Καλημέρα - Καλησπέρα σε όλους από Αυστραλία πλέον
Είπα και εγώ να ξεκινήσω τη δική μου ανταπόκριση ώστε αν μπορέσω να βοηθήσω και εγώ έστω και λίγο κάποιους που ψάχνουν αν και όλα σχεδόν είναι μέσα στο patriotaki από προηγούμενους που έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά.
Σήμερα κλείσαμε 3 εβδομάδες στην Αυστραλία και συγκεκριμένα στο Σίδνεϊ, αλλά θα σας ξεκινήσω από την προετοιμασία που έγινε στην Ελλάδα.
Κάπου στο Μάιο του 2014 πήραμε την απόφαση με τον άντρα μου να μεταναστεύσουμε στην Αυστραλία.
Ήταν κάτι που το είχαμε σκεφτεί και συζητήσει και άλλες φορές αλλά δεν το παίρναμε απόφαση γιατί ελπίζαμε ότι τα πράγματα στην Ελλάδα θα πάνε καλύτερα.
Και οι δύο δουλεύαμε μέχρι τελευταία μέρα που φύγαμε αλλά το μέλλον ήταν αβέβαιο και περισσότερο για τα παιδιά μας.
Έχουμε 2 παιδιά 13 και 14 χρονών.
Έτσι λοιπόν η αρχή έγινε με το να ρωτήσουμε τα παιδιά εάν συμφωνούν και αυτά να φύγουμε και πως βλέπουν αυτή την προοπτική. Εδώ να πω ότι ο άντρας μου γεννήθηκε στην Αυστραλία, οπότε είχε την υπηκοότητα και έτσι τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα από κάποιους άλλους που προσπαθούν να φύγουν με κάποια βίζα.
Αφού λοιπόν είδαμε ότι και τα παιδιά ήταν θετικά σε αυτή την απόφαση ξεκινήσαμε το ψάξιμο για τα χαρτιά που χρειάζεται.
Εκεί που έψαχνα λοιπόν στο ίντερνετ ευτυχώς βρήκα τη ''Βίβλο της Μετανάστευσης'', το patriotaki!
Να πω για μια ακόμη φορά ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους έβαλαν έστω και ένα μικρό λιθαράκι στην ενημέρωση.
Έχοντας λοιπόν ως οδηγό το patriotaki ξεκίνησα να σημειώνω τι χαρτιά χρειάζονται.
Η αλήθεια είναι ότι ξεκινήσαμε στραβά γιατί ήθελα να στείλω τα χαρτιά για να πάρω τις υπηκοότητες των παιδιών από το Λονδίνο, αλλά δεν είχα το birth certificate του άντρα μου. Είχα δηλαδή ένα αλλά ήταν σε κακή κατάσταση σκισμένο και κολλημένο ώστε να μη φαίνονται τα γράμματα.
Έκανα αίτηση λοιπόν στο registration του NSW για να μου στείλουν ένα αντίγραφο και να μου το στείλουν εξπρές δηλαδή σε 4 μέρες περίπου αντί για 2 εβδομάδες που ήταν το κανονικό.
Και όπως όλοι έχετε μάθει πλέον μέσα από το φόρουμ τα πάντα στην Αυστραλία πληρώνονται!
Πλήρωσα λοιπόν 75 δολάρια αντί για 51 για ένα έχω ένα αντίγραφο του πιστοποιητικού γεννήσεως με εξπρές παράδοση.
Αμ δε όμως. Το πιστοποιητικό αργούσε να έρθει και δεν είχα καμία απάντηση. Μάλιστα έπεσα και πάνω στην αλλαγή που έκαναν στη σελίδα τους και καθυστερούσε περισσότερο η ενημέρωση.
Του τηλεφώνησα 4-5 φορές ώστε να μπορέσω να βγάλω άκρη. Μάλιστα είχα αρχίσει να πιστεύω κάποια στιγμή ότι επικοινωνούσα με το ελληνικό δημόσιο αφού μου ζήτησαν να στείλω μετάφραση της ταυτότητας του άντρα μου που είχε λατινικούς χαρακτήρες!!!
Και αφού η μία καθυστέρηση έφερνε την άλλη τελικά πήραμε το πιστοποιητικό μέσα σε 40 μέρες!!!
Τζάμπα τα δολάρια!!!
Και ήρθε και με απλή αποστολή!
Και το καλύτερο; Αφού ήρθε το πιστοποιητικό γέννησης μετά από λίγες μέρες έρχεται ένας ακόμη φάκελος εξπρές αυτή τη φορά και τι είχε μέσα; Ένα ακόμη πιστοποιητικό γέννησης.
Μάλλον το έστειλαν για να δικαιολογήσουν τα λεφτά που πήραν για εξπρές!!!
Όσο περιμέναμε το πιστοποιητικό να ρθει, έπρεπε να το ανακοινώσουμε στους δικούς μας ανθρώπους.
Αυτό είναι το δύσκολο κομμάτι. Αλλά μην ανησυχείτε θα σας πω εγώ τον τρόπο να το ανακοινώσετε ανώδυνα όπως έκανα και εγώ.
Εκεί που ήμουν στο σπίτι του αδελφού μου και της νύφης μου μιας και είχε λίγο καιρό που γέννησε η νύφη μου και πηγαίναμε να δούμε το μωρό, ήταν και η μητέρα μου εκεί η οποία με διευκόλυνε στην ανακοίνωση της απόφασης μας, γιατί σκεφτόμουν μέρες πως να τους το πω.
Λέει λοιπόν η μητέρα μου: ''Μαρία φέτος τα Χριστούγεννα λέω να φάτε στα πεθερικά σου και το Πάσχα να φάτε σε εμάς''.
Ώπα λέω να η ευκαιρία ( Η αρχική μας απόφαση ήταν να καταφέρναμε να φύγουμε λίγο πριν τα Χριστούγεννα).
Και της απαντάω εγώ με τρόπο: ''Α, δεν χρειάζεται γιατί δεν θα φάμε ούτε σε εσάς, αλλά ούτε και στα πεθερικά μου γιατί φεύγουμε στην Αυστραλία''!!!
Όχι δεν έπαθε εγκεφαλικό εάν ρωτάτε, αλλά και η νύφη μου και η μητέρα μου έμειναν για κάποια δευτερόλεπτα ακίνητες και με κοιτούσαν χωρίς να μιλάνε.
Η μάνα μου μπορεί να ανέβασε και 30 πίεση, αλλά τι να πει...
Είπαμε θέλει τρόπο για να το ανακοινώσετε
Στα πεθερικά μου το είπε ο άντρας μου απ΄ ότι θυμάμαι αλλά στην αρχή δεν το πίστεψαν οπότε το πήραν πιο μαλακά.
Μάλλον νόμιζαν ότι τους κάναμε πλάκα!
ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΓΓΡΑΦΩΝ
Η συλλογή εγγράφων από τις ελληνικές δημόσιες υπηρεσίες είναι μία πονεμένη ιστορία...
Ξεκίνησα από τα ΚΕΠ που ζήτησα τις ληξιαρχικές πράξεις γέννησης των παιδιών μου γιατί γεννήθηκαν σε άλλη πόλη από αυτή που κατοικούσαμε.
Τα ζήτησα λοιπόν σε 4 αντίγραφα και μου είπαν ότι θα έρθουν σε μία εβδομάδα περίπου. Ποιος το είπε αυτό; Είναι δυνατόν;
Μετά από 10 μέρες αφού δεν είχα απάντηση ξαναπήγα στα ΚΕΠ να δω τι έγινε. Καμία απάντηση. Η υπάλληλος έστειλε και πάλι την αίτηση. Μετά από 5 ημέρες με ειδοποίησαν να πάω.
Είχε έρθει η ληξιαρχική πράξη γέννησης του ενός παιδιού και σε ένα αντίγραφο.
Ξαναστέλνουμε αιτήσεις από την αρχή. Μετά από 4 μέρες έρχεται η ληξιαρχική πράξη γέννησης και του άλλου παιδιού αλλά σε ένα αντίγραφο και πάλι.
Ξανά νέα αίτηση.
Μετά από μία εβδομάδα έρχονται 2 ακόμη αντίγραφα για το ένα παιδί και 3 για το άλλο. Τα παράτησα τελικά. Είπα αν μου χρειαστεί και άλλο θα δω τι θα κάνω μετά.
Το ίδιο διάστημα που έκανα και ξαναέκανα τις αιτήσεις στα ΚΕΠ πήγα και στο Δήμο για να ζητήσω τα υπόλοιπα πιστοποιητικά.
Εκεί έκανα το μεγάλο και τραγικό λάθος να ενοχλήσω έναν υπάλληλο που ήταν ξαπλωμένος στην καρέκλα του και χάιδευε την κοιλιά του!!!
Είχε σηκωμένη την μπλούζα του και φαινόταν η κοιλιά του! Και εμείς αυτόν τον πληρώνουμε.
Αφού έκανε περίπου μιάμιση ώρα να μου δώσει 1 ληξιαρχική πράξη γάμου και μία ληξιαρχική πράξη γέννησης δική μου πήγα στο διπλανό γραφείο για να ζητήσω πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης.
Εκεί ήταν ένας πολύ ''σοβαρός'' υπάλληλος που και αυτόν τον πληρώνουμε, ο οποίος πετούσε χαρτάκια στην υπάλληλο στο απέναντι γραφείο.
Γι΄ αυτό κατάντησε η Ελλάδα έτσι.
Αφού τελείωσα με τα πιστοποιητικά λοιπόν πήγα σπίτι όπου μετά από μερικές μέρες ευτυχώς η κόρη μου πρόσεξε ότι στο πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης είχαν γραμμένο το πρώτο παιδί για δεύτερο και το δεύτερο για πρώτο. Ξανά από την αρχή στο Δήμο λοιπόν.
Και μαντέψτε...
Έλειπε η μία και μοναδική υπάλληλος που μπορούσε να το διορθώσει αυτό γιατί πήρε άδεια και θα γυρνούσε σε 2 εβδομάδες.
Τι να κάνω; Υπομονή. Που αν δεν έχεις πολύ υπομονή τίποτα δε γίνεται.
Δηλαδή εάν λείπει ένας υπάλληλος με άδεια καταρρέει η υπηρεσία.
Και μη νομίζετε ότι όταν γύρισε και αυτή ήξερε το θέμα καλά. Εκείνη την ώρα το μάθαινε και μάλιστα μου έκανε και παρατήρηση ότι εγώ έφταιγα γιατί δήλωσα πρώτα το δεύτερο παιδί και μετά το πρώτο. Τώρα πως μπορεί να γίνει αυτό δεν ξέρω....
Μάλλον αυτή ξέρει καλύτερα!
ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ
Στο θέμα των μεταφράσεων μπορώ να πω ότι ήμουν λίγο τυχερή.
Προσπαθούσα να επικοινωνήσω με το υπουργείο στην Αθήνα για να συνεννοηθούμε πως θα στείλω τα χαρτιά και ή θα μιλούσε το τηλέφωνο ή δεν θα το σήκωναν καθόλου.
Μπήκα λοιπόν ακόμη μία φορά στο immi.gov.com.au και εκεί για καλή μου τύχη διάβασα ότι πλέον δέχονται και μεταφράσεις από μεταφραστικό γραφείο.
Μεγάλη ανακούφιση!
Φυσικά έκανα και ένα τηλέφωνο στην πρεσβεία του Βερολίνου για να το επιβεβαιώσω και πράγματι ήταν έτσι.
Τα έδωσα λοιπόν στο μεταφραστικό γραφείο και έβγαλα από 4 αντίγραφα το κάθε έγγραφο.
ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ
Τα εισιτήρια τα βγάλαμε περίπου ένα μήνα πριν φύγουμε. Αποφασίσαμε να φύγουμε από Κωνσταντινούπολη μιας και μέναμε στη Βόρεια Ελλάδα και ήταν πιο οικονομικά να φύγουμε από εκεί.
Η διαφορά στα εισιτήρια ήταν περίπου 1300 ευρώ επιπλέον εάν φεύγαμε από Θεσσαλονίκη, χώρια ότι δεν θα μπορούσαμε να κουβαλήσουμε από 30 κιλά ο καθένας αλλά από 23.
Έτσι λοιπόν είπαμε να φύγουμε από Κωνσταντινούπολη και να το συνδυάσουμε σαν ολιγοήμερες διακοπές αφού όλο αυτό το διάστημα δεν καθίσαμε ούτε μια μέρα.
Κλείσαμε με την Emirates με το Airbus το οποίο είχε και ίντερνετ αλλά τελικά δεν μπορώ να πω ότι είχε και πολύ καλή σύνδεση.
Δεν πειράζει όμως. Το καλό ήταν ότι ταξιδέψαμε πολύ άνετα.
Από Κωνσταντινούπολη πήγαμε Ντουμπάι, μετά Brisbane και μετά Sydney.
Εδώ να πω ότι είχα μεγάλη αγωνία για τα κιλά που κουβαλούσαμε στις βαλίτσες και έλεγα ότι θα αρχίσουμε να αδειάζουμε βαλίτσες.
Ευτυχώς όμως κάτι τέτοιο δεν έγινε.
Όλες οι βαλίτσες ήταν υπέρβαρες και εκτός αυτό είχαμε και πράγματα στο χέρι.
Και οι τέσσερις βαλίτσες είχαν πάνω από 30 κιλά. Η μία μάλιστα είχε παρά 200 γραμμάρια 33 κιλά.
Οι χειραποσκευές αντί για 7 κιλά ήταν 8, 8 1/2 και η μία 9.
Ήθελα να ήξερα τι ζύγιζα κάθε τόσο στο σπίτι.
Επίσης στο χέρι κρατούσαμε 2 φωτογραφικές μηχανές, ένα laptop, ένα μικρό βαλιτσάκι στο οποίο είχα καλλυντικά και μπιζού, εγώ κυκλοφορούσα με δύο τσάντες γιατί στη μία που ήταν μεγάλη είχα βάλει πράγματα μέσα και στην άλλη είχα κανονικά πορτοφόλι, διαβατήρια και άλλα χαρτιά και δεν θυμάμαι εάν είχαμε και κάτι ακόμα.
Μόνο αυτά τα λίγα.
Όπως είπα όμως δεν μας είπε κανείς τίποτα εκτός απ΄ όταν φτάσαμε στο αεροδρόμιο του Brisbane.
Εκεί αφού περάσαμε τις μεγάλες τις βαλίτσες που ο υπάλληλος εκεί μας είπε ''Πολλά κιλά είναι οι βαλίτσες σας'', λες και δεν το ξέραμε, αλλά δεν είπε τίποτα παραπάνω. Την ώρα της επιβίβασης όμως μία αεροσυνοδός που ήταν στον έλεγχο μας έκανε παρατήρηση για τις βαλίτσες ότι ήταν πολλές και ήθελε να μας βάλει να πληρώσουμε. Και αυτό που μας νευρίασε και εμένα και τον άντρα μου είναι ότι πήρανε τον γιο μας 13 χρονών σε μια άκρη με τη βαλίτσα και του έλεγαν ότι πρέπει να πληρώσει. Δεν πήραν ούτε εμένα ούτε τον άντρα μου αλλά τον γιο μας.
Εκεί πήγε ο άντρας μου που τους είπε μερικά πράγματα και μια το ένα μια το άλλο που τους έλεγε, τους έπεισε τελικά (δεν ξέρω πως αλλά πάντα βρίσκει τρόπο να πείθει τους άλλους και να βγαίνει μάλιστα και αδικημένος, λίγο ακόμα και θα του ζητούσε και συγνώμη ο υπάλληλος!)
Τελικά έβαλαν τη μία χειραποσκευή στις αποσκευές με τις άλλες βαλίτσες χωρίς να πληρώσουμε.
Και ναι επιβιβαστήκαμε και ήμασταν έτοιμοι για αποβίβαση για τον τελικό μας προορισμό, το Σίδνεϊ!
Είπα και εγώ να ξεκινήσω τη δική μου ανταπόκριση ώστε αν μπορέσω να βοηθήσω και εγώ έστω και λίγο κάποιους που ψάχνουν αν και όλα σχεδόν είναι μέσα στο patriotaki από προηγούμενους που έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά.
Σήμερα κλείσαμε 3 εβδομάδες στην Αυστραλία και συγκεκριμένα στο Σίδνεϊ, αλλά θα σας ξεκινήσω από την προετοιμασία που έγινε στην Ελλάδα.
Κάπου στο Μάιο του 2014 πήραμε την απόφαση με τον άντρα μου να μεταναστεύσουμε στην Αυστραλία.
Ήταν κάτι που το είχαμε σκεφτεί και συζητήσει και άλλες φορές αλλά δεν το παίρναμε απόφαση γιατί ελπίζαμε ότι τα πράγματα στην Ελλάδα θα πάνε καλύτερα.
Και οι δύο δουλεύαμε μέχρι τελευταία μέρα που φύγαμε αλλά το μέλλον ήταν αβέβαιο και περισσότερο για τα παιδιά μας.
Έχουμε 2 παιδιά 13 και 14 χρονών.
Έτσι λοιπόν η αρχή έγινε με το να ρωτήσουμε τα παιδιά εάν συμφωνούν και αυτά να φύγουμε και πως βλέπουν αυτή την προοπτική. Εδώ να πω ότι ο άντρας μου γεννήθηκε στην Αυστραλία, οπότε είχε την υπηκοότητα και έτσι τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα από κάποιους άλλους που προσπαθούν να φύγουν με κάποια βίζα.
Αφού λοιπόν είδαμε ότι και τα παιδιά ήταν θετικά σε αυτή την απόφαση ξεκινήσαμε το ψάξιμο για τα χαρτιά που χρειάζεται.
Εκεί που έψαχνα λοιπόν στο ίντερνετ ευτυχώς βρήκα τη ''Βίβλο της Μετανάστευσης'', το patriotaki!
Να πω για μια ακόμη φορά ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους έβαλαν έστω και ένα μικρό λιθαράκι στην ενημέρωση.
Έχοντας λοιπόν ως οδηγό το patriotaki ξεκίνησα να σημειώνω τι χαρτιά χρειάζονται.
Η αλήθεια είναι ότι ξεκινήσαμε στραβά γιατί ήθελα να στείλω τα χαρτιά για να πάρω τις υπηκοότητες των παιδιών από το Λονδίνο, αλλά δεν είχα το birth certificate του άντρα μου. Είχα δηλαδή ένα αλλά ήταν σε κακή κατάσταση σκισμένο και κολλημένο ώστε να μη φαίνονται τα γράμματα.
Έκανα αίτηση λοιπόν στο registration του NSW για να μου στείλουν ένα αντίγραφο και να μου το στείλουν εξπρές δηλαδή σε 4 μέρες περίπου αντί για 2 εβδομάδες που ήταν το κανονικό.
Και όπως όλοι έχετε μάθει πλέον μέσα από το φόρουμ τα πάντα στην Αυστραλία πληρώνονται!
Πλήρωσα λοιπόν 75 δολάρια αντί για 51 για ένα έχω ένα αντίγραφο του πιστοποιητικού γεννήσεως με εξπρές παράδοση.
Αμ δε όμως. Το πιστοποιητικό αργούσε να έρθει και δεν είχα καμία απάντηση. Μάλιστα έπεσα και πάνω στην αλλαγή που έκαναν στη σελίδα τους και καθυστερούσε περισσότερο η ενημέρωση.
Του τηλεφώνησα 4-5 φορές ώστε να μπορέσω να βγάλω άκρη. Μάλιστα είχα αρχίσει να πιστεύω κάποια στιγμή ότι επικοινωνούσα με το ελληνικό δημόσιο αφού μου ζήτησαν να στείλω μετάφραση της ταυτότητας του άντρα μου που είχε λατινικούς χαρακτήρες!!!
Και αφού η μία καθυστέρηση έφερνε την άλλη τελικά πήραμε το πιστοποιητικό μέσα σε 40 μέρες!!!
Τζάμπα τα δολάρια!!!

Και ήρθε και με απλή αποστολή!
Και το καλύτερο; Αφού ήρθε το πιστοποιητικό γέννησης μετά από λίγες μέρες έρχεται ένας ακόμη φάκελος εξπρές αυτή τη φορά και τι είχε μέσα; Ένα ακόμη πιστοποιητικό γέννησης.
Μάλλον το έστειλαν για να δικαιολογήσουν τα λεφτά που πήραν για εξπρές!!!

Όσο περιμέναμε το πιστοποιητικό να ρθει, έπρεπε να το ανακοινώσουμε στους δικούς μας ανθρώπους.
Αυτό είναι το δύσκολο κομμάτι. Αλλά μην ανησυχείτε θα σας πω εγώ τον τρόπο να το ανακοινώσετε ανώδυνα όπως έκανα και εγώ.
Εκεί που ήμουν στο σπίτι του αδελφού μου και της νύφης μου μιας και είχε λίγο καιρό που γέννησε η νύφη μου και πηγαίναμε να δούμε το μωρό, ήταν και η μητέρα μου εκεί η οποία με διευκόλυνε στην ανακοίνωση της απόφασης μας, γιατί σκεφτόμουν μέρες πως να τους το πω.
Λέει λοιπόν η μητέρα μου: ''Μαρία φέτος τα Χριστούγεννα λέω να φάτε στα πεθερικά σου και το Πάσχα να φάτε σε εμάς''.
Ώπα λέω να η ευκαιρία ( Η αρχική μας απόφαση ήταν να καταφέρναμε να φύγουμε λίγο πριν τα Χριστούγεννα).
Και της απαντάω εγώ με τρόπο: ''Α, δεν χρειάζεται γιατί δεν θα φάμε ούτε σε εσάς, αλλά ούτε και στα πεθερικά μου γιατί φεύγουμε στην Αυστραλία''!!!
Όχι δεν έπαθε εγκεφαλικό εάν ρωτάτε, αλλά και η νύφη μου και η μητέρα μου έμειναν για κάποια δευτερόλεπτα ακίνητες και με κοιτούσαν χωρίς να μιλάνε.
Η μάνα μου μπορεί να ανέβασε και 30 πίεση, αλλά τι να πει...
Είπαμε θέλει τρόπο για να το ανακοινώσετε

Στα πεθερικά μου το είπε ο άντρας μου απ΄ ότι θυμάμαι αλλά στην αρχή δεν το πίστεψαν οπότε το πήραν πιο μαλακά.
Μάλλον νόμιζαν ότι τους κάναμε πλάκα!
ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΓΓΡΑΦΩΝ
Η συλλογή εγγράφων από τις ελληνικές δημόσιες υπηρεσίες είναι μία πονεμένη ιστορία...
Ξεκίνησα από τα ΚΕΠ που ζήτησα τις ληξιαρχικές πράξεις γέννησης των παιδιών μου γιατί γεννήθηκαν σε άλλη πόλη από αυτή που κατοικούσαμε.
Τα ζήτησα λοιπόν σε 4 αντίγραφα και μου είπαν ότι θα έρθουν σε μία εβδομάδα περίπου. Ποιος το είπε αυτό; Είναι δυνατόν;
Μετά από 10 μέρες αφού δεν είχα απάντηση ξαναπήγα στα ΚΕΠ να δω τι έγινε. Καμία απάντηση. Η υπάλληλος έστειλε και πάλι την αίτηση. Μετά από 5 ημέρες με ειδοποίησαν να πάω.
Είχε έρθει η ληξιαρχική πράξη γέννησης του ενός παιδιού και σε ένα αντίγραφο.
Ξαναστέλνουμε αιτήσεις από την αρχή. Μετά από 4 μέρες έρχεται η ληξιαρχική πράξη γέννησης και του άλλου παιδιού αλλά σε ένα αντίγραφο και πάλι.
Ξανά νέα αίτηση.
Μετά από μία εβδομάδα έρχονται 2 ακόμη αντίγραφα για το ένα παιδί και 3 για το άλλο. Τα παράτησα τελικά. Είπα αν μου χρειαστεί και άλλο θα δω τι θα κάνω μετά.
Το ίδιο διάστημα που έκανα και ξαναέκανα τις αιτήσεις στα ΚΕΠ πήγα και στο Δήμο για να ζητήσω τα υπόλοιπα πιστοποιητικά.
Εκεί έκανα το μεγάλο και τραγικό λάθος να ενοχλήσω έναν υπάλληλο που ήταν ξαπλωμένος στην καρέκλα του και χάιδευε την κοιλιά του!!!
Είχε σηκωμένη την μπλούζα του και φαινόταν η κοιλιά του! Και εμείς αυτόν τον πληρώνουμε.
Αφού έκανε περίπου μιάμιση ώρα να μου δώσει 1 ληξιαρχική πράξη γάμου και μία ληξιαρχική πράξη γέννησης δική μου πήγα στο διπλανό γραφείο για να ζητήσω πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης.
Εκεί ήταν ένας πολύ ''σοβαρός'' υπάλληλος που και αυτόν τον πληρώνουμε, ο οποίος πετούσε χαρτάκια στην υπάλληλο στο απέναντι γραφείο.
Γι΄ αυτό κατάντησε η Ελλάδα έτσι.
Αφού τελείωσα με τα πιστοποιητικά λοιπόν πήγα σπίτι όπου μετά από μερικές μέρες ευτυχώς η κόρη μου πρόσεξε ότι στο πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης είχαν γραμμένο το πρώτο παιδί για δεύτερο και το δεύτερο για πρώτο. Ξανά από την αρχή στο Δήμο λοιπόν.
Και μαντέψτε...
Έλειπε η μία και μοναδική υπάλληλος που μπορούσε να το διορθώσει αυτό γιατί πήρε άδεια και θα γυρνούσε σε 2 εβδομάδες.
Τι να κάνω; Υπομονή. Που αν δεν έχεις πολύ υπομονή τίποτα δε γίνεται.
Δηλαδή εάν λείπει ένας υπάλληλος με άδεια καταρρέει η υπηρεσία.
Και μη νομίζετε ότι όταν γύρισε και αυτή ήξερε το θέμα καλά. Εκείνη την ώρα το μάθαινε και μάλιστα μου έκανε και παρατήρηση ότι εγώ έφταιγα γιατί δήλωσα πρώτα το δεύτερο παιδί και μετά το πρώτο. Τώρα πως μπορεί να γίνει αυτό δεν ξέρω....
Μάλλον αυτή ξέρει καλύτερα!
ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ
Στο θέμα των μεταφράσεων μπορώ να πω ότι ήμουν λίγο τυχερή.
Προσπαθούσα να επικοινωνήσω με το υπουργείο στην Αθήνα για να συνεννοηθούμε πως θα στείλω τα χαρτιά και ή θα μιλούσε το τηλέφωνο ή δεν θα το σήκωναν καθόλου.
Μπήκα λοιπόν ακόμη μία φορά στο immi.gov.com.au και εκεί για καλή μου τύχη διάβασα ότι πλέον δέχονται και μεταφράσεις από μεταφραστικό γραφείο.
Μεγάλη ανακούφιση!
Φυσικά έκανα και ένα τηλέφωνο στην πρεσβεία του Βερολίνου για να το επιβεβαιώσω και πράγματι ήταν έτσι.
Τα έδωσα λοιπόν στο μεταφραστικό γραφείο και έβγαλα από 4 αντίγραφα το κάθε έγγραφο.
ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ
Τα εισιτήρια τα βγάλαμε περίπου ένα μήνα πριν φύγουμε. Αποφασίσαμε να φύγουμε από Κωνσταντινούπολη μιας και μέναμε στη Βόρεια Ελλάδα και ήταν πιο οικονομικά να φύγουμε από εκεί.
Η διαφορά στα εισιτήρια ήταν περίπου 1300 ευρώ επιπλέον εάν φεύγαμε από Θεσσαλονίκη, χώρια ότι δεν θα μπορούσαμε να κουβαλήσουμε από 30 κιλά ο καθένας αλλά από 23.
Έτσι λοιπόν είπαμε να φύγουμε από Κωνσταντινούπολη και να το συνδυάσουμε σαν ολιγοήμερες διακοπές αφού όλο αυτό το διάστημα δεν καθίσαμε ούτε μια μέρα.
Κλείσαμε με την Emirates με το Airbus το οποίο είχε και ίντερνετ αλλά τελικά δεν μπορώ να πω ότι είχε και πολύ καλή σύνδεση.
Δεν πειράζει όμως. Το καλό ήταν ότι ταξιδέψαμε πολύ άνετα.
Από Κωνσταντινούπολη πήγαμε Ντουμπάι, μετά Brisbane και μετά Sydney.
Εδώ να πω ότι είχα μεγάλη αγωνία για τα κιλά που κουβαλούσαμε στις βαλίτσες και έλεγα ότι θα αρχίσουμε να αδειάζουμε βαλίτσες.
Ευτυχώς όμως κάτι τέτοιο δεν έγινε.
Όλες οι βαλίτσες ήταν υπέρβαρες και εκτός αυτό είχαμε και πράγματα στο χέρι.
Και οι τέσσερις βαλίτσες είχαν πάνω από 30 κιλά. Η μία μάλιστα είχε παρά 200 γραμμάρια 33 κιλά.
Οι χειραποσκευές αντί για 7 κιλά ήταν 8, 8 1/2 και η μία 9.
Ήθελα να ήξερα τι ζύγιζα κάθε τόσο στο σπίτι.
Επίσης στο χέρι κρατούσαμε 2 φωτογραφικές μηχανές, ένα laptop, ένα μικρό βαλιτσάκι στο οποίο είχα καλλυντικά και μπιζού, εγώ κυκλοφορούσα με δύο τσάντες γιατί στη μία που ήταν μεγάλη είχα βάλει πράγματα μέσα και στην άλλη είχα κανονικά πορτοφόλι, διαβατήρια και άλλα χαρτιά και δεν θυμάμαι εάν είχαμε και κάτι ακόμα.
Μόνο αυτά τα λίγα.
Όπως είπα όμως δεν μας είπε κανείς τίποτα εκτός απ΄ όταν φτάσαμε στο αεροδρόμιο του Brisbane.
Εκεί αφού περάσαμε τις μεγάλες τις βαλίτσες που ο υπάλληλος εκεί μας είπε ''Πολλά κιλά είναι οι βαλίτσες σας'', λες και δεν το ξέραμε, αλλά δεν είπε τίποτα παραπάνω. Την ώρα της επιβίβασης όμως μία αεροσυνοδός που ήταν στον έλεγχο μας έκανε παρατήρηση για τις βαλίτσες ότι ήταν πολλές και ήθελε να μας βάλει να πληρώσουμε. Και αυτό που μας νευρίασε και εμένα και τον άντρα μου είναι ότι πήρανε τον γιο μας 13 χρονών σε μια άκρη με τη βαλίτσα και του έλεγαν ότι πρέπει να πληρώσει. Δεν πήραν ούτε εμένα ούτε τον άντρα μου αλλά τον γιο μας.
Εκεί πήγε ο άντρας μου που τους είπε μερικά πράγματα και μια το ένα μια το άλλο που τους έλεγε, τους έπεισε τελικά (δεν ξέρω πως αλλά πάντα βρίσκει τρόπο να πείθει τους άλλους και να βγαίνει μάλιστα και αδικημένος, λίγο ακόμα και θα του ζητούσε και συγνώμη ο υπάλληλος!)
Τελικά έβαλαν τη μία χειραποσκευή στις αποσκευές με τις άλλες βαλίτσες χωρίς να πληρώσουμε.
Και ναι επιβιβαστήκαμε και ήμασταν έτοιμοι για αποβίβαση για τον τελικό μας προορισμό, το Σίδνεϊ!

Comment