Ελληνικά εστιατόρια - Προσωπικές ιστορίες

[Blacktulip]

τεστ τεστ......δοκιμη ετοιμοτητας

<<στον καιρο>> οπως λενε και στο ναυτικο... giorgopoule χαχαχαχαχα
πλακα πλακα παει καιρος, που εχει να κανει την εμφανιση του ευχομαι να του πηγαινουν καλα τα πραγματα

[giorgopoulos@yahoo.g]

[loufas]

giorgopoulos είσαι θεός χαχαχαχαχαχα!! Είναι λίγο μπέρδεμα η φάση προς το παρόν αλλά μέσα στην εβδομάδα έχω λίγα ακόμα να γράψω. Ευχαριστώ και πάλι για το ενδιαφέρον πατριωτάκια!! Την αγάπη μου!!

[vertigo]

@loufas ,εσυ να εισαι καλά κι όλα να βρουν τον δρομο τους ,ευχομαι.

[loufas]

με λένε loufas και είμαι καλά!!!!

[zoi.be]

loufa tha hfela kai egw na mpw sto club sou giati me sugkinhse h istoroa sou...elega pws auta pou pername sto Belgio edw kai 2 xronia einai ta xeirotera alla telika diapistwnw pws den einai...exw mia aporia omws to paleueis apo to 2009?
isws einai polu kalh idea na moirazesai tis empeiries sou kai skeftomai na to kanw kai egw ...

kalh sunexeia

[Blacktulip]

giorgopoule μην πασχιζεις δεν εχει γραψει ακομα τιποτα, αναμενουμε!!!!

[loufas]

Απο ένα σημείο και μετά το μυαλό μου ήταν κολλημένο στο να επιστρέψω Ελλάδα. Με το ζόρι δούλευα! Οι συζητήσεις με τη μικρή δεν είχαν άλλο θέμα παρά μόνο για το πως θα περάσουμε τις μέρες που θα είμαι κάτω. Κάθε μέρα λέγαμε και κάτι καινούργιο που θέλαμε να κάνουμε. Δεν είχε πιάσει για τα καλά ακόμα η κρίση στην Ελλάδα και σκεφτόμουν λιγάκι θετικά. Πίστευα πως όλο και κάτι θα βρεθεί. Βέβαια τα πράγματα δεν ήταν τόσο τραγικά εκείνη τη περίοδο αλλά καταλάβαινες πως κατι δεν πάει καλά.. Ήδη είχαν αρχίσει τα τηλέφωνα απο κάτω μήπως υπάρχει κάποια κενή θέση και γι' αυτούς. Πολλές φορές ρωτούσα μήπως υπάρχει κάποια κενή στην Ελλάδα για να κάνω ανταλλαγή! Ήθελα μόνο να κατέβω και δεν με ενδιέφερε τίποτα άλλο. Πίστευα πως ο ένας μήνας θα κρατούσε για πάντα. Για μια φορά ακόμα έπιασα τον εαυτό μου να έχει το μυαλό πάνω απ το κεφάλι. Με ενδιέφερε μόνο πως θα περάσω καλά τις μέρες μου, και όχι τι θα μου ξημερώσει.. Δεν περνούσε μέρα χωρίς να ανοίξω τα μάτια μου και να μην μετρήσω αντίστροφα. Με άγχωνε λιγάκι το θέμα πως θα τα βγάλω πέρα και πως θα περάσω. Τα οικονομικά μου ποτέ δεν ήταν καλά αλλά ούτε μπορούσα να τα ρυθμίσω όπως θα 'πρεπε. Δεν με ενδιέφερε καθόλου το αύριο.. Μόνο να περάσω καλά και όταν θα ερχότανε η δύσκολη ώρα, κάτι θα σκεφτώ. Το κλασικό ελληνικό μυαλό..


Τότε είχα ακόμα νοικιασμένο το σπίτι στην Ελλάδα. Το δυαράκι μου στην Μαυρομιχάλη.. Ένα ζεστό διαμέρισμα στον πρώτο όροφο μακρυά απο τη φασαρία της πόλης που πολλοί θα θέλανε να το έχουνε. Απίστευτος άνθρωπος και ο σπιτονοικοκύρης, ο κύριος Σταύρος.. Είχε τη δική του εξωτερική σκάλα, μπαλκονάκι πίσω και τη βεραντούλα μπροστά, εκει που η σκάλα συναντούσε την είσοδο. Η κουζίνα και το σαλονάκι ήταν ενιαία. Δεν χόρταινα να μαγειρεύω τα λιγοστά που ήξερα τότε. Μπορεί να είχα και 3 φαγητά διαφορετικά και ας τα τρώγανε τα αδέσποτα στο τέλος.. Είχα βάλει και τον καναπέ που μου έδωσε η μάνα μου. Πρέπει να ήταν τουλάχιστον συνομήλικός μου.. Το πλυντήριο που κι αυτό πρέπει να το άφησε η γιαγιά στη μάνα μου και παραλίγο να με κάνει καρδιακό ένα μεσημέρι που κοιμόμουν καθώς σπάσανε τα αμορτισερ του και άρχισε να περπατάει μέσα στο σπίτι. Εκείνο το μεσημέρι θα μείνει αξέχαστο και στους φοιτητές που μένανε ακριβώς απο κάτω. Βγήκανε στην αυλή τους νομίζοντας πως γίνεται σεισμός χαχαχαχαχα!! Στον τοίχο απέναντι είχα βάλει και την τεράστιων διαστάσεων τηλεόραση που είχα αγοράσει μισοτιμής απο τον Γιώργο όταν εκείνος αγόρασε καινούργια. Ήταν απο εκείνες που για να τις κουβαλήσεις χρειαζόσουν ένα ακόμα άτομο. Πρέπει να ζύγιζε τουλάχιστον 40 κιλά.. Δίπλα είχα στημένο το μαύρο γραφείο που αγόρασα προ τριετίας απο ένα ιντερνετ καφέ που έκλεισε. Πάντοτε, ακόμα και τώρα, όπου υπάρχει γραφείο με υπολογιστή στο σπίτι, γίνεται ένας χαμός απο καλώδια.. Πολλές φορές θυμάμαι τον εαυτό μου να αγοράζω καινούρια καλώδια και να τα συνδέω ανάμεσα στα παλιά, μόνο και μόνο επειδή βαριόμουν να ψάξω που πήγαινε το κάθε ένα.. Ένα μικρό μπάνιο ίσα που χωρέσανε τη λεκάνη με τη μισή ντουζιέρα! Το δωμάτιο μεγάλο με τη βιβλιοθήκη που μου χάρισε ο Βασίλης που του την είχε χαρίσει ο Αντώνης.. Την είχα γεμίσε με κάθε λογής πράγματα. Απο βιβλία του 40 που είχα βρεί σε μια μονοκατοικία που νοίκιασα, μέχρι και μπιχλιμπίδια της γάτας.. Τις πρώτες μέρες μάλωσα με τη μάνα μου γιατί είχε στρώσει σε κάθε ράφι απο ένα σεμεδάκι. Α ρε ελληνίδα μάνα.. Στο πίσω μέρος της οικοδομής, είχε κοινόχρηστο πράσινο. Μικρό αλλά αρκετό για να κάνει ο Ζαχαρίας τις βόλτες του. Μια πανέμορφη λευκή γάτα με πελώρια μελί μάτια και πολυ μα πολύ μακρυά φουντωτή ουρά! Την είχα υιοθετήσει απο τον φιλοζωικό όμιλος Καρδίτσας που τυγχάνει να είμαι και μέλος. Την γνώρισα σαν Ζαχαρία και στην πορεία διαπιστώσαμε πως ήταν Ζαχαρούλα. Ακόμα κα στο βιβλιάριο της έγραφε Ζαχαρίας.. Αυτό το πράσινο ήταν και ο παράδεισος πέντε κουταβιών που χρειάστηκε να φιλοξενήσω για ένα μήνα περίπου, μέχρι να βρούμε κάποιο σπιτάκι και γι' αυτά. Στην πυλωτή πάρκαρα πάντα το μηχανάκι μου. Ένα Aprilia Pegaso του 2003. Το είχα αγοράσει με δάνειο και πραγματικά μου έφαγε την ψυχή όσο καιρό το είχα.. Το πλήρωνα κάθε μήνα στέλνοντας τα χρήματα πότε σε φίλους και πότε στη μάνα μου. Απο τα 1100 που έπαιρνα σαν μισθό, ζήτημα να μου μένανε 200 στο τέλος του μήνα. Ακόμα και αυτά όμως, κάπου θα κατάφερνα να τα χαλάσω. Δεν με ενδιέφερε και ιδιαίτερα, δεν είχα ανέβει να κάνω καριέρα αλλά ούτε και να γυρίσω μετά απο κάποια χρόνια για να φτιάξω το σπιτικό μου όπως σκέφτονται πολλοί. Ήθελα μόνο να ξεφύγω απο τη καθημερινή μου ατυχία και να δω πως είναι ο κόσμος στην πραγματικότητα. Ήθελα χαμόγελα και ευδιάθετους ανθρώπους. Πίστευα πως θα περνούσα στη διάσταση που όλοι ονειρευόμαστε. Με ανθρώπους που ακόμα και μετά απο καυγά, σου τσουγκράνε το ποτήρι και να χαμογελάνε αληθινά. Να μην υποκρίνονται μπροστά σου και να σε θάβουν πίσω απο την πλάτη.. Να κάνω συζητήσεις σε επίπεδο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ανθρώπινο. Και όταν λέω επίπεδο, όχι μορφωμένους απο σχολεία αλλά μορφωμένους απο τη ζωή.. Αυτό το θέμα όμως, ανήκει σε άλλη ιστορία..

Οι μέρες περνούσαν όμως και δεν με ενδιέφερε τίποτα άλλο. Ήθελα μόνο να φύγω, ακόμα και σε περίπτωση που δεν μου φτάνανε τα χρήματα, θα πουλούσα το αμάξι και θα κατέβαινα με ωτοστόπ!! Τα πρωινά κατέβαινα να γεμίσω τα ψυγεία και έβρισκα τους "κουζιναρέους" να κάνουν τις δικές τους προετοιμασίες. Με ρωτούσαν πόσες μετράω και ΄γω φώναζα σαν στο στρατό τις μέρες που μέινανε.. Τους έβλεπα να χαμογελάνε και τότε ένα περίεργο συναίσθημα με έκανε να πετάω! Αυτό που έβλεπα με έκανε να πιστεύω πως οι συνάδελφοί μου χαιρόντουσαν που με βλέπουν χαρούμενο! Είχαμε δεθεί..
Μέρα με τη μέρα μετρούσα τα χρήματα, υπολόγιζα τα έξοδά μου ξανά και ξανά. Είχα κανονίσει ακόμα και να πιάσω δουλειά για να βγάλω κανένα χαρτζιλίκι εκείνες τις μέρες. Θα είχα και την ευκαιρία να δοκιμάσω την Ελλάδα την κρίσης, (νόμιζα πως έτσι ήταν η κρίση) και να έρθω προετοιμασμένος μετά απο λίγο καιρό.
Οι μέρες φτάνανε και προσπαθούσα να συγκρατήσω τη χαρά μου όσο μπορούσα. Ειδικά τις τελευταίες 3-4 μέρες τα παιδιά παρακαλούσαν να φύγω όσο πιο γρήγορα γίνεται. Είχα τόσο πολύ ενέργεια και διάθεση που κατάντησα εκνευριστηκός για τους υπόλοιπους. Θυμάμαι τον μάγειρα να λέει χαρακτηριστηκά "Βάλτε όλοι ότι μπορείτε να φύγει με το επόμενο καράβι γιατί δεν τον αντέχω άλλο εδώ μέσα"!!Συνήθως οι περισότεροι παίρνουν τις άδειές τους το καλοκαίρι και ήταν ακόμα Ιανουάριος. Δεν ήταν και ότι καλύτερο απο μέρους μου ε;
Επιτέλους έφτασε η τελευταία μέρα στη δουλειά!! Δεν μπορώ να περιγράψω το συνάισθημα.. Το σώμα και το μυαλό είχαν φτάσει στο όριο ταχύτητας! Μου φαινόταν πως αν κάνω γρήγορα τις δουλειές θα φτάσει το βράδυ πιο γρήγορα.. Τα πράγματά μου τα είχα ετοιμάσει ήδη εδώ, και μέρες και όλα ήταν έτοιμα για το ταξίδι. Μόλις τελείωσα το καθάρισμα στο μπαρ, έφυγα τρέχοντας για το δωμάτιο χωρίς καν να χαιρετίσω τους υπόλοιπους. Έτσι κι αλλιώς θα τους έβλεπα στο "σπίτι" σε λίγα λεπτά.
Καθώς τακτοποιούσα τα τελευταία ρούχα στους σάκους, σκεφτόμουν αυτούς που επρόκειτω να συναντήσω και χαμογελούσα. Πρέπει να παραδεχτώ πως ακόμαι και άτομα που δεν είχα καθόλου στη σκέψη μου τόσο καιρό στο εξωτερικό, μπήκαν στη λίστα επίσκεψής μου.. Σε χρόνο μηδέν τα πάντα είχαν κατέβει στο γκαράζ και περιμένανε να μπούνε στο "κακό" κόκκινο ford escord που είχα αγοράσει απο Ολλανδία. Οι χώροι του ήταν πραγματικά μικροί και ανησυχούσα μήπως δεν χωρέσουν όλα. Κατά ένα περίεργο τρόπο όμως, δεν βόλεψα μονάχα τα δικά μου, αλλά και ενός φίλου που ήθελε να τα στείλει στη μάνα του. Βέβαια έπρεπε να "πιάσω" και τα πίσω καθίσματα, αλλά ποιός νοιάζεται..

[giorgopoulos@yahoo.g]

ο τριςμεγιστος λουφας εκανε την επανεμφανιση του....αυτη την φορα is for real....θελω να δω ετοιμοτητα..............ΜΕ ΑΚΟΥΤΕ?? ΓΙΑ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΚΙΝΗΣΗ....ΤΡΕΕΕΕΕΕΧΟΥΜΕΕΕ ΤΩΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

[afrodite]

Aντε παλι στην αναμονη... ρε Λουφα θα μας σκασεις!!!! Ποτε παιζει το επομενο επεισοδιο??????

[Blacktulip]

επιτηδες το κανεις και μας αφηνεις με αγωνια!!!??? τωρα ποιος ξερει ποτε θα ξαναγραψεις!!!!giorgopoule επρεπε να σε ειχα στο ναυτικο εσενα!!!! χαχαχαχα

[giorgopoulos@yahoo.g]

επιτηδες το κανεις και μας αφηνεις με αγωνια!!!??? τωρα ποιος ξερει ποτε θα ξαναγραψεις!!!!giorgopoule επρεπε να σε ειχα στο ναυτικο εσενα!!!! χαχαχαχα

εκει ημουν.......χρονια πριν

[vertigo]

επιτηδες το κανεις και μας αφηνεις με αγωνια!!!??? τωρα ποιος ξερει ποτε θα ξαναγραψεις!!!!giorgopoule επρεπε να σε ειχα στο ναυτικο εσενα!!!! χαχαχαχα

Ωραια ειναι κι η αγωνια!

υ.γ Ειχες καταταγει στο Πολεμικο Ναυτικο,καλή μου ;Και το αφησες;Εχεις ξανακανει αναφορα ,οταν ειχες γραψει το ''Στον καιρό'' !
Εμενα ,παντως ,βγαλε με απ εξω! Ως μανα του ναυτη ,περυσι σταματησα να μετραω με την μεζουρα-ειμαι της λεπτομερειας!- και να παταω με το σιδερο τις 5 τσακισεις σε καθε μπατζακι .Ασε το οτι επρεπε να τριβω καλά το κατω μερος που ακουμπαει στο μποτακι ,που μαυριζε ,πριν μπει για πλυσιμο το παντελονι!(ευτυχως με τα χειμωνιατικα,ηταν καλυτερα τα πραγματα ,λογω σκουρου χρωματος!) Και να καθε μερα σιδερο , το παντελονι - με τις 5 οριζοντιες τσακισεις-,η φανελα του ναυτη η ,μπελαμανα , η κολαρινα ,το μαυρο μαντηλι !(μονο τις 2 βδομαδες που τον πηραν στο αγημα για τα Special Olympics ,γλυτωσα το σιδερο!) Αλλά αφου εισαι του Ναυτικου! τότε τα γνωριζεις! Παντως ,ειναι ωραιο το Ναυτικο!-αν εξαιρεσεις το σιδερωμα!

[vertigo]

Απο τα 1100 που έπαιρνα σαν μισθό, ζήτημα να μου μένανε 200 στο τέλος του μήνα. Ακόμα και αυτά όμως, κάπου θα κατάφερνα να τα χαλάσω. Δεν με ενδιέφερε και ιδιαίτερα, δεν είχα ανέβει να κάνω καριέρα αλλά ούτε και να γυρίσω μετά απο κάποια χρόνια για να φτιάξω το σπιτικό μου όπως σκέφτονται πολλοί. Ήθελα μόνο να ξεφύγω απο τη καθημερινή μου ατυχία και να δω πως είναι ο κόσμος στην πραγματικότητα. Ήθελα χαμόγελα και ευδιάθετους ανθρώπους. Πίστευα πως θα περνούσα στη διάσταση που όλοι ονειρευόμαστε. Με ανθρώπους που ακόμα και μετά απο καυγά, σου τσουγκράνε το ποτήρι και να χαμογελάνε αληθινά. Να μην υποκρίνονται μπροστά σου και να σε θάβουν πίσω απο την πλάτη.. Να κάνω συζητήσεις σε επίπεδο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ανθρώπινο. Και όταν λέω επίπεδο, όχι μορφωμένους απο σχολεία αλλά μορφωμένους απο τη ζωή.. Αυτό το θέμα όμως, ανήκει σε άλλη ιστορία..

Αχ βρε Kωστη....σε 4 αραδες ,συμπυκνωσες ολο το νοημα της ζωης..οπως θα πρεπε να ειναι...



υ.γ η agent σου ,ειναι πολυ περηφανη για σενα! Δεν εχεις μονο ταλεντο στο γραψιμο,αλλά εισαι κι ωραιος ανθρωπος...κι αυτο ειναι που βγαινει και στον γραπτο σου λογο κι εχει συγκινησει τοσους ανθρωπους...

[Blacktulip]

giorgopoule καλα μου το ελεγα!!! αυτο το τρεχουμε τωρα σημα κατατεθεν!!!
vertigo ημουν στο ΠΝ για παρα μα παρα πολλα χρονια!!! Το αφησα για να μπορεσω να φερω τα παιδια μου σε μια χωρα που πιστευω θα εχουν ενα αξιοπρεπες μελλον!!!που ισως εδω θα εχουν ευκαιρειες, γιατι απο οτι φαινεται στην ελλαδα πολυ χλωμα!!!Μαζι με τους γυιους νομιζω πως και οι μαμαδες υπηρετουν κατα καποιο τροπο!!!νοερα ισως ...