Announcement

Collapse
No announcement yet.

Ανταπόκριση - Airetikos

Collapse
X
 
  • Filter
  • Time
  • Show
Clear All
new posts

    Ανταπόκριση - Airetikos

    Μετά από τόσους μήνες και τόσο άγχος καταφέρνω να γράψω και σε αυτήν την κατηγορία!
    Η διαφορά η δικιά μου όμως από τους άλλους που γράφουν ανταποκρίσεις είναι ότι εγώ είμαι αυτός που έχει μείνει πίσω...
    αυτός που περιμένει, αυτός που είναι με την βαλίτσα στο χέρι και το ένα πόδι στο αεροπλάνο αλλά θα πρέπει να είναι απίκο στης υποχρεώσεις του, να πηγαίνει στην δουλειά, να προσέχει τα παιδιά του, σωματικά και πάνω απ' όλα ψυχολογικά! ...Ψυχολογικά... μεγάλη λέξη! (...και όχι επειδή αποτελείτε από 10 γράμματα...) Βρίσκομαι παγιδευμένος σε μία κατάσταση όπου πρέπει να προσέχω την ψυχολογία των παιδιών μου, τον συγγενών, μάνα, πατέρα, πεθερά κτλ, της συζύγου μου που είναι μακριά, φυσικά την δική μου η οποία όμως όταν σπάει πρέπει να το κρύβω!
    Δεν παραπονιέμαι, είναι θέμα χρόνου, τουλάχιστον εγώ βρήκα μία διέξοδο από όλο αυτό το κακό στην χώρα μας που άλλοι δεν βρίσκουν, αλλά υπάρχει και αυτή η πλευρά της ιστορίας μίας μετανάστευσης που πολλοί δεν ξέρουν ή δεν έχουν σκεφτεί. Ας τα πάρω όμως από την αρχή...
    Η γυναίκα μου, εδώ και 12 μέρες είναι στην Μελβούρνη όπου την φιλοξενεί ο θείος της. Το σχέδιο μας απλό, θα έφευγε αυτή πρώτη μία και έχει την υπηκοότητα, για να ετοιμάσει το έδαφος, να βρει δηλαδή δουλειά, σπίτι κτλ μέχρι να βγει η parter visa για εμένα και τα δύο μας παιδιά.
    5/4/03 πέταξε από Ελλάδα, οι αποχαιρετισμοί λιτοί και θα έλεγα παραδόξως εύκολοι! Η δουλειά που είχαμε κάνει τόσο καιρό με συγγενείς, φίλους και παιδιά φαίνεται να απέδωσε! Τα δάκρυα ελάχιστα, τα βλέμματα λέγανε πολλά αλλά τα δάκρυα ήταν ελάχιστα, τα παιδιά δε, πήγαν κανονικά σχολείο και με περηφάνια έλεγαν στα άλλα παιδάκια για να ζηλέψουν ότι η μαμά τους πάει Αυστραλία και ότι θα πάνε και αυτά σε λίγο καιρό.
    Οι πρώτες μέρες αν και γεμάτες αγωνία κύλισαν ομαλά, είχα ρεπό από την δουλειά και ήμουν διαρκώς κοντά στα παιδιά ενώ από μία εφαρμογή flight tracer στο κινητό παρακολουθούσαμε το τεράστιο ταξίδι της μαμάς... 4 ώρες για Ντουμπάι.... 11 ώρες αναμονή εκεί και επικοινωνία με μηνύματα μέσω ίντερνετ, της είχα πει ότι βλέπει εκείνη να μας το στέλνει σε φωτογραφία να το βλέπουμε και εμείς. Το πρώτο που έστειλε ήταν οι τουαλέτες του αεροδρομίου.... , πάθαμε πλάκα με αυτά που βλέπαμε, πέρα από της τουαλέτες, οι άνθρωποι είναι σε άλλο επίπεδο!
    Συνέχεια ταξιδιού, διακοπή εποικηνονίας, 4 ώρες αν θυμάμαι καλά για Σιγκαπούρη. Το αεροδρόμιο όπως και εδώ δεν έχει free wifi, η επικοινωνία δύσκολη και με διακοπές, το μόνο που καταφέρνω να μάθω είναι ότι έχει συμπτώματα τζετ λακ, το αεροδρόμιο βρόμικο, η ατμόσφαιρα αποπνικτική από την ζέστη και την υγρασία και μυρίζει άσχημα. 2-3 ώρες μετά επιβίβαση για Μελβούρνη, επιτέλους, 16 ώρες περίπου μετά hello Melboyrne! 1-2 ώρες αργότερα μαθαίνουμε εδώ ότι έφτασε καλά! Κοιμήθηκα....
    Πρώτες μέρες όλα καλά, τίποτα το ιδιαίτερο, αποκατάσταση εποικηνονίας, ζήτω το skype και γενικά το internet!!!!!
    10/4/03 είμαι στο κρεβάτι, χτυπάει ειδοποίηση στο κινητό, η Βίκυ σκέφτομαι και πετάγομαι, είναι email, ρε λες? ξανασκέφτομαι.... μπάααααα.... είναι νωρίς ακόμα, ανοίγω το mail, κανένα spam θα είναι, τζάμπα πετάχτηκα, κοιτάω... ήταν από την case officer!
    Visa granted s/c 100
    Ωραία θα μου πείτε και θα συμφωνήσω αλλά η πίεση μέσα μας μεγάλωσε!

    Συνεχίζεται.....

    #2
    Καλό κουράγιο, και καλή ανταμώσει …γέλασα πολύ με της τουαλέτες, να σε καλα…χαχαχα… έτσι, να κρατάμε και το χιούμορ μας, είναι που είναι δύσκολη η κατάσταση σας, χωρισμένη σε δύο ηπείρους…. Σας εύχομαι τα καλύτερα

    Comment


      #3
      Αγαπητε παρτριωτη ''εκει που εισαι ημουνα κι εδω που ειμαι θα 'ρθεις'' λεει ο σοφος λαος μας !!Το εζησα ολο αυτο που ζεις σε ολο του το μεγαλειο με εξαιρεση οτι για 2 μηνες που εμεινα πισω με τα παιδια μου δεν ειχα δουλεια οποτε ουτε λεφτα και η κατασταση ηταν αθλια !! τωρα ειμαι αυστραλια κοντα 9 μηνες η ζωη μας εχει αποκτησει πρωτα απ'ολα αξιοπρεπεια αλλα αυτοι οι 2 μηνες δεν προκειτε να σβησουν ποτε απο την μνημη μου.Κανε κουραγιο και υπομονη κι ολα θα παρουν το δρομο τους.Καλη Ανταμωση πατριωτακι !!!!!

      Comment


        #4
        Mπραβο για την βιζα! και όλα καλά να σας ερθουν και συντομα να κατεβετε και σεις κατω!

        υ.γ αλλά εμεινα με μια απορία! Σου ειπε η γυναικα σου οτι τo Changi δλδ το αεροδρομιο της Σιγκαπουρης ,ειναι βρωμικο ,με αποπνικτικη ατμοσφαιρα,μυριζει ασχημα και δεν εχει free wifi?Μιλαμε οτι ειναι το καλυτερο αεροδρομιο του κοσμου! Ανωτερο κι απ του Dubai !Αξιζει να μπεις να δεις τα terminals ,αν πατε και σεις με Emirates,οποτε θα σταματησετε και Σιγκαπουρη. Και βεβαια εχει free wifi ,οπως εχει και το αεροδρομιο της Αθηνας.(μονο που της Αθηνας ειναι για 60')

        ( για να σας στειλει φωτο απ τις τουαλετες ,υποθετω οτι της εκανε εντυπωση το ''τηλεφωνο'' του ντουζ που εχουν στις δημοσιες τουαλετες! Αν ειναι αυτο ,δεν εχει να κανει με το οτι ειναι σε αλλο επιπεδο ,αλλά εχει να κανει με την θρησκεια τους ! Πλενονται οι Moυσουλμανοι-παντα με το αριστερο χερι!- γιατι ετσι εκανε και ο Προφητης Μωάμεθ)
        ''Minds are like parachutes... they only function when open.''

        Comment


          #5
          Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια!
          Δύσκολες μέρες αλλά που θα πάνε θα περάσουν, χαίρομαι που υπάρχουν εδώ άνθρωποι που έχουν περάσει παρόμοια και καταλαβαίνουν.
          Χωρίς το χιούμορ θα είχαμε τρελαθεί, γιαυτό και η φωτογραφία της τουαλέτας
          Όσο για το αεροδρόμιο της Σιγκαπούρης τι να πω... αυτή ήταν η εμπειρία της όπως μου την περιέγραψε, ίσος να ήταν το συγκεκριμένο τέρμιναλ.... δεν ξέρω.
          Εμείς όταν έρθει η ώρα μάλλον θα πάμε με Etihad με μία μόνο στάση Αμπου ντάμπι, οπότε δεν θα έχω την ευκαιρία να τα δω.
          Σημείωση στο Ελ. Βενιζέλος έχω πάει τρεις φορές το τελευταίο δίμηνο και ενώ η συσκευή μου εντοπίζει wifi δεν μπόρεσα καμία φορά να συνδεθώ...

          Comment


            #6
            Υπομονή,τα καλύτερα ΕΡΧΟΝΤΑΙ

            Comment


              #7
              Originally posted by Airetikos View Post
              Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια!
              Δύσκολες μέρες αλλά που θα πάνε θα περάσουν, χαίρομαι που υπάρχουν εδώ άνθρωποι που έχουν περάσει παρόμοια και καταλαβαίνουν.
              Χωρίς το χιούμορ θα είχαμε τρελαθεί, γιαυτό και η φωτογραφία της τουαλέτας
              Όσο για το αεροδρόμιο της Σιγκαπούρης τι να πω... αυτή ήταν η εμπειρία της όπως μου την περιέγραψε, ίσος να ήταν το συγκεκριμένο τέρμιναλ.... δεν ξέρω.
              Εμείς όταν έρθει η ώρα μάλλον θα πάμε με Etihad με μία μόνο στάση Αμπου ντάμπι, οπότε δεν θα έχω την ευκαιρία να τα δω.
              Σημείωση στο Ελ. Βενιζέλος έχω πάει τρεις φορές το τελευταίο δίμηνο και ενώ η συσκευή μου εντοπίζει wifi δεν μπόρεσα καμία φορά να συνδεθώ...
              θα περασουν οι δυσκολες μερες και θα ερθουν σιγουρα οι καλυτερες!
              Ολα τα terminals ειναι καταπληκτικα και σιγουρα δεν εχουν αποπνικτικη ατμοσφαιρα ,ουτε μυριζουν,αλλά ισως αυτο που μαλλον συνεβη ,ειναι οτι η γυναικα σου λεγοντας αεροδρομιο ,περιεγραφε την πιστα ,αν το αεροπλανο δεν ειχε σταθμευσει σε φυσουνα ,αλλά επρεπε να μεταφερθουν με λεωφορειο.Οντως ,η αισθηση οταν βγαινεις στην πιστα ,ειναι οτι σου κοβεται η ανασα....ζεστη με τρομερη υγρασια ..ειδικα την νυχτα...και η χαρακτηριστικη μυρωδια των τροπικων κλιματων.

              Οσο για το Ελ.Βενιζελος ,ειναι θεματα του τί συσκευη εχεις. Η σελιδα προσβασης ειναι φτιαγμενη σε flash κι αν η συσκευη σου δεν μπορει να την προβαλει ,τοτε την επομενη φορά ,θα πας στις αφιξεις ,στο κιοσκι των πληροφοριων και θα σε βοηθησουν να συνδεθεις για 60' ,δινοντας σου εναν κωδικο για να μπεις.( Aπο Σιγκαπουρη δεν θα περασεις ,οπως εγραψες ,αλλά για οποιον περασει ,εδω ειναι οι οδηγιες για την συνδεση με το free wifi.)
              ''Minds are like parachutes... they only function when open.''

              Comment


                #8
                Όλα θα πάνε κατ ευχήν!!!!!!Υπομονή και τα καλύτερα έρχονται!

                Comment


                  #9
                  Καλησπέρα και απο μένα! Υπομονή και τα καλύτερα είναι μία αναπνοή μακρια... όπως είπαν και οι προλαλήσαντες!
                  Θα σου κάνω παρέα, καθως είμαι στη συνομοταξία αυτών που έμειναν πίσω. Ο αντρας μου έφυγε αρχές Φλεβάρη, έχει βρει μία δουλίτσα και εγω ετοιμάζομαι για αναχώρηση σε 38 (και σήμερα) ημέρες.
                  Αυτο με τη βαλίτσα στο χέρι και τις υποχρεώσεις να τρέχουν ξαναπές 'το. Όσο περνούν οι μέρες νιώθω μια ασφυκτική πίεση για να τα προλάβω όλα, που οι τόσοι μήνες που είμαστε χώρια φαντάζουν τελικά λίγοι.
                  Καλό κουράγιο και συγχαρητήρια για την έκδοση της βίζας σας! Καλή αρχή να έχετε, όταν με το καλό πάτε! Και καλή επιτυχία στην αναζήτηση εργασίας της συζύγου σου.

                  Comment

                  Working...
                  X