Announcement

Collapse
No announcement yet.

Μια στα νιάτα, μια στην μέση ηλικία και μια στα γεράματα

Collapse
X
 
  • Filter
  • Time
  • Show
Clear All
new posts

    Μια στα νιάτα, μια στην μέση ηλικία και μια στα γεράματα

    Λοιπόν αγαπητοί πατριώτες

    Το 2012 έκλεισε η εταιρεία στην οποία εργαζόμουνα (μπήκε σε εκκαθάριση). Λόγω θέσης και νομικών περιορισμών είχα την υποχρέωση να μείνω μαζί τους (ευτυχώς με πληρωμή την οποία επιδίκασε το δικαστήριο με την κατάθεση της αίτησης) μέχρι το τέλος του χρόνου (2012) για να διεκπαιρεωθούν εκκρεμότητες με τις ανεξάρτητες αρχές (ΕΕΤΤ, ΑΑΔΑΕ κλπ κλπ κλπ). Δεν επαναπαύθηκα και σαν παλιά καραβάνα στον χώρο άρχισα να στήνω κάτι δικό μου αξιοποιώντας τις γνωριμίες και τις επαφές στον χώρο είτε στην Ελλάδα είτε με τους ξένους προμηθευτές μας. Εξάλλου δεν είχα οικονομικό πρόβλημα και επιπλέον λόγω ηλικίας (56 ήμουν τότε) για τρία χρόνια αυτασφαλιζόμουν στο ΙΚΑ με έξοδα του πρώην εργοδότη και του ΙΚΑ. Το λάπτοπ στο χέρι και ταξίδια σε μερικές από τις καλύτερες χώρες του πλανήτη (Αρμενία, Αξερμπαιτζάν, Αλβανία) για δουλειές από μερικές μέρες μέχρι μερικές εβδομάδες. Παράλληλα και κάτι δουλίτσες στον ελληνικό χώρο με τους υποτιθέμενους "μεγάλους" του παιχνιδιού. Το δευτερο τρίμηνο του 2013 αρχίσανε τα πρώτα φέσια και είπα στον εαυτό μου "Ψηλέ δεν είναι να κάθεσαι να τρώς φέσια καιρός να την κάνεις με ελαφρά πηδηματάκια"..

    Στην αρχή σκέφτηκα για κανένα εξάμηνο-ετήσιο συμβόλαιο στις "πολιτισμένες" γωνιές του πλανήτη (Μέση Ανατολή, Αφρική κλπ) αλλά δεν έκατσε κάτι αξιόλογο. Αυτά που καθόταν ήταν εκτός αντικειμένου και άλλα ήταν φτηνιάρικα. Συνέχισα με Ευρώπη (στην οποία δεν περιμένεις τόσο υψηλές αμοιβές της τάξης των 600-800 δολλαρίων την μέρα αφορολόγητα) στην οποία τα πράγματα είναι ανταγωνιστικότερα.

    Εχασα μια καλή ευκαιρία στο Ιράν για ενάμιση χρόνο. Μου την πήρε την δουλειά ένας Ιρλανδός γιατί έδωσε χαμηλότερη ημερήσια τιμή (εγώ είχα ζητήσει 1200 δολλάρια * 6 μέρες την βδομάδα καθαρά και έξοδα διαμονής αυτός ζήτησε 800 και παρόλο που δεν είχε 100% τα προσόντα προτιμήθηκε).

    Θα μου πείτε Ιράν ? Ναι γιατί όχι. Οταν έκανα τις δουλειές μόνος μου, ετοίμασα και μια παρουσίαση για έναν οίκο λογισμικού που έκανε προσφορά και πήγα μια βδομάδα εκεί και μου άρεσε. Βέβαια τελείως woman unfriendly environment.

    Στην επαγγελματική μου ζωή είναι τρίτη φορά που "ξενητεύομαι". Πρώτη φορά το 1980 (εεε τι λέω τώρα οι περισσότεροι από σας δεν θα είχατε γεννηθεί εκείνη την εποχή) που πήγα δύο χρόνια στην Ελβετία (Γενεύη), δεύτερη φορά σε μέση ηλικία και για δύο χρόνια στο Λάγος στην Νιγηρία. Εκτός από αυτά στην διάρκεια της επαγγελματικής μου σταδιοδρομίας έχω δουλέψει σε διάφορα μέρη εκτός Ελλάδος για διαστήματα από 1-2 εβδομάδες μέχρι 4-6 μήνες (Αγγλία, Ολλανδία, Βέλγιο, Αμπου Ντάμπι, Αρμενία, Τουρκία ουφ πιθανόν να ξέχασα και κανένα δυο). Αισθάνομαι λοιπόν σαν Soldier of Fortune και η προοπτική της εργασίας εκτός Ελλάδος δεν με ενοχλεί καθόλου. Εξάλλου είμαι ζώον προσαρμοστικόν.

    Λοιπόν τώρα στα γεράματα (αισίως τον Δεκέμβριο κλείνω τα 59) τσίμπησα μια μόνιμη δουλειά στην Αγγλία, από την οποία ελπίζω να κρεμάσω το λάπτοπ, με την συμπλήρωση των 40 ετών πλήρους απασχόλησης. Εγκαταστάθηκα μόνιμα τον Φεβρουάριο του 2014 (συν γυναιξί και άνευ τέκνοις διότι αυτά έχουν πλέον βρεί τον δρόμο τους το ένα στην Ελλάδα και το άλλο στο Λονδίνο) στο Sheffield.

    Λίγα πράγματα για τους νεώτερους. Η προοπτική του να φύγετε από την Ελλάδα για κάποια χρόνια για δουλειά να μην σας τρομάζει. Δεν είναι ολος ο κόσμος η βρακοζώνα της μαμάς σας. Ανοίξτε τα φτερά σας και τολμήστε. Μην ξεχνάτε τον πρόγονο μας τον πολυμήχανο Οδυσσέα.

    Βασική προυπόθεση είναι να μπορέσετε να αφομοιωθείτε. Και με τον όρο αφομοίωση δεν εννοώ να γίνεται σαν και τους ιθαγενείς της χώρας στην οποία πάτε (στην περίπτωση μου σαν τους νερόβραστους τους Εγγλέζους) αλλά να μπορέσετε να ζήσετε με τους ρυθμούς και τον τρόπο με τον οποίο ζούνε οι κάτοικοι του τόπου καταλαβαίνοντας το γιατί ζούνε έτσι.

    Δεν υποστηρίζω το να ρίξετε μαύρη πέτρα πίσω σας. Το αντίθετο πάντα να έχετε τον νού σας στο ομηρικό "νόστιμον ήμαρ", αλλά αυτό να μην ρίχνει σκιά στην καθημερινότητα σας.

    Αυτά τα ολίγα για την ώρα. Θα επανέλθω με αναλυτική εξιστόρηση

    #2
    συνέχεια από το προηγούμενο..
    η δουλειά κλείστηκε απευθείας με την εταιρεία στην οποία εργάζομαι και σήμερα χωρίς την μεσολάβηση recruiter… η αναζήτηση θέσης ήταν και παλαιότερα στον αέρα μέσω γραφείων αλλά είχε σταματήσει για ένα διάστημα έξη μηνών…
    τηλεφωνική αρχική συνέντευξη διάρκειας 45 λεπτών και μετά πρόσκληση για συνέντευξη στο Sheffield. Το πρώτο που ρώτησα πριν ξεκινήσω ήταν αν το ενδιαφέρον ήταν genuine ώστε να μην χάσω τον χρόνο μου… σημειωτέον ότι η τηλεφωνική συνέντευξη έγινε με χρήση ενός εγγλέζικου αριθμού τηλεφώνου (του γιού μου στο Λονδίνο) ο οποίος με την σειρά του έκανε κλήση Skype στο τηλέφωνο μου για να μην του έρθει ο κούκος αηδόνι…
    αφού λοιπόν πήρα την διαβεβαίωση ότι το ενδιαφέρον είναι γνήσιο, εισητήρια Αθήνα-Λονδίνο-Αθήνα (πάντα flex αν και ακριβότερα), τραίνου Λονδίνο-Σέφιλντ-Λονδίνο και κάποια στιγμή δυόμιση ώρες πριν την συνέντευξη πάτησα το ποδάρι μου στο Σέφιλντ….
    Sheffield - South Yorkshire… παλιά εργατούπολη, καρδιά των inox (κάποιοι μπορεί να θυμούνται τα μαχαιροπήρουνα που γράφανε επάνω προέλευση Sheffield) και τώρα πανεπιστημιούπολη με δύο πανεπιστήμια εκ των οποίων το ένα είναι στην λίστα με τα 40 πρώτα στον κόσμο… περίπου ένα εκατομύριο κάτοικοι στην ευρύτερη περιοχή με το ίδιο να έχει περίπου 450.000 εκ των οποίων 120.000 φοιτητές… φυσικά η βιομηχανία έχει πεθάνει και λίγες μόνο βιοτεχνίες του χώρου έχουν απομείνει οι οποίες παράγουν ανοξείδωτα υψηλής ποιότητας (και ανάλογης αξίας φυσικά)…
    Κατά την άφιξη πολιτισμικό σόκ… παρόλο που τα Αγγλικά μου είναι σχεδόν τέλεια (με μια βαριά προφορά γερμανίζουσα λόγω της συγκατοίκησης στο ίδιο γραφείο κατά τα πρώτα μου χρόνια με έναν γερμανό και έναν ολλανδό) ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΑ τι μου λέγανε ειδικά οι απλοί άνθρωποι (ταξιτζήδες, μπαρίστες κλπ κλπ κλπ)… αυτοί βέβαια με καταλαβαίνανε και χαμογελούσανε και λέγενε you are in yorkshire now lad προσπαθώντας να μου εξηγήσουν ότι η σωστή προφορά για την Monday είναι μουντει με το ε λίγο φαγωμένο…
    Πρώτη συνέντευξη διαρκείας 4 περίπου ωρών με τρείς διαφορετικούς (ΙΤ, HR, Change Management) τελείωσε στις 7.30 το βράδυ (ευτυχώς είχα εισητήριο για τις 20.30).. μου καλέσανε ταξί για τον σταθμό (και παρόλο που το κόστος είναι μικρό περίπου 5 λίρες το πληρώσανε κιόλας) λέγοντας μου ότι θα επικοινωνήσουν μαζί μου για την δεύτερη και οριστική συνέντευξη… τους είπα ότι σε δύο μέρες ταξιδεύω για Ελλάδα αλλά έχω την δυνατότητα να παρατείνω την παραμονή μου με την προυπόθεση να το ξέρω μέχρι την επομένη στις 12.00 ώστε να μπορέσω να αλλάξω το εισητήριο (να που χρειάζεται το flex). Την επομένη στις 11 το πρωί δέχτηκα τηλεφώνημα και μου είπανε να πάω σε τρείς μέρες για δεύτερο γύρο… αλλάζω το εισητήριο αμέσως κλείνω εισητήρια τραίνου και αναμένω… Παρασκευή πρωί τραίνο από Λονδίνο και άφιξη Σέφιλντ γύρω στις 11.00 με προγραμματισμένη συνέντευξη στις 12.00.
    Πραγματικά με υποδέχεται ο CIO παρέα με την HR (πανε πακέτο στις δεύτερες συνεντεύξεις) και αφού συζητήσαμε περί τις δύο ώρες για τις αρμοδιότητες της θέσης αρχίσαμε τα περί του τι προσφέρουνε… δελεαστικά τα πράγματα… πολύ καλός μισθός (μέσα στο τοπ 4% της περιοχής), ωράριο 40 ώρες την εβδομάδα χωρίς να πληρώνονται υπερωρίες, work hours flexibility, working from home αν θελήσω και benefits που μου πέσανε τ’αυτιά … μεσημεριανό φαγητό δωρεάν (εντάξει πληρώνουμε μια λίρα την μέρα για να μην θεωρηθεί παροχή και μας φορολογήσουν τα οποία τα δίνει η εταιρεία σε ένα charity), πλήρη κρατική αλλά και ιδιωτική ασφάλιση με δυνατότητα εισφοράς της εταιρείας σε αυτήν μέχρι το 5% του μηνιαίου μισθού (εφόσον βάλω και εγώ άλλα 5%), εκπτώσεις μέχρι και 40% για ενοικίαση αυτοκινήτου κλπ κλπ κλπ….
    επόμενη ερώτηση εκ μέρους τους πότε μπορώ αν μου ζητηθεί να ξεκινήσω (ήταν από ότι θυμάμαι καλά 12Γενάρη) .. τους είπα για τέλος Φλεβάρη και τελικά καταλήξαμε ότι αν αποφασίσουν για μένα θα πρέπει να ξεκινήσω 17 Φεβρουαρίου… (κανένα πρόβλημα για μένα γιατί είμαι συνηθισμένος σε τέτοιες εκπλήξεις στην ζωή μου)…
    και τελικά μου λένε ότι την απόφαση θα την πάρουν μέχρι την Τρίτη και θα μου τηλεφωνήσουν στην Ελλάδα…
    και έτσι έγινε… Τρίτη στις 15.00 το απόγευμα (13.00 ώρα Αγγλίας) τηλέφωνο και μέιλ με πρόταση συνεργασίας με τους όρους ξεκάθαρους και επιπλέον τι ζητάνε να έχω μαζί μου όταν θα έφτανα
    1. αντίγραφα πτυχίων με απλή δικιά μου μετάφραση
    2. συστατικές επιστολές από δύο τουλάχιστον εργοδότες με απλή δικιά μου μετάφραση (τις έχω έτσι και αλλιώς και στα αγγλικά)
    3. διαβατήριο ή ταυτότητα να αποδεικνύει ότι είμαι υπήκοος χώρας μέλους ΕΕ
    4. μια δήλωση που έπρεπε να συμπληρώσω σχετικά με το ιατρικό ιστορικό μου και να την προσυπογράψει ένας γιατρός στην Ελλάδα
    αυτά και τίποτε άλλο…
    συνεχίζεται….

    Comment


      #3
      συνέχεια...

      Αρχίζει λοιπόν η διαδικασία της μετακόμισης. Με την γυναίκα μου αποφασίσαμε στην αρχή και για κάποιο διάστημα να πάω μόνος μέχρι να δω τι ακριβώς παίζει ώστε να έρθει και αυτή (η γυναίκα μου είναι ήδη εδώ και ενάμιση χρόνο συνταξιούχος και τα παιδιά μας δεν είναι πλέον παιδιά). Εισητήριο (με έκλεισα με επιστροφή γιατί είχα μία εκκρεμότητα τέλος Μαρτίου με την παλιά εταιρεία στην Ελλάδα) και για διάστημα 2 εβδομάδων έκλεισα ένα δωμάτιο σε σπίτι μέσω του airbnb.com με 22 λίρες την μέρα. Κανένα μισάωρο με λεωφορείο από το γραφείο (το οποίο είναι στο κέντρο της πόλης) αλλά πάνω σε αστικές γραμμές που εξυπηρετούν απευθείας χωρίς να χρειαστεί να αλλάξω λεωφορεία.

      Ευτυχώς έχει πτήση απευθείας από Αθήνα για το Μάντσεστερ και από εκεί είναι μια ώρα με το τραίνο για το Σέφιλντ. Εφτασα στο σπίτι 10.30 το βράδυ και ο άνθρωπος με περίμενε (αγγλικανός παπάς χωρισμένος έμενε με την γκόμενα του δηλαδή καμμιά σχέση με τους δικούς μας). Δωμάτιο συμπαθητικό, όχι σπουδαίο αλλά ποιός δίνει σημασία... Το επόμενο πρωί κάθησε μαζί μου τρείς ώρες και μου έδωσε μια σειρά πληροφορίες σχετικά με λεωφορεία και τράμ, μελέτη χάρτη, τιμές, καταστήματα κλπ κλπ... Ωραίος τύπος του είχα φέρει και ένα μπουκάλι τσίπουρο δώρο το οποίο το καταναλώσαμε μέχρι το μεσημέρι... Μετά επίσκεψη στην Τράπεζα (εδώ λειτουργούν και το Σάββατο δεν είναι Ελλάδα) για να ξεθάψω έναν παλιό λογαριασμό που είχα (έγινε εντός δεκαλέπτου με μια απλή αλλαγή της διεύθυνσης) και βόλτα στην πόλη υπό βροχή (καλά μην φανταστείτε βροχή σαν κατούρημα γέρου με προστάτη είναι) μπυρίτσα σε πάμπ (λογικότατες τιμές 2.5 λίρες η πίντα) και επιστροφή για ύπνο.

      Κυριακή βόλτες για προσαρμογή και εξερεύνηση... Στο κέντρο τα περισσότερα καταστήματα κλειστά ενώ στην περιφέρεια τα περισσότερα ανοικτά. Εξαιρούνται βέβαια τα μεγάλα καταστήματα που δουλεύουν όλες τις μέρες (Κυριακές μέχρι τις 5 το απόγευμα). Ελεγχος τιμών που με κατέπληξαν. Ρούχα (τα απλά) στο 1/3 της τιμής από ότι στην Ελλάδα. Είδη σπιτιού πάμφθηνα (εντάξει όχι τα ποιοτικότερα αλλά αποδεκτά)

      Δευτέρα πρώτη επίσκεψη στα γραφεία. Παραλαβή από το τμήμα προσωπικού, υπογραφή σύμβασης και καπάκι τηλέφωνο στο τοπικό jobcenter για ραντεβού για ΝιΝο... Κλειστηκε για την Πέμπτη της ίδιας εβδομάδος στις 13.00. Παράλληλα φωτογραφίες, εκτύπωση κάρτας εισόδου στο κτίριο, παράδοση γραφείου και Η/Υ με τα αντίστοιχα username & password τα πάντα όλα που λέει και ο Αλέφας. 12.30 την έκανα γιατί οι συνάδελφοι από την ομάδα είχανε κάποιες συναντήσεις...

      Την επομένη πρωί πρωί (09.00) ο CIO με σύστησε στους συναδέλφους και ένας από αυτούς ανέλαβε το orientation δηλαδή την ξενάγηση στο κτίριο, τις συστάσεις με τους συναδέλφους και επεξήγηση των βασικών διαδικασιών. Μέχρι τις 5.30 το απόγευμα έτρεχα από γραφείο σε γραφείο και γνώρισα ένα κάρο κόσμο. Στις 5.30 3-4 συνάδελφοι και εγώ πήγαμε σε μια πάμπ κοντά στο γραφείο για τα καλωσορίσματα (4 πίντες μπύρα έκαστος ίσα ίσα πρόλαβα να φτάσω σπίτι).

      Λόγω του ότι η πρόσληψη μου έγινε μετά τις 15 του μηνος (17 Φεβρουαρίου) η πρώτη μισθοδοσία θα έμπαινε στον λογαριασμό μου όχι την τελευταία μέρα του Φεβρουαρίου αλλά την τελευταία μέρα του Μαρτίου μαζί με τον μισθό του Μαρτίου. Κανένα πρόβλημα τους είπα.

      Και άρχισε το μαγκανοπήγαδο το οποίο διαφέρει κατά πολύ από το ελληνικό. Εν τω μεταξύ άρχισα να ψάχνω για κανένα μόνιμο δωμάτιο μέχρις ότου να κατασταλάξω αν θα μείνω ή όχι για να νοικιάσω σπίτι. Σκέφτηκα να πάω σε μεσίτες αλλά ψάχνοντας στο νετ πέφτω σε μια αγγελία για ένα δωμάτιο με δικό του μπάνιο σε μια περιοχή ακριβώς αντίθετα από αυτήν που έμενα αλλά και πάλι πάνω σε γραμμή λεωφορείων που με βόλευε για την δουλειά. Τηλέφωνο καπάκι μου απαντά ένας τύπος όχι Εγγλεζος (τελικά αποδείχτηκε δεύτερης γενιάς πακιστανός) και κλείνω ραντεβού για την άλλη μέρα να το δώ. Σκάω μύτη κατά τις 7.00 το βράδυ με περίμενε η γυναίκα του (με μαντήλα και ράσο αλλά πανέμορφη τριαντάρα) και όταν είδα το σπίτι και το δωμάτιο έμεινα άναυδος ... Δεν μπορεί λέω να έχω τέτοια τύχη... Περίπου 25 τμ με δικιά του τουαλέτα με ντους (εντάξει μικρή ήταν αλλά δεν παίζω και μπάλα στο μπάνιο), διπλό κρεβάτι με καινούργιο στρώμα, γραφείο, ντουλάπα, συρταριέρα, δικό του ψυγειακι, μια μικρή βιβλιοθήκη, έναν μικρό καναπέ που μετά κατάλαβα ότι μπορούσε να γίνει και κρεβάτι και θέα σε έναν πολύ μεγάλο κήπο. Το σπίτι σε άριστη κατάσταση με διπλή κουζίνα, δύο πλυντήρια, δίφυλλο ψυγείο, δίφυλλο καταψύκτη. Οι συγκάτοικοι τρία ζευγάρια (εγγλέζος-πολωνή, πολωνός-πολωνή, εγγλέζος-εγγλέζα δηλαδή τι εγγλέζα 40 κιλα πράγμα ήταν) και μια φιλιπινέζα που την ειδα μια φορά όλη και όλη.... Οταν άκουσα και την τιμή τρελλάθηκα 450 λίρες τον μήνα (σε σχέση με το Λονδίνο λιγώτερο από τα μισά)... Είχα 120 λίρες μετρητά στην τσέπη μου και δίνω τις 100 επιτόπου για να το κλείσω με την υπόσχεση ότι την επόμενη θα πάω τα υπόλοιπα 350 για την προκαταβολή και το πρώτο νοίκι την πρωτομηνιά. Το νοίκι περιελάμβανε όλους τους λογαριασμούς όπως επίσης και καθαριότητα των κοινοχρήστων χώρων και περιποίηση του κήπου με έξοδα του ιδιοκτήτη...

      Μετακόμισα εκεί την Παρασκευή (κανονικά θα έπρεπε να μετακομίσω Σάββατο αλλά μου έδωσε μια μέρα επειδή τελείωνε το δωμάτιο και ο τύπος περίμενε άλλον).... Είχα πάει στο Wilko και είχα κάνει τα πρώτα ψώνια του νοικοκυριού (πάπλωμα, παπλωματοθήκες, μαξιλάρια, μαξιλαροθήκες, πετσέτες, πιάτα, μαχαιροπήρουνα, τηγάνι, κατσαρόλα κλπ κλπ) τα οποία κοστίσανε 82 λίρες και παραδοθήκανε δωρεάν στο σπίτι την Παρασκευή το πρωί.

      Η γυναίκα μου ήρθε για μόνιμα μαζί μου τον Αύγουστο ... Ανέβηκε λίγο το νοίκο στις 550 λίρες τον μήνα αλλά ήταν καλό το δωμάτιο... Και άρχισα να ψάχνω πλέον για σπίτι για να μείνουμε μόνοι μας... Οι σχέσεις με τον ιδιοκτήτη ΑΡΙΣΤΕΣ (επαγγελματίας άψογος) παρόλα αυτά εεε λίγο η ηλικία λίγο η παραξενιά δεν μπορούσαμε πλέον να μένουμε έτσι... Μια μέρα ενώ είχα ήδη δεί μερικά σπίτια λέω στον ιδιοκτήτη "Ρε Αλι μπας και έχεις κανένα σπίτι να νοικιάζεις ολόκληρο επιπλωμένο"... "Εχω μου λέει και μάλιστα πολύ κοντά αλλά θα είναι διαθέσιμο από 1/10". Πάμε να το δούμε, τρία υπνοδωμάτια σε τρείς ορόφους, σαλόνι κουζίνα, μπάνιο και υπόγειο. Σε καλή κατάσταση, πλήρως επιπλωμένο (εκτός από τα ρούχα δεν έχω αγοράσει τίποτε) συμφωνήσαμε να μου αλλάξει και μοκέτα στο υπνοδωμάτιο και στρώμα επίσης. Η γυναίκα του ιδιοκτήτη τσίνισε λίγο γιατί νοικιάζοντας το σαν τέσσερα δωμάτια έπαιρνε μεγαλύτεο νοίκι αλλά ο ιδιοκτήτης σκεφτόμενος ότι δεν θα έχει να κυνηγάει 3-4 για τα νοίκια και για ζημιές το έκλεισε μαζί μου για 600 λίρες και οι λογαριασμοί δικοί μου (90 λίρες ο δημοτικός φόρος, 30-40 ρεύμα, κατά μέσον όρο 55 γκάζι και 15 λίρες πάγιο το νερό).

      Είχε και σύνδεση ιντερνετ με την virgin η οποία έχει δικιά της τεχνολογία και δίκτυο fibre και επειδή στην περιοχή η εταιρεία μας δεν έχει οπτική ίνα και γρήγορες ταχύτητες την κράτησα. Οι αλλαγές ονομάτων στους λογαριασμούς γίνανε μέσω ιντερνετ εκτός από το ιντερνετ που μου ζητούσανε ένα κάρο χαρτιά και συνενοήθηκα μαζί του να του το πληρώνω με το νοίκι...

      Απόσταση από το σπίτι που έμενα 500-800 μέτρα. Πάνω στις μέρες που ήταν να μετακομίσω τυχαίνει ένας θάνατος συγγενούς στην Ελλάδα και η γυναίκα μου αναγκαστηκε να επιστρέψει για την κηδεία. Κανονίζω με τον ιδιοκτήτη να φέρει το αμάξι του για να μετακομίσω καμμιά εικοσαριά τσάντες και σακούλες Πέμπτη απόγευμα... Και σκάει μύτη στις 21.30 το βράδυ γιατί του είχε τυχει μια δουλειά ... Το σπιτι νοικιασμένο από το Σάββατο το πρωί.. του λέω ότι δεν έχω κουράγιο να κάνω μετακόμιση μέσα στην νύχτα και ότι την επόμενη θα πάω στο γραφείο και μου λέει "Φίλε μου αύριο το απόγευμα στις 6.30 θα τα μεταφέρω εγω"... Πράγματι κοιμήθηκα στο δωμάτιο, την άλλη μέρα είχα τα πάντα δίπλα στην είσοδο και μετά την δουλειά πήγα στο καινούργιο σπίτι. 7.00 σκάει μύτη ο Αλι με το αμάξι του και έναν ρουμάνο εργάτη που κουβάλησε τα πάντα και τα ανέβασε στις σκάλες (το σπίτι είναι υπερυψωμένο και έχει 15 σκαλιά για την είσοδο).. μαλιστα έφερε και φαγητό από ένα δικό τους κεμπαπτσίδικο... Ωραίος τύπος και πολύ συνεργάσιμος


      συνεχίζεται

      Comment


        #4
        Ωραια εξιστορηση. Σε διαβαζουμε!

        Comment


          #5
          κατα αρχην σε ευχαριστω που μπαινεις στον κοπο να μοιραστεις τις εμπειριες σου!Επιπλεον μου αρεσει πολυ ο τροπος γραφης σου! Ηθελα να ρωτησω με τι ασχολεισαι εαν επιτρεπεται;

          Comment


            #6
            Software Solution Architect - Ειδικότητα μου τα συστήματα τιμολόγησης για τηλεπικοινωνίες.... λογισμικό το οποίο επιτρέπει την συλλογή, επεξεργασία και τιμολόγηση κλήσεων και λοιπών υπηρεσιών σε τηλεπικοινωνίες...

            σπουδές

            Μαθηματικό ΑΠΘ
            Ηλεκτρολόγος Μηχανικός ΑΠΘ
            Οικονομικό Πάντειου

            Comment


              #7
              συνέχεια εκ του προηγουμένου

              Για να μην κρύβομαι δεν έχω και πολύ μεγάλη ανάγκη να δουλέψω... σχεδόν 35 χρόνια δουλειάς μου επιτρέψανε να κάνω ένα καλό κομπόδεμα το οποίο με μια συνετή διαχείριση και χωρίς εξτρεμισμούς θα μου επιτρέπει να έχω ένα σεβαστό μηνιαίο εισόδημα για τα υπόλοιπα χρόνια μου. Παρόλα αυτά θεωρώ την συνταξιοδότηση, φυσικά όταν αισθάνεται και είναι κάποιος γερός, σαν πρόωρο θάνατο... από την άλλη αν δεν συνεχίσω μέχρις ότου να μαζέψω 40 συντάξιμα χρόνια (αυτό θα γίνει σε 2.5 περίπου χρόνια με μερικές εξαγορές) και σύμφωνα με τα νέα μέτρα θα πρέπει να πάρω ψίχουλα στα 67 μου (όχι δηλαδή ότι τώρα θα πάρω περισσότερα)... και επειδή μέχρι τον τελευταίο μήνα στην Ελλάδα είχα συνολικές μηνιαίες εισφορές 2100 ευρώ (ναι καλά διαβάσατε δύο χιλιάδες εκατό ευρώ εγώ και ο εργοδότης μου παρέα και μάλιστα επί 14 μήνες τον χρόνο δηλαδή 30.000 ευρώ ασφαλιστικές εισφορές τον χρόνο) δεν σκοπεύω να μην τους πάρω έστω και αυτά που θα δίνουνε... μέχρι τελευταίο σέντ δεν τους αφήνω τίποτε...

              Γενικά από υγεία είμαι ταύρος (όψις, θρέψις καλή) χωρίς προβλήματα (ούτε καν της ηλικίας) και αντέχω να δουλεύω και δεκαεξάωρα (αν και μόνο μία φορά χρειάστηκε εδώ)... Οπότε ποιός ο λόγος να τα παρατήσω ? Στο νησί έχω χρόνο για τα χόμπυ μου (φωτογραφία και συλλογή παλαιών φωτογραφικών μηχανών) οπότε μια χαρά...

              Λείπει λίγο η ζωή της Ελλάδας αλλά όχι κάτι το τραγικό... από φαγητό δεν λείπει τίποτε (υπάρχει ότι τραβάει η καρδιά σου και ότι λείπει μπορείς να το αγοράζεις από Ελλάδα και να το φέρνεις εδώ)...

              Διασκέδαση δεν μπορείς να πείς ότι υπάρχει τρομερή αν και είναι φοιτητούπολη και έχει πολλά στέκια .. .άλλο είδος διασκέδασης όμως παρόλο που στην πόλη έχει πολλούς Κυπρίους φοιτητές (και έλληνες αλλά λίγους)...

              Το σπίτι παλιό μεν αλλά σχετικά καλά ανακαινισμένο, θέρμανση με γκάζι (όποιος έρθει και θελήσει να νοικιάσει σπίτι να το προσέξει γιατί στα περισσότερα καινούργια διαμερίσματα έχει θέρμανση με ηλεκτρικά σώματα που δεν έχουν απόδοση και είναι και ακριβότερη) το οποίο έχει λογικότατη τιμή, τα έπιπλα λίγο παλιά αλλά ποιός δίνει σημασία αφού το κρεβατι είναι μεγάλο, αναπαυτικό και το στρώμα καινούργιο.... Η περιοχή είναι κοντά στο κέντρο και πάνω σε έναν κεντρικό δρόμο (την αποφεύγουν γιατί έχει κίνηση αλλά στις 12 το βράδυ και μέχρι τις 6 το πρωί βγαίνει το θηρίο και περνάει ένα αυτοκίνητο το δίωρο) αλλά πολύ κοντά σε ένα μεγάλο πάρκο. Βέβαια πολλοί μετανάστες στην περιοχή αλλά δεν δίνω σημασία. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι η περιοχή είναι κρανίου τόπος σε ότι αφορά καταστήματα και θα πρέπει να χρησιμοποιώ λεωφορείο για τα ψώνια... Βέβαια έχουν και το καλό της κατ'οίκον παράδοσης η οποία είναι και δωρεάν αν είναι πάνω από ένα ποσό...

              Το μέγιστο καλό η ποιότητα των υπηρεσιών ειδικά από τον δημόσιο τομέα ή τις επιχειρήσεις που σχετίζονται με αυτόν. Παραδείγματα

              (1) ΑΦΜ - ΝΙΝΟ .. εδώ δεν υπάρχει η έννοια του ΑΦΜ αλλά ένας αριθμός ο ΝΙΝΟ που παίζει για την κοινωνική ασφάλιση και για όλα. Η έκδοση του γίνεται από ειδικά γραφεία τα Jobcenters στα οποία πας κατόπιν ραντεβού το οποίο το κλείνεις τηλεφωνικά. Υπόθεση 15 λεπτών χωρίς ουρά

              (2) Φορολογικές δηλώσεις. Για τους μισθωτούς δεν υπάρχει υποχρέωση υποβολής φορολογικής δήλωσης, το κάνει ο εργοδότης για σένα και σου εκδίδει και το εκκαθαριστικό (Ρ60). Για τυχόν άλλα εισοδήματα κάνεις συμπληρωματική (πάντα μέσω διαδικτύου) και ο φόρος που προκύπτει πληρώνεται μέσω τραπέζης με πάγια εντολή (Direct Debit) την οποία επίσης κάνεις μέσω διαδικτύου σε αυτόν που πρόκειται να πληρώνεις και είναι ευθύνη του να την ενεργοποιήσει και κάθε μήνα να κάνει την κίνηση. Φυσικά δεν επιβαρύνεσαι τίποτε γιαυτό.

              Το οικονομικό έτος τελειώνει τον Μάρτιο. Οταν πρωτοήρθα (17/2/14) για ενάμισι μήνα μου κρατήσανε τον φόρο από την εταιρεία με λάθος υπολογισμό (θεωρώντας ότι έχω εισόδημα για ολόκληρο το οικονομικό έτος). Στην πράξη όμως το εισόδημα μου ήταν κάτω από το αφορολόγητο ποσό (10.000 λίρες) και δεν έπρεπε να μου κρατήσουν φόρο. Σκέφτηκα "πω πω ρε πούστη μου που θα μπλέξω τώρα για να τα πάρω πίσω". Από το γραφείο προσωπικού μου δώσανε ένα τηλεφωνο επικοινωνίας με το υπουργείο (HMRC Her Majesty's Revenues & Customs). Λέω μέσα μου "αντε τώρα να βγάλω άκρη". Παίρνω τηλεφωνο (εντάξει με είχανε στην αναμονή κανένα τέταρτο) και βγαίνει ένας Ινδός στον οποίο εκθέτω το πρόβλημα μου. Μου ζητάει τον ΝΙΝΟ και μετά από ένα λεπτό επανέρχεται και μου λέει ότι με συνδέει με την προισταμένη, μια κυρία Εγγλέζα. Επαναθέτω το πρόβλημα μου έκανε ερώτηση αν έχω άλλα εισοδήματα και θα υποβάλω συμπληρωματική δήλωση και στο τέλος μου δίνει έναν κωδικό λέγοντας μου ότι το θέμα θα εξεταστεί και θα ενημερωθώ σε διάστημα 4-5 εβδομάδων. Παράλληλα από την επόμενη εβδομάδα μπορώ να βλέπω στο σάιτ με τον κωδικό αυτό την πορεία της αίτησης... Σκεπτόμενος ελληνικά λέω "Καλά κρασιά τώρα..."... Με την δουλειά ξεχάστηκα (παρόλο που το ποσό ήταν σεβαστό κάπου 3000 λίρες) και την τέταρτη εβδομάδα μπαίνω να κοιτάξω και βλέπω ότι το θέμα ήταν από επεξεργασία στον κο Τάδε και ήταν το δέκατο έκτο στην λίστα του εκείνη την μέρα... Την πέμπτη εβδομάδα το θέμα είχε γίνει νούμερο 2 και αρχές της έκτης εβδομάδος βλέπω ότι ο τύπος είχε επεξεργαστεί και εγκρίνει το αίτημα και το είχε προωθήσει για την επιστροφή... Τρελλάθηκα... Πάλι σκεπτόμενος ελληνικά "Εντάξει τώρα άντε περίμενε να σου δώσουν τα λεφτά πίσω"... Μετά από 8 μέρες παραμονή της γιορτής μου βρίσκω έναν φάκελλο από την εφορία και μέσα καινούργια εκκαθάριση και ένα γράμμα που μου έλεγε ότι μου επιστρέφουν το ποσό που από λάθος είχε κρατηθεί. Η επιστροφή με επιταγή σε άλλο γράμμα τους. Η επιταγή έφτασε την μέρα της γιορτής μου και εξαργυρώθηκε από την τράπεζα χωρίς μα και μου...

              (3) Κοινωφελείς οργανισμοί. Ολοι είναι ιδιωτικοί εδώ πέρα και στις τιμές ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον. Σε ρεύμα-γκάζι βρίσκεις διάφορα πακέτα και φυσικά διαλέγεις και κλείνεις μέσω ιντερνετ. Μετρήσεις στα περισσοτερα σπίτια δεν γίνονται είτε δίνεις εσύ τις ενδείξεις είτε έχουν έξυπνους μετρητές που δίνουν τα στοιχεία απευθείας. Η αλλαγή παροχου γίνεται μέσω ιντερνετ και δεν ασχολεισαι καθόλου

              (4) Ασφάλεια-συνταξη. Οι κρατικές συντάξεις είναι μικρές (νομίζω ότι η μεγαλύτερη είναι γύρω στις 200 λίρες την εβδομάδα). Παρόλα αυτά συμπληρώνονται από την ιδιωτική ασφάλιση στην οποία υποχρεωτικά μετέχεις για το 1% του μισθού σου (από κει και πάνω βάζεις όσο θέλεις αλλά ο εργοδότης έχει υποχρέωση μέχρι 5%). Τα ποσά που βάζεις είναι εγγυημένα ως προς το κεφάλαιο από το κράτος το οποίο εγγυάται και μια συγκεκριμένη απόδοση. Για την παροχή αυτής της εγγύησης το κράτος σου κρατάει το 3% των όσων χρημάτων βάζεις. Για παράδειγμα έχεις μισθό 2000 λίρες και συμφωνείς να καταβάλεις 5% εσύ και 5% ο εργοδότης δηλαδή συνολικά 10% ή 200 λίρες τον μήνα. Από αυτές θα πάνε στην ασφαλιστική εταιρεία οι 194 λίρες και οι 6 λίρες θα πάνε στο κράτος τις οποίες πληρώνεις σαν ασφάλιστρα της ασφάλισης σου. Επιτρέπεται στην αλλαγή εργοδότη αλλαγή ασφαλιστικής με μεταφορά των κεφαλαίων και των αποθεματικών σου στην νέα εταιρεία. Το κόστος για αυτό πληρώνεται από την ασφαλιστική και το κράτος (από τις 6 λίρες που σου κρατάει)

              (5) Περίθαλψη. ΟΛΟΙ όσοι έχουν το πόδι τους στο ΗΒ δικαιούνται περίθαλψης. Δεν υπάρχει η έννοια της ασφάλισης για περίθαλψη εδώ. Για να έχεις περίθαλψη θα πρέπει να επιλέξεις τον οικογενειακό σου γιατρό (GP) της περιοχής σου. Σε κάθε περιοχή έχει αρκετούς και μπορείς να διαλέξεις σε ποιόν θα πηγαίνεις. Πρόσβαση σε ειδικευμένο γιατρό δεν έχεις χωρίς παραπεμπτικό από τον γιατρό σου. Φάρμακα δεν δίνονται χωρίς συνταγές. Το κόστος δεν το ξέρω γιατί ευτυχώς δεν μου χρειάστηκε κάτι τέτοιο αλλά από τα λίγα που έχω διαβάσει πληρώνεις κατά γραμμή συνταγής κάποιο πάγιο ποσό ανεξάρτητα από την αξία του φαρμάκου. Υπάρχουν διαφοροποιήσεις που εξαρτώνται από την πάθηση, ηλικία κλπ κλπ κλπ... Θα το ψάξω λίγο και θα σας πω...

              συνεχίζεται

              Comment


                #8
                κατατοπιστικοτατος
                What doesnt Kill you,Makes you Stronger..

                Comment


                  #9
                  Πολύ ωραίο το θέμα...και όμορφος ο τρόπος γραφής,μπράβο!
                  Θα φύγω από'δω.

                  Comment


                    #10
                    συνέχεια εκ των προηγουμένων

                    Ο καιρός φέτος δεν μας έκανε τα χατήρια όπως πέρισυ. Καλοκαίρι στην πράξη δεν είδαμε, ενώ νωρίς νωρίς άρχισε ο χειμώνας και οι θερμοκρασίες πέφτουν συνεχώς. Μην φανταστείτε βέβαια τρομερό κρύο τις νυχτερινές ώρες 5-8 βαθμούς και την μέρα 12-15. Μερικές φορές έχει και ήλιο αλλά ποτέ δεν μπορείς να υπολογίσεις εδώ (ξαφνικά εκεί που έχει λιακάδα συννεφιάζει και αρχίζει να ψιλορίχνει). Την προηγούμενη βδομάδα ήταν το Halloween και τα σχολεία ήταν κλειστά οπότε αρκετοί την κοπανήσανε για μια βδομάδα στην εξοχή ή εκτός Ην.Βασιλείου.

                    Η γιορτή αυτή είναι περίπου σαν τα δικά μας καρναβάλια, έχει ρίζες (από ότι λένε) στους αρχαίους Κέλτες, πήγε με τους πρώτους μετανάστες στην Αμερική και ξαναεπέστρεψε στην Αγγλία.... Θέμα ο τρόμος... Η χαρά του παιδιού την μέρα, και του μεγάλου το βράδυ..... Παρασκευή και Σάββατο της εβδομάδας αυτής καλά είναι να κλειστείς στο σπίτι σου, για να μην συμμετέχεις στο όργιο αλκοολοποσίας που γίνεται και δεις τις επακόλουθες αηδιαστικές εικόνες.. Μιλάμε οι άνθρωποι δεν παίζονται στο μεθύσι... Το βάζουν σκοπό να σουρώσουν μέχρι να γίνουν χώμα και να μην ξέρουν τι κάνουν... Και το ρημάδι τους πιάνει και εύκολα γιατί πίνουν ξεροσφύρι.. Το μετά μπορείτε να το φανταστείτε.. Τα συνεργεία του δήμου παρέα με τους υπαλλήλους των πάμπ και των κλάμπ περνάνε την Κυριακή προσπαθώντας να καθαρίσουν τις αηδίες που έχουν αφήσει οι μέχρι αναισθησίας σουρωμένοι Εγγλέζοι και Εγγλέζες στους δρόμους...

                    Μέχρι πριν από περίπου 6 χρόνια την νύχτα του Σαββάτου αυτού είχαν τις περισσότερες συλλήψεις παιδιών συγκριτικά με τις άλλες μέρες και επιπλέον τις περισσότερες εγκυμοσύνες σε εφηβική ηλικία...

                    Τους Εγγλέζους μπορείς να τους κατατάξεις σε δύο βασικές κατηγορίες... στην χαμηλή στάθμη και στην υψηλή στάθμη.. οι κατηγορίες αυτές δεν είναι ανάλογες πάντα με την οικονομική κατάσταση ...

                    οπα έχω να πάω σε μια συνάντηση... συνεχίζεται

                    Comment

                    Working...
                    X