Announcement

Collapse
No announcement yet.

Ενα μεγάλο βήμα για εμάς..με πολλά ερωτηματικά και δυσκολίες.

Collapse
This topic is closed.
X
X
 
  • Filter
  • Time
  • Show
Clear All
new posts

    #16
    Το ραδιο αρβυλα που παιζει ειναι απιστευτο..

    Χωρις να ξερω τι κανουν εδω οι εκπαιδευτικοι, θα ελεγα οτι η... Υπερεργασια δεν ειναι κατι που κυνηγανε εδω οι αυστραλοι..

    Μην εστιαζετε σε λαθος ζητηματα. Εσυ εισαι απο τους τυχερους που θα εχουν ΗΔΗ μια δουλεια ερχομενοι. Θα εχετε να εστιασετε μονο σε θεματα εξοικειωσης και συνηθειας καθοτι οι μεταναστευοντες σε μεγαλη ηλικια, ενδεχομενως να ειναι αρκετα ποτισμενοι απο ελλαδα και να μην δεχονται καποια πραγματα στην αρχη.

    Καθε αρχη ομως και δυσκολη. Οταν εχεις ηδη μια δουλεια ομως, ανηκεις στους κατεχοντες λοττο,πρωτο και joker και λαικο και εθνικο και ξυστο ΜΑΖΙ. Κοινως, σιγα τον ξεριζωμο (κατα την αποψη μου παντα)

    Υπαρχουν και ΠΟΛΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΕΔΩ
    Των Φρονίμων τα παιδια ΠΡΙΝ πεινασουν βγαζουν .... VISA !!

    Comment


      #17
      Originally posted by fanitza View Post
      Καλησπέρα.
      Θα ήθελα πολύ τη βοήθειά σας και την εμπειρία σας όσοι έχετε. Είμαι παντρεμένη με Ελληνα που όμως έχει την Αυστραλιανή υπηκοότητα και φυσικά την έχουν αποκτήσει και τα παιδιά μας . Πρόσφατα μάθαμε πως πήρα απόσπαση στην Αυστραλία (εκπαιδευτικός) και μπορώ να πω πως ήταν όνειρο ζωής. Μέχρι που κατέληξε να είναι εφιάλτης καθώς η μητέρα μου και η οικογένεια του αδερφού μου δε θέλουν ουτε να ακουσουν για κάτι τέτοιο. Ψυχολογικός πολεμος...Εχω φτάσει στο σημείο να πιστεύω πως δε θα τα καταφέρουμε, πως τα παιδιά μου θα δυσκολοευτουν παρα πολύ να προσαρμοστούν στο σχολείο(3,5 και 5,5) ,πως θα είμαστε εντελώς μόνοι χωρίς κανέναν να μας νοιαστεί...ότι εν τέλει είναι πολύ χαζή ιδέα να φύγουμε και πως θα καταστραφούμε και θα θέλουμε να γυρίσουμε πίσω. Θέλω η αποφασή μου να είναι αποτέλεσμα ώριμης σκέψης και προσωπικής επιλογής περισσότερο παρά ψυχολογικής πίεσης. Πείτε μου ...πως γίνεται η εγκατάσταση και προσαρμογή σε μια εντελώς καινουρια χώρα και να ξεκινάς με την οικογένειά σου απο το μηδέν...ξεριζωμός ή οι βάσεις για ένα καλύτερο μέλλον;
      Συγνωμη ,αλλά δεν καταλαβα κατι.Η αποσπαση στην Αυστραλια ,εγινε χωρις να την ζητησεις εσυ; Γιατι γραφεις ,οτι εμαθες πως πηρες αποσπαση.Ετσι απο μονο του ,το υπουργειο Παιδειας ,στελνει εκπαιδευτικους στην Αυστραλια;Απ οτι ξερω ,το υπουργειο ανακοινωνει ,προσκληση ενδιαφεροντος για την αποσπαση ,οι ενδιαφερομενοι εκδηλωνουν το ενδιαφερον τους ,για αποσπαση στο εξωτερικο και μετά ,υπαρχει επιτροπη επιλογης εκπαιδευτικων για αποσπαση στο εξωτερικο ,που αξιολογει τους υπψηφιους για αποσπαση στο εξωτερικο ,κρινει τα προσοντα και αποφασιζει .

      Αν το ζητησες εσυ ,δεν ηταν η αποφαση αυτη ,'' αποτέλεσμα ώριμης σκέψης και προσωπικής επιλογής'';Δεν αναρωτηθηκες ,γι αυτα που ρωτας σημερα ,πριν αποφασισεις να ζητησεις αποσπαση;Αν δεν πιστευες οτι ειναι η βαση για ενα καλυτερο μέλλον ,το να ζητησεις αποσπαση και να φυγετε ,δεν καταλαβαινω ,γιατι την ζητησες. Το να εχεις αγχος για θεματα που εχουν να κανουν με την εγκατασταση και την προσαρμογη ,το καταλαβαινω και ειναι πολυ φυσικο.Το ν αναρωτιεσαι ,μηπως ειναι ξεριζωμος κι οχι η βαση για ενα καλυτερο μέλλον ,δεν το καταλαβαινω ,εφ οσον εσυ το ζητησες.


      Originally posted by fanitza View Post
      Απο την άλλη κι εγώ νιώθω τον ξεριζωμο, χάνω τα πάντα και θα πάμε κάπου όπου δε θα έχουμε κανέναν. Ουτε θείο , ούτε ξάδερφο...ουτε καν γείτονα!Σκέφτομαι τα παιδιά μου κ πως θα νιώσουν ακριβως το ίδιο. Ο άντρας μου πάλι που έφυγε απο εκεί όταν ήταν 11 (εμενε στο Darwin)πιστεύει πως θα έχουμε καλύτερο μέλλον.
      Εν τω μεταξύ σκεφτόμαστε πως θα φύγουμε και οι 4 μαζί ταυτόχρονα και δε θα μας υποδεχτεί κανείς εκεί.Που θα πάμε πρώτα; που θα μείνουμε μέχρι να γίνουν όλα αυτά τα απαραίτητα με τα χαρτιά;Σπίτι μέσω ίντερνετ γίνεται να βρεις;


      Γνωμη μου ,αν μου επιτρεπεις ,οτι αυτο το διλημμα ,οπως και οι φοβοι οτι δεν θα τα καταφερετε και θα καταστραφειτε και οτι δεν εχετε καποιον να σας υποδεχτει κλπ ...δεν εχουν να κανουν αποκλειστικα , με τον ψυχολογικο πολεμο που σας κανουν.Ισως ,εσυ απο μεσα σου ,δεν ησουν ετοιμη ,γι αυτο το βημα κι ας λες οτι ηταν ονειρο ζωης...Το οτι λες οτι δεν θα εχετε ουτε καν γειτονα... ενω ακομα και στην Ελλαδα ,οταν αλλαζουμε γειτονια ,φυσικο ειναι να μην ξερουμε τους γειτονες ,αλλά στο χερι μας ειναι να τους γνωρισουμε, -οπως και συναδελφους ,νεους φιλους και γονεις άλλων παιδιων ,για να κανουμε παρέα-,ισως δεν εχει να κανει ,αποκλειστικα με τον ψυχολογικο πολεμο....

      Κι οτι κι αν σου λενε οι συμφορουμιτες ,αν εσυ απο μέσα σου ,δεν το θελεις πραγματικά και δεν εισαι σιγουρη για την απόφαση ,δεν γινεται ....Στο τελος ,θα εισαι δυστυχισμενη ,ακομα κι αν επαγγελματικά ,ειστε ενταξει...ακομα κι αν τα παιδιά θα εχουν καλυτερο μέλλον-που θα εχουν....Αν νιωθεις ,οτι χάνεις τα πάντα, μάλλον δεν φταιει ο ψυχολογικος πολεμος ,ωστε να νιωθεις ετσι....Με τον εαυτο σου ,θα πρεπει να το συζητησεις και ν αποφασισεις ( ο αντρας σου ,το θελει να φυγετε και πιστευει πως θα εχετε ενα καλυτερο μελλον ,οπως καταλαβα).Αυτη ειναι η δικη μου γνωμη... Καλη τυχη ,οποια κι αν ειναι η αποφαση σου.
      ''Minds are like parachutes... they only function when open.''

      Comment


        #18
        Καλημέρα,
        λίγο πολύ όλοι έχουν αντιμετωπίσει τα ίδια προβλήματα όταν είπαν στους δικούς τους όταν σκέφτονται να φύγουν για έξω. Είναι φυσικό να νιώθουν έτσι στην αρχή οι συγγενείς γιατί πρώτα βγαίνει το εγωιστικό κομμάτι του εαυτού τους. Θα τους λείψετε είναι μια καινούρια κατάσταση και δεν ξέρουν πως να τη χειριστούν. Είναι λογικό ως δική τους άμυνα να σας δείξουν ότι πιο αρνητικό μπορούν, όταν με τον καιρό όμως σκεφτούν λογικά θα καταλάβουν ότι αυτή η απόφαση ζωής που παίρνεις είναι ότι καλύτερο για τα παιδιά κι απο τη στιγμή που είσαι γονιός έχει την υποχρέωσει να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για αυτά. Και επειδή είσαι εκπαιδευτικός ξέρεις ακόμη καλύτερα ότι δεν αξίζει τα παιδιά μας να μεγαλώσουν εδώ!
        Είμαι κι εγώ στον κλάδο της εκπαίδευσης κι έχοντας ψάξει λίγο πως λειτουργεί το εκπαιδευτικό σύστημα ξέρω ότι οι ίδιοι οι Αυστραλοί θεωρούν τη δουλειά του εκπαιδευτικού απο τις καλύτερες που έχουν εκεί! Ξέχωρα ότι θα εκπλαγείς απ τις εγκαταστάσεις θα εκπλαγείς και απο την οργάνωση που έχει το όλο σύστημα! Θέλεις να βλέπεις τα παιδιά σου τα απογεύματα λες. Αυτό στην Ελλάδα απο μια ηλικία και μετά ξέχνα το γιατί θα τρέχουν για ξένες γλώσσες φροντιστήρια κι άλλα! Εκεί τα παιδιά έχουν σχολείο μέχρι τις 4 π.χ. αλλά μετά δεν έχουν ούτε διάβασμα να κάνουν στο σπίτι!!! Όλα γίνονται στο σχολείο! Εκεί γενικά υπάρχει η νοοτροπία ότι όλη η οικογένεια είναι απασχολημένη μέχρι τις 4 ή 5 και μετά είναι όλοι μαζί. Και να σου πώ ως λεπτομέρεια ότι είναι μια χώρα που πρώτα σκέφτεται τα παιδιά και το καλό τους. Υπάρχουν οργανισμοί που ελέγχουν το ποιός ασχολείται με τα παιδιά, μικρές ομάδες μητέρων ανα γειτονιές που συναντιούνται τα απογεύματα για να παίζουν τα παιδιά τους κ.α..
        Γενικότερα για το βιωτικό επίπεδο της χώρας και τις οικονομικές προοπτικές υπάρχουν άπειροι διεθνείς οργανισμοί που κάνουν στατιστικές αναλύσεις και δείχνουν καθαρά τι είναι η Αυστραλία και ποιο το μέλλον της.Όλα αυτά μπορείς να τα βρείς στο ιντερνετ.
        Πείτε μου ...πως γίνεται η εγκατάσταση και προσαρμογή σε μια εντελώς καινουρια χώρα και να ξεκινάς με την οικογένειά σου απο το μηδέν...ξεριζωμός ή οι βάσεις για ένα καλύτερο μέλλον;
        Ο ξεριζωμός δεν είναι πάντα κακός. Ξεριζώνεσαι απο ένα άγονο μέρος για να πας σε πιο γόνιμο. Όσον αφορά την προσαρμογή τα παιδιά σίγουρα θα προσαρμοστούν πιο εύκολα απο σας στην ηλικία που είναι και με όσους έχω μιλήσει ξέρω ότι το πρώτο εξάμηνο τους φάνηκε δύσκολο γιατί ακόμη δεν έχουν μπεί σε μια ρουτινα που θα τους δημιουργεί αναμνήσεις και συναισθήματα.
        Λες ότι δεν πρόκειται να σε υποδεχτεί κανείς στο αεροδρόμιο!!Μην είσαι και τόσο σίγουρη γιατί εμένα πρόκειται να με υποδεχτούν φίλοι που γνώρισα εδω μέσα.Υπάρχει πολύς καλός κόσμος εδώ έτοιμος να βοηθήσει! Καλώς ήρθες στην παρέα μας!!! Καλή τύχη σε όποιον δρόμο κι αν διαλέξεις!!!
        The standards you let pass you by are the standards you accept

        Comment


          #19
          Originally posted by vaso31 View Post
          Εγω προσωπικα πιστευω πως τις αποφασεις αυτες δεν τις παιρνεις με γνωμονα τι πιστευει η μαμα,ο μπαμπας,ο παππους και παει λεγοντας.Ουτε επηρεαζεσαι και αλλαζεις γνωμη απο την γνωμη του καθενος γιατι τοτε εισαι φτερο στον ανεμο.Την αποφαση την παιρνεις με γνωμονα του τι θες εσυ και ο συζυγος σου,τι ειναι καλυτερο για το μελλον τον παιδιων σας και για το δικο σας.
          Αρνητικα για την μεταναστευση θα σου πουνε χιλιαδες,μεχρι λιστα μπορουν να κανουν.Και υπαρχουν αρνητικα,φυσικο ειναι.Το θεμα ειναι τι εισαι προθυμη να θυσιασεις για να κερδισεις κατι αλλο ισως πιο σημαντικο.
          Αληθεια αν ηταν ονειρο ζωης γιατι αρκουσε η επιρροη δυο ανθρωπων για να σε κανουν να το εγκαταλειψεις?
          Αυτη ειναι η δικη μου αποψη.Τα παιδια που ειναι ηδη Αυστραλια φυσικα θα εχουν κατι παραπανω να πουνε.Καλη επιτυχια σε οτι και αν αποφασισεις.
          ''Minds are like parachutes... they only function when open.''

          Comment


            #20
            Originally posted by kikirikoy View Post
            Δυστυχώς είναι ξεριζωμός με βάσεις για ένα πολύ καλύτερο μέλλον εσάς κ των παιδιών σας...!!!
            θα συμφωνησω 100% με αυτο που εγραψε ο jim.......

            δεν θα μάθεις ποτε εαν δεν δοκιμάσεις....
            θα βρεις πράγματα που θα σε εκπλήξουν ευχάριστα αλλα και το αντίστροφο.
            σίγουρα ειναι μια αρχη απο το μηδέν αλλά με προοπτική.
            Θα συμφωνησω απολυτα με το σχολιο!!!!! Θα προσθεσω για να κατευνασω τις ανησυχιες σου σε σχεση με τα παιδια διοτι εχω μια κορη σε αντιστοιχη ηλικια πως δεν αντιμετωπισε καμμια δυσκολια προσαρμογης.Σε αυτο βεβαια επαιξε καποιο ρολο οτι ολο και καποιο Ελληνακι θα βρουν για τα πρωτα βηματα η καποιο εκπαιδευτικο Ελληνικης καταγωγης που θα τους βοηθησει στην ομαλη προσαρμογη(εηαρταται βεβαια και απο την περιοχη που θα μεινεις.Τα προβληματα προσαρμογης τα αντιμετωπιζουμε εμεις οι μεγαλοι γιατι μετα απο πολλα χρονια καλουμαστε να αλλαξουμε κουλτουρα.

            Comment


              #21
              Originally posted by patousis View Post
              Το ραδιο αρβυλα που παιζει ειναι απιστευτο..

              Χωρις να ξερω τι κανουν εδω οι εκπαιδευτικοι, θα ελεγα οτι η... Υπερεργασια δεν ειναι κατι που κυνηγανε εδω οι αυστραλοι..

              Μην εστιαζετε σε λαθος ζητηματα. Εσυ εισαι απο τους τυχερους που θα εχουν ΗΔΗ μια δουλεια ερχομενοι. Θα εχετε να εστιασετε μονο σε θεματα εξοικειωσης και συνηθειας καθοτι οι μεταναστευοντες σε μεγαλη ηλικια, ενδεχομενως να ειναι αρκετα ποτισμενοι απο ελλαδα και να μην δεχονται καποια πραγματα στην αρχη.

              Καθε αρχη ομως και δυσκολη. Οταν εχεις ηδη μια δουλεια ομως, ανηκεις στους κατεχοντες λοττο,πρωτο και joker και λαικο και εθνικο και ξυστο ΜΑΖΙ. Κοινως, σιγα τον ξεριζωμο (κατα την αποψη μου παντα)

              Υπαρχουν και ΠΟΛΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΕΔΩ


              Συμφωνω κι επίσης ,μεσα στην οικονομικη κριση , δεν ειναι μονο η σιγουρη δουλεια-που δεν πληρωνεται μονο με τον μισθο της Ελλαδας ,αλλά εχει και προσαυξηση- , αλλά και το οτι δεν θα πληρωσει την βιζα ,οπως άλλοι ,που την πληρωνουν ακριβά , δεν θα πληρωσει τα αεροπορικα εισιτηρια -ουτε και του συζυγου & παιδιών- ,δεν θα πληρωσει την μεταφορα της οικοσκευης . Αυτα ολα ,ειναι σιγουρα λοττο,πρωτο και joker και λαικο και εθνικο και ξυστο ΜΑΖΙ ,σε τετοιες δυσκολες εποχές. Δεν ειναι μονο το οικονομικο που μετραει ,αλλά σιγουρα ,σε τετοιες δυσκολες εποχες ,πολλοι θα θελαν να ειναι στην θεση αυτη...Και με συζυγο Αυστραλο ,ακομα καλυτερα!
              ''Minds are like parachutes... they only function when open.''

              Comment


                #22
                Originally posted by fanitza View Post
                Καλησπέρα.
                Θα ήθελα πολύ τη βοήθειά σας και την εμπειρία σας όσοι έχετε. Είμαι παντρεμένη με Ελληνα που όμως έχει την Αυστραλιανή υπηκοότητα και φυσικά την έχουν αποκτήσει και τα παιδιά μας . Πρόσφατα μάθαμε πως πήρα απόσπαση στην Αυστραλία (εκπαιδευτικός) και μπορώ να πω πως ήταν όνειρο ζωής. Μέχρι που κατέληξε να είναι εφιάλτης καθώς η μητέρα μου και η οικογένεια του αδερφού μου δε θέλουν ουτε να ακουσουν για κάτι τέτοιο. Ψυχολογικός πολεμος...Εχω φτάσει στο σημείο να πιστεύω πως δε θα τα καταφέρουμε, πως τα παιδιά μου θα δυσκολοευτουν παρα πολύ να προσαρμοστούν στο σχολείο(3,5 και 5,5) ,πως θα είμαστε εντελώς μόνοι χωρίς κανέναν να μας νοιαστεί...ότι εν τέλει είναι πολύ χαζή ιδέα να φύγουμε και πως θα καταστραφούμε και θα θέλουμε να γυρίσουμε πίσω. Θέλω η αποφασή μου να είναι αποτέλεσμα ώριμης σκέψης και προσωπικής επιλογής περισσότερο παρά ψυχολογικής πίεσης. Πείτε μου ...πως γίνεται η εγκατάσταση και προσαρμογή σε μια εντελώς καινουρια χώρα και να ξεκινάς με την οικογένειά σου απο το μηδέν...ξεριζωμός ή οι βάσεις για ένα καλύτερο μέλλον;
                Σου έχει παρουσιαστεί ένα παράθυρο ευκαιρίας, μην κατεβάζεις τα στόρια .
                Η αγαπημένη μεταμφίεση της ευκαιρίας είναι η δυσκολία.
                "Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός."

                Comment


                  #23
                  Originally posted by patrioten View Post
                  Η αγαπημένη μεταμφίεση της ευκαιρίας είναι η δυσκολία.

                  Comment


                    #24
                    Την αποσπαση την ηθελα σαν τρελή. Όταν έμαθα ότι εγκριθηκε εκλαιγα σαν υστερική! Δεν πιστευα ότι θα κάτσει. Τώρα απλώς σκέφτομαι την πραγματικότητα και τη ζωή τη βολεμένη που αφήνω πίσω.Το ξεκίνημα απο την αρχή με τρομάζει. Οι αποψεις των συγγενών ήταν σε σημείο να επηρρεάσουν το πόσο δύσκολη θα είναι η αρχή. Περίμενα βοήθεια και παίρνω μουτρα και κλάματα ..."να μεγαλώσουν τα παιδιά σου μακριά από τη γιαγιά τους και τα ξαδερφάκια τους". Είμαι ευαισθητη σε αυτό το θέμα η αλήθεια αλλά προσπαθώ να είμαι ψυχρή και λογική. Εχουμε 20.000 ευρώ και το βλέπω σαν επένδυση να τα χρησιμοποιησουμε γι αυτό το σκοπό. (αν μας φτανουν για αρχη θελω να πιστευω,με την αγορα αυτοκινητου και όλου του υπόλοιπου εξοπλισμου)
                    Vertigo είσαι σίγουρος για όλα αυτα σχετικά με τη βίζα και τα εισητήρια; Δεν έχω μάθει ακόμη τίποτα τέτοιο, γι αυτό σε ρωτάω.

                    Comment


                      #25
                      Το πρόβλημα σου κοπελιά είναι ότι εδώ έχετε μια στρωμένη σχετικά ζωή, γι αυτό η ζυγαριά δε μπορεί να κλίνει κάπου με σιγουριά.
                      Ίσως θα ήτανε καλό να ζήσετε ένα "σοκ" όπως ζουν πάρα πολλοί Έλληνες καθημερινά, για να καταλάβετε ότι πραγματικά πιάσατε το τζόκερ και τότε θα βλέπατε την βίζα για Αυστραλία σαν εξιτήριο από το Άουσβιτσ.
                      Μη φοβάστε λοιπόν δωδεκάωρα και μοναξιές (ολόκληρη οικογένεια θα κατέβετε, θα χετε ο ένας τον άλλον) και κάντε το μεγάλο βήμα

                      Comment


                        #26
                        Σε καταλαβαινω,περασα τα ιδια ακριβως το καλοκαρι με τη μονη διαφορα οτι ειχα παρει αποσπαση για Γερμανια.Κι εκει που ειχαμε παρει την αποφαση να φυγουμε...εκανα πισω και εκανα ανακληση. Εμενα τα παιδια βεβαια ειναι μεγαλα 15 και 13 οποτε ηταν πιο δυσκολη η αποφαση για μεταναστευση.Προς το παρον δεν μετανοιωσα αλλα ο χρονος θα δειξει αν ηταν σωστη η οχι η αποφαση.Κι εμεις δεχτηκαμε πιεση απο γονεις ακομα και απο φιλους,αλλα γνωμη μου ειναι μαθε οσο πιο πολλα μπορειςγια την κατασταση που επικρατει στην Αυστραλια απο τα παιδια του φορουμ τα οποια κανουν εκπληκτικη δουλεια,(εμενα με ενημερωσαν για πολλα θεματα της Γερμανιας) και παρε την αποφαση ΕΣΥ με τον ανδρα σου.Οτι και να αποφασισεις καλη τυχη

                        Comment


                          #27
                          Αν θες ρίξε μια ματιά και στην ανταπόκριση του φίλου εδώ:



                          που είναι περίπου ίδια φάση με σας, έτοιμη βίζα και δουλειά και παιδιά ίδιας ηλικίας
                          καλή τύχη σε ότι κι αν αποφασίσεις

                          Comment


                            #28
                            Θα είμαι όσο πιό συνοπτικός μπορώ. Καταρχήν έχετε υπηκοότητα για σύζηγο και παιδιά και βίζα πάρτνερ γα εσένα συν την σίγουρη δουλεία σου. Συνεπώς έχετε όλα τα μπένεφιτς, δηλαδή δωρεάν υγεία, παιδεία και επιδώματα για παιδιά αλλά και ανεργίας γα εσένα και τον σύζηγο σε περίπτωση που χάσετε την όποια δουλειά σας. Μέχρι στιγμή βλέπω να έχετε κερδίσει το τζάκ ποτ. Βοήθεια απο το κράτος ακόμη και στο ενοίκιο αλλά και στον μπόντ που ενδεχομένως μπορεί να μην έχετε να δώσετε εσείς η κάποιοι άλλοι από όλους εμάς. Έχετε και 20 χιλιάρικα για την αρχή κάτι που σημαίνει ότι θα καταφέρετε να πατήσετε στα πόδια σας τις πρώτες μέρες μέχρι να τρέξετε τη χαρτούρα και να πέσει το πρώτο επίδωμα. Κατά την ταπεινή μου άποψη θα πρέπει να σκεφτείτε σοβαρά και τα πέντε χιλιάρικα του κοντέινερ με το οποίο θα φέρετε όλα μα όλα τα χρειαζούμενα. Εγώ έφερα μέχρι και τις εργαλιοθήκες μου και τη σκάλα μου ακόμα. Δεν μιλάω φυσικά για την επίπλωση και τον εξοπλισμό του σπιτιού σου . Διότι είναι καλύτερο να τα φέρεις και να πληρώσεις 5 χιλ παρά να ξοδέψεις αρκετά παραπάνω για να τα αγοράσεις από την αρχή και ενδεχομένως όχι όλα.
                            Τώρα αυτό που μένει είναι πώς θα παλέψεις τους εγωισμούς της μάνας σου και του αδερφού σου. Συνταγή δεν υπάρχει. Σου λέω μόνο αυτό, εάν χάσεις αύριο μέθαύριο τη δουλειά σου λόγω εφεδρείας ή οτιδήποτε άλλο παρόμοιο, ο αδερφός σου και η μάνας σου θα αναλάβουν το κόστος διαβίωσης της δικής σου οικογένειας? Νομίζω πως όχι. Στα δύσκολα ο καθείς κι απάνω του. Εδώ έχεις την ευκαιρία σου για το άλμα προς τα εμπρός και εάν συμβεί οτιδήποτε άσχημο οικονομικά σε σας θα έρθει η μεγάλη ΜΑΜΑ όλων η Αυστραλία να σας στηρίξη μέχρι να ξανασταθείτε στα πόδια σας.
                            Θέλω τέλος να σου πώ ότι οι ιστορίες όλων μας πάνω κάτω μοιάζουν. Τον ένα τον πιέζουν ψυχολογικά οι δικοί του , τον άλλο τα πεθερικά του, τον τρίτο οι κολλητοί του και κάποιον άλλο λιγότερο τυχερό όλοι. Σκέψου όμως ότι οι τυχερότεροι όλων είστε εσείς και δέν το ξερετε δυστυχώς ακόμα.

                            Το τελευταίο που θέλω να σου πώ είναι να σου ευχηθώ ΚΑΛΗ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ.....................και θα με θυμηθείς....

                            Υ.Γ. Καλή τύχη σε ότι κι άν αποφασίσεις για τη ζωή σας.

                            Comment


                              #29
                              Δυστυχώς δε μας βλέπω να φευγουμε. Εκτός του ότι μας έκαναν μια συζήτηση ο αδερφος με την έγκυο γυναίκα του και τη μαμά μου...φυσικά τους το ξέκοψα απο την αρχή ότι δυστυχώς για να πάρω την αποφαση δε με νοιάζουν οι συναισθηματισμοί κανενός όσο σκληρή κι αν φαίνομαι και φυσικά δεν τους άρεσε.Είναι μια πόρτα που μας ανοιχτηκε και αποφασίζουμε μόνο εμείς η τέσσερις σαν οικογένεια.(Εμείς δηλαδή δεν είμαστε οικογένειά σου;; κτλ)Τελος πάντων..το θέμα είναι ότι τρέχω αυτές τις μέρες νοσοκομεία με πόνους στην καρδιά και φοβάμαι. Δεν θέλω να κάνω ξεκινήματα έχοντας θεματα υγείας. Αν και όλα (υπερηχοι, καρδιογραφήματα) δείχνουν μια χαρά εγώ δεν είμαι ψυχολογικά καλά. Κι αν μου συμβεί κάτι εκεί; Ποια πόρτα θα χτυπήσουμε; Τα παιδιά θελουν οικογένεια...γιαγιά...ξαδέρφια...το σπίτι τους...Εχουμε σπίτι έτοιμο , καινουριο αυτοκίνητο...τα καινουρια τους δωμάτια..δεν ξέρω δεν μπορώ να τους πάρω και να τους πάω σε μια άλλη χώρα ξεκινώντας απο το μηδέν χωρίς κανέναν.Εγώ η ίδια δεν μπορώ να συνηθίσω μια τέτοια αλλαγή. Θέλω την ασφάλειά μου..το σπίτι μου..θέλω κάτι οικείο να νιώθω και εγώ σιγουριά. Εδώ ουτε η υγεία μου δεν είναι με το μέρος μου..

                              Comment


                                #30
                                Originally posted by fanitza View Post
                                Δυστυχώς δε μας βλέπω να φευγουμε. Εκτός του ότι μας έκαναν μια συζήτηση ο αδερφος με την έγκυο γυναίκα του και τη μαμά μου...φυσικά τους το ξέκοψα απο την αρχή ότι δυστυχώς για να πάρω την αποφαση δε με νοιάζουν οι συναισθηματισμοί κανενός όσο σκληρή κι αν φαίνομαι και φυσικά δεν τους άρεσε.Είναι μια πόρτα που μας ανοιχτηκε και αποφασίζουμε μόνο εμείς η τέσσερις σαν οικογένεια.(Εμείς δηλαδή δεν είμαστε οικογένειά σου;; κτλ)Τελος πάντων..το θέμα είναι ότι τρέχω αυτές τις μέρες νοσοκομεία με πόνους στην καρδιά και φοβάμαι. Δεν θέλω να κάνω ξεκινήματα έχοντας θεματα υγείας. Αν και όλα (υπερηχοι, καρδιογραφήματα) δείχνουν μια χαρά εγώ δεν είμαι ψυχολογικά καλά. Κι αν μου συμβεί κάτι εκεί; Ποια πόρτα θα χτυπήσουμε; Τα παιδιά θελουν οικογένεια...γιαγιά...ξαδέρφια...το σπίτι τους...Εχουμε σπίτι έτοιμο , καινουριο αυτοκίνητο...τα καινουρια τους δωμάτια..δεν ξέρω δεν μπορώ να τους πάρω και να τους πάω σε μια άλλη χώρα ξεκινώντας απο το μηδέν χωρίς κανέναν.Εγώ η ίδια δεν μπορώ να συνηθίσω μια τέτοια αλλαγή. Θέλω την ασφάλειά μου..το σπίτι μου..θέλω κάτι οικείο να νιώθω και εγώ σιγουριά. Εδώ ουτε η υγεία μου δεν είναι με το μέρος μου..
                                Πιο κοντοφθαλμη οπτικη δεν εχω ξαναδιαβασει. Τα παιδια σου θα ειχαν ενα μελλον με δουλεια και τρελλους μισθους και εσυ αναφερεσαι στα δωματια τους στα αυτοκινητα και στο σπιτι...
                                ας μεινουν λοιπον εδω τα παιδια σας με δουλειες που δεν θα βρουν, με μισθους 300 και 400 ΑΝ βρουν, με σπιτι που ΔΕν θα μπορουν να υποστηριζουν.. Για ΤΩΡΑ ομως, θα εχουν τα δωματια τους, το ΝΕΟ σας αυτοκινητο..

                                Ειναι εμφανες οτι σκεφτεστε τους εαυτους σας και οχι το μελλον των παιδιων σας. Παρ´ολα αυτα σας ευχομαι να διαψευστω εντελως.
                                Των Φρονίμων τα παιδια ΠΡΙΝ πεινασουν βγαζουν .... VISA !!

                                Comment

                                Working...
                                X