Καλησπέρα από Πάτρα

[Chris84]

Γεια σας από Πάτρα!! Είμαι 29 χρονών και σκέφτομαι και εγώ εδώ και κάμποσο καιρό τη λύση του εξωτερικού...

Προσανατολίζομαι για μία english speaking χώρα καθώς γνωρίζω πολύ καλά την γλώσσα (εδώ και 3 χρόνια κάνω ιδιαίτερα σε άλλους).

Αγαπώ πάρα πολύ την χώρα μου και την περιοχή μου όμως πλέον πιστεύω ότι είναι δύσκολο έως αδύνατο ακόμα και το να επιβιώσεις...

Οι φίλοι μου μέσα από συζητήσεις μου λένε ότι είμαι θετικά προκατειλημμένος με το εξωτερικό και τα βλέπω όλα ρόδινα, όμως πιστεύω ότι αυτό που συμβαίνει είναι ότι πλέον είμαι αρνητικά προκατειλημμένος με την Ελλάδα πιο πολύ...

Από χτες περιπλανήθηκα στο forum και διάβασα πάρα πολλές ενδιαφέρουσες πληροφορίες...

Καλή τύχη σε όλους και καλώς σας βρήκα!!

[fermat86]

καλημερα φιλε και σε σενα! και εγω πατρινος ειμαι και πριν δυο μηνες γυρισα απο εξωτερικο. Ποιο ειναι το αντικειμενο σου και για ποιες χωρες προσανατολιζεσαι?

[random]

Οι φίλοι μου μέσα από συζητήσεις μου λένε ότι είμαι θετικά προκατειλημμένος με το εξωτερικό και τα βλέπω όλα ρόδινα

Οι φίλοι σου φαντάζομαι δεν έχουν ασχοληθεί μόνοι τους σοβαρά με βιογραφικά κι αιτήσεις, δεν έχουν κάνει μια εμπεριστατωμένη έρευνα αγοράς χωρίς να περιοριστούν σε γνώμες φίλων ή γνωστών και η πρώτη τους αντίδραση αν τους πεις ότι σκέφτεσαι εξωτερικό για να βελτιώσεις τη ζωή σου είναι "ώπα ρε φίλε που τα θες όλα έτοιμα, στρωμένα με ροδοπέταλα".

Παραβλέπουμε βέβαια ότι δεν έχουν ζήσει για κάποιο διάστημα σε ανεπτυγμένες χώρες (πέρα από καμμιά 5ημερη ίσως), ότι μιλάνε με γνώμονα τα άκρα χωρίς να έχουν κάτι ουσιώδες να προσθέσουν, αγνοούν σκόπιμα την ύπαρξη ποιοτικού βιοτικού επιπέδου και η τεκμεριωμένη άποψη τους για το εξωτερικό είναι από μακρινό θείο στο καναδά ή κανένα ξάδερφο στην αυστραλία που μιλάνε μια φορά στα 2 χρόνια, άτομα που ούτε αυτοί καλά καλά ξέρουν αλλά ούτε κι εσύ και δεν έχεις στοιχεία να επαληθεύσεις αν όντως υπάρχουν ή σου λένε ανακρίβειες.

Όλα αυτά με τις τακτικές κοινωνικές εξόδους που διαρκούν μέχρι όσο ένα ημερήσιο ωράριο καταστήματος, την έλλειψη ατομικής ευθύνης και τις 100 κλασικές φράσεις που συμπεριλαμβάνουν στα επιχειρήματά τους διαστρεβλώνοντας την έννοια του διαλόγου και οδεύουν σε γενικεύσεις, γενικεύσεις, γενικεύσεις. Φυσικά ούτε λόγος για θετική στήριξη σε ένα τέτοιο δύσκολο εγχείρημα και το "είδες που στα λεγα;;;" είναι πολυαγαπημένη ατάκα όταν η προσπάθεια πάει πολύ στραβά (που λάθη θα γίνουν ούτως ή άλλως).

Η δικιά μου εμπειρία προέρχεται από erasmus Αγγλία όπου είδα τη πλειοψηφία καθηγητών να δείχνουν ενδιαφέρον στους φοιτητές, καθαρό περιβάλλον και μια πόλη χωρίς σκουπίδια, μια πιο ομαλή εξυπηρέτηση σε δημόσιες υπηρεσίες, τους βορειοευρωπαίους να είναι πιο ευγενικοί από ότι εγώ, άτομα με ειδικές ανάγκες που είχαν την ίδια μεταχείριση με όλους τους άλλους ως κάτι το φυσιολογικό και θυμάμαι χαρακτηριστικά δυο ανθρώπους, σχετικά κοντά στην ηλικία μου (στα twenties ήμουν τότε), που ήταν εργαζόμενοι κανονικά και με το νόμο. Αυτό που μου είχε κάνει εντύπωση δεν ήταν τόσο ο μισθός (που ναι τον ζήλεψα) αλλά το γεγονός ότι ο εργοδότης δεν τους έβριζε αλλά μιλούσαν όλοι τους στον ενικό, οι υπερωρίες πληρώνονταν ή τις έπαιρναν μετέπειτα σε άδεια, υπήρχε η ανάλογη επιβράβευση ενώ οι διαδικασίες και κανονισμοί ίσχυαν για όλους χωρίς εξαιρέσεις.

Από την άλλη, είδα και αρνητικά (ναι, και από αυτά).
Κρύο, ομίχλη το χειμώνα, ναρκωτικά να πηγαινοέρχονται (από απλή κάνναβη μέχρι πιο βαριά), "πηγαδάκια" από παρέες (οι περισσότεροι προέρχονταν από τα βαλκάνια), άπειρα μεθύσια παρασκευή-σάββατο, αναβλητικότητα σε αρκετούς σε σημείο να πράττουν κυριολεκτικά στο παρά πέντε, καυγάδες, μικροληστείες σε απόμακρες περιοχές, δυσνόητες προφορές, μέτρια σπίτια, έντομα να ξεφυτρώνουν από το "πουθενά" στο δωμάτιο (ακόμα θυμάμαι μια σκνίπα να πέφτει στο πληκτρολόγιο καθώς έγραφα εργασία), διάφορα περιστατικά ρατσισμού και να μην μου επιτρέπουν την είσοδο σε μια υπηρεσία 15 λεπτά πριν το κλείσιμο (αποτέλεσμα να περιμένω να περάσει το σουκου).
Το ποτήρι ξεχείλισε όταν παραλίγο να με μπλέξουν γνωστοί με αστυνομία για πράγματα που ουδεμία σχέση είχα. Κατέληξα να πάρω ριζικές αποφάσεις, μετατράπηκα σε σνομπ, άλλαξα δωμάτιο, έκοψα επαφές με ξένους ή έλληνες (χωρίς διακρίσεις) που είχαν "κακές συνήθειες", έκοψα το τσιγάρο, διαολόστειλα μεταφορικά οτιδήποτε ζημιογόνο, δημιούργησα τη συνήθεια να ασχολούμαι πολύ συχνά με τη βιβλιοθήκη και άρχισα να αναλώνομαι σε πιο θετικές δραστηριότητες. Τελικά, έκατσα άλλο ένα χρόνο εκεί με volunteering και περιστασιακές μικροδουλειές που τις έκανα από περιέργεια.

Όταν πέρασε ο δεύτερος χρόνος και γύρισα, μου είπαν οι γονείς μου ότι ομόρφυνα και ωρίμασα. Τότε ήταν η πρώτη φορά που συνειδητοποίησα ότι είχε αυξηθεί σημαντικά (χωρίς να το καταλάβω) το βιοτικό μου επίπεδο όσο βρισκόμουν εκεί. Από τότε άλλαξα και βλέπω τις καταστάσεις πιο ολοκληρωμένα αντί πιο κυνικά.

Η δικιά μου γνώμη είναι να αποκτήσεις επικοινωνία με ξένους recruiters και να ασχοληθείς με το linkedin. Ξεκίνα να κάνεις έξυπνες ερωτήσεις σε όλους (προσοχή στα scams) και να υιοθετήσεις τη νοοτροπία της αυτο-βελτίωσης. Συμβουλές συγκεκριμένες δεν δίνω σκόπιμα γιατί (α) οι περισσότερες είναι είτε out-dated ή απλά δεν κάνουν για πολλούς, (β) όταν θα έρθει η στιγμή να πάρεις μια δύσκολη απόφαση μόνος σου, θα πρέπει να έχεις συνηθίσει από πριν να κάνεις μόνος σου την έρευνα σου χωρίς να σε καθοδηγούν τρίτοι.

[Chris84]

καλημερα φιλε και σε σενα! και εγω πατρινος ειμαι και πριν δυο μηνες γυρισα απο εξωτερικο. Ποιο ειναι το αντικειμενο σου και για ποιες χωρες προσανατολιζεσαι?

Τελειώνω σε λίγους μήνες από το ΤΕΙ Διοίκηση Τουριστικών Επιχων. Εδώ και 11 χρόνια έχω δουλέψει full time σερβιτόρος σε ότι είδος εστιατορίου/καφετέριας υπάρχει (από κυριλάδικο μέχρι camping και από κουτούκι μέχρι καράβι).

Έχω το Proficiency εδώ και αρκετά χρόνια καθώς τα Αγγλικά μου άρεσαν από μικρός πολύ. Τα 3 τελευταία χρόνια παραδίδω μαθήματα κυρίως σε ενήλικες και κάνω μεταφράσεις σε φοιτητές για κάποιο πρόσθετο εισόδημα...

Προσανατολίζομαι για μία χώρα που θα μιλάνε Αγγλικά π.χ. Σκωτία, Αγγλία, Ολλανδία αλλά θέλω να αποφύγω την Αυστραλία διότι ενώ γνωρίζω πως είναι το ιδανικό για μια καινούρια αρχή στο εξωτερικό με τρομάζει η απόσταση και το απαιτούμενο κεφάλαιο...

Εσύ σε ποιά χώρα ήσουν? Τι σε έκανε να γυρίσεις πίσω?

[Chris84]

Η δικιά μου γνώμη είναι να αποκτήσεις επικοινωνία με ξένους recruiters και να ασχοληθείς με το linkedin. Ξεκίνα να κάνεις έξυπνες ερωτήσεις σε όλους (προσοχή στα scams) και να υιοθετήσεις τη νοοτροπία της αυτο-βελτίωσης. Συμβουλές συγκεκριμένες δεν δίνω σκόπιμα γιατί (α) οι περισσότερες είναι είτε out-dated ή απλά δεν κάνουν για πολλούς, (β) όταν θα έρθει η στιγμή να πάρεις μια δύσκολη απόφαση μόνος σου, θα πρέπει να έχεις συνηθίσει από πριν να κάνεις μόνος σου την έρευνα σου χωρίς να σε καθοδηγούν τρίτοι.

Σε ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου.

Αυτά με τα recruiters και τα agencies η αλήθεια είναι ότι τα φοβάμαι λίγο λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης. Ίσως λόγω ελληνικής νοοτροπίας που νομίζουμε ότι όλοι είναι απατεώνες και προσπαθούν να μας κλέψουν...
Θα το ψάξω όμως γιατί δεν έχω συγγενείς έξω και θα είναι πολύ δύσκολο να πάω κάπου να νοικιάσω ένα δωμάτιο και την άλλη μέρα να πάρω μια εφημερίδα και να ψάχνω δουλειά. Μόλις ξεμπερδέψω με το ΤΕΙ θέλω να συντάξω λίγο προσεγμένα το βιογραφικό μου και να αρχίσω να ψάχνω πιο επισταμένα.