καλημερα μενουμε stade οποιος θελει και μπορει πολυ ευχαριστως να πιουμε εναν καφε. θα χαρουμε πολυ
Announcement
Collapse
No announcement yet.
Eύρεση ατόμων γιά παρέα
Collapse
X
-
Originally posted by something View Postτι κανετε δοκιμες στα τρενακια?? χαχαχα θελετε υπαλληλο ερχομαιιιι :P
Comment
-
Originally posted by alfaromeoΕκει στο Bad Cannstatt ειναι πολλοι,εχει ελληνικα καφενεια,και καποια μπαρακια.
Το θεμα ειναι οτι ειναι δυσκολο να επικοινωνησει ο σημερινος Ελληνας νεομεταναστης με αυτους που ειναι 20-30 χρονια εκει.
Δεν υπαρχει περιπτωση.Θα φρικαρετε!!!
Οι ανθρωποι ζουνε 30 χρονια πισω και σε νοοτροπια και συμπεριφορα.Δεν κερδιζεις τιποτα να ερθεις σε επαφη με αυτους,ουτε και θα αντεξεις βεβαια...
Εγω σαν Ελληνας ντρεπομαι για αυτους που ζουνε πολλα χρονια Γερμανια,γιατι οι Γερμανοι θα νομιζουν οτι ολοι οι Ελληνες ειμαστε σαν αυτους.
Τελος παντων,αν μπορεσεις και βρεις κανουργιους που εχουν παει επανω,τοτε ενταξει.
Comment
-
Δεν ξέρω αν είμαστε πιο άξιοι ή οχι αλλά αυτο που έχω να πω είναι ότι για εμάς είναι πολύ πιο εύκολο να μεταναστεύσουμε σε σχεση με τους μετανάστες του '60 και του '70.
Ο πατέρας μου ξεκίνησε στα τέλη του '60/αρχές '70 για τη Γερμανία χωρίς καλά καλά να ξέρει να μιλάει Ελληνικά. Καταγόταν από ένα χωριό 500-600 κατοίκων και η μόνη του "έξοδος" από το χωριο ήταν το να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία ως Εύζωνας στα σύνορα στον Έβρο.
Βρέθηκε στο Μόναχο με το τρένο "Ακρόπολις" χωρίς να γνωρίζει Γερμανικά ή, έστω, Αγγλικά, με μισή βαλιτσα στο χέρι, χωρίς κινητό ή σταυερό τηλέφωνο, χωρίς ίντερνετ, χωρίς skype. Ουσιαστικά, δε μπορούσε ούτε γράμμα να στείλει στη μάνα του. Βλέπετε η γιαγιά μου (μητέρα του) δεν ήξερε να διαβάζει.
Επιπροσθέτως, οι δυνατότητες να επισκεφτεί τους δικούς του ανθρώππους στ χωριό ήταν ελάχιστες, λόγω του υπερβολικού κόστους των αεροπορικών εισιτηρίων.
Σήμερα, μετά από 40 περίπου χρόνια, αναγκάστηκα κι εγώ να γίνω μετανάστης. Εδώ και 4 μήνες έχω αφήσει πίσω (στην Αθήνα) γυναίκα και τρία μικρά παιδιά αλλά έχω τη δυνατότητα να πηγαινοέρχομαι 2 ή 3 Σαββατοκύριακα το μήνα, να μιλάω καθημερινά μαζί τους στο τηλέφωνο, να "βλεπόμαστε" μέσω skype και γενικότερα να υπάρχει σχετικά καλή επαφή μέχρι το καλοκαίρι που θα έρθουν και αυτοί μόνιμα πλέον.
Είχαμε τη δυνατότητα να έρθουν για δύο εβδομάδες την Πρωτοχρονιά, θα έρθουν για άλλες δύο εβδομάδες το Πάσχα και στα ενδιάμεσα (όπως έγραψα νωρίτερα) "πηγαινοέρχομαι" εγώ.
Κατά τη γνώμη μου, μπορεί οι "γονείς" μας να τα βρήκαν ψιλοεύκολα και ψιλοέτοιμα, σίγουρα όμως ήταν πιο δύσκολα γι' αυτούς να προσαρμοστούν και να αποχωριστούν του δικούς τους ανθρώπους.
Comment
Comment