loyfa......με μια λεξη.....*****
Announcement
Collapse
No announcement yet.
Ελληνικά εστιατόρια - Προσωπικές ιστορίες
Collapse
This is a sticky topic.
X
X
-
ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣωραίος!!!!!!! ΜΟΝΟ ΕΣΕΝΑ & ΤΟ GAME OF THRONES "ΒΛΕΠΩ" ΜΕ ΤΟΣΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ, ΑΓΩΝΙΑ & ΑΝΥΠΟΜΟΝΗΣΙΑ!!!!! Άσε ρε φιλαράκι τα μπρμανιλίκια & τα εστιατόρια και πιάσε πληκτρολόγιο ή μολυβάκι..... τόσα άτομα που στο λέμε.....δεν είναι τυχαίο λέμε..... & η J.K.Rowlling (του Χάρρυ Πόττερ) στα 40~45 έπιασε πέννα & χέστηκε στο τάληρο....
Πίστεψέ το & κάνε την εμπειρία σου μυθιστόρημα.... άντε καλοφάγωτα!!!!!Don't ever mistake someone's silence for ignorance, calmness for acceptance and kindness for weakness!
Comment
-
Originally posted by Giannis_drama View PostPou eisai re loufa ante perimenoume tin synexeia me agonia. Ta xairetismata mou kai tis eyxes mou file gia ena kalitero ayrio apo ton canadaOriginally posted by nasos View PostLoufaaaa ase to loufarisma kai ksekina kai grapse!!!!!!!!!!
Emeina me to kafe sto xeri ,prwi-prwi!!!!
Comment
-
Η άφιξη μου στο μαγαζί λιγάκι μπερδεμένη. Όλα αυτά να γυρνάνε στο μυαλό μου.. Ο ξάδερφος προσπαθούσε να με παρηγορήσει. "'Όλα θα πάνε καλά μη μασάς" Δεν με πείραξε τόσο πολύ το οτι έπρεπε να ψάχνω για δουλειά πάλι, με έριξε όμως απο τα σύννεφα η στάση του θείου. Για καλή μου τύχη, στο μαγαζί που δούλευε ο ξάδερφος, είχε σταματήσει πρόσφατα ο μπουφετζής. Μου πρότεινε να καθίσω για λίγες μέρες μέχρι να βρούνε. Δέχθηκα.. Τα πράγματα φαινόντουσαν παιχνιδάκι με τα δεδομένα της Ολλανδίας. Ευχάριστοι άνθρωποι, σχεδόν καθόλου φωνές κατά τη διάρκεια της εργασίας, πίεση μηδαμινή και η δουλειά στο χαλαρό. Δεν μου πήρε πολύ καιρό να προσαρμοστώ, ήδη την πρώτη εβδομάδα είχα μπει στο ρυθμό. Εξάλλου δεν είχαν περάσει ούτε 10 μέρες που έφυγα απ τον χωριάτη. Τα παιδιά μέσα στο μαγαζί ένας κ ένας. Η Ελπίδα με το αστείρευτο χαμόγελο, ο "πόντιος" στη λάντζα, θα μπορούσε να είναι πατέρας μου για τα χρόνια του. Δεν το έβαζε κάτω με τίποτα ο άνθρωπος, ακούραστος. Εκείνη η γενιά αν και έκανε τραγικά λάθη στο παρελθόν, στο θέμα δουλειάς δεν παίζεται.. Ο μετρ του μαγαζιού. Τον φώναζα "δάσκαλο". Είχε τελειώσει νηπιαγωγός, πολύ μορφωμένος. Μαλώσαμε αρκετές φορές για ψύλλου πήδημα που λέμε, μα πάντα τα βρίσκαμε. Η Μαγείρισσα με τον άντρα της. Δεν σήκωνε και πολλά πολλά ο μάγειρας.. Οι βρισιές πηγαίνανε σύννεφο αν κάποιος τον ζόριζε λίγο παραπάνω. Ανάμεσα τους βρισκότανε και ένα παιδί απο το χωριό μου. Ο "δεύτερος". Παιδί μάλαμα, με τα αδέρφια του έκανα παρέα στην εφηβεία. Ήταν σαν τη μύγα μες το γάλα στην οικογένεια του. Η καθαρίστρια! Η "μικρή Τερέζα" Μια μικροκαμωμένη ξανθιά χαριτωμένη Πολωνέζα. Καθάριζε το μαγαζί και στις "φορτωμένες μέρες βοηθούσε στην κουζίνα. Ο "ξάδερφος". Εδώ δεν μπορώ να πω και πολλά. Θυμάμαι μονάχα πως δεν μιλούσε καλά γερμανικά και ψιθύριζε για να μην τον καταλάβουν οι Γερμανοί. Άδικα όμως.. Ο "εργοδότης". Τι να αναλύσω για τον τύπο τώρα.. Μπορεί να μην ήταν απο Νεοχώρι, έχει όμως γυναίκα απο κει. Δεν ήταν τόσο τραγικός, είναι όμως εγωίσταρος και τσιγκούνης. Προσπαθούσε να βγάλει απο τη μύγα ξίγκι. Ακόμα και σήμερα το ίδιο παραμένει. Καλός άνθρωπος, αλλά όταν έπαιζε χρήμα δεν καταλάβαινε τίποτα. Αν μπορούσε να πουλήσει και εμάς θα το έκανε! Ήρθε απο Ελλάδα καταχρεωμένος απο διάφορα λάθη της ζωής του όπως ο καθένας μας, και ξεκίνησε σαν σερβιτόρος. Με τη δουλειά και τη βοήθεια της γυναίκας του κατάφερε να γίνει άνθρωπος. Μπράβο του αλλά θα μπορούσε χωρίς να αποκτά εχθρούς καθημερινά. Εμένα με έχει βοηθήσει άπειρες φορές οικονομικά. Σκέψου πως μου έστειλε χρήματα στην Ελλάδα όταν είχα κατέβει με άδεια! Ποιος θα το έκανε αυτό;; Είναι πολύ κρίμα όταν το χρήμα σε αλλάζει σαν άνθρωπο..
Οι συνθήκες πάνω κάτω ίδιες. 11:00 - 15:00 και 17:00 - 23:00. Αυτές είναι οι πιο συνηθισμένες ώρες εργασίας στη Γερμανία. Στην Ολλανδία εντελώς διαφορετικά. Έπιανα στις 15:00 και στις 23:00 είχα τελειώσει. Διαμονή; Θα έλεγα λιγάκι χειρότερα. 10-12 άτομα σε ένα διαμέρισμα με 2 τουαλέτες κοινόχρηστες. Ο αριθμός των συγκατοίκων άλλαζε ανάλογα με τη δουλειά. Οι τοίχοι των δωματίων φτιαγμένοι απο ξύλο. Νοβοπάν νομίζω τα λένε. Αν έκανε το λάθος ο δίπλα και αεριζόταν, το μάθαινε όλο το προσωπικό. Ευτυχώς δεν ήταν ακριβώς πάνω απο το μαγαζί και περπατούσαμε λιγάκι μέχρι εκεί. Βλέπαμε λίγο ήλιο. Απο θέμα ασφάλειας το ίδιο σύστημα. Δεν ήξερες, δεν ρώταγες; Αν δεν έκανες κίνηση απο μόνος σου να τους μιλήσεις, δεν υπήρχες. Τα ρεπό ήταν κάθε Δευτέρα για το μπουφέ. Όταν ταίριαζε με κάποιον της ηλικίας μου πέρναγα πολύ ωραία. Γυρνούσαμε στο κέντρο του Μονάχου μέχρι να λιώσουν οι σόλες, ψάχναμε κάθε σπιθαμή των μεγάλων σούπερ μάρκετ, καταστήματα ρούχων, πλατείες, σταθμούς. Όλα τόσο διαφορετικά απ όσα είχα δει. Τι όμορφα.. Νομίζω πως τότε έβγαλα τις περισσότερες φωτογραφίες της ζωής μου! Κάποτε πήγαμε να επισκεφτούμε και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης στο Νταχάου. Αν είναι δυνατόν. Περάσαμε μαρτύριο μέχρι να το βρούμε, κάναμε αρκετά χιλιόμετρα και τελικά ήταν κλειστό! Σαν χθες θυμάμαι τους τουρίστες με τις περίεργες πινακίδες να με ρωτάνε: "Excuse me! Do you know where is the Dachau concentration camp?" με την απίστευτη ελληνική προφορά. "Έλληνες είσαστε;", ρωτάω. "Ναι, πως το κατάλαβες;" Ο Έλληνας είναι χαρακτηριστικός, ακόμα και ο τρόπος περπατήματος είναι μοναδικός. Πολλές φορές στο κέντρο βάζαμε "στοίχημα" για τους περαστικούς. Όταν τα παιδιά λέγανε δεν είναι Έλληνας , τους σταματούσα και τους ρωτούσα! Τι στιγμές.. Σαν μικρά παιδιά!!
Οι μέρες περνούσαν. Σιγά σιγά αρχίσανε να φαίνονται όμως τα "χαζά" του καθένα μας. Πρώτος πρώτος ο ξάδερφος.. Έχεις ακούσει που λένε μακρυά απο σόι; Νομίζω πως αυτό είναι το καλύτερο παράδειγμα. Στο μαγαζί είχαν ένα σύστημα για τους βοηθούς σερβιτόρου. Εκτός απο το μισθό, έπρεπε οι σερβιτόροι να του δίνουν απο 5 ευρώ στο τέλος της ημέρας για "έξτρα" επειδή δεν παίρνανε πουρμπουάρ. Κάποια στιγμή λοιπόν, ο ξάδερφος έθιξε το θέμα χωρίς να με ρωτήσει καν, για να μου δίνουν και μένα κάτι στο τέλος της βραδιάς. Οι υπόλοιποι όπως ήταν φυσικό το αρνήθηκαν. Αφού έφτασε στα αυτιά μου του είπα πως δεν έπρεπε καν να το κάνει. Απο αντίδραση λοιπόν προς τους άλλους, έτσι πίστευα τουλάχιστον, δεσμεύτηκε να μου βγάζει ένα πακέτο τσιγάρα κάθε βράδυ. Δεν με χάλασε η ιδέα του για να είμαι ειλικρινής..
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ..
Comment
-
Originally posted by kollias View PostLoufas τετοια αγωνια με την εξελιξη της υποθεσης εχω να ζησω απο την εποχη που εβλεπα σογκοκου (οι 25αρηδες-30αρηδες ξερουν τι λεω).
Σχετικα με την εκμαθηση γερμανικων υπαρχουν πολλα site που σε βοηθαν να μαθεις γερμανικα (καπου στο πατριωτακι εχει γινει και σχετικη αναρτηση). Ψαξτο λιγο. Επισης αν εισαι ηδη γερμανια και εργαζεσαι μπορεις να πας σε καποιο σχολειο (δεν ξερω τι ισχυει με γραφειοκρατεια βεβαια αλλα ολο και κατι θα βρεις...)
Comment
-
Originally posted by yiannis rasta View PostΚωστή εισαι ο ανθρωπος μας πλεον !!!!
Σε σενα πολλοι απο εμας βλεπουμε την αληθεια σου σαν να 'τανε δικη μας - ειμαστε εκει μαζι σου - δεν εισαι μονος
Αγωνια,θλιψη,ελπιδα,ονειρα και γελιο - ασυναγωνιστο κοκτεϊλ επιτυχιας - Aloha bro pantamazi_
Comment
-
Originally posted by billy View PostΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣωραίος!!!!!!! ΜΟΝΟ ΕΣΕΝΑ & ΤΟ GAME OF THRONES "ΒΛΕΠΩ" ΜΕ ΤΟΣΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ, ΑΓΩΝΙΑ & ΑΝΥΠΟΜΟΝΗΣΙΑ!!!!! Άσε ρε φιλαράκι τα μπρμανιλίκια & τα εστιατόρια και πιάσε πληκτρολόγιο ή μολυβάκι..... τόσα άτομα που στο λέμε.....δεν είναι τυχαίο λέμε..... & η J.K.Rowlling (του Χάρρυ Πόττερ) στα 40~45 έπιασε πέννα & χέστηκε στο τάληρο....
Πίστεψέ το & κάνε την εμπειρία σου μυθιστόρημα.... άντε καλοφάγωτα!!!!!
Comment
-
Originally posted by Giannis_drama View PostPou eisai re loufa ante perimenoume tin synexeia me agonia. Ta xairetismata mou kai tis eyxes mou file gia ena kalitero ayrio apo ton canada
Comment
-
Originally posted by something View PostΛουφα να σου πω οτι οι εργαζομενοι χειριστες του αεροδρομιου Δασκαλογιαννης στα Χανια ευχονται να σου πανε ολα καλα... και εχεις κανει μεγαλο κλαμπ εδω λεμε!Keep Calm cause Greek you are!
Comment
Comment