Announcement

Collapse
No announcement yet.

Ελληνικά εστιατόρια - Προσωπικές ιστορίες

Collapse
This is a sticky topic.
X
X
 
  • Filter
  • Time
  • Show
Clear All
new posts

    καλε..λουφας....πω πω ....με το διαβασμα ξεχασα να παρω τα παιδια απο τα αγγλικα ...

    Comment


      loipon ee kanoniste oloi na vrei kamia alli douleia k na ksexasei ti exei traviksei k den grafei allo! ante! xaxaxaxaxa! exei edw mesa palikaria pragmati asteria. mpravo se olous edw mesa. gt gnorisa poli kala paidia! ante LOUFAS makari na vrethei kati k ola na pane kala!

      Comment


        Originally posted by andreass87 View Post
        loipon ee kanoniste oloi na vrei kamia alli douleia k na ksexasei ti exei traviksei k den grafei allo! ante! xaxaxaxaxa! exei edw mesa palikaria pragmati asteria. mpravo se olous edw mesa. gt gnorisa poli kala paidia! ante LOUFAS makari na vrethei kati k ola na pane kala!
        Το μόνο που θα με σταματήσει να γράφω, είναι αν μου κόψουν το ίντερνετ!!

        Comment


          Originally posted by nikita View Post
          καλε..λουφας....πω πω ....με το διαβασμα ξεχασα να παρω τα παιδια απο τα αγγλικα ...
          χαχαχαχαχα πες μου οτι κάνεις πλακα!!

          Comment


            Originally posted by loufas View Post
            Το μόνο που θα με σταματήσει να γράφω, είναι αν μου κόψουν το ίντερνετ!!
            xaxaxa wraios!!!!

            Comment


              keep-going.jpg

              loufas
              Μπορεί να απογοητευτείς αν αποτύχεις, αλλά είσαι χαμένος αν δεν προσπαθήσεις.
              ~Beverly Sills~ | (Αμερικανίδα υψίφωνος) | γ. 1929

              Comment


                Γυρίζοντας στο δωμάτιο, το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να καθίσω στο κρεβάτι και να κλείσω τα μάτια για να ηρεμήσω. Δεν ήταν καθόλου εύκολο.. Κάθε φορά που ανέβαινε κάποιος στο διαμέρισμα και άκουγα την πόρτα έβγαινα έξω για να δω αν είναι αυτός. Η ώρα περνούσε και κανένα σημάδι απ τον “ξάδερφο”. Είχε πάει 01:00 κι αυτός άφαντος. Χτύπησα την πόρτα του μήπως και δεν τον κατάλαβα αλλά δεν πήρα καμία απάντηση. Τον καλώ στο κινητό αλλά και πάλι καμία απάντηση.. Η υπομονή που προσπαθούσα να κρατήσω μαζί με τα νεύρα μου, ξεφεύγαμε απ τα όρια του λογικού.. Τον περίμενα αρκετή ώρα ακόμα στο δωμάτιο με το αυτί τσίτα μήπως ακούσω κάτι. Τίποτα. Το είχα πάρει απόφαση και πολύ πιο ήρεμος αποφάσισα να πέσω για ύπνο.
                Η επόμενη μέρα μου επιφύλασσε ακόμα μια έκπληξη. Δεν ήρθε ακόμη για δουλειά και η ώρα είχε πάει 12 σχεδόν. Ρώτησα τους υπόλοιπους αν ξέρουν κάτι αλλά τίποτα. Εκείνη τη στιγμή έμπαινε ο “δάσκαλος” στο μαγαζί. Μου είπε πως τον κάλεσε χθες το βράδυ μετά τη δουλειά και του ζήτησε άδεια για σήμερα. Να και κάτι θετικό! Θα δούλευα πιο ήρεμα και θα μπορούσα να σκεφτώ πιο λογικά. Σίγουρα έχουμε ζήσει όλοι παρόμοιες καταστάσεις, και το να κάνεις συζήτηση με νεύρα δεν βγάζει σε καλό. Ειδικά όταν είσαι οξύθυμος.. Στο μυαλό μου γύριζαν τα ίδια και τα ίδια όμως. Δεν έβρισκα μια λογική εξήγηση γιαυτό που είπε. “Για πιο λόγο; Είχε να κερδίσει κάτι;”
                Στη διάρκεια της ημέρας τον ξανακάλεσα αλλά δεν πήρα απάντηση. “Φοβάται; Με αποφεύγει; Γιατί δεν θέλει να μιλήσουμε για το θέμα; Κάτι άλλο πρέπει να κρύβεται πίσω απο αυτή τη κουβέντα, δεν στέκει στο μυαλό μου.. Ελπίζω αύριο να λυθεί μια και καλή.”
                Κατά τις 10 το πρωί χτυπάει ξυπνητήρι. Έχετε προσέξει την πλευρά του προσώπου που κοιμόσαστε, πως είναι το πρωί; Σαν να σε χτύπησε κάποιος με τιγάνι! Καθώς ρίχνω νερό στο πρόσωπό μου, ακούω τη φωνή του. Εκείνη τη στιγμή χαμογέλασα με ύφος έτοιμο για φασαρία. Σκουπίζομαι και βγαίνω “αλαφιασμένος” στο διάδρομο. “καλημέρα ξάδερφε! Γιατί δεν σήκωνες το τηλέφωνο χτες; Ανησύχησα.” “Το είχα ξεχάσει στο αυτοκίνητο και το είδα αργά.Καλά, όταν πλυθείς έχουμε μια κουβέντα να κάνουμε.” “Πω πω, πως κάνεις έτσι ρε αδερφέ. Θα μιλήσουμε το βράδυ.” “Όχι μεγάλε, πάει πολύ το βράδυ. Τώρα θα τα πούμε για να ηρεμήσω και γω.” Μέσα σε 5 λεπτά το πολύ, το μάτι μου είχε γίνει γαρίδα. Είχα κάνει και γαλλικό και τον περίμενα. Χτυπάει η πόρτα και μπαίνει.
                Για πες, τι έγινε τελικά; Τα είπες αυτά ή όχι στη μάνα σου; Πες μου γιατί με πήρε η άλλη και έκλαιγε στο τηλέφωνο.
                Ξάδερφος “Είπα οτι δεν παίρνεις καλά λεφτά και σε βοηθάω. Οτι σου αγοράζω τα τσιγάρα. Αυτό είπα. Κακό είναι;” Είχε πάρει ένα ύφος που δεν μπορώ να το περιγράψω. Ενός χωριάτη που νόμιζε οτι αγοράζει τον κόσμο όλο αν θέλει με τα λεφτά του, οτι δεν έχει ανάγκη κανέναν. Όσο τον κοιτούσα τόσο ανέβαζα θερμοκρασία. “Περίμενε περίμενε. Ζήτησα τη βοήθειά σου; Με βλέπεις να έχω ανάγκη απο χρήματα; Μπορεί να βγάζω πιο λίγα αλλα είναι αρκετά για αυτά που χρειάζομαι. Πως λες οτι σου ζητάω βοήθεια και δανεικά; Να πας να πνιγείς και συ και τα τσιγάρα σου. Ορίστε πάρε και ένα κατοστάρικο για να κλείσουμε τα τσιγάρα. Και απο σήμερα δεν είσαι ξάδερφος, είσαι ένας πονηρός συνάδελφος. Τίποτα παραπάνω.” Δεν ήμουν τόσο ευγενικός στην πραγματικότητα. Οι κουβέντες μου ήταν πολύ πιο άσχημες αλλά δεν λέγονται αυτά εδω.. Το μόνο που μου είπε ήταν οτι είμαι μαλάκας που το πήρα έτσι και έφυγε..
                Οι μέρες που περνούσαν ήταν πολύ ψυχρές. Δεν μιλούσαμε σχεδόν καθόλου. Οι υπόλοιποι είχαν καταλάβει πως κάτι τρέχει αλλά δεν με ρώτησαν. Μόνο η Ελπίδα κάποια στιγμή ήρθε και μου είπε “Μη δίνεις σημασία. Έτσι ήταν συνέχεια, γιαυτό δεν τα πάει με κανέναν καλά. Είναι ξάδερφός σου και γιαυτό δεν σου είπε κανείς τίποτα. Στην αρχή κιόλας λέγαμε μεταξύ μας, διπλό το κακό. Τώρα που δεν μιλάτε πάει και λέει στους άλλους διάφορα για σένα. Οτι είσαι αχάριστος, δεν εκτιμάς τίποτα και τέτοια. Του βρήκα δουλειά και αντι να πεί ευχαριστώ μου τη λέει κι απο πάνω;

                ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ..

                Comment


                  "Να πας να πνιγείς και συ και τα τσιγάρα σου. Ορίστε πάρε και ένα κατοστάρικο για να κλείσουμε τα τσιγάρα. Και απο σήμερα δεν είσαι ξάδερφος, είσαι ένας πονηρός συνάδελφος. Τίποτα παραπάνω.”

                  Έπρεπε να του πετάξεις ακόμη ένα κατοστάρικο για να σε χρωστάει κι από πάνω...
                  Ουδείς πιο μαλάκας από τον ευεργέτη...

                  Comment


                    Ακολούθησαν μέρες περίεργες. Δεν μου άρεσε καθόλου η σιωπή που επικρατούσε ανάμεσά μας κι όσο προσπαθούσα να σπάσω τον πάγο απο μέρος μου, τόσο το έπαιρνε πάνω του. Συμπεριφερόταν σαν να του έκανα εγώ τη λαδιά. Όταν το πήρα απόφαση οτι δεν πρόκειται να αλλάξει η στάση του, έπαψα απλά να προσπαθώ. Για καλή μου τύχη δεν χρειάστηκε και πολύ. Μια εβδομάδα μετά το περιστατικό περίπου, είπε πως σταματάει. Χάρηκα όσο κακό κι αν ακούγεται. Δεν είναι και ότι καλύτερο να μην μιλάς με τους συναδέλφους σου, ειδικά σε τόσο "κλειστό" περιβάλλον.
                    Σε όλη την ιστορία υπάρχει και μια κρυφή ενότητα που δεν είχα σκοπό να αναφέρω. Τον τελευταίο καιρό που εργαζόμουν στην Ολλανδία μιλούσα με μια φίλη απο Ελλάδα. Χαζεύοντας τις φωτογραφίες της στο φατσοβιβλίο, είδα για πρώτη φορά τη "μικρή". Μια μικροκαμωμένη κοπέλα, με μαύρα μαλλιά και ολοστρόγγυλα ματάκια, χαμογελαστή με τις λακουβίτσες στα μάγουλα, μελαχρινό δερματάκι απο τις καλοκαιρινές διακοπές. Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που "σκάλωσα" τόσο με μια φωτογραφία.. Ήξερα μόνο το όνομά της, τίποτα παραπάνω. Τις πρώτες μέρες πριν πάω για δουλειά και αφού γυρνούσα το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να κοιτάξω τη φωτογραφία της. Ίσως ακούγεται λιγάκι τραβηγμένο, μα ένιωσα αυτό το "κλικ" που άκουγα τόσα χρόνια και κορόιδευα. Κοιτούσα τη φωτογραφία και έκανα διάφορες σκέψεις που μόνο ένα μικρό παιδί θα μπορούσε να με καταλάβει τι εννοώ. Κάθε φορά έπιανα τον εαυτό μου να χαμογελά και να κάνει σαν έφηβος που ένιωσε για πρώτη φορά τον έρωτα! Κάθε μέρα έλεγα απο μέσα μου να μιλήσω στη φίλη μου για εκείνη, μα κάτι με κρατούσε. Φοβόμουν για να είμαι ειλικρινής. Είχα χωρίσει μετά απο 7 χρόνια σχέσης πρόσφατα. Όσοι έχουν ζήσει κάτι παρόμοιο, μπορούν να καταλαβαίνουν τι είναι να χάνεις τον εαυτό σου. Να πιστεύεις πως ξέρεις τον άνθρωπό σου, να κάνεις όνειρα για το μέλλον και ξαφνικά σε μια νύχτα να χάνονται όλα.. Αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο που έχω διαγράψει οριστικά απο μέσα μου, και πρέπει να παραδεχτώ πως το οφείλω στη "μικρή"..

                    Η "μικρή"

                    ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ..

                    Comment


                      dose loufa thn synexeia..............

                      Comment


                        Loufa ξερεις ποσο κοσμο κρατας σε αγωνια?
                        Μου φαινεται εμπλεξες με τη "μικρη" και μας ξεχασες...
                        Ωσπου τέλος ένιωσα κι ας πα' να μ'έλεγαν τρελλό πως από ΄να τίποτα γίνεται ο Παράδεισος (Ελύτης)

                        Comment


                          Πραγματικά συγκλονιστικός είσαι Λούφα είμαι 2 ώρες κολλημένος στο pc αφού είχα καιρό να μπω στην υπέροχη αυτή παρέα και διαβάζω αυτή την <εξομολόγηση> έχεις βγάλει τα εσώψυχα σου.. και αυτό βοηθάει πολλούς μας και από πολλές πλευρές.

                          Comment


                            Συγχωρέστε με παιδιά, απλά δεν τραβάει το μυαλό. Ίσως λείψω αρκετό καιρό απο το φόρουμ, δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες. Σας υπόσχομαι πως κάποια στιγμή θα το τελειώσω. Ευχαριστώ όλα τα παιδιά, καλό κουράγιο σε όλους..

                            Comment


                              Χαλαρωσε Κωστη και ευχη μου ολα να πανε καλα !!!

                              pantamazi_
                              http://www.surfingreece.piczo.com/
                              http://bboardingreece.wordpress.com/author/bodyboardingreece/

                              Comment


                                βαστα γερα λουφα και μην μασας....για ολα υπαρχει λυση

                                Comment

                                Working...
                                X