Καλησπέρα σας!
Είμαι η Ναταλία (και δεν είμαι καλά )
Σας βρήκα πριν λίγο καιρό κι εγώ, όπως σας βρήκαν τόσοι άλλοι, στην αγωνιώδη προσπάθειά μου για το τι χρειάζεται για να φύγουμε από την Ελλάδα.
Ούσα ρομαντική, τώρα στα 40 φεύγα μου, οφείλω να είμαι και ρεαλίστρια μια και έχω δίδυμες κόρες στα 13 που εξαρτώνται ακόμα από εμάς και η ζωή που τους προσφέρω στην Ελλάδα δυστυχώς δεν είναι πια αξιοπρεπής.
Είχα την τύχη να έχω Γερμανίδα μητέρα και Έλληνα πατέρα, γνωρίζω να μιλάω Γερμανικά αλλά όχι να γράφω, διαθέτω και την Γερμανική υπηκοότητα και μαζεύω σιγά σιγά τα χρήματα που χρειάζεται να βγάλουμε τα διαβατήριά μας να φύγουμε.
Πέρασα πολλά βράδια διαβάζοντας ό,τι πληροφορίες είχατε την καλοσύνη να δημοσιεύσετε εδώ αλλά ακόμα και για πράγματα που εσείς θεωρείτε αυτονόητα σκοντάφτω ξανά και ξανά στην ελληνική νοοτροπία. (Πχ στον ΟΑΕΔ της περιοχής μου δεν γνωρίζουν για κανένα χαρτί που μπορώ να πάρω και να το πάω Γερμανία ώστε να δείξω ότι είμαι άνεργη για 1.5 χρόνο).
Δεν μπορώ να σας κρύψω πόσο βαριά είναι η καρδιά μου. Από τα 5 χρόνια μου που έφυγα από την Γερμανία, την Ελλάδα αισθάνομαι πατρίδα μου, γιαυτήν λαχταράω, αυτήν θέλω. Όμως.. Όσο και αν το χαρακτηρίζω δειλία να φύγω, δεν αντέχω άλλο.
Σας ευχαριστώ όλους σας, κι ας είστε ξένοι, που έχετε γράψει από μία γραμμή μέχρι και σελίδες ατελείωτες και μπορούμε κι εμείς να μαθαίνουμε τι περίπου θα συναντήσουμε εκεί.
Αν και για να πω την αλήθεια με τόσο διάβασμα, τόσες φορές, έχει θολώσει το μυαλό μου....
Είμαι η Ναταλία (και δεν είμαι καλά )
Σας βρήκα πριν λίγο καιρό κι εγώ, όπως σας βρήκαν τόσοι άλλοι, στην αγωνιώδη προσπάθειά μου για το τι χρειάζεται για να φύγουμε από την Ελλάδα.
Ούσα ρομαντική, τώρα στα 40 φεύγα μου, οφείλω να είμαι και ρεαλίστρια μια και έχω δίδυμες κόρες στα 13 που εξαρτώνται ακόμα από εμάς και η ζωή που τους προσφέρω στην Ελλάδα δυστυχώς δεν είναι πια αξιοπρεπής.
Είχα την τύχη να έχω Γερμανίδα μητέρα και Έλληνα πατέρα, γνωρίζω να μιλάω Γερμανικά αλλά όχι να γράφω, διαθέτω και την Γερμανική υπηκοότητα και μαζεύω σιγά σιγά τα χρήματα που χρειάζεται να βγάλουμε τα διαβατήριά μας να φύγουμε.
Πέρασα πολλά βράδια διαβάζοντας ό,τι πληροφορίες είχατε την καλοσύνη να δημοσιεύσετε εδώ αλλά ακόμα και για πράγματα που εσείς θεωρείτε αυτονόητα σκοντάφτω ξανά και ξανά στην ελληνική νοοτροπία. (Πχ στον ΟΑΕΔ της περιοχής μου δεν γνωρίζουν για κανένα χαρτί που μπορώ να πάρω και να το πάω Γερμανία ώστε να δείξω ότι είμαι άνεργη για 1.5 χρόνο).
Δεν μπορώ να σας κρύψω πόσο βαριά είναι η καρδιά μου. Από τα 5 χρόνια μου που έφυγα από την Γερμανία, την Ελλάδα αισθάνομαι πατρίδα μου, γιαυτήν λαχταράω, αυτήν θέλω. Όμως.. Όσο και αν το χαρακτηρίζω δειλία να φύγω, δεν αντέχω άλλο.
Σας ευχαριστώ όλους σας, κι ας είστε ξένοι, που έχετε γράψει από μία γραμμή μέχρι και σελίδες ατελείωτες και μπορούμε κι εμείς να μαθαίνουμε τι περίπου θα συναντήσουμε εκεί.
Αν και για να πω την αλήθεια με τόσο διάβασμα, τόσες φορές, έχει θολώσει το μυαλό μου....
Comment