Καθώς τους κοιτούσα να μπαίνουν στο αυτοκίνητο, συνειδητοποίησα πως έκανε αρκετό κρύο. Δεν ξέρω γιατί αλλά μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν το ένιωθα τόσο έντονο. Ξαφνικά ένιωσα τα νύχια τον χεριών μου να ξυλιάζουν και τις παλάμες μου να χάνουν κι αυτές τη θερμοκρασία σαν να βούτηξα τα χέρια μου σε παγάκια. Τα έφερα κοντά στο στόμα μου, και έριξα λίγο ζεστό αέρα μαζί με τη νικοτίνη που είχα βάλει για τα καλά μέσα μου στο ταξίδι. Έχω τη κακιά αυτή συνηθεία-αρώστια να καπνίζω χωρίς σταματημό όταν οδηγώ, σε σημείο που το πακέτο δεν κρατάει ούτε για 4 ώρες..
Ο Βασίλης ακούραστος σιγοτραγουδούσε λες και είχε έρθει μαζί μου σ' αυτό το ταξίδι για να μου κρατάει συντροφιά. Βάζοντας μπροστά το σαραβαλάκι, το μάτι μου έπεσε στον θολωμένο από το κρύο πλαινό καθρέφτη του οδηγού. Το καυσαέριο έμοιαζε σαν σύννεφο καθώς έβγαινε ζεστό στο παγωμένο περιβάλλον. Δυνάμωσα τη φωνή και ξεκίνησα για μια ακόμη φορά.
Πολλές φορές έχω ακούσει για ανθρώπους που βρίσκονται σε δυο σημεία στη γη χωρίς όμως να βρίσκονται σε δυο σώματα. Απλά χωρίζεται το μυαλό με το σώμα και συνεργάζονται από απόσταση. Καθώς το σώμα μου οδηγούσε στην ερημιά, το μυαλό έτρεχε και πάλι στο τι θέλω να κάνω τον καιρό που θα είμαι κάτω. Όσοι φίλοι με είχα ξεχάσει, θα πήγαινα να τους θυμίσω ότι υπάρχω, όχι για να τους παραπονεθώ, απλά να με δουν και να τους δώσω ένα λόγο όταν ξαναφύγω να στείλουν κανένα μήνυμα Παιδικοί φίλοι που για διάφορους λόγους χαθήκαμε και δεν κάναμε τίποτα για να ξαναβρεθούμε, φίλοι που ξεκινούσαμε ακόμα και τη μέρα μας μαζί, είτε στέλνοντας το πρώτο μήνυμα στο φατσοβιβλίο ταΐζοντας τα ζώα της φάρμας μου και μαζεύοντας τα φρούτα απ τα δέντρα μου , είτε βρίσκοντάς τους στο δρόμο πηγαίνοντας ο καθένας στη δουλειά του. φίλοι που έκανες να τους δεις δυο χρόνια και ένιωθες σαν να μην πέρασε μέρα. Έχω κάνα δυο τέτοια ρεμάλια φίλους. Τους αγαπώ και τους ευχαριστώ που βρεθήκανε εκεί όταν τους χρειάστηκα και ελπίζω να ανταποδώσω κάποια στιγμή με τον ίδιο τρόπο για να νιώσετε πως είναι να βγαίνεις στην επιφάνεια όταν φτάσεις στον βυθό. Λέω να νιώσετε, όχι να καταλάβετε. Έχει μεγάλη διαφορά το ένα με το άλλο.. Για σένα Γιώργο και Νίκο που όσο και να με κράζετε, όσο και γαϊδούρι αν είμαι είστε εκεί. Για όσες φορές έκανα λάθος μα δεν μου ρίξατε σφαλιάρα, μου δείξατε πως να διορθώσω.. Για σένα Βάιο που κάθε φορά που σε συναντώ με κάνεις και χαμογελάω με τις αναμνήσεις που μου ξυπνάς από τα δύσκολα παιδικά μας χρόνια. Για σένα Βασίλη που μου βγάζεις την πίστη κάθε φορά που θέλεις να πάρεις κάποιο κομμάτι ξύλο απο το δάσος για να διακοσμίσεις το σπίτι ή για κάθε φορά που φτάνεις τα πνευμόνια μου στα όρια περπατώντας στα βουνά του νομού..
Το μυαλό γύρισε στο σώμα βλέποντας μια πινακίδα που έγραφε GAS 500m. Έπρεπε να βάλω βενζίνη και να ρωτήσω για ο αυτοκόλλητο της Αυστρίας που μου είχανε πει. Βγαίνοντας από την έξοδο ακούγοντας ταυτόχρονα τον χαρακτηριστικό ήχο του φλας, τα μάτια μου πηγαίνανε αριστερά και δεξιά προσπαθώντας να πιάσουν κάθε λεπτομέρεια των εγκαταστάσεων για να μπορέσω να διηγηθώ το τι έβλεπα στους υπόλοιπους. Δεξιά είχε παράπλευρο δρόμο για το πάρκινγκ φωταγωγημένο καλύτερα και από τον κεντρικό δρόμο που μπαίνεις στην πόλη μας. Κάδοι σκουπιδιών και πράσινο παντού. Είχε ακόμα και τραπεζοκαθίσματα για να ξεκουραστείς ή να φας! Ακολούθησα το δρόμο για το βενζινάδικο και μπαίνοντας είδα την τεράστια επιφάνεια βιομηχανικού τσιμέντου να απλώνεται στη πλατεία που βρισκόντουσαν οι αντλίες. Το στέγαστρο είχε τόσο καθαρό φως που δεν καταλάβαινες ότι ήταν ακόμα νύχτα! Πήρα θέση δίπλα στην αντλία έσβησα τη μηχανή και έριξα μια γρήγορη ματιά γύρω μου. Την ίδια στιγμή πάρκαρε δίπλα μου κάποιος άλλος. Είδα τη γυναίκα συνοδηγό να φεύγει με γρήγορο βήμα προς το κτίριο χώνοντας όσο μπορούσε το λαιμό της στο γιακά του μπουφάν προσπαθώντας να καλυφτεί απ το κρύο. Λίγο πιο κάτω γεμίζανε κι άλλοι τα αυτοκίνητα τους τρέμοντας σχεδόν απ την παγωνιά. Βγάζοντας τη ζώνη και ανοίγοντας την πόρτα ένιωσα μια ακόμη φορά τον κρύο αέρα να εισβάλει στην καμπίνα και να πέφτει σε κάθε γυμνό σημείο του σώματός μου. Φόρεσα τη φανταστική μάλλινη ζακέτα που είχα αγοράσει από την Ολλανδία και έκανα ένα από τα πιο ευχάριστα τεντώματα της ζωής μου..
Ο Βασίλης ακούραστος σιγοτραγουδούσε λες και είχε έρθει μαζί μου σ' αυτό το ταξίδι για να μου κρατάει συντροφιά. Βάζοντας μπροστά το σαραβαλάκι, το μάτι μου έπεσε στον θολωμένο από το κρύο πλαινό καθρέφτη του οδηγού. Το καυσαέριο έμοιαζε σαν σύννεφο καθώς έβγαινε ζεστό στο παγωμένο περιβάλλον. Δυνάμωσα τη φωνή και ξεκίνησα για μια ακόμη φορά.
Πολλές φορές έχω ακούσει για ανθρώπους που βρίσκονται σε δυο σημεία στη γη χωρίς όμως να βρίσκονται σε δυο σώματα. Απλά χωρίζεται το μυαλό με το σώμα και συνεργάζονται από απόσταση. Καθώς το σώμα μου οδηγούσε στην ερημιά, το μυαλό έτρεχε και πάλι στο τι θέλω να κάνω τον καιρό που θα είμαι κάτω. Όσοι φίλοι με είχα ξεχάσει, θα πήγαινα να τους θυμίσω ότι υπάρχω, όχι για να τους παραπονεθώ, απλά να με δουν και να τους δώσω ένα λόγο όταν ξαναφύγω να στείλουν κανένα μήνυμα Παιδικοί φίλοι που για διάφορους λόγους χαθήκαμε και δεν κάναμε τίποτα για να ξαναβρεθούμε, φίλοι που ξεκινούσαμε ακόμα και τη μέρα μας μαζί, είτε στέλνοντας το πρώτο μήνυμα στο φατσοβιβλίο ταΐζοντας τα ζώα της φάρμας μου και μαζεύοντας τα φρούτα απ τα δέντρα μου , είτε βρίσκοντάς τους στο δρόμο πηγαίνοντας ο καθένας στη δουλειά του. φίλοι που έκανες να τους δεις δυο χρόνια και ένιωθες σαν να μην πέρασε μέρα. Έχω κάνα δυο τέτοια ρεμάλια φίλους. Τους αγαπώ και τους ευχαριστώ που βρεθήκανε εκεί όταν τους χρειάστηκα και ελπίζω να ανταποδώσω κάποια στιγμή με τον ίδιο τρόπο για να νιώσετε πως είναι να βγαίνεις στην επιφάνεια όταν φτάσεις στον βυθό. Λέω να νιώσετε, όχι να καταλάβετε. Έχει μεγάλη διαφορά το ένα με το άλλο.. Για σένα Γιώργο και Νίκο που όσο και να με κράζετε, όσο και γαϊδούρι αν είμαι είστε εκεί. Για όσες φορές έκανα λάθος μα δεν μου ρίξατε σφαλιάρα, μου δείξατε πως να διορθώσω.. Για σένα Βάιο που κάθε φορά που σε συναντώ με κάνεις και χαμογελάω με τις αναμνήσεις που μου ξυπνάς από τα δύσκολα παιδικά μας χρόνια. Για σένα Βασίλη που μου βγάζεις την πίστη κάθε φορά που θέλεις να πάρεις κάποιο κομμάτι ξύλο απο το δάσος για να διακοσμίσεις το σπίτι ή για κάθε φορά που φτάνεις τα πνευμόνια μου στα όρια περπατώντας στα βουνά του νομού..
Το μυαλό γύρισε στο σώμα βλέποντας μια πινακίδα που έγραφε GAS 500m. Έπρεπε να βάλω βενζίνη και να ρωτήσω για ο αυτοκόλλητο της Αυστρίας που μου είχανε πει. Βγαίνοντας από την έξοδο ακούγοντας ταυτόχρονα τον χαρακτηριστικό ήχο του φλας, τα μάτια μου πηγαίνανε αριστερά και δεξιά προσπαθώντας να πιάσουν κάθε λεπτομέρεια των εγκαταστάσεων για να μπορέσω να διηγηθώ το τι έβλεπα στους υπόλοιπους. Δεξιά είχε παράπλευρο δρόμο για το πάρκινγκ φωταγωγημένο καλύτερα και από τον κεντρικό δρόμο που μπαίνεις στην πόλη μας. Κάδοι σκουπιδιών και πράσινο παντού. Είχε ακόμα και τραπεζοκαθίσματα για να ξεκουραστείς ή να φας! Ακολούθησα το δρόμο για το βενζινάδικο και μπαίνοντας είδα την τεράστια επιφάνεια βιομηχανικού τσιμέντου να απλώνεται στη πλατεία που βρισκόντουσαν οι αντλίες. Το στέγαστρο είχε τόσο καθαρό φως που δεν καταλάβαινες ότι ήταν ακόμα νύχτα! Πήρα θέση δίπλα στην αντλία έσβησα τη μηχανή και έριξα μια γρήγορη ματιά γύρω μου. Την ίδια στιγμή πάρκαρε δίπλα μου κάποιος άλλος. Είδα τη γυναίκα συνοδηγό να φεύγει με γρήγορο βήμα προς το κτίριο χώνοντας όσο μπορούσε το λαιμό της στο γιακά του μπουφάν προσπαθώντας να καλυφτεί απ το κρύο. Λίγο πιο κάτω γεμίζανε κι άλλοι τα αυτοκίνητα τους τρέμοντας σχεδόν απ την παγωνιά. Βγάζοντας τη ζώνη και ανοίγοντας την πόρτα ένιωσα μια ακόμη φορά τον κρύο αέρα να εισβάλει στην καμπίνα και να πέφτει σε κάθε γυμνό σημείο του σώματός μου. Φόρεσα τη φανταστική μάλλινη ζακέτα που είχα αγοράσει από την Ολλανδία και έκανα ένα από τα πιο ευχάριστα τεντώματα της ζωής μου..
Comment