Announcement

Collapse
No announcement yet.

Ελληνικά εστιατόρια - Προσωπικές ιστορίες

Collapse
This is a sticky topic.
X
X
 
  • Filter
  • Time
  • Show
Clear All
new posts

    #46
    Φιλε Κωστα εχεις ταλεντο στην αφηγηση!!!
    Μηπως να εγραφες κανα βιβλιο καποια στιγμη?
    Περιμενουμε τη συνεχεια....
    Ωσπου τέλος ένιωσα κι ας πα' να μ'έλεγαν τρελλό πως από ΄να τίποτα γίνεται ο Παράδεισος (Ελύτης)

    Comment


      #47
      loufas τελικα απο οσα διαβαζω ρε φιλε ολοι εδω περα οι "παλιοι,φτιαγμενοι" ολοι ιδιοι ειναι ..σε διαβαζω και ειναι λες και βλεπω τον εαυτό μου Γερμανια 2008 και αυστραλία 2011...ιδια ακριβως ρε φιλε...δεν ξερω τι να πω..παντως η εξιστόρισή σου ειναι πολυ καλη μπράβο..γραψε βιβλίο σοβαρα...χχααχχα Υπομονη
      Never interrupt your enemy when he is making a mistake.

      Comment


        #48
        λουφας...ασε την τεμπελια και ξεκινα την συνεχεια

        Comment


          #49
          Κωστη ! ο γραπτος λόγος σου ,κυλαει σαν νερακι! Κι αν εγραφες οτι '' η συνεχεια στα βιβλιοπωλεια'' ,θα αγοραζα σιγουρα το βιβλιο σου! Και δεν ειναι καθολου ευκολο να γραφεις σε πρωτο προσωπο κι ας φαινεται ετσι! θελει δεξιοτεχνια! Επισης χρησιμοποιεις σωστα και τους διαλογους ,που κι αυτοι θελουν τεχνη και κρατανε ''ζωντανο'' το κειμενο !(αν ηξερες πώς ειναι στην πραγματικοτητα αρκετα γραπτα -ακομα και πολυ γνωστων συγγραφεων...π.χ μια που θεωρειται απ τις πιο ευπώλητες στην γυναικεια Ελληνικη λογοτεχνια...-δεν θα το πιστευες αν διαβαζες πώς ειναι τα κειμενα που δινει ...και δεν εννοω ορθογραφικα ή συντακτικα...εννοω οτι ειναι ..αστο καλυτερα...-και μετα τα πιανει ο επιμελητης του εκδοτικου οικου και τα μεταμορφωνει... Εσενα ειναι ετοιμα!. Συνεχισε και δεν ξερεις στο μέλλον ! Μπορει να στο εκδωσει καποιος 'η το εκδιδεις και μονος σου ,ιντερνετικα!Υλικο εχεις! Στο 2009 εισαι ακομα και εχουμε 2013!
          ''Minds are like parachutes... they only function when open.''

          Comment


            #50
            Ένα κάμπριο Ford Escort του ΄91 και τα λιγοστά πράγματα που πήρα μαζί μου. Αυτή ήταν η συντροφιά στο "μεγάλο" ταξίδι, έτσι τουλάχιστον το φανταζόμουν..
            Ανοιχτή η οροφή, ο Παπακωνσταντίνου σχεδόν στο τέρμα, και το χαμόγελο μόνιμα ζωγραφισμένο στο πρόσωπό μου. Είχα ελευθερωθεί! Ίσως ακούγεται λίγο τραβηγμένο, μα ένιωσα σαν την Κυριακή που απολύθηκα απο το στρατό.. Τι ευτυχία!! Δεν θα χρειάζεται πλέον να βλέπω αυτά τα ξινά μούτρα του χωριάτη! Θα έλεγα καλημέρα και θα μου απαντούσαν με τον ίδιο τρόπο, και όχι "Καλημέρα κυρ Κώστα!" "Που την είδες τη καλημέρα;"Ανυπομονούσα όσο ποτέ να συναντήσω το θείο και να μιλήσουμε για τη δουλειά. Έκανα και σχέδια! Πίστευα πως όλα πλέον βρήκαν το δρόμο τους και επιτέλους θα κάνω κάτι με ευχαρίστηση και αγάπη! Αυτό δεν κράτησε πολύ όμως.. Είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει και η ομορφιά του πράσινου άλλαζε βάρδια με τη δροσούλα και τα φώτα των ολοκαίνουριων αυτοκινήτων των "ξένων". Στη διαδρομή ανακάλυψα κάτι που με άγχωσε για λίγο. Ο αναπτήρας του αυτοκινήτου δεν λειτουργούσε όταν είχα τα φώτα αναμμένα. Κάθε 15-20 λεπτά λοιπόν, έπρεπε να βρω πάρκινγκ να φορτίσει το navi. Ήταν μια καλή ευκαιρία να βγάλω και καμιά φωτογραφία να δείξω στους φίλους τι έχουν στο εξωτερικό. Τουαλέτες καθαρές, κάδους ανακύκλωσης στη μέση του πουθενά, ακόμα και ντουζ!! Κάθε τόσο κοιτούσα το ρολόι μου, περίμενα να πάει 11 για να με καλέσει και να μου πει λεπτομέρειες. Εκείνη την ώρα μου είχε πει πως κλείνει το μαγαζί. Ούτε τη διεύθυνση δεν γνώριζα, μόνο το όνομα και το τηλέφωνο του θείου. Πορεία προς κέντρο Lepzig είχα πληκτρολογήσει στον πλοηγό. Περίπου 600 χιλιόμετρα αν θυμάμαι καλά. Τι με ένοιαζε, ήμουν ελεύθερος!! Η ώρα όμως περνούσε και ο θείος πουθενά.. Προσπάθησα άπειρες φορές να τον καλέσω. Συνέχεια άκουγα τη Γερμανίδα να λέει κάτι αλαμπουρνέζικα.. Τώρα τι κάνουμε; Μήπως με ξέχασε; Του έκλεισε απο μπαταρία; Μήπως επειδή το νούμερο ήταν ολλανδικό (το δικό μου) δεν μπορούσα να κάνω κλήσεις; Αδύνατον. Κάτι δεν πήγαινε καλά. Δοκιμάζω να καλέσω τον ξάδερφο που είχε χρόνια στη Γερμανία, δούλευε σαν σερβιτόρος, που αλλού; Σε ελληνικά εστιατόρια φυσικά. Καλούσε κανονικά. Όταν λοιπόν του είπα περιληπτικά τι είχε συμβεί, μου είπε κατά λέξη: "Ξάδερφε, άμα τον δεις ποτέ ξανά, θα κάτσω να με ....." Όσο απίστευτο και αν ακούγεται, μέχρι και σήμερα 18-04-2013, δεν έχω μάθει τίποτε για τον θείο.. Δεν ξαναμιλήσαμε, δεν με ξαναπήρε, και το τηλέφωνό του παραμένει απενεργοποιημένο..

            Νέα πορεία, Μόναχο. Λίγα χιλιόμετρα παραπάνω, δε βαριέσαι. Σε ολόκληρη τη διαδρομή, σκεφτόμουν ένα πράγμα και μόνο. "Είναι δυνατόν;;" Δεν το χωρούσε ο νους μου! "Αποκλείεται, κάτι έτυχε δεν μπορεί.." Μπαίνοντας στην πόλη του Μονάχου, άρχισα να "ταξιδεύω" ξανά. Τέλειοι δρόμοι, καθόλου φασαρία, τεράστια κτίρια και πανέμορφα, δέντρα, πεζοδρόμια χωρίς αυτοκίνητα παρκαρισμένα πάνω τους, ποδηλατόδρομοι, τα φανάρια που ακόμα και σήμερα μου θυμίζουν φόρμουλα (κόκκινο, πορτοκαλί, πράσινο). Αν θυμάμαι καλά, χάθηκα σε ένα τούνελ γιατί δεν έπιανε ο πλοηγός και βρέθηκα στο γήπεδο της Bayern. Τι σοκ και αυτό.. Άλλαζε χρώμα ολόκληρο το περίβλημα! Δεν έχασα ευκαιρία να βγάλω και τον εαυτό μου μια φωτογραφία με φόντο το γήπεδο . Παρκάρισα το αυτοκίνητο απο κάτω, άναψα ένα τσιγάρο και περίμενα να φορτίσει το navi. Μπλε φάρος.. Πρώτη μου σκέψη; "Ολλανδικές πινακίδες σε αυτοκίνητο με πράγματα φορτωμένο και με Έλληνα οδηγό, δεν θα έχει καλό τέλος.." Οι Γερμανοί αστυνομικοί, με μαύρο δερμάτινο μπουφάν, το φακό στα χέρια και λίγο λιγότερο απο 2 μέτρα ο καθένας τους, πλησίαζαν επιφυλακτίκοί προς το μέρος μου. "sprechen sie deutsch", "No, im Greek and i speak english", του απαντώ με την ελληνική μοναδική προφορά.. Η συνέχεια ήταν αναμενόμενη. Με ρωτήσανε τι γυρεύω στη Γερμανία, που ήμουν, που έχω σκοπό να πάω και φυσικά τι κάνω τα ξημερώματα στο πάρκινγ του γηπέδου. Τι να τους πω τώρα;; "Δούλευα Ολλανδία και πηγαίνοντας Ελλάδα πέρασα να επισκεφτώ ένα συγγενή μου στο Μόναχο". "Τι έχετε στο αυτοκίνητο;" "Ναρκωτικά", του απαντώ αυθόρμητα και σε κλάσματα του δευτερολέπτου έχω πάρει τη φάτσα του τύπου, "ehhmm, μήπως έκανα μ....α;;" Οι τύποι δεν είναι Έλληνες που θα χαμογελάσουν, θα σου πούνε μια βλακεία και θα σε αφήσουν να φύγεις.. "Παρακαλώ δείξτε μου τα χαρτιά σας, και καθίστε στην άκρη με τα χέρια σε φανερό σημείο." Έχουν αδειάσει ΟΛΟ το αυτοκίνητο, έχει έρθει δεύτερο περιπολικό και ψάχνουν με σκύλο για ναρκωτικά!! Κάποια στιγμή σκέφτηκα "Ρε λες να είχε τίποτα κρυμμένο ο άλλος πουθενά σε κανένα χαλάκι, και να τρέχω να αποδείξω οτι δεν είμαι ελέφαντας;" Για καλή μου τύχη δεν βρήκανε τίποτα, βάλανε τα πράγματα όπως ακριβώς τα βγάλανε, μου είπανε "Welcome to Germany!" και φύγανε.. Αν θυμάμαι καλά πρέπει να κάπνισα ένα πακέτο κατά τη διάρκεια του ελέγχου..
            Βάζω μπρος, και ξεκινάω για το johanneskirchen. Η διαδρομή μου επιφύλασσε άλλους 2 ελέγχους απο αστυνομικούς, ευτυχώς όχι με σκύλο αλλά μια ενημέρωση απο τους συναδέλφους που με είχαν ψάξει νωρίτερα.


            "Ο ξάδερφος"



            ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ..

            Comment


              #51
              Ευχαριστώ παιδιά, μου δίνετε δύναμη να συνεχίσω.

              Comment


                #52
                Originally posted by vertigo View Post
                Κωστη ! ο γραπτος λόγος σου ,κυλαει σαν νερακι! Κι αν εγραφες οτι '' η συνεχεια στα βιβλιοπωλεια'' ,θα αγοραζα σιγουρα το βιβλιο σου! Και δεν ειναι καθολου ευκολο να γραφεις σε πρωτο προσωπο κι ας φαινεται ετσι! θελει δεξιοτεχνια! Επισης χρησιμοποιεις σωστα και τους διαλογους ,που κι αυτοι θελουν τεχνη και κρατανε ''ζωντανο'' το κειμενο !(αν ηξερες πώς ειναι στην πραγματικοτητα αρκετα γραπτα -ακομα και πολυ γνωστων συγγραφεων...π.χ μια που θεωρειται απ τις πιο ευπώλητες στην γυναικεια Ελληνικη λογοτεχνια...-δεν θα το πιστευες αν διαβαζες πώς ειναι τα κειμενα που δινει ...και δεν εννοω ορθογραφικα ή συντακτικα...εννοω οτι ειναι ..αστο καλυτερα...-και μετα τα πιανει ο επιμελητης του εκδοτικου οικου και τα μεταμορφωνει... Εσενα ειναι ετοιμα!. Συνεχισε και δεν ξερεις στο μέλλον ! Μπορει να στο εκδωσει καποιος 'η το εκδιδεις και μονος σου ,ιντερνετικα!Υλικο εχεις! Στο 2009 εισαι ακομα και εχουμε 2013!
                Να σαι καλά vertigo, με κάνεις και κοκκινίζω. Ποιός ξέρει, αν αποτύχω στα εστιατόρια, ίσως χρειαστεί να το ακολουθήσω σαν επάγγελμα χαχαχαχα.

                Comment


                  #53
                  Originally posted by Chrisgr View Post
                  loufas τελικα απο οσα διαβαζω ρε φιλε ολοι εδω περα οι "παλιοι,φτιαγμενοι" ολοι ιδιοι ειναι ..σε διαβαζω και ειναι λες και βλεπω τον εαυτό μου Γερμανια 2008 και αυστραλία 2011...ιδια ακριβως ρε φιλε...δεν ξερω τι να πω..παντως η εξιστόρισή σου ειναι πολυ καλη μπράβο..γραψε βιβλίο σοβαρα...χχααχχα Υπομονη
                  Αδερφέ μου σίγουρα υπάρχουν αμέτρητες περιπτώσεις σαν τις δικές μας. Εύχομαι να βρώ, να βρούμε τη δύναμη που είχαν και οι άλλοι και να τα καταφέρουμε. Καλή τύχη και σε σένα!

                  Comment


                    #54
                    Originally posted by giorgopoulos@yahoo.g View Post
                    λουφας...ασε την τεμπελια και ξεκινα την συνεχεια
                    Shit happens όπως γράφεις και συ.. Πριν 2 μέρες αναγκάστηκα να φύγω για μια ακόμη φορά απο Τρικαλινό και να μείνω χωρίς δουλειά, γιαυτό και άργησα να γράψω. Που θα μου πάει όμως, θα το πετύχω το όνειρο.

                    Comment


                      #55
                      Originally posted by loufas View Post
                      Shit happens όπως γράφεις και συ.. Πριν 2 μέρες αναγκάστηκα να φύγω για μια ακόμη φορά απο Τρικαλινό και να μείνω χωρίς δουλειά, γιαυτό και άργησα να γράψω. Που θα μου πάει όμως, θα το πετύχω το όνειρο.
                      loufa συνέχισε χωρίς να μας γράφεις το τέλος.
                      Τώρα άσε τους Τρικαλινούς εστιάτορες (λες και δεν υπάρχει άλλο είδος στην Γερμανία ) και ξεκίνα να δοκιμάσεις την τύχη σου, σε εταιρείες καθαρισμού ή οτιδήποτε άλλο με Γερμανούς.
                      Καλή Επιτυχία! Σε λίγες μέρες να μας γράψεις ότι θα έχεις πετύχει το όνειρο. Το αξίζεις!

                      Comment


                        #56
                        Originally posted by nk_christina View Post
                        loufa συνέχισε χωρίς να μας γράφεις το τέλος.
                        Τώρα άσε τους Τρικαλινούς εστιάτορες (λες και δεν υπάρχει άλλο είδος στην Γερμανία ) και ξεκίνα να δοκιμάσεις την τύχη σου, σε εταιρείες καθαρισμού ή οτιδήποτε άλλο με Γερμανούς.
                        Καλή Επιτυχία! Σε λίγες μέρες να μας γράψεις ότι θα έχεις πετύχει το όνειρο. Το αξίζεις!
                        Πόσο θέλω να σε πιστέψω ρε Χριστινάκι.. Θέλει τη γλώσσα για να δουλέψεις σε Γερμανό και δυστυχώς δεν την γνωρίζω. Μόνο τα λίγα τουριστικά αγγλικά μου έχω. Είπαμε όμως, που θα μου πάει. Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια

                        Comment


                          #57
                          Originally posted by loufas View Post
                          Ευχαριστώ παιδιά, μου δίνετε δύναμη να συνεχίσω.

                          loufa άλλαξε το όνομα για να σου φέρει τύχη...


                          Υπομονή - Επιμονή κ (που λέει κ ο Agoriani).
                          Όταν η αδικία γίνεται νόμος, τότε η αντίσταση είναι καθήκον!!!

                          Comment


                            #58
                            Originally posted by jimathens View Post
                            loufa άλλαξε το όνομα για να σου φέρει τύχη...
                            χαχαχαχα με έκανες και γέλασα να σαι καλά χαχαχα

                            Comment


                              #59
                              Loufas τετοια αγωνια με την εξελιξη της υποθεσης εχω να ζησω απο την εποχη που εβλεπα σογκοκου (οι 25αρηδες-30αρηδες ξερουν τι λεω).
                              Σχετικα με την εκμαθηση γερμανικων υπαρχουν πολλα site που σε βοηθαν να μαθεις γερμανικα (καπου στο πατριωτακι εχει γινει και σχετικη αναρτηση). Ψαξτο λιγο. Επισης αν εισαι ηδη γερμανια και εργαζεσαι μπορεις να πας σε καποιο σχολειο (δεν ξερω τι ισχυει με γραφειοκρατεια βεβαια αλλα ολο και κατι θα βρεις...)

                              Comment


                                #60
                                Κωστή εισαι ο ανθρωπος μας πλεον !!!!
                                Σε σενα πολλοι απο εμας βλεπουμε την αληθεια σου σαν να 'τανε δικη μας - ειμαστε εκει μαζι σου - δεν εισαι μονος
                                Αγωνια,θλιψη,ελπιδα,ονειρα και γελιο - ασυναγωνιστο κοκτεϊλ επιτυχιας - Aloha bro pantamazi_
                                http://www.surfingreece.piczo.com/
                                http://bboardingreece.wordpress.com/author/bodyboardingreece/

                                Comment

                                Working...
                                X