Καλησπέρα παιδιά.
Τη μετανάστευση στη Γερμανία τη διαπραγματεύομαι από την αρχή της κρίσης. Ωστόσο, λίγο στην αρχή η δειλία ή ο φόβος για το άγνωστο, λίγο η επαφή με τα ιδιαίτερα με κράτησαν στη χώρα. Προϊόντος του χρόνου, έπιασα τον εαυτό μου στάσιμο, απλήρωτο από τις διδασκαλίες εντός Αθηνών με αποτέλεσμα να εγκατασθώ στον τόπο καταγωγής μου, στην Καρδίτσα. Εκεί οι προσπάθειες να ανοίξω προσωπικό φροντιστήριο απέβησαν άκαρπες.
Στη δεινή οικονομική κατάσταση και στα ψυχικά πλήγματα που επιφέρει η αποτυχία των σχεδιασμών μου, θα πρέπει να προσμετρηθεί η άρδην αλλαγή της ζωής μου, αφού με τη μετακίνηση αυτή άλλαξα εντελώς τον τρόπο ζωής μου, έχασα φίλους και μπήκα στους κλειστούς κι αργους ρυθμούς της επαρχίας. Η κατάσταση δεν πήγαινε καθόλου καλά, καθώς τον περισσότερο καιρό ήμουνα απλήρωτος, ενώ παράλληλα τα χρέη έτρεχαν.
Αυτό με έφερε στην ανάγκη να εργαστώ το καλοκαίρι σε ένα εστιατόριο στο Ρέθυμνο. Εκεί σέρβιρα μία παρέα με την οποία είχαμε απ' την αρχή πολύ ζεστή επικοινωνία. Γρήγορα διαπιστώσαμε πως είμαστε όλοι εκπαιδευτικοί. Εργάζονταν σε ένα ελληνικό φροντιστήριο στο Μόναχο. Κι αμέσως έρχεται αυτό το μαγικό ψέλλισμα των λέξεων: ψάχνουμε. λέει, φιλόλογο. Δίνω τα στοιχεία και η κοπέλα τα προωθεί κατευθείαν στη διεύθυνση του φροντιστηρίου.
Βέβαια, δεν ήρθε κάποια απάντηση έκτοτε. Και το κακό είναι πως έχω χάσει τα στοιχεία τους ώστε να έρθω σε επικοινωνία μαζί τους.
Ωστόσο, το περιστατικό λειτούργησε ως έναυσμα κι από τότε αναζητώ διακαώς να εργαστώ σε κάτι αντίστοιχο στη Γερμανία. Δεν ξέρω τί δυνατότητες υπάρχουν. Ελπίζω κάποιος που γνωρίζει να με διαφωτίσει.
Τη μετανάστευση στη Γερμανία τη διαπραγματεύομαι από την αρχή της κρίσης. Ωστόσο, λίγο στην αρχή η δειλία ή ο φόβος για το άγνωστο, λίγο η επαφή με τα ιδιαίτερα με κράτησαν στη χώρα. Προϊόντος του χρόνου, έπιασα τον εαυτό μου στάσιμο, απλήρωτο από τις διδασκαλίες εντός Αθηνών με αποτέλεσμα να εγκατασθώ στον τόπο καταγωγής μου, στην Καρδίτσα. Εκεί οι προσπάθειες να ανοίξω προσωπικό φροντιστήριο απέβησαν άκαρπες.
Στη δεινή οικονομική κατάσταση και στα ψυχικά πλήγματα που επιφέρει η αποτυχία των σχεδιασμών μου, θα πρέπει να προσμετρηθεί η άρδην αλλαγή της ζωής μου, αφού με τη μετακίνηση αυτή άλλαξα εντελώς τον τρόπο ζωής μου, έχασα φίλους και μπήκα στους κλειστούς κι αργους ρυθμούς της επαρχίας. Η κατάσταση δεν πήγαινε καθόλου καλά, καθώς τον περισσότερο καιρό ήμουνα απλήρωτος, ενώ παράλληλα τα χρέη έτρεχαν.
Αυτό με έφερε στην ανάγκη να εργαστώ το καλοκαίρι σε ένα εστιατόριο στο Ρέθυμνο. Εκεί σέρβιρα μία παρέα με την οποία είχαμε απ' την αρχή πολύ ζεστή επικοινωνία. Γρήγορα διαπιστώσαμε πως είμαστε όλοι εκπαιδευτικοί. Εργάζονταν σε ένα ελληνικό φροντιστήριο στο Μόναχο. Κι αμέσως έρχεται αυτό το μαγικό ψέλλισμα των λέξεων: ψάχνουμε. λέει, φιλόλογο. Δίνω τα στοιχεία και η κοπέλα τα προωθεί κατευθείαν στη διεύθυνση του φροντιστηρίου.
Βέβαια, δεν ήρθε κάποια απάντηση έκτοτε. Και το κακό είναι πως έχω χάσει τα στοιχεία τους ώστε να έρθω σε επικοινωνία μαζί τους.
Ωστόσο, το περιστατικό λειτούργησε ως έναυσμα κι από τότε αναζητώ διακαώς να εργαστώ σε κάτι αντίστοιχο στη Γερμανία. Δεν ξέρω τί δυνατότητες υπάρχουν. Ελπίζω κάποιος που γνωρίζει να με διαφωτίσει.
Comment