Χαιρετώ την παρέα στο patriotaki!
Προτού ξεκινήσω την "ανταπόκριση", οφείλω να συγχαρώ και να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά εδώ, ειδικά τους πιο "παλιούς" για το πραγματικά πολύτιμο έργο που προσφέρουν. Προσωπικά, άντλησα πολλές χρήσιμες πληροφορίες από αυτήν εδώ την γωνιά του διαδικτύου και με την σειρά μου θα ήθελα να βοηθήσω κι εγώ όσα άτομα μπορώ. Ξανά, λοιπόν, τα σέβη μου σε όλους!
Λοιπόν, λίγα λόγια για την αφεντιά μου: Γεννήθηκα στο Χόμπαρτ της Τασμανίας το 1980. Εκεί έζησα μέχρι τα 10 μου σχεδόν, όταν και η οικογένειά μου αποφάσισε να επιστρέψει μόνιμα στην Ελλάδα. Έκτοτε δεν είχα ξαναπάει στην Αυστραλία. Χρόνια τώρα γύριζε στο μυαλό μου η σκέψη να επιστρέψω - ειδικά τώρα που η κατάσταση εδώ ξεφέυγει κάθε μέρα και περισσότερο... Κάπως παρορμητικά ενδεχομένως, αποφάσισα πριν 2 μήνες σχεδόν να κλείσω εισητήριο για το Hobart, όχι για να πάω μόνιμα (τουλάχιστον προς το παρόν), αλλά για να δω πως είναι τα πράγματα εκεί σήμερα, 23 χρόνια μετά. Ταξίδεψα, λοιπόν, στις 17 του Μάη για τον τόπο που γεννήθηκα (με ενδιάμεσες στάσεις στο Dubai και το Melbourne). Πριν 3 μέρες επέστρεψα στην Ελλάδα και αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας τις εντυπώσεις/εμπειρίες μου.
Καταρχήν, θεωρώ ότι είναι πολύ χρήσιμο, τουλάχιστον για όσους έχουν την δυνατότητα (χρόνο, χρήμα κτλ) να κάνουν ένα ταξιδάκι πρώτα στην Αυστραλία, προτού πάρουν την απόφαση να μεταναστεύσουν μόνιμα εκεί. Ακόμα και αν έχει ζήσει κανείς εκεί στο παρελθόν, πάντα τα πράγματα αλλάζουν, ενώ είναι στην φύση μας να εξωραίζουμε αναμνήσεις και εμπερίες του παρελθόντος. Και στο κάτω κάτω της γραφής, πολύ διαφορετικά αντιλαμβάνεται ένα παιδί την Αυστραλία, ειδικά αν μεγάλωσε εκεί, και πολύ διαφορετικά ένας ενήλικας που έχει διαφορετικές προτεραιότητες και φιλοδοξίες. Αυτό ακριβώς έκανα κι εγώ, με σκοπό -αν όλα πάνε καλά- να μεταναστεύσω μόνιμα στην Αυστραλία μετά το καλοκαίρι. Φρόντισα να πάρω μία πρόγευση. Κάτι που -επαναλαμβάνω- θα συνιστούσα σε όλους.
Μετά από ένα αρκετά κουραστικό ταξίδι (με μία διανυκτέρευση στο Dubai) έφτασα τα ξημερώματα στην Μελβούρνη. Περίπου μία ώρα πριν προσγειωθεί το αεροπλάνο, το πλήρωμα μοίρασε σε όλους μας έντυπα της Αυστραλιανής κυβέρνησης που έπρεπε να συμπληρώσουμε: Προσωπικά στοιχεία, τι έχουμε να δηλώσουμε, που μένουμε κτλ. Με βάση αυτά ουσιαστικά γίνεται και ο έλεγχος στα customs στο αεροδρόμιο. Οπότε, να είστε ειλικρινείς σχετικά με το τι έχετε να δηλώσετε και δεν θα έχετε πρόβλημα. Έχουν ακουστεί πολλά για την αυστηρότητα στο αεροδρόμιο. Προσωπικά, πέρασα από τον πιο "βαρύ" έλεγχο (αφού κρατούσα μαζί μου τσιγάρα, δώρα, χρήματα κτλ) και έχω να πω ότι οι άνθρωποι απλά κάνουν την δουλειά τους. Ευγενέστατοι, εξυπηρετικοί, χαλαροί εκεί που τους παίρνει - εφόσον φυσικά εισπράξουν από εσάς το ίδιο. Θα εκτιμήσετε ακόμα περισσότερο την τυπικότητά τους ειδικά όταν (και αν) επιστρέψετε Ελλάδα, όπου ο έλεγχος στο αεροδρόμιο είναι ανύπαρκτος.
Μετά από μερικές ώρες, πέταξα για την Tasmania και το Hobart. Ό,τι και να γράψω για την ομορφιά του μέρους αυτού, θα το αδικήσω. Μελλοντικά, θα ανεβάσω pics και videos για να το διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι.
Όσο καιρό έμεινα στο Hobart, φιλοξενήθηκα από συγγενείς. Και για το θέμα αυτό έχουν ακουστεί πολλά. Νομίζω ότι εξαρτάται ξεκάθαρα από το ποιόν του ανθρώπου. Προσωπικά, μου συμπεριφέρθηκαν ΑΨΟΓΑ, με βοήθησαν όπου χρειάστηκε, έστω κι αν είχαν να με δουν 23 χρόνια. Στην Ελλάδα να ήμουν, δεν θα τύγχανα τέτοιας φιλοξενίας και ανιδιοτελούς συμπεριφοράς.
Αν και το ταξίδι δεν είχε έναν σαφή, αποκρυσταλλωμένο σκοπό ( ήταν λίγο απ'όλα ), κράταγα μαζί μου τα χαρτιά μου (πτυχία κτλ) και αποφάσισα να τα μεταφράσω. Το δίπλωμα οδήγησης μεταφράστηκε και μέσα σε λίγη ώρα είχα δίπλωμα Τασμανίας. Ωστόσο, το πτυχίο και η αναλυτική βαθμολογία μου για να μεταφραστούν, έπρεπε να "ταξιδέψουν" Μελβούρνη, αφού απαιτείτο level 3 NAATI translator από το Overseas Qualifications Assessment Board - και ουδείς τέτοιος υπήρχε στην Τασμανία. Ο μεταφραστής ήταν άψογος σε όλα του (επαγγελματικότητα, συνέπεια, τιμή κτλ) και με εξυπηρέτησε εν ριπή οφθαλμού. Όποιος ενδιαφέρεται, μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου με pm και να του δώσω πληροφορίες.
Με λοιπές γραφειοκρατικές διαδικασίες (Medicare, Centrelink) δεν ασχολήθηκα, αφού δεν ερχόμουν για μόνιμη εγκατάσταση. Άνοιξα ωστόσο λογαριασμό τραπέζης στην NAB - μέσα σε 5 λεπτά όλα ήταν έτοιμα.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να επισημάνω ορισμένα πράγματα, ουσιαστικά το απόσταγμα του ταξιδιού μου.
- Ο τρόπος και ρυθμός ζωής είναι σαφέστατα εκ διαμέτρου αντίθετος με την ελληνική πραγματικότητα. Ειλικρινά δεν ξέρω κατά πόσο είναι εύκολο για κάποιον Έλληνα -ειδικά αν δεν έχει ζήσει εδώ στο παρελθόν- να προσαρμοστεί. Απαιτείται χρόνος και θυσίες. Ωστόσο, η ανταμοιβή είναι τεράστια: Ασύγκριτη ποιότητα ζωής, σε όλο το φάσμα της καθημερινότητας, και η τιμή να αποτελείς μέρος μιας χώρας που σέβεται τους πολίτες της.
- Το κόστος ζωής είναι πραγματικά υψηλός, ειδικά αν γίνουν συγκρίσεις με Ελλάδα. Το κόστος εξαρτάται και από το μέρος όπου βρίσκεσαι: Το Hobart είναι μία πολύ πιο φτηνή πόλη σε σχέση με το Sydney. Ωστόσο, σχετικά είναι όλα αυτά, αφού οι αμοιβές στο Sydney είναι πολύ πιο υψηλές. Εδώ, ένας νορμάλ μισθός είναι γύρω στα 3000-3500 AUD τον μήνα - δίχως το taxation. Αλλά... Θες τουλάχιστον 1000 για το νοίκι σου (χωρίς να υπολογίζω ρεύματα κτλ), τα τρόφιμα είναι αρκετά ακριβά (για παράδειγμα οι τομάτες εδώ κόστιζαν γύρω στα 8 δολλάρια το κιλό - αν και είναι εκτός εποχής), ενώ αν καπνίζει κανείς, ας το κόψει... Ένα πακέτο κοστίζει από 20 μέχρι 30 δολλάρια. Συζητώντας με συγγενείς και φίλους, που όλοι ασχολούνται με business και είναι οικονομικά ευκατάστατοι, επέμεναν ότι δεν πρέπει γίνω υπάλληλος, αλλά να ασχοληθώ με κάτι δικό μου. Μόνο έτσι μπορεί κάποιος να βγάλει χρήματα και να γίνει οικονομικά άνετος. Ο υπάλληλος απλά παίρνει έναν μισθό που θα τον συντηρεί. Για επενδύσεις, αγορά κατοικίας κτλ ούτε λόγος να γίνεται με έναν μισθό.
Προσωπική μου άποψη; Εξαρτάται από το πως το βλέπει ο καθένας. Αν κάποιος θέλει να πάει στην Αυστραλία και να κάνει περιουσίες, τότε, ναι, πρέπει να ασχοληθεί με business, να ανοίξει κάποιο μαγαζί πχ. Αλλά αυτό συνεπάγεται εξωφρενικές ώρες, πολλή κούραση, συν το άγχος της καθημερινής πάλης. Το ξέρω από ιδία εμπειρία. Ωστόσο, προσωπικά, δεν πάω στην Αυστραλία για μένα. Δεν πάω για να κάνω λεφτά και να ξαναγυρίσω κάποια στιγμή πίσω. Πάω για τα παιδιά που σκοπέυω να κάνω με την γυναίκα μου. Πάω για να έχει η οικογένειά μου μία ανώτερη ποιότητα ζωής. Και επειδή θέλω να την "ζήσω" την οικογένειά μου, προτιμώ να κάνω μία δουλειά υπαλλήλου που θα μου προσφέρει και τον απαραίτητο χρόνο, έστω και αν οικονομικά θα ζοριστώ. Ξαναλέω, προσωπική τοποθέτηση είναι αυτή, διαφορετικές προτεραιότητες έχει ο καθένας μας.
-Αναφορικά με το θέμα δουλειάς τώρα... Γενικά, δουλειές υπάρχουν. Δύσκολα θα βρεις αυτό που θες πραγματικά να κάνεις, τουλάχιστον αμέσως, αλλά θα μπορείς να συντηρείς τον εαυτό σου και την οικογένειά σου μέχρι να βρεθεί κάτι καλύτερο. Δεν είναι ντροπή να κάνεις τον χαμάλη για λίγο καιρό μέχρι να σταθείς στα πόδια σου. Προσωπικά, έψαχνα και ψάχνω για δουλειά στην κυβέρνηση, ίσως στο Department of Foreign Affairs, αφού οι σπουδές μου εκεί απευθύνονται. Αλλά μέχρι τότε, άνετα μπορώ να κάνω μία άλλη δουλειά για να βγάζω προς το ζην.
- Αν και δουλειές γενικά υπάρχουν, η εύρεση εργασίας είναι μία ελαφρώς πολύπλοκη υπόθεση. Τα βαρύγδουπα πτυχία, αν και χρήσιμα, είναι ενδεχομένως το τελευταίο πράγμα που θα κοιτάξει ο εργοδότης. Κατά την ταπεινή μου άποψη, 3 είναι τα βασικά εργαλεία για να βρει κανείς μία καλή δουλειά. Πρώτον και βασικότερο, η άψογη γνώση και χρήση της γλώσσας. Δεν θέλω να ακουστώ πικρόχολος, αλλά αν δεν γνωρίζει κάποιος άριστα αγγλικά, δεν νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να πάει καν στην Αυστραλία. Και φυσικά, το να θεωρεί κανείς ότι ξέρει Αγγλικά (επειδή έχει ένα proficiency πχ), δεν σημαίνει αυτόματα ότι θα μπορεί να συννενοηθεί στην Αυστραλία.
Δεύτερον, οι εργοδότες δίνουν ιδιαίτερη σημασία στην προυπηρεσία και το work experience του υποψήφιου υπαλλήλου. Ειλικρινά, καλύτερα να έχεις δουλέψει στο παρελθόν σε παρεμφερείς θέσεις και να έχεις θετικές συστάσεις, παρά να έχεις ένα πτυχίο.
Τρίτον, κάτι που ενδεχομένως θα σας ξενίσει (εμένα πάντως με ξένισε ) και μου το έλεγαν όλοι οι Έλληνες εδώ. Μετράει πάρα πολύ (για μία καλή θέση τουλάχιστον) το ΠΟΙΟΝ ξέρεις. Ναι, το περιβόητο... μέσο - αν και δεν ισχύουν τα κωμικοτραγικά που γνωρίζουμε στην Ελλάδα. Δεν πρέπει να έχεις "μπάρμπα στην Κορώνη", αλλά καλό είναι να ξέρεις κόσμο ή να ξέρουν οι συγγενείς/φίλοι σου εκεί. Για παράδειγμα, ένας θείος μου κανόνισε ραντεβού και συνάντησα έναν βουλευτή της τοπικής κυβέρνησης της Τασμανίας. Μιλήσα μαζί του, μου εξήγησε κάποια πράγματα, με καθοδήγησε και προσφέρθηκε να με βοηθήσει όπως μπορούσε. Του έδωσα βιογραφικά κτλ και ανταλλάξαμε τα email μας. Ε, μετά από τρεις ώρες επικοινώνησε μαζί μου και μου είπε για μία θέση στο Antartic division στην Tasmania όπου ταίριαζα γάντι. Γενικά, όσα περισσότερα "κονέ" έχεις και κάνεις, τόσο αυξάνονται και οι πιθανότητες για την εύρεση μίας καλής δουλειάς.
-Σε γενικές γραμμές η οικονομία της Αυστραλίας παρουσιάζεται ισχυρή, χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι άτρωτη. Είναι απλά καλά θωρακισμένη προς το παρόν, αν και δεν είναι όλα ρόδινα. Για παράδειγμα, στην Τασμανία ο τζίρος των εμπορικών καταστημάτων παρουσιάζει σημαντική πτώση σε σχέση με το προηγούμενο έτος, ενώ το property boom έχει πιάσει ταβάνι τα τελευταία χρόνια και σιγά σιγά οι αξίες των ακινήτων πέφτουν. Αυτήν την δεδομένη χρονική στιγμή και η Αυστραλία νιώθει την κρίση να την αγγίζει - μην το παραμελήσετε αυτό.
Βασικά, επειδή έχω γράψει πολλάααααα, λέω να να σας αφήσω προς το παρόν, πριν σας πάρει ο ύπνος. Θα τα λέμε τακτικά εδώ και όπου μπορώ να βοηθήσω, ευχαρίστως να το κάνω.
Μία τελευταία κουβέντα... Η Αυστραλία ΔΕΝ είναι η γη της επαγγελλίας, δεν είναι όλα ρόδινα εκεί, απλά είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα σε σχέση με την Ελλάδα - και κατ'επέκταση την Ευρώπη. Όποιος σκέφτεται να πάει μόνιμα εκεί, καλό θα ήταν να επισκεφτεί την χώρα πιο πριν, έστω και σαν τουρίστας, για να πάρει μια γεύση. Και κυρίως, πρέπει να ζυγίσει τα δεδομένα και τις προτεραιότητές του, να ξεκαθαρίσει τι θέλει να κάνει και πως θέλει να ζήσει την ζωή του. Η Αυστραλία δεν είναι μια χώρα για όλους. Κάποιοι θα την λατρέψουν, κάποιοι θα την μισήσουν. Προσωπικά, ο τρόπος ζωής εκεί είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα μου. Νιώθω την χώρα σαν το σπίτι μου, που πάντα θα με τραβάει, πάντα θα με καλάει σαν σειρήνα. Εκεί γεννήθηκα, εκεί μεγάλωσα και -ας μου επιτρέψετε- εκεί θα ήθελα και να πεθάνω.
Πάντα λέω στον εαυτό μου την εξής κουβέντα: "Καλύτερα να φύγω από επιλογή, παρά από ανάγκη". Ελπίζω και όλοι εσείς να σκέφτεστε το ίδιο.
Προτού ξεκινήσω την "ανταπόκριση", οφείλω να συγχαρώ και να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά εδώ, ειδικά τους πιο "παλιούς" για το πραγματικά πολύτιμο έργο που προσφέρουν. Προσωπικά, άντλησα πολλές χρήσιμες πληροφορίες από αυτήν εδώ την γωνιά του διαδικτύου και με την σειρά μου θα ήθελα να βοηθήσω κι εγώ όσα άτομα μπορώ. Ξανά, λοιπόν, τα σέβη μου σε όλους!
Λοιπόν, λίγα λόγια για την αφεντιά μου: Γεννήθηκα στο Χόμπαρτ της Τασμανίας το 1980. Εκεί έζησα μέχρι τα 10 μου σχεδόν, όταν και η οικογένειά μου αποφάσισε να επιστρέψει μόνιμα στην Ελλάδα. Έκτοτε δεν είχα ξαναπάει στην Αυστραλία. Χρόνια τώρα γύριζε στο μυαλό μου η σκέψη να επιστρέψω - ειδικά τώρα που η κατάσταση εδώ ξεφέυγει κάθε μέρα και περισσότερο... Κάπως παρορμητικά ενδεχομένως, αποφάσισα πριν 2 μήνες σχεδόν να κλείσω εισητήριο για το Hobart, όχι για να πάω μόνιμα (τουλάχιστον προς το παρόν), αλλά για να δω πως είναι τα πράγματα εκεί σήμερα, 23 χρόνια μετά. Ταξίδεψα, λοιπόν, στις 17 του Μάη για τον τόπο που γεννήθηκα (με ενδιάμεσες στάσεις στο Dubai και το Melbourne). Πριν 3 μέρες επέστρεψα στην Ελλάδα και αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας τις εντυπώσεις/εμπειρίες μου.
Καταρχήν, θεωρώ ότι είναι πολύ χρήσιμο, τουλάχιστον για όσους έχουν την δυνατότητα (χρόνο, χρήμα κτλ) να κάνουν ένα ταξιδάκι πρώτα στην Αυστραλία, προτού πάρουν την απόφαση να μεταναστεύσουν μόνιμα εκεί. Ακόμα και αν έχει ζήσει κανείς εκεί στο παρελθόν, πάντα τα πράγματα αλλάζουν, ενώ είναι στην φύση μας να εξωραίζουμε αναμνήσεις και εμπερίες του παρελθόντος. Και στο κάτω κάτω της γραφής, πολύ διαφορετικά αντιλαμβάνεται ένα παιδί την Αυστραλία, ειδικά αν μεγάλωσε εκεί, και πολύ διαφορετικά ένας ενήλικας που έχει διαφορετικές προτεραιότητες και φιλοδοξίες. Αυτό ακριβώς έκανα κι εγώ, με σκοπό -αν όλα πάνε καλά- να μεταναστεύσω μόνιμα στην Αυστραλία μετά το καλοκαίρι. Φρόντισα να πάρω μία πρόγευση. Κάτι που -επαναλαμβάνω- θα συνιστούσα σε όλους.
Μετά από ένα αρκετά κουραστικό ταξίδι (με μία διανυκτέρευση στο Dubai) έφτασα τα ξημερώματα στην Μελβούρνη. Περίπου μία ώρα πριν προσγειωθεί το αεροπλάνο, το πλήρωμα μοίρασε σε όλους μας έντυπα της Αυστραλιανής κυβέρνησης που έπρεπε να συμπληρώσουμε: Προσωπικά στοιχεία, τι έχουμε να δηλώσουμε, που μένουμε κτλ. Με βάση αυτά ουσιαστικά γίνεται και ο έλεγχος στα customs στο αεροδρόμιο. Οπότε, να είστε ειλικρινείς σχετικά με το τι έχετε να δηλώσετε και δεν θα έχετε πρόβλημα. Έχουν ακουστεί πολλά για την αυστηρότητα στο αεροδρόμιο. Προσωπικά, πέρασα από τον πιο "βαρύ" έλεγχο (αφού κρατούσα μαζί μου τσιγάρα, δώρα, χρήματα κτλ) και έχω να πω ότι οι άνθρωποι απλά κάνουν την δουλειά τους. Ευγενέστατοι, εξυπηρετικοί, χαλαροί εκεί που τους παίρνει - εφόσον φυσικά εισπράξουν από εσάς το ίδιο. Θα εκτιμήσετε ακόμα περισσότερο την τυπικότητά τους ειδικά όταν (και αν) επιστρέψετε Ελλάδα, όπου ο έλεγχος στο αεροδρόμιο είναι ανύπαρκτος.
Μετά από μερικές ώρες, πέταξα για την Tasmania και το Hobart. Ό,τι και να γράψω για την ομορφιά του μέρους αυτού, θα το αδικήσω. Μελλοντικά, θα ανεβάσω pics και videos για να το διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι.
Όσο καιρό έμεινα στο Hobart, φιλοξενήθηκα από συγγενείς. Και για το θέμα αυτό έχουν ακουστεί πολλά. Νομίζω ότι εξαρτάται ξεκάθαρα από το ποιόν του ανθρώπου. Προσωπικά, μου συμπεριφέρθηκαν ΑΨΟΓΑ, με βοήθησαν όπου χρειάστηκε, έστω κι αν είχαν να με δουν 23 χρόνια. Στην Ελλάδα να ήμουν, δεν θα τύγχανα τέτοιας φιλοξενίας και ανιδιοτελούς συμπεριφοράς.
Αν και το ταξίδι δεν είχε έναν σαφή, αποκρυσταλλωμένο σκοπό ( ήταν λίγο απ'όλα ), κράταγα μαζί μου τα χαρτιά μου (πτυχία κτλ) και αποφάσισα να τα μεταφράσω. Το δίπλωμα οδήγησης μεταφράστηκε και μέσα σε λίγη ώρα είχα δίπλωμα Τασμανίας. Ωστόσο, το πτυχίο και η αναλυτική βαθμολογία μου για να μεταφραστούν, έπρεπε να "ταξιδέψουν" Μελβούρνη, αφού απαιτείτο level 3 NAATI translator από το Overseas Qualifications Assessment Board - και ουδείς τέτοιος υπήρχε στην Τασμανία. Ο μεταφραστής ήταν άψογος σε όλα του (επαγγελματικότητα, συνέπεια, τιμή κτλ) και με εξυπηρέτησε εν ριπή οφθαλμού. Όποιος ενδιαφέρεται, μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου με pm και να του δώσω πληροφορίες.
Με λοιπές γραφειοκρατικές διαδικασίες (Medicare, Centrelink) δεν ασχολήθηκα, αφού δεν ερχόμουν για μόνιμη εγκατάσταση. Άνοιξα ωστόσο λογαριασμό τραπέζης στην NAB - μέσα σε 5 λεπτά όλα ήταν έτοιμα.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να επισημάνω ορισμένα πράγματα, ουσιαστικά το απόσταγμα του ταξιδιού μου.
- Ο τρόπος και ρυθμός ζωής είναι σαφέστατα εκ διαμέτρου αντίθετος με την ελληνική πραγματικότητα. Ειλικρινά δεν ξέρω κατά πόσο είναι εύκολο για κάποιον Έλληνα -ειδικά αν δεν έχει ζήσει εδώ στο παρελθόν- να προσαρμοστεί. Απαιτείται χρόνος και θυσίες. Ωστόσο, η ανταμοιβή είναι τεράστια: Ασύγκριτη ποιότητα ζωής, σε όλο το φάσμα της καθημερινότητας, και η τιμή να αποτελείς μέρος μιας χώρας που σέβεται τους πολίτες της.
- Το κόστος ζωής είναι πραγματικά υψηλός, ειδικά αν γίνουν συγκρίσεις με Ελλάδα. Το κόστος εξαρτάται και από το μέρος όπου βρίσκεσαι: Το Hobart είναι μία πολύ πιο φτηνή πόλη σε σχέση με το Sydney. Ωστόσο, σχετικά είναι όλα αυτά, αφού οι αμοιβές στο Sydney είναι πολύ πιο υψηλές. Εδώ, ένας νορμάλ μισθός είναι γύρω στα 3000-3500 AUD τον μήνα - δίχως το taxation. Αλλά... Θες τουλάχιστον 1000 για το νοίκι σου (χωρίς να υπολογίζω ρεύματα κτλ), τα τρόφιμα είναι αρκετά ακριβά (για παράδειγμα οι τομάτες εδώ κόστιζαν γύρω στα 8 δολλάρια το κιλό - αν και είναι εκτός εποχής), ενώ αν καπνίζει κανείς, ας το κόψει... Ένα πακέτο κοστίζει από 20 μέχρι 30 δολλάρια. Συζητώντας με συγγενείς και φίλους, που όλοι ασχολούνται με business και είναι οικονομικά ευκατάστατοι, επέμεναν ότι δεν πρέπει γίνω υπάλληλος, αλλά να ασχοληθώ με κάτι δικό μου. Μόνο έτσι μπορεί κάποιος να βγάλει χρήματα και να γίνει οικονομικά άνετος. Ο υπάλληλος απλά παίρνει έναν μισθό που θα τον συντηρεί. Για επενδύσεις, αγορά κατοικίας κτλ ούτε λόγος να γίνεται με έναν μισθό.
Προσωπική μου άποψη; Εξαρτάται από το πως το βλέπει ο καθένας. Αν κάποιος θέλει να πάει στην Αυστραλία και να κάνει περιουσίες, τότε, ναι, πρέπει να ασχοληθεί με business, να ανοίξει κάποιο μαγαζί πχ. Αλλά αυτό συνεπάγεται εξωφρενικές ώρες, πολλή κούραση, συν το άγχος της καθημερινής πάλης. Το ξέρω από ιδία εμπειρία. Ωστόσο, προσωπικά, δεν πάω στην Αυστραλία για μένα. Δεν πάω για να κάνω λεφτά και να ξαναγυρίσω κάποια στιγμή πίσω. Πάω για τα παιδιά που σκοπέυω να κάνω με την γυναίκα μου. Πάω για να έχει η οικογένειά μου μία ανώτερη ποιότητα ζωής. Και επειδή θέλω να την "ζήσω" την οικογένειά μου, προτιμώ να κάνω μία δουλειά υπαλλήλου που θα μου προσφέρει και τον απαραίτητο χρόνο, έστω και αν οικονομικά θα ζοριστώ. Ξαναλέω, προσωπική τοποθέτηση είναι αυτή, διαφορετικές προτεραιότητες έχει ο καθένας μας.
-Αναφορικά με το θέμα δουλειάς τώρα... Γενικά, δουλειές υπάρχουν. Δύσκολα θα βρεις αυτό που θες πραγματικά να κάνεις, τουλάχιστον αμέσως, αλλά θα μπορείς να συντηρείς τον εαυτό σου και την οικογένειά σου μέχρι να βρεθεί κάτι καλύτερο. Δεν είναι ντροπή να κάνεις τον χαμάλη για λίγο καιρό μέχρι να σταθείς στα πόδια σου. Προσωπικά, έψαχνα και ψάχνω για δουλειά στην κυβέρνηση, ίσως στο Department of Foreign Affairs, αφού οι σπουδές μου εκεί απευθύνονται. Αλλά μέχρι τότε, άνετα μπορώ να κάνω μία άλλη δουλειά για να βγάζω προς το ζην.
- Αν και δουλειές γενικά υπάρχουν, η εύρεση εργασίας είναι μία ελαφρώς πολύπλοκη υπόθεση. Τα βαρύγδουπα πτυχία, αν και χρήσιμα, είναι ενδεχομένως το τελευταίο πράγμα που θα κοιτάξει ο εργοδότης. Κατά την ταπεινή μου άποψη, 3 είναι τα βασικά εργαλεία για να βρει κανείς μία καλή δουλειά. Πρώτον και βασικότερο, η άψογη γνώση και χρήση της γλώσσας. Δεν θέλω να ακουστώ πικρόχολος, αλλά αν δεν γνωρίζει κάποιος άριστα αγγλικά, δεν νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να πάει καν στην Αυστραλία. Και φυσικά, το να θεωρεί κανείς ότι ξέρει Αγγλικά (επειδή έχει ένα proficiency πχ), δεν σημαίνει αυτόματα ότι θα μπορεί να συννενοηθεί στην Αυστραλία.
Δεύτερον, οι εργοδότες δίνουν ιδιαίτερη σημασία στην προυπηρεσία και το work experience του υποψήφιου υπαλλήλου. Ειλικρινά, καλύτερα να έχεις δουλέψει στο παρελθόν σε παρεμφερείς θέσεις και να έχεις θετικές συστάσεις, παρά να έχεις ένα πτυχίο.
Τρίτον, κάτι που ενδεχομένως θα σας ξενίσει (εμένα πάντως με ξένισε ) και μου το έλεγαν όλοι οι Έλληνες εδώ. Μετράει πάρα πολύ (για μία καλή θέση τουλάχιστον) το ΠΟΙΟΝ ξέρεις. Ναι, το περιβόητο... μέσο - αν και δεν ισχύουν τα κωμικοτραγικά που γνωρίζουμε στην Ελλάδα. Δεν πρέπει να έχεις "μπάρμπα στην Κορώνη", αλλά καλό είναι να ξέρεις κόσμο ή να ξέρουν οι συγγενείς/φίλοι σου εκεί. Για παράδειγμα, ένας θείος μου κανόνισε ραντεβού και συνάντησα έναν βουλευτή της τοπικής κυβέρνησης της Τασμανίας. Μιλήσα μαζί του, μου εξήγησε κάποια πράγματα, με καθοδήγησε και προσφέρθηκε να με βοηθήσει όπως μπορούσε. Του έδωσα βιογραφικά κτλ και ανταλλάξαμε τα email μας. Ε, μετά από τρεις ώρες επικοινώνησε μαζί μου και μου είπε για μία θέση στο Antartic division στην Tasmania όπου ταίριαζα γάντι. Γενικά, όσα περισσότερα "κονέ" έχεις και κάνεις, τόσο αυξάνονται και οι πιθανότητες για την εύρεση μίας καλής δουλειάς.
-Σε γενικές γραμμές η οικονομία της Αυστραλίας παρουσιάζεται ισχυρή, χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι άτρωτη. Είναι απλά καλά θωρακισμένη προς το παρόν, αν και δεν είναι όλα ρόδινα. Για παράδειγμα, στην Τασμανία ο τζίρος των εμπορικών καταστημάτων παρουσιάζει σημαντική πτώση σε σχέση με το προηγούμενο έτος, ενώ το property boom έχει πιάσει ταβάνι τα τελευταία χρόνια και σιγά σιγά οι αξίες των ακινήτων πέφτουν. Αυτήν την δεδομένη χρονική στιγμή και η Αυστραλία νιώθει την κρίση να την αγγίζει - μην το παραμελήσετε αυτό.
Βασικά, επειδή έχω γράψει πολλάααααα, λέω να να σας αφήσω προς το παρόν, πριν σας πάρει ο ύπνος. Θα τα λέμε τακτικά εδώ και όπου μπορώ να βοηθήσω, ευχαρίστως να το κάνω.
Μία τελευταία κουβέντα... Η Αυστραλία ΔΕΝ είναι η γη της επαγγελλίας, δεν είναι όλα ρόδινα εκεί, απλά είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα σε σχέση με την Ελλάδα - και κατ'επέκταση την Ευρώπη. Όποιος σκέφτεται να πάει μόνιμα εκεί, καλό θα ήταν να επισκεφτεί την χώρα πιο πριν, έστω και σαν τουρίστας, για να πάρει μια γεύση. Και κυρίως, πρέπει να ζυγίσει τα δεδομένα και τις προτεραιότητές του, να ξεκαθαρίσει τι θέλει να κάνει και πως θέλει να ζήσει την ζωή του. Η Αυστραλία δεν είναι μια χώρα για όλους. Κάποιοι θα την λατρέψουν, κάποιοι θα την μισήσουν. Προσωπικά, ο τρόπος ζωής εκεί είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα μου. Νιώθω την χώρα σαν το σπίτι μου, που πάντα θα με τραβάει, πάντα θα με καλάει σαν σειρήνα. Εκεί γεννήθηκα, εκεί μεγάλωσα και -ας μου επιτρέψετε- εκεί θα ήθελα και να πεθάνω.
Πάντα λέω στον εαυτό μου την εξής κουβέντα: "Καλύτερα να φύγω από επιλογή, παρά από ανάγκη". Ελπίζω και όλοι εσείς να σκέφτεστε το ίδιο.
Comment