόκια των ομολόγων-φαντασμάτων που παρατηρούμε τις μέρες αυτές έχουν το απλό ρόλο του να κάμπτουν τις αντιρρήσεις της ΕΚΤ στο να δέχεται ως εχέγγυα αυτά τα ομόλογα-φαντάσματα αυξάνοντας τα ποσά που μπορεί, νόμιμα, να διεκδικήσει από μια λιγότερο ενδοτική ελληνική κυβέρνηση.

          Ερώτημα 5ο: Τι θα έπρεπε να έχει γίνει αντί αυτού που γίνεται; Καλή η κριτική αλλά στην πράξη τι προτείνεις εσύ;
          Απάντηση: «Η μόνη βιώσιμη λύση είναι οι τράπεζες να αφελληνιστούν την ώρα που εξευρωπαΐζονται περνώντας στην ιδιοκτησία του ESM και την εποπτεία της ΕΚΤ, αφήνοντας εκτός νυμφώνος τη διαπλοκή Ελλήνων πολιτικών και Ελλήνων τραπεζιτών», έγραφα εδώ στο protagon τον Απρίλιο του 2013. Τώρα και αφελληνίστηκαν, περνώντας σε αρπακτικά ξένα funds (διατηρώντας στο ακέραιο τη σχέση διαπλοκής τους με το πολιτικό και μιντιακό καθεστώς), και συνεχίζουν να βαραίνουν όλο και περισσότερο το χρεοκοπημένο ελληνικό δημόσιο. Όσον αφορά το π'ως θα μπορούσε κάτι τέτοιο να ενταχθεί σε μια συνολική, ορθολογική πολιτική για το σύνολο της Ευρωζώνης, δείτε την Πολιτική 1 σε αυτό το άρθρο-πρόταση.

          (*) Στον πίνακα που ακολουθεί φαίνονται τα ομόλογα που έχουν εκδώσει οι ελληνικές τράπεζες με εγγυήσεις του δημοσίου μετά το ξέσπασμα της Κρίσης του 2008. Όπως φαίνεται, παρά την ανακεφαλαιοποίησή τους που πλήρωσε ο Έλλην φορολογούμενος με 41 δισ. κατά το 2013 (δανειζόμενος από το EFSF για να τα δώσει στις τράπεζες), οι τράπεζες εξέδωσαν άλλα 41δισ. 90 εκ., με την εγγύηση του φορολογούμενου. Αν η ανακεφαλαιοποίηση ήταν όσο πετυχημένη μάς λέει η κυβέρνηση ότι ήταν, γιατί χρειάστηκαν αυτά τα επιπλέον δισ.; Και γιατί το «επιτόκιο» που έδιναν στον εαυτό τους το 2013, ακόμα και τον Φεβρουάριο του 2014, ήταν υψηλότερο απ’ ό,τι το 2011, όταν ο τράπεζες ήταν (υποτίθεται) σε πολύ χειρότερη κατάσταση από σήμερα;

          Comment


            Είναι φανερό ότι η Ελλάδα βαίνει προς αστάθεια που θα προκληθεί από την Γερμανία με τον ίδιο τρόπο που έγινε στην Ουκρανία. Η μεγάλη πρόβα έχει γίνει τον Δεκέμβριο του 2008 και τον Μάιο του 2010. Ήρθε η ώρα να ενεργοποιηθούν όλοι οι εν υπνώσει πυρήνες στις τάξεις των ισλαμιστών μεταναστών που ξεπερνάνε τα 3 εκατομμύρια.Από καιρό η ΕΥΠ ανησυχεί για την συνεργασία αναρχικών κύκλων με τζιχαντιστές μετανάστες στο κέντρο της Αθήνας.Η έναρξη των επεισοδίων θα γίνει λίγο πριν ή την επόμενη των ευρωεκλογών εφόσον είτε οι δημοσκοπήσεις είτε τα αποτελέσματα θα δώσουν στο ΠΑΣΟΚ-ΕΛΙΑ ποσοστά κάτω από10 %. Θα έχουν την μορφή συγκρούσεων οπαδών πολιτικών παρατάξεων στο κέντρο της Αθήνας οι οποίες γρήγορα θα ''καπελωθούν '' και θα υποδαυλισθούν από αλλοδαπούς πράκτορες με ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά , της ίδιας προέλευσης με τους αλλοδαπούς που φέρανε στολές των ΜΑΤκαι που έχουν παρατηρηθεί στο παρελθόννα επιχειρούν εναντίον των Ελλήνων διαδηλωτών στο κέντρο της Αθήνας. Οι πράκτορες θα προβούν σε ωμότητες ανάλογες με το κάψιμο των αθώων θυμάτων του υποκαταστήματος της MARFIN που κάηκαν ζωντανοί εγκλωβισμένοι μέσα στον εργασιακό τους χώρο τον Μάιο του 2010. Ποιος αμφιβάλλει ότι η σημερινή πολιτική σκηνή ελέγχεται από την Γερμανία; Ποιος αμφιβάλλει ότι η Γερμανία διέλυσε την Ουκρανία;
            Αυτοι τωρα αυτα που γραφουν, τα γραφουν στα σοβαρα ή μας τρολαρουν;

            Comment


              Originally posted by DiD666 View Post
              Αυτοι τωρα αυτα που γραφουν, τα γραφουν στα σοβαρα ή μας τρολαρουν;
              Είναι ένα σενάριο πιθανό θα έλεγα αν και είμαι επιφυλακτικός απέναντι στον χρόνο έναρξης
              και στα αίτια της πυροδότησης των επεισοδίων (δηλαδή την εκλογική ήττα του ΠΑΣΟΚ και της Ελιάς),
              (προσθέτω και το ομόσταβλο Ποτάμι).

              Ας το έχουμε υπόψιν μας πάντως.
              < GREEKS AGAINST NEW WORLD ORDER >

              Comment


                ΤΑ ιδια και τα ιδια μια ζωη. Παντα καταστροφολογιες μεσω ξενων δακτυλων, των εβραιων και των ΕΛ. Εχουν χαζεψει τον κοσμακη ολοι οι φαντασιοπληκτοι και τα blogs αναπαραγοντας καθε φανφαρα, την αναγουν σε ειδηση ακομα και πολυ πιθανον μελλουμενο γεγονος. ο συμβατικος πολεμος τελειωσε. η φτωχεια ειναι το νεο πυρομαχικο.

                Comment


                  Με αποσταθεροποίηση της χώρας μας απειλεί ο Βενιζέλος !


                  Άδωνης Γεωργιάδης -
                  «Αν δεν ψηφίσει Νέα Δημοκρατία και Ελιά, θα υπάρχει πρόβλημα. Η κυβερνητική πλειοψηφία έχει δύο κόμματα και αν δεν ψηφίσει κανείς αυτά τα κόμματα, μην κοροϊδευόμαστε, δεν θα υπάρχει πολιτική σταθερότητα».


                  - Όπως βλέπουμε τα σενάρια περί εσωτερικών ταραχών και αποσταθεροποίησης
                  έχουν κάποια βάση και μάλλον αποτελούν το plan C των Βρυξελλών και της Ουάσιγκτον.
                  * Plan A - Η Ελλάδα στα μνημόνια με κυβέρνηση των 2 βασικών πυλώνων του
                  συστήματος (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ),
                  Plan B - Ελεγχόμενη Κυβέρνηση με υποστυλώματα (ΔΗΜΑΡ,Ελιά,Ποτάμι,Δημιουργία
                  Ξανά κ.α.).Σημείωση - Και το ΣΎΡΙΖΑ θα μπορούσε να αποτελέσει την νέα
                  ελεγχόμενη διακυβέρνηση.
                  < GREEKS AGAINST NEW WORLD ORDER >

                  Comment


                    ΓΑΠ, ο άνθρωπος που κατέστρεψε την Ελλάδα.

                    ΓΑΠ, ο άνθρωπος που κατέστρεψε την Ελλάδα.

                    Ο κ. Παπανδρέου αναφέρει σε πρόσφατη ανακοίνωσή του ότι «την τελευταία περίοδο, γίναμε όλοι μάρτυρες μιας προσπάθειας που έχει στόχο να πλήξει το πολιτικό μου ήθος, την αξιοπρέπεια και την συνέπειά μου». Σε αυτήν την προσπάθεια, όπως τόνίζει, κυριάρχησαν τα ψεύδη και η παραπλάνηση, από διάφορους σχολιαστές «που ξαφνικά υποδύονται τους “Ηρακλείς του Κινήματος”. Και μάλιστα, με ερμηνείες και συμπεράσματα κατά το δοκούν».
                    «Εγώ ΠΑΣΟΚ ήμουν, είμαι και θα είμαι. Και πριν και τώρα και μετά τις ευρωεκλογές. Αλήθεια, τότε, οι πάσης φύσεως σχολιαστές, πού θα βρίσκονται και στο όνομα ποιων θα δημοσιολογούν;» διερωτάται.
                    Εδώ αρχίζουν οι απειλές…
                    Όλοι εμείς που αγωνιστήκαμε ιστορικά για τις αρχές και τις αξίες της Δημοκρατικής Παράταξης, γνωρίζουμε πως να υπερασπιζόμαστε την ιστορική διαδρομή και προσφορά της στο τόπο και την Ελληνική κοινωνία, επισημαίνει ο πρώην πρωθυπουργός και συνεχίζει “απειλώντας” τους Έλληνες:
                    «Όπως γνωρίζουμε και πως να την οδηγήσουμε στο μέλλον. Σε ένα μέλλον αντάξιο των προσδοκιών χιλιάδων Ελλήνων που αγωνίστηκαν και συνεχίζουν να αγωνίζονται ανιδιοτελώς, για την υπεράσπιση του εθνικού και δημοσίου συμφέροντος και βεβαίως, παρά τις αντιξοότητες, για τα μεγάλα διακυβεύματα που έχουν μπροστά τους η χώρα και ο Ελληνικός λαός».
                    Σε αυτήν την πορεία, αναφέρει ο κ. Παπανδρέου, γνωρίζουμε και πως να διαφυλάξουμε το ΠΑΣΟΚ και τη Δημοκρατική Παράταξη από τις επιβουλές των μονίμως απόντων από τον αγώνα για μια Ελλάδα ανεξάρτητη, απαλλαγμένη από τα κακώς κείμενα του πελατειακού κράτους και των πάσης φύσεως συμφερόντων που υπονομεύουν την αξιοπρέπεια και το μέλλον της Ελληνικής κοινωνίας.
                    Υ.Γ
                    Ο άνθρωπος που κατέστρεψε την πατρίδα μας ..που υποθήκευσε το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας…αντί να εξαφανισθεί από προσώπου γης..έχει το θράσος να μας «απειλεί» , λέγοντας ότι γνωρίζει το πως θα μας οδηγήσει στο μέλλον..
                    Ολο το μυστικό σχέδιο «Ζ» για το Grexit...
                    Κάθε εργάσιμη ημέρα από τότε που ξέσπασε η κρίση, ο Γιώργος Προβόπουλος, ο γκριζομάλλης διοικητής της κεντρικής τράπεζας της Ελλάδας, συγκαλούσε στις 6 μ.μ στο γραφείο του μια μικρή «ομάδα έκτακτης ανάγκης» για την επιθεώρηση της κατάστασης των ελληνικών τραπεζών. Αυτό που άκουσε στις 15 Ιουνίου του 2012 ήταν αρκετό για να κάνει τον κεντρικό τραπεζίτη της χώρας να χλωμιάζει.
                    Ήταν την Παρασκευή πριν από τις βουλευτικές εκλογές – τη δεύτερη εκλογική αναμέτρηση μέσα σε λίγους μήνες – και η χώρα φαινόταν να βυθίζεται στον πανικό. Εκείνη την ημέρα, οι Έλληνες απέσυραν πάνω από 3 δισ. ευρώ από τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς ή περίπου 1,5% του ΑΕΠ. Η Τράπεζα της Ελλάδας παρακολουθούσε τους πολίτες να μεταφέρουν χρήματα από τις τράπεζες στα στρώματα τους τα τελευταία τρία χρόνια, αλλά ποτέ σε τέτοια κλίμακα.
                    «Μέσα σε λίγες ημέρες, θα μπορούσε να είχε ξεσπάσει μια κανονική τραπεζική κρίση», ανέφερε σε συνέντευξη του ο κ. Προβόπουλος. Με τον ρυθμό αυτό η Ελλάδα θα είχε ξεμείνει από χαρτονομίσματα μέσα σε μία ή δύο μέρες.
                    Ωστόσο, εν αγνοία σχεδόν ολόκληρου του ελληνικού πολιτικού κατεστημένου, μια μικρή ομάδα αξιωματούχων της ΕΕ και του ΔΝΤ εργάζονταν μυστικά για μήνες προετοιμαζόμενοι για την κατάρρευση των ελληνικών τραπεζών. Το μυστικό τους πρόγραμμα δράσης, γνωστό και ως «Σχέδιο Ζ», ήταν ένα λεπτομερές κείμενο για το πώς θα ανακατασκευαστεί η οικονομική και τραπεζική υποδομή της Ελλάδας σε περίπτωση που έφευγε από το ευρώ.
                    Το σχέδιο συγκροτήθηκε από περίπου είκοσι αξιωματούχους, σε μικρές ομάδες εργασίας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις Βρυξέλλες, στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στην Φρανκφούρτη και στο ΔΝΤ στην Ουάσινγκτον. Αξιωματούχοι που εργάστηκαν στο μέχρι πρότινος κρυφό σχέδιο, επέμειναν ότι δεν ήταν ένας οδικός χάρτης για να αναγκαστεί η Ελλάδα να φύγει από το ευρώ. Ήταν ακριβώς το αντίθετο.
                    Οι ίδιοι φοβόντουσαν ότι το «Grexit» θα είχε εκρηκτικές συνέπειες για τις ευρωπαϊκές χρηματοπιστωτικές αγορές, προκαλώντας μαζικές τραπεζικές αναλήψεις σε άλλες δοκιμαζόμενες οικονομίες της ευρωζώνης και δημιουργώντας ερωτήματα για το ποια θα είναι η επόμενη χώρα που θα φύγει από το ευρώ.
                    Αλλά από τις αρχές τους 2012, πολλοί εξ αυτών των αξιωματούχων πίστευαν πως ήταν ανεύθυνο να μην είναι προετοιμασμένοι για μια έξοδο της Ελλάδας. «Πάντα λέγαμε: είναι στόχος μας να τους κρατήσουμε μέσα», ανέφερε ένας εκ των μελών της ομάδας. «Είναι μηδενική η πιθανότητα να φύγουν; Όχι. Αν είναι κανείς στο συμβούλιο μιας εταιρείας και έχει πιθανότητα μόλις 10% για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, προετοιμάζεται για το χειρότερο», σημείωσε.
                    Τους τελευταίους έξι μήνες, οι Financial Times έχουν πάρει συνεντεύξεις από δεκάδες αξιωματούχους που είχαν άμεση εμπλοκή στην καταπολέμηση της κρίσης της ευρωζώνης για να εξετάσουν πως κατά το τελευταίο επεισοδιακό της έτος οι ηγέτες αυτοί μεταμόρφωσαν το ευρωπαϊκό σχέδιο σε κάτι εντελώς νέο: μια πολύ πιο συγκεντρωτική ευρωζώνη όπου οι θεσμοί της ΕΕ έχουν αναλάβει ευρύτατες οικονομικές και χρηματοπιστωτικές εξουσίες που κάποτε ανήκαν στις εθνικές κυβερνήσεις. Οι ψηφοφόροι που τάσσονται κατά αυτής της συγκέντρωσης εξουσιών στις Βρυξέλλες και στην Φρανκφούρτη μπορεί να αποτελέσουν μια σημαντική δύναμη στις ευρωεκλογές της επόμενης εβδομάδας.
                    Μια νέα αίσθηση επείγοντος...Ήταν ωστόσο άλλη μια παρ’ ολίγον καταστροφή για την Ελλάδα – η οποία ως τα μέσα του 2012 είχε αντιμετωπίσει τις εξεγέρσεις, την εκτίναξη της ανεργίας και την λιτότητα που είχαν προκαλέσει τα τέσσερα χρόνια οικονομικής συρρίκνωσης στα πρότυπα της Μεγάλης Ύφεσης – η οποία θα ανάγκαζε τους Ευρωπαίους ηγέτες να αναλάβουν άμεση δράση. Από το 2009, η οικονομία της Ελλάδας είχε συρρικνωθεί κατά 20%.
                    Σε καμία άλλη στιγμή της κρίσης το ενιαίο νόμισμα της Ευρώπης δεν βρισκόταν σε μεγαλύτερο κίνδυνο κατάρρευσης από τις εβδομάδες πριν και μετά τις ελληνικές βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου. Ο σχεδιασμός του Grexit έγινε πιο επιτακτικός όταν άρχισε να φαίνεται ότι το αριστερό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ – καθοδηγούμενο από τον αντιμνημονιακό «επαναστάτη» Αλέξη Τσίπρα – βρισκόταν μια ανάσα από την νίκη. «Αυτή ήταν η στιγμή που είπα στον εαυτό μου: Πρέπει να τελειώσουμε αυτή τη δουλειά», είπε πρόσωπο που συμμετείχε στο «Σχέδιο Ζ».
                    Η κρίση παίρνει κεφάλια.
                    Την ώρα που η πλειοψηφία των ηγετών του κόσμου πετούσε για το Λος Κάμπος του Μεξικό για το ετήσιο συνέδριο της G20 που γινόταν το ίδιο Σαββατοκύριακο με τις ελληνικές εκλογές, μια μικρή ομάδα Ευρωπαίων αξιωματούχων βρισκόταν στα γραφεία τους σε περίπτωση που το «Σχέδιο Ζ» έπρεπε να ενεργοποιηθεί.
                    Εργάζονταν υπό τις εντολές του Ολι Ρεν, του Ευρωπαίου Επιτρόπου για Οικονομικά Θέματα, ο οποίος είχε ακυρώσει την πτήση του για το Μεξικό για να παραμείνει στις Βρυξέλλες. Ο Μάριο Ντράγκι, ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, έμεινε στην Φρανκφούρτη και ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου και επικεφαλής του Eurogroup, ήταν και αυτός σε επιφυλακή.
                    Το «Σχέδιο Ζ» δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ. Ο ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα ήρθε δεύτερος, επιτρέποντας στα δύο μεγάλα κόμματα και στην ΔΗΜΑΡ να σχηματίσουν ένα άβολο συνασπισμό και να συμφωνήσουν τελικά να συνεχίσουν το μονοπάτι του προγράμματος διάσωσης.
                    Αλλά ανώτατοι αξιωματούχοι ανέφεραν πως το παρ’ ολίγον ατύχημα εκείνου του καλοκαιριού και οι συνεχείς συζητήσεις για την παραμονή της Ελλάδας, συνέβαλλαν στο να ξεκαθαρίσει η στάση των πολιτικών της ευρωζώνης – ειδικά στο Βερολίνο όπου οι διαμάχες για το αν έπρεπε να φύγει η Ελλάδα μαίνονταν για πάνω από τρεις μήνες, προτού αποφασίσει να τις τελειώσει η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ.
                    Μια εντυπωσιακή αναστροφή...Η συμμετοχή της Ελλάδας στο ευρώ αποτελεί ένα επίμαχο ζήτημα από την στιγμή που η Ελλάδα υιοθέτησε το κοινό νόμισμα το 2001. Μετά από χρόνια προειδοποιητικών μηνυμάτων, η Eurostat, η στατιστική υπηρεσία της Ε.Ε, ξεκίνησε έρευνα το 2004 από την οποία βρήκε ότι η Ελλάδα είχε δώσει λανθασμένα στοιχεία, ανακοινώνοντας νούμερα που παρουσίαζαν μια πιο θετική εικόνα για την κατάσταση των δημοσιονομικών της.
                    Παρά την ενδημική κακοδιαχείριση, η Αθήνα κατάφερε να εκμεταλλευτεί τα χαμηλά επιτόκια που έφερε η συμμετοχή στην ευρωζώνη για να συνεχίσει την ξένοιαστη πορεία με δανεικά. Οι ηγέτες της Ε.Ε. δεν έδωσαν σημασία στα προειδοποιητικά μηνύματα των λογιστών των Βρυξελλών.
                    Αλλά όταν το 2011 το πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδα άρχισε να ταλανίζεται, το ζήτημα μεταφέρθηκε από τις σκονισμένες εκθέσεις της Ε.Ε. σε συνεδριάσεις κεκλεισμένων των θυρών μεταξύ των πιο ισχυρών Ευρωπαίων ηγετών. Σύμφωνα με πολλούς αξιωματούχους της Ε.Ε., ο Σόιμπλε, ο πανίσχυρος Γερμανός υπουργός Οικονομικών, έγινε ο πιο ένθερμος συνήγορος του Grexit.
                    Mέχρι τις αρχές του 2012 ωστόσο, το μεγαλύτερο μέρος της συζήτησης γινόταν σε θεωρητικό επίπεδο, κυρίως από οικονομολόγους και διάφορα υπουργεία Οικονομικών, καθώς και από το οικονομικό διευθυντήριο της Επιτροπής, που προσπάθησε να υπολογίσει τον αντίκτυπο που θα είχε το Grexit στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη ευρωζώνη.
                    Επί τους ουσίας, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο ο σχεδιασμός εναλλακτικών σχεδίων ήταν περιορισμένος, ίσως και ανύπαρκτος. Ο Ζαν Κλοντ Τρισέ, ο επικεφαλής της ΕΚΤ ως τον Νοέμβριο του 2011, απέκλεισε κάθε συζήτηση για Grexit από φόβο πως ακόμα και μια υποψία ότι το σκέφτεται η κεντρική τράπεζα θα οδηγούσε σε μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία, ανέφεραν πρώην αξιωματούχοι της ΕΚΤ.
                    Στις Βρυξέλλες, μια ομάδα υπό τις οδηγίες του Μάρκο Μπούτι, επικεφαλής του οικονομικού διευθυντηρίου της Κομισιόν, είχε συγκεντρώσει «στα κρυφά» δεδομένα, με στόχο να πείσει τη Γερμανία και τους συμμάχους ότι ένα Grexit θα προκαλούσε πολύ μεγαλύτερο χάος από αυτό που υπολόγιζαν. Αλλά δεν υπήρξαν πιο συγκροτημένες κινήσεις σχεδιασμού, από φόβο ότι θα υπάρξουν διαρροές.
                    Μόνο στο ΔΝΤ, το οποίο είχε τεράστια εμπειρία από κάθε είδους καταστροφές, είχε αρχίσει να γίνεται σοβαρή δουλειά.
                    Όταν το θέμα του Grexit θίχτηκε για πρώτη φορά δημοσίως κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του G20 στις Κάννες το Νοέμβριο του 2011-οπότε Μέρκελ και Σαρκοζί πίεζαν για δημοψήφισμα εξόδου ή όχι από το ευρώ- δεν υπήρχε σχέδιο αν η Ελλάδα επέλεγε να αποχωρήσει.
                    Αρκετοί υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι της ΕΕ δήλωναν έκπληκτοι που οι Μέρκελ και Σαρκοζί είχαν προβάλει την ιδέα της εθελοντικής εξόδου από την ΕΕ, κάτι που προηγουμένως αρνούνταν επίμονα. Ακόμη και αξιωματούχοι που εργάζονταν στενά με τους δυο ηγέτες αιφνιδιάστηκαν. «Έπεσα από την καρέκλα μου», δήλωσε ένας αξιωματούχος που συμμετείχε στις κλειστές συζητήσεις με τους δυο ηγέτες.
                    Η επεξεργασία του Plan Z ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2012 υπό την «επίβλεψη» τεσσάρων ανδρών. Ο Ασμουνσεν, ο Γερμανός που συμμετείχε στο εκτελεστικό συμβούλιο της ΕΚΤ είχε αναλάβει μετά από εντολή Ντράγκι να είναι επικεφαλής του «project» στο πλαίσιο της ΕΚΤ.
                    Ο Τ. Βίζερ, επικεφαλής του Euro Working Group ανέλαβε τον συντονισμό με τις Βρυξέλλες και τον κ. Μπούτι. Και ο Π. Τόμσεν, επικεφαλής της αποστολής του ΔΝΤ, στην Αθήνα, παρείχε στοιχεία από το ΔΝΤ.
                    Οι προσπάθειες να κρατηθούν μυστικές οι πληροφορίες από τα μικρά επιτελεία των τεσσάρων ανδρών ήταν ισχυρές για τον ίδιο λόγο που ο Τρισέ είχε απαγορεύσει ένα τέτοιο σχεδιασμό: Η δημόσια αποκάλυψη του θέματος θα προκαλούσε τέτοιο πανικό που θα τους ανάγκαζε να θέσουν το σχέδιο σε λειτουργία.
                    Σύμφωνα με έναν παράγοντα των συνομιλιών, δεν συντάχθηκε ποτέ ούτε ένα έγγραφο του Plan Z και οι συνομιλητές δεν αντάλλαξαν ούτε ένα email σχετικά με το έργο τους. «Ήταν απολύτως προστατευμένο, ακόμη και εντός των θεσμών», δήλωσε ο αξιωματούχος. «Ακόμη και ανάμεσα στις ομάδες υπήρχε τείχος προστασίας». Αποφασίστηκε να μην συμμετέχουν Έλληνες αξιωματούχοι, λόγω του φόβου διαρροών.
                    Τα τείχη προστασίας απέδωσαν. Κατά την διάρκεια δείπνου μεταξύ του προέδρου της Κομισιόν Μπαρόζο και της Μέρκελ στην καγκελαρία στο Βερολίνο δύο εβδομάδες σχεδόν πριν τις ελληνικές εκλογές, η κα Μέρκελ ζήτησε από τον Μπαρόζο να της επιβεβαιώσει ότι υπάρχει σχέδιο στην περίπτωση που η Ελλάδα απορρίψει τις προϋποθέσεις της διάσωσης και επέλθει το Grexit.
                    Ο κ. Μπαρόζο παραδέχτηκε την ύπαρξη του σχεδίου και προσφέρθηκε να το παρουσιάσει στην Μέρκελ, που όμως απάντησε ότι της φτάνει ο λόγος του, σύμφωνα με τις πληροφορίες. Στο γερμανικό σύστημα, η Bundestag έχει δικαίωμα να απαιτήσει να δει τέτοιου είδους έγγραφα και οι ανώτατοι Γερμανοί αξιωματούχοι φοβούνταν ότι θα υποχρεώνονταν να αποκαλύψει το σχέδιο αν το είχε σε χαρτί.
                    Από τα λόγια στην πράξη...Αν και οι FT δεν απέκτησαν πρόσβαση στα αρχεία του Plan Z, αξιωματούχοι που τα είδαν, σχολιάζουν ότι αντιστοιχούσε σε ένα λεπτομερές σενάριο για το πώς θα δημιουργηθεί ένα νέο χρηματοπιστωτικό σύστημα από το μηδέν.
                    Στην Ουάσιγκτον, αξιωματούχοι του ΔΝΤ ετοίμασαν μια 20σέλιδη προσομοίωση δράσεων. Αντλώντας από την εμπειρία τους σε τραπεζικές καταρρεύσεις και νομισματικές κρίσεις, οι αξιωματούχοι είπαν ότι το λεπτομερές σχεδιάγραμμα του ΔΝΤ περιελάμβανε δραματικές κινήσεις, όπως κλείσιμο όλων των ΑΤΜ και επιβολή ελέγχων στα σύνορα, για την αποτροπή μαζικής εξόδου κεφαλαίων.
                    Στην ΕΚΤ, οι αξιωματούχοι μελέτησαν την εμπειρία της Αργεντινής με την έκδοση IOU (από το αγγλικό «I owe you» που σημαίνει «σου χρωστάω», ανεπίσημο έγγραφο ανάληψης μιας υποχρέωσης πληρωμής σε αντικατάσταση των χαρτονομισμάτων) κατά την διάρκεια της νομισματικής κρίσης 2001, αφού τα νομίσματα και χαρτονομίσματα που θα κυκλοφορούσαν στην Ελλάδα δεν θα είχαν πλέον νόμιμη ισχύ. Ανάμεσα στις επιλογές ήταν η έκδοση ελληνικών υποσχετικών χρέους IOU σε αξία περίπου μισή από τα ευρώ που θα υπήρχαν, καθώς η εκτύπωση νέων τραπεζογραμματίων στην Ελλάδα θα ήταν διαδικαστικός εφιάλτης.
                    Οι αξιωματούχοι της ΕΚΤ μελέτησαν επίσης την εισαγωγή νέων δηναρίων στο Ιράκ από τον αμερικανικό στρατό το 2003, αλλά πάλι φοβήθηκαν την τεχνική πρόκληση. Οι ΗΠΑ έκαναν τρεις μήνες για το έργο, αλλά είχαν πίσω τους τον μεγαλύτερο στρατό στον κόσμο και τα «εργαλεία» του. Η Ελλάδα είχε πολύ περιορισμένες δυνατότητες εκτύπωσης και μετά την εισαγωγή του ευρώ τύπωνε σχεδόν μόνο χαρτονομίσματα των 10 ευρώ.
                    Αναλόγως περίπλοκο ήταν το βασικό «υδραυλικό σύστημα» της ελληνικής οικονομίας. Η Ελλάδα, όπως κάθε χώρα της ευρωζώνης, συνδέεται μέσω του δικτύου Target 2, ένα κολοσσιαίο εσωτερικό σύστημα ηλεκτρονικών υπολογιστών που λειτουργεί η ΕΚΤ και οι εθνικές τράπεζες και επιτρέπει τις περισσότερες εμπορικές συναλλαγές. Αν αποσυνδεόταν η Ελλάδα από το Target 2, δεν θα μπορούσαν να γίνουν οι εκκαθαρίσεις συναλλαγών και η οικονομία θα έμενε παγωμένη. Το δε σύνολο του συστήματος θα έπρεπε να ξαναστηθεί.
                    Ανάλογος όγκος εργασίας έπεφτε στις Βρυξέλλες. Κάποια κομμάτια έπεφταν σε αδιέξοδο λόγω της νομοθεσίας της ΕΕ: Πώς θα μπορέσει μια «μαντρωμένη» οικονομία να παραμείνει πλήρως ενταγμένο μέλος της εσωτερικής αγοράς της ΕΕ, που απαιτεί ελεύθερη κίνηση αγαθών; Ποιες νομικές αρχές θα αναλάμβαναν τον έλεγχο κεφαλαίων; Άλλες προετοιμασίες ήταν πολύ πιο πρακτικές, όπως το ποιοι αξιωματούχοι θα εμφανιστούν στον κόσμο να ανακοινώσουν το νέο στάτους της Ελλάδας.
                    Για πολλούς που εργάστηκαν στο έργο, το Plan Z ήταν μια άσκηση τόσο επιχειρημάτων, όσο και πράξεων. Ήθελαν να δείξουν στους υπέρμαχους του Grexit ότι ήταν ένας ηράκλειος άθλος, κάτι που δεν θα μπορούσαν να υποστηρίξουν, όταν καταλάβουν πόσο δύσκολο είναι. Αλλά το καλοκαίρι του 2012, οι Έλληνες ψηφοφόροι σχεδόν τους υποχρέωσαν.
                    Μια σκληρή χρεωκοπία...Με την προσοχή της Ευρώπης στραμμένη στην Γαλλία, όπου ο Σαρκοζί διεξήγαγε έναν αποτυχημένο αγώνα επανεκλογής την ίδια ημέρα με τις πρώτες κοινοβουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα, λίγοι ήταν εκείνοι εκτός Ελλάδας που περίμεναν την καταιγίδα που πλησίαζε. Ακόμη και εντός Ελλάδας, πολλοί πολιτικοί ηγέτες έμειναν έκπληκτοι όταν άρχισαν να βγαίνουν τα αποτελέσματα το απόγευμα της Κυριακής 6 Μαΐου.
                    Στα τελευταία 40 χρόνια περίπου από την αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1974, στην εκλογική πολιτική της Ελλάδας κυριαρχούσαν δύο κόμματα, το αριστερό ΠΑΣΟΚ και η δεξιά Νέα Δημοκρατία. Αλλά όσο βάθαινε η κρίση, εν μέσω κατηγοριών από τους επιθεωρητές του μνημονίου για κακοδιαχείριση των κυβερνήσεων και από τα δυο κόμματα το status quo άρχισε να διαλύεται.
                    Αντι-κυβερνητικές ομάδες της δεξιάς και αριστεράς, που κάποτε θεωρούνταν περιθωριακοί, άρχισαν να κερδίζουν την συμπάθεια του εκλογικού σώματος. Το νεοναζιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής βρήκε δεκτικό κοινό στους αποξενωμένους φτωχούς των πόλεων. Ο χαρισματικός κ. Τσίπρας βρήκε το δικό του εύφορο έδαφος στους υποστηρικτές του ΠΑΣΟΚ, που είχε διαπραγματευτεί τα μνημόνια.
                    Όπως ήταν αναμενόμενο, η Ν.Δ. κέρδισε την αναμέτρηση, αλλά με ποσοστό κάτω του 19% δηλαδή 14,6 μονάδες χαμηλότερα από τις προηγούμενες εκλογές. Ακόμη πιο δραματική ήταν η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ που ήρθε πίσω από τον ΣΥΡΙΖΑ, με μόλις 13% δηλαδή 31 μονάδες χαμηλότερα από το 2009.
                    «Δεν διαβάζαμε σωστά όσα συνέβαιναν στην ελληνική κοινωνία», σχολίασε βετεράνος του ΠΑΣΟΚ. «Γνωρίζαμε ότι υπήρχε πολύ οργή, αλλά καθώς ήμασταν δεμένοι με το μνημόνιο και θέλαμε να πετύχει και πιστεύαμε ότι η χώρα χρειάζεται αλλαγή, δεν είδαμε –κανένας δεν είδε – στην άνοδο της Χ.Α. ούτε την θεαματική ανέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε την δική μας κατάρρευση».
                    Ενας άνθρωπος που δεν εξεπλάγη, ήταν ο Λουκάς Παπαδήμος. ο τεχνοκράτης πρωθυπουργός της Ελλάδας, που είχε καταφέρει να κρατήσει την χώρα όρθια κατά την διάρκεια της εξάμηνης θητείας του. Σε συνέντευξή του, ο πρώην κεντρικός τραπεζίτης δήλωσε ότι οι δημοσκοπήσεις της παραμονές των εκλογών, τον έκαναν να ανησυχεί τόσο για το γεγονός ότι θα αποδειχθούν ατελέσφορές, που έμεινε στο γραφείο του την νύχτα της Κυριακής, ώστε να προετοιμαστεί για το σοκ στις αγορές.
                    Σύμφωνα με τον κ. Παπαδήμο, οι ελληνικές αρχές φοβούνταν ότι μετά τις εκλογές τα πράγματα θα ξέφευγαν αν τα ανταγωνιστικά κόμματα δεν κατάφερναν να σχηματίσουν κυβέρνηση γρήγορα. Φοβούνταν όμως επίσης ότι η νέα κυβέρνηση, υπό την ΣΥΡΙΖΑ ή και την Ν.Δ., θα απέρριπτε το πρόγραμμα διάσωσης, υποχρεώνοντας την ΕΕ να «τραβήξει την πρίζα». Ο κίνδυνος ήταν να μην επιτρέψει το εκλογικό αποτέλεσμα τον σχηματισμό κυβέρνησης που θα υποστήριζε το νέο οικονομικό πρόγραμμα», είπε ο κ. Παπαδήμος.
                    Σε τηλεδιάσκεψη, οι επτά Ευρωπαίοι ηγέτες που κατευθύνονταν στο Λος Κάμπος για την σύνοδο G20, συμφώνησαν να παραμείνουν σε μια κοινή γραμμή: Θα υπόσχονταν στήριξη στην Ελλάδα, αλλά μόνο εφόσον θα υποτασσόταν στις προϋποθέσεις του προγράμματος διάσωσης. Δεν θα γινόταν επαναδιαπραγμάτευση.
                    Χωρίς κεφάλαια διάσωσης, η Αθήνα δεν θα μπορούσε πλέον να πληρώσει τα έξοδά της και υπήρχε κι ένα ομόλογο 3,1 δισ. ευρώ που έληγε τον Αύγουστο, τμήμα του οποίου κατείχε η ΕΚΤ.
                    Μια «σκληρή χρεωκοπία», με αποτυχία αποπληρωμής ομολόγου, θεωρείτο επί μακρόν ο πιο πιθανός δρόμος για το Grexit, αφού, αν δεν υπήρχε κανένας να δανείσει στην Αθήνα.
                    Δεν θα ήταν μόνο η κυβέρνηση που θα έμενε από ρευστό. Εκείνη την περίοδο, οι ελληνικές τράπεζες εξαρτώνταν από τον έκτακτο δανεισμό της κεντρικής τράπεζας για να παραμένουν ζωντανές γιατί ο ιδιωτικός τομέας είχε σταματήσει να δανείζει. Για να πάρουν αυτά τα δάνεια οι τράπεζες έπρεπε να παράσχουν κάποιο είδος εγγύησης, που για τα περισσότερα κράτη της ευρωζώνης σήμαινε κρατικά ομόλογα. Αυτά τα ομόλογα θα ήταν άχρηστα σε περίπτωση σκληρής χρεοκοπίας, οπότε τα δάνεια θα κόβονταν. Χωρίς έκτακτη ρευστότητα, οι ελληνικές τράπεζες θα κατέρρεαν. Χωρίς τράπεζες δεν υπάρχει οικονομία.
                    Αυτό δεν θα συνέβαινε σε ένα παραδοσιακό νομισματικό σύστημα. Αλλά η Ελλάδα δεν είχε κεντρική τράπεζα με την παραδοσιακή έννοια. Η κεντρική της τράπεζα βρισκόταν στην Φρανκφούρτη, διοικούμενη από μη Έλληνες και δεν υπήρχε τρόπος να πιεστεί η ΕΚΤ να δανείσει στις ελληνικές τράπεζες. Ο μόνος τρόπος επανεκκίνησης του τραπεζικού συστήματος θα ήταν να στήσει η Αθήνα την δική της κεντρική τράπεζα και να αρχίσει να τυπώνει δικό της χρήμα.
                    «Εξόντωση της χώρας εντός ωρών»
                    Αλλά ο κ. Παπαδήμος και οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι άρχισαν να φοβούνται μια δεύτερη «συμπτωματική» οδό προς το Grexit μετά τις εκλογές του Μαΐου: Μαζικές τραπεζικές αναλήψεις.
                    Αν άρχιζαν οι αναλήψεις «πανικού», η κατάληξη θα ήταν ίδια με την «σκληρή χρεωκοπία». Οι ελληνικές τράπεζες θα ξέμεναν κυριολεκτικά από ρευστό, και η ΕΚΤ δεν θα μπορούσε να τις χρηματοδοτήσει γιατί θα ήταν αναξιόχρεες. «Οι κανόνες απαγορεύουν σαφώς την παροχή ρευστότητας χωρίς επαρκείς εγγυήσεις, κι αυτό σημαίνει ότι σκοτώνεις την χώρα μέσα σε ώρες», σχολίασε αξιωματούχος της ΕΚΤ. Για να γίνει η τραπεζική επανεκκίνηση, θα χρειαζόταν νέο νόμισμα.
                    Καθώς τα πολιτικά κόμματα τσακώνονταν για τον σχηματισμό κυβέρνησης, ο κ. Παπαδήμος λάμβανε καθημερινές ενημερώσεις από την κεντρική τράπεζα για τις καταθέσεις που σήκωναν οι καταθέτες. Τα ποσά γίνονταν τόσο μεγάλα, που έγραψε προειδοποιητική επιστολή στον Πρόεδρο της Ελλάδας. Αν δεν σχηματιστεί κυβέρνηση, πρέπει να προκηρυχθούν εκλογές σύντομα.
                    Από τις αρχές του 2009, οι ελληνικές αρχές είχαν καταφέρει να διαχειριστούν με επιτυχία ένα τραπεζικό «τροχάδην» σε αργή κίνηση, όπου οι καταθέσεις είχαν μειωθεί από 245 δισ. ευρώ σε λιγότερα από 174 δισ. ευρώ στις παραμονές των εκλογών 2012. Σύμφωνα με Ελληνες αξιωματούχους, το ένα τρίτο αυτών των κεφαλαίων εξήλθαν από την χώρα, ένα τρίτο δαπανήθηκε για την συντήρηση του βιοτικού επιπέδου που κατέρρεε και ένα τρίτο είχε κρυφτεί σε στρώματα και μπαούλα, με το φόβο ότι τα ευρώ θα μετατραπούν σε δραχμές αν μείνουν στις τράπεζες.
                    Υπό τον κ. Προβόπουλο, η κεντρική τράπεζα έφτασε μέχρι να φέρνει αεροπορικώς επιπλέον ευρώ από άλλες χώρες της ΕΕ για να διασφαλίσει ότι θα μπορέσει να αντεπεξέλθει σε και μεγαλύτερες αναλήψεις. Επιβλήθηκε μια νέα «συνήθεια»: Αν ερχόταν ένας Έλληνας καταθέτης και ζητούσε μεγάλη ανάληψη, του έλεγαν να επιστρέψει την επόμενη ημέρα. Για τους έλληνες κεντρικούς τραπεζίτες, είχε μεγάλη σημασία να υπάρχει ρευστό την επόμενη που θα επέστρεφε. «Τι θα γινόταν αν έμπαινε ένας καταθέτης και ζητούσε τα χρήματά του και του απαντούσαν: Λυπάμαι, δεν έχουμε τόσο ρευστό;» δήλωσε ο κ. Προβόπουλος. Το εκπληκτικό ποσό των 28,5 δισ. ευρώ σε νέα χαρτονομίσματα διοχετεύτηκε στην Ελλάδα στο διάστημα πριν τις εκλογές 2012.
                    Αλλά οι φρενήρεις αναλήψεις μεταξύ των εκλογών Μαΐου και Ιουνίου –η κεντρική τράπεζα έκανε αποστολές ποσών 24 ώρες την ημέρα- τρόμαξε τους αξιωματούχους και ειδικά εκείνους της ΕΚΤ. Οι μαζικές τραπεζικές αναλήψεις δημιούργησαν ερωτηματικά δημοκρατικής νομιμότητας –πώς μια μη εκλεγμένη ομάδα κεντρικών τραπεζιτών στην Φρανκφούρτη, αποφασίζοντας από μόνη της ποιες ελληνικές τράπεζες δεν είναι πλέον αξιόχρεες, μπορεί να είναι εκείνη που θα εκδιώξει την Ελλάδα από το ευρώ;
                    Εντός της ΕΚΤ, υπήρχε συμφωνία ότι την απόφαση που θα οδηγούσε στο Grexit δεν θα την έπαιρναν οι κεντρικοί τραπεζίτες. Η απόφαση έπρεπε να περάσει στους πολιτικούς της ευρωζώνης.
                    Στην συνάντηση της 25ης Ιουνίου στις Βρυξέλλες με τους κ. Μπαρόζο, Ρομπέι και τον Γιούνκερ να συμμετέχει δια τηλεφώνου, ο Ντράγκι ενημέρωσε τους ηγέτες ότι θα ζητηθεί από τους πολιτικούς της ευρωζώνης να εγγυηθούν για τα έκτακτα δάνεια προς τις εμπορικές τράπεζες, πριν τραβήξει η ΕΚΤ την πρίζα.
                    Η προειδοποίηση του Ντράγκι δεν ήταν ακαδημαϊκή άσκηση. Ένας αξιωματούχος δήλωσε ότι ο Ντράγκι είχε πει στους ηγέτες ότι μια «περίοδος αβεβαιότητας» θα ξεκινήσει 30 ημέρες πριν την λήξη του ομολόγου του Αυγούστου στις 20 Ιουλίου. Αν και ο Αντώνης Σαμαράς είχε συστήσει κυβέρνηση συνασπισμού μια εβδομάδα πριν, η νέα κυβέρνηση συνέχιζε να ζητά αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου. Και η Μέρκελ δεν είχε ακόμη αποφασίσει αν η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει μέλος της ευρωζώνης.
                    Το «μολυσμένο πόδι»
                    Για την Γερμανία, η συζήτηση για το Grexit απηχούσε σχεδόν κάθε συζήτηση για το ενιαίο νόμισμα που ακολούθησε την Συνθήκη του Μάαστριχτ. Θα γίνει μια νομισματική ένωση υπό γερμανική καθοδήγηση που θα απαρτίζεται από μικρό αριθμό γειτονικών κρατών με παρόμοιες οικονομίες ή ένα ευρύτερο πολιτικό έργο, που καλωσορίζει ακόμη και όσους είναι οικονομικά λιγότερο ανταγωνιστικοί.
                    Η κα Μέρκελ επιχείρησε να δώσει τις δικές της απαντήσεις πριν το καλοκαίρι του 2012. Δεν θα ήταν μεγάλη υπερβολή να πούμε ότι ιδιωτικώς συμβουλεύθηκε κάθε μεγάλο οικονομικό και πολιτικό μυαλό στην Ευρώπη εκείνο το διάστημα.
                    Σε συνάντηση στο Βερολίνο στις αρχές Ιουνίου με τον Μπαρόζο, «ψάρεψε» την άποψή του, φοβούμενη ότι οι Έλληνες ψηφοφόροι θα τους υποχρέωναν να αντιδράσουν, επιλέγοντας μια κυβέρνηση που θα απέρριπτε το μνημόνιο. Όταν ο Μπαρόζο της είπε ότι το Grexit θα ήταν καταστροφή και ότι ο κ. Σαμαράς πιθανότατα θα κέρδιζε, η Μέρκελ απάντησε ότι για τον Σαμαρά ακριβώς ανησυχούσε, αφού συντασσόταν με την εκστρατεία κατάργησης του προγράμματος.
                    Δύο ημέρες αργότερα ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντ. Κάμερον, είχε ανάλογου περιεχομένου συζήτηση με την Μέρκελ στο Βερολίνο, σύμφωνα με αξιωματούχους. Αν και ο κ. Κάμερον ήταν λιγότερο αισιόδοξος από τον Μπαρόζο για την δυνατότητα της Ελλάδας να κάνει την στροφή, η συμβουλή του ήταν η ίδια: Η αντίδραση των αγορών πιθανότατα θα είναι βίαιη και θα είναι δύσκολο να σταματήσουν μαζικές τραπεζικές αναλήψεις, σύμφωνα με την βρετανική εμπειρία της Northern Rock.
                    Οι σύμβουλοι της Μέρκελ ήταν μοιρασμένοι σε δύο στρατόπεδα: το στρατόπεδο του «ντόμινο» και το στρατόπεδο το «μολυσμένου ποδιού». Το στρατόπεδο του «ντόμινο» προειδοποιούσε ότι η Ελλάδα θα προκαλέσει πανικόβλητες πωλήσεις όλων των κρατικών ομολόγων της ευρωζώνης, που πιθανόν να ακολουθήσουν μαζικές τραπεζικές αναλήψεις σε Πορτογαλία, Ιταλία και Ισπανία.
                    Το στρατόπεδο το «μολυσμένου ποδιού» ισχυριζόταν ότι αν αποκοπεί η Ελλάδα, η υπόλοιπη ευρωζώνη θα επιστρέψει σε υγιή ζωή. «Ηταν αυτά τα δύο στρατόπεδα και υπήρχαν καλοί οικονομολόγοι και στα δύο», σχολίασε Γερμανός αξιωματούχος.
                    Επικεφαλής του «μολυσμένου ποδιού» ήταν ο Σόιμπλε. Αρκετοί παράγοντες που μίλησαν μαζί του, δήλωσαν ότι θεωρούσε την έξοδο της Ελλάδας σχεδόν ιδανική, ως κάτι απαραίτητο που θα έσωνε το ευρωπαϊκό έργο για το οποίο δούλεψε σε όλη την πολιτική του καριέρα.
                    «Δεν έχει γίνει κατανοητό, ότι αυτό συνέβη επειδή είναι ένθερμος φιλοευρωπαϊστής», σχολίασε αξιωματούχος της ευρωζώνης. «Ο κόσμος νομίζει ότι δεν συμπαθεί τους Έλληνες. Δεν είναι αλήθεια. Είναι επειδή αγαπά την Ευρώπη τόσο πολύ, που όποιον τα χαλάει στην ευρωπαϊκή ιδέα τον θεωρεί αντιευρωπαϊστή που δεν έχει θέσει μέσα στον δικό κόσμο».
                    Ο ηθικός κίνδυνος...Αυτή η πορεία ορισμένες φορές οδήγησε σε σύγκρουση με την κυρία Μέρκελ, λένε αξιωματούχοι. Αν και ο Σόιμπλε ήταν πολύ περισσότερο έτοιμος από την καγκελάριο να αφήσει την Ελλάδα, ήταν επίσης περισσότερο πρόθυμος να αυξήσει τη γερμανική συμμετοχή στο ταμείο διάσωσης της ευρωζώνης προκειμένου να βοηθήσει ώστε να διαμορφωθεί ένα αδιαπέραστο τοίχος προστασίας ώστε να προστατεύσει άλλα κράτη-μέλη.
                    Μέσα στο υπουργείο Οικονομικών της Γερμανίας υπήρχε μια κεντρική ομάδα που πήρε ακόμα ποιο σκληρή στάση. Κυρίως εστίαζε στον «ηθικό κίνδυνο» ο οποίος έλεγαν ότι αυξάνει στην ευρωζώνη όταν οι χώρες πιστεύουν ότι δεν υπάρχουν συνέπειες για την κακή δημοσιονομική πολιτική. Ορισμένα υψηλόβαθμα στελέχη ένιωθαν ότι «θα πρέπει να θυσιάσεις έναν για να τρομάξεις τους υπόλοιπους», υποστήριξε πρόσωπο που ενεπλάκη στις συζητήσεις στο υπουργείο Οικονομικών.
                    Η συνδυασμένη ανάλυση των αξιωματούχων του υπουργείου υποστήριζε ότι το Grexit θα κόστιζε λιγότερο βραχυχρόνια από το να προσπαθήσεις να κρατήσεις μια θεμελιωδώς αφερέγγυα χώρα επ’ αόριστον σε υποστήριξη. Εξωτερικοί σύμβουλοι κλήθηκαν να κάνουν αντίστοιχες μελέτες.
                    Στην κυρία Μέρκελ δόθηκαν αντικρουόμενες συμβουλές από τρεις κεντρικούς τραπεζίτες στους οποίους στηρίχθηκε πολύ στις βολιδοσκοπήσεις που είχε πριν τις διακοπές της και τους οποίους εμμέσως εμπιστεύονταν: Ο Ασμουνσεν, ο οποίος ήταν αναπληρωτής του κ. Σόιμπλε πριν μετακομίσει στην ΕΚΤ, ο Βάιντμαν πρώην οικονομικός της σύμβουλος τον οποίο η ίδια όρισε ως επικεφαλή της Bundesbank ένα χρόνο νωρίτερα και ο Χίλντεμπραντ, πρώην επικεφαλής της ελβετικής κεντρικής τράπεζας.
                    Ολοι ασπάζονταν τις ανησυχίες για τον ηθικό κίνδυνο και πίστευαν ότι είναι απίθανο η Ελλάδα να τηρήσει τις υποσχέσεις που ανέλαβε ως μέρος του προγράμματος διάσωσης, κάτι που θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια ατελείωτη μεταφορά χρήματος των γερμανών φορολογουμένων προς την Αθήνα. Αλλά είπαν επίσης στην καγκελάριο ότι ήταν «τρελό» να προσπαθήσει να προβλέψει το κόστος ενός Grexit.
                    Ενας ευρωπαϊος αξιωματούχος που μίλησε τότε με τον Ασμουνσεν λέει ότι η συμβουλή του στην Μέρκελ ήταν: «μπορείς να έχεις κάτι που έχει ήδη τιμολογηθεί και μετά μπορείς να το περιορίσεις ή μπορεί να βρεθείς με μια ευρωζώνη των 10 κρατών».
                    Η δουλειά του Μπούτι και της ομάδας του στις Βρυξέλλες επίσης δείχνει να έχει αποδώσει. Γερμανοί αξιωματούχοι λένε ότι διαμηνύθηκε στην Μέρκελ πως θα ήταν σχεδόν αδύνατο να πείσει και τις 17 κυβερνήσεις της ευρωζώνης στο να συμφωνήσουν σε ένα σχέδιο εξόδου και να γίνει αυτό μυστικά, χωρίς οι αγορές να αντιληφθούν την προσπάθεια, ειδικά όταν η Ελλάδα δεν έδειχνε κανένα ενδιαφέρον να φύγει.
                    Η πολιτική συζήτηση στο Βερολίνο γύρω από το Grexit ήταν η περισσότερο υποκειμενική. Πολλοί ευρωπαίοι ηγέτες που είχαν απευθείας επαφές με την Μέρκελ λένε ότι είχε λιγότερο συναισθηματική προσέγγιση γύρω από το ευρωπαϊκό project από χριστιανοδημοκράτες προκατόχους της όπως ο Χ. Κόλ και ο Κ. Αντενάουερ. Το αποδίδουν αυτό στην ζωή της πριν μπει στην πολιτική, όταν ήταν στην ανατολική Γερμανία, όπου πήγε ως ανήλικη και έζησε μέχρι την ενηλικίωση.
                    Την ίδια στιγμή αρκετοί αξιωματούχοι λένε ότι άρχισαν να αισθάνονται το βάρος της ιστορίας που έπεφτε στους ώμους της. Ηθελε να είναι η καγκελάριος που «πολιτικά διέλυσε την Ευρώπη, ακόμα και αν αυτό δεν ήταν ξεκάθαρο ότι θα συνέβαινε αλλά υπήρχε ως πιθανότητα;», λέει ένας γερμανός αξιωματούχος.
                    Στα μέσα Ιουλίου η Μέρκελ έφυγε για τις καλοκαιρινές διακοπές έξι εβδομάδων για να σταθμίσει τις συμβουλές που είχε λάβει. Αν και δεν είχε αποφασίσει η «κακοφωνία» ανώτατων γερμανών πολιτικών που δημοσίως καλούσαν την Ελλάδα να φύγει είχε φτάσει σε «κορύφωση». «Αν η Ελλάδα δεν μπορεί να καλύψει τις απαιτήσεις δεν μπορούν να υπάρξουν νέες πληρωμές» δήλωσε ο Φίλιπ Ρέσλερ επικεφαλής του κόμματος που είχε συνασπιστεί στην κυβέρνηση της Μέρκελ καθώς προετοιμάζονταν για τις δικές του διακοπές. «Για μένα το Grexit έχει πάψει προ πολλού να προκαλεί τρόμο».
                    Μια εντυπωσιακή αναστροφή...Ενας ηγέτης που είχε πλήρη επίγνωση των συζητήσεων εντός της καγκελαρίας ήταν ο Μπαρόζο. Ο πρόεδρος της Κομισιόν είπε σε συνεργάτες ότι πίστευε πως ένα από τα βασικά του καθήκοντα ως ο φρουρός των συνθηκών της Ευρώπης ήταν να αποτρέψει την φυγή ενός μέλους της ευρωζώνης ή της ΕΕ, είτε ήταν η Ελλάδα από το κοινό νόμισμα είτε η Βρετανία από την ίδια την Ευρωπαϊκή Ενωση.
                    Με μια επί μακρόν καθυστερούμενη δόση 34,3 δισ. ευρώ να κρέμεται σε μια κλωστή και με τον Σαμαρά να συνεχίζει να πιέζει για μεγάλες αλλαγές στο πρόγραμμα, ο Μπαρόζο αποφάσισε να γίνει ο πρώτος από τους «κλειστού κύκλου» ηγέτες που μάχονταν για την κρίση που επισκέφθηκε την Αθήνα από την αρχή της κρίσης.
                    Η συζήτηση μεταξύ των δυο ανδρών κράτησε για δυο ώρες. Καθισμένος μπροστά σε ένα σβηστό τζάκι στο γραφείο του Σαμαρά ο Μπαρόζο είπε στο νέο πρωθυπουργό ότι οι απαιτήσεις για μεγάλες αλλαγές στο πρόγραμμα διάσωσης πρέπει να σταματήσουν. Σύμφωνα με αξιωματούχους που ήταν στο δωμάτιο κάλεσε τον Σαμαρά να διαθέσει τουλάχιστον ένα χρόνο εκτελώντας τις υφιστάμενες απαιτήσεις. Μετά από αυτό θα μπορεί να αντιμετωπιστεί το θέμα των αναθεωρήσεων, υποστήριξε ο Μπαρόζο. Αλλά η εκτέλεση του προγράμματος θα πρέπει να προηγηθεί.
                    «Μην αρχίσεις να ζητάς νέους όρους. Δεν υπάρχει περίπτωση», ένα πρόσωπο που ήταν στο δωμάτιο θυμάται πως είπε. Το πρώτο μήνυμα που πρέπει να μεταφέρεις στη Γερμανία είναι πως θα κάνεις αυτά που ζητούνται.
                    Το σκληρό μήνυμα από ένα πολιτικό σύμμαχο φαίνεται πως είχε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Αξιωματούχοι που ήταν παρόντες είπαν ότι ο Σαμαράς άρχισε να ξαναγράφει τη δήλωσή του χειρόγραφα λέγοντας αργότερα τους δημοσιογράφους ότι θα ξεκινήσει «την εφαρμογή των συμφωνηθέντων μέτρων» άμεσα.
                    «Ο Σαμαράς έκανε την ποιο εντυπωσιακή αναστροφή στην ιστορία», δήλωσε υπουργός της προηγούμενης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
                    Απλά δεν ξέρουν...Εν τέλει πάντως το θέμα κατέληγε στη Μέρκελ, η οποία μετά από έξι εβδομάδες ξεκούρασης γύρισε στο Βερολίνο έχοντας αποφασίσει. Δεν υπήρχε επιστημονική βεβαιότητα. Ως προσεκτική πολιτική εκ φύσεως δεν θα προχωρούσε στο Grexit αν κανείς από τους συμβούλους της δεν μπορούσε να συμφωνήσει για τις συνέπειες.
                    «Ολοι λέτε: Συγνώμη αλλά δεν ξέρουμε. Αν δεν ξέρετε, τότε δεν θα πάρω αυτό το ρίσκο», ένας σύμβουλος θυμάται πως είπε. «το νόημα ήταν: όλοι αυτοί μπορεί να είναι όλοι ηλίθιοι. Αλλά δεν ξέρουν».
                    Η συζήτηση για το Grexit εντός της ευρωζώνης υποχώρησε. Η Μέρκελ έκανε μια υψηλού συμβολισμού επίσκεψη στην Αθήνα τον Οκτώβριο. Στις Βρυξέλλες μετά από μια σειρά συναντήσεων των υπουργών οικονομικών της ευρωζώνης, ένα αναθεωρημένο σχέδιο διάσωσης συμφωνήθηκε, στο οποίο υποσχέθηκαν στην Αθήνα περισσότερη ανακούφιση χρέους αμέσως μόλις πετύχαινε πρωτογενές πλεόνασμα, όπως έγινε το 2013.
                    Η συμφωνία για την αποδέσμευση των 34,3 δισ. ευρώ της δόσης είχε κλείσει ώρες πριν από τη Σύνοδο Κορυφής του Νοεμβρίου του 2012. Καθώς προσέρχονταν ο Σαμαράς έκανε μια σύντομη δήλωση. «Η αλληλεγγύη στην ένωση είναι ζωντανή. Το Grexit πέθανε».
                    Ποτέ ξανά η Ελλάδα δεν θα απειλούνταν με έξοδο από το ευρώ...


                    Οι Ελληνικές οικογένειες ζούν στούς δρόμους !!!



                    THE FINANCIAL TIMES Inside Europe’s Plan Z.
                    "Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός."

                    Comment


                      La Tribune: «Η Ελλάδα σύντομα βασίλισσα του πετρελαίου;»
                      The standards you let pass you by are the standards you accept

                      Comment


                        ΞΕΠΟΥΛΗΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΞΕΠΟΥΛΗΣΑΝ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΕ ΕΝΑ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑ. Η ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ.

                        ΞΕΠΟΥΛΗΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΞΕΠΟΥΛΗΣΑΝ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΕ ΕΝΑ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑ. Η ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ. ΕΤΣΙ ΓΟΝΑΤΙΣΑΝ ΣΤΟΥΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ ΣΑΜΑΡΑΣ ΚΑΙ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ(ΤΟ ΥΠΟΠΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΩΝ FINANCIAL TIMES).


                        ΞΕΠΟΥΛΗΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΞΕΠΟΥΛΗΣΑΝ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΕ ΕΝΑ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑ. Η ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ.
                        "Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός."

                        Comment


                          To μέλλον της Ελλάδας;....''Τί ΄χες Γιάννη ,τί 'χα πάντα''...


                          Πεθερά σύμβουλος με 2.851 ευρώ στο Ντυνάν

                          ''Minds are like parachutes... they only function when open.''

                          Comment


                            Άρχισαν να ξεπουλάνε τις παραλίες ...


                            ΤΑΙΠΕΔ: Ξεπουλάνε σε ιδιώτες 13 παραλίες
                            < GREEKS AGAINST NEW WORLD ORDER >

                            Comment


                              Δανεικά κι αγύριστα των κομμάτων.

                              Κομισιόν: Χαρίστηκαν δάνεια σε ελληνικά κόμματα και τα πληρώνει ο λαός.
                              ΧΑΡΙΣΤΙΚΑ ΔΑΝΕΙΑ ΣΕ ΚΟΜΜΑΤΑ!
                              Κομισιόν: «Τα δάνεια που έλαβαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τα πληρώνει ο ελληνικός λαός»!
                              «Σαμαράς και Βενιζέλος να μας πουν ποιος θα πληρώσει για τα δανεικά κι αγύριστα των κομμάτων τους»
                              Ενώ η Κομισιόν αναγνωρίζει ότι τα «δανεικά κι αγύριστα» που παράνομα πήραν ελληνικά πολιτικά κόμματα από τις Τράπεζες, τα πληρώνει σήμερα ο έλληνας φορολογούμενος, ΑΡΝΕΙΤΑΙ να επιβεβαιώσει ποια είναι τα κόμματα αυτά, ποιο το ύψος των δανείων και ποια από αυτά θεωρούνται μη εξυπηρετούμενα !



                              Κομισιόν: Χαρίστηκαν δάνεια σε ελληνικά κόμματα και τα πληρώνει ο λαός - NEWS247
                              "Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός."

                              Comment

                              Working...
                              X