ΚΑΤΟΙΚΗΣΗ
Η διασπορά των μυκηναϊκών οικιστικών εγκαταστάσεων φανερώνει τον τρόπο με τον οποίο διαμορφώνεται η πολιτική γεωγραφία στο εσωτερικό της μυκηναϊκής επικράτειας. Τα μυκηναϊκά κράτη ήταν οργανωμένα σε μικρά ανεξάρτητα βασίλεια, τα οποία διοικούνταν από μια ισχυρή διοικητική έδρα. Δε γνωρίζουμε αν τα γεωγραφικά σύνορα έπαιζαν πάντα σημαντικό ρόλο στην άσκηση της πολιτικής εξουσίας. Η Πύλος ήταν το σημαντικότερο κέντρο και η πρωτεύουσα του βασιλείου της Μεσσηνίας, ενώ αντίθετα στην Αργολίδα σε μία σχετικά μικρή περιοχή υπήρχαν συγχρόνως δύο ισχυρές ακροπόλεις, των Μυκηνών και της Τίρυνθας, οι οποίες -τουλάχιστον κατά το μεγαλύτερο διάστημα της Ύστερης Χαλκοκρατίας- υπήρξαν ανεξάρτητα διοικητικά κέντρα. Ανάμεσα στα μεγάλα και σημαντικά μυκηναϊκά κέντρα υπήρχαν μικρότερες εγκαταστάσεις, η έκταση των οποίων δεν ξεπερνούσε μερικά εκτάρια.
Μέσα από τα αρχαιολογικά κατάλοιπα διαγράφονται καθαρά οι περιοχές της μυκηναϊκής επικράτειας. Το κέντρο του μυκηναϊκού πολιτισμού ήταν σαφέστατα η Πελοπόννησος, όπου εντοπίστηκαν τα σημαντικότερα μυκηναϊκά κέντρα- οι Μυκήνες, η Τίρυνθα και η Πύλος. Πολύ σημαντικά κέντρα βρίσκονταν επίσης στη Βοιωτία, στη Θήβα, στο Γλα και στον Ορχομενό, όπου συναντώται όλα τα χαρακτηριστικά κατάλοιπα του μυκηναϊκού πολιτισμού: τα ανάκτορα, τα μεγάλα τεχνικά έργα, οι οχυρώσεις και οι βασιλικοί τάφοι. Στην Αττική θα πρέπει επίσης να υπήρχαν αρκετές μυκηναϊκές θέσεις, όπως φαίνεται από τα λείψανα της μυκηναϊκής οχύρωσης στην Ακρόπολη των Αθηνών από τους θολωτούς τάφους στο Λαύριο και στο Μενίδι και από το σημαντικό ύστερο μυκηναϊκό νεκροταφείο της Περατής.
Τα βορειότερα σύνορα της μυκηναϊκής επικράτειας φτάνουν μέχρι τη Θεσσαλία, όπου ξεχωρίζει το σημαντικό κέντρο της Ιωλκού. Η μυκηναϊκή επιρροή όμως εκεί περιορίζεται στις παράλιες περιοχές, ενώ η ενδοχώρα μένει μακριά από τις μυκηναϊκές εξελίξεις. Η περιοχή της Μακεδονίας φαίνεται ότι ήταν έξω από την τροχιά του μυκηναϊκού κόσμου και δεμένη περισσότερο με το χώρο της Βαλκανικής. Τα μυκηναϊκά προϊόντα που έφταναν στα λιμάνια της Χαλκιδικής και της Θάσου φανερώνουν μόνο σποραδικές εμπορικές επαφές με τα κέντρα του νότου.
Οι επαφές των Μυκηναίων με τις Κυκλάδες είχαν αρχίσει από την πρώιμη Μυκηναϊκή εποχή, αλλά κατά την εποχή της ακμής μερικά κυκλαδικά νησιά, όπως η Αγία Ειρήνη στην Κέα και η Φυλακωπή στη Μήλο, δίνουν την εντύπωση γνήσιων μυκηναϊκών οικισμών. Το ίδιο διάστημα η μυκηναϊκή επιρροή εξαπλώθηκε και στα νησιά του Νοτιοανατολικού Αιγαίου, τα οποία διατήρησαν στην τέχνη τους τις στερεοελλαδικές τάσεις ακόμη και κατά τη διάρκεια της μυκηναϊκής παρακμής και εντάχθηκαν στη Μυκηναϊκή Κοινή.
Η Κρήτη με το λαμπρό μινωικό παρελθόν αποτελούσε πάντα έναν πόλο έλξης και έδινε γόνιμα πολιτισμικά στοιχεία σε όλους του τομείς του μυκηναϊκού πολιτισμού. Ο εμπορικός ανταγωνισμός με την κρητική μεγαλόνησο οδήγησε στην κατάκτησή της από τους Μυκηναίους στα μέσα του 15ου αιώνα π.Χ. Ύστερα από αυτό το διάστημα η ζωή και η κοινωνική οργάνωση του νησιού ακολούθησε τις εξελίξεις της ηπειρωτικής Ελλάδας.
Η εξάπλωση του μυκηναϊκού πολιτισμού στις άλλες χώρες της Ευρώπης και της Ανατολής παρουσιάζει ένα αρκετά διαφορετικό χαρακτήρα. Εκεί οι Μυκηναίοι συμμετείχαν ενεργά στις διεθνείς εμπορικές συναλλαγές και μερικές φορές οδηγήθηκαν στην ίδρυση εμπορικών σταθμών ή ακόμη και παροικιών, κυρίως στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου. Η φύση, η μορφή και η πυκνότητα των απόμακρων αυτών εγκαταστάσεων αποτελούν ακόμη ανοιχτά ερωτήματα για την έρευνα.
Από τις πινακίδες των ανακτορικών αρχείων συλλέγονται πλούσιες μαρτυρίες για τα τοπωνύμια της Εποχής του Χαλκού. Τα τοπωνύμια χρησιμοποιούνταν στα μυκηναϊκά κείμενα για να δείξουν την προέλευση των ανθρώπων και των αγαθών που διακινούνταν στα ανακτορικά κέντρα. Στις πινακίδες της Κνωσού περιέχονται περίπου εκατό ονομασίες οικισμών και στις πινακίδες της Πύλου γύρω στις εκατόν εξήντα. Oι ειδικοί ερευνητές προσπαθούν να ταυτίσουν τα μυκηναϊκά τοπωνύμια με συγκεκριμένες θέσεις. Η έρευνα αυτή είναι δυνατόν να οδηγήσει σε λάθος συμπεράσματα, εφόσον και στους μυκηναϊκούς χρόνους θα μπορούσε, όπως και κατά την Αρχαιότητα, πολλές θέσεις να έχουν το ίδιο τοπωνύμιο.
Βάσει των πινακίδων της Πύλου, γνωρίζουμε ότι η Μεσσηνία ήταν χωρισμένη σε επτά διοικητικές περιφέρειες, την Πίσα, το Ρίο, την Κυπάρισσο, τους Λουσούς, τους Σφαγιάνες και το Νέδωνα. Οι κάτοικοι των περιφερειών αυτών υπάγονταν στον ηγεμόνα της Πύλου. Στην Κρήτη υπήρχε ένα ισχυρό μυκηναϊκό κέντρο στην Κνωσό, το οποίο ασκούσε έλεγχο σ' όλο το νησί μέχρι την κατάρρευση του ανακτόρου, οπότε η εξουσία μοιράστηκε σε πολλές μικρότερες περιφέρειες. Στις πινακίδες της Κνωσού αναγνωρίζονται οι ονομασίες μερικών κρητικών πόλεων, όπως η Κυδωνία, η Λατώ, ο Ίνατος και τα Σύβριτα. Οι ονομασίες αυτές εμφανίζονται με την ίδια ή ελαφρώς παραλλαγμένη μορφή στα αρχαία ελληνικά.
Από γραμματολογική άποψη παρουσιάζει ενδιαφέρον ο τρόπος που εμφανίζονται τα τοπωνύμια στα μυκηναϊκά κείμενα. Για τη δήλωση συγκεκριμενων θέσεων χρησιμοποιούνται τα ίδια επιθήματα που χρησιμοποιήθηκαν και στα τοπωνύμια της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Ελληνικά επιθήματα προστίθενταν ακόμη και σε μη ελληνικά τοπωνύμια, τα οποία έχουν συνήθως κατάληξη σε -so (-σσος) και -to (-νθος), π.χ. aminiso (Αμνισός), konoso (Κνωσός), korito (Κόρινθος), ruso (Λουσός), turiso (Τύλισσος).
Τα τοπωνύμια δηλώνονται με πολλές διαφορετικές καταλήξεις. Χαρακτηριστικές είναι οι καταλήξεις σε -i-jo (ίος και -ία) και -uwa (-υFα) π.χ. rijo (Ρίον) και kudonia (Κυδωνία), σε -ο, π.χ. puro (Πύλος), -ipo, π.χ. Ewiripo (Εύριπος). Οι τοποθεσίες δηλώνονταν συχνά και με ονόματα προσώπων σε γενική πτώση ακολουθούμενες από τη λέξη wowo (όρος), που δήλωνε τα σύνορα μιας περιοχής.
Η διασπορά των μυκηναϊκών οικιστικών εγκαταστάσεων φανερώνει τον τρόπο με τον οποίο διαμορφώνεται η πολιτική γεωγραφία στο εσωτερικό της μυκηναϊκής επικράτειας. Τα μυκηναϊκά κράτη ήταν οργανωμένα σε μικρά ανεξάρτητα βασίλεια, τα οποία διοικούνταν από μια ισχυρή διοικητική έδρα. Δε γνωρίζουμε αν τα γεωγραφικά σύνορα έπαιζαν πάντα σημαντικό ρόλο στην άσκηση της πολιτικής εξουσίας. Η Πύλος ήταν το σημαντικότερο κέντρο και η πρωτεύουσα του βασιλείου της Μεσσηνίας, ενώ αντίθετα στην Αργολίδα σε μία σχετικά μικρή περιοχή υπήρχαν συγχρόνως δύο ισχυρές ακροπόλεις, των Μυκηνών και της Τίρυνθας, οι οποίες -τουλάχιστον κατά το μεγαλύτερο διάστημα της Ύστερης Χαλκοκρατίας- υπήρξαν ανεξάρτητα διοικητικά κέντρα. Ανάμεσα στα μεγάλα και σημαντικά μυκηναϊκά κέντρα υπήρχαν μικρότερες εγκαταστάσεις, η έκταση των οποίων δεν ξεπερνούσε μερικά εκτάρια.
Μέσα από τα αρχαιολογικά κατάλοιπα διαγράφονται καθαρά οι περιοχές της μυκηναϊκής επικράτειας. Το κέντρο του μυκηναϊκού πολιτισμού ήταν σαφέστατα η Πελοπόννησος, όπου εντοπίστηκαν τα σημαντικότερα μυκηναϊκά κέντρα- οι Μυκήνες, η Τίρυνθα και η Πύλος. Πολύ σημαντικά κέντρα βρίσκονταν επίσης στη Βοιωτία, στη Θήβα, στο Γλα και στον Ορχομενό, όπου συναντώται όλα τα χαρακτηριστικά κατάλοιπα του μυκηναϊκού πολιτισμού: τα ανάκτορα, τα μεγάλα τεχνικά έργα, οι οχυρώσεις και οι βασιλικοί τάφοι. Στην Αττική θα πρέπει επίσης να υπήρχαν αρκετές μυκηναϊκές θέσεις, όπως φαίνεται από τα λείψανα της μυκηναϊκής οχύρωσης στην Ακρόπολη των Αθηνών από τους θολωτούς τάφους στο Λαύριο και στο Μενίδι και από το σημαντικό ύστερο μυκηναϊκό νεκροταφείο της Περατής.
Τα βορειότερα σύνορα της μυκηναϊκής επικράτειας φτάνουν μέχρι τη Θεσσαλία, όπου ξεχωρίζει το σημαντικό κέντρο της Ιωλκού. Η μυκηναϊκή επιρροή όμως εκεί περιορίζεται στις παράλιες περιοχές, ενώ η ενδοχώρα μένει μακριά από τις μυκηναϊκές εξελίξεις. Η περιοχή της Μακεδονίας φαίνεται ότι ήταν έξω από την τροχιά του μυκηναϊκού κόσμου και δεμένη περισσότερο με το χώρο της Βαλκανικής. Τα μυκηναϊκά προϊόντα που έφταναν στα λιμάνια της Χαλκιδικής και της Θάσου φανερώνουν μόνο σποραδικές εμπορικές επαφές με τα κέντρα του νότου.
Οι επαφές των Μυκηναίων με τις Κυκλάδες είχαν αρχίσει από την πρώιμη Μυκηναϊκή εποχή, αλλά κατά την εποχή της ακμής μερικά κυκλαδικά νησιά, όπως η Αγία Ειρήνη στην Κέα και η Φυλακωπή στη Μήλο, δίνουν την εντύπωση γνήσιων μυκηναϊκών οικισμών. Το ίδιο διάστημα η μυκηναϊκή επιρροή εξαπλώθηκε και στα νησιά του Νοτιοανατολικού Αιγαίου, τα οποία διατήρησαν στην τέχνη τους τις στερεοελλαδικές τάσεις ακόμη και κατά τη διάρκεια της μυκηναϊκής παρακμής και εντάχθηκαν στη Μυκηναϊκή Κοινή.
Η Κρήτη με το λαμπρό μινωικό παρελθόν αποτελούσε πάντα έναν πόλο έλξης και έδινε γόνιμα πολιτισμικά στοιχεία σε όλους του τομείς του μυκηναϊκού πολιτισμού. Ο εμπορικός ανταγωνισμός με την κρητική μεγαλόνησο οδήγησε στην κατάκτησή της από τους Μυκηναίους στα μέσα του 15ου αιώνα π.Χ. Ύστερα από αυτό το διάστημα η ζωή και η κοινωνική οργάνωση του νησιού ακολούθησε τις εξελίξεις της ηπειρωτικής Ελλάδας.
Η εξάπλωση του μυκηναϊκού πολιτισμού στις άλλες χώρες της Ευρώπης και της Ανατολής παρουσιάζει ένα αρκετά διαφορετικό χαρακτήρα. Εκεί οι Μυκηναίοι συμμετείχαν ενεργά στις διεθνείς εμπορικές συναλλαγές και μερικές φορές οδηγήθηκαν στην ίδρυση εμπορικών σταθμών ή ακόμη και παροικιών, κυρίως στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου. Η φύση, η μορφή και η πυκνότητα των απόμακρων αυτών εγκαταστάσεων αποτελούν ακόμη ανοιχτά ερωτήματα για την έρευνα.
Χάρτης με τους οικισμούς
της Υστεροελλαδικής III περιόδου.
της Υστεροελλαδικής III περιόδου.
Από τις πινακίδες των ανακτορικών αρχείων συλλέγονται πλούσιες μαρτυρίες για τα τοπωνύμια της Εποχής του Χαλκού. Τα τοπωνύμια χρησιμοποιούνταν στα μυκηναϊκά κείμενα για να δείξουν την προέλευση των ανθρώπων και των αγαθών που διακινούνταν στα ανακτορικά κέντρα. Στις πινακίδες της Κνωσού περιέχονται περίπου εκατό ονομασίες οικισμών και στις πινακίδες της Πύλου γύρω στις εκατόν εξήντα. Oι ειδικοί ερευνητές προσπαθούν να ταυτίσουν τα μυκηναϊκά τοπωνύμια με συγκεκριμένες θέσεις. Η έρευνα αυτή είναι δυνατόν να οδηγήσει σε λάθος συμπεράσματα, εφόσον και στους μυκηναϊκούς χρόνους θα μπορούσε, όπως και κατά την Αρχαιότητα, πολλές θέσεις να έχουν το ίδιο τοπωνύμιο.
Βάσει των πινακίδων της Πύλου, γνωρίζουμε ότι η Μεσσηνία ήταν χωρισμένη σε επτά διοικητικές περιφέρειες, την Πίσα, το Ρίο, την Κυπάρισσο, τους Λουσούς, τους Σφαγιάνες και το Νέδωνα. Οι κάτοικοι των περιφερειών αυτών υπάγονταν στον ηγεμόνα της Πύλου. Στην Κρήτη υπήρχε ένα ισχυρό μυκηναϊκό κέντρο στην Κνωσό, το οποίο ασκούσε έλεγχο σ' όλο το νησί μέχρι την κατάρρευση του ανακτόρου, οπότε η εξουσία μοιράστηκε σε πολλές μικρότερες περιφέρειες. Στις πινακίδες της Κνωσού αναγνωρίζονται οι ονομασίες μερικών κρητικών πόλεων, όπως η Κυδωνία, η Λατώ, ο Ίνατος και τα Σύβριτα. Οι ονομασίες αυτές εμφανίζονται με την ίδια ή ελαφρώς παραλλαγμένη μορφή στα αρχαία ελληνικά.
Από γραμματολογική άποψη παρουσιάζει ενδιαφέρον ο τρόπος που εμφανίζονται τα τοπωνύμια στα μυκηναϊκά κείμενα. Για τη δήλωση συγκεκριμενων θέσεων χρησιμοποιούνται τα ίδια επιθήματα που χρησιμοποιήθηκαν και στα τοπωνύμια της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Ελληνικά επιθήματα προστίθενταν ακόμη και σε μη ελληνικά τοπωνύμια, τα οποία έχουν συνήθως κατάληξη σε -so (-σσος) και -to (-νθος), π.χ. aminiso (Αμνισός), konoso (Κνωσός), korito (Κόρινθος), ruso (Λουσός), turiso (Τύλισσος).
Τα τοπωνύμια δηλώνονται με πολλές διαφορετικές καταλήξεις. Χαρακτηριστικές είναι οι καταλήξεις σε -i-jo (ίος και -ία) και -uwa (-υFα) π.χ. rijo (Ρίον) και kudonia (Κυδωνία), σε -ο, π.χ. puro (Πύλος), -ipo, π.χ. Ewiripo (Εύριπος). Οι τοποθεσίες δηλώνονταν συχνά και με ονόματα προσώπων σε γενική πτώση ακολουθούμενες από τη λέξη wowo (όρος), που δήλωνε τα σύνορα μιας περιοχής.
Πύλος. Χάρτης με τις διοικητικές επαρχίες.
Comment